Alles is er

Even een check gedaan op alle voucher en YES, ze zijn er allemaal. We zijn er klaar voor!

Aaarghhh.............vroeg op!

Het is toch niet waar! We hebben onze tickets heel snel geboekt om de beste tijden te hebben. Krijgen we nu zonder enige aankondiging onder onze neus dat we geen vlucht hebben om 9.55, maar om 7.20 uur! Ans snel naar het reisbureau en ja hoor, er schijnt een vlucht uitgevallen te zijn. Dat is wel heel erg zuur, want dat betekent dat met alle wachttijd e.d. we een taxi krijgen om 4.15 uur naar Schiphol en vervolgens ongeveer 24 uur non stop aan het reizen zijn om in San Francisco te komen. Oh.....my......God, dat gaat geen feest worden!

Nou ja, je kunt er ove rblijven zeuren, maar dat lost niks op. Straks maar eens een check doen of we alle vouchers e.d. nu allemaal hebben, dan zijn we namelijk op dat gebied ook helemaal "set to go!".

Voetmassage

In California en Arizona gaat er veel gelopen worden, van struinen door steden als San Francisco en Los Angeles tot hicking in de Grand Canyon en Yosemite National Park. Daar moeten de voeten wel op voorbereid zijn! Daarom zojuist de pedicure aan huis gehad om het eelt e.d. tot een minimum te beperken. Helemaal gelukt en nog een lekker voetmassage op de koop toe. De rest van de familie is nu aan de beurt, zodat we allemaal goed voorbereid aan de start verschijnen a.s. vrijdag!

Fysieke voorbereidingen voor de vakantie

Het aftellen naar mijn vakantie is begonnen. Nou ja, binnen het Internet Portaal programma is het op dit moment nog zo druk (vandaag is er een geslaagde implementatie van ons Internet Framework, gefeliciteerd, Thijs!) dat op kantoor er weinig tijd voor wat mentale voorbereiding is. Zeker met nog het afmaken van de laatste stap mbt Virtueel 1.0 lopend. Dat voelt wel raar, want ik heb alle stappen van dat mega project meegemaakt en de belangrijkste twee stappen fysiek qua implementatie gemanaged en nu bij de afronding zit ik in de USA. Nou ja, managen op afstand is ook een kunst (evenals loslaten :-)).

Anyway: in California en Arizona gaat er veel gelopen worden, van struinen door steden als San Francisco en Los Angeles tot hicking in de Grand Canyon en Yosemite National Park. Daar moeten de voeten wel op voorbereid zijn! Daarom zojuist de pedicure aan huis gehad om het eelt e.d. tot een minimum te beperken. Helemaal gelukt en nog een lekker voetmassage op de koop toe (en nee Peter, er was geen happy end). De rest van de familie is nu aan de beurt, zodat we allemaal goed voorbereid aan de start verschijnen a.s. vrijdag!

Cadeau uit India

Bij ons bezoek aan Cognizant hebben we ook een leuk cadeautje gekregen. Anders dan bij mijn vorige werkgever CMG, mochten we dat nog zelf houden ook (een grote schok, bij CMG moest alles ingeleverd worden en kwam het eind december onder de kerstboom terecht!).

Het was een hele leuke stenen olifant, met in de olifant haar buik nog twee kleine olifantjes. Heel schattig om te zien.

Nu is het zo dat Jeroen drie favoriete dieren heeft. Dat zijn dan een giraffe, een zebra en.......een olifant. De kleine man was dus helemaal blij met dit cadeau van onze vrienden uit Chennai. Hij speelt er inmiddels iedere dag mee, dus als dat geen geslaag cadeau is, dan weet ik het niet meer. Anand, bedankt!

Weer thuis

Na een tijdje in de lounge gezeten te hebben gingen we door de security, want we wilden nog even wat winkelen. Daar hoef je je niet veel van voor te stellen, want er zitten ongeveer 6 winkels en that's it! Bijzonder jammer als je bv Schiphol en Malpenza gewend bent. Er was wel een horloge winkel, maar de Tag Heuers die daar waren vielen niet in de interessante categorie, waren allemaal Aqua Racers. Voor mijn USA vrienden wel één geruststelling: ook hier in Delhi is er een Subway, dus de foot long Teriaki Sandwich with double meat kun je ook hier krijgen! Check in was verder prima op tijd, de reis ging snel (we landen een uur eerder dan gepland), en op de reis lekker geslapen. Via een taxi naar huis (daarin hoorde ik overigens dat het alternatief van de trein niet mogelijk was, want een bus had zich in de zijkant van de trein geboord, gelukkig alleen wat licht gewonden). Inmiddels weer thuis en opgewacht door Daan, die een lief welkom voor me had, dan smelt je vaderhart toch weer!!

Saillant detail: na thuiskomst de radio aangezet en daarop speelde op dat moment Kashmir van Led Zepplin!

Half tien 's avonds in Delhi en het is 44 graden Celsius

Zaterdagmiddag de terugreis (samen met Erik Peet) aanvaard. Als ik dit schrijf, zitten we in de lounge op Delhi International en is alles heel voorspoedig verlopen. Vanaf Fisherman’s Cove met de taxi naar Chennai Domestic via een traject van allerlei binnenweggetjes met een kruip door – sluip door van het kleinste tunneltje waar ik ooit doorheen ben gegaan met een auto. Daarna zonder problemen door security en het vliegtuig in, prima op tijd. In het vliegtuig naar de pilot aflevering van Ugly Betty gekeken, vond ik wel leuk, misschien eens wat downloaden? Daarna snel naar International Transfer in Delhi, en daar buiten kwamen we tot de conclusie dat het om half tien ’s avonds nog steeds 44 graden is!!! Dat is ECHT warm. Gelukkig had ik mijn korte broek nog aan, en ik heb besloten om die maar zo aan te houden ook. Bus deed er een half uur over, met een hele gekke draai (even de parkeerplaats op, daar draaien en weer een stuk terug rijden omdat er geen afrit naar het vliegveld was. Toen voorbereid over alle horror verhalen over Delhi International op het ergste voorbereid naar binnen, maar daar hebben we gelukkig niks van meegekregen want we waren binnen 5 minuten door immigration. Nu even wachten, dan wat winkelen en hopelijk om middernacht kunnen we boarden.

Onder de douche....doet soms pijn!

Na twee inspannende sessie bij Cognizant om tot een goed werkmodel voor de Virtual Factory te komen, moet je soms even ontspannen. Gelukkig had mijn hotel een bijzonder goede douche, die ook nog eens buiten was (met de temperaturen hier, is dat wel heerlijk!). Na het douchen wilde ik weer naar binnen stappen, maar zonder bril ben ik zo kippig als een mol. Ik had daarom niet gezien dat er een tak met flinke doorns over de muur was gewaaid en precies waar die lag, zette ik mijn voet neer. Dat leverde veel gejodel op en een serie Amsterdamse verwensingen! Heeft een dag geduurd voor ik de doorn uit mijn voet had (inclusief het maken van een noodzakelijk sneetje met een zakmes), zo diep was hij erin gedrukt. Maar nu loop ik gelukkig weer als een kievit!

Toeteren in Chennai

Sommige dingen duren bij mij wat langer om in te dalen dan dat dat bij anderen gebeurd. In Chennai en eigenlijk in heel India wordt op een heel speciale manier gereden, zo is het echt heel normaal om op een twee baans weg, gewoon met z’n vieren naast elkaar te rijden. Nu problem, sir! Dat is even wennen voor de gemiddelde Europeaan, en wellicht voor mij zelfs nog wat langer. Het blijft echter een bijzondere gewaarwording om een bus in te halen, te zien dat er iemand anders je op de verkeerde weghelft tegemoet komt en dat de chauffeur dan toch gewoon door blijft rijden. Een speciale soort van het Amerikaanse “chicken” (voor de liefhebber: te zien in “Rebel without a cause” van James Dean). Wat mij ook opviel was al het toeteren. Ik dacht natuurlijk dat dat agressief bedoelt was (misschien even teveel gespiegeld J) , maar dat is niet het geval, juist omgekeerd. Het toeteren is om een andere automobilist (of fietser, of buschauffeur, of Tuk-tuk bestuurder, of motor rijder of voetganger of…..) te laten weten dat je naast hem zit en dat hij dus niet uit moet wijken. Wel netjes, maar je moet het wel weten, in Amsterdam uitgebroken!

Een dagje in India

Vandaag een dagje India. Eerst een vlucht van Delhi naar Chennai. Snikkend heet in het vliegtuig en op het eind van de vlucht leek het wel of de twee piloten om de stuurknuppel aan het vechten waren in de cockpit, zo ging het vliegtuig heen en weer. Ook de landing was wat hobbelig en het taxiën kwam met een "full stop" aan het eind. Ik heb betere vluchten meegemaakt! Daarna met de taxi naar Cognizant om verder te praten voor de Virtuele Fabriek. Dat was een prima sessie, morgen gaan we verder en dan zullen we aan het eind van de dag de officiële opening hiervan doen!

AC/DC was top.....heb ik gehoord :-(

Vanwege mijn trip naar India heb ik helaas een concert moeten missen waar ik erg naar uitgekeken had. Het is niet anders, werk gaat voor het meisje. Of in dit geval voor de mannen, want het betrof ACDC. Waarschijnlijk het laatste concert dat deze mastodonten van de hardrock in Nederland hebben gegeven. Ik was in ieder geval blij dat ik mijn kaartje aan Simon kon geven (zodat hij met René naar de Amsterdam Arena kon gaan), want als er nu een ACDC fan in Nederland is, dan is hij het wel! Vanmorgen terugkoppeling gekregen van beide heren en het was helemaal top geweest. Voor wie het niet gelooft: zelfs de azijnzeikers van de Volkskrant waren eens een keertje positief over een concert waar ze naartoe waren gegaan. De recensie uit de Volkskrant kun je hier lezen.

De samenvatting van de dingen die gebeurden: 1. kanonnen (for those about to rock), 2. een strippende man (Angus Young), 3. een man die in een klok sprong (hells bells), 4. een opblaasvrouw (whole lotta Rosie) en 5. een man die liggend een rondje draaide (Angus Young, deel 2). Ik ben blij dat er dingen zijn die nooit veranderen, want dit zijn al 20 jaar de standaard ingrediënten van een ACDC concert (als ze er ook nog nep geld tegenaan gegooid hadden en het nummer Money Talks hadden gespeeld, dan was het helemaal compleet geweest)!!

Who watches the watchmen?

Nou, ik dus. Zittend in het vliegtuig naar Chennai even door het menu van de aangeboden films lopen en ja hoor, daar staat ie dan tussen. Ik twijfel of ik zal gaan kijken. Watchmen is samen met Return of the Dark Knight en Camelot 3000 mijn absolute favoriete comic serie. Veel herrineringen schieten door mijn hoofd over het verhaal, maar ook over de discussies die ik over die serie heb gehad, als ik wederom een middag met mijn maatjes Frank en Simon doorbracht bij stripwinkel Wonderland in de Soembawastraat in Amsterdam Oost. De liefhebber kan daar nog tot eind van dit jaar terecht om een stukje pop culture te bewonderen, daarna sluit eigenaar Han Slotema echt zijn deuren, na het ongeveer al 15 jaar aan te kondigen (overigens is de winkel op maandag EN dinsdag dicht). Zal de film afbreuk doen aan hoe ik e.e.a. toen ervaren heb of is het juist mooi om de personages tot leven te zien komen. Vijf minuten twijfelen later druk ik op de groene “play” knop om de gok te nemen.

De korte samenvatting: het boek is beter J. Ja, het ziet er wel kek uit, de special effects zijn bijzonder goed gemaakt, geen twijfel over mogelijk. Het verhaal komt ook in grote lijnen overheen, dus daar is geen geweld aangedaan. Maar wat je mist is, hoewel de film twee uur en veertig minuten duurt, de verdieping die Alan Moore wel in zijn personages gemaakt heeft in de 12 delige comic serie. En daarin zit ook het tweede aspect, de opbouw van de spanning die in de comics zo goed uit de verf kwam (misschien ook wel omdat je na ieder deel een maand moest wachten) , mist hier volledig. Het begint met ongeveer 100 km per uur en dat blijft het ook de hele tijd. Terwijl juist het opbouwen van de spanning door het verschuiven van de Doomsday klok in de comics dat beklemmende gevoel en die verwachting gaf dat er nu echt iets HEEL spannends ging gebeuren. Geen slechte film dus (blijft toch beter dan Toxic Avenge, Attack of the killer tomatoes en Naked Lunch en ja, die heb ik allemaal gezien), maar hij zal niet in de lijst van “Top 10 all time movies according to Dennis”.

De plaat van de week: Ramones

Deze week in onze favoriete wekelijkse rubriek een echte klassieker. Het betreft het eerste album van de Ramones, wat dezelfde titel draagt als de band.

Toen deze plaat uitkwam was ik er niet gelijk een grote fan van. Wat ook niet zo heel erg raar was, want ik was toen 7 jaar en meer geïnteresseerd in de Berenbios op TV en ik vond liedjes van André van Duin veel leuker dan al die niet te verstane dingen uit toppop. Maar zo rond 1980 (net na mijn eerste seizoenskaart voor Ajax die ik kreeg), kwam ik erachter dat er naast de liedjes die ik op de radio en TV hoorde nog een een ander circuit was. Daar ging het niet over "ik hou van jou en ik blijf je trouw" en dat dan in een keurslijf van 4 minuten geperst, maar hele snelle muziek, waarin nummers van twee minuten centraal stonden. Dat was mijn kennismaking met punkrock. Aan de ene kant had je daar een stroming van in Engeland, maar ik was meer aangetrokken tot datgene wat zich aan de overkant van de plas afspeelde, mn in New York en Boston. En de vleesgeworden punkrock uit New York, dat waren de Ramones!!!

Opvallend bij de Ramones was natuurlijk hun uiterlijk. Laten we zeggen dat geen van hen de Playgirl zouden sieren. En hun kleding was altijd hetzelfde: zwart leren jack, gescheurde spijkerbroek en afgetrapte sneakers. Maakte niet uit of je ze op het terras van de Black & White op het Leidscheplein tegen kwam, of dat ze in een kokkende Melkweg stonden, die jasjes bleven aan. Een concert duurde strak 70 minuten, en dan draaide de ze er ongeveer 30 a 35 nummers doorheen. er was nagenoeg geen omschakeltijd, het einde van het ene lied was het intro van het andere, en verder dan een "Hey Ho Let's Go" of het roepen van een titelnummer kwam men niet.

Waarom dan specifiek deze plaat? Tja, dat is wel lastig om te zeggen, ik denk simpelweg omdat dit het begin van een muziek legende was. Natuurlijk staan er klassieke nummers op zoals Blitzkrieg Bop, Beat on the Brat, Judy is a punk en Havanna Affair, die precies aangeven waar de Ramones voor stonden. Maar er zijn andere cd's van hen waar net zoveel van dit soort supernummers opstaan. Echter, deze plaat was zo vernieuwend in zijn tijd, dat hij alleen daarom al zijn plek als "plaat van de week" hier verdiend.

Ik heb het laatste concert van de Ramones in Nederland bij mogen wonen. Dat was in 1996 in Paradiso en het was een waar feest!! De tour heette "Adios Amigo's" en de laatste woorden die Joey Ramone op het podium sprak waren: "we're outta here". Dat waren de Ramones. Spelen en niet lullen, muziek en weinig loze woorden met liedjes aan elkaar te praten om op adem te komen. Oh ja, en dat Joey en Johnny inmiddels al meer dan 15 jaar ruzie hadden omdat de vriendin van Joey toch liever een relatie had met Johnny en dat ze daardoor letterlijk geen woord meer met elkaar gesproken hebben in die 15 jaar maar wel spetterende shows weggaven, dat maakt de legende alleen maar groter. Ook overigens dat inmiddels alle originele bandleden overleden zijn (2 als gevolg van drugs overdoses en 2 als gevolg van kanker). Hun invloed blijft onmiskenbaar groot, ook gezien de tribute albums die uitgebracht worden waarop andere bands de nummers van de Ramones spelen, maar ook het aantal liedjes dat door andere bands over de Ramones geschreven worden (oa door Roger Miret en onze eigen Heideroosjes).

Rest my niets anders voor vandaag dan om te zeggen: he, ho, let's go! Ik ga mijn koffer pakken voor mijn bezoek aan India.

Bandicoot!!!!!

Ik ben me inmiddels weer mentaal aan het voorbereiden op een bezoek aan Cognizant in Chennai, India. We gaan daar een kick off geven voor de zogehte Virtual Factory.

Een aardig anecdote over het vorige bezoek aan India betreft de "bandicoot". Na een dag hard zwoegen was er een diner aan het strand in Chennai bij Fisherman's Cove. Tijdens het eten zag ik in het schemerdonker een beest lopen. "Oh my God", riep ik tegen de ober, "there's a f&*cking rat walking around the terrace". Waarop de ober als antwoord gaf "No Sir, that is no rat, it is a Bandicoot". Nu ken ik Bandicoots wel, maar dan in de zin van Crash Bandicoot, een figuurtje van een aantal X-Box spellen (oa het onvolprezen Crash Nitro Cart Racing), maar het beest dat ik had gezien leek daar niet echt op. Daarom vroieg ik voorzichtig "what is a bandicoot?", waarop de ober zonder te lachen zei: "That is a VERY BIG rat!!!!". Het spreekt voor zich dat mijn liefde voor India, die toch al zo groot was, hierdoor alleen maar door toegenomen is.......

Schumacher is The Stig

This just in: tijdens de eerste aflevering van Top Gear van dit seizoen is de identiteit van The Stig onthuld. Het bleek niemand minder dan ex Formule 1 kampioen Michael Schumacher te zijn! Grote verrassing voor mij in ieder geval, maar het verklaard wel waarom The Stig harder reed in de testrondes dan bijvoorbeeld Jenson Button, Lewis Hamilton en Nigel Mansell!!!! Benieuwd of Schumacher nu nog aan boord blijft, of dat er een nieuwe Stig gevonden gaat worden. De vorige keer dat een Stig (de zwarte) zijn identiteit bekend maakte, werd hij door de witte opgevolgd.

Vaderdag cadeau's

Vanochtend hebben we met een select groepje mensen geprobeerd om een test uit te voeren voor de afronding van her CRM Virtueel 1.0 project. Helaas, en tot frustratie, is dat niet gelukt. Het probleem van afgelopen vrijdag waarvan we hoopten dat het op zondag opgelost was, bleek er nog steeds te zijn. Heel vervelend....

....maar gelukkig was het vandaag vaderdag. Omdat mijn zoons vanochtend lekker uitsliepen en aan het spelen waren, werd ik na de test van hierboven getrakteerd op prachtige cadeau's. Jeroen had een pennenhouder voor mij van klei gemaakt en in sprankelende kleuren geschilderd en Daan had een mooi bordje voor in de auto gemaakt, met daarop de zelf geschreven tekst "Lieve papa aan boord". Naast de cadeau's hadden beide mannetjes een gedicht geleerd en konden het zonder aarzelen en fouten opdragen. Ik kan niet anders zeggen dan dat je dan echt helemaal wegsmelt bij zoveel mooie woorden! Ik zal niet zeggen dat het hele fiasco van de test vergeten was, maar dit soort zaken zijn dan toch wel even heel veel belangrijker!!!! Dank jullie wel, jongens, het was echt prachtig!!!!!

Rounders

Na gisteren van een smaakvolle barbeque met René van Hasselaar genoten te hebben (met een zalm die gerookt was op een plank van cederhout, niet te versmaden!), ging ik nog even zitten om rustig een aflevering van "without a trace" te kijken. Alleen bleken de DVD's in het kantoor te liggen, en aangezien ik niet zoveel zin had om daarheen te lopen viel mijn blik op de DVD's die wel in de la lagen. En zo zag ik een film die ik al een tijd klaar heb liggen om te kijken. Het gaat om Rounders. Matt Damon en Edward Norton vind ik altijd wel een goede performance leveren en het onderwerp, pokeren, sprak mij natuurlijk ook wel aan.

Rounders was zeker de moeite van het kijken waard. Toegegeven, het is geen "Godfather" of "The good, the bad and the ugly", maar zeker de moeite waard. Ik denk een leuke 7,5. Het pokeren is natuurlijk interessant om te zien (wel wat over the top, want na de 5e minuut weet je wat uiteindelijk de "tell" gaat zijn waarmee de hoofdpersoon uiteraard het spel aan het eind gaat winnen"), maar wat mij met name intrigeerde is hoe lang vriendschappen uit je jeugd stand kunnen houden, ook al zegt je verstand dat je er een eind aan moet maken. Dat komt goed uit in de relatie tussen Damon en Norton, waar Damon er alles aan doet om Norton uit de brand te helpen, maar Norton constant niet alleen zijn eigen glazen, maar ook die van Damon aan het ingooien is. Daarnaast is er een duidelijke boodschap om altijd dicht bij jezelf te blijven, ook al geeft je omgeving andere signalen af over wat slim of sociaal geaccepteerd is. Ik ken films waar slechtere boodschappen in zitten (maar ja, dat zou je ook niet van Texas Chainsaw Massacre moeten verwachten :-))).

Overigens was ik zo geïnspireerd door de film, dat ik sinds tijden weer een keer Pokerstars heb opgestart en aan een klein toernooitje (27 deelnemers) heb meegedaan en potdikke, ik won nog de hoofdprijs ook. Toch een coole 42 euro! Zal er dan nog een andere carriere als poker professional voor me in het verschied liggen :-)?

Wat kun je doen in Santa Barbara?

Na onze stop in San Simeon is de volgende halte Santa Barbara. Hoewel Santa Barbara levendiger lijkt dan San Simeon staat het bekend om het feit dat het er ongeveer 364 goed weer is. Gelukkig is er een lijst met activiteiten en attracties te vinden, waar we een keuze uit kunnen maken. Daarop staat onder andere Stearns Wharf, een van de weinige werven die in de USA nog echt in gebruik is. Daarnaast is het Mission Center (zie foto hiernaast) een van de niet te missen plekken te zijn, mn vanwegde de gebruikte Moorse architectuur. Oh ja, de ranch van Ronald Reagan staat er ook! Mochten we deze dag toch iets meer uit willen rusten, dan is daar in het hotel ook alle gelegenheid toe, zo is er in het hotel een volledige "health spa", waar we ons kunnen laten verzorgen. En als we daar geen zin in hebben, dan is het zwembad en het strand erg dichtbij!

Au revoir, Thomas en Leo

Vrijdag namen twee mensen afscheid van ons aller Ajax, te weten Thomas Vermaelen en Leonardo. Nu blijft het welliswaar bijzonder dat bij elke nieuwe club waar een speler gaat spelen hij “daar altijd al van gedroomd heeft” zoals Vermaelen dat over zijn nieuwe club Arsenal zei, ij Arsenal weggaat naar een maar Vermaelen heeft wel zijn toegevoegde waarde voor Ajax gehad. Jammer dat hij nu gezellig de bank bij Arsenal warm gaat houden en over een paar jaar en met ongeveer 12 invalbeurten en een wedstrijd op een vriendschappelijk toernooi op zijn naam weer vertrekt (waarschijnlijk naar een club ergens uit de middenmoot in Engeland of Italie waar het geld goed is, maar verder geen ambitie te bekenen is). Maar ja, hij moet ook aan zijn oude dag denken, want hij is tenslotte al 23. Thomas, veel succes toegewenst bij Arsenal, heeft van Persie tenminste ook weer iemand waar hij Nederlands mee kan praten!

Die andere gast die vertrekt is een ander verhaal. Leonardo heeft volgens mij twee goede acties gehad in zijn hele tijd bij Ajax. Dat was het doelpunt tegen Fiorentina en tegen HSV. Beiden niet geheel gespeend van enig geluk. Hoewel Leo een leuke dribbelaar is, heeft hij alleen interessante dingen gedaan als invaller en iedere keer dat hij als basisspeler was opgesteld, werd het helemaal niks. En meneer heeft nu zijn spullen ingeleverd omdat de nieuwe trainer Martin Jol hem geen basisplaats toe wil zeggen. Tja, wat moet je nou met zulk soort mensen. Ik zeg “good riddance en toedeledokie”. Hup, strik erom en naar Griekenland verschepen, aan dat soort knakkers hebben we niks.

Nu maar hopen dat het geld van Vermaelen aan een goede investering aangewend wordt ipv de zoveelste mislukking. Of Eljero Elia die versterking gaat zijn, zou ik niet durven zeggen, volgens mij kan er beter een sterke verdediger bij, want daar heeft het afgelopen seizoen wel weer aan ontbroken.

The deal is done!

Het laatste obstakel is geweest. Het restant van het bedrag van de reis is betaald aan Globe, dus alle reserveringen zijn definitief gemaakt.

Nu is het aftellen geblazen, nog 15 dagen, dan is het zover en stappen we in het vliegtuig en gaan we op weg naar San Francisco. Spannend hoor!!!!

We hebben er zin an!

Nieuwe iPhone software 3.0

Net de nieuwe iPhone software 3.0 gedownload. Eens kijken wat ons dat voor voordelen gaat bieden, in ieder geval heb ik er standaard nu een dictafoon bij gekregen (die had ik al, maar nu een standaard optie op de iPhone), kun je cut and paste gebruiken (dat mistte ik inderdaad echt) en kun je nu ook je e-mail editor in de breedte gebruiken door het scherm te draaien. Aangezien er in de licentie agreement stond dat er meer dan 100 nieuwe functionaliteiten toegevoegd waren, heb ik er nog minimaal 97 te gaan :-).

Het was weer geweldig!

Gisteren geen tijd gehad om een post te maken. Een goede reden: ik was uit eten met collega en blog-volger Amerik van Rijn. Aangezien in Utrecht de restaurants van enige kwalliteit niet voor het opscheppen liggen gingen we naar mijn stam-restaurant Vermeer. Hoewel het ERG rustig was (naast ons was er slechts 1 andere tafel bezet) was het wel weer geweldig. Deze keer helaas geen Simon als sommelier, maar Niek Butte, de maitre, nam de wijn zelf ter hand. Samen met Erwin (de back up maitre) en Fabienne (deze keer was ze er wel) maakten ze weer een bijzonder gezellige avond van in een ontspannen sfeer met bijzonder goed eten. Links kun je de laatst gang zien, een "grand desert" van groente en fruit! Heerlijk, carpacio van bieten met chocolade truffel. Een en ander werd luister bijgezet door chef patiserie, John die over alles in onvervalst Cockney uitleg gaf. Amerik was dusdanig onder de indruk, dat hij samen met zijn vrouw binnenkort een keer terug komt.

Get stuffed!

Ik ben dol op gadgets. Nee, dat is eigenlijk niet waar. Ik ben verzot op gadgets. Ieder jaar een nieuwe smartphone is natuurlijk een must, hoewel ik dit jaar een extra jaartje met de iPhone doe (of wellicht toch een kleine upgrade naar iPhone 3GS). En zaken als een Flip Mino HD (om met een klein apparaat hele goede fimpjes te maken zonder moeilijke knoppen en software te moeten gebruiken), ja, die moet je natuurlijk gewoon hebben. En dan hebben we het nog niet zaken als alle verschillende soorten HD TV's, internet radio's, iPods en Zumes, etc etc, daar word ik dan hebberig van. Ik heb in de familie dan ook de bijnaam "de spullenlul" gekregen.

Maar in de wereld van gadgets en technologische innovaties gebeuren zoveel dingen zo snel dat je een gids of een roadmap nodig hebt om op de hoogte te blijven. Gelukkig is die roadmap er en zij heet "Stuff Magazine". Voor mij een lijfblad (naast Top Gear, 00/24 Horloges Magazine, Elsevier en Voetbal International) in de wondere wereld van techniek. In Stuff Magazine alle nieuwtjes op gadget gebied, reviews van producten en tips om het meeste uit de gadgets die je al hebt te halen. Lekker vlot geschreven met de nodige humor en zelfspot naar de gadget geeks die we zijn toe. Oh ja, en zoals het een goed geek-blad betaamd is er iedere maand een andere gastvrouw die het magazine opleukt. Maar ja, daar zijn we natuurlijk niet in geïnteresseerd. Bekijk de foto en natuurlijk gaat je aandacht direct uit naar Samsung Omnia die de blonde dame in haar hand heeft (oh, ik zag niet dat het een vrouw was :-)). Voor alle gadget liefhebbers: surf eens naar de site of bestel eens een proefnummer. Doet geen pijn.

Het rapport voor Daan

Vandaag heeft Daan zijn rapport gehad. Bijzonder dat een kind van 7 nu al op 40 (!) vaardigheden beoordeeld wordt. Dan valt een beoordeling op het werk maken nog wel mee :-). Iedere vaardigheid krijgt een score van 1 tm 5 (1 = slecht, 5 is uitmuntend). Score van Daan = 199. Ja, dat betekent dat hij op 39 onderdelen uitmuntend scoort en op 1 onderdeel zeer goed (een onderdeel van gymnastiek). Gelukkig gaat de sociale ontwikkeling in pas met de ontwikkeling van het IQ, anders heb je wel een probleem. Daan gaat nu aansluiten bij groep 5, nu hij net groep 3 heeft afgerond. Daan was eigenijk niet zo blij daarmee, want nu moet hij natuurlijk zijn vriendjes achterlaten. Maar de uitdaging van leerstof op hoger niveau (mn rekenen) spreekt hem dan wel weer heel erg gaan.

Komende twee weken gaan ze nog leuke dingen doen op school en daarna lekker op vakantie. We zullen medio augustus zien hoe het dan verder in groep 5 gaat.

Schoenen en laarzen, je kan er niet genoeg van hebben

In sommige zaken schijn ik een wat a-typische man te zijn. Zo mag ik erg graag winkelen (shopaholic is wel een goede omschrijving, al is het wat aan de lichte kant). En dan niet alleen met betrekking tot typische mannen dingen waarvoor gewinkeld wordt zoals boeken, cd´s, dvd´s (voor zover dat niet allemaal tegenwoordig gedownload wordt) en electronische gadgets, hoewel mn deze laatste wel een heel grote liefhebberij van me is (naast de eerder genoemde horloges). Nee, ik kan ook uren in kleding- en schoenenwinkels doorbrengen. Over kleding ga ik het vast later nog een keertje over hebben, maar deze keer even over schoenen en laarzen. Hoewel ik zeker geen Imelda Marcos ben, heb ik toch een paartje of 25 thuis staan. Dat varieert van een aantal sneakers van onder andere Quick, Pantofola D´Oro, Gantt en Lamborghini tot een aantal paar laarzen van Ugg. Mijn twee favoriete merken (in ieder geval op dit moment) zijn Sendra en Noble Blue. Sendra is een merk dat gespecialiseerd is in cowboy laarzen. Ik heb een paar uit de "special collection", gemaakt van echt ratelslangenleer. Zijn ze opzichtig? Hmmmmm....ja...best wel, maar ik vind ze helemaal geweldig. Ze zitten heerlijk en je kunt er bijna dag en nacht op lopen. Dat moet ook bijna wel, want het enige nadeel is dat het een crime is om ze uit te trekken, maar dat heb ik er zeker wel voor over. In juli zit ik in de USA en dan ben ik zeker "on the look-out" voor een mooi nieuw paartje, bij voorkeur lage laarsjes (zoals een goede vriendin ooit tegen mij zei: je kunt nooit genoeg laarsjes hebben).

Maar hoe gesteld ik ook ben op mijn Sendra's, onder een pak is het toch een beetje een gek gezicht. Dus daarvoor hebben we de serie van Noble Blue (overigens koop ik ze altijd bij Haverhals in Zwanenburg, de eigenaar Jenke Haverhals is een topgozer die altijd met het juiste advies en een surplus aan service voor iedereen beschikbaar is). Dit is het upper tier label van van Bommel. Na een succesvolle introductie van een Noble Blue model, wordt het model vaak in de reguliere collectie opgenomen, alleen dan net van een iets mindere kwaliteit leer, zodat het net even beter betaalbaar is (een normaal paartje Nobles kosten 370 Euro, het paar hiernaast ging voor de somma van 550 euro inclusief speciale zool). De Nobles zijn natuurlijk niet zo in het ook springend als de Sendra's. Hoewel, op hun eigen wijze zijn ze dat nou weer net wel. Alleen waar de Sendra's heel erg "in your face" zijn, zijn de Nobles juist opvallend subtiel, maar met speciale werkjes erin die direct opvallen. Het leer en het voetbed zijn fantastisch, uitlopen is bij zo een schoen helemaal niet meer aan de orde, je loopt er zo op weg en geen enkele kans op een blaar. Enige nadeel is dat je er verwend door raakt. Hoewel een gewone van Bommel schoen uitstekend loopt, willen mijn voeten er niet meer aan. Ik hou het dus voornamelijk bij de Noble Blue's voor dit segment van de schoenen collectie, hoewel soms een uitstapje vanwege een wat meer speciaal model natuurlijk moet blijven kunnen.

Uit het theater

Op dit moment zit ik in het theater in Hoofddorp om naar een
dansuitvoering van Daan en Jeroen te kijken. Geweldig om de hummels te
zien balletten (Jeroen) en street dancen (Daan). Ze doen het super,
maar naast hen zijn er nog 28 optredens. Dat is wel een hele zit!!

Plaat van de week: Dr Feelgood van Mötley Crew

Deze keer terug naar de klassieke hardrock van eind jaren 80 - begin jaren negentig. In die tijd veel langharige poedels, die soms ook nog wel eens een lekekr deuntje konden spelen. Ik noem Europe, Bon Jovi en Poison als voorbeelden. Alleen waren dat op zich eigenlijk hele brave jongens, die hun haar lieten touperen en vuige teksten maakten.

Als je naar uiterlijk kijkt, dan is Mötley Crew een band die in die categorie past. Kijk maar eens naar zange Vince Neil die ook zo uit een Andrelon reclame weggelopen had kunnen zijn. Maar anders dan de eerder genoemde bands, waren die wel degelijke echte bad boys, waarvan driekwart voordat ze bekend werden ook al tijd in de gevangenis hadeen doorgebracht (en dan niet voor het roken van een jointje). Motley Crew bestaat uit Nikki Sixx (bas), Vince Neil (zang), Mick Mars (gitaar) en Tommy Lee (drums). Tommy Lee is uiteindelijk waarschijnlijk nog bekender geworden door zijn huwlijken met Heather Locklear en natuurlijk Pamela Anderson (waar nog wel eens een fimpje mee werd opgenomen).

Nou ja, even los van alle persoonlijke zaken van de heren, Dr Feelgood is een album dat rockt van begin tot einde. Het kan zich meten met de beste platen uit die tijd. Voor diepgaande teksten hoef je bij the Crew niet aan te komen, dat is samen te vatten in: rock & roll, vrouwen, drank, auto races en nog meer rock & roll. Maar de nummers op deze cd blijven stuk voor stuk hangen en na enkele keren luisteren kun je ze meezingen of in ieder geval iets bleren wat op de tekst lijkt (in de vertaling gaat weinig verloren, zoals gezegd gaat het bij Mötley Crew niet zo om de teksten :-)). Alle nummers scoren minimaal een 7, maar speciale aandacht wel uit naar het titelnummer, Dr Feelgood, without you en Same Old Situation. Maar de absolute killer app, oh nee dit is geen internet site die ik promoot, uhhhh....killer song is Kickstart my heart. Een nummer dat eigenlijk niet goed voor mij is, want als ik het in de auto draai, krijg ik steevast boetes thuis in de bus van onze vrienden uit Leeuwarden (het alom bekende Centraal Justitieel Incasso Bureau, voor al uw snelheidsovertredingen). Maar het is niet anders, bekijk en beluister het nummer maar eens, dan merk je zelf dat je hierbij je voet niet van het gaspedaal krijgt, maar het alleen maar dieper in gaat trappen. Ook voor mensen die dit origineel in 1989 gemist hebben, een zekere aanrader!!

Ze zijn er weer, de Hollandse nieuwe !!

Als rechtgeaarde Amsterdammer weet ik dat begin juni altijd de nieuwe Hollandse Nieuwe arriveert. Ook deze keer was dat niet anders. Bij het lopen van de avondvierdaagse, had ik al gezien dat de eigenaar van het enige huis in Halfweg dat groter is dan het mijne (dat van de oude heer Kesbeke, u kent hem wel uit het schap met tafelzuren uit de supermarkt) in het restaurant van de familie (Cosie aande Vaart) een haring happarty gaf voor de fienefleur van de omgeving.

Aangezien ik tot die hogere sociale klasse nog niet behoor :-|) moest ik vandaag maar mijn eigen boontjes doppen op dat gebied! Dus nadat Daan en ik van tennisles op weg terug kwamen even gestopt bij vishandel Tol (de beste viskraam van Noord Holland, alleen hoe ze hun prijzen berekenen is mij een volstrekt raadsel en ik ben blij dat ik met Frank en Simon twee vrienden uit Volendam heb, anders had ik de vrienden van Tol echt nooit verstaan), om een haring mee te nemen. En vooruit, de enige manier om er echt van te genieten is natuurlijk direct uit het vuistje, dus dat ook maar gedaan. Gelukkig lagen de uitjes en het zuur ernaast, want als je die nodig hebt, dan is de haring niet goed van smaak. Ze bleken natuurlijk ook niet nodig te zijn. Vers schoongemaakt en direct "down the hatch" ging de vis en ik kan niet anders zeggen dan dat hij voortreffelijk was. Voor de liefhebbers: het is een goede vangst dit jaar, ik weet zeker dat het niet bij deze ene zal blijven voor mij dit jaar.

We mogen het land in

Na al enkele maanden geleden een visa waiver voor Hans en Leny aangevraagd en ook nog gekregen te hebben, heb ik afgelopen week ook nog even dat maar gedaan voor Ans, Daan, Jeroen en mijzelf. Gelukkig geen beren op de weg, dus we zijn "all set to go!".

Wel grappig: het registreren kost je ongeveer 5 minuten per persoon. Als je op internet naar de site zoekt waar je dit moet doen, kom je heel veel bureautjes tegen die deze actie ook wel voor je uit willen voeren. Dreigen je dan met "als het niet goed gaat, mag u het land niet in!". Zij doen natuurlijk helemaal niks anders dan je zelf kan (en het is echt zo simpel dat iedereen het kan als je je paspoort en ticket bij de hand hebt), maar de onbeschofterikken durven daar een prijs van tussen de 20 en 75 (!) Euro voor te vragen. Dat is snel verdiend, voor het inspelen op de onzekerheid van mensen!!

Top gear featuring the Stig

In een heel grijs verleden hield ik niet van auto's. Wie dit leest en mij minder dan 15 jaar kent, kan zich dat waarschijnlijk haast niet voorstellen. Maar ja, ik ben geboren in Amsterdam, heb gestudeerd in Amsterdam en mijn eerste werkgever (ING Postbank) zat keurig netjes aan het Amstel Station vast (locatie Leeuwenburgh, voor de liefhebbers). Kortom: alles in Amsterdam is beter te bereiken met de fiets of het openbaar vervoer dan met een auto. Dus als je dan moet kiezen tussen het halen van je rijbewijs en het geld uitgeven aan een vakantie, dan is de keus niet zo moeilijk. Toen ik bij CMG ging werken was een vereiste dat je een rijbewijs had. Normaal een ontbindende voorwaarde in je contract, maar gelukkig wilde directeur van de vestiging MCF20 (Gerard Brouwer) mij erg graag in de club hebben, dus die voorwaarde was snel verdwenen uit het contract. Na mijn rijbewijs behaald te hebben, was het voor mij simpel: ik neem een klein (makkelijk parkeren) en goedkope (meer geld over voor leuke dingen) auto, dus een Volkswagen Polo of een Ford Fiesta, dat zou het waarschijnlijk wel worden. Uiteindelijk werd ik toch door de massa beïnvloed en werd het een Renault Megane Coupé (net iets anders, maar dat was de voorkeursauto van jonge CMG'ers, dit model had net de Mazda 323F als favoriet vervangen).

En vanaf dat moment is het eigenlijk niet meer goed gekomen. Ik ben verzot op auto's en op het moment dat ik een nieuwe heb, wil ik eigenlijk alweer een ander model hebben. Freud zou zeker zeggen dat dat uit mijn kinderlijke drang uit mijn ID komt om alles wat ik leuk vind gelijk te willen hebben, maar gelukkig houdt mijn Super Ego (het gedeelte van je persoonlijkheid dat normen en waarden inbrengt) me op het rechte pad. Daarm rijd ik nu wel in een bijzonder mooie en comfortabele Citroen C5 Tourer Exclusief (meer opties dan op mijn versie van de auto waren niet meer mogelijk), maar in mijn hart had ik natuurlijk liever in een Maserati Quattroporte gereden (hoewel dat budget technisch natuurlijk wat moeilijk is). Maserati Quattroporte klinkt overigens wel oneindig veel keer sexier dan "de vierdeurs Maserati". Oh ja, en een Porsche 911 GT erbij had natuurijk wel lekker geweest voor de weekenden :-).

Gelukkig is er een programma waarop ik al mijn lusten kan botvieren. Het auto programma voor de echte liefhebber door de echte liefhebber. Uiteraard heb ik het over Top Gear. Gepresenteerd door Jeremy Clackson, James May en Richard Hammond (zie zich in het programma bijna doodreed) laat dit zien dat auto rijden gewoon hartstikke leuk kan zijn. Het plezier druipt er altijd vanaf, met die heerlijke onderkoelde Britse humor, waarin de heren zichzelf ook niet sparen. We zien ludieke reportages, maar ook scheurijzers langsrazen. Naast de drie presentatoren is er een hoofdrol weggelegd voor het cult figuur "The Stig". The Stig is de test coureur van Top gear. Zijn echte identiteit is een goed bewaard geheim. Vroeger was er een zwarte Stig, maar die is ontmaskert en nu speelt de witte Stig de hoofdrol in alle testdrives van Top Gear. Wat je in ieder geval kunt zien is dat het een geweldige chauffeur/ coureur is, die in iedere auto uitstekend uit de voeten kan en toeren uithaalt die wij thuis zeker niet moeten proberen (tenzij je zelfmoord neigingen hebt). Top Gear is in Nederland op de buis, maar ik hou het fijn bij het origineel van de BBC. Overigens is er ook een Nederlandse versie van Top Gear Magazine, zeker de moeite waard. Deze maand met een DVD met de beste testdrives van The Stig en twee wat uitgebreidere reportages van een tocht van west naar oost Londen (per trein, fiets, boot en auto) en een 24-uurs race op Silverstone van de drie presentatoren aangevuld met hun mascotte (drie maal raden wie :-)). DVD ligt bij mij thuis, was hartstikke leuk om te kijken! Volgers van het blog die interesse hebben in een kopie weten mij te vinden!

De vierdaagse is weer afgelopen

Gisteren was er even geen tijd om een blogpost in te voeren. het was namelijk de laatste avond van de avond vierdaagse en dan is er naast het lopen zelf ook een feestelijke intocht, uitreiking van de medailles, feestje in de speeltuin en het zoeken en uitpakken van cadeautjes. Dus dat kostte flink wat tijd.
De jongens hebben het bijzonder goed gedaan. Daan deed moeiteloos de route voor het derde jaar op rij. Enige doping die hij had was een halve sinaasappel met een peppermuntje erop en dan een zakdoek eroverheen gespannen. Lekker verfrissend en hij heeft er, net als vele andere kinderen van genoten, zoals je op de foto kunt zien. Voor Jeroen was het de eerste keer, maar ook hij, met zijn vier jaar, liep het parcours uit (soms met wat ondersteuning van de sterke schouders van zijn vader). Hij was supertrots op zijn medaille, die was ook helemaal verdiend.

Gelukkig kom je op een tocht door het rustieke Halfweg en Zwanenburg ook nog wel eens wat dingen tegen waarvan je denkt: dat is nog eens bijzonder. Naast het feit dat we als dorp wel heel erg veel basis scholen (b)lijken te hebben, vond ik met name het fietspad dat je hiernaast kan zien wel heel erg bijzonder. Staat in de trekvaart naast de Haarlemmerweg ter hoogte van de afslag Halfweg Noord (jaja, we hebben een Noord in Halfweg). Ik heb er geen fietsers op zien rijden, wellicht dat het toch meer voor verdwaalde waterfietsers uit de grachten van Amsterdam bedoelt is :-).

RECTIFICATIE!!!

Ik begin vandaag met een rectificatie! In een eerdere post heb ik aangegeven dat collega Joost van Kalmthout "slechts" twee maal de Alpe heeft beklommen. Dat blijkt een grove leugen te zijn geweest, want Joost heeft net als Guy DRIE keer de berg bedwongen. Dat is een prestatie van formaat, waarvan akte en CHAPEAU!!!!!

Daily Dose of Dennis widget now available!

Na een discussie met Geert Jan over widgets en blidgets en bij een Indiase collega gezien te hebben dat het niet moeilijk hoeft te zien om iets fancy te ontwikklen, werd ik enthousiast om eens te kijken of ik zelf een widget kon maken. Na mijn overwinning een paar maanden geleden waarin ik mijzelf geleerd heb de html van de template van mijn blog te hacken en aan te passen Ik voel me al een echt Front End specialist :-)), heb ik ook deze uitdaging aanvaard en....overwonnen. Via de site www.widgetbox.com, kun je redelijk eenvoudig een widget maken, die in te bakken is bij MySpace, Facebook, iGoogle, Blogger, etc, etc. Dus vanaf vandaag (na officiële goedkeuring door de ballotage commissie van widgetbox.com), kun je nu de Daily Dose of Dennis widget downloaden. Via deze widget wordt je op de hoogte gehouden van de wijzigingen op het blog. Ik zeg, dat wil je niet missen. Vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan!

Felicitaties voor Guy en Joost

In een eerdere post heb ik het gehad over het Alpe d"HuZes initiatief. Inmiddels is dit evenement geweest en is het een enorm succes geworden met een opbrengst van meer dan 5 miljoen euro.

Als sponsor van twee van de renners was ik natuurlijk bijzonder geïnteresseerd in hun prestaties en ik ben blij om te kunnen zeggen dat zowel Guy als Joost hun doelstelling van het aantal keren de berg op gehaald hebben. En natuurlijk leuk dat Guy een keertje meer omhoog ging dan zijn baas Joost :-).

Heren, allebei van harte gefeliciteerd met deze uitmuntende prestatie en met jullie bijdrage aan het verder helpen van onderzoek naar kanker en hoe de kwaliteit van het leven met kanker te verhogen. Volgend jaar weer?

Een nieuwe klok?

Ik ben een horloge liefhebber. Ik vind het simpelweg het enige sieraad (naast een trouwring) dat een man met goed fatsoen kan dragen. Dat haalt het argument "maar je kunt de tijd toch ook op je mobiele telefoon zien" direct onderuit. Ja, dat klopt, maar ik draag mijn iPhone of Blackberry de laatste tijd niet meer om mijn pols.

Daarnaast heb ik een tik dat zaken "echt" moeten zijn. Het kopen van hele goede replica's is aan mij niet besteed. Die zijn overigens tegenwoordig zou goed dat je een echte expert moet zijn om het verschil te zien, maar het gaat er natuurlijk om wat je er zelf van vindt en hoe je je erbij voelt. Als iemand een horloge van 10 Euro goed genoeg vindt of een namaak Rolex helemaal het einde, dan is dat helemaal prima. Maar noem mij dan maar een snob, voor mij werkt dat helaas niet. Dus dan moet het qua techniek natuurlijk heel goed in elkaar zitten, maar het oog wil ook wat! Het laatste horloge dat ik kocht was een Tag Heur Grand Carrera Chronograph in Washington DC. Maar ik blijf altijd "on the look out" voor mooie modellen en ik heb nog een verlanglijstje van merken en modellen die ik eigenlijk nog wel eens wil hebben (o.a. IWC Pilot, Rolex Daytona, Omega Seamaster). Mijn nieuwe huisleverancier is Interwatches, een betrouwbaar bedrijf dat top kwaliteit levert tegen een zeer aantrekkelijke prijs. Als vaste klant krijg je dan ook nog wel een speciale aanbiedingen. Zo werd ik afgelopen week geattendeerd op een IWC Pilot Spitfire Chrono. Dat is wel een heel mooie klok, dus dat gaat waarschijnlijk moeilijk worden om te weerstaan, maar voorlopig sputter ik nog even tegen :-). Al is het maar om proberen de prijs nog te drukken. en aangezien ik in juli naar de USA ga natuurlijk daar laten bezorgen, scheelt bezorgkosten en de import belasting.

iPhone 3GS

Nog even een snelle post. Net de presentatie van de nieuwe iPhone via internet meegemaakt. als ik het goed begrepen geb gaat de nieuwe iPhone ons eind juni/begin juli gelukkig maken. Komt een betere camera in, waar je ook films mee kunt opnemen. Ook de levensduur van de batterij is verbeterd. En TomTom gaat navigatie voor de iPhone leveren. De ge:interesseerde lezen surft door naar de iPhone clun via deze link. Klinkt allemaal interessant, maar of het de investering van een upgrade waard is wacht ik nog even af als de definitieve specs komen.

De avond vierdaagse in Halfweg

Een jaarlijks terugkerend evenenemt voor iedereen met kinderen boven de 3 jaar is de avond vierdaagse. Zo ook in Halfweg/ Zwanenburg met de Halverwege school. Vandaag was de eerste etappe, die strak om 18.00 uur begon (er was weinig rekening gehouden met ouders die niet in het dorp werken). 

Naast een gezonde wandeling van 5 km door de regio is het altijd wel gezellig om ook de andere ouders eens wat langer te spreken dan de 5 minuten die je ze normaal ziet bij het naar school brengen of het van school halen van Daan en Jeroen. Gaat altijd op een wat relaxte manier, dus dat is wel fijn. Alleen lukt het meestal maar om een diepgaand gesprek te voeren van 1.40 minuten, want daarna speert één van de kinderen weer weg en mag je er als ouder weer achteraan om te zien waar de jonge spruit zich deze keer verstopt heeft. Sommige kunnen dat goed loslaten, maar de control freak in mij wil toch altijd even weten wat ze aan het doen zijn, want voor je het weet hebben ze zich in onmogelijke situaties gemanouvreerd (het is net een projectteam :-)).  In ieder geval vandaag helemaal droog met af en toe een lekker zonnetje, de eerste dag zit erop.  Morgen staat de langste wandeling op het programma en wat denk je: weersvoorstelling staat op storm en regen. Eens kijken hoeveel doorzetters er dan zijn (en of ik er zelf bij ben, Ans heeft als excuus om er niet te zijn dat ze naar de VU moet voor een post academische opleiding tot coach van senior kader, ik vind het wat slap, maar ja...:-)). 

Koning Roger en een toekomstig koningin?

In mijn jonge jaren had ik twee sporten waar ik helemaal gek van was: voetbal en tennis. Voetbal was simpel: ik kom uit Amsterdam, dus dan was je voor Ajax of FC Amsterdam. Hmm...moeilijke keus.

Met tennis was dat wat anders, want een goede Nederlandse tenniser was er toen eigenlijk niet. Dus ging ik op zoek naar "the characters of the game". Gelukkig waren die er wel. Denk eens aan Bjorn Borg, John McEnroe, Jimmy Conners Ilie Nastase. Stuk voor stuk mannen met een eigen karakter (oh ja, en in de dames was ik nog inet zo geïnteresseerd op die leeftijd, hoewel ik Chris Evert altijd wel lief vond :-)). In de jaren ben ik het tennis wel blijven volgen en zeker ook in mijn studentenjaren heb ik heel veel tenns gezien (je had wat tijd om handen, dus ook 's nachts Australian en US Open kijken was geen probleem), maar het werd er niet alrijd leuker op, ook niet omdat er wat aan personality ingeboekt werd. Gelukkig had je nog bv André Agassi, want van de meeste Zweden of Oost Europeanen moest je het toch niet hebben. Nu moet ik zeggen dat ik in het huidige tennis qua emotie meer heb met Rafael Nadal, want met zijn grote concurrent Roger Federer ga je ook niet snel een polonaise lopen. Maar wat hij vandaag gedaan heeft is natuurlijk wel grandioos. Al zoveel gewonnen hebben en dan nu ook aansluiten bij de groep mensen die alle grand slams een keer gewonnen hebben, dat verdient natuurlijk gewoon het diepste respect wat je op tennis gebied voor iemand op kunt brengen. Ook mooi om te zien, dat Federer ook geraakt kan worden, want hij was zelfs blij tijdens de wedstrijd, dat zie je niet zoveel. Memorabel moment, ik was blij dat ik hiervoor wat eerder naar huis was gegaan vanuit Amstelveen (waarover later meer).

Overigens is er op dit moment ook nog een andere sensatie. Bij de dames deze keer, en haar naam is Simona Halep. Simona komt uit roemenië, is 17 jaar en won vorig jaar Roland Garros voor junioren. vele zien haar als een bijzonder groot talent. Als je echter eens googled op Simona, dan kom je meer foto's dan teksten tegen. En als je een hit krijgt op tekst, dan is het slechts heel soms een overzicht van haar overwiningen, maar met name over het nieuws dat ze haar borsten wil laten verkleinen! 

De foto hiernaast toont aan dat juffrouw Halep geen cup A heeft, maar de reden waarom zij dit wil laten doen is niet omdat ze er last van heeft bij het tennissen, maar omdat ze er teveel over wordt lastig gevallen door journalisten, die meer vragen daarover stellen a la Anna Kournikova dan over de tennis prestatie van Simona. Het zou toch wel heel erg bizar zijn als iemand alleen daarom zichzelf zou laten opereren. Tijd om de persmusieketen maar eens een halt toe te roepen, want we kunnen natuurlijk niet een toekomstig Grand Slam winnares zichzelf gaan laten verminken!

Een wat recentere klassieker

Op deze blog heb ik tot nu toe nog geen video materiaal gepost. Maar voor alles moet een eerste keer zijn. De trigger hiervoor is dat ik vandaag weer een aantal films terug heb weten te krijgen waarvan ik dacht dat ze verloren gegaan waren. Daarbij ook het bijgaand filmpje, ongeveer 2 maanden geleden opgenomen in Artis, waarin Jeroen een huwlijksaanzoek doet en je kunt horen wat zijn favoriete dieren zijn!

Plaat van de week: Sinatra at the Sands

Deze keer in de rubriek "klassieker van de week" een plaat die je zeker niet op 94WYSP te horen zult krijgen.  Deze keer geen gierende gitaren, maar wel de man met de beste stem uit de geschiedenis van de populaire muziek: Frank Sinatra. 

Als je gaat zoeken naar een discographie van old blue eyes, dan kom je echt honderden cd's tegen. Dat is knap, want zoveel nummers heeft hij nu ook weer niet opgenomen. Maar het stikt van de verzamelaars, collecties en halve live optredens die vastgelegd zijn. Je moet er dus even doorheen zwoegen om tot de echte pareltjes te komen. In my humble opinion, is dit de allerbeste plaat van Sinatra die er bestaat. Het is een live optreden in het (in middels niet meer bestaande) hotel/ casino The Sands in Las Vegas. Het bevat zonder meer de beste nummers die Sinatra ooit gezongen heeft (zoals Fly me to the moon, Come fly with me, I got you under mu skin, My kind of town Chicago is) en het slechtste nummer (My Way) ontbreekt gelukkig.  Daarnaast geeft het uitstekend weer hoe Sinatra een zaal kon bespelen met humor, maar ook met het raken van een gevoelige snaar. Het allerbeste nummer, wat Sintara op de toppen van zijn kunnen toont, is "One for my baby (and another one for the road)", waarin de maestro slechts licht begeleid wordt door een piano maar verder alles alleen met de kracht van zijn stem doet en waarin je de droefheid van een man hoort die zijn sores aan een barman aan het vertellen is. Om kippenvel van te krijgen. 

Dat alles omlijst door de band van Count Bassie, die ervoor zorgt dat de jazz en swing nummers net dat beetje extra swung krijgen en ook weet dat bij de rustige, emotionele nummers, het orkest bescheiden een stap terug moet doen (in der beschränkung zeigt sich erst der Meister).

Een plaat dus waar op gedanst kan worden (headbangen is wat lastiger), maar zeker ook voor een rustig moment bij de open haard met een goed glas.....uh....van het één of ander (ik wilde wijn zeggen, maar als geheelonthouder is dat wat lastig). Even een keer wat anders dus, gewoon, omdat het kan!

De afronding van de USA vakantie

Vrijdag was het de officiële afsluiting van de vakantie met Frank, Simon en René. Hoewel we alweer 4 weken terug zijn, was dit een mooi moment om de leuke ervaringen nog eens de revue te laten passeren. Locatie was Rose's Cantina, een Mexicaans restaurant in hartje Amsterdam. Eten was redelijk, maar het zal niet de boeken ingaan als het beste diner dat ik ooit gehad heb (maar zeker ook niet het slechtste).

Na het diner namen we één rondje in Teasers op het Damrak. Dit lijkt een Nederlands equivalent van Hooters te zijn (het heette ooit zelfs Hooters), maar na een korte beschouwing blijken de eigenaren op andere criteria te selecteren. Na 5 minuten wilden we alweer weg, maar toen begon het feest eigenlijk pas, dus plakten we er nog een kwartiertje aan vast, om het zuid amerikaanse carnaval en de dansende dames nog mee te maken. Werd het toch nog gezellig, getuige de foto!!

Na het mini carnaval taaide Frank af en begaven wij ons naar het stam café van René, de Roode Baron op de Zeedijk. Gezellig klein café, jammer dat je er tegenwoordig weer mag roken (of in ieder geval doe tde clientele dat). René mocht discjocky spelen, met lekkere nummers van AC/DC, Aerosmith en van Halen, maar je kan niet zeggen dat het door de andere gasten geappricieerd werd. Thaise mevrouw achter de bar en die was echt weird! Bijzondere ervaring, kan het niet anders zeggen: een klein bruin Amsterdams café, met een Thaise bazin, toppuntje van integratie, lijkt mij zo!

Dank je wel!

De verkiezingen zitten erop. Gisteren gewacht op het fractie voorzittersdebat. Dat was een flinke afknapper. Wat echt bijzonder is dat bij Geert Wilders je van alles kan vragen of voorwerpen, maar de man vertelt toch altijd alleen datgene wat hij zelf wil. Moeilijk om zo een gesprek te voeren!

Dus:

- Interviewer: Meneer Wilders, wat betekent dit nu voor Europa?

- Wilders: dit is een enorme diskwalificatie van het kabinet en dat moet nu per direct opstappen

DeVVD deed het redelijk (maar Rutte begint wel erg triest te worden als hij 25% van zijn zetels inlevert en dan een juichverhaal gaat zitten vertellen). Maar goed dat we op Jeanine gestemd hebben (en ja Jantien, de foto's die op mijn blog staan zijn volgens mij ook redelijk ge-photoshopped :-)). Altijd wel leuk om een persoonlijk bericht te krijgen van de kandidaat waar je op gestemd hebt. Ook al is het via een "heel persoonlijk medium" als Twitter!

Hi, Dennis Janssen. You have a new direct message: JeanineHennis: Dank. En nu (inderdaad) er met volle kracht tegenaan! Reply on the web at http://twitter.com/direct_messages/create/JeanineHennis Send me a direct message from your phone: D JEANINEHENNIS Turn off these emails at: http://twitter.com/account/notifications

Suarez en reclame

Deze reclame met Luis Suarez zag ik gisteren op TV. Ik vind hem heel erg leuk, want het is altijd goed om te zien dat mensen zichzef niet al te serieus nemen en ook de tijd nemen om zichzelf de maat te nemen. Je moet wel een beetje van voetbal houden om hem te kunnen waarderen :-).

Stemmen is gevaarlijk!

In mijn hele stembare leven ben ik op verschillende plekken geweest waar ik het formulier met de rode potlood in moest vullen. Gymzalen, scholen, buurthuizen en voordat ik naar Halfweg verhuisde vond het stemmen in Geuzenveld West plaats in een bejaardentehuis (lekker makkelijk, de senioren hebben toch weinig te doen, dus die kunnen mooi het stembureau bemannen).

Dit jaar voor het eerst stemmen in Halfweg (voor het Europese Verkiezingen) en de plek waar het deze keer moest gebeuren was....de plaatselijke brandweer kazerne (ja, die hebben we!) Wel een heel speciale plek. en je zult het altijd zien, in Halfweg, het dorp waar bijna nooit wat gebeurd gaat op het moment dat ik mijn stem aan het uitbrengen ben het brandalarm af!! Je gelooft het niet! Terwijl ik mijn kruisje sta te zetten voor de nr 2 op de VVD lijst (de reeds veel besproken Jeanine Hennis), komen er mensen met helmen op langs me heen rennen, springen op de ladderwagen en schieten met loeiende sirene de kazerne uit, vlak achter de stemhokjes langs. Ik had niet verwacht dat stemmen zo fysiek gevaarlijk kan zijn! Wat nog enige minuten achterbleef was een pieptoon in mijn uren, maar dat was bij de bezetting van het stembureau ook zo. Wat wordt het volgende keer bij de gemeeteraadsverkiezingen? Stemmen in het politiebureau en dan een vuurgevecht tussen plaatselijke mafia en de de HPD (Halfway Police Department)?

Overigens een DM Twitterje van Jeanine gekregen om me persoonlijk te bedanken voor mijn stem. Mijn dag is weer gemaakt :-).

Ajax en Martin Jol

Ik ben een Ajacied in hart en nieren. Sinds 1980 heb ik een seizoenskaart. Ik was toen 11 en het was iedere twee weken weer een ervaring om naar de Meer te gaan. Geen vaste plaatsen, dus als je een goede plek wilde hebben stond je om 12 uur voor het hek om met rappe gang naar binnen te schieten en een plek te veroveren en dan 2,5 uur te wachten, maar dat gaf niet, want het was altijd gezellig. Natuurlijk in al die jaren prachtige dingen meegemaakt, zoals de terugkeer van Cruijff en zijn geweldige doelpunt tegen Haarlem, de penalty van Cruijff en Olsen, de omhaal van van Basten tegen Den Bosch, de 8-2 tegen Feijenoord, het wegvagen van Bayern Munchen in de halve finale in de champions league. Eigenlijk teveel om op te noemen.

Maar goed, ook in de lang vervlogen tijden was het niet altijd een feest. Ik denk alleen nog aan de tijd dat Ray Clark als verlosser binnen werd gehaald, of toppers als Jantje Weggelaar en Henning Jensen de verdediging moeten leiden. Ook geweldenaars als Allister Dick en Felix Gaselich (de beste voetballer op een trainingsveld, maar in een wedstrijd nooit te zien, omdat hij in Oostenrijk gewend was tegen een heuvel op te voetballen) en korter geleden helden als Rudy, Florian ledezma, JuanFran en natuurlijk de niet te vesmaden Gabrich (de spits die nooit omviel, maar dat hoefde ook niet, want hij speelde nooit...). Maar de laatste jaren is het wel heel erg afzien geblazen. Het doet mij bijna een Feijenoord kreet slake": "Ajax fan ben je niet voor je lol!". Gelukkig is het nog wel gezellig op de tribune met mijn oude maatjes Erik Brouwer en Onno Verdonk (dit jaar heeft Onno toch een coole 2 wedstrijden van het hele seizoen bijgewoond, dure seizoenskaart, maar hij heeft beterschap beloofd!!) en ach, je ziet of mooi voetbal of je kunt therapeutisch kankeren (een andere keer vertel ik wel meer over de andere tribune klanten, dat is soms al de toegangsprijs op zich waard).

Maar nu wordt Martin Jol dus trainer. Nou, dat is niet echt de Ajax uitstraling die je gewend bent, maar om een lang verhaal kort te maken: ik wil gewoon weer een keer een kampioenschap vieren. Als dat gaat met lelijk defensief voetbal, omdat Jol lekker 8 verdedigers, Aisatti en Suarez opstelt en Luis een goede schwalbe leert te maken vind ik het prima!!! Dus Martin, kein geloel, fussbal spielen zei Ernst Happel, alleen het resultaat telt dit komende seizoen!!

Rockstar Jeroen

Zoals aangegeven: Jeroen heeft veel last van hooikoorst en dat doet zijn ogen geen goed. Heel vervelend. Hij vindt het ook vervelend dat zijn ogen er zo dik uitzien en kan ook slecht tegen de wind op zijn ogen en het licht.

De oplossing: een stoere zonnebril op!! Ziet hij er stoer uit of niet? Kan zo de plek van Bono innemen. Of als er een Blues Brothers 2009 komt, dan kan hij zonder problemen ook de rol van Kid Blues op zich nemen (hij zit ook op ballet, dus hij kan er ook nog een leuk dansje bij doen).

Waterpret

Het was gisteren, zeker voor een tweede pinksterdag, wel heel erg lekker weer. Tenminste, voor de meesten van ons, want voor degene die last hebben van hooikoorst zoals Jeroen, was het verschrikkelijk. Zeker door hoe de wind stond, was het verschrikkelijk voor zijn oogjes, die helemaal dicht gingen zitten. Het was net een scene uit Rocky (kies een willekeurig deel), als je naar zijn gezicht keek.

Maar de rest van de kinderen hadden tijdens de traditionele Pinkster Barbeque "a hell of a time". Er hadden een redelijk groot zwembad neergezet, waarin Daan en Jeroen en alle neven en nichten konden ravotten. Daan maakte het bont, want hij wilde graag zijn lievelingsdier (een Orka) in het bad laten zwemmen en als Daan iets in zijn hoofd heeft, heeft hij het niet in zijn kont. Dus de Orka (meegenomen van een vakantie uit Turkije vorig jaar) ging te water. Op de foto staat Daan (links) hier op de foto met Joost en Yinte uit Zutphen. Het is altijd een feest om te zien hoeveel plezier kinderen met wat water en een opblaasbeest kunnen hebben. Dat straalt de foto ook uit!!! Om iedereen gerust te stellen: Orkie heeft niemand opgegeten, iedereen is heelhuids uit de strijd gekomen! Een goede opmaat voor het bezoek aan Seaworld in San diego dat we in juli gaan hebben.

High Stakes Poker, deel 2

Zoals beloofd zou ik nog even terug komen op het High Stakes Poker onderwerp van gisteren. Waar in de eerste seizoenen het voornamelijk de oude garde was die te zien was (lees: allemaal "live" spelers), is er in seizoen 4 en nu 5 ook een plek ingeruimd voor de jongens die met name op internet hun naam en faam hebben gemaakt. Mannen (of jongens) die gewend zijn om op 10 internet tafels te gelijk te spelen en een super aggresieve manier hebben ("raise", "re-raise", "three bet" is voor hun de gewoonste zaak van de wereld).

Wat je nog wel eens ziet is dat de internet mannen het spel "live" te langzaam of te saai vinden en daardoor veel fouten gaan maken. Maar er zijn gelukkig altijd uitzonderingen. In het vijfde seizoen (wat nu uitgezonden wordt) van HSP wordt de show echt gesolen doot Tom Dwan, die op internet de screennaam Durr heeft. Tom is één van die jong guns die wel respect heeft voor de live spelers, maar geen angst en zich niet de kaas van het brood laat eten (maar ja, als je op Full Tilt Poker op internet in 2008 al een slordige 6 miljoen dollar won, kan je nog eens wat hebben). Wat Dwan bijzonder maakt is dat hij een grote range speelt (dus hij speelt heel veel handen), loose aggresive. Geweldig om te zien, veel interessanter dan het tight spel van vele wat oudere spelers.

Het mooiste staaltje "Durr"isme was in een confrontatie met Barry Greenstein, waarin de grootste pot die op televisie te zien is geweest bestreden werd, een coole 919.600 dollar. Als je wilt zien hoe dat is gegaan, surf je even naar YouTube voor het filmje Dwan - Greenstein. Geniet ervan!

Zo, nu even genoeg poker om te kijken. Ik ga aan de verdere voorbereidingen voor de traditionele Pinkster barbeque (zo traditioneel dat het vandaag de eerste is!~).