 |
| Echt een vervelend ongeluk! |
Vrijdag had ik een strakke planning om wat boodschappen in Amsterdam te doen, maar wel op tijd terug te zijn om Daan en Jeroen op te halen. Ik liep op schema, tot het laatste stukje op de N200, net voordat ik Halfweg in zou rijden. Ondanks dat het verkeerslicht enkele keren op groen sprong, reden we niet door. Ik begon wat geïrriteerd te raken, maar dacht vervolgens dat dit toch niet zo maar kon gebeuren. Dat bleek ook, want alle auto's voegden op de linkerbaan in, omdat, zoals bleek, de rechterbaan vol stond met negen (ja, echt) auto's die in meer of mindere mate in elkaar lagen. Dat het een flinke klap moet zijn geweest bleek wel aan alle blikschade aan de auto's en al het glas, plastic en metaal dat op de grond lag. Er stonden een aantal huilende kinderen en wit weggetrokken dames op de weg. Maar wat gênant was, was dat een aantal van de mannen kennelijk zo vol testosteron of adrenaline zaten, dat ze flink tegen elkaar aan het schelden waren en sommigen zelf op de vuist wilden gaan. Ongekend.
Gelukkig is het politiebureau van Halfweg op nog geen vijf minuten afstand en waren er snel agenten aanwezig om een en ander in goede banen te leiden. Dat dat nodig was, bleek wel toen er ook ambulances aankwamen die drie mensen (twee volwassenen en een kind) meenamen. Gelukkig las ik later op de site van RTV-NH dat eea niet tot groot fysiek letsel had geleid, maar als je de auto's gezien had, dan kun je echt beamen dat dat dan een geluk bij een ongeluk is geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten