De reden voor Hooters

Er is eigenlijk maar 1 reden om naar Hooters te gaan. Ja hoor, ze hebben er gratis WIFI verbinidng!

Een kleine teleurstelling...maar uiteindelijk toch wel leuk

Vanuit de metro liepen we naar het Hardrock Café waar René een onderdeel van de shoppinglist af wist te halen, namelijk de Hardrock Cap. Daarna liepen we langs het Ford Museum, waar Abraham Lincoln werd neergeschoten, daar stond een flinke rij en aangezien we onze portie cultuur wel weer hadden gehad lieten we die maar even links liggen.

Lunch....tja....wat zullen we doen? Lopen we toch zomaar tegen een Hooters op :-). Deze keer wel een kleine teleurstelling. Hoewel gastvrouw Ashley erg haar best doet, is het toch niet te vergelijken met Richmond en Woodbridge. Tja, soms is het even niet anders. De burger smaakte goed, maar als dat het eerste is dat in je opkomt als je een Hooters hebt bezocht, dan lees je de Playboy zeker ook voor de artikelen!

Shopping

Inmiddels is de shopping list aangepast, alle gescorede artikelen zijn verwijderd dus mensen die bstellingen hadden geplaatst kunnen controleren of deze inmiddels in de wereldberoemde pocket zijn.

The Washington mall

Deze keer geen shopping mall maar de national mall. Het gedeelte van Washington DC waar alle museau op een langgerekt stuk zitten met daarvoor een eerste stuk met monumenten.

De ochtend was beter dan gisteren, nog steeds geen hoge temperaturen (17 graden) maar er was geen regen (het is nu 4 uur en nog steeds droog). Aangezien het dagprogramma uit veel lopen bestond was dit goed!

Als eerste een tochtje naar de starbucks om gezond te ontbijten, koffie met sandwiches (echte met groen voer en tonijn i.p.v. vermomde hamburgers). Daarna een kort loopje naar de metro om naar de Washington mall te vertrekken. De metro in DC is groot, schoon en reclamevrij, kortom een topper vergeleken met steden als New York en Londen.

Na een kort ritje kwamen we bij de start van de tocht, het Abraham Lincoln momument. René werd direct geinterviewd door een kudde schoolkinderen die op een field trip waren. Op de vraag wat vind je hiervan kwam er direct het woord Impressive uit en dat was het ook. Zelf vonden de schoolmeiden het echt "boring" en konden inet geloven dat we op een vakantie hiernaartoe waren gekomen. Volgende highlights bestonden uit de reflecting pool (Forest Gump), het WWII memorial, het Witte Huis, het Washington monument en Capitol Hill. Het enige bezochte museum was de botanische tuin wat bij Dennis de volgende opmerking ontlokte "Wie mij bij de start van de vakantie had verteld dat we een botanische tuin gingen bezioeken had ik een leugenaar genoemd".

Daarna werd de metro wederom genomen naar Ford's theatre (de plek waar Lincoln neergeschoten werd, het hard rock cafe en Chinatown.

Koninginnedag

Vandaag is het het feest van Juliana en Beatrix. Daar merken we hier in de USA niks van. Wel een beetje raar, want dit is de eerste Koninginnedag die ik in 39 jaar niet in Nederland ben en dit feest mis (vorig jaar viel Jeroen nog uit de draaimolen).
Simon is vanochtend toch gaan lopen, alleen deze keer niet op een loopband, maar echt in de Streets of Washington DC. Dapper! Straks eens kijken wat de agenda van vandaag wordt (waarschijnlijk het programma dat gepland stond voor gisteren, dus richting White House), hangt ook een beetje van het weer af. Nu is het droog. Ik stel mijzelf tot doel: toch een bepaalde vorm van het vieren Koninginnedag vieren vandaag voor elkaar te krijgen. Misschien in Georgetown of China Town?

De terugweg

Kort samengevat: niks spannends. Foutloos teruggereden door de top chauffeur van de dag. In het hotel werden de aankopen nog even bekeken en uitgepakt en daar waar mogelijk weer ingepakt. Om 01.00 uur ging het licht uit.

Conversatie van de dag

Gedaan in Hooters Woodbridge:
- Have you got some Dutch in you?
- No, sorry.
- You want some?

Hooters, deja 2

We zaten dus om 9.15 uur in de auto. Terug rijden naar het hotel was waarschijnlijk iets van een uur en dan zouden we waarschijnlijk pas om 10.30 aan tafel zitten. Niet echt goed voor de spijsvertering. Maar ik geloof niet in toeval, dus er moet een ingreep van de Here Jezus zijn geweest, want toen we net op het punt stonden om richting snelweg te gaan rijden zagen we een bekend bord: HOOTERS Woodbridge! En omdat we toch moesten eten streken we daar maar neer.

Laten we eerlijk wezen: het is geen Ron Blaauw, Bockedoorns of Vermeer en ook geen Foco de Chao, maar het kan er wel bijzonder gezellig zijn. Met de Phillies op de achtergrond hadden we deze keer Mexicaans (Frank en Dennis), een stuk vis (René) en voor de verandering een burger (Simon). Deze keer was de gastvrouw Angelina, die het niet erg druk had vanavond. Zij “liep” in het niet-rokers gedeelte. Jazeker, in de USA mag er dus in de horeca nog gerookt worden en aangezien iedereen daar wilde zitten op een paar malloten uit Nederland na, stond het meisje met haar ziel onder haar arm. Dat konden we niet laten gebeuren, dus maakten we er een klein feest van! Dat werd erg gewaardeerd (of men kon het heel goed spelen), wat aan het eind van de dag tot een groepsknuffel leidde. Om de avond in stijl af te sluiten kocht Simon nog een HOOTERS t-shirt voor Jennifer.

En dat de meiden er zin in hadden, is te zien in bijgaande video!

Potomac Mills

Omdat het programma dus omgegooid was, kwamen we nu bij de outlet mall Potomac Mills. Deze ligt op ongeveer drie kwartier van Washington in het pittoreske Woodbridge. Zonder veel ideeën, maar met wat tijd om handen gingen we het winkelcentrum in, maar daar gebeurden echt hele rare dingen!!

Zo kwamen we bij de Tommy Hillfiger terecht en daar kocht René een paar polo’s (jammer dat hij er niet direct 1 aantrok om zijn groene Lacoste om te wisselen die onder de koffie zat J). Maar veel verrassender: ook Simon ging aan de polo. En nog verrassender (Frank viel zelfs om!): het werd een roze. Staat hem bijzonder goed, Simon maakt zich alleen zorgen of hij nog wel bij Mirella het huis hiermee in mag. Om de garderobe compleet te maken raakte Simon werderom voor een koopje (25 dollar) aan een kek jeans jasje bij GAP. Samen met een bij Dockers gekochte zonnenbril kon hij er helemaal tegenaan deze zomer. Frank ging overigens ook aan de zonnebril, en had bij Levi’s/ Dockers ook nog twee hoodies. De Levi’s deed het goed overigens, ook Dennis en René deden daar een duit in het zakje.

Maar het feest was nog niet op. In de Disney winkel was het feest voor Frank, want hij kon voor een scherpe prijs verkleed spullen voor zijn dames op de kop tikken. René bezocht met succes nog de Nike winkel. En zoals echt iedereen weet: de doppen van een iPod zijn natuurlijk niks, dus bij de plaatselijke Radio Shack investeerde Frank nog wat dollars om zijn oren te redden door een nieuwe koptelefoon te kopen.

Hoewel eerst gedacht dat Pomotac Mills redelijk klein was, bleek dat toch niet waar te zijn. Dus aan het eind van de avond kwamen we nog in de tijdproblemen. Dennis splitste zich af om een cadeau voor Ans te kopen, terwijl Simon zich liet masseren o.a. vanwege pijn in zijn been. Om 9 uur sloot de boel en stonden we plotseling buiten!

Nieuwe kennissen

Het is altijd leuk om tijdens een reis nieuwe kennissen te maken, ook al is het maar voor kort. Zo kwamen wij in de HOOTERS twee mannen tegen, waarvan er één te typeren was als prototype Redneck. Uitkijken geblazen dus, want dat zijn linke gasten (trailer park thrash)! dat weet iedereen. Op één of andere manier raakten we echter in gesprek (waar zal dat in de HOOTERS nu over gegaan zijn? J), en het bleken aardige peren te zijn die in de stockcars en Nascars zaten. Na een gesprek met hen en het afzinken van onze lunch gingen we weer op pad. Richting hotel, maar nog wel met één geplande tussenstop.

Hooters deja vu

Voor het eten moesten we nog een plek zoeken. En je weet hoe dat gaat met de gastronomen op deze reis. Uiteindelijk gaat alles om de smaak. Hoe zaken eruit zien en dergelijke en hoe de service is, dat maakt niet uit. Dus dan is er eigenlijk maar één plek waar je uit kunt komen: HOOTERS!!!! Tja, en wat dan nog helemaal de doorslag gaf: er was gratis WiFi en aangezien die bij het Hilton niet op gang gebracht kon worden, was dit een uitstekende plek om het blog eens goed bij te werken. Een aanrader, die Hooters in Richmond!

Onze gastvrouw van de middag was Pam (hoog geblondeerd en verder was ook niet alles even echt aan haar, werd uit betrouwbare bron gemeld). Een echte southern belle (of was het nou white trash?). Had zo in “the dukes of Hazard” mee kunnen spelen. Ze noemde mij zelfs “honey” (snik). Verder een aardige meid, die alles keurig netjes uitserveerde en je kon er nog een gesprek mee hebben als je zinnen met meer dan 5 woorden gebruikte.

Richmond

In Richmond waren er met name wat historische dingen te zien. Museums mbt de burgeroorlog met name en oude gebouwen uit de burgeroorlog. We konden "semi legaal" parkeren, omdat een parkeerwacht een oogje toekneep. Ja, dat gebeurt nou nooit in Amsterdam, dan word je gelijk geschoffeerd en krijg je een extra boete.

Geen hele speciale zaken te melden, anders dan dat het weer een gezellig bezoek was. Oh ja, Dennis kocht nog een boek over de burgeroorlog. Nu kijken wanneer hij tijd heeft om het te lezen!

Regen

Voor het eerst deze reis: regen. En niet een beetje ook. Er is in ieder geval een run op de taxi's. In het Hilton stonden er meer dan 100 mensen rustig te wachten. Zou in Nederland niet gebeuren, dan zouden ze elkaar echt de hersen inslaan!

Flexibiliteit is out middle name, dus het programma dat we hadden om vandaag te doen (het witte huis en wat monumenten) zetten we om en gaan naar Richmond in het wat diepere Zuiden en de voormalige hoofdstad van de Confederance. We gingen met de auto, bij het uitparkeren behoudde Simon en Dennis onze chauffeur Frank van het torpederen van een betonnen paal in de linker voorkant van de auto!

Een tocht van 2 uur met een tussenstop bij Denny's, met de smerigste koffie in de hele USA (volgens kenners als Simon en René).

Een tegenvaller

Wederom om half zeven gingen Frank, Simon en Dennis naar de sportschool, deze keer in het Hilton. Dat was een grote tegenvaller! Het zwembad (waar Frank nog speciaal een zwembroek voor had gekocht), bleek niet open te zijn agv de verbouwing. En een work out doen kost 10 dollar per persoon, dus dat was een no, no. Teleurgesteld gingen de helden nar huis.

Bier

Waar vroeger in de states Bud de king of beers was gevolgd door merken als Miller en Coors is er de afgelopen jaren hel wat veranderd in de states op biergebied. De micro breweries zijn als paddestoelen uit de grond geschoten en overla zijn aparte biertjes van de tap te krijgen. Niet allen Samuel Adams maar vele andere merken. Hoogtepunt tot nu toe is wel Blue Moon, een witbier achtig iets dat geserveerd word met een partje sinasappel aan het glas. Favoriet is toch wel de Yingling van een kleine brouwerij uit Philly!

Washington DC

Na dit alles werd het toch tijd om in het hotel in te checken. Het hotel is bezig met en mega renovatie project van 140 miljoen dollar dus niet alles was tip top. Aan de min kant was het zwembad gesloten en deed de wifi het niet zodat we zonder internet zaten (shit!!!!!!!!)

's Avonds de deur uit op zoek naar een restaurant en het werd een mooi Italiaans restauarantje met onze waiter Dennis (geen familie). Het weer was nog prima, dus gelukkig konden we nog buiten eten. Op zijn advies deelden wij een pizza, salade en namen allen een hoofdgerecht. Om half 12, met de buikjes vol, werd de hotelkamer opgezocht.

Bethedsda

De volgende shop actie vond hier plaats, met name omdat er een apple store was. Helaas was deze gesloten dus René kocht zijn i-pod niet. Ter compensatuie kocht Frank wel een i-pod bij de radio shack en staat hij nu op kop in het kleding klassement. Andere aankopen waren oa twee zwarte t-shirts voor Ans (daar ga je speciaal voor Washington natuurlijk!) en een T-Shirt voor Daan. Simon vond een mooie jas (geluk, want hij hing ook nog eens mooi op het 50% off rek, dus dat was een koopje).

Nieuwe kreet

Er is een nieuwe vakantie kreet geboren, naasr de eerder genoemde staat nui ook "Elke dag leer je wat" hoog genoteerd.

En vooruit, er mag er nog één bij: "Daar voel je niks van!".

Arlington

Het Hilton hotel bleek nog geen schone kamer te hebben dus gaven we onze bagage af (met een ruime tip voor de concierge) en vertrokken naar de eerste stop van de hoofdstad van Amerika. Dit werd Arlingron National Cemetry. Na wat verkeerde afslagen kwamen we uiteindelijk op de plaats van bestemming. Deze indrukwekkende militaire begraafplaats is erg groot, er liggen alleen militairen en hun familie leden begraven. Per week vinden er zo'n 100 nieuwe begrafenissen plaats.

We bezochten het graf van JF Kenndy met de eeuwige vlam die daar brand, het huis van Robert E. Lee (generaal uit de burgeroorlog en naamgever van de auto van de Dukes of Hazard) en het graf van de onbekende soldaat. Hier vond net de wisseling van de wacht plaats, die wij dan ook moeiteloos meepikten. Frank deed een aparte uitstap naar het Nederlandse cariljon en het beeld over Iwo Jima. Na een bezoekje aan het museum bij de tombe, waar ook drie nederlandse bijdragen liggen was het tijd voor de volgende activiteit: Shoppen!

Adieu Baltimore!

Na een uitgebreid ontbijt in het hotel onder de begeleiding van onze ontbijt kelner Igor (redelijk gelijkend op Serge uit Beverly Hills Cop I) konden we gesterkt aan de reis naar DC beginnen. En gesterkt waren we zeker, naast een prima farmer's omelet bestond het ontbijt, voor de liefhebber, uit waffles, vers sap, scrambled eggs, bagles, fruit en uiteraard koffie! Ondanks de waarschuwingen bleek er weining file te staan en waren we met en uurtje gearriveerd in het Hilton in Washington DC.

Sporten en zwemmen

Om 6 uur 's ochtends weer strak naar de sportschool voor Simon en Dennis. Om 7 uur in het zwembad en ja hoor, de badmeesteres (je kan er maar beelden bijkrijgen, maar ze liep niet in Latex en zwart leer), was nog steeds een chagerijn. Maar ja, je weet niet wat voor tegenslag er in haar leven zich al voltrokken heeft.

Eten

'Avonds eten bij Sushi San. Japans en Thai's. Eten was redelijk (maar zeker de sushi was niet superieur, een beetje erg saai zeg maar), en de bediening ronduit slecht. Jammer, gemiste kans en weinig fooi. 's Avonds nog naar de Ierse Bar Tir Na Nog, maar het is duidelijk: maandag is niet de stapavond in Downtown Baltimore. Dus Na een rekening van 56 dollar (waarvan 42 dollar Baily's voor Simon :-)) en een laatste drankje in de hotel bar, was het time to call it a day. Morgen is het afreizen naar Washington, schijnt altijd file te zijn.

De uitspraken tot nu toe....

- Gewoon: omdat het kan (vrij naar geenstijl.nl)!
- As long as you like it and it doesn't hurt anybody else.....just do it!
- Oh..........My................GOD!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Winkelen in Baltimore

Het winkelen i Baltimore, tja wat zal ik erover zeggen. Laten we het erop houden dat je er geen Chanel, Prade en Louis Vutton gaat vinden. We kochten wel een paar leuke dingen, zoals een Baltimore Orioles t-shirt, shirts voor de kinderen van Frank en Dennis en Frank en René kochten de fashion statement van enkel sokjes.

Het hoogtepunt was een aankoop bij Fudge & Fun. Een winkel waar soul samen ging met het maken van verse fudge. Hartstikke leuk om te zien en superaardige mensen! Bij de Barnes & Noble kocht Frank nog 6 boeken, dus de reis naar Nederland kan hij in ieder geval even voort. En Simon kocht koxen voor Mirella en ook nog een cadeau voor moederdag (hoppa, check in the box, handjes boven tafel en STIFT!). Verder was het wel gezellig, maar meer van terras naar terras en weinig echte dingen om te zien.

Bezoek Inner Harbor

De dinsdag stond in het teken van een trip door Baltimore. Na een ontbijt bij de coffeeshop naast het hotel (en een goed gesprek met de dame achter de counter over de voor- en nadelen van de Blackberry Curve vs Blackberry 8800 vs Iphone) vertrokken we naar hét gebied van Baltimore, Inner Harbor. We gingen met de water taxi om een aantal hotspots aan te doen. Na verloop van tijd bleek "hotspots" letterlijk genomen te moeten worden, want het was 35 graden. Maar verder was er eerlijk gezegd niet zo heel veel te zien. Broadway bleek nog helemaal dicht te zitten (en veel vergane glorie was het ook). Dus na een biertje (met de naam arrogant bastard) en 3 diet cokes was het op naar Fort McHenry (waar de invasie van de Engelsen tegengehouden werd en het lied "Start Spangeled Banner werd geschreven).  Daarna maar weer terug naar de landingsplaats. Lunch ging deze keer niet bij Hooters :-(, maar het werd de Subway. Lekkere broodjes, maar
ja, je mist toch iets!

En ja hoor, daar zijn we weer!

Hatsikidee, het was half zes en we waren weer wakker (nou ja, 3 van de 4 dan). Dus maar weer naar beneden voor de sportschool. Simon voor een 3 mijl run en Frank en Dennis gingen een zwaar parcours van een half uur fietsen. Daarna een lekker duikje in het water en daar zagen we echt de meest chagerijnige pool dame ooit, kon gene lachje af, alleen als ze met haar vriendje aan het bellen was. En dat terwijl wij zulke aardige jongens zijn!

De hotel bar

Op de terugweg van het hotel kwamen we langs nachtclub "The Goddess". Mensen van bedenkelijk allooi probeerden ons naar binnen te trekken met teksten als "no cover charge" en "best girls in Baltimore are in here". Maar alleen aan de buitenkant gezien wilde je hier al niet naar binnen (nou vooruit, alleen voor een sneak peak dan :-)).

Uiteindelijk gingen we naar de hotelbar, Frank achterlatend in de hotel kamer kijkend naar de WSOP 2008 finale. In de bar was een mini feestje aan de gang van een aantal mensen die spullen voor dierenartsen verkopen. Laten we zeggen dat account managers in de USA net zo veel kunnen drinken als in Nederland! Van de barman een aantal gouden tips voor de dag van morgen, nl gewoon de dag met de watertaxi doorbrengen. Gaan we zeker doen!

Fogo de Chao

Na de Orioles de Rangers uiteindelijk genadeloos te hebben zien afwerken, was het inderdaad even uitrusten (want het was erg warm vandaag 34 graden Celsius). In het hotel gingen Simon en Dennis even op onderzoek uit en vonden de gym, het zwembad, de sauna (waar je alleen met je zwemkleren in mag, overigens...) en de koffie corner die natuurlijk direct uitgeprobeerd moest worden (goede blackberry muffins!).

Daarna een lekkere wandeling naar het Inner Harbor District voor een diner bij Fogo de Chao. Fijn reastaurant, behalve als je vegetariër bent (hoewel ook de salad bar wel goed was). Concept is simpel en aansprekend voor Nederlanders: je kunt zoveel eten als je wilt. Maar anders dan bij veel van dit soort tenten, was het eten hier nu wel degelijk van uitstekende kwaliteit. Het vlees wordt aan je tafel afgesneden, net nadat het in de keuken geroosterd of gegrilled is. Je regelt zelf hoeveel of hoe snel je wilt eten met een bordje wat je op twee kleuren kan leggen. Groen (ik wil meer) en rood (ik heb genoeg, jaja, je raadt het niet!). Aan het eind natuurlijk een dessert, mn een echte NYC Cheesecake en voor de liefhebbers een redelijke creme brullee (aardig, maar zeker niet top). Goed gevuld verlieten we het restaurant om terug te wandelen naar het Holiday Inn.

De match

Het was inderdaad nog geen 5 minuten lopen naar het stadion en na wat kort geharrewar werd de plek gevonden waar we onze tickets konden ophalen. Het stadion was zeer indrukwekkend te noemen en we liepen relaxed naar binnen om alles eens goed te bekijken. Uiteraard moest er een doggie gescored worden alvoor we onze plekken opzochten.

De wedstrijd was genieten, na eem 1-0 voorsprong voor de Orioles kwamen de Texas Rangers al snel op voorsprong. 2 ijzersterke inninge (de 5e en de 6e) brachten de Oreoles echter op een niet meer in te halen voorsprong. Eindstand Baltimore Orioles - Texas Rangers 8-5. Na afloop moest er uiteraard even wat gekocht worden en Dennis & René waren als snel elk een cap rijker. Eventjes opladen in het hotel (zwembad) om de diner activiteit in te kunnen gaan zetten.

Baltimore

Na een rustige trip (geen file's zoals de dag ervoor) kwamen we aan in Baltimore. Een gezellige trip met veel meezingers op ons inmiddels al favoriete radiostation, WYSP9 (""The rock you grew up with). Terug te vinden en live te beluisteren via http://www.94wysp.com/.

Dankzij onze Tom Tom was het hotel (Holiday Inn) snel gevonden en bleek het stadion van de Orioles op de bekende steenworp van het hotel te liggen. Vlot incheken en een korte inspectie van de kamer (beter dan ons vorig hotel) later was het al tijd om naar het stadion te vertrekken.

Paniek in het hotel

De ochtend begon zeer enerverend. Nadat de vroege opstaanders terug kwamen op de kamer (met koffie voor René!!!) en het gezelschap ging douchen en opruimen als voorbereiding voor de reis ging opeens het alarm. Onder het geloei van sirene's ging een bandje lopen met als tekst. Verlaat onmiddelijk het hotel, neem niets mee en gebruik geen liften! Elkaar wat wezenloos aanstarend besloten we toch maar te doen wat gevraagd werd en namen we de noodtrap naar de begane grond. Onderweg zagen we veel medegasten ons vragend aanstaren maar iedereen ging braaf naar beneden.

Eenmaal beneden zagen we wel een brandweer wagen, maar het was allemaal erg rustig. Naar de ingang van het hotel teruglopend zagen we de mensen weer naar binnen gaan. Bij navraag bleek er buiten een klein probleempje te zijn maar was alles erg overdreven. Na het personeel bedankt te hebben voor de ochtend exercitie gingen we terug naar de kamer om te pakken voor de reis naar Baltimore.

Weer vroeg wakker!

Nadat 3/4 van onze groep gisteren om hal elf voor de TV in de bar van het hotel in slaap viel (ik was de enige overgebleven held), was ook 3/4 van de groep (deze keer was René de achterblijver) om zes uur strak wakker vanochtend (26 april). Dus er maar uit om de blog bij te werken, maar de echte superman vanochtend was Simon, die op de loopband er even strak een run van 3 mijl uitperste. Respect!!!!

Straks naar een ontbijt zoeken en dan op weg naar Baltimore!

Een bed

De bedden op de kamer zijn inet echt heel ruim, zoals eerder gezegd. Gelukkig kwam ik op de gang een opklapbed tegen. Zonder aarzeling werd deze geconfisceerd en binnen gezet, zodat René een eigen bed had om op te slapen! Er loopt nog steeds een schoonmaakster in het Crowne PLaze rond die naar dit bed op zoek is!!

HOOTERS!!!!!!

Op aandringen van Frank en Simon moest er gegeten worden in het favoriete restaurant van Al Bundy. Ondergetekende wilde echt niet, maar werd volledig overruled. Uiteraard gingen we voor de hamburgers (maar ja, wij lezen de Playboy ook voor de artikelen).

Serieus gezegd: eten viel echt niet tegen, ook de deserts waren ok. En ja, voor die paar dollar extra, heb je wel een avond entertainment. En daar doen we het toch voor! Echt heel speciaal is wel te zien dat de meiden die daar werken echt getrained worden om dom te doen (dat schijnen sommigen mannen leuk te vinden), maar hoe je het wend of keert, de serveersters die ons hielpen zouden ook echt niet hoog in de IQ test scoren ( beetje Bonnie St Clair niveau).

King of Prussia Mall

Na een barre tocht gingen wa naar de King of Prussia Mall. Er was een gigantische file, omdat er een ongeluk gebeurd was. Maar toen we er aankwamen viel in ieder geval één ding op: het is a huge motherf%$^cker!

We hebben flink wat gewinkeld, gaat te ver om dat allemaal op te noemen. Er was in ieder geval een mooie lego winkel, waar men Indiana Jones heeft nagebouwd, zoals op de foto hiernaast te zien is. Aankoop hier: twee Ferrari auto's met Raikonnen en Massa.


Er wordt overigens geadverteerd met "hele dure winkels". Die zijn er ook, maar dan zijn ze wel heel erg klein. De Louis Vuton en Hermés bijvoorbeeld zijn nog geen 30 m2, dus dat is naar binnen en weer weg. Het is niet anders.

Aankopen van de dag:
- Roze Nintendo DS;
- Twee Barbies voor de meiden van Frank;
- De Ferrari Lego dus;
- Een pet voor Simon (a la AC/DC);
- American Football van Simon;
- Boek voor Frank z'n Cindy;
- Melatonine (3mg en 5mg);
- Koptelefoon voor iPod;
- En Simon kreeg een rugmassage (door de enige oude Chinese vrouw die daar rondliep)!

Daarna: op naar het diner en dat was bij.........

De opmerking van de dag

In de lift met de roeisters, gaat iemand met een natte tas tegen ons aanstaan. Vervolgens ontspint zich de volgende discussie:

Dennis: "Damn, you're wet"
Roeister: "Oh sorry.....excuse me!"
Dennis: "The bag I mean!".

Lunch

Het blijkt toch een terugkerend thema te zijn deze vakantie (en waarschijnlijk blijft het dat wel): eten! Soms moet je de lokale geneugten proeven, ook al ziet het er niet direct aantrekkelijk uit. Op aanraden van velen gingen we naar Sonny's Famous Steaks (0p Market tussen 3th & 4th), om daar de Phillie Cheese Steak te eten, omdat ze daar nog met echte kaas gemaakt worden. Ze waren geweldig! Hoewel sommige het vergeleken met een gewoon broodje warm vlees, vond ik hem helemaal lekker en zou er zeker nog een keer voor terug komen (als ik in de buurt zou zijn :-)).

Independence Hall

Tijdens het ontbijt kwam er een gouden tip van de receptie van het Crowne Plaza hotel: parkeer de auto bij een nabij gelegen station en neem vervolgens de metro naar het centrum. Dat bleek een heel goed idee. We waren met enkele minuten bij het station en even later op de hoek van Market Street & 8th Street, waar Indepence Hall gevestigd is. Hier zijn twee zaken te bezichtigen: de locatie waar de Declaration of Indepence opgesteld en getekend werd (een landmark in westerse democratie) en de Liberty Bell.

Deze sites worden gerund door de US Rangers, die zowel bewaking als toelichting verzorgen. Doen ze goed, wel jammer dat je echt overal waar je naar binnen wilt je alles weer uit je tas moet halen, maar ja, "it's a small price to pay for safety", zoals één van de Rangers zei.

Als je meer wilt weten over de Liberty bell

http://nl.wikipedia.org/wiki/Liberty_Bell

En het mooiste van alles: het was GRATIS!!!! Dat sprak ons Nederlanders aan!

Daarna kochten Frank en René een pet een t-shirt van the city of Brotherly Love en Frank specifiek voor school (of voor de geschiedenis juf) een copy van de declaration of independence.

Ontbijt

Deze keer maar een ontbijt in het hotel genomen. Was wel het eenvoudigst, morgen gaan we waarschijnlijk buiten ontbijten. Je kunt zien dat de diverse leden van het reisgezelschap andere zaken eten 's morgens. Met de klok mee (vanaf 12 uur): Simon, Dennis, Frank en René. Maar laat je niet om de tuin leiden, er waren mensen die een tweede keer gingen :-)!

Wakker!!

En ja hoor, uiteraard geen melatonine genomen (stom, stom, stom) en dus om 5 uur strak wakker om naar het plafond te staren. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel: heb ik in ieder geval de tijd om de blog even goed bij te werken.

Diner

Na een tocht door Philadelphia en een eerste bezoek aan de Starbucks, gingen we op zoek naar de pizzahut. Helaas, die bleek of te ver lopen te zijn OF inmiddels opgeheven. Dus werd het even rond rijden.

Uiteindelijk kwamen we uit bij Taylors Bar & Grill (http://www.taylorscherryhill.com/). Eten was echt Amerikaans, dus VEEL! En het was nog prima te doen ook. We probeerden een Mojito, dat was voor de drie ervaren drinkers toch niet je dat, smaakte teveel naar ranja (en voor Dennis dan weer teveel naar drank, dus na twee slokjes was het wel weer op). Daarna om ongeveer 23.00 uur naar het hotel (=5 uur NL tijd, waren we toch een kleine 24 uur op).

It's a jungle out there!

Na vertek hotel op weg naar downtown Philadelphia. En dat in het midden van de spits. Dat was geen feest. Uiteindelijk maar geparkeerd in een heel dure parkeer garage (toch 26 dollar voor een kleine 2 uur), maar dat was de frustratie die we anders hadden gehad wel waard.

Een kort loopje daarna bracht ons bij Fat Jack, dé comic zaak van Philadelphia. Ze hadden er best veel en ook aantrekkelijke kortingen van 50%, maar ja, de aandrang om iets te kopen is in vergelijking met 15 jaar geleden wel flink afgenomen. Maar gelukkig was er een dappere ziel in ons midden (uiteraard Simon), die de eer hoog hield en een hardcover van oud werk van Bisley en Miller kocht. Gelukkig veranderen sommige dingen nooit :-)!

De auto

Het is een SUV geworden! Bijzondere manier hebben ze daarvoor in Amerika. Je checkt in, kijgt een bonnetje dat een een bepaald soort auto krijgt, loopt naar het onderdeel van de Parkeerplaats waar "SUV" staat, kiest een auto uit een rijdt weg. Dat gaat in Nederland wel even anders. We hebben een blauwe Toyota Highlander gekozen, met een heel fijn motortje (V6) en natuurlijk 4 wiel aangedreven. Niet dat we daar iets aan hebben in de concrete jungle van de USA, maar stoer is het wel!

We zijn er!

De reis ging erg voorspoedig. Vertrokken op tijd en aangekomen op schema. Vliegveld Philadelphia is rustig, volstrekt niet te vergelijken met JFK in New York. Binnen een uur door immigration en douane, koffers meegenomen en de auto opgehaald (beschrijving volgt later). Binnen een half uur bij het Crowne Plaze hotel. blijkt wel in een buitenwijk te staan.

Bij de balie wel even wachten. Er is namelijk een roeiwedstrijd voor dames teams en die waren net voor ons binnen en er moesten dus HEEL VEEL meiden inchecken en dat kostte flink wat tijd (zoals gebruikelijk bij vrouwen :-)).

Nu een eerst bakkie troost en we vertrekken naar downtown Philadelphia.

Op het punt van vertrek

Countdown to departure

Aangezien ik waarschijnlijk de laatste ben die de huisdeur achter zich dicht doet, Frank & Simon moeten vanuit Volendam komen tegen ik onder de rook van Schiphol en ik wordt opgehaald door Ans (de vrouw van Dennis) en Dennis zal dit zeer waarschijnlijk het laatste blog bericht voor Amerika zijn.

De tikker staat nu op 2 uur 42 minuten en 12 seconden, het volgende bericht zal uit sunny Philly komen!

Klaar

Na vandaag een lang MT (12 tot 5) en een etentje in The boathouse (coquilles en vers gevangen zeewolf zo van het ijs) kwam ik thuis. Rustig de laatste dingetjes gedaan en even de blog bekeken hoe de mede reizigers er voorstaan met hun laatste loodjes. Simon hult zich nog in diepe stilte maar Frank & Dennis zijn druk aan het pakken.

De temperatuur is nog iets verder opgelopen 2x31 en 2x30 graden voor Philly & Baltimore. de laatste dagen in Washington zijn een stuk minder, rond de 20 met kans op buien.

Nog 12 uur en nog niks ingepakt

Oeps....het is nog 12 uur tot take off en ik heb nog niks gedaan aan inpakken etc. Moest nog de werk pijplijn leegmaken. Dat is nu gebeurd, dus nu Jeroen in zijn eigen bed leggen en dan ga ik aan de gang. Pffff....wat een werk nog!

Help ik kom er net achter dat ik geen vers leesboek meer heb voor onderweg.

Gisteren was mijn schoonvader op visite, omdat Cindy jarig was. Heel gezellig, alleen ben ik niet toe gekomen aan inpakken. Daar ben ik nu pas mee bezig.
Cindy wilde graag de blog lezen, maar ik wist zelf amper hoe ik er moest komen (jawel ik ben digibeet).
Bij deze Cindy, welkom en sorry dat het zo lang heeft geduurd.

Gepakt & gezakt

Aangezien ik donderdag gewoon de hele dag werk, inclusief MT van 12.00 tot 17.00 met etentje na afloop heb ik weinig tijd om donderdag in te pakken. Ik heb vanavond dan ook besteed aan inpakken en opruimen. Het huis is aardig aan kant en de tas is gepakt. Alleen de last minute zaken moeten er nog in zoals de zonnebril, het scheerapparaat e.d.

Morgenavond de laatste dingen regelen, slapies doen en dan vertrek! USA here we come!

Hot,hot,hot

De temperatuur is aardig aan het oplopen aan de oostkust. De 10 daagse voorspelling geeft de volgende temperaturen aan. Dag1 ( de vrijdag) 23 graden en dan 29,30,29,27,22,18 en geen druppeltje regen. Aan het eind van de vakantie wordt het dus wat minder warm ,maar de dag dat we buiten bij de Baltimore Orioles zitten is het bv. 30 graden. De zonnebrand creme en de caps zijn dan zeker noodzakelijk!

Ik moet aan de bak

Ik zal nu toch een keer aan de bak moeten om mijn tas / koffer in te pakken. Ik wil niet weer teveel meenemen en wil ook weet niet moeten wassen. De eerste keer dat ik dat gedaan heb was in '93 en ik snap nog niet dat het gelukt is. Het zal er wel weer op uitkomen dat ik 9 t-shirt meeneem en 3 broeken. Misschien aardig om 1 of 2 broeken te scoren in één van de shopping gelegenheden.

Mijn zoon wilde trouwens, omdat ik zonder hem op vakantie ga, een paar kado's. Ik moet dus meenemen een boot die ook op het land kan varen. (ik zeg we praten over een Hoever.. hoover .. euh moerasboot. Na ff googelen is deze voor $ 99,95 in the USA te verkrijgen). En een verkleedpak. Nou heeft ie al een superman en een spiderman pak. (zijn batman piama doet ie niet meer aan). Dus ik er is nog keus genoeg. Een Robin Hood pak lijkt mij wel leuk, maar ik ga zien wat er te vinden is. Zo, nu ga ik slapen. Nog 3 keer wakker worden en dan gaan we op pad.
Het begint nu echt te kriebelen.

Melatonine

In mijn reizen naar India heb ik veel profijt gehad van Melatonine. Helpt heel erg tegen de jetlag, omdat het het makkelijk maakt om te slapen. In Nederland wel verkrijgbaar, maar in wel erg kleine doseringen. In de USA zijn de doseringen, net als de mensen wat forser. Eens kijken of ik daar mijn voorraad wat aan kan vullen :-).

Almost there

Het begint nu toch wel heel erg te kriebelen. Over 5 dagen en 14 uur vertrekken wij naar de States. Onze vlucht gaat om kwart voor elf en inmiddels met Dennis afgesproken dat we half negen naar Schiphol vertrekken. Het Volendams contingent is daar om 9 uur zodat we rustig kunnen inchecken voor onze vlucht naar Philly. De vlucht (US 799) vertrekt om kwart voor 11 en doet er 8 uur en 30 minuten over. Plaatselijke tijd is dan kwart over een zodat we de 1e middag en avond kunnen gaan beleven.

Het weer aan de oostkust fluctueert de laatste tijd aardig. Momenteel is het zo'n 25 graden in Philly maar dat gaat de komende dagen weer dalen naar de 10 graden. Gelukkig is de voorspelling voor de 24e (onze 1e dag) weer 21 graden met een zonnetje en dat zet zich voorlopig door. De korte broek gaat wel degelijk onderdeel van de bagage worden!

Nieuw doel en item voor de "Shoppinglijst"

Tot mijn grote genoegen zijn de items die ik wil gaan scoren in the USA spontaan aan de lijst met mee te nemen zaken toegvoegd. Op dit moment ben ik in de auto aan het luisteren naar V for Vendetta. Ik had de film gezien en luister nu naar het boek. Deze persoon raakt toch meer en meer onder de indruk zijn de schrijfwijzen van Meneer Moore. Ik kon nooit goed door de Wachtmen heen komen, maar nu ik die Motion Comic aan het kijken ben, moet ik toch zeggen dat het ontzettend goed in elkaar zit. V for Vendetta heb ik nooit als comic gehad en daar wil ik tijdens deze trip ook verandering in brengen. Deze jongen gaat kijken of hij een mooie Hard Cover van V for Vendetta kan scoren. Van de Watchmen heb ik nu een Hard Cover Editie waar ze de opnieuw ingekleurde plaaten van de Ultimate Edition voor hebben gebruikt. Eens kijken of ik zoiets ook kan vinden voor V.

Verder zag ik enige reacties in navolging op de SPA blog die mij goed in de oren klonken. Ik ben een zeer vrolijk persoon en dus altijd in voor een "Happy End"

Ik laat me graag verrassen!

SPA

Wellicht iets om te doen tijdens onze trip. Ik heb geen idee of er nog tijd voor is, maar Dennis en ik waren vroeger veel in de Sauna te vinden. Ik ga er even van uit dat ze in de USA ook Sauna's hebben. En dat het wellicht leuk is om een paar uurtjes te gaan relaxen. Maar zoals ik al eerder opmerkte, zie ik even geen ruimte in het reisschema.

Maar misschien zijn we snel uitgekeken in één van de malls (of wellicht zit er een SPA in een mall) en kunnen we onze tijd op een leuke manier vullen. Een massage lijkt mij overigens ook wel wat.

Dit moet ik niet vergeten

Heren, ik zie dat er ook lijst is met de aankopen die moeten gebeuren in de states. Ik moet hier enige zaken aan toe voegen. Maar omdat ik niet weet hoe dat in zijn werk gaat, typ ik het alvast in deze blog in zodat ik het niet vergeet :-)

Ik wil kopen:
1) De eierklutser in de dop (scramble the eggs in the shell)
2) Kinderwekker. Hierop word aangegeven wanneer de kleine zijn kamer uit mag.

Beide zaken ontzettend belangrijk. Vooral die eerste. Deze heb ik toen ik klein was bij de wekend kwis gezien en ben het nooit meer vergeten. Nu is hij te bestellen op amazon en dan zijn de verzendkosten 2 keer duurder dan het apparaat. Ik dacht dat deze wel te krijgen moest zijn in 1 van de vele trips naar de winkels (mijn vrouw zegt dat we net wijven zijn, zoveel we winkelen in deze week)

Het laatste gaatje

Er staat nog één dag open om in te vullen voor deze vakantie, vrijdag 1 mei. Die avond gaan wij blues luisteren maar overdag stond nog open. Aangezien de blues tent in DC zit en wij pas 1 dag DC zelf doen wordt de laatste dag ingevuld met de diverse buurten die Washington ons te bieden heeft.

De highlights per buurt:

• Downtown
  The east end: Chinatown, Old post office tower (hoogste punt van DC) & The Penn quarter
  The west end: The white house & Ellipse
• West
  Georgetown: The exorcist steps, Georgetown University, parken, winkels, café la ruche (lunch)
  Northwest: The zoo
  
• North central
  Dupont circle: Spanish steps, The circle
  Shaw: U street corridor, Thurghood Marshall centre, Mocha Hut (koffie)
  Adams-Morgan: Ons house of blues: Madams Organ
  
  

Nog meer shoppen

Voor diegenen die de shopping list volgen is het duidelijk dat ik een i-pod classic wil aanschaffen. Helaas is het aantal apple stores in deze contreien minimaal. Een van de weinigen ligt in Montgomery Mall in Bethesda, open tot 9 uur 's avonds. Bethesda is een rustig plaatsje dat om slechts 2 dingen bekend staat, zijn restaurants en zijn bars.

De avond van de 28e april moest nog gevuld worden, dat is dus een schot voor open doel. Wij vertrekken in de middag uit Arlington voor een trip van 20 minuten naar Bethesda. Eerst shoppen in de mall om daarna een hapje te gaan eten en wat te drinken voor we ons hotel in DC opzoeken, wat ook slechts een ritje van 20 minuten is.

Aan Dennis om een keuze te maken uit de aanwezige bars (ik heb een vermoeden welke het wordt):

• De sports bar
• The Irish pub
• De bier brouwerij
  

De laatste dag

Onze terugvlucht naar huis is om half vier in de middag, dat betekent dat we de ochtend nog voor onszelf hebben. Om geen uren aan heen en weer reizen kwijt te zijn moeten we dus wat leuks doen dat dicht bij Ronald Reagan national airport ligt. De keuze is gevallen op Alexandria op nog geen kwartier van het vliegveld.

Alexandria is een oud stadje (1749) met veel historie. Wij gaan onze tijd doorbrengen in Old Town met zijn historische gebouwen, winkels en restaurants. De 'hoofdstraat' van dit gebied heet King Street en hier liggen de winkels, restaurants en monumenten. Bezienswaardigheden zijn o.a. George Washington Masonic Memorial, een monument voor George Washington van de vrijmetselaars loge en de huizen van George Washington en Robert E. Lee.

Lunch is uiteraard in een restaurant aan de oevers van de Potomac rivier.

No way out!

Nee, deze keer niet een verwijzing naar een vuige film waarin Kevin Costner uiteindelijk als de Russische spion onthuld wordt. Ik verwijs er alleen naar dat ik na om 06.45 uur uit India teruggekeerd te zijn ontving ik het bericht dat op reisbureau Globe de vouchers kon halen voor auto en Hilton Washington. Dus nu is alles in the pocket. Als iemand toch niet mee kan/ wil is er nu dus geen weg terug meer, anders dan het laten varen van al het betaald geld en niet meegaan. Maar dat lijkt me dan weer geen optie :-).

Stille weken

Het is de laatste tijd erg rustig geweest op het blog, als Dennis gisteren geen bericht geplaatst had was het zelfs 2 weken zonder enig nieuws geweest. Geïnspireerd door Dennis (ik heb wel zin in een avondje Japans) ben ik op zoek geweest en heb een Japans/Thais restaurant gevonden in de buurt van Inner Harbour, Susih San & Thai Jai Dee. Waarom Thais gecombineerd met Japans? Welnu onze Volendamse medereizigers zijn meer van de Thaise keuken dan de Japanse keuken!

Lekker weer!

Gisteren was het in Halfweg heerlijk weer! Een kleine 20 graden, volop zon, en een vrij droge lucht. Dat is wat anders dan het weer in Chennai waar ik morgen naar afreis, daar is het nu 44 graden Celsius en een luchtvochtigheid van 98%. Ik zie er echt naar uit :-(. Wie wil weten naar welk hotel ik afreis, klikt op de volgen de link: http://www.tajhotels.com/Leisure/Fishermans%20Cove,Chennai/default.htm

Net gekeken naar de laatste dagen in Washington en dat ziet er wel lekker uit! Ook een graadje of 20 en weinig regen! Ik zou zeggen: houden zo, dan neem ik ook nog een paar kort broeken mee, dat is niet verkeerd!