Sint Maarten, maar toch niet....

Buiten storm en bliksem: dan maar binnen met de lampions

Op elf november is het natuurlijk de dag, dat mijn lichtje branden mag! Sint Maarten dus. Daan en Jeroen hadden de afgelopen dagen al flink geknutseld aan hun lampions en waren er helemaal klaar voor. Om op tijd aan de wandeling langs de huizen te beginnen, ging ik om 16.00 uur weg uit Utrecht. Bij het aanzetten van de radio hoorde ik al dat het erg ging stormen cq al aan het stormen was (er was al een sleepboot in Rotterdam omgegaan). Dat had ook zijn uitwerking op het verkeer. Hoewel Utrecht uit en het stuk over de A2 lekker soepel ging, reed ik bij het begin van de A9 direct in een file van 23 km. Gevolg: ik was om 17.50 bij de Hoek, waar Daan me al op stond te wachten met een "Papa, waarom ben je zo laat". Het weer werd er helaas niet beter op. Vanaf 18.00 uur was het onophoudend aan het stormen en stortregenen. Toen we thuis waren snel een kop soep en een broodje gegeten en ondertussen begon het ook te onweren en bliksemen. Hoewel de jongens wel heel graag wilden lopen, kwamen ze zelf met het voorstel maar thuis te blijven, want met zulke harde donderslagen, vonden ze het best nog wel een beetje eng. En toen ook Aniek, de vriendin van Jeroen niet ging lopen, was de keus gemaakt: we bleven binnen. Overigens hadden meerderen dat idee, want we hebben om precies te zijn 1 groepje kinderen aan de deur gehad, waar dat vorig jaar er wel 50 waren. Tja, erg jammer, want het blijft uiteindelijk toch altijd wel leuk om te doen, maar dit jaar hebben we verstek laten gaan (en hebben Jeroen en Daan onze eigen snoepvoorraad aangevallen :-)).