Haarlemse Honkbal Week 2012

Even wennen: door het net heen kijken bij USA - Japan

Hoe raar het ook klinkt, maar na een kleine 35 jaar heeft honkbal bijna voetbal vervangen als mijn favoriete sport. Natuurlijk blijf ik een Ajax fan in hart en nieren, maar van het EK 2012 heb ik bijvoorbeeld bij elkaar minder dan 180 minuten gezien. En dat terwijl ik iedere dag wel de tijd neem om de samenvattingen van de MLB te kijken. En daar zit nu net een probleem, ik ben vanaf het begin gewend geraakt aan het hoge niveau van de Major League dat ik het idee heb dat het kijken naar het niveau van de Nederlandse competitie niet dat kijkplezier zou gaan brengen. Echter, er diende zich een leuke kans aan om daar een proef op de som te nemen. Nou ja, bijna dan, want vlak na mijn terugkomst uit Tennessee en Missouri zag ik de aankondiging van de Haarlemse Honkbal Week. Daar wilde ik altijd al een keer naar toe, maar het was er nooit van gekomen. Dit jaar dus maar eens gaan regelen. Idee was om met de USA crew te gaan, maar helaas waren Frank en Simon verhinderd, maar Rene kon gelukkig nog wel een plek in zijn agenda hiervoor vrijmaken. Veertien juli werd de dag, waarbij we onszelf al net zo als in St Louis zagen zitten. Heerlijk weer, korte broeken en zonnebrillen op en dan genieten van twee wedstrijden honkbal (USA - Japan en Nederland - Puerto Rico).

Rob Cordemans signeert voor de jeugd

Op de dag van de bestorming van de Bastille bleek het echter te regenen. En te regenen. En te regenen. Tot 13.00 uur was het een zondvloed die uit de hemel kwam, maar daarna werd het spontaan weer droog. Het betekende wel dat de eerste wedstrijd niet om 14.00 uur zou beginnen, maar om 15.00 uur. Ik haalde Rene daarom om 14.15 uur op uit De Aker en binnen een klein half uur hadden we de auto geparkeerd en liepen we naar het Pim Mulier Stadion in Haarlem. Leuk om te zien dat sommige zaken bij honkbal wereldwijd hetzelfde zijn, want ook hier kwamen de mensen met koelboxen met eten het stadion binnen (goed om voor een volgende keer te onthouden). Bij binnenkomst wel een kleine tegenvaller, namelijk dat de wedstrijd niet om 15.00 uur ging beginnen, maar om 16.30 uur. Het voordeel was dat we tijd genoeg hadden om een plek te vinden. Anders dan in de MLB stadions waren er geen vaste plekken, en er bleken toch heel veel fans de regen al getrotseerd te hebben. Uiteindelijk kozen we voor een plek op de allereerste rij, recht achter de thuisplaat. En alsof het lot het wilde: net toen we gingen zitten brak het wolkendek open en zaten we heerlijk in de zon! Wat ook even wennen was: we zaten achter een net om de ballen die doorschoten tegen te houden, geen overbodige luxe (omdat gedurende de wedstrijden onder andere een paar ballen en twee gebroken knuppels anders de tribune in zouden zijn gevlogen), maar het is wel even anders kijken. Een uurtje later begonnen de USA en Japan aan hun wedstrijd, waarbij een van de eerste wapenfeiten was dat er een duif uit de lucht geslagen werd (waarna de speaker de opmerking "Is er een duivenmelker in de zaal?" liet horen).

Helaas, Nederland verloor van Puerto Rico

Inmiddels had ik via Whatsapp ook Rilana, de moeder van Mick, een goede vriend van Daan, in het stadion ontdekt, die een paar meter verderop met een aantal junioren van honkbalclub DSS een dagje HHW aan het doen  was. Japan en de USA maakten er een leuke wedstrijd van, met uiteindelijk een 4-1 winst van de USA, maar wel met de enige homerun van de dag door Japan. In de laatste inning ging ik even wat te eten halen (de patat kon ik gelukkig over slaan, daar stond een mega lange rij en bij de lekkere broodjes kon ik zo doorlopen, en voor 20 Euro voor vier grote bollen en vier drankjes was ik klaar), en was het leuk om te zien dat het Nederlands team op weg naar het veld ruim de tijd nam om handtekeningen uit te delen. Dat tekent ook de sfeer in de HHW zoals ik hem ervaren heb: lekker relaxed en dat voelde erg goed. De avondwedstrijd Nederland - Puerto Rico startte om 19.45 met een bijzonder intens moment ter herinnering aan de vermoorde Gregory Halman, waarna de wedstrijd van start ging. Spannende wedstrijd, met Puerto Rico als terechte winnaar. Om ongeveer 23.00 uur werd de laatste "out" gemaakt en was de dag voorbij. Het niveau viel me echt niet tegen (tja, MLB is toch net iets hoger :-)) en de sfeer was heel erg goed. Het zal denk ik wel een vervolg krijgen, wellicht tijdens het EK Honkbal dat ook in Nederland gehouden wordt.