Op naar Nashville

Ook de vlucht naar Nashville ging op tijd

Bij het verlaten van het vliegtuig liep er even iets spaak. Frank kwam erachter dat hij zijn Nook vergeten was mee te nemen en speerde weer terug naar het vliegtuig, terwijl wij al bijna bij de douane waren. Terwijl Frank al weg was, deed Simon toch nog even een controle op de tas en wat bleek: de Nook zat er gewoon in. Kan gebeuren, zorgde er alleen wel voor dat we helemaal achteraan in de rij aan mochten sluiten, waardoor het wat langer duurde voordat we onze bagage van de band konden halen. Maar goed, we hadden twee uur overstap tijd, dus geen stress. Die was er wel even bij het oppikken van de bagage, want mijn tas lag niet op de band. Wat bleek? Een vriendelijk medewerker van het vliegveld had gezien dat hij al een tijd rondgegaan was en hem vast van de band afgepakt en elders neergelegd. Pffff......aardig bedacht, maar NOOIT MEER DOEN!!!! Na het ophalen van de bagage mochten we deze 30 meter verderop weer inleveren aan de "domestic" zijde van het vliegveld en mochten we weer door een tassen controle.

Dit was gelukkig geen onderdeel van de willekeurige controle

Hoe ik tussen de douane controle en hier iets in mijn tas had moeten krijgen was mij een raadsel, maar het is voor onze eigen veiligheid zullen we maar zeggen. Hoewel, ik werd door het scan apparaat geselecteerd voor een willekeurige controle, waarvoor ik even apart moest komen, maar doordat iemand anders een vraag stelde over haar schoenen, heeft niemand mij ooit nog op die controle aangesproken. Op het vliegveld deed ik mijn eerste aankoop, een cap van de Minnesota Twins (scratch 1 van mijn wish list), waarna we een fikse wandeling naar gate A10 maakten. We hadden een stuk af kunnen steken, maar tijd zat en zo zie je nog eens iets van de wereld :-). Het vliegtuig zou om 17.35 vertrekken, wij waren er om 17.05 en niemand maakte ook maar enige aanstalte om te boarden, dat feest begon uiteindelijk om 17.25 uur. Kon ook, want het vliegtuig bleek uiteindelijk een maximum capaciteit van 50 mensen te hebben. Deze keer had ik erge pech, want ik mocht plaats nemen naast een Amerikaan die eigenlijk twee stoelen geboekt had moeten hebben, delen van zijn buik hingen namelijk over mijn stoel en daar heb ik me bijna twee uur omheen moeten worstelen. Ik kan je verzekeren, dat is geen pretje, ik kwam het vliegtuig uit met een giga pijn in mijn rug. Gelukkig werd het wat verzacht door een olijkste stewardess die ik ooit ben tegengekomen, die is haar carriere in de stand up comedy echt misgelopen.

Helemaal strak op tijd, om 19.45 uur, arriveerde we in Nashville. Deze keer een klein vliegveld waar we zo doorheen waren en we onze auto op konden gaan halen.