Niet veel te doen

Je moet wat met je vrije tijd....

Na de lunch maakten we ons rondje Stockyards af, maar toen was het al snel duidelijk dat dat niet een afgeladen programma ging worden. De winkels waren allemaal hetzelfde, dus dat hielp ook niet echt. Uit baldadigheid kroop ik nog op een levende Longhorn  om me door Simon te laten fotograferen, wat enkele geinige foto's opleverde en enkele zonder mijn hoofd omdat hij zijn duim voor de camera hield. Gelukkig vonden we daarna een terras waar wat konden drinken en konden wachten op het moment dat om 16.00 uur de Cattle Drive door de straten van de Stockyards plaats zou vinden. De spanning werd flink opgebouwd bij ons, want in ieder reisboekje staat dat je dit gezien moet hebben. De cowboys begonnen om half vier al te arriveren, ze hadden er zin in, zo in klassieke outfit en uuuhhh……een fijne beker van de Starbucks in de ene en een donut in de andere hand. Maar da mag de pret niet drukken, toch?? Om 16.00 uur was het zover, een cowboy klapte met een zweep over straat, en daar kwam de hele kudde Longhorns……het waren er wel zeker een stuk of…….zeven. Wat krijgen we nou, zeven koeien die door de straat lopen en dus na 2 minuten alweer voorbij zijn? Hebben we daarvoor nou die hele tijd zitten wachten. Ja, dat bleek inderdaad het geval te zijn. Aaaarrrrghhhh. Nou is het best leuk om te zien hoor, maar niet als het zo opgeklopt wordt en als je er zo lang op zit te wachten. Toch de anticlimax van deze dag.