De laatste koninginnedag

Kijken naar de abdicatie, in de kou in Sepvret

Toch weer typisch iets voor ons. Normaal zijn we eigenlijk altijd op koninginnedag in Nederland, maar als we er niet zijn, dan gebeurd er altijd iets bijzonders. De vorige keer iets slechts (de gek die met zijn auto op de koningin in probeerde te rijden in Apeldoorn, dat verhaal hoorde ik in een Radio Shack in Washington), deze keer de abdicatie van Beatrix en de kroning van Willem Alexander. Hoewel we in Frankrijk zitten, wilden we natuurlijk wel de hoogtepunten mee maken. Dat bleek makkelijk en moeilijk te zijn. Makkelijk, omdat het weer zo ongelofelijk slecht was, dat we er niets anders voor op hoefden te geven. Moeilijk, omdat we in onze gite geen TV hebben. Gelukkig had Yong Soo een TV in het open gebouw tegenover ons geïnstalleerd, waar het weliswaar koud, maar wel droog was. Dus zagen we om 10.00 uur, op de bank in een schuur met truien en jassen aan en petten op, de abdicatie live op TV, waarna de balkon scène volgde. Hier overigens een hilarisch moment, waarin Bea vergat dat de microfoon open stond en WA van Buren te kennen gaf dat hij nu moest gaan zwaaien (gaat Bea op de achtergrond eigenlijk nog steeds regeren, als ik Willem was zou ik haar ver weg stoppen in Drakensteyn).

De echte Franse markt in Lezay

Daarna was er even pauze voor ons, waardoor we snel naar de boerenmarkt in Lezay konden om boodschappen te doen. Dat was overigens kort, want bijna de hele markt was weg geregend. Met wat stokbroden, honing met frambozen, groenten voor de avond en gebak kwamen we net op tijd terug om om half twee verder te kijken naar de beëdiging. Mooie speech van Prins Pils….uhhh…Koning Bier, maar het hoogtepunt was het afleggen van de eed door de 225 leden van eerste en tweede kamer. 's Avonds mochten we natuurlijk het koningslied niet missen (het was inmiddels nog kouder in de schuur geworden…..) en de rondvaart op het IJ. Daarin bleek inmiddels wel dat we een ander koningschap gaan krijgen dan we gewend waren. Misschien was het overgaan van het Concertgebouw orkest naar Armin van Buuren wel het meest kenmerkend daarvoor, zeer ook toen Willem en Maxima nog even van boord gingen. Het ziet er uiteindelijk iets menselijker uit, zelfs voor een verstokte republikein als ik.

Het was toch leuk om zo samen met de andere gasten wat stukken van deze dag mee te pikken, heel anders dan als we in Nederland waren geweest. Nu hopen dat de zon die in Nederland wel scheen ook nog even naar hier in Sepvret in Frankrijk komt!!