Chicago Blackhawks - Boston Bruins

Michael Jordan is nog steeds de grote held!

Om kwart of zes stapte ik in een taxi om naar het United Center te rijden, de thuishaven van de Chicago Bulls en de Chicago Blackhawks. De weg ernaartoe was deels bekend, want dat was wat we vanmorgen verkeerd waren gelopen :-). Een kwartiertje later was ik al op de plaats van bestemming en zag ik de hele omgeving rood en wit kleuren. Dat doet mijn Ajax hart natuurlijk goed (hoewel onze fiere knapen eerder die dag 2-2 hadden gespeeld tegen het altijd lastige AZ), maar het zijn ook de kleuren van de Blackhawks. Het was leuk om even het stadion te verkennen en om te zien hoe het standbeeld van Michael Jordan nog steeds vereerd wordt, maar het blijft mij altijd verbazen hoe druk de "gift shops" altijd zijn. Iets fatsoenlijks te eten, nee, dat was er niet, dus moest ik mijn honger stillen met ene halve braadworst, maar gelukkig had ik 's middags al goed gegeten, dus daar kon ik nog op teren. De plek die ik had was op club level, wat betekende dat ik een uitstekend zicht had over het ijs. En vanwaar ik zat, kon je de snelheid van de puck erg goed volgen, vele malen beter dan op TV!! Ik zat overigens tussen de echte hardcore supporters in, die ook nog een onderlinge loterij hadden over wie de eerste goal ging maken. Oh ja, en achter me kon iemand ook nog een goed verhaal vertellen dat hij zijn kinderen echt een goede christelijke opvoeding wilde geven, gevolgd door een lofzang over de twee wapens die hij net gekocht had. Het blijft een bijzonder volkje, die Amerikann!! Daarnaast kun je zien dat het echt heel erg hard er aan toe gaat, de body checks waarmee mensen tegen het glas geslagen worden tijdens de wedstrijd is echt fors en de twee vechtpartijen die uitbraken deden ook niet onder voor een lekker robbertje boksen. Geen sport voor mensen die niet van fysiek contact houden!

Face off met sterspeler Jonathan Toews

Wat ook bijzonder was: het ijs moet diverse malen bijgewerkt worden tijdens de wedstrijd. Er komen dan zeer schaars geklede dames het ijs op (op schaatsen natuurlijk) met een schep die het schaafsel eraf scheppen. Het oog wil kennelijk ook wat :-). Voor wat betreft de wedstrijd kreeg ik echt waar voor mijn geld. Aan het eind van de reguliere speeltijd was het 2-2, in een zeer op en neer gaand verloop. In de verlenging werd niet meer gescoord, waarna begonnen werd aan de shoot outs (lees: de penalty's), die Boston uiteindelijk beter nam en daardoor met de overwinning vertrok, wat weer voor gemor bij het thuispubliek zorgde. Ik had ook de Blackhawks liever zien winnen, maar al met al vond ik het een zeer geslaagde ervaring om een keer meegemaakt te hebben. Meer show dan bij honkbal, minder dan bij basketbal. Als ik moet kiezen vind ik uiteindelijk honkbal toch net een tikje interessanter, maar nog een wedstrijd zou ik zeker niet afslaan.