Fan's Kitchen

Broederliefde!!

Fan's Kitchen. Dat was de plek voor een dinertje met mijn maatjes Frank, Simon en René. Het was alweer een flinke tijd geleden dat we samen gegeten hadden, dus ik had er veel zin in. We hadden afgesproken om bij René te verzamelen, maar daar werd wat roet in het eten gegooid, doordat de Volendammer sectie van de groep een omweg moest maken agv een ongeluk op de A10. Kostte ze veel meer tijd om naar De Aker te komen, dus reden ze door naar het restaurant op de Overtoom. Fan's Kitchen is een Azian Fusion restaurant, waar de vele smaken uit de Orient samen gebracht worden. Tenminste, dat probeert men. De korte samenvatting mbt de culinaire aspecten van ons bezoek zijn snel op te sommen: het was aardig, maar zeker niet bijzonder en we waren blij dat we hier gebruik konden maken van een Groupon, want als we de volle mep hadden moeten betalen, dan had ik me toch wel aardig bekocht gevoeld voor het gebodene. 

Wat een schatje!

Andere zaken dan het eten vielen deze avond echter op. Zo was daar het prachtige theelichtje op tafel. Dat brandde best hard, maar ging nog harder branden toen ik, natuurlijk per ongeluk, een stuk papier erin kieperde. Hierdoor sloegen de vlammen er bijna uit en werd de houder van het theelichtje zo heet dat toen Simon het met volle kracht probeerde uit te blazen hij spontaan de houder in tweeën blies (en daar is letterlijk geen woord aan gelogen!). Hilariteit alom en ook een aantal serveersters die naarstig op zoek waren waar die brandlucht nou vandaan kwam. Tevens bleek de kok ook dienst te doen als schilder en was er een klant kennelijk dusdanig onder de indruk van zijn werk, dat die een kunstwerk wilde kopen, waardoor de aandacht voor de rest van de gasten (dat waren overigens alleen wij nog) volstrekt wegebde. Toen de koop uiteindelijk gesloten was, haalde de kok een grote roodbaars uit de keuken, die een erge visgeur afstootte en zonder ook maar enige aanwijsbare reden kwam hij met die vis bij ons staan en begon iets in half Nederlands en half Chinees te brabbelen. Geen idee wat hij nu wilde bewerkstelligen, maar de vis was in ieder geval imponerend om te zien. 

Geheel volgens traditie verlieten we om 11.15 als laatsten de zaak en omdat Frank om 7 uur de tegelzetter voor de deur had staan, besloten we er de brui aan te geven. Even goed kijken waar we de volgende keer gaan zitten, ik laat de fusion voorlopig even aan me voorbij gaan!