maandag 23 augustus 2010

Aston Villa

In 1982 was ik denk ik aan het begin van het hoogtepunt van mijn voetbal passie. In de Nederlandse competitie kende ik denk ik elke reserve speler van FC VVV en zelfs het merendeel van reeds lang ter ziele gegane clubs als SC Amersfoort (dat dat jaar failliet ging) en FC Wageningen kende ik te uit en te na.Op dat moment begon ik me ook te interesseren voor buitenlands voetbal en met name de Engelse competitie sprak mij aan. Zo erg zelfs dat ik naast mijn Ajax shirt ook shirts van Engelse clubs ging sparen. Zo had ik prachtig sets van Chelsea en Arsenal, een heel mooi shirt van Celtic (ja, ik weet dat dat eigenlijk Schotland is), maar mijn meest favoriete was dat van Aston Villa. Allereerst was het van het toen populaire merk Le Cocq Sportif, maar nog belangrijker was dat het een prachtige kleurencombinatie was van een mix van bordeaux rood en paars voor de romp en azuur blauw voor de mouwen, met midden op de borst het logo van de club. Toen ik het zag was ik helemaal verkocht en het werd mijn absolute lievelingsshirt voor de komende jaren. Van de club zelf wist ik helemaal niets, maar daar ga je je dan natuurlijk on verdiepen. Nu wil het toeval dat 1982 ongeveer het meest succesvolle jaar in de hele geschiedenis van Aston Villa werd. Het jaar ervoor werd men kampioen, in 1982 won men de Europacup 2 (ja, die bestond toen nog) en het jaar erna de supercup. Ik viel dus met mijn neus in de boter, en ik kreeg gelijk een zwak voor Peter Withe, de stormram spits van Aston Villa, die naast goed koppen en heel hard in het veld werken weinig anders kon (maar dan was je in Engeland al een held), maar wel veel doelpunten maakte. Deed mij denken aan Ray Clarke. Hij werd helemaal een cultheld (ook voor mij) toen hij het enige doelpunt in de finale van 1982 scoorde tegen Bayern München (heerlijk was dat....). Ik heb de club uit Birmingham daarna nog zeker een jaar of tien redelijk intensief gevolgd, maar veel gewonnen werd er niet (twee keer de League Cup, maar dat was toch wel een troostprijs) en ook het shirt begon uiteindelijk vaal te worden (los van dat ik eruit gegroeid was). Aan al het goede komt een eind, ook dus een mooi shirt van Le Cocq Sportif, maar met name de kleurstelling heeft een plekje in mijn hersenen vastgehouden als een combinatie van zeer goede smaak!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten