Desperado

The man in black

Het is 22 mei 2012. Samen met Rene, Frank en Simon ben ik op vakantie en op Beale Street kijken we naar een band die nummers speelt van de leden van The Million Dollar Quarter. Bij het einde van de tweede set verdwijnt de band naar buiten en maken wij de afweging: gaan we naar een andere club of blijven we voor de derde set? Omdat het bier nog niet op is en de band zeker niet slecht (op zijn Gronings gezegd :-)), besluiten we te blijven. De periode tussen de sets wordt opgevuld met clips. Op een gegeven moment hoor ik een nummer dat ik denk te herkennen, maar de stem past niet bij de muziek die ik hoor. Want dit was toch een nummer van de Eagles (ja, ik heb Hell Freezes Over ook vroeger vaak gedraaid), en daar past deze rauwe mannenstem niet bij. Die stem heb ik de afgelopen dagen ook erg vaak gehoord, dat is Johnny Cash. En terwijl ik steeds meer naar het nummer begin te luisteren, kom ik tot twee conclusies. De eerste is dat het een heel erg mooi nummer is en de tweede is dat Johnny Cash het vele malen mooier en met meer gevoel brengt dan Don Henley dat ooit zal kunnen. Inmiddels heb ik het nummer al heel erg veel keer gehoord en het wordt steeds mooier en mooier. Mocht je nu niet nieuwsgierig zijn, dan lukt het me nooit om je nieuwsgierig te maken. Voor wie het wel is: direct gaan luisteren naar Desperado.