Wij zijn Ajax, wij zijn de beste!!!!

Het was een mooie tijd :-)

Woensdag 16.00 uur. De laatste afspraak bij Rabobank is geweest en ik stap in de auto naar de Amsterdam Arena. Het is een raar gevoel, want het gaat de laatste wedstrijd worden die ik op mijn seizoenskaart ga bezoeken. En dat na 32 jaar. Ik twijfel nog of ik toch niet zal gaan verlengen, want ik heb nu een erg goed gevoel, want we gaan zo dadelijk kampioen worden. Maar het afgelopen seizoen heb ik maar vijf wedstrijden gezien, en dat is toch echt te weinig. Daarom draag ik de kaart met een goed gevoel over aan Erik, die ervoor zorgt dat hij in de familie bij hem blijft en een mooie plek heeft om zijn zoons Gijs en Jeroen mee te kunnen nemen. Het gevoel komt nog een paar keer deze avond bij me terug, maar uiteindelijk kan ik toch goed achter het besluit staan, hoewel het me op sommige moment toch wel zwaar valt. Betekent alleen dat ik wel een andere manier moet vinden om de gezelligheid van een middagje/ avondje met Erik en Onno in te vullen, maar dat gaat op zeker lukken! 

Ook vak 410 was er helemaal klaar voor!

Dan de avond zelf: op verzoek van Erik eten we net voor de Arena bij Jinso. De biefstuk met friet is prima te doen en ook de mie is goed. Maar Erik ondervindt uit eerste hand dat je de garnalen maar beter kunt laten liggen......Om zeven uur naar binnen en een kwartiertje later zaten we al op onze plekken. Het aftellen tot de wedstrijd was begonnen. De sfeer zat er lekker in en werd helemaal tot een hoogtepunt gedreven toen Dreetje Hazes het strijdlied "Bloed, Zweet en Tranen" ten gehoren bracht. Niet zo goed als zijn ouwe vaar, maar ook niet onverdienstelijk. Daarna betraden de gladiatoren van de groene mat het strijdtoneel, blies de scheids op zijn fluitje en.....scoorde Siem de Jong na acht minuten al de 1-0 en was het aftellen van de volgende 82 minuten begonnen. De wedstrijd zelf was boooooooring, maar ja, daar taande niemand verder naar. De hele wedstrijd was er een ontspannen sfeer, wel even anders dan vorig jaar tijdens Ajax - Twente, waar de spanning 90 minuten te snijden was. Maar ook hier na het laatste fluitsignaal een ontlading en een leuk half uurtje om het 31ste kampioenschap te vieren.

Daarna verlieten we de Arena en eigenlijk wel een beetje toepasselijk voor dit moment hadden Onno en Erik de auto op een andere plek staan, zodat ik alleen de weg terug moest lopen. In die 20 minuten gingen er een flink aantal mooie Ajax moment door mijn hoofd: de terugkeer van Johan Cruyff bij Ajax met zijn doelpunt tegen Haarlem, huilende mannen op de tribune in 1995 toen Ajax van Bayern Munchen won en de Champions League finale haalde, in de stromende regen Ajax met 8-2 van Feyenoord zien winnen, maar ook de middelvinger die ik van Frank de Boer kreeg toen ik in De Meer riep dat hij door moest lopen met zijn dikke reet......het zijn zaken die ik nooit zal vergeten. En het was maar goed dat Erik en Onno er niet bij waren, want mijn ogen zijn op de terugweg niet helemaal droog gebleven. Ondanks volgend jaar geen seizoenskaart toch op naar titel nummer 32, want:

                 Wij zijn Ajax, wij zijn de beste!!!!!!!