De weg naar Bath

Het was smal....

Stonehenge verlatende werden we deze keer niet over de snelweg naar Bath gestuurd maar door prachtige binnenwegen, daar kon zelfs de regen niet aan afdoen. Normaal genieten we daar met volle teugen van, maar nu dachten we toch voornamelijk aan Daan en besloten dat hij naar de dokter moest. Op dat ogenblik werd hij wakker en wonder boven wonder was hij zijn vrolijke zelf. Ook toen Ans een verkeerde afslag nam en we door een heel smal weggetje (hoe Engelser kun je het krijgen) moesten rijden had hij plezier voor twee en dat gaf ons weer een "moral boost". We kwamen om half drie in Bath aan bij het Holiday Inn Express, prima drie sterren hotel, kamer wat kleiner en geen zwembad, maar dat was prima, aangezien we toch voornamelijk in de stad Bath wilden vertoeven. Na even wat uitrusten en een aflevering van Splatalot gekeken te hebben, liepen we naar Bath. En ja hoor, daar gingen we weer, Daan kreeg weer maagkrampen. Daar ging het genieten van de stad, maar dat was vele malen achtergesteld aan hoe verdrietig we ons voor Daan voelden. Hij liep nog een tijdje dapper door, maar eenmaal aangekomen op de locatie waar we een high tea wilden gebruiken, Sally Lunn (van de bekende Lunn Buns die we nog niet hebben kunnen eten), werd het hem echt teveel. Er zat niets anders op om naar de dokter met hem te gaan. Ans en Jeroen bleven bij Sally en ik ging met Daan op zoek naar een dokter.