De terugreis: niet zo best

O'Hare hadden we snel bereikt!

Het inklaren van de tassen ging bijzonder snel, met vijf minuten waren we hier mee klaar. Om een spreuk van Rene te hergebruiken: hier kan ik aan wennen :-). Daarna werd het allengs minder. De rij door de security check was lang, maar voornamelijk ook rommelig en ik heb niemand gezien die niet zonder fouillering  door mocht lopen. Daarna bleek dat na de security check er niets mee was, anders dan gates. Ja, een tentje waar je een krant en een flesje drinken kon kopen, maar that's it!! En voor de security was er ook al bijna niks: een tax free shop, ja echt 1, en een Lou Mitchells Express en een mc Donalds, c'est tout!! Dat verwacht je toch niet oor de luchthaven van de derde stad van de USA.  Gelukkig was het vliegtuig wel op tijd, dus hoefden we maar anderhalf uur te wachten. In het vliegtuig bleek dat we op een rij na helemala achterin zaten, en achter ons zat een man die kennelijk veel vloog en zijn mond er maar niet over wilde houden. Voeg daaraan toe dat er een dame voor me zat die vanaf de eerste minuut haar stoel stijl naar achteren zette en dat het eten deze keer echt waardeloos was (zeker dat van Ans die glutenvrij had besteld) en het was een niet zo lekker reis. Gelukkig gingen we erg snel en deden we er iets minder dan 7 uur over, voor mij nog voldoende tijd om een hele slechte Pirates of the Carribian 4 te kijken (niet doen!!!) en op aanraden van Rene X-Men: First Class, wat wonderwel een goede film bleek te zijn (in ieder geval voor de comic liefhebbers onder ons). Maar al met al was ik blij toen om 6.20 plaatselijke tijd de KLM machine de wieltjes aan de grond zette!