Wat een coureur

Daan is nog altijd op zoek naar een sport waar hij echt zin in heeft. Hij is ooit begonnen met tennis, maar na een kleine twee jaar vond hij dat eigenlijk wel welletjes, want hij vond de renspelletjes uiteindelijk leuker dan de bal over het netje slaan. Voetballen vind hij helemaal niks (anders dan een beetje in de tuin en dan papa tackelen), sowieso zijn teamsporten niet echt "zijn ding" (walgelijke term, "lekker je ding doen" of "dit is niet helemaal mijn ding"....uurrghh!!). Hij doet nu een tijdje street dance maar ik heb de indruk dat ook dat op zijn einde loopt. Een lesje turnen vind hij wel grappig, maar waar zijn jongenshart sneller van gaat kloppen is snelheid! Toen we hem vroegen wat hij nu wilde gaan doen was het eerste antwoord "Formule 1", maar papa kan nog net geen nieuwe Ferari voor zijn kleine spruit betalen. Maar hard rijden op zijn fiets vond hij ook leuk. Twee weken geleden hebben we bij De Bataaf naar een wedstrijd gekeken en hij vond dat top (zoals ik ook geblogd heb), en dinsdag had hij zijn eerste les. Na eerst een rondje op het parcours wat wat onwennig aanvoelde (klein hard zadel en hele dunne bandjes) ging Daan aan de slag om de fiets onder controle krijgen. Dat deed hij door om pionen heen te slalommen. In het begin ging dat heel moeilijk, maar na een uur reed hij er prima doorheen en kon hij zonder problemen op- en afstappen. Hij had aan het eind wel pijn in zijn billen vanwege het zadel (tijd voor een broek met een zeemleren lap erin!), maar hij heeft heel goed doorgezet en al een flinke sprong gemaakt. In ieder gaan we nog drie proeflesjes doen en dan eens zien of we structureel verder gaan. Go Daan!!!