 |
| Rage kwam, zag en overwon |
Door de Nuff Said Rock Box komen er weer allemaal mooie verhalen bij me boven drijven. Een van de mooiste heeft ook een beetje een sfeer eromheen waar ik zelf altijd wat wantrouwend over ben. Heeft te maken van de eerste optredens van bekende bands in Nederland. Als ik bv alle mensen tel die mij gezegd hebben dat ze bij het eerste concert van U2 zijn geweest, dan had U2 toen al de Kuip volgespeeld in plaats van De Melkweg. Maar een dergelijk verhaal heb ik met Rage Against the Machine meegemaakt. In 1992 ging ik met de concert club (die overigens gelijk was aan de comic club met Frank, Simon en Rene) naar Paradiso om een concert te bezoeken van Suicidal Tendencies. Normaal kwamen we altijd wat later binnen, maar deze keer waren we ruim op tijd. We vonden een plekje op het balcon om even te zitten, voordat we voor Suicidal Tendencies ons in de pit gingen storten. Konden we ons mooi even opladen.
 |
| Suicidal was ook geweldig! |
Na verloop van tijd gingen de lichten uit en kwam het voorprogramma de bühne op. Normaal was dat het even uitzitten totdat de hoofdact ging beginnen. Maar wat er toen gebeurde: ondanks dat we geen enkel nummer kenden, speelde de band de pannen van het dak, door een high energy mix van hip hop en hardcore. Aanstekelijke beat, waarop het onmogelijk was om stil te staan. Wat een rare groep mensen overigens daar op het podium, een rast die harder en feller zong dan de meeste trash metal bands en te pas en te onpas het publiek indook, en een gitarist die als een beest over het podium ging, terwijl de bas en drum sectie een zo strak ritme neerzette wat we niet vaak gezien hadden. En ook nog eens erg aanstekelijke nummers, die qua tekst veel herhaling kende en daardoor al snel mee te brullen waren. Normaal speelde het voorprogramma 30 minuten en daarna was het af. Maar Rage against the machine, want die waren het dus, speelde bijna een uur en werden drie maal terug geroepen voor een toegift. Dat waren dan dezelfde nummers, want ze hadden net nummers voor 1 cd en die hadden ze allemaal al gespeeld. Die CD werd overigens ter plekke aangeschaft, en daarna niet grijs, maar pikzwart gedraaid! Later konden we meemaken hoe groot deze groep werd (met legendarische optredens op oa Pinkpop), maar de sfeer en verrassing van dat eerste optreden werd nooit geëvenaard voor mij.
En de hoofdact die avond? Ja, normaal zou je zeggen dat die dit niet konden evenaren, maar ook het optreden van Suicidal Tendencies was er een waar nog lang over gesproken werd, met een Mike Muir die zelden zo op dreef was als toen, met als een van de hoogtepunten het zingen van "How will I laugh tomorrow...when I can't even smile today" in een foetus houding bijna onder een Marschall stack liggend.
Ik denk dat er de komende tijd wellicht wat meer historische concert verhalen komen....
Hoi, mooi verhaal en ik kan het beamen want ik was erbij. Ik stond in de zaal met een biertje toen RATM het podium betrad. En wat er toen gebeurde vergeet ik nooit meer. Wat jij al vertelde was het meestal de tijd doden voordat de hoofdact zou beginnen. Maar bij de eerste noten van RATM zag je iedereen om zich heen kijken, zo van "wat gebeurt hier??". En al na een seconde of 10 begon ineens iedereen te springen van voor tot achter. Je wist meteen dat dit iets heel speciaals was. Fantastisch om het 2e concert ooit van deze band op Europese bodem meegemaakt te hebben (de dag ervoor speelden ze in Parijs).
BeantwoordenVerwijderenÉén ding in je verhaal klopt volgens mij niet. Je schrijft dat je de cd van de band gelijk hebt aangeschaft, maar hun debuutalbum kwam pas een half jaar later uit. Of het moet al hun in eigen beheer gemaakte demo-album zijn geweest, anders klopt het dus niet.
Maar een mooi verhaal en waanzinnig dat wij er echt bij waren :-)
Het was een complete verrassing, RATM. Net als jullie kwam ik ook nooit vroeg, voor het voorprogramma. Ging boven zitten. Bek viel open: wie the fuck zijn dit?! Helemaal van mn sokkken geslagen. Daarna Suicidal. Man, wat een wereldavond. Thanks for sharing
VerwijderenJees, hoe herkenbaar! Ik was ook blown away by RATM. Mind you, ook doorgewinterde concertganger. Ik moest er nu aan denken omdat mijn " oppaskindje ", nu 17 jaar op dit moment in New York Madison Square Garden zijn eerste RATM concert gaat meemaken ;-) Bless
BeantwoordenVerwijderenIk heb ratm helaas toen niet gezien.Mijn maat kwam ik tegen in een kroeg in het dorp en die kwam er net vandaan. Hij was laaiend enthousiast over het voorprogramma wat hij had gezien en had de cd/lp gekocht met op de voorzijde een priester die zich in brand stak. Voor de aanwezige toen was het gegarandeerd een memorable avond.
BeantwoordenVerwijderen