De reis terug naar Halfweg

Goede patat bij de Frietketel

De reis vanuit Parijs naar Halfweg had heel saai kunnen verlopen. Het was even zoeken in Parijs wat best avontuurlijk is met al die geweldige Parijse chauffeurs om ons heen die niet op een deukje kijken en natuurlijk is het altijd druk op de rondweg van Parijs. Maar verder ging het best goed en maakten we goede voortgang. Echter, toen we in België aankwamen, werd Daan spontaan misselijk en moest helaas overgeven in de auto (gelukkig kennen we hem, dus lag er een plastic zak naast hem!). Het werd dus tijd om een stop in te bouwen en we kozen ervoor om even naar Gent te gaan. En als je dan in Gent bent, dan moet je natuurlijk Vlaamse friet eten. Een snelle speurtocht leerde dat de plek om dat te doen volgens de kenners De Frietketel moest zijn. Het was een beetje druk in Gent (ook daar is het rond 17.00 uur spitsuur), maar de aanhouder wint. De Frietketel zit in de Papagaaienstraat en van buiten verwacht je nou niet iets bijzonders, maar dat bleek er mee te vallen. Men was er helemaal ingesteld op vegetarisch snacken (dat zie je in Nederland niet zo vaak), maar ook de traditionele vleesliefhebber kon hier aan zijn trekken komen. We bestelden vier friet, twee met mayonaise, een met veganist en een met de samoerai saus (mayonaise met sambal erdoorheen) en wat snacks. Vervolgens gingen we boven zitten en wachten op de bestelling. Toen deze afgeroepen werd ging ik ze halen en kwam tot de conclusie dat de Frietketel per portie VEEL friet serveert. Mijn God, wat een hoeveelheid. En het erge: het was nog erg lekker ook!!! Hoewel we echt ons best hebben gedaan kregen we het niet op. Ondertussen begon de zaak ook helemaal stampvol te worden, het blijkt namelijk gezien hoeveelheid, kwaliteit en prijs ook erg populair bij studenten te zijn. Zeker de moeite van het bezoeken in Gent waard. Oh ja, speciaal voor Rene: hier scoorde ik ook de Gent Foursquare badge :-).

Met een goedgevulde maag was het daarna een eitje om naar Halfweg te rijden. de jongens sliepen lekker op de achterbank en toen we thuis waren schoven we ze zo het bed in. Een mooi einde van een korte stedentrip naar Parijs en de eerste plek die ik van mijn "There's a world to see"-verlanglijstje op het blog af kan strepen.