Na zonsondergang vertelde Joe nog een kort verhaal over de eerste blanke bewoners van de Canyon (hé, daar kwam de Hearst familie weer eens een keer voorbij, die hebben geloof ik alles in eigendom gehad in west Amerika) en darana bracht hij ons weer keurig bij het hotel.
Daar aangekomen zagen we dat de zingende cowboy weer dezelfde liedjes als gisteren in het restaurant zat te zingen (nou ja, zingen...), dus maar snel naar boven om lekker broodjes (leve onze eigen kaas!) en yogurth te eten en daarna snel slapen, want zo'n dag hakt er wel in en er was veel te verwerken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten