Thrills from the past

Comics zoeken was een kunst

Gisteren schreef ik een stukje over manchet knopen die bij het MoMa gekocht waren. Ik had ze binnen een minuut op internet gevonden, maar ze daar bestellen was wel heel erg makkelijk en het ontbrak aan de "experience" die je hierbij wilt voelen. Het deed me denken aan het feit dat internet natuurlijk een zegen is, want je hebt de wereld onder je vingers, maar ik moest ook denken aan de "thrill" die ik vroeger had, als je iets speciaals vond. Wat direct bij me opkwam was hoe ik vroeger naar stripbeurzen ging om comics te zoeken en kopen. Het gevoel om om een zaal vol met boeken binnen te komen, bakken en bakken met comics stuk voor stuk door te lopen en dan dat ene missende nummer vinden, dat was een geweldig gevoel. Of een boekje in je handen krijgen wat je helemaal niet kende, maar van je favoriete tekenaar bleek te zijn, een echte verrassing waar je niet op gerekend had. Tegenwoordig klik je hiervoor naar een site van bijvoorbeeld Mile High Comics, waar er miljoenen en miljoenen comics op staan en twee klikken later heb je de missende comic besteld (als je de prijs wilt betalen, natuurlijk). Wil je meer comics van je favoriete tekenaar? Geen probleem, met een search engine weet je zo wat hij allemaal getekend heeft. Erg handig natuurlijk en ik heb er veel gebruik van gemaakt, dus helemaal niks mis mee. Maar de "oude magie" is daarmee wel verdwenen. En het dan toch door die bakken gaan struinen, terwijl je weet dat je het op internet zo kunt vinden, dat komt wel heel erg gemaakt over.

Haasten voor MacGyver!

Zo door denkend kwam ik samen met een collega op wel meer dingen die er niet meer zijn als gevolg van de moderne techniek. Het naar huis snellen van een voetbal training bijvoorbeeld, om nog net op tijd thuis te zijn om de nieuwe aflevering van MacGyver of The A Team te kunnen zien en het heerlijke gevoel als je dan twee minuten voordat de show ging beginnen in je stoel viel en dacht: yes, weer gelukt, nu eens even goed genieten. Dat is er haast niet meer, want of we nemen het op op de harddisk of we surfen naar YouTube of uitzending gemist en op ons gemak kunnen we kijken. Natuurlijk, ook helemaal super en ik maak er vaak gebruik van, maar de "thrill" of het "mooie moment" om eens per week ervan te kunnen genieten is wel weg. Ik weet ook nog dat ik voor de radio klaar zat om op een tape recorder nummers uit de top 40 of van Countdown Cafe op te nemen, waarbij de DJ altijd door begin en eind heen praatte, maar je toch het grootste deel van het nummer had en je dan toch echt je best moest doen het goed te timen om alles goed aan te laten sluiten. Nu even een paar klikjes op internet en we downloaden het nummer (legaal of semi legaal).

Natuurlijk moeten we het niet mooier maken dan het is, want ik heb de radio wat vervloekt als ik even niet op zat te letten of een tapeje eruit liep of als er een storing op Tv was waardoor een uitzending van Dr Who niet doorging. Dus het was echt niet allemaal beter. Maar toch, soms denk ik nog wel eens terug aan de energie die er ontstond door dit soort zaken. Niet beter, wel anders!