Ik stop ermee

End of an era!

Vandaag was Feyenoord - Ajax, helaas een 4-2 verlies voor The Boys From Amsterdam. Ik vond het balen, zeker omdat het kantelpunt een onterecht gegeven penalty was. Maar het was uiteindelijk ook de druppel die voor mij de emmer deed overlopen. Ik liep er al een hele tijd mee of ik nu wel of niet door wilde gaan met mijn seizoenskaart. Ik heb er al meer dan 25 jaar een kaart, en heb heel veel hoogte- en dieptepunten meegemaakt. In de Meer was het altijd de kunst om al om 12 uur voor het hek te staan als de wedstrijd om 14.30 uur begon, omdat je op de Reynolds tribune geen vaste plaatsen had. Dat lijkt vervelend, maar het was iedere twee weken weer een pelgrimstocht naar Amsterdam Oost om daar met de vaste kliek 2,5 uur van tevoren over voetbal te ouwehoeren. Geweldige wedstrijden heb ik daar gezien, en ook hele slechte. Ik heb er de vinger van Frank de Boer gekregen toen ik hem aanspoorde om eens "door te lopen met zijn dikke reet...". Tranen in mijn ogen gehad bij het afscheid van Stefan Pettersson. Ook een bijzonder moment: in 1995, na de halve finale van de Champions League tegen Bayern Munchen vallen volwassen mannen mij in de armen, keihard huilend en schreeuwend: hier heb ik 22 jaar op gewacht!!! En natuurlijk vaak de "mars"  vanuit de Meer of soms het Olympisch Stadion naar het museum plein om een kampioenschap te vieren. Na de verhuizing naar de Arena ging er al heel erg veel charme verloren. Veel meer verlies, legers met vreemdelingen die Ajax binnen gereden werden, onherkenbaar spel en ieder jaar wel bijna een nieuwe trainer die het weer opnieuw mocht proberen. En dan de afgelopen tijd die soap over de directie en de strijd met Cruyff. Enige lichtpunt de afgelopen jaren: natuurlijk het kampioenschap van vorig jaar, maar nog meer mijn vaste maatjes Erik en Onno waar ik mee naar het stadion toog. Zelfs als het weer een bedroevende wedstrijd was geweest, dan hadden wij toch nog wel plezier gehad. En dat was uiteindelijk veel meer waard.

Maar ik merkte de laatste tijd dat het vuur echt in me gedoofd was. Tuurlijk, als Ajax verloor, dan baalde ik nog stevig, zeker als het weer zo een pruts nederlaag was. Maar op een gegeven moment ging het mij zelfs tegen staan om naar het stadion af te reizen. Zelfs de kaarten voor de Europese wedstrijden liet ik aan mij voorbij gaan en zelfs voor de wedstrijd tegen Manchester United kon ik niet warm lopen. Dat zei mij eigenlijk al genoeg, maar vanwege de lange historie en mijn maatjes bleef ik toch zoveel mogelijk gaan. Maar daar komt nu een eind aan. Ik kan me er echt niet meer toe zetten, ik heb er gewoon geen plezier meer in. En ook Daan en Jeroen interesseert het ook helemaal niets, de voetbaltraditie zal in deze niet van vader op zoon doorgegeven worden (ze hebben meer interesse in Formule 1, turnen en dansen). Dus ik stop ermee. Voor het voetbal an sich maakt het me niet veel uit, ik vind het meer jammer vanwege het geouwehoer met Erik en Onno, maar daar moeten we dan maar een andere manier voor vinden om dat gestalte te geven, dat gaat vast lukken.

Voor mij: einde van een tijdperk........