Huisvlijt

Een kleine knipbeurt was geen overbodige luxe

Als je naar de haren van mijn jongens kijkt, dan denk je soms wel dat ze al grote liefhebbers zijn van heavy metal. Bij de kapper laten ze namelijk meestal maar heel erg weinig achter (maar we betalen wel altijd volle prijs, go figure!!). Nu is dat aan de achterkant van hun hoofd niet zo heel erg, maar met name bij Jeroen was het haar inmiddels zo lang geworden bij zijn pony, dat hij er bijna een gordijntje van kon maken. Om nu daar sec voor naar de kapper te gaan vonden we wat overdreven, dus stelde Ans voor om het zelf even te knippen. Daar bleek Jeroen echter niet echt van gediend te zijn, want straks zou mama in zijn neus knippen. Uiteindelijk bleek de enige manier om hem om te krijgen een simpele: namelijk omkoping met een potje stoeien met papa op de trampoline. Dus schort om, vastzetten op de triptrap en daar ging Ans, met nog wel luide aanwijzingen van Jeroen hoe het geknipt moest worden en dat ze uit moest kijken. Gelukkig heeft Ans een vaste hand, dus vijf minuten later stoof Jeroen weer weg, met een helderdere blik op de wereld en mij aan mijn hand meeslepend om even professioneel door hem in elkaar gebeukt te worden :-). Wat ik al niet voor opofferingen moet doen om mijn kinderen er een beetje fatsoenlijk uit te laten zien....