Fietsen

Jeroen heeft zich snel het fietsen eigen gemaakt!

Vandaag was de begrafenis van H. Ik heb erover zitten denken om er nog een blogpost aan te wijden, maar heb besloten dat niet te doen. Het was erg indrukwekkend en erg emotioneel, en hoewel ik bijna een open boek ben op internet, gaat dit me te ver. Gelukkig zijn er ook nog steeds hele fijne dingen die gebeuren (hoewel ik dat zeker de laatste dagen wat vergeten was....). Een daarvan is dat Jeroen heeft leren fietsen. We hadden het al een paar keer met hem geprobeerd de afgelopen jaren, maar telkens lukte het hem niet, simpelweg omdat hij niet gemotiveerd was om eraan te beginnen. Toen bij de avondvierdaagse echter een van zijn beste vrienden zei dat "hij het zo jammer vond dat Jeroen nog niet kon fietsen, want hij wilde zo graag de wijk met hem verkennen", maakte dat gelijk iets in Jeroen los. We hadden nog een fiets voor hem staan, maar zul je net zien dat hij net een slag te groot voor hem was, waardoor met name het opstappen problematisch was. Dat werd afgelopen week door Ans opgelost, door voor een niet al te hoog bedrag een "tijdelijk" fietsje voor Jeroen te kopen. En wat denk je? Na een paar keer wat heen en weer rijden, had hij de slag al gelijk te pakken en reed hij een rondje door de wijk. Geweldig om te zien, hoewel ik het toch nog wel een beetje eng vond, maar gelukkig kan Ans daar beter mee omgaan en gaf zij Jeroen het vertrouwen dat hij nodig had om lekker een stuk te kunnen rijden. Inmiddels wil Jeroen bijna niets anders meer en vraagt hij telkens om een stukje te gaan fietsen, zo reed hij vandaag met Ans en Willy naar Spaarnwoude (wellicht om van Awakenings te genieten :-)). Wat kan het toch snel gaan als zo een mannetje ergens zijn zinnen op heeft gezet. Of misschien is het het bloed van zijn moeder, want "waar een wil is, is een van der Weg".