Nuff Said Rock Box

De 'Nuff Said Rock Box

Tijdens het meest recente diner dat ik met Simon, Frank en Rene had, kwam het gesprek op het feit dat Simon begonnen was zijn "comic kamer" op te ruimen. En tijdens dat opruimen was hij een juweeltje tegengekomen. Nee, geen diamanten of goud, maar de Nuff Said Rock Box! "De wat..??", zullen velen van jullie nu denken. Dat vergt dus even wat uitleg. Na onze vakantie in 1993 aan de Verenigde Staten (verslag op het blog te lezen in de tijdslijn onder 1993), hadden we zoveel informatie gekregen van de comic uitgeverijen waar we op bezoek waren geweest, dat we dat graag wilden delen met onze mede comic fans in Nederland. Dat leidde ertoe dat we een magazine gingen maken, en omdat we allemaal echte "Marvel Zombies" waren, gaven we het de naam 'Nuff Said, naar een bekende uitspraak van de oprichter Stan Lee. Ik kan nog een heel verhaal vertellen over de 'Nuff Said, en ik denk dat ik dat binnenkort nog wel een keer ga doen, maar een van de afgeleide was dat de redactie (Rene, Frank, Simon en ik) naast de voorliefde voor comics ook een gelijke muzieksmaak hadden. En dat we vonden dat er toch zelden goede verzamel CD's verschenen.

Dat betekende dat we daar zelf iets aan moesten doen. Begin 2000 startte ik daarom een soort kettingbrief onder de redactie, wat betekende dat ieder om de beurt een nummer toe moest voegen, met als enige spelregel dat je een artiest maar 1 keer op mocht voeren. Dat zorgde natuurlijk voor onmogelijke keuzes en discussies ("mag AC/DC er dan op een keer met Bon Scott en een keer met Brian Johnson" of "hoe kies je het beste nummer van Guns n Roses...."). Maar het was erg leuk om te doen, want het werd ook een sport om de anderen af te troeven. Uiteindelijk werd het een Rock Box van zes CDs, waarbij je goed de tijdgeest waar kunt nemen waarin de box gemaakt werd (wie kent er nu bijvoorbeeld nog Asphalt Ballet, Great Sin of CIV). Maar wat in ieder geval niet veranderd is: het blijft allemaal klasse muziek, die grotendeels de tand des tijds zeker doorstaan heeft.

Zo door mijmerend over "the good old days", in restaurant Gandhi in Haarlem, kreeg gelijk een project gestalte in mijn hoofd. Hoeveel van deze platen zouden uiteindelijk nu te horen zijn op Spotify? Daar staat zoveel op, dat moest toch een flink aantal zijn. Dus nadat Simon mij dit weekend de playlist doorstuurde gelijk de proef op de som genomen. Van de eerste CD die 18 nummers bevatte, waren er uiteindelijk 17 beschikbaar (alleen "Foul Taste of Freedom"  van Propain kwam ik nergens tegen). CD1 is daarom nu ook in een playlist op Spotify te beluisteren. Wil je eens luisteren wat 12 jaar geleden zo ongeveer mijn muzikale fruitmand bevatte, dan kun je nu hier klikken om te luisteren naar onder andere AC/DC, Ramones, Live, Kiss, Rage against the Machine en The Black Crowes. Streven is om deze week ook de playlists van de andere vijf cd's klaar te hebben en voor de liefhebbers zal ik die dan ook hier posten. Ikzelf heb er alweer enorm van genoten. In ieder geval al omdat ik lekker in de tuin met een koptelefoon op CD1 heb mogen beluistern (erg relaxed) en zeker ook omdat er alweer heel mooie verhalen van vroeger naar boven kwamen. Ik weet zeker dat ik er nog wel een paar met jullie zal delen (onder andere het eerste optreden van rage against the machine in Nederland). Hope you enjoy!!!!