Henkie Grol

Nu wel blij met brons

Vier jaar geleden was ik samen met Ans een dagje aan het ontspannen bij Elysium, lekker in de diverse sauna's.  Maar waar je dan normaal in alle rust geniet, was het deze keer veel naar het restaurant lopen om naar de radio te luisteren, want de Olympische Spelen waren op dat moment en met Henk Grol hadden we een kanshebber op goud. Hij ging als een speer, maar door teveel risico te nemen vloog hij eruit en won "slechts"  brons. Ik kan me het interview op de radio nog herinneren waarin hij echt woest was op zichzelf. De jaren die volgden lette ik altijd even op Henk als er een keer judo op TV was, maar hij was erg veel geblesseerd en wereld- en Europese titels bleven uit. Toch was er vandaag weer het idee, toen Henk de mat betrad, dat er goud in zat. Via teletekst volgde ik zijn voortgang, maar helaas verloor Henk van iemand waar hij eerder nog nooit van verloren had. Hij won dit keer ook weer brons en toen ik naar huis reed hoorde ik dat er een interview met hem op NOS Sportzomer uitgezonden ging worden.

Ik had een replica van het gesprek van vier jaar geleden verwacht, maar ik werd verrast door een bijzonder geëmotioneerde Henk, die aangaf eigenlijk helemaal niks van het toernooi verwacht te hebben en aangaf dat zonder zijn coach hij weg was gegaan. En hij was ongelofelijk blij met de bronzen medaille. Hij voegde nog wel toe hij in de verliespartij van zichzelf en niet van zijn tegenstander had verloren (dat was wel weer een beetje Henk minus vier jaar), maar verder was het mooi om te zien dat met uiteindelijk hetzelfde resultaat de beleving zo anders kan zijn. Het laat maar weer eens zien dat de weg naar een resultaat vaak net zo belangrijk is voor de beleving als het uiteindelijke resultaat zelf. Het was mooi om te zien hoe Henk dat nu besefte, dat is een mooie levensles. En over 4 jaar is Henk 31, dus dan kan goud nog altijd!!!!