Galaga

Prijs voor de beste graphics krijgt Galaga niet

Het is inmiddels een trend dat "games uit de oude doos" opnieuw uitgegeven worden op de iPhone of de iPad. Het zijn er al heel veel, maar de meesten laat ik aan mijn deur voorbij gaan, want meestal valt een oude klassieker die je dan toch nog een keer gaat spelen vies tegen, omdat je inmiddels zoveel meer gewend bent. Maar voor 1 spel maakte ik toch graag een uitzondering: Galaga. Het is eigenlijk niets anders dan een wat opgewaardeerde versie van Space Invaders en veel tegenvallen kan het niet, want het concept is niet heel erg moeilijk, namelijk heen en weer bewegen en de vijanden die op je afkomen neerschieten. Maar ik heb er warme herinneringen aan, want ik speelde het vroeger erg vaak in de speelhal van het de Mirandabad. Daar ging ik vaak met vrienden zwemmen en ik ging met mijn moeder mee als we naar de zwemles van mijn zus gingen. Ik had dan altijd wel een handje vol muntjes die daar in de machine verdwenen en het merendeel daarvan spendeerde ik aan Galaga. Natuurlijk ook wel eens andere spellen als Pac-Man of Centipede of Outrun, maar op de een of andere manier kwam ik altijd weer bij Galaga terug. Eenvoud, snelheid en felle kleurtjes zullen zeker de aantrekkingskracht zijn geweest.

Na de download heb ik een paar uur weer met Galaga gespeeld, maar toen ik uiteindelijk zonder problemen level 45 haalde was de lol er wel een beetje af. Je ziet, sommige zaken verleer je niet, het is net of je na jaren weer op een fiets stapt. Ik hou Galaga nog wel even op de iPad, maar of ik er een vaste bezoeker van wordt zoals ik vroeger naar de speelhal ging, dat denk ik niet.