Een kleine Duitser

Jeroen had al een kuil gegraven!

Door de aankomst van alle papieren voor de vakantie, begon ik al erg in de juiste stemming daarvoor te raken. 's Middags moest ik de jongens bij de Hoek ophalen en zat ik nog steeds met mijn hoofd bij de espresso, de pizza en hoe ik aan goede kaarten voor de palio in Siena ging komen (paardenraces op 16 augustus wat een gigantisch spektakel schijnt te zijn). Daan was bezig een Donald Duckie te lezen en na hem in de boeien geslagen te hebben, gingen we samen Jeroen ophalen. Die was bezig in de zandbak en wilde mij graag laten zien wat hij bedacht had. Nou jongen, wat is dat dan, vroeg ik. Kijk eens papa, zei Jeroen, ik heb een hele mooie kuil gegraven en weet je wat dan handig is? Hij keek me lachend aan, sprong in de kuil en zei: als het nu lekker weer wordt, kun je er heerlijk in gaan liggen en luieren. Mooi he?? Ik kan bijna mijn lachen niet inhouden, maar kon nog net aan hem vragen of het dan de bedoeling was dat je 's ochtend ook voordat je erin ging liggen er een handdoek neer moest leggen om de kuil te reserveren. Jeroen trok een moeilijk gezicht, dacht diep na en zei toen volmondig en erg gemeend: nee, natuurlijk niet, dat is toch echt stom??? Nou ja, blijkt dus toch dat hij 1/16 Italiaans bloed heeft van vaders kant, en kennelijk toch geen Duits bloed van mama's kant (hoewel die wel erg in het Oosten des lands tegen de grens ermee besmet geraakt had kunnen worden :-)).