Journeyman

Ligt lekker in het gehoor

Soms kom je weer eens een cd uit een grijs verleden tegen. Dat had ik deze week met Journeyman van Eric Clapton. Deze CD kocht ik in 1989 bij mijn toenmalige vaste muziekwinkel MusicLand, op aanraden van de eigenaar, die dacht dat ik naast al het gitaargeweld van de hardrock, heavy metal en punk bands die ik normaal kocht ook wel wat meer klassieke gitaarrock kon waarderen. Ik vond Eric Clapton eigenlijk altijd iets voor een generatie voor mij en "slowhand", tja, dat paste niet echt bij mijn belevingswereld. Maar ik had een goede relatie met hem en kreeg te horen dat ik gewoon de cd mee mocht nemen en als ik hem niet goed vond ik hem gewoon weer mee mocht nemen om hem te ruilen voor een andere. Dan is er natuurlijk geen risico en die drie kwartier om naar de CD te luisteren wilde ik wel investeren. Dat resulteerde uiteindelijk in een "signed, sealed, delivered, I'm yours"-reactie, want deze plaat staat vol heerlijk rock en blues nummers, die ik jarenlang echt heel vaak gedraaid heb. Maar aan alles kwam een eind en zo ook aan mijn CD collectie, zodat ik ooit meer hieraan dacht, totdat ik van de week een Engelse gast iemand een "Jouerneyman"  hoorde noemen. Meteen raasden mijn gedachten naar deze CD en natuurlijk stond hij ook op Spotify. Dat ik de CD dus echt geel vaak gedraaid heb, kon ik wel afleiden uit het feit dat ik alle nummers nog kende, veel liedjes nog woordelijk mee kon zingen en zelfs wist hoe de volgorde van de liedjes op de CD was.  Zelfs 24 jaar na uitgave nog steeds een mega goede plaat!!!