Herdenken door social media

Herdenken is goed

Niet zolang geleden is een goede vriend van me overleden. Net zoals met veel anderen had ik diverse connecties met hem via social media, met name via Facebook en Spotify. Hoewel hij niet super actief was, wisselden we wel dingen via Facebook uit en stuurden we elkaar nieuwe of oude liedjes via Spotify (soms om de minuut en soms kon er ook weken tussen zitten). Maar hij is er niet meer en dat is natuurlijk nog steeds erg triest. Maar waar hij nog wel is, is op de social media. Iedere keer als ik Spotify opstart, kan ik zien wat het laatste nummer is wat hij daar geluisterd heeft (en geheel in zijn stijl was het een vrolijk en optimistisch feestnummer, Dance Hall Days van Wang Chung). Als ik Facebook opstart, zie ik in de rechter kolom de lijst met vrienden met wie ik zou kunnen chatten en daar staat hij altijd prominent in. Hoe slim Mark Zuckerburg en zijn mensen ook mogen zijn, ik denk niet dat zij al een chat verbinding naar het hiernamaals hebben kunnen leggen. Dat zou wel mooi zijn, want er zijn altijd dingen die je graag nog zou willen bespreken met iemand die overleden is, en dat is voor mij ook niet anders. Maar het blijft confronterend, om iedere keer de foto te zien.

De enige manier om die confrontatie eruit te halen is de foto te verwijderen, maar dat betekent dat ik zou moeten "ontvrienden" en dat zal ik nooit doen, zelfs niet als het alleen maar een "digitale actie"  betreft, daarvoor vind ik de symboliek veel te groot.  Hoe raar dat wellicht ook klinkt, want zal ik mijn vriend zijn herinnering nu echt anders ervaren als ik dat zou doen?

De vraag is of ik het überhaupt zou willen, de foto verwijderen. Hoewel iedere keer er een bepaalde weemoed door me heen gaat als ik de foto zie, zijn er ook altijd mooie herinneringen of grappige situaties die we samen meegemaakt hebben waar ik aan moet denken. Ik zie het derhalve als een bezinningsmoment, iedere keer dat ik inlog.  Ik had nooit verwacht dat social media, hoewel als afgeleide, mij dat zou brengen......