In een heel grijs verleden hield ik niet van auto's. Wie dit leest en mij minder dan 15 jaar kent, kan zich dat waarschijnlijk haast niet voorstellen. Maar ja, ik ben geboren in Amsterdam, heb gestudeerd in Amsterdam en mijn eerste werkgever (ING Postbank) zat keurig netjes aan het Amstel Station vast (locatie Leeuwenburgh, voor de liefhebbers). Kortom: alles in Amsterdam is beter te bereiken met de fiets of het openbaar vervoer dan met een auto. Dus als je dan moet kiezen tussen het halen van je rijbewijs en het geld uitgeven aan een vakantie, dan is de keus niet zo moeilijk. Toen ik bij CMG ging werken was een vereiste dat je een rijbewijs had. Normaal een ontbindende voorwaarde in je contract, maar gelukkig wilde directeur van de vestiging MCF20 (Gerard Brouwer) mij erg graag in de club hebben, dus die voorwaarde was snel verdwenen uit het contract. Na mijn rijbewijs behaald te hebben, was het voor mij simpel: ik neem een klein (makkelijk parkeren) en goedkope (meer geld over voor leuke dingen) auto, dus een Volkswagen Polo of een Ford Fiesta, dat zou het waarschijnlijk wel worden. Uiteindelijk werd ik toch door de massa beïnvloed en werd het een Renault Megane Coupé (net iets anders, maar dat was de voorkeursauto van jonge CMG'ers, dit model had net de Mazda 323F als favoriet vervangen).
En vanaf dat moment is het eigenlijk niet meer goed gekomen. Ik ben verzot op auto's en op het moment dat ik een nieuwe heb, wil ik eigenlijk alweer een ander model hebben. Freud zou zeker zeggen dat dat uit mijn kinderlijke drang uit mijn ID komt om alles wat ik leuk vind gelijk te willen hebben, maar gelukkig houdt mijn Super Ego (het gedeelte van je persoonlijkheid dat normen en waarden inbrengt) me op het rechte pad. Daarm rijd ik nu wel in een bijzonder mooie en comfortabele Citroen C5 Tourer Exclusief (meer opties dan op mijn versie van de auto waren niet meer mogelijk), maar in mijn hart had ik natuurlijk liever in een Maserati Quattroporte gereden (hoewel dat budget technisch natuurlijk wat moeilijk is). Maserati Quattroporte klinkt overigens wel oneindig veel keer sexier dan "de vierdeurs Maserati". Oh ja, en een Porsche 911 GT erbij had natuurijk wel lekker geweest voor de weekenden :-).
Gelukkig is er een programma waarop ik al mijn lusten kan botvieren. Het auto programma voor de echte liefhebber door de echte liefhebber. Uiteraard heb ik het over Top Gear. Gepresenteerd door Jeremy Clackson, James May en Richard Hammond (zie zich in het programma bijna doodreed) laat dit zien dat auto rijden gewoon hartstikke leuk kan zijn. Het plezier druipt er altijd vanaf, met die heerlijke onderkoelde Britse humor, waarin de heren zichzelf ook niet sparen. We zien ludieke reportages, maar ook scheurijzers langsrazen. Naast de drie presentatoren is er een hoofdrol weggelegd voor het cult figuur "The Stig". The Stig is de test coureur van Top gear. Zijn echte identiteit is een goed bewaard geheim. Vroeger was er een zwarte Stig, maar die is ontmaskert en nu speelt de witte Stig de hoofdrol in alle testdrives van Top Gear. Wat je in ieder geval kunt zien is dat het een geweldige chauffeur/ coureur is, die in iedere auto uitstekend uit de voeten kan en toeren uithaalt die wij thuis zeker niet moeten proberen (tenzij je zelfmoord neigingen hebt). Top Gear is in Nederland op de buis, maar ik hou het fijn bij het origineel van de BBC. Overigens is er ook een Nederlandse versie van Top Gear Magazine, zeker de moeite waard. Deze maand met een DVD met de beste testdrives van The Stig en twee wat uitgebreidere reportages van een tocht van west naar oost Londen (per trein, fiets, boot en auto) en een 24-uurs race op Silverstone van de drie presentatoren aangevuld met hun mascotte (drie maal raden wie :-)). DVD ligt bij mij thuis, was hartstikke leuk om te kijken! Volgers van het blog die interesse hebben in een kopie weten mij te vinden!
