Rabobank: here I come

6 jaar en 1 maand geleden begon ik mijn carriere als freelancer. Een weloverwogen beslissing na iets meer dan tien jaar bij (Logica)CMG gewerkt te hebben. De start als freelancer was de doorstart van een opdracht die ik nog via CMG opgestart was, namelijk als programma manager al het testen binnen het grootste programma van Rabobank op te zetten (met dank aan Toine voor deze kans). Een mooie start voor mijn toetreding tot de markt van de zzp'er. Mijn idee was toen om nog een jaar bij Rabobank te blijven. Maar na dat jaar werd ik gevraagd om de rol van afdelingsmanager Omgevingen te vervullen (met dank aan Margreet), wat weer iets heel anders was. Hoewel ik daar een ongelofelijk mooie tijd heb gehad, bleek mijn voorliefde en voorkeur toch bij het projectenbedrijf te liggen. Ik stond op het punt om de bank te verlaten, toen ik het aanbod kreeg om Programma Manager te worden van een van de grootste programma's, te weten het gehele virtuele domein (wederom: dank aan Toine). Die rol heb ik de afgelopen 4,5 jaar vervuld, met veel hoogte- en een paar dieptepunten (wat wel een van mijn beste leerervaringen heeft opgeleverd, "doe nooit een programma waarbij je zelf maar 10% van de uitvoering kunt doen"). Inmiddels was ik er wel achter dat ik erg aan de Rabobank gehecht begon te raken. Ik ben zo arrogant om te denken dat ik altijd wel binnen afzienbare tijd een andere klus zou kunnen hebben, maar ik zou het gewoon vervelend vinden om niet bij Rabobank te werken. Dat is toch iets om rekening mee te houden....

Eigenlijk wist ik het in 2009 al :-).....

En toen ik enkele maanden geleden van Rabobank het aanbod kreeg om een positie als Portfolio Manager in te gaan vullen (met dank aan Rob en Rene), werd dat wel heel erg actueel. Voor mij een periode van wat twijfel, want wilde ik het freelancen voor opnieuw een vast betrekking opgeven. Daar moest wel het nodige denkwerk overheen gaan. Maar hoe goed je erover nadenkt, uiteindelijk besluit ik toch vaak op gevoel. en dat gevoel was gewoon goed. Een mooie positie, met een mooi klus bij de mooiste bank en mooiste ICT afdeling van Nederland. Dat kun je toch niet laten lopen. En dat deed ik daarom ook niet! Vandaag kreeg ik mijn arbeidscontract en zojuist heb ik dat getekend, waardoor ik per 1-2 officieel Rabobank medewerker ben! Ik heb er erg veel zin in, er liggen mooie nieuwe uitdagingen voor me, met een nieuw domein waar ik me in kan verdiepen, maar waar ik deels ook gebruik kan maken van een kleine 5 jaar internet ervaring. Erg spannend, maar wel leuk spannend!!!!!

Ik stop ermee

End of an era!

Vandaag was Feyenoord - Ajax, helaas een 4-2 verlies voor The Boys From Amsterdam. Ik vond het balen, zeker omdat het kantelpunt een onterecht gegeven penalty was. Maar het was uiteindelijk ook de druppel die voor mij de emmer deed overlopen. Ik liep er al een hele tijd mee of ik nu wel of niet door wilde gaan met mijn seizoenskaart. Ik heb er al meer dan 25 jaar een kaart, en heb heel veel hoogte- en dieptepunten meegemaakt. In de Meer was het altijd de kunst om al om 12 uur voor het hek te staan als de wedstrijd om 14.30 uur begon, omdat je op de Reynolds tribune geen vaste plaatsen had. Dat lijkt vervelend, maar het was iedere twee weken weer een pelgrimstocht naar Amsterdam Oost om daar met de vaste kliek 2,5 uur van tevoren over voetbal te ouwehoeren. Geweldige wedstrijden heb ik daar gezien, en ook hele slechte. Ik heb er de vinger van Frank de Boer gekregen toen ik hem aanspoorde om eens "door te lopen met zijn dikke reet...". Tranen in mijn ogen gehad bij het afscheid van Stefan Pettersson. Ook een bijzonder moment: in 1995, na de halve finale van de Champions League tegen Bayern Munchen vallen volwassen mannen mij in de armen, keihard huilend en schreeuwend: hier heb ik 22 jaar op gewacht!!! En natuurlijk vaak de "mars"  vanuit de Meer of soms het Olympisch Stadion naar het museum plein om een kampioenschap te vieren. Na de verhuizing naar de Arena ging er al heel erg veel charme verloren. Veel meer verlies, legers met vreemdelingen die Ajax binnen gereden werden, onherkenbaar spel en ieder jaar wel bijna een nieuwe trainer die het weer opnieuw mocht proberen. En dan de afgelopen tijd die soap over de directie en de strijd met Cruyff. Enige lichtpunt de afgelopen jaren: natuurlijk het kampioenschap van vorig jaar, maar nog meer mijn vaste maatjes Erik en Onno waar ik mee naar het stadion toog. Zelfs als het weer een bedroevende wedstrijd was geweest, dan hadden wij toch nog wel plezier gehad. En dat was uiteindelijk veel meer waard.

Maar ik merkte de laatste tijd dat het vuur echt in me gedoofd was. Tuurlijk, als Ajax verloor, dan baalde ik nog stevig, zeker als het weer zo een pruts nederlaag was. Maar op een gegeven moment ging het mij zelfs tegen staan om naar het stadion af te reizen. Zelfs de kaarten voor de Europese wedstrijden liet ik aan mij voorbij gaan en zelfs voor de wedstrijd tegen Manchester United kon ik niet warm lopen. Dat zei mij eigenlijk al genoeg, maar vanwege de lange historie en mijn maatjes bleef ik toch zoveel mogelijk gaan. Maar daar komt nu een eind aan. Ik kan me er echt niet meer toe zetten, ik heb er gewoon geen plezier meer in. En ook Daan en Jeroen interesseert het ook helemaal niets, de voetbaltraditie zal in deze niet van vader op zoon doorgegeven worden (ze hebben meer interesse in Formule 1, turnen en dansen). Dus ik stop ermee. Voor het voetbal an sich maakt het me niet veel uit, ik vind het meer jammer vanwege het geouwehoer met Erik en Onno, maar daar moeten we dan maar een andere manier voor vinden om dat gestalte te geven, dat gaat vast lukken.

Voor mij: einde van een tijdperk........

Turnfeestje voor Jeroen

Twee uur intensief turnen als feest: erg verantwoord!!

Hoewel Jeroen een maand geleden al jarig was, had hij nog steeds zijn kinderfeestje tegoed. We hadden iets leuks gevonden wat heel mooi aansloot bij een van Jeroen zijn grootste hobby's: turnen! Via Turning Spirit konden we met een groep van acht kinderen om drie uur in Ookmeer aan de slag, bij een van de mooiste turncentra van Nederland. Milo, een van de talenten van Nederland, ging de meisjes en jongens begeleiden. Ze hadden de zaal voor zichzelf en het was een feest om te zien hoe ze helemaal los gingen op de trampolines, ringen, rekstok, balk en uiteindelijk zelfs een touwladder. Na anderhalf verhuisden ze naar de grote zaal, waar nog steeds selectie training bezig was, maar er was aan de kinderen belooft dat ze in de "patatjesbak" mochten springen (een bak met schuimrubber stukken), soms van een hoogte van meer dan twee meter. En soms werden ze zelfs ook door Milo ingeslingerd. Na twee uur was het feest afgelopen en ik kan niet anders zeggen dan dat iedereen echt een super middag heeft gehad. En ze vonden het geweldig om twee uur lang heel intensief fysiek bezig te zijn en dat kan toch zeker geen kwaad. Ik kan het iedereen aanraden, ook omdat toen we weer terug kwamen de kinderen zo moe waren, dat ze heel erg rustig waren bij ons thuis, en dat was ook niet erg :-).

Seats2meet

Schilderij in de "some like it hot"-kamer

Soms is het een goed idee om een vergadering of een meeting buiten de deur te hebben. Het haalt je even uit de hectiek van de kantooromgeving en zorgt ervoor dat je de focus even kunt verleggen. Nu was een tijd lang het idee van een leuke "off site"  locatie vanuit Rabobank gezien het altijd spetterende Hoog Brabant, maar na een massale poging tot zelfmoord van de laatste groep agv de "bijzonder inspirerende jaren 70 sfeer"  van deze locatie, wijken we nu toch vaak uit naar andere locaties. Een veel gebruikte locatie is tegenwoordig Seats2Meet, hele hippe kamers, met speciale thema's. Zo zaten we afgelopen maandag in de "Some like it hot"kamer, die ingericht was met allerhande rock 'n' roll memorabilia, ook erg Andy Warhol. Maar wat ik altijd bijzonder van Seat2Meet blijf vinden, is het business model. Het is namelijk ook een plek waar freelancer gratis kunnen werken en samen komen. En alsof dat al niet genoeg is, krijg je daar dan ook gratis koffie/ thee/ water en lunch. Flinke investering. Maar het is er dus wel altijd druk, en dat genereert een mooie "buzz" en aantrekkingskracht. En als freelancers een keer een vergaderruimte nodig hebben, dan weten ze direct waar ze zijn moeten. Kennelijk werkt het model erg goed, want Seats2Meer is landelijk aan het uitbreiden. Dus naast de aankleding is ook het model baanbrekend. Voor mij een mooie katalysator om ook daarover eens verder te brainstormen!

Sleeping Buddah

The Sleeping Buddah

Af en toe wordt het allemaal even teveel. Hoewel ik niet zo meditatief ingesteld ben (ik heb er vaak de rust niet voor om te gaan zitten), kan ik niet anders dan eerlijk zeggen dat als je er wel even de tijd voor neemt het je een stuk "rust in de kop" kan geven en soms wat zaken in een ander perspectief kan plaatsen. Ik heb er nog niet het wereldidee waarmee ik mijn miljoenen mee ga verdienen gehad en ook nog niet hoe we het Israelisch - Palestijns conflict op kunnen gaan lossen, maar lekker is het soms toch echt wel. Om het goed te kunnen doen, heb ik lang moeten zoeken naar een muzikale omlijsting die me "in the mood"  kan brengen. Na lang zoeken heb ik die uiteindelijk gevonden in het Sleeping Buddah Ensemble. Heerlijk om bij te kunnen ontspannen en je gedachten weg te laten dromen. Dat is dan toch het voordeel van Spotify, dat je in zo een ongelofelijk grote bak muziek kan graaien, dat er altijd wel iets voor je bij zit. Verexcuseer mij, ik moet nu even de hart chakra gaan voelen :-)......

The Bridge

De hoofdrolspelers van The Bridge

Vorig jaar waren twee hoogtepunten in de TV series die ik heb bekeken The Killing en het vervolg met de verrassende naam The Killing II. Series uit een land waar ik niet veel uit kijk: Denemarken. Hoewel het even doorzetten was met de taal, bleken hete cht twee juweeltjes voor de thriller liefhebbers onder ons te zijn. Daarom was het een genoegen toen Ans in het Parool las, dat er in de stijl van The Killing een nieuwe serie uit was gekomen, namelijk The Bridge. Startpunt is eenvoudig: er is een lijk gevonden dat precies op de de grens van Denemarken en Zweden ligt en de twee leidinggevende inspecteurs moeten samenwerken om dit op te gaan lossen. De intro is al erg goed, want de Zweedse inspectrice Saga (hoogblond met lang haar, goe stereotype kun je het hebben) is op zijn minst neurotisch en licht autistisch, terwijl de Deense vertegenwoordiger van de wet, Martin, een games verslaafde zoon heeft en zich zojuist heeft laten steriliseren (willen we dat weten....:-)). Minimaal twee ongelofelijk twists in de eerst aflevering krijg je al voor je kiezen! Verder beginnen er vijf verhaallijnen te lopen waar je nog geen idee van hebt hoe ze uiteindelijk bij elkaar gaan komen, maar het is na de eerste aflevering alweer smullen geblazen. Net op tijd, de afleveringen van Sherlock waren alweer op, maar dit is een waardig opvolger om mee verder te gaan. Echte aanrader in het genre!!

Diner bij Merlet

Een indrukwekkende kaaswagen

In december was Rene jarig en om dat te vieren was het weer tijd voor een diner! Hoewel onze eerste keuze het restaurant Lastage op de Geldersekade was (deze bleek echter redelijk vol te zitten en de man aan de telefoon redelijk onbeschoft), kwamen we uit op Merlet in Schoorl, waar we ook al een tijdje lang ons oog op hadden laten vallen. Na even zoeken (de navigatie sloeg op hol, omdat men bij Alkmaar en Schoorl flink aan het verbouwen is) en het vinden van een parkeerplaats (die van Merlet was overvol), konden we om 19.30 uur aan tafel. Een bijzonder mooie locatie, erg sfeervol ingericht met uitstekende stoelen waarvan het geen straf was om er een paar uur op te zitten. Zoals bijna altijd gebruikelijk kozen we het menu, dan heb je, zeker als je voor het eerst bij een restaurant bent, toch het beste overzicht van de kwaliteiten van de chef. Deze keer zes gangen, dus dat was qua aantal nog goed te overzien ook! Na een glas champagne voor Rene en water met bubbels voor mij, waren we er helemaal klaar voor!

De bediening was helemaal super!

Het diner was absoluut erg goed. Zo at ik voor het eerst in mijn leven varkenswangetjes en dat was zeker in combinatie met de kreeft in het gerecht een genot om te eten. Daarna volgende rogvleugel, tarbot, patrijs, een zeer uitgebreide kaaswagen en een dessert van chocolade/ vanille/ banaan. Eten was bijzonder goed, helemaal niks op aan te merken. Nou ja, de portionering was wellicht iets te groot, maar beter zo dan andersom. Maar wat de avond echt bijzonder maakte was in dit geval de prestatie van de bediening die ons binnen een paar uur ons helemaal thuis liet voelen. Als je het enthousiasme van sommelier Stefan Wierda ziet, dan kun je niet anders dan daar in mee gaan. Maar ook onze twee "vaste"  dames aan tafel, Diana en Marjolijn (die de gigantische kaaswagen bemande), zorgden voor een grote gastvrijheid en een heerlijke avond, die zeker naar meer smaakt! En dat zal er denk ik ook zo maar zeker van gaan komen!!

Het lijkt natuurlijk of ik nu het restaurant te kort doe met de beschrijving van restaurant, diner en bediening. Maar dat komt omdat de uitgebreide recensie op Smulweb is geplaatst en te lezen via deze link. Zeker waar om te checken!!!

Path, een dagboek en social media ineen?

Path, toch wel een erg leuke toevoeging

Op mijn iPhone staan een flink aantal mapjes, waarin ik mijn verschillende apps rangschik. Zo kwam ik er vandaag achter dat ik inmiddels 76 games op mijn iPhone heb staan (bijna allemaal gratis, elke game komt wel een keer voorbij, ik denk dat ik alleen Infinity Blade en Angry Birds ooit betaald heb). Maar wat mij ook opviel was dat ik inmiddels twee mapjes (=24 apps) gevuld heb met de naam Social Media. Hierin zag ik diverse Twitter clients staan (Twitter zelf, maar ook Echofon, Hootsuite en degene die ik nu bijna uitsluitend gebruik, Tweetbot). Daarnaast ook Facebook apps (waarvan Ace absoluut de beste is). Twee veelgebruikte apps zijn wat lastiger te categoriseren, namelijk Foursquare en Instagram (vertel waar je bent, krijg punten en upload foto's om te laten zien dat je er ook echt geweest bent, goede integratie overigens tussen Foursquare en Instagram). Ook een paar apps van leuke initiatieven die ik eigenlijk nooit gebruik (Yammer voor bedrijfs Twitter, Shnap of Storie). Een van de meest recente aanwinsten is Path.  Om eerlijk te zijn: ik zette hem op de iPhone na een review van Gonny vd Zwaag (drijvende kracht achter iPhoneclub, waarmee ik nog bij CMG mee samengewerkt heb, over het altijd interessante onderwerp Kennis management systemen :-)), met een idee van, "we kijken wel even, het is gratis en is er anders zo weer af". Maar dat laatste gebeurde niet, sterker nog, ik gebruik Path de laatste tijd steeds meer.

Een entry van mijn "Path"

Is Path dan zo baanbrekend? Nee, eigenlijk niet. Je kunt gedachten opschrijven die je hebt. En je kunt plekken aangeven waar je je bevindt. En, hoe bedenken ze het, je kunt ook nog een foto uploaden. Daarnaast kun je een groepje aanmaken van vrienden en dan kun je deze dingen met elkaar delen. "Nou, het moet niet gekker worden", hoor ik diverse van jullie al denken. Dat is toch ongeveer elk social media platform op dit moment. Ja, dat is inderdaad waar, maar wat Path toch wel op een leuke manier doet, is een tijdslijn maken van alle zaken die je inbrengt. Zo kun je de dag afsluiten met aan te geven wanneer je naar bed gaat en als je weer opstaat (en je vergeet dat niet aan te geven :-)), dan houdt het keurig bij dat je weer wakker bent en hoe lang je geslapen hebt. Op zich stelt het weinig voor, maar ik vind het leuk. Ook dat het geheel zich in een tijdslijn aan je toont (eigenlijk je "levenspad" wat wordt opgebouwd), vind ik veel leuker dan het steeds bij elkaar speuren van dit soort zaken over Twitter en Facebook. Misschien is dat wel een verschil: ik heb zelf het gevoel dat ik Path meer voor mezelf doe (en wellicht ene zeer beperkt aantal andere mensen), terwijl het bij Facebook en Twitter toch zeker ook een soort internet exhibitionisme is. niet dat dat erg is, want dat vind ik ook heerlijk, anders schreef ik niet dit soort blogs, maar Path heeft meer het gevoel van een dagboek, waarin je zaken vastlegt die met name voor jezelf zijn. De interface is erg goed ontwikkelt, zeer gebruikersvriendelijk, niet teveel toeters en bellen, maar doet precies wat het moet doen (in het scherm hiernaast: via de grote + knop kun je bijna alles bedienen). Omdat ik toch veel andere apps ook gebruik, zou een optionele integratie naar Foursquare wellicht handig zijn geweest, hoewel dat weer juist tegen het meer "intieme"  karakter van Path ingaat.

Al met al een aanvulling op het social media landschap die er mag zijn, het is echt een ander gevoel dan de zoveelste Facebook of Twitter ontsluiting cq kloon. En dat is in deze markt echt een flinke prestatie!!!

Paul Turner, jammer hoor

Paul: helemaal gek!!!

Terwijl ik dit schrijf, is de finale van The Voice of Holland nog in volle gang. Iris en Chris zitten er nog in en Erwin zwaait zojuist af. Maar wat jammer was, was dat Paul Turner de eerste was die het veld moest ruimen. Nou heet het programma The Voice (Paul was zeker niet de beste zanger) of Holland (Paul is een Engelsman), dus dat hij uiteindelijk niet de winnaar is geworden, is eigenlijk wel logisch en terecht. Maar het was sowieso al erg knap dat hij zo ver is gekomen. Iemand met een aanstekelijk enthousiasme, die de hele zaal op zijn kop kan zetten. Dan hoef je in principe ook niet de allerbeste stem te hebben, dan ben je in staat om een heel groot feest te maken en dat is uiteindelijk toch waar het om gaat. Ik zag hem zondag nog op tafel dansen bij Carlo en Irene, en je kon het plezier er vanaf zien springen. Het lukte hem om iedereen even een paar minuten mee te nemen naar Planet Paul. Maar helaas, de planeet explodeerde net even een paar uur te vroeg en de hele gay community die de afgelopen weken Paul veilig stemde, liet het deze keer helaas afweten. Vanaf het begin stond hij onderaan, ik had nog de hoop dat hij de pauze zou overleven, maar dat was dus niet zo. Het goede nieuws voor Paul is dat hij in ieder geval een plaat mag maken met de manager van Van Velzen. Dat is toch een mooie prestatie voor iemand waar we 5 maanden geleden nog nooit van gehoord hadden. Succes Paultje, maak er wat moois van.

Nu even de laatste uitslag bekijken. Iris en Chris staan naast elkaar en over een paar minuten weten we het. Nu duimen voor Chris, want Saaie Iris met haar klote harp kan toch niet met de hoofdprijs weglopen....?????

Ontbijt in Tennessee

Interessant, gaan we zeker heen!

Bij het plannen van een weekje Amerika, is het altijd goed zoeken wat je uiteindelijk wil gaan doen. Waar we vroeger veel ruimte lieten ("we zien het wel als we daar zijn"), willen we nu echt het meeste uit de tijd die we daar zijn halen. Dat betekent dat er veel uitstapjes gepland zijn, maar ook dat bijvoorbeeld de restaurants voor diner doorgenomen en in de agenda gezet worden (het is toch altijd even zoeken naar het beste Braziliaanse steakhouse in een stad, nietwaar :-)). Maar deze keer gaan we nog een klein stapje verder. In Chicago kregen Ans en ik de tip voor een speciale ervaring om een ontbijt te gaan nuttigen bij Lou Mitchell's. En als je dan toch vroeg op een dag wilt beginnen met een "experience", dan hoort het ontbijt daarbij! Daarom hebben we alvast twee leuke "diners"  gevonden. In Nashville is een bezoek aan de Pancake Pantry in de agenda terecht gekomen, waarbij uiteraard de pannenkoeken de boventoon voeren (voor 8 dollar een heel bord, als de kwaliteit net zo goed is als de kwantiteit, dan zitten we goed). In Memphis is de keus gevallen op de favoriete plek van Elvis, te weten het Arcade Restaurant, met enkele Elvis traditionals op het menu. Twee plekken in twee steden, we moeten in ieder geval nog een leuke plek in St Louis vinden, dan hebben we in elke aangedane stad een "breakfast hot spot" weten te vinden. Nog even doorzoeken, maar gaat zeker lukken!!! 

Bijna tien

Hij kan ook zo heerlijk lezen!!!

Het is al bijna zo ver. Over een maand en een dag wordt Daan tien jaar oud. Mijn God was is de tijd snel gegaan. Hoewel ik al veel mensen verteld heb dat ik ooit het boek "Dat leuke eerste jaar" ooit ritueel verband heb, groeien de mannetjes toch wel heel snel op. Vandaag werd ik er weer mee geconfronteerd. Toen ik thuis kwam, was Daan boven. Ans vertelde me dat Daan een beetje droevig was geweest, omdat hij zijn zinnen had gezet op het kopen van een set nieuwe Ninjago Lego, maar dat die er niet was geweest, maar dat hij van de verkoopster toen een gratis DVD kreeg en hij helemaal vrolijk thuis kwam. Wacht even, vrolijk thuis kwam? Hoe bedoelt u? Wat bleek, Daan wilde naar de speelgoedwinkel in Zwanenburg, maar Ans had geen tijd om mee te gaan. Geen probleem , Daan ging zelf wel even op het fietsje erheen, zelfs de N200 overgestoken. En toen hij in de winkel iets niet kon vinden, was hij zelf iemand een paar etages hoger gaan zoeken, die hem kon helpen.

Wow.......ik was helemaal onder de indruk, dat hij dat zelf allemaal was gaan ondernemen en dat hij er ook zo over kon vertellen. Ik was ook wel blij dat ik er niet bij geweest was, want ik had wel erg zenuwachtig geweest terwijl ik thuis zou hebben gezeten en Daan dan dit avontuur voor hem aan het beleven was. Maar hij vond het hartstikke leuk en hij glom toen hij erover vertelde. Nu, dat is dan prima natuurlijk, maar het geeft mij maar weer eens aan dat ik nog van de jongens moet genieten, ook nu ze nog lekker jong en aandoenlijk zij. Want over een jaar of acht zit Daan al achter het stuur van zijn eigen auto, ook iets wat je toch eigenlijk je niet voor kan stellen......jaja, kleine jongetjes worden groot, papa is trots en voelt zich een ouwe zak tegelijkertijd. Lastig, zo'n duaal gevoel!

Kom tot jezelf in de tuin

We vonden rare dingen in de tuin!

Dat een beetje in de tuin werken je tot rust kan laten komen is een algemeen bekend feit. Nu ben ik er eerlijk gezegd zelf niet zo heel erg dol op, maar op sommige momenten ontkom ik er niet aan. Zo ook zaterdag, toen er een gigantische berg bladeren in de tuin lag, die nu eindelijk eens een keer opgeruimd moesten worden. Dat was nog best een flink werk, want bovenop lagen nog "losse"  bladeren die makkelijk weg te scheppen waren, maar onderop was alles inmiddels wel ingedaald en was het bijna solide compost geworden, wat een stuk zwaarder was om te scheppen. Ans en ik hadden een goed treintje lopen, ik vulde de kruiwagens met de bladeren en Ans gooide zoals dat hoort alles netjes in de groenbak. Dat betekende dat we tijdens de overdracht van de kruiwagens even konden keuvelen, maar verder was het even een fysiek flink inspannend klusje (jaja, bladeren scheppen kan zwaar zijn :-)), wat wel tot een bepaalde rust in mijn hoofd leidde, omdat het even totaal iets anders was dan waar ik de afgelopen maanden zo druk mee bezig ben geweest. Een uitstekende afleiding dus en het weer (heerlijk zonnig en geen wind) hielp natuurlijk ook heel erg mee om het bijzonder aangenaam te maken om buiten aan het werk te zijn. Bij de laatste tocht naar de groenbak, zagen we nog wat andere zaken liggen die ondertussen al een hele tijd in onze tuin lagen, en waar we telkens wat omheen draaide om ze weg te gooien. Zo lag ook de oude gitaar van Ans daar al een tijd in weer en wind (welliswaar in een beschermhoes), maar waren we er nog niet aan toegekomen om hem in de container te gooien. Jeroen hiel ons daar even bij (na zijn natte pak in de sloot), want hij wilde de gitaar wel uit de hoes halen, maar toen hij dat deed, stond hij opeens alleen met de hals van de gitaar in zijn hand. Dat maakt het toch makkelijker om zoiets weg te gooien! Na een paar uur werken waren we nagenoeg blader vrij (voor zover dat mogelijk is op 3.000 m2) en waren alle dingen die er al maanden lagen om ene keer weggegooid te worden uiteindelijk in de containers verdwenen. Niet gek, voor een paar uurtjes in de zon aan de slag te zijn geweest!!

Mees Kees

Daan met AnnaSofie en Puk naar Mees Kees

Vandaag vierden we het kinderfeestje voor Daan zijn verjaardag. Huh, maar hij is toch pas 19 februari jarig? Ja, dat klopt, maar vandaag was er een voorstelling in de Philharmonie in Haarlem van Mees Kees. En aangezien Daan de boeken altijd zo leuk vond, gingen we samen met zijn vriendjes en vriendinnetjes daar naartoe. Na het geheel verorberen van een grote chocolade taart en een paar punten appeltaart (wat kunnen die gasten eten, alles ging schoon op!!), waren we om iets over half twee in Haarlem. Parkeren konden we in de Appelaar, die op een coole 3 minuten lopen van het theater lag (ik zeg: daar kunnen we in Amsterdam nog iets van leren!!!). Het was flink druk in de foyer, maar er speelden ook nog een aantal andere voorstelingen, dus wellicht was het daarvoor. Nee dus, Mees Kees was ramsj helemaal uitverkocht!! De voorstelling bleek een bijzonder iets te zijn, want bij binnenkomst zal echt een volledig orkest al op het podium om de instrumenten te stemmen, terwijl ze propjes en vliegtuigjes naar elkaar gooiden! Dat bleek de opmaat te zijn voor een hele leuke voorstelling, verteld door de schrijfster van de boeken, Mirjam Oldehave, terwijl ook real live meegetekend werd door Rik de Haas. Verder was het een samensmelting van klassieke muziek, big band muziek, dans, acrobatiek (voor de liefhebbers, er kwam een Spider-man vanaf het balkon naar benden zeilen en weer omhoog, ondertussen diverse salto's en koprollen makend, het leek net echt!!!!), een human beat box, diverse raps die uit de mouw werden geschut en ook nog diverse malen "community singing".

Hoewel het in de boeken stond als een voorstelling van 1 uur werd het uiteindelijk 80 minuten en niemand heeft zich ook maar een seconde verveelt. Echt heel erg goed, mocht Mees Kees in de buurt spelen en je met de kinderen nog eens ergens heen willen, dan vind ik dit wel een echte aanrader, een erg leuke manier voor kinderen om met diverse aspecten en vormen van muziek en theater in contact te komen!

Jeroen in de sloot!!!!

Hier was de boel al uitgespoeld

Ik was er helemaal klaar voor om een stukje te tikken over de halve finale van The Voice of Holland (onder andere dat we zo lekker rustig konden kijken omdat de jongens in het kantoor gingen slapen, erg stoer). Of een mooi stukje over het op orde brengen van de tuin (komt later wel). Maar dat alles moet even wachten. Vandaag hadden we namelijk een semi traumatische ervaring. Zoals gezegd, we waren dus de tuin op orde aan het maken. Jeroen zou helpen, maar al snel kwamen Kyle en Ryan langs om hem op te halen en meneer was fluitend verdwenen. Gee probleem, het was lekker weer en we hadden er goed de snit op. Om half twee tijd voor een lunch, met een heerlijke meergranen baguette met humus, rucola, komkommer, rode ui en kappertjes te eten (kan ik iedereen aanraden, yammie, yammie), toen we plotseling Jeroen zijn stem voor de deur hoorden. Bij het opendoen schrokken we ons de blubber. Letterlijk, want Jeroen zat tot boven zijn middel onder de modder, pikzwart en stinkend als een otter (door de schrik heb ik geen foto gemaakt, kun je nagaan wat een indruk het maakte....).

Wat was het geval? De drie kameraden hadden het idee gekregen om slootje te gaan springen of over een plank naar de overkant te lopen. Bij Kyle en Ryan ging dat goed, maar Jeroen was van de plank gegleden en zo de sloot in gegleden en in de prut weggezakt. Gelukkig waren de andere twee jongens bij machten om hem uit de sloot te trekken en naar huis te brengen. Heel erg vies, met een kleine kras op zijn gezicht maar verder ongeschonden, kon hij daarna buiten uitkleden en snel onder de warme douche, waar ik de prut nog uit zijn bilnaad moest spoelen! Er was niet blijvend, alleen zijn kleren waren echt smeriger dan smerig (hele dure kleren, dat dan weer wel....) en we moesten zijn schoenen weggooien, maar we telden onze zegeningen!!!

Jeroen heeft er wel van geleerd. Na de douche gingen we nieuwe buitenspeelschoenen halen. Voor 15 Euro prachtige Hummel schoenen bij Haverhals, echt een koopje in de uitverkoop die nu loopt, als je nog niet langs bent geweest echt snel doen!!! Maar Jeroen heeft in de winkel tegen iedereen gezegd dat hij echt niet meer in de buurt van slootjes ging spelen. Echt niet hoor!!!! Hopelijk houdt hij zich eraan. Dat hij niet bang is blijkt wel, want nadat we de schoenen hadden gekocht vloog hij alweer de poort uit, om snel naar Kyle en Ryan te gaan om lekker verder te spelen. Deze keer in een "boomhut", zonder water in de buurt.....

Nep is zo ....uhhh....fake....

Wat een nep, echt lelijk!!!

Wat mij al een tijd geleden opgevallen was, was dat Albert Heijn heel veel producten van het huismerk een verpakking gaf die erg op de A merken leek. Zo heb ik regelmatig een verkeerd pak koekjes of yoghurt gepakt, waar ik er thuis achter kwam dat het niet het origineel was, maar een imitatie. Over het algemeen verschilt de kwaliteit niet veel, dus het maakte me niet veel uit. Maar het kan ook echt heel erg te ver gaan. Vandaag liep ik in de Albert Heijn in Zwanenburg om mijn wekelijkse taak voor het weekend te vervullen, toen mijn oog op een zwart item viel dat in een schap lag. Zag ik het nou goed, ging Appie nu mijn favoriete kantoorgereedschap, namelijk notitieboekjes van Moleskine verkopen. Dat zou toch niet moeten kunnen??? En inderdaad, het was ook niet zo. Wederom had Albert Heijn een dappere imitatie poging gedaan. Maar wellicht dat het komt omdat het een product is dat me na aan het hart ligt, na het notitieboek opgepakt te hebben merkte ik direct dat het geen Moleskine was. De kaft was lelijk, met een aantal nerven die te grof waren. Het elastiekje was niet strak genoeg, het lintje had rafeltjes aan het eind en toen ik het boekje open klapte, was het papier echt te slecht voor woorden. Nu is de prijs van het boekje dat ik in mijn handen had 5, 95 Euro, dus dat kan nooit dezelfde kwaliteit als Moleskine hebben (15 Euro voor het A5 formaat). Maar je zag toch dat het een imitatie poging was. Slecht geslaagd deze keer en volgens mij moet je dat soort zaken niet met "liefhebbers producten" doen. Misschien is het best een goed notitieboek voor die prijs, maar ga niet net doen of het iets beters is dan dat en al helemaal niet een poging wagen om op zo een icoon van esthetiek te willen lijken. Dat is tot falen gedoemd, maar er dan gewoon een mooie eigen slag van, dat is veel sterker. Ik hou het voorlopig bij mijn iPad en een rode Moleskine die ik van collega Renee van Roessel heb gehad (Thx Renee!!!!).

Londen 2012

The Olympic Dream

Een van mijn dromen is altijd geweest om eens een keer de Olympische spelen te bezoeken. Lijkt mee en geweldige ervaring om een keer mee te maken. Helaas waren veel Olympische Spelen ver weg. Maar de volgende zijn in Londen, dus dat ik lekker dichtbij. Omdat de wereld onder je vingertoppen ligt, heb ik de afgelopen dagen eens wat gesurft op het Internet. Want als je een bezoek brengt, dan heb je toch vluchten, kaartjes en een hotel nodig. Kaartjes zijn nog niet heel erg veel te boeken, maar ik heb inmiddels gezien dat de prijs veel verschilt. Zo betaal je voor de voorrondes van het baanwielrennen russen de 50 en de 355 pond sterling. Dat is aan de prijs (want de 50 pond kaartjes wil je niet hebben). Dan kun je zien dat de gemiddelde hotelprijzen een factor 5 omhoog zijn gegaan en vluchten naar Londen zijn al bijna niet te boeken. Ergo: ja, ik had graag erheen gegaan, maar dit gaat hem niet worden. Snik. Nu maar hopen dat het Amsterdam bod voor 2024 succesvol wordt :-).

Shopping Center Halfweg

Het nieuwe aangezicht van Sugar City

Vandaag werd ik opgeschrikt door een Whatsapp van Ans. Zij had namelijk in het Parool gelezen dat er bij Sugar City in Halfweg een nieuw project geaccordeerd is. Dat was bijzonder, want eerdere projecten, zoals een groot kantoren complex (er waren geen geïnteresseerde huurders)  en een mega bioscoop (er was geen geïnteresseerde exploitant), waren allen in schoonheid gestorven. En wat laat het hart van een shopaholic sneller kloppen dan een winkelcentrum? Nou, een Premium Outlet Center, waar alle premium merken als Prada, Gucci en D&G voor afbraakprijzen (tot 70% korting) hun voorraden aanbieden. Yummie, yummie, yummie, zeg ik dan! Het bleek dat de aanvraag al meerdere jaren in behandeling was, maar de gemeente Haarlemmerliede en Spaarnwoude heeft deze week het finale akkoord gegeven, zodat binnenkort de voorbereidingen beginnen, met als doel om eind 2013 deze nieuwe "tempel van materialisme" te kunnen openen. Heerlijk om er zo dichtbij te zitten, anderzijds wel erg gevaarlijk voor de portemonnee. Dus ook zeker een mooie uitdaging voor mijn wilskracht :-)!!!!! 

Vergaat de wereld in 2012?

De Maya kalender ziet er best kinky uit!!

Bij het begin van 2012 kwamen de rampscenario's weer eens in volle omvang naar boven. Het meest terugkerende verhaal was dat van het feit dat de kalender van de Maya's eindigde in 2012. Dat zou aangetoond hebben dat dit eeuwenoude ras geen toekomst meer voorzag voor de mensheid na het jaar 2012. Nu zijn er heel wat wereld beëindigende voorspellingen gedaan, dus heel serieus neem ik deze nou ook weer niet (en dat is een understatement). Ik denk eerlijk gezegd dat het veel meer menselijk gedrag is. Er is natuurlijk een Maya geweest die bezig is geweest die kalender te maken, zo rond 1000 voor Christus. Dat zal een heel bevlogen man zijn geweest, die voor een heleboel jaren voorwerk aan het doen was. maar ik kan me ook wel voorstellen dat hij op een gegeven moment heeft gedacht: ik heb nu voor meer dan 3.000 jaar in de toekomst kalenders zitten maken (hij zal nog wel geen afzetmarkt bij de lokale afhaal Chinees hebben gehad...."leuke kalender voor thuis, meneer..??"), ik weet niet zeker of ik dan nog wel zelf in leven ben, ik stop er nu even mee en ga over een tijdje er wel weer mee verder, want voor de komende tijd zijn we gedekt. Wellicht dat deze Maya na een paar maanden zoveel plezier in zijn leven had gekregen (hij hoefde immers niet meer dag in dag uit kalenders te maken) dat hij dacht: "het zal nog wel even loslopen met die kalender, we hebben nog 2999 jaar voor de boeg, voor die tijd heb ik wel iemand gevonden die het overneemt". 

En van kwaad tot erger: die Maya zat teveel in de kroeg en vergat uiteindelijk om de boel over te dragen en vervolgens heeft er niemand op enig moment gedacht om er weer een paar bij te printen (kan ermee te maken hebben dat de Maya's inmiddels uitgestorven zijn...:-)). Overigens zie ik tegenwoordig ook veel mensen met een tatoeage van de Maya kalender. De meeste weten niet eens wat het is, maar "hij ziet er wel cool uit met al die kleurtjes...". Zo zie je maar weer hoe de basis van een volk tot een mooi lichaamsversierschel kan verworden (net zoals de Keltische banden van een tijd geleden.)

Zo, weer een mysterie verklaard :-)......Voor wie een nog meer wetenschappelijke verklaring voor het fenomeen wil, die kun op de site van Skepsis kijken voor een best interessant artikel hierover.

Banketbakker in spe

Echt een geweldige taart!!

Een van de mooiste cadeaus die Jeroen voor zijn verjaardag heeft gekregen, was een tegoed bon van Aniek om samen een taart te gaan bakken. De kerstvakantie was daar natuurlijk een perfecte mogelijkheid voor en afgelopen donderdag vertrok Jeroen daarom 's middags naar Gunny en Aniek om gezamenlijk een taart te gaan maken. Daarna werd het voor ons even een black box, het leek net offshore software ontwikkeling in India, maar dan in een andere straat in Halfweg :-). Maar anders dan dat, was deze keer het eindresultaat verbluffend creatief en positief. Aniek en Jeroen samen hadden als thema sport en Toad (van de Mario spellen) bedacht. Aniek had Toad in een voetbal setting gemaakt en Jeroen was voor Toad in een turnzaal gegaan. En wat echt heel gedurfd was: hij had er geen plaatje van gemaakt, maar echt een "action figure". Het geheel zag er echt geweldig uit en ook niet onbelangrijk: hij smaakte ook nog erg goed, hoewel we het bijna te zonde vonden om de taart aan te snijden. Een hele leuke middag voor Jeroen met veel creativiteit en plezier (en marsepein dat in zijn buikje terecht kwam), veel gelachen en een geweldig product aan het eind. Zo zou het altijd moeten gaan!! Maar dat kan alleen met een geweldige begeleidster, dus ook een geweldig compliment en een dikke "thank you" aan Gunny, Jeroen vond het helemaal geweldig!!!!!

The voice of Holland live show

Ossehaas Bali bij Loetje in Laren....hmmmmm!!!!

Na tussen kerst en oud & nieuw de show van de talenten van The Voice of Holland in de Heineken Music Hall, kreeg ik (met dank aan Wim Andrea) een uitnodiging om ook de live TV show een keer bij te wonen. Omdat ik ook wel eens wilde weten hoe zo een opname van het meest populaire programma van Nederland nou eigenlijk in zijn werk gaat, ging ik daar graag op in. Gelukkig wilde oma Willy graag dat Daan en Jeroen bij haar kwamen logeren, dus na hen naar Elst gebracht te hebben reden we vervolgens naar Laren, om daar eerst een hapje te doen bij Loetje in Laren. Nu ken ik Loetje in Amsterdam, en de enige vergelijking met Loetje in Laren is dat de kaart hetzelfde is en dat de biefstuk even goed is. Daar houdt de vergelijking wel een beetje op, want Loetje in Laren is vele malen groter, veel minder een bruin café en het publiek kan je zo in Gooische Vrouwen plaatsen!! Maar bediening was prima en de biefstuk echt subliem. Ik had deze keer de Ossehaas Bali, heerlijk pittig en in een prima jus. En met de patat, champignons en gebakken uiten erbij, was het echt vintage Loetje eten en een uitstekende bodem voor het restant van de avond in Studio 21.

Podium van TVOH in Studio 21

Het was de eerste keer dat ik op het mediapark was, Studio 21 was niet zo moeilijk te vinden (zeker niet met een slimme parkeertruc achter de hand :-)). Bij het binnenkomen viel me wel op hoe klein de lobby e.d. was. Wat me verder opviel was dat ik direct een geheimhoudingsverklaring moest tekenen. Het bleek namelijk dat vandaag de kwartfinales van The Voice of Holland was, waarvan de "sing off" vrijdag wel opgenomen, maar zaterdag pas uitgezonden werd. Verder was daar overigens geen enkele controle op, dus ik had ook gewoon een valse naam op kunnen geven. Daarna de tribune op en vanaf acht uur werden we geconfronteerd met de man die ons de hele avond ging "begeleiden". Je zou het ook drillen kunnen noemen, want het werd direct duidelijk dat een en ander een ontzettend strak geregisseerd geheel was. Klappen en juichen wordt grotendeels op commando gedaan. Hoewel, nee, dat is te zwaar gezegd. Het publiek is echt heel erg enthousiast en zou sowieso wel de handen kapot geklapt hebben en de kelen schor geschreeuwd hebben, maar het werd in hele strakke banen geleid.

Overleg tussen de coaches (Nick, Simon en Marco...)

De term "klapvee" komt wel naar boven en dat is het ook wel een beetje. Als je je niet over kan geven aan een "regie op plezier"  dan ben je hier aan het verkeerde adres en ga je een heel vervelende avond tegemoet. Zo wordt precies aangegeven wanneer je op moet staan en weer gaan zitten, daar heb ik voor mezelf een persoonlijk record in gebroken. En ook de term "en nu allemaal uit je patatzakkie gaan!!!!" heb ik deze avond geleerd. Ans en ik hadden geen last van enige gene in deze, en dan is het echt een hele ervaring om mee te maken. Je ziet nu dingen toch heel anders dan op TV. Zo wordt het podium continue schoongemaakt (door Mikey, die standaard aan het eind van de avond onder de dames verloot wordt door de gangmaker van de avond). Bij de coaches kun je zien dat Angela Groothuizen veel omvangrijker is dan op TV, en dan met name een lichaamsdeel net onder haar rug :-)). En dat van Nick en Simon het goed te melden is dat Nick een hele aardige gast is en Simon best wel een arrogante en cynische zak hooi (en natuurlijk niet te verwarring met Simon van De Sammies, dat is een toffe peer!!). En wie we ook zagen: John de Mol! Wel een mooie betrokkenheid dat hij bij elke uitzending zo aanwezig is. John kwam een paar keer met de coaches overleggen. Ik weet natuurlijk niet wat daar natuurlijk besproken werd, maar ik zou bijna kunnen denken dat een gesprek daar ongeveer zo gegaan kan zijn:

- John: Marco, vind je ook niet dat Iris door moet gaan?
- Marco: Nee, ik vind die Bart Brandjes eigenlijk veel leuker, lekker eigenwijs!
- John: Marco, ik denk dat jij de mensen omdraait. Je bedoelt dat meisje met die harp.
- Marco: Nee, ik bedoel.....
- John: Marco, wie heeft jou geholpen met deze plek als coach bij TVOH?
- Marco: .......John, vindt jij ook niet dat Iris veel beter is dan Bart?
- John: Marco, wat spontaan dat jij dat zo zegt......

Om middernacht was het eerste deel klaar en daarna volgde nog de "geheime" sing off, waar Ans en ik een 100% score hadden met voorspellen wie er door zou gaan (dat had je in de commentaren van de coaches eerder op de avond al duidelijk af kunnen leiden). Het spektakelwas om 1.15 uur afgelopen en na de auto weer gevonden te hebben waren we om 2.15 uur weer thuis. Een hele leuke ervaring en beurse handen van het klappen rijker!!

Erg jammer......

Snik, end of life van mijn pak.....

Een kleine zes jaar geleden maakte ik een hele mooie gebeurtenis mee. Als cadeau kreeg ik van Ans kreeg ik een bezoekje aan New Tailor in de Beethovenstraat in Amsterdam. Het was de allereerste keer dat ik een maatpak liet maken, en dan ook nog een echt "bespoke tailoring" pak (dus niet een beetje confectie aanpassen, maar gewoon helemaal op de hand gemaakt). Een geweldige ervaring, waar we drie uur bezig zijn geweest om alle maten van mijn lichaam op te meten, stoffen uit te kiezen, voeringen te selecteren en alle details van het pak tot in de puntjes door te spreken. Na drie pasbeurten was het dan uiteindelijk zover en kon ik mijn pak meenemen. Nooit heb ik een pak gehad dat zo lekker en goed zat. Gedurende de zes jaar heb ik het een keer moeten laten vermaken, omdat ik 15 kilo afgevallen was en het net iets te groot was geworden :-). Nu zag ik de laatste keer dat ik het pak droeg al dat het op sommige plekken was dun begon te worden en gisteren werd ik er door een collega op geattendeerd dat ook bij mijn elleboog er iets niet helemaal lekker zat. Dat was een understatement, want er zat gewoon een flink gat in. En dezelfde avond viel er ook een gat in mijn broek. Helaas, helaas, dit is het einde van de levenscyclus en met pijn in mijn hart ga ik het pak morgen weggooien. Na dit pak heb ik nog vele maatpakken gekocht (en er zullen er nog wel wat volgen), maar een ervaring zoals met deze zal ik denk ik nooit meer hebben. End of an era.....:-(.......

Things to do in Tennessee (oh ja, en Missouri...)

Het mekka van de Country & Western!

Voor de reis in mei naar het zuiden van de Verenigde Staten beginnen een flink aantal activiteiten zich al af te tekenen. Hoewel Rene zich wat zorgen maakt omtrent zijn balansdag, gaan we toch een poging wagen om een Segway tour in Nashville te doen. Helaas nog niet te boeken, maar wel een mail van de eigenaar dat we in maart even contact op moeten nemen. Verder is de wedstrijd St Louis Cardinals vs de San Diego Padres een must, evenals het al diverse malen gememoreerde Graceland. Daar nemen we wel de medium tour ipv de VIP tour, kost de helft en geeft ons precies wat we willen (we hoeven geen memento mee te nemen naar huis van de Graceland tour :-)). Dan een avondje doorbrengen op de General Jackson showboat, met een cruise over de Mississippi, daar kunnen we ook zeker niet omheen!Ook een gratis bezichtiging van de Jack Daniels fabriek moet Rene natuurlijk gezien hebben :-). En een hoogtepunt: een bezoek aan het mekka van de Country & Western Muziek, de Grand Ole Opry. Kaarten nu te bestellen, en dan zit je "ringside", dat kunnen we niet laten lopen!!

Poeh, nu ik het allemaal zo opschrijf, dan heb ik na deze vakantie een week nodig om bij te komen van alle bezichtigingen !!!!

Verbeter de buurt

Het bushokje langs de N200 was al gemeld....

Op mijn iPhone heb ik sinds een jaartje de app "Verbeter de Buurt". Het doel van de app is simpel: meldt zaken in je leef- en werkomgeving die niet in orde zijn.  Dat kan variëren van een los liggend tegeltje tot een lantaarnpaal die uit de grond is gereden of zwerfvuil wat door de wijk verspreid is. Via de app kun je het eenvoudig melden (eigenlijk net zoiets als via de app Buiten Beter). Daarnaast kun je ook initiatieven voorstellen en via diverse social media (Twitter, Facebook, Hyves)  proberen om animo te genereren om de gemeente ertoe te bewegen om de voorstellen ook aan te melden. Gisteren heb ik twee meldingen gemaakt. Een betrof een basketbal veldje in Spaarnwoude, waarbij het hek per definitie op slot is en waar je dus je kinderen over het hek moet tillen om ze te kunnen laten spelen. Dat nodigt niet echt heel erg uit tot meer beweging. De tweede melding was van een ander kaliber. Een paar hanggroep jongeren hadden gezien dat het bushokje na het afsteken van vuurwerk nog heel was en dat kon natuurlijk niet de bedoeling zijn en hadden besloten daar een helpende hand toe te steken om dat te verhelpen. Bijna al het glas was eruit geslagen en de wanden waren volstrekt uit hun verband getrokken. Toen ik hier melding van maakte kreeg ik redelijk snel terug dat deze al in behandeling was. Dat is toch wel goede communicatie en een reden te meer om zaken te blijven melden, want het valt mij in ieder geval op dat zaken die aangemeld worden over het algemeen ook snel opgepakt worden. In ieder geval in Haarlemmerliede/ Spaarnwoude, ik zou niet snel zeggen dat onze gemeente voorop loopt in gebruik van nieuwe media, maar dit hebben ze toch wel snel onder de knie gekregen!

Happy New Year

Wat een prachtige prijzen!!!

Voor alle lezers van het blog: een gezond en heel erg succesvol 2012 toegewenst!!! Hopelijk gaan we allemaal heel veel mooie ervaringen opdoen en leuke dingen meemaken, die we ons als mooie herinneringen ons verdere leven mee zullen dragen. Want daar kun je op ieder moment weer van genieten!!! Oudejaarsavond 2011 was voor ons wel een gedenkwaardige avond. We hadden een leuk, klein feestje met Hans, Leny, Hinkje, Joost en Yinte, waarbij we onder andere de "crisis bingo" speelden (met dus prijzen die je echt niet wil hebben...:-)). Met de top 2000 op de achtergrond spoedde we ons naar middernacht en nadat de klok twaalf had geslagen en we alle felicitaties naar elkaar hadden uitgesproken gingen we naar buiten om het vuurwerk af te steken. Dat hadden we echter net zo goed niet kunnen doen. Na twee jaar afwezigheid was de familie Kesbeke (ja, van de zure bommen) weer thuis en pakten ouderwets uit, waar voor duizenden Euro's professioneel vuurwerk de lucht in ging. en ik heb zelden zulke harde knallen gehoord als vannacht, het leken wel carbid ontstekingen!!

Potje basketbal in Spaarnwoude

Natuurlijk steek je ook het vuurwerk voor jezelf en de kinderen af, maar we hadden ons het geld beter kunnen besparen en naar het andere vuurwerk kunnen kijken. Daan was wel heel erg lief, hij kwam naar me toe en zei: "Papa, ik vind jouw vuurwerk toch mooier hoor, dat andere knalt te hard en ik vind ze een aanstellers". Daar loopt mijn vaderhart nou echt van over!!!! Omdat het vuurwerk erg lang duurde gingen we pas om half drie naar bed (ook de kiddies), waardoor er vanochtend was uitgeslapen kon worden. De rest van de dag vulden we met een fikse wandeling van twee uur door Spaarnwoude, waar nog even een "2 on 2" baskerbal wedstrijd werd gespeeld en daarna een lange partij Uno, terwijl we als lunch de restjes van gisteren opaten (tja, het was de crisis bingo, nietwaar :-)). Als afsluiter nu nog even een klassieker op TV kijken, namelijk Home Alone, Daan en Jeroen liggen continue in een deuk en dan zitten alle feestdagen er weer op en is het morgen weer tijd om naar kantoor te gaan. Want helaas, ook de jackpot van de Staatsloterij ging deze keer niet onze kant op :-).....