Tour de France

Net als bij het Europees Kampioenschap voetbal, merk ik dat ik ook in de Tour de France toch veel interesse ben verloren. Zeker dit jaar, nu ook Radio Tour de France opgegaan is in NOS Sport Zomer (een gotspe om dat te doen, een onderbreking van een traditie waarin onder andere mooie Franse muziek centraal stond). Als het kan kijk ik nog wel naar een mooie berg etappe, maar vroeger nam ik daar nog wel eens een dag vrij voor om van half elf 's ochtends te gaan kijken. Maar dat gebeurd nu zeker niet meer. Vroeger keek ik echt voor de sport, maar de doping verhalen hebben daar wel grotendeels een eind aan gemaakt en zeker met en na het tijdperk Armstrong is het wel heel klinisch geworden. Nee, geef mij maar Hinault en Lemond die elkaar vanuit dezelfde ploeg nog afmaken. Of Lemond die Fignon op het laatste moment nog in een tijdrit klopt. Andere zaken waarvoor je keek zie je ook niet meer, namelijk een Nederlander die eens een rit gaat winnen. Ik zie Peter Winnen nog Bernedeau op de meet van de Alpe D'Huez kloppen, of het koppel Rooks. Theunisen te keer gaan. Of van Poppel of Dekker een paar etappes in dezelfde ronde winnen.

Maar het grootste punt om niet meer te kijken: ik doe niet meer mee aan het tourspel van het NCCW. Bij deze werkgever van Rene deed ik altijd mee met mijn lijstje van tien renners en was het altijd spannend om te zien hoe je het die dag weer gedaan had. Hartstikke gaaf, je verdiepte je een paar weken voor de tour er nog eens goed in en ging dan allemaal strategieën uitdenken die uiteindelijk toch nooit uitkwamen, maar die het extra leuk maakten om de koers te volgen en ook te zien wie er negende was geworden in de sprint. Favorieten waren natuurlijk Indurain en later Armstrong, maar denk ook aan Sean Kelly, Mario Cippolini en Djamolidin Abdoesjaparov, want die zorgden altijd voor punten.  Een jaar kwam ik dicht bij de overwinning, maar ging Rene er uiteindelijk met de hoofdprijs van het hele bedrijf er vandoor, wat hem de eer opleverde om een jaar lang met een grote, lelijke beker op zijn bureau te mogen zitten :-). Maar ook daar kwam de klad in, waardoor ook die drijfveer om te kijken uiteindelijk verdween. Ach, het is niet anders. Eens kijken of ik meer van de Olympische Spelen ga zien die over iets meer dan een week beginnen.