How's everything going over here???

Pangea speelde een paar lekkere deuntjes

Andy's was ons aangeraden voor Bill Feldman als de jazz club in Downtown Chicago. Hoewel de muziek pas om 17.00 uur zou gaan beginnen, gingen we toch eerder naar binnen. We begonnen namelijk wat om te vallen van de honger. In een volstrekt lege zaak werden we naar een tafeltje gebracht, waar we wat klassiek Amerikaans eten bestelden, wat overigens verder prima was. Tijdens het eten kwam onze serveerster enkele malen vragen "how' everything over here?", waarna ze ons verwachtingsvol aankeek en twee duimen omhoog stak. Wat een koddig gezicht!! Inmiddels begonnen de muzikanten van de groep Pangea rustig binnen te druppelen en zo rond 16.59 trok de laatste zijn jas uit. Na even overlegd te hebben wat ze vandaag eens zouden gaan spelen, begonnen ze diverse jazz nummers van Miles Davis te vertolken. Net na het begin van de set, kwam onze serveerster langs en vroeg "how' everything over here?", waarna ze ons verwachtingsvol aankeek en twee duimen omhoog stak. He, dat was een bekende actie, die vervolgens gedurende de hele eerste set van 50 minuten zo ongeveer 8 keer herhaald werd. Dit begon irritant te worden.

In de tweede set werd er zang aan het optreden toegevoegd

De muziek was overigens wel erg goed en het kijken naar de artiesten op het podium was ook een belevenis op zich, met name de bassist zat zo in de muziek, dat je bijna zou denken dat hij aan een vorm van autisme leed (wie weet.....). In de pauze kwam onze serveerster naar ons toe om te vragen "how' everything over here?", waarna ze ons verwachtingsvol aankeek en twee duimen omhoog stak. Aaaarrrgghhhhh........De tweede set begon om 18.00 uur en was een vervolg van de eerste, met als toevoeging dat er een volumineuze zangeres op het podium kwam om een paar moppies mee te zingen. Dat gaf toch wel wat extra's voor het optreden. Daarnaast begon ik ook te leren wanneer je in een jazz nummer moet klappen. Dat is als de saxofonist begint met zijn stuk, eindigt met zijn stuk (iedere keer) en aan het eind van het nummer. Pak ik toch weer even mee.

Tijdens deze tweede set kwam onze serveerster om de vijf minuten vragen "how' everything over here?", waarna ze ons verwachtingsvol aankeek en twee duimen omhoog stak. Daarmee was de maat vol en pakten we onze spullen op en verlieten Andy's. Een prima club en het een keer live meemaken van een optreden in een jazz club met zoveel historie als deze vind ik echt een grote aanrader en een hele leuke ervaring, maar met zul bedienend personeel werd ik op een gegeven moment wel erg afgeleid.