Drie juweeltjes uit mijn jeugd

Een van de klassiekers uit mijn jeugd

De top 2000 is alweer bijna ten einde. Hoewel ik zeker niet bij de groupies hoor (er zijn dus mensen die bijna niet slapen om alles te kunnen luisteren) en ik die vele liedjes uit de jaren zestig op een gegeven moment ook zat begin te worden, komen er wel heel veel mooie plaatjes langs. Wat mij dit jaar het meest opviel, is dat ikzelf een aantal platen hoorde, waarvan ik eigenlijk vergeten was dat ik ze vroeger echt grijs heb gedraaid. Ik laat de heavy metal, hard rock en punkrock (die staan sowieso niet in de top 2000, schande!!!!) even achterwege, maar wil toch graag drie platen noemen die ik me nog erg herinner en die door de afgelopen dagen weer mijn interesse gekregen hebben. Allereerst had ik ooit de cd "Money for nothing" gekregen voor mijn verjaardag. Leek mij wat suf toen ik hem kreeg, maar een gegeven paard mag je niet in de bek kijken. Dus toch maar opgezet en het was helemaal geweldig! Mark Knopfler kan een aardig stukje pingelen, met als hoogtepunt "Telegraph Road" (14.30 minuut luisterplezier). Overigens hoef je niet meer naar een concent van Dire Straits te gaan (kan ook niet meer, natuurlijk, want ze zijn uit elkaar), dat heb ik samen met Rene ook gedaan, maar dat is net alsof je de plaat opzet, ik heb tijdens het concert niet kunnen achterhalen waarom Mark zijn traditionele haarband draagt, want zweten heeft hij niet gedaan.

Bat out of Hell behoort bij mij drie beste platen ooit!

De tweede plaat: Tango in the night van Fleetwood Mac. Deze CD kocht ik op aanraden van Rene na hem daar een keer gehoord te hebben. Ik ken helemaal niets van Stevie Nicks en Mick Fleetwoord, maar ik vond dit echt een geweldige CD, met al een heerlijke opener "Big Love". Deze heb ik tijdens het studeren ook heel veel gedraaid. Maar ook bijvoorbeeld Mystefied, Everywhere en Seven Wonders klinken nog steeds geweldig als ze langskomen.

De derde dan maar, "Bat out of Hell" van Meatloaf. Dit is denk ik wel echt een van de allerbeste platen ooit, ooit, ooit gemaakt! Er staat geen enkel minder nummer op en ik kan ieder nummer probleemloos meezingen. Paradise by the Dashboard Light kent natuurlijk iedereen, maar Bat out of Hell zelf is natuurlijk nog tien keer beter. Ook Two out of three ain't bad en you took the words right out of my mouth kun je heel veel keer achter elkaar draaien en ze worden steeds beter, beter, beter en beter. Deze CD was vaste prik om te draaien bij het spelen bij een van mijn all time favoriete computerspellen, Rick Dangerous. Aan beide geweldige herinneringen.

Tijd om in ieder geval die eerste twee platen maar weer eens op te zoeken (bat out of hell heb ik op de iPOD al een hele tijd staan). En verder vandaag tijdens het oudejaarsfeest de laatste vijftig nummers luisteren. Misschien raak ik nog wel meer geïnspireerd....

Starcraft 2

Scene uit Starcraft 2: Protos vs Terran Dominion

Qua games kijk ik uit naar de maand maart, de maand wanneer Dragonage 2 en de uitbreiding op Dawn of War 2 verschijnen. Tot die tijd was ik op zoek naar een alternatief om op gamegebied de tijd naar maart te slechten. De keus is uiteindelijk gevallen op Starcraft 2: Wings of Liberty. Dit spel was lang verwacht en kreeg juichende recensies. Hoewel de community erg op on line spelers gericht is, kost dat me echt teveel tijd, dus ga ik gewoon voor de single player campaign. Ik ben er nu een weekje mee bezig en ik moet zeggen: speelt lekker weg! Graphics zijn om door een ringetje te halen, het concept is erg goed in elkaar gezet en het verhaal vind ik zeker goed te pruimen met sommige goed uitgewerkte karakters. Dat laatste gebeurt grotendeels in de filmpjes tussen de missies door, want in de missies speel je grotendeels een klassiek Real Time Strategy spel, waarbij je mineralen en gas wint en daarmee troepen bouwt (hoor ik Command & Conquer) en missies uitvoert. In sommige gevallen speel je nog 1 van de helden, maar behalve bij een aantal Protos missies is dat steeds iemand anders. Verder zijn het anonieme troepen, waar je natuurlijk minder een band mee krijgt, dan wanneer je met een beperkt aantal mensen alle missies speelt (zoals in Dawn of War 2) of een echte "party"  bouwt zoals bij Dragonage.

Ik ben best wel enthousiast over Starcraft 2, dus de komende dagen gaat de single player campaign zeker wel sneuvelen. Maar een replay om meer achievements te behalen zit er daarna zeker niet in. Nu even wat Zergs naar Petrus jagen :-).

Tweede kerstdag = drukke dag

Het kinderteam

In tegenstelling tot eerste kerstdag, was tweede kerstdag (blijft toch een bijzonder Nederlands fenomeen, ik heb laatst een collega uit India Second Christmas Day uit proberen te leggen, zonder succes :-)) een drukte van belang. 's Ochtends al vroeg uit de veren om het huis op orde te maken, terwijl Ans bezig was de Tiramisu te bereiden. Om 12 uur vertrok ik om Hans en Leny op te halen (en ook het jaarlijkse kerstpakket af te leveren), zodat we om 13.00 uur weer terug waren om het feest van start te laten gaan. Helaas, helaas, er bleek een gast (Hinkje) vet in de file te staan, de A1 wilde namelijk niet meewerken en ze was er pas om 15.00 uur. Betekende dat ze wel het uitpakken van de cadeau's voor Jeroen zijn verjaardag en de bijbehoren de taart miste, maar net op tijd was voor de kinderversie van het Sinterklaas spel (en ja, die werd dus tijdens kerst uitgevoerd). De kinderen maakten er een mooie strijd van (wat je al niet kan doen met een dobbelsteen en de zorgvuldig door Ans voorbereide opdrachten!), waarbij leuke, ludieke en lelijke cadeaus elkaar in volle vaart opvolgde! Precies om 17.00 uur, zoals we gepland hadden, was het spel ten einde, waarbij sommige erg blij waren met hun veroveringen, zeker na de ruilhandel die aan het eind toegestaan was (zoals Jeroen met zijn nieuwe Polly Pocket)!

Coquilles met bloemkool mousse, heerlijk!

Maar daarna eindigde het op schema lopen van het programma. Hoewel ik strak om 17.00 uur aan de bereiding van het kerstdiner begin en tot 20.00 uur had uitgetrokken voor bereiding en nuttiging, ging dat niet helemaal goed. Het bereiden van het voorgerecht, coquilles met een vinaigrette van kappertjes en rozijnen en een mousse van bloemkool, duurde een flink stuk langer dan verwacht, mn vanwege een onderschat gebrek aan pannen. Gelukkig smaakte het wel heerlijk en kreeg het van iedereen de thumbs up (hoewel ik zelf nog wel graag wat aan de presentatie had gedaan, maar dat lieten de hongerige wolven helaas niet toen :-)). Daarna de Maleisische kip die we daags van tevoren hadden gemaakt, dat ging best snel, alleen was het koken van de rijst in kokosmelk weer een kleine uitdaging, die uiteindelijk uitstekend ging, alleen meer tijd nodig had om te garen. Ook die ging er verder in als koek. De derde gang bestond uit een selectie kazen van L'Amuse, waarbij ik gelukkig gebruik had kunnen maken van de kennis en kunde die ik in de workshop eerder dit jaar had opgedaan. Daarna was het de beurt aan de tiramisu die Ans had gemaakt, zowel voor de kinderen als de volwassenen en ook daar bleef erg weinig van over.

Er waren best wat cadeaus.....

Na het dessert was het inmiddels 21.30, en begonnen we aan het Sinterklaasspel op Kerstdag voor de volwassenen. Waarom de tafel niet is bezweken onder het gigantische aantal pakjes dat erop kwam te liggen is mij nog steeds een raadsel. Wat uiteraard tot gevolg had, dat het spel ook wat langer duurde dan gepland. Maar er is wel enorm veel gelachen, en er was ook strijd om enkele pakjes, hoewel deze nog ingepakt waren. Hilariteit alom toen bleek dat ik per ongeluk een "echt" cadeau tussen de pakjes had gedaan, maar gelukkig traceerde ik dat snel genoeg en kon Danielle een kauwgomballen automaat confisqueren, die er net zo uitzag als degene die ze in 1993 van me had gehad (alleen stond daar een WB label op). Na afronding van het spel moesten natuurlijk de cadeaus uitgepakt worden, waar de de range zat tussen een prachtig paar roze sokken, een pakje cup a soup en een tafelstofzuigertje. Maar de hoofdprijs in originaliteit was wel voor degene (niet nader te benoemen omdat het Willy was) die aan de prijzen pot het oud-Hollandse Swaffel spel had toegevoegd! Gelukkig kwam dat terecht bij iemand die de opdrachten uit het spel ook echt kon uitvoeren.

Om half twee waren we uiteindelijk aan het eind, en bracht ik nog Hans en Leny naar huis om daarna moe maar voldaan mijn bedje in te duiken. Op naar de volgende keer dat de groep er weer is! Dat duurt wel lang, namelijk aanstaande vrijdag!!

Eerste kerstdag = steengrill dag

Steengrillen, samen met de Angry Birds

Nadat de voorbereidingen voor het diner van tweede kerstdag afgerond waren, was het tijd om te beginnen met de activiteiten voor eerste kerstdag (ja, het lijkt de omgekeerde wereld wel). Die waren echter een stuk makkelijker dan, want naast het uit de kelder halen van de steengrill, het maken van de oven frites en het opwarmen van het stokbrood was er weinig te doen om het feestmaal te kunnen starten. We hadden wel twee extra gasten aan tafel namelijk rode Angry B en zwarte Angry B, die de hele avond op tafel hebben gestaan. Ondanks het feit dat het nu niet bepaald de grootste culinaire hoogstandjes waren, was het prima te doen, met erg mals vlees en voor Ans een selectie van tonijn en zalm. Het geheel werd luister bijgezet door een hele mooie, biologische witte wijn uit Italie, een Collesanti van Marco Carpineti uit Lazio, u aangeboden door Smaragd Wijnen. En voor mij natuurlijk een heerlijke San Pellegrino, die was ook niet te weerstaan :-). Prima om zo in de familie setting te doen, wel noodzakelijk om zondagochtend even de Delphin aan te zetten om de lucht in de kamer te reinigen, de gasten ontvangen in een geur van geschroeid vlees en vis is toch niet zo vriendelijk :-).

Koken voor kerst

Twee pannen Maleisische kip!

Geheel tegen onze normale tradities in, hebben we op eerste kerstdag geen visite en gaan we ook nergens heen. Tjonge, wat een rust opeens! Nou ja, rust....de volgende dag komt de hele familie eten, dus dat betekent veel voorbereiding. Op advies van een kenner (Gordon Ramsay) kozen we voor een hoofdgerecht dat lekkerder werd als je het een dag van tevoren zou bereiden. Het betreft dan Maleisische kip, waarbij ook de curry pasta zelf gemaakt wordt. Om drie uur begon ik met de eerste handelingen (het schoonmaken en klein snijden van maar liefst tien teentjes knoflook) en om kwart over vijf was ik pas klaar. Het was een flinke klus om het allemaal voor elkaar te krijgen, maar ik moet zeggen dat het resultaat er ook wel naar is! Hoewel ik in het begin wel twijfelde over hoe de kip gegaard ging worden kan ik niets anders zeggen dat dat het een supermals geheel is geworden! Voor morgen is het daarom qua hoofdgerecht alleen cocosrijst koken plus de paksoi roerbakken en de kip opwarmen en dan zijn we er klaar voor. Wel zo lekker, want dan is er ook nog even wat tijd om bij de gasten te zijn :-).  Als Ans morgenochtend de tiramisu maakt, hoeven we op het moment zelf alleen de bloemkool met coquilles te maken.

Even een deukje opgelopen

Dat er al een tijdje sneeuw ligt is een feit. Dat het glad is, is ook geen nieuws meer. Je zou dan denken dat het niet zo een brainteaser is om als je over straat loopt waar de stoepen nog vol met sneeuw liggen even extra uit te kijken. Maar ja, soms zit een ongeluk in een klein hoekje. Ik was vrijdag om 9 uur op pad, om eerst even mezelf een nieuwe coupe aan te meten (nou ja, standje 1) bij Nassau Kappers, waarna ik de slager en groenteman in Zwanenburg met een bezoek vereerde. Daarna zou ik richting vishandel moeten, maar op een ingeving besloot ik toch een andere afslag te nemen om naar het Vlaamsch Broodhuys te gaan, om daar weer eens lekker brood te kopen. Parkeren ging makkelijk, ik stak over en toen.....stapte ik op een stuk ijs en viel achterover, maakte een kwartslag draai en viel met mijn rechterzij (been, romp en hoofd) keihard tegen de stoeptegels. Ik moet zeggen: dat was geen feest! Als stoere kerel stond ik snel op, maa rhet was goed dat het Vlaamsch Broodhuys dichtbij was, want mijn hele lijf deed zeer, ik had gelijk hoofdpijn, was duizelig en kotsmisselijk. Ik kon niet anders dan een klein uur daar even bijkomen, want verder reizen was even niet aan de orde. Daarna ging het wel weer en kon ik de rest van de boodschappen doen.

's Middags was ik nog niet helemaal de oude. Om half twee ging ik even een half uurtje liggen om bij te komen. Voor mijn gevoel draaide ik me kort daarna weer om, maar kwam toen tot de conclusie dat het wel heel snel donker was geworden. Dat klopte, want het was inmiddels 18.00 uur! Nog net op tijd om even mee te eten en daarna eigenlijk alweer vroeg naar bed, want kerstdag kwam eraan!

Kerstdiner Internet Portaal

Absoluut de leukste projectmanagers van Groep ICT

Donderdag was het tijd voor een kort geleden gestarte traditie. Vorig jaar organiseerde Onno en ik het Internet Portaal kerstdiner in de Harbour Club in Utrecht. Dat was een bijzonder groot succes, waar ongeveer 40 mensen aan deelnamen. Onder het mom "why fix it of it ain't broken", besloot ik dit jaar dezelfde locatie te gebruiken om ons feest te geven. Onder de bezielende leiding van Nathalie werd het contact met het restaurant gelegd en werd ons een mooi voorstel voor een "walking diner" gedaan. een vorm die aanspreekt, want het biedt de ultieme vorm van flexibiliteit, zodat je onder het genot van enkele kleine gangen eten veel mensen kunt spreken. En dat is natuurlijk wel de sleutel voor succes in een dergelijke situatie! Het aantal inschrijving liep ook heel snel op, tot het hoogtepunt van meer dan 90 deelnemers!! Maar ja, zoals altijd zeggen toch een flink aantal mensen op het laatste moment af en het weeralarm dat voor het gebied onder Den Bosch afgegeven werd, zal hier zeker een rol in hebben gespeeld. Uiteindelijk bleven er toch nog 70 collega's over die een groot deel van de beneden verdieping van de Harbour Club bevolkten.

Mr and Mrs 007, strak gekleed!

Om 17.30 begon het feest en ik kan niet anders zeggen dan "a good time was had by all". De bediening in de Harbour Club was zonder meer goed te noemen. Persoonlijk vond ik het eten redelijk tot goed, maar het feit dat er een langoustine nog helemaal in de schaal geserveerd werd, vond ik echt een geote misser. Ja, het zag er heel leuk uit, maar het open krijgen was een flinke uitdaging (leve de weerhaakjes) en het vlees zeer beperkt. Voor een volgende keer: niet doen tijdens een walking diner, daar is het simpelweg niet geschikt voor. Het stuk hertebiefstuk was daarentegen erg goed! Maar los van het eten, was het zo goed om te zien wat een hele fijne en mooie club mensen het is die in mijn programma's werken (ik noem het nu internet portaal, maar daar doe ik natuurlijk Mobiel Bankieren en ORV tekort mee, ook deze waren natuurlijk uitgenodigd). Het eBeleggen team was zeer prominent aanwezig (zowel de Nederlandse als de Indiase afvaardiging), dat was heel erg goed om te zien en hoewel ik begrijp en het er inhoudelijk ook helemaal mee eens ben dat dat qua onderwerp bij ons zusterprogramma MCV hoort, deed mij nog een keer ernstig pijn om afscheid van deze toppers te moeten nemen! De prijs voor de best geklede IPer ging deze keer op zeker naar Huibert Kreb, een van onze beste architecten (of moet ik het tegenwoordig application engineers noemen), die de gelegenheid ten baat had genomen om de smoking uit de kast te halen en die stond hem tijdens deze gebeurtenis hartstikke goed, mooi om te zien dat voor de gelegenheid mensen ook gewoon wat extra's doen en het geeft iets ter overweging voor volgend jaar! Misschien dat dat dan wel helemaal "black tie"  ingeregeld moet worden, of is het juist leuker als zoiets spontaan gebeurd? Nou ja, daar heb ik nog een jaar voor om erover na te denken :-).

Een prachtig stuk werk van Randy, echt bijna tranen in de ogen!

Wat ik persoonlijk bijzonder gewaardeerd heb zijn alle attenties die ik tijdens het feest heb gekregen. Zo kreeg ik van de BCMers binnen het programma een mooie iTunes bon (je ziet, de normale platenbon heeft denk ik wel zijn langste tijd gehad :-)) en van Marc van de Dobbelsteen  (kijk eens op webbforce voor een mooi deel van zijn werk) een boek dat ik zelf al eigenlijk een tijdje wilde kopen, namelijk "A day at El Bulli", over hoe er achter de schermen gewerkt wordt bij het beste restaurant ter wereld! Voor een foodie als ik, eigenlijk een must om te hebben! Maar zonder iemand te kort te willen doen, was ik het meest onder de indruk en ontroerd over de Avatar tekening en bijbehorende kerstkaart die Randy Daal had gemaakt plus alle boodschappen die de mensen op de kaart hadden gezet (met onder andere alvast een vrolijk pasen van Vincent Oostindie). Het liet zien dat het blog door velen goed gelezen wordt, het was een bijzonder mooi creatief werk en er zaten veel goede en warme wensen in. Dat deed mij heel erg goed, ik vind het een grote blijk van waardering dat de mensen de moeite nemen om dat te doen en er tijd in te steken.

Iedereen heel erg bedankt voor de aanwezigheid en de gezelligheid die we met zijn allen donderdag gehad hebben. Echt helemaal super en als iedereen zo genoten heeft als ik, dan ging iedereen met een lach op zijn of haar gezicht slapen! Volgend jaar zeker weer!!

Puccini

Bonbons van Puccini, in een woord: goddelijk!!

Nadat ik woensdag met Steven bij Vermeer ons technisch overleg had afgerond, was het tijd om nog wat voorbereidingen te treffen voor het kerstdiner van a.s. zondag. Omdat ik toch al in de binnenstad van Amsterdam was, kon ik mooi langs de beste chocolaterie van Amsterdam, Puccini Bomboni in de Staalstraat (net voorbij de Stopera). Het is maar goed, dat het altijd een flinke tocht is om er te komen, want dat geeft een hindernis om niet elke week hier een doos van het bruine goud te halen :-). Puccini verkoopt in mijn ogen zonder meer de beste bonbons van Nederland, het zijn kleine gerechten op zichzelf. Ik word altijd bijzonder hebberig als ik hier ben, dus het is een aanslag op mijn zelfbeheersing om niet meer mee te nemen dan ik eigenlijk wil hebben. Deze keer viel het op zich mee, want ik moest alleen een kleine sortering voor het kerstdiner hebben (2x 10 stuks, weinig variatie, want dan wordt het weer lastig om te kiezen, soms helpt het beperken van de keuzes :-)), een doosje mango met chocolade voor de lekkere trek, een mini doosje voor de lekkerbek onder mijn projectmanagers en een doos assortie als kerstcadeau voor mijn businessbaas binnen het programma. Verder was ik er trots op om de rest te laten staan.

Saillant detail: de doos assortie die ik meegenomen had bleek helaas niet overhandigbaar te zijn, want Harrie bleek donderdag niet op kantoor te zijn en pas in het nieuwe jaar weer te komen. Tja, zo lang kun je de chocolade niet goed houden, dus iedereen die donderdag met mij een afspraak had op kantoor, kon genieten van een heerlijke bonbon!!!

Technisch overleg bij Vermeer

Pompoen ravioli met eekhoorntjesbrood en truffel

De afgelopen dagen was het een beetje hektisch, en helaas schoot het bijwerken van het blog er een beetje bij in. Vandaar op vrijdag een blogpost over iets dat woensdag plaats vond. Zo tegen het eind van het jaar is het altijd goed om de afgelopen periode in ogenschouw te nemen. Collega Steven Wauters en ik vonden het een goed idee om dat eens samen te doen, om ook eens te kijken hoe onze programma's nog meer van elkaar konden leren en nog beter samenwerken. Tja, dan moeten de leiders toch het voorbeeld geven :-). Om het dan maar gelijk helemaal goed te doen kozen we ook een locatie buiten de Rabobank, want anders hadden we het risico toch weer meegezogen te worden in de dagelijkse hektiek. Waar moet je dan heen? Hmmm...iets wat we allebei wel waarderen: een culinaire locatie. Dat werd uiteindelijk Vermeer (omdat Vinkeles geen lunch leek te serveren!),  een goede plek, zeker ook gezien het feit dat ze dit jaar hun Michelin ster terug verdiend hebben! Het duurde iets langer door het weer dan we verwacht hadden om er te komen, maar om 13.15 waren we uiteindelijk op locatie.

De perfect gebakken runderlende

We bleken niet de enige te zijn die problemen met de weg hadden. Het restaurant was naast ons twee nog verder gevuld met een ander stel uit het Barbizon hotel en that was it. Gelukkig was er ook geen volledige zwart witte brigade die rondliep, maar was het Niek die ons de hele middag verzorgde, samen met twee gastvrouwen (helaas kon Steven weer geen kennis maken met Fabienne, dat wordt wel een terugkerend thema :-)). Aangezien we tot maximaal 16.00 uur hadden, kozen we voor een lunch menu, maar natuurlijk wel met de noodzakelijke uitbreidingen. Een heerlijke start met coquilles, daarna pompoen en amandel ravioli m et gebakken eekhoorntjesbrood met (heel veel) truffel, perfect gebakken runderlenden, een selectie van de kaaswagen en een millefeuille met negen soorten creme opgespoten. Dat werd luister bijgezet met een mooi wijnarrangement (Steven vroeg een Bob arrangement, maar het bleek maar weer dat dat een relatief begrip was, afhankelijk van wie de Bob is :-)), waarbij diverse verrassingen gepresenteerd werden (waaronder een prachtige wijn uit Toscane en de wijn der wijnen volgens Niek, Madeira!).

Uiteraard mag ik niets over de inhoud van ons gesprek verraden, maar het was meer dan de moeite waard, goed op elk gebied en dus een uitstekende investering. Uitdagend om voor het volgend technisch overleg wederom de juiste locatie te vinden, maar die uitdaging gaan we graag aan!

Voorbereidingen voor de kerst

Kaas van L' Amuse, een godsgeschenk!!

Nadat Ans en ik in het weekend de boodschappenlijst voor het kerstdiner hadden gemaakt, was ik al tot de conclusie gekomen dat ik dat op alleen vrijdag niet zou gaan redden. Dus na het ruimen van een aantal afspraken uit mijn agenda, had ik vanaf 14.00 uur tijd om naar Amsterdam af te reizen om de nodige inkopen te doen. De eerste stop was L'Amuse, deze keer dus op de Stadionweg en niet in Santpoort (dat ging me nu net even te ver, hoewel ik wel mijn best moest doen om me in te houden). Daar kon ik een heerlijke selectie kaasjes kopen die een briljant kaasplankje gaan vormen op tweede kerstdag. Daarnaast nog wat tapas mee voor de middag en we hebben een goede start te pakken. Daarna met rappe gang naar het Belgieplein, om naar de plaatselijke vishandel te gaan. Ik heb 20 Sint Jacobsschelpen nodig, en dan is het goed om die te reserveren (invriezen doen alleen barbaren, want dan gaat de hele smaak er vanaf).

Na een korte tussenstop thuis (om mijn Uggs aan te trekken, want met mijn Noble Blues door de sneeuw vond ik toch weer net een beetje te veel van het goede) vertrok ik weer richting Haarlem. Eerst even langs Duivshoes, om de een kleine kras op mijn schoenen weg te laten werken en ze nog iets op leest op te laten rekken en daarna de cadeautjes kopen voor het Sinterklaas spel dat bij ons op tweede kerstdag uitgevoerd gaat worden. Daar zitten een aantal pittige prijzen bij, waarvan ik weet dat mensen erom zullen strijden :-). Inmiddels was het al pikdonker geworden (het was vandaag de kortste dag), en was het tijd om weer richting Halfweg te gaan. Maar eerst nog snel even langs Zwanenburg om eerst het voorwerk voor oudjaar te bestellen (done) en daarna nog even langs Haverhals (wat blijft dat toch een topwinkel!!!) om daar handschoenen voor Jeroen te kopen en voor mijzelf ook een paar van Ugg, die kon ik met deze kou nog goed gebruiken! De opstart is in ieder geval goed, nu vrijdag het feestgedruis nog weerstaan om alle bestelling op te halen!

De verjaardag van Jeroen

Jeroen op zijn Carla

Voor Jeroen was het de dag der dagen. Hij is vandaag zes jaar geworden en daar was hij al bijna een week zenuwachtig over. Zoals gewoonlijk waren de heren vroeg op, maar geheel tegen hun natuur in riepen ze niet gelijk "waar zijn de cadeaus", maar gingen ze rustig even TV kijken totdat papa en mama om half acht met de cadeaus naar beneden kwamen. Daar vestigde Jeroen een wereldrecord pakjes openmaken, want binnen tien minuten waren al de elf pakjes uitgepakt. Hij was met alles geweldig blij, behalve met Polly Pocket, een klein poppetje dat je verschillende kleren aan kon geven. Daarna was het lang wachten totdat de gasten kwamen. Eigenlijk zou oma Leny en opa Hans nog tussendoor komen, maar door de sneeuwval bleek dat helaas niet mogelijk te zijn. Dus was het wachten tot 1 uur en toen druppelden alle vriendjes en vriendinnetjes binnen. Toen iedereen binnen was, konden we met het programma dat we hadden bedacht beginnen.

De paardentaart van Jeroen

De eerste stap om te nemen was natuurlijk zingen en taart eten. Jeroen had aangegeven dat hij dit jaar een paarden verjaardag wilde gaan vieren, dus de taart was daar ook op toegesneden. Ongeveer de helft ging op en met een pakje drinken erbij was dit een prima lunch :-). Daarna was het tijd om naar de manege te vertrekken. Het was even door de sneeuw ploegen, maar een kwartier later waren we bij Manege Spaarnwoude. Wat mij altijd opvalt is dat mensen die erg van dieren houden, vaak richting mensen wat minder sociaal zijn. De meneer die ons opving om naar "de bak" te brengen paste prima in die beschrijving. Je hebt acht kinderen tussen de zes en negen bij je, denk je nou echt dat die stil gaan zijn? Nee, natuurlijk niet, maar het enige waar de beste man aan kon denken was dat de paardjes wel eens van slag konden raken. Maar we lieten ons he plezier door deze topper niet bederven, en het bleek ook de enige obstakel te zijn. Na een korte introductie, mocht iedereen in de groep een paard kiezen, waarin Daan heel stoer op de grootste van het stel, Bassie, ging zitten. Geweldig, als hij een cowboy hoed op had gehad, dan was het net Clint Eastwood. En Jeroen zat helemaal te glimmen terwijl hij op het eind zelfs in galop voor de bak ging (uiteraard onder begeleiding).

En aan het eind was het tijd voor limonade en patat

 Na drie kwartier gereden te hebben was het voor de kinderen wel voldoende, want hoewel ze binnen aan het rijden waren, was het toch nog wel flink koud.  Na een warm afscheid van de paarden was het op naar het clubhuis, waar de inwendige mens verzorgt ging worden. Tja, hoogstand werd het natuurlijk niet, maar dat wilden de kids ook niet, zij gingen voor patat met een snack (kroket, frikandel of kaassoufflé) erbij. Na het eten reden we terug naar Halfweg, waarbij ik nog wel even Ans in haar C3 aan moest duwen om van de parkeerplaats af te komen. Een tussenstop bij de snoepwinkel in Zwanenburg later (waar een plundering van de bakken plaats vond) waren we weer in ons stulpje, waar iedereen rozig op de bank in elkaar zakte om de blockbuster "Mega Mindy en de poppenmeester" als afzakkertje te bekijken :-). Om zes uur begonnen we met het terugbrengen van de kinderen en om half acht zat het er weer voor ons op. Jeroen liep helemaal te glunderen en ging met een heerlijke glimlach op zijn gezicht slapen. waarschijnlijk omdat hij weet dat a.s. zondag het tweede deel nog plaats gaat vinden als de familie zijn feest komt vieren. Kijken of hij nog een nieuw pakjes uitpakken record kan vestigen :-).

En mijn tafelheer is Plato

Filosofie in een eigentijds jasje

Het is een flinke tijd geleden dat ik een boek heb gelezen wat niet in de categorie "werk" (ik noem management en agile aspecten), " Science Fiction & Fantasy", "Thrillers of detectives"  of " comics"  viel. Maar voor je persoonlijke ontwikkeling is het natuurlijk goed om he horizon altijd verder proberen uit te breiden. Zo heb ik nog steeds het voornemen om " A short history of nearly everything" te lezen, maar als ik het boek optil, dan houdt het fysieke gewicht mij alleen al tegen :-). Maar vorig jaar kocht ik voor Ans het boek "Nietzsche en Kant lezen de krant",  waarin de huidige situatie in de maatschappij in het licht van enkele beroemde filosofen wordt beschouwd, op een manier die nog goed te volgen is.  Het boek is geschreven door Rob Wijnberg, tegenwoordig hoofdredacteur van NRC Next, maar ook de "jonge God van de Nederlandse filosofie". Het nieuwe boek van Wijnberg heet "En mijn tafelheer is Plato", waarin hij doorborduurt op de aanpak die hij in het vorige boek liet zien. En verdomd, het is er alleen maar beter op geworden. Natuurlijk kun je het boek gewoon van a tot z lezen, maar het leent zich er ook uitstekend voor om het hoofdstuk eruit te pikken wat je op dat moment het meest aanspreekt, het zijn als het ware losse essays. Vanmiddag, zittend bij de open haard, koos ik voor het hoofdstuk "Geert Wilders en het populisme", wat een mooie verhandeling geeft over de gespannen verhouding tussen democratie en populisme en hoe Wilders met retoriek de linkse thema's de zijne maakt en daarmee de concurrentie alle wapens uit handen neemt en waarom het proces tegen Wilders een doodgeboren kind is. En het was wel aardig om de tria politica van Montesquieu in een eigentijdse versie voor bij te zien komen (wel verrassend hoe actueel dat nog steeds is, terwijl het toch alweer bijna 300 jaar geleden geschreven is).

Al met al een mooi boek, waar je als je een uurtje de tijd hebt, een stevig stuk in kunt lezen. Goed voor de verruiming van je geest, en dat zonder chemische hulpmiddelen. Een "must read" voor iedereen die de klassieken op de huidige tijdgeest los wil laten!

Keuze voor het kerstdiner

Het boek dat dit jaar met kerst het meest gelezen wordt

Volgend weekend is het alweer kerst. Tjemig, dit jaar is wel weer snel voorbij gegaan. Maar goed, niet getreurd, kerst is " the season to be jolly", maar dat moet je dan wel een beetje voorbereiden. De eerste kerstdag is voor ons een oase van rust, want we gaan nergens heen en er komt niemand langs. Culinair gaan we helemaal los, want Daan en Jeroen vonden het een tijd geleden " zo gezellig en lekker" om te steengrillen (uiteraard na een rondje bowlen :-)), dat we dat met hen gaan doen. Uiteraard wel de luxe versie, dus niet alleen maar de balletjes gehakt en slavinkjes, maar ossenhaas en kalfsfilet voeren de boventoon, terwijl Ans nog een Ayurvedische variant uit moet doktoren (doen ze steengrillen in India??). Voor tweede kerstdag, als de hele familie langs komt, moest het over een andere boeg, en ben ik maar te raden gegaan bij een van mijn favoriete tv koks, de onvolprezen Gordon Ramsay. Zijn boek 100% Ramsay haal ik eigenlijk te weinig uit de kast, want de keren dat ik hier iets uit gemaakt heb, was het helemaal geweldig (met onder andere een geweldige sessie om een hele zalm te bereiden, een ervaring die ik iedereen met een grote oven aan kan raden!!). Gordon stelde deze keer zeker niet teleur en ik kon vrij rap een mooi drie gangen menu samenstellen, bestaande uit geroosterde Sint Jakobsschelpen (ik zal voor Danielle en Leny waarschijnlijk naar iets anders op zoek moeten), Maleisische kip en Gordons fameuze appeldessert. Tussen de kip en het dessert ga ik een mooi selectie kaas van L'amuse uitserveren en na het dessert nemen we een heerlijke Nespresso, die luister bijgezet zal worden met bonbons van Puccini (een feest voor de echte liefhebber van chocolade!).

Vinologisch komt er ondersteuning vanuit Martijn Verkerk van Smaragd Wijnen die een mooie selectie wijnen voor de feestdagen heeft geselecteerd, waaronder een sublieme Tokaji uit 2008, van Chateau Megyer, de liefhebbers van dessert wijnen kunnen echt gaan genieten. Ik denk dat hierna de gasten voldoende gespijsd en gelaafd zijn om de derde kerstdag het op het gebied van eten en drinken wat rustiger aan te doen :-).

Sneeuw in Halfweg

Spelen in de sneeuw, Jeroen heeft er zin an!

Vanochtend uit het raam kijkend zag ik het al: de grond was bedekt met een laag sneeuw, maar nog duidelijker was dat de lucht zwanger was van een hele grote sneeuwpop. Toen ik met de jongens naar buiten liep om ze naar school te brengen, opende de hemel zich al en begon het weer te sneeuwen. Na de jongens op de Halverwege gebracht te hebben reed ik naar Haarlem voor een snel ontbijt om vervolgens cadeautjes voor het kerstspel te gaan kopen. De tocht naar Anne & Max bleek echter een flinke opgave, want de weg begon al flink glad te worden. Aan het ontbijt zittende, bleek er een echte sneeuwstorm buiten te woeden, dus ik moest langer blijven dan ingeschat (goed om een discussie over de uitbreiding op onze productieomgeving te voeren), zeker toen nog iemand aan mij de voordelen van de iPad vroeg en enthousiast als ik ben kostte dat natuurlijk wat tijd. Er bleef weinig tijd over voor de cadeaus (ik kwam niet verder dan welgeteld 1), waarna ik me weer vanuit Haarlem door de sneeuw worstelde om de boodschappen te doen. Ik kwam net op tijd aan bij de Halverwege om de jongens weer mee te nemen en daarna was het tijd om van de sneeuw in de tuin te gaan genieten. 's Middags vlogen er veel sneeuwballen door de lucht, er werd een mega sneeuwbal gemaakt en Jeroen en Daan lagen echt in de sneeuw te spartelen. Ze hadden mega veel plezier, ook al kregen ze er hele koude neuzen van! Ans en ik moesten nog een pad schoonmaken om over te kunnen lopen (want er lag zeker 30 cm sneeuw in de tuin), en dat was dan weer een aanslag op de rug, maar al met al was het een mooie sneeuwpret dag.

Wel blij dat ik vandaag thuis aan het werk was, want op de een of andere manier denk ik dat deze dag niet in de top 10 van minste files terecht is gekomen :-).

Oh denneboom

De rode kerstboom in Halfweg, een begrip!

We naderen met rappe gang de kerst. Inmiddels hebben de jongens op school al van hun kerstdiner mogen genieten en zijn de kerstliederen op school vanavond ook uitvoerig ten gehore gebracht (onder de bezielende leiding van Meester Hans). Vorige week op de verjaardag van Jos was er al een "hand over" van kerstspullen om de kersttafel voor tweede kerstdag als de hele familie komt eten geweest van Hinkje naar Ans, dus ook daar zijn de eerste voorbereidingen voor getroffen. Maar wat er in Casa Janssen op niet gedaan is, is het optuigen van de kerstboom in het huis. Daar gaat tijd voor gemaakt worden in de schoolvakantie. Maar om al een eerste gevoel te krijgen bij dit evenement, en de buurt te laten zien dat wij natuurlijk altijd in de kerstsfeer zijn, is de kerstverlichting al aan ons huis aangebracht en hebben we, als grote blikvanger, een rode kerstboom in de tuin gezet. Ja, beste kijkbuiskinderen, jullie lezen het goed, we hebben een vuurrode kerstboom in de tuin opgetuigd. Een ieder die langs rijdt kan het niet laten om een blik hierop te werken, zo erg zelfs dat we al bijna fietsers gehad hebben die er zo door gefascineerd waren, dat ze bijna bij ons de sloot in reden. Het was nog wel even een werk om de boom goed verankerd te krijgen, maar met een beetje drassige grond komt dat uiteindelijk wel goed. Zeker als de boom zelf ook van stevig plastic gemaakt is en je de takken ook goed vast kan zetten zoals jij het wilt en ze zekert met een paar haringen. Windkracht 10 gaat die boom niet uit de grind getrokken krijgen :-). Tja, je hebt een bepaalde mate van extravertie of he hebt het niet :-)).

Real live Angry Birds

De familie Angry Bird

Ik heb inmiddels een aantal keren geblogd over het spel Angry Birds. Zowel bij mij thuis als op de Rabobank is dat innmiddels een cult klassieker aan het worden! De naam wijzigt nog wel eens, want Jeroen kan Angry Birds nog niet uitspreken, dus hij heeft het steevast over "kippen schieten", maar dan weet ook iedereen wat hij bedoelt. Nu zag ik enkele weken geleden (waar Twitter al niet goed voor is) de aankondiging dat de Angry Birds franchise uitgebreid werd met wat fysieke AB's. Deze week bericht van Toywiz gekregen dat de Birds aan hun vlucht over de Atlantische Oceaan begonnen waren en het zijn bikkels, want een dag daarna stond UPS voor de deur. Die zijn uiteindelijk wel drie keer terug moeten komen, maar inmiddels zijn de Birds gearriveerd en wordt het tijd om de video game eens fysiek na te gaan spelen :-). Naast de bestelling voor Daan en Jeroen had ik ook een extra ABtje besteld voor de grootste Angry Birds fan bij Rabobank die ik ken en die heb ik vandaag ook afgeleverd en die was er ontzettend mee in de nopjes, terwijl de vogel ook een dag commentaar opleverde (oa over de match tussen de gekozen vogel en de persoon :-)). Tja, je ziet, wat een pluche beest al niet kan doen!!!

Cakejes voor Jeroen

De cupcakes van Jeroen, gemaakt door Ans

Jeroen is op 20 december jarig. Dat betekent dat hij ieder jaar zijn verjaardag eerder moet vieren op school, want dat valt altijd in de kerstvakantie. Zo ook dit jaar, en gaat hij woensdag trakteren en de klassen rond. Het is altijd even goed met Jeroen afstemmen wat hij nu daadwerkelijk wil trakteren op de Halverwege. Dit jaar viel zijn oog op cupcakes. Lekker fel gekleurd en superzoet. Nu lukt het Jeroen nog niet helemaal om dat soort zaken zelf te maken :-), maar gelukkig wil mama hem dan altijd wel verder helpen. Dus inmiddels was Ans de hele dag bezig om deze te maken, waar ze nog bijna een longaandoening kreeg van alle poedersuiker die ze tijdens het maken inademde. Maar het resultaat mag er zijn, de cupcakes zijn een lust voor het ook en we vonden ze nog heerlijk ook. Nou ja, er was een persoon die wat minder tevreden erover was, omdat het toch een beetje te vullend was voor zijn buikje. Drie keer raden wie het was: juist, Jeroentje!! Maar ik weet zeker dat de cupcakes morgen een hit gaan zijn en dat Jeroen vol trots met deze prachtige kunstwerkjes de boer op gaat!!

1000 blogposts

Zonder dat het eigenlijk op is gevallen, heb ik een mijlpaal overschreden, dit in namelijk blogpost 1003 die ik schrijf, wat betekent dat de blogpost "Sportieveling" nummer 1000 was! Nu is dat niet helemaal eerlijk, want in dit blog heb ik uiteindelijk de blogs van de reizen met Frank, Simon en Rene naar Washington, Philadelphia en Baltimore en die met de familie naar Californie, Arizona en Nevada geincorpereerd. Maar goed, desondanks is het toch een mooi aantal. Toen ik met het blog begon was het voor mij echt nog maar de vraag hoe lang ik ermee door zou gaan. Het na een paar maanden stoppen zat echt gewoon in de mogelijkheden, maar inmiddels hoort het er gewoon een beetje bij. Het is gewoon leuk om te doen, soms omdat er leuke dingen te melden zijn, maar soms ook omdat het de mogelijkheid geeft om zaken van je af te schrijven, of zaken uit de verleden eens in perspectief te zetten (en dan is het sowieso goedkoper dan een psychiater :-)). 

Ik heb even een tijdje gehad dat ik als een autist iedere dag absoluut iets op het blog wilde plaatsen, want "content is king", maar daar ben ik wel vanaf. Ik merkte dat ik dan bijvoorbeeld zaken die op een dag gebeurd waren op ging sparen en uitsmeren over drie dagen, maar dat haalde de flow uit de verhalen en dat vond ik zelf al niet lekker lezen. Dus als ik nu een dagje oversla, dan is dat ook prima. En natuurlijk is het enthousiasmerend om leuke reacties te krijgen, dat zorgt ervoor om nog meer creativiteit erin te stoppen. Op naar de volgende 1.000 zullen we maar zeggen!!!

Jos 75

Rijsttafel a la Willy en Jos, heerlijk!!!

Zaterdag ging de familie Janssen/ van der Weg na de zaterdagse plichtplegingen (lees: Jeroen moest zwemmen en turnen) naar Elst om daar de verjaardag van Jos te vieren. Hij werd 75 en dat zou je hem zeker niet geven! Nu is het wel even anders dan vroeger een verjaardag in de familie van Ans, want dan zat het hele huis vol, deze keer bleef het bij een redelijk gevulde woonkamer. De kinderen hadden al snel de bovenverdieping gekraakt en daar Mario Monopoly mee naartoe genomen, plus de iPad en iPhone die ze mij afhandig hadden gemaakt. Voor mij was het toch even moeilijk om de draad te kunnen blijven volgen bij de gesprekken, want plat Betuws behoord niet tot mijn standaard vocabulaire :-). Maar lekker eten is daarentegen een universele taal die ik wel spreek. En daar hadden Willy en Jos goed rekening mee gehouden, want ze toverden een bijzonder mooie rijsttafel voor de aanwezigen op tafel! Ik was met name erg onder de indruk van de rendang die tot een perfecte staat gesudderd had, maar eigenlijk alle gerechten waren top! Wat mij betreft een prima initiatief dat over een jaar wel weer herhaald mag worden!!

Going to Miami

Het Four Seasons in Miami, aardig zwembad

Eind april en begin mei gaan Simon, Rene en ik voor een weekje vakantie naar de good old USA. Deze keer dus naar Florida. Daar zijn we natuurlijk al een keer geweest en ik met Ans ook nog een keer, maar op de een of andere manier is de grootste stad van Florida, Miami, altijd een beetje aan onze aandacht ontsnapt. Dat gaan we deze keer eens even goed maken. De helft van de vakantie zal daar namelijk zich gaan afspelen, met uiteraard uitstapjes naar de randgemeenten als Fort Lauderdale (bekend van de Spring Breaks van de Amerikaanse Colleges'). Het was even zoeken naar het juiste optrekje waar we onze tenten op konden gaan slaan. Na een half uurtje speuren op internet kwam ik een leuke site tegen, die de five star alliance heet (drie keer raden waaorm :-)) en daar koos ik een aardig plekje uit, namelijk het Four Seasons. Ziet er prachtig uit en er was een mooie aanbieding, waarin we een nachtje gratis kregen, en dat konden we natuurlijk niet laten liggen. Nu maar eens even bekijken hoe we onze tijd daar zo efficient mogelijk in kunnen richten, want er is veel te doen!

Sportieveling

Als je alles gedaan hebt, ga je ook nog skeeleren!

We hebben een sportmonstertje bij ons in de familie. Jeroen is degene die zoveel sport doet, dat hij het geheel compenseert voor zijn broer en vader (mama doet dat zelf genoeg, dus die heeft geen compensatie nodig). Zo heeft Jeroen op dinsdag natuurlijk zijn uurtje gym op school, terwijl hij op woensdag schaatsles heeft en daar kijkt hij de hele week naar uit. Bizar om te zien hoe snel hij daar vorderingen maakt. Zaterdag doet hij een "double header", beginnend om 8 uur 's ochtends met zwemles (tot groot plezier van zijn vader die hem dan mag brengen), terwijl om 11.30 uur hij in Amsterdam West bij Turning Spirit te vinden is om aan de turnles deel te nemen. Op zondag wordt er niet gerust, maar gaat de grote baas verder om samen met Daan naar Aikido te gaan. En alsof dat alles bij elkaar nog niet genoeg is, heeft jij sinds kort ook nog het skeeleren uitgevonden, waar hij door de tuin of samen met Ans op de openbare weg een rondje maakt en zijn kunsten aan het vertonen is. Je zou er bijna moe van worden, als je dat zo allemaal hoort, maar gelukkig kan Jeroen er zelf goed mee uit de voeten, voordat hij 's avonds van vermoeidheid op slaap valt op de bank :-).

Eindelijk weer eens bij De Nederlanden

Snoekbaars uit de Vecht met paling, de echte signature dish

Vandaag was en uitstekende gelegenheid om het noodzakelijke met het aangename te combineren. Ik had een sessie staan met het delivery management met een van onze leveranciers, en dat was een goede vriend van me, Hein Jurg. Om een goede relatie tussen de bedrijven verder te bewerkstelligen, spraken we 's middags af bij De Nederlanden, zoals de vaste lezers van het blog weten een van mijn meest favoriete restaurants. Het was alweer een tijdje geleden dat ik langs was geweest, maar de ontvangst was er niet minder gastvrij om!! Bij binnenkomst kon ik direct Jan Willem en Martijn de hand schudden. Na een tijdje met Martijn hebben staan kletsen over zijn toekomstplannen met Smaragd Wijnen (en echte aanrader, Martijn heeft overigens hele goede selecties voor de feestdagen, waarin oa Italie centraal staat, de echte liefhebber moet echt eens op zijn site gaan kijken en contact opnemen), kwam Wilco ook even bijpraten. Dat werd helaas onderbroken omdat ik Hein, die aan het ronddolen in Vreeland was, naar De Nederlanden moest loodsen. Maar dat lukte gelukkig snel en 5 minuten na het telefoongesprek zaten we heerlijk bij de open haard.

Het hoofdgerecht: filet van ree

Na eerst wat amuses in de lounge gegeten te hebben, kwam Wilco met de kaart, maar de traditionele zin werd weer gesproken: "....of zal ik gewoon wat gangetjes koken?". Tja, dat zijn aanbiedingen die je niet af kan slaan. En ook deze keer werden we niet teleurgesteld. De aftrap was vleugel van de rog, met een heerlijke decoratie van kerrie en nootjes. Daarna kwam een prachtig stukje Griet, dat gesmoord was in de champagne. Zo mals, dat het met een rietje naar binnen te zuigen was. Een hele verrassende combinatie. Daarna kwam voor mij het gerecht van de dag: snoekbaars uit de Vecht, met paling. Oh mijn God, wat heerlijk, dit is echt de signature dish van Wilco en ik kan alleen maar zeggen dat iedereen die naar de Nederlanden gaat dit gerecht absoluut moet eten!! Als je het niet doet, dan doe je je smaakpapillen onrecht aan! Echt smullen. Daarna volgende een mooi stuk eendenlever, waarna het hoofdgerecht een seizoensklassieker bleek te zijn, ree op twee wijzen bereid. Als laatste gangen volgende de kaaswagen met een mooie selectie (grappig was de Vinkethaler, de Vinkeveense variant van Emmenthaler), een dessert met spongecake en sherry ijs en als afsluiter heerlijke cappuccino met een kleine selectie friandises.

Klassiek genoeg verlieten we als laatsten het restaurant, precies op het moment dat de diner service van De Nederlanden begon :-). Het was weer geweldig, eten helemaal top en de gastvrijheid die weer voelde alsof je in je eigen woonkamer zat. Wel vervelend dat we op het laatst hoorde dat Caroline met een hersenschudding op bed lag (schaatsen is gevaarlijk voor je gezondheid). Oh ja, de afstemming met Hein verliep ook uitstekend, maar met die saaie details zal ik jullie niet verder vermoeien :-).

De nieuwe stappers

Eindelijk binnen, mijn door Duivshoes gemaakte verjaardagscadeau!

Het heeft even geduurd om erover te schrijven, omdat er zoveel gebeurde de afgelopen periode. Maar nu is er dan even tijd voor, dus taaadaaaa....hier zijn ze dan, de nieuwe op maat gemaakte stappers!! Vorige week gingen Ans en ik ze halen bij Duivshoes in Haarlem. we waren keurig om 14.00 uur bij Bart en daar stonden ze dan te glimmen. Twee schitterende soorten leer die elkaar hartstikke mooi aanvullen, afgezet met een rode bies en rode veters. Als dat niet uitdagend is.....Op de binnenzolen was nog een verrassing aangebracht, namelijk het logo van een van mijn meest favoriete horloge merken, Tag Heuer en dan nog minus de Tag ook (dus echt het originele Heuer logo!!). Dat zag er mooi uit. De zolen zijn van helemaal van leer met een mooi logo van Duivshoes erop. En ze lopen uitstekend. Ik kreeg er wel een gebruiksinstructie bij, want de eerste keer mocht ik ze maar drie uurtjes aan. Dat wilde ik natuurlijk snel doen, maar ja, toen ging het opeens sneeuwen en om nu met mijn nieuwe schoenen gelijk door de sneeuw te lopen, dat vond ik zonde. Dit weekend heb ik daarom maar thuis de eerste ronde inlopen gedaan en dat beviel goed. Nu wachten tot de sneeuw weg is, dan kunnen we ons ook eens gezamenlijk buiten geven, mijn unieke schoenen en ik :-).

Toedeledokie

Op weg naar huis vanuit de Italiaanse les zet ik radio 1 aan, waar net Erben Wennemars op de radio te horen is die een interview met Robin Haase wil gaan houden en dan....komt er breaking news, namelijk dat Martin Jol het bij Ajax voor gezien houdt. Hij heeft zelf er de brui aan gegeven, omdat hij er geen heil meer in zag. Tja.....toch wel een klein beetje verrassend, maar aan de andere kant ging het ook wel erg slecht met Ajax. Ik zeg: die heeft het wel weer een fiks half jaar volgehouden, dat is 2 maanden langer dan zijn voorgangers. Nu ook dan maar gelijk het bestuur weg, ruimt lekker op....maar of alles er nu beter van wordt????

Sinterklaas 2011

Sint en Piet, waarschijnlijk voor het laatst in actie

Vanochtend waren Daan en Jeroen al vroeg uit de veren. De energie en het enthousiasme voor Sinterklaas vierden hoogtij. Maar eerste nog even naar Aikido, maar.....toch niet, want toen Daan en ik aankwamen bleek de zaal helemaal donker en keerden we weer rechtsomkeert. Vervolgens was het een lange wacht tot om 14.00 uur alle gasten aankwamen. Zo tegen 15.30 uur was de spanning wel te snijden en vertrokken Hans en ik om "de auto van Hans weg te brengen", wat uiteraard betekende dat wij stiekem het kantoor ingingen om ons te verkleden. Met behulp van Leny waren we in een half uur klaar, waarbij natuurlijk het schminken van Piet en het aanbrengen van de baard bij Sinterklaas de klassieke tijdrovers waren :-). Om 16.00 uur kon onze zegetocht beginnen. We werden warm onthaald door alle kinderen, waarvan 4 al niet meer in Sinterklaas geloofden en 2 nog wel. Uiteraard was het weer erg gezellig en het was mooi om te zien hoe Jeroen zich op zijn paasbest gedroeg en toen hij klaar was netjes een hand gaf en " dank u wel, Sinterklaas"  zei.

Een berg cadeau's

Na een optreden van een uur was het voor Sint en Piet weer tijd om te gaan. Net daarvoor werden alle pakjes nog even naar binnen gedragen, wat betekende dat alle kinderen en ouders met armenvol weer het huis in kwamen. Na een zangfestijn werden Sint en Piet de deur gewezen en gingen ze met een polonaise de deur uit! Daarna was het tijd om (nadat Hans en ik miraculeus terug waren gekomen) alle pakjes uit de pakken en dat duurde uiteindelijk langer dan het bezoek van de goedheiligman. Na de cadeaus was het tijd om een de dis te gaan en daarvoor hadden we deze keer voor klassiek Nederlands gekozen. dus deden we twee soorten stamppot met rookworst of gehaktballen a la Leny, beiden bleken een groot succes te zijn. Met een rondje vla met rabarber & bosvruchten en verse slagroom na, was het einde van de avond in zicht, wat ook aan de stemming van de kinderen bleek, want die werden erg hangerig en zeurderig. Om negen was iedereen weer op pad naar huis, en lagen Daan en Jeroen ook al plat. Ans en ik deden nog een eerste opruimronde, maar de rest, die komt morgen wel.

Maart spelletjes maand

Orkz spelen een hoofdrol in Dawn of War II: Retribution!

Vanmiddag zat ik even te surfen op Play.com. Vroeger de site om CD's en DVD's te bestellen, maar ja, dat heb ik geloof ik inmiddels af 5 jaar niet meer gedaan. Terloops kwam ik op de games afdeling terecht, en zag daar opeens de titel Dawn of War II: Retribution staan. Dat is een grote add on op het immens goede origineel en de opvolger Chaos Rising. Dat was een leuke verrassing. Ook leuk was dat het geen eeuwigheid ging duren voordat Retribution er ging zijn, idee is dat deze begin maart 2011 er is. Via dezelfde site kwam ik erachter dat vanuit de Warhammer 40K franchise er ook een Action RPG uitgebracht gaat worden, te weten Space Marine. En deze komt....ook in maart 2011 uit! Voeg daaraan toe dat in maart 2011 ook Dragon Age 2 uitkomt en ik krijg het erg druk in die periode. Dat wordt nog eens keuzes maken :-).

Winter in Halfweg

De sneeuwpop van Jeroen, Anke en Ans

Na weken aangekondigd te zijn bleek het vandaag dan eindelijk zo ver: het ging fors sneeuwen! Niet zoals die mietjessneeuw van afgelopen maandag toen het halve land stil kwam te liggen door 0,5 cm sneeuw, maar nu echt een hele flinke sneeuwstorm. In Halfweg begon dat al zo rond 7 uur 's ochtends, waardoor Jeroen en ik te laat kwamen voor de zwemles en daardoor de les moesten missen. Balen!!! Daarna zette de sneeuw nog even extra aan, waardoor het al geen pretje was om nog de laatste boodschappen voor Sinterklaas te moeten doen, laat staan je door de sneeuwstorm een weg te moeten banen naar de turnclub (met dank aan Ans kan Jeroen toch lekker aan de gang voor de wekelijkse gommelestiek!). Maar zo rond een uur of half vier stopte het met sneeuwen en wilden Anke (die bij ons was komen spelen) en Jeroen lekker buiten spelen. Aangezien ik op bed lag met een fikse, maar gelukkig erg tijdelijke, hoofdpijn, ging Ans met de kinderen de tuin in en ze hadden reuze lol. Het hoogtepunt was een flinke sneeuwpop die door hen gemaakt werd, die qua lengte zelfs hoger werd dan Jeroen. Een knap stukje werk van de bouwploeg, die er naast koude handen ook lekkere rode wangen aan over hebben gehouden. Het was niet meer dan verdiend dat ze daarna lekker even op de bank uit konden rusten met een kop warme chocolademelk!

Surprise

Daan met zijn surprise, een luxe hockeystick!

Het is weer de tijd van Sinterklaas, zondag is het pakjesavond en wie weet komt de goedheilig man wel een bezoekje aan het landje van Lieftinck (zoals ons erf in de volksmond heet) brengen. Vandaag was het echter al het bezoek van Sinterklaas aan de Halverwege. Dat betekende voor Jeroen dat hij op mocht treden voor Sinterklaas, maar Daan is natuurlijk al wat groter, dus voor hem begon een ander fenomeen, namelijk het maken en uitpakken van surprises! Ik weet nog wat een ongelofelijke hekel ik zelf daaraan had, dus er kwamen veel vervelende jeugdherinneringen naar boven. Gelukkig heeft Ans dat niet, dus konden we de taken mooi verdelen, Ans hielp Daan een moois suprise te maken (ze maakten voor Ruby, een meisje dat van hockey en glitter houdt, een bling bling hockey stick), terwijl ik Daan hielp om een heel kek gedicht in elkaar te zetten, want ik kan rijmen en dichten zonder mijn hemd op te lichten!! Dus met een uurtje of twee was alles in elkaar gezet. Gisteren ging de surprise al mee naar school, zodat hij niet vergeten kon worden. Vandaag was het dan de grote dag, en het kan niet anders gezegd worden dan dat Ruby erg blij was met de surprise en de cadeau's die erin zaten. Daan zelf kreeg een lego blok als surprise, gevuld met GoGo's. Gelukkig maar, dat geeft in ieder geval een mooie voldoening van het knutselwerk en de rijmelarij!

Shameless plug

Even niet heel veel energie en inspiratie om een uitgebreide blogpost te schrijven (en dat terwijl er genoeg te doen vertelen valt). Daarom iets korts wat ik op de lijst had staan, namelijk nog een keer een "shameless plug". Voor een ieder die van gitaarmuziek houdt, met een beetje melancholie raad ik zonder blikken of blozen het nummer "All over but the crying"  aan van Georgia Satelllites. Zonder enige twijfel hun mooiste nummer, klik op de link en geniet ervan. Voor nu: welterusten!!

Airbourne, met hindernissen

Later dan verwacht, maar de groep was uiteindelijk toch in Paradiso

Maandagavond was de eerste keer dat ik een les Italiaans moest laten schieten. Die avond kwam namelijk Airbourne in Paradiso optreden. Voor de heidenen onder ons: Airbourne is de jonge versie van AC/ DC. Ja, ze maken in principe op iedere CD 10 keer hetzelfde nummer, maar " why fix it if it ain't broken", zeg ik altijd maar. De laatste keer dat ik naar een concert ben geweest was alweer een tijdje geleden (Dropkick Murphys in de Heiniken Music Hall) en het was sowieso weer leuk om samen met Rene, Frank en Simon (en aanhanger Robert, een vriend van Rene) weer eens in Paradiso te vertoeven, waar ik warme herinneringen aan de heg voor de deur heb. Als start spraken we om 17.30 uur af in Suvarnaphum, om daar een Thaise maaltijd te gaan nuttigen. Echter, door het slechte weer, waren alleen Robert, Simon en ik er. Frank zou er binnen een kwartier zijn en Ren stond in de file uit Almere. Na 10 minuten bestelden we maar een eerste voorgerecht (een selectie van diverse Thaise lekkernijen). Na deze opgegeten hebben: nog steeds geen Frank en geen Rene. Frank was niet meet te bereiken en Rene stond nog, met zijn vrouwelijke collega in de auto, op dezelfde plek als een half uur geleden. Weer een kwartier wachten, en toen tijd voor het tweede voorgerecht (doe eens een rondje soep). Aan het eind van die gang, kwam Frank binnen en at het restje soep van Simon en bleek Rene al een kilometer opgeschoten te zijn. Bij het hoofdgerecht bestellen bleek Rene het niet meer te halen om mee te eten, maar ging hij naar huis, waar we hem na het diner ophaalden om daarna met rappe gang naar Paradio te reizen, waar we klokslag 8 uur binnen vielen!

Joel O'Keeffe bovenop de Marshall stack van Airbourne

Daar aangekomen konden we nog 30 seconden genieten van het voorprogramma, Enforcer, om te zien dat het aan alle stereotypen voldeed van een mid jaren tachtig heavy metal band, inclusief magere zanger met vet, lang blond haar en aan zwarte handschoen met " spikes"  erop die " death to all but metal"  riep. Jaja, dat zijn de teksten. Wat echt lachen was: 5 minuten na het einde van de set, kwamen de bandleden van Enforcer zelf weer op het toneel om hun spullen op te ruimen. Dan sta je echt aan " the bottom of the foodchain" in muziekland. Om me heen kijkend zag ik dat ik niet per definitie bij de oudere garde van bezoekers hoorde en dat was wel weer verkwikkend. Ik deed dan weer wel afbreuk aan mijn eigen imago door te zeggen dat ik wel hoopte dat Airbourne strak om half negen zou beginnen, want ja, morgen moest er natuurlijk weer gewoon gewerkt worden....Na het weghalen van het Enforcer doek, werd overigens duidelijk dat Airbourne serieuze plannen had. Toen het doek wegviel werd er namelijk een gigantische marshall stack zichtbaar, je hoefde niet gestudeerd te hebben om te kunnen weten dat daar een ongelofelijk wall of sound vandaan zou gaan komen! Uiteindelijk was Airbourne natuurlijk rock 'n' roll, dus om half negen werd er niet begonnen, maar heel veel later werd het niet, om 20.45 uur doofden de lichten in de zaal, gingen de spotlights heen en weer en ongeveer een minuut later, gierde het eerste nummer van Airbourne van die avond, " Raise the Flag!" als een raket door de zaal heen!

Klassieke pose bij een hardrock concert, ik kan het nog!

Het zou uiteindelijk een fantastisch concert worden. De mannen van Airbourne hebben ene gigantisch enthousiasme en dat straalt helemaal af op het publiek. Natuurlijk moet je niet teveel naar de teksten luisteren (of er in ieder geval niet teveel over nadenken, want je kunt ze zelf schrijven, als je de woorden rock n roll, drank, vrouwen en rock n roll een paar keer achter elkaar zet heb je waarschijnlijk elk willekeurig nummer) en verwacht niet dat je riffs van Clapton of Henrickx zult horen, want het zijn geen virtuozen, maar dat geeft ook niet, daar kom ik niet voor. Veel energie en plezier, herkenbare deuntjes, makkelijke meezinger en een mega hard volume, dat zijn de ingredienten voor een succesvol Airbourne concert. Gelukkig ging zanger/ gitarist Joel O'Keeffe lekker door met alle rock clichees uitmelken, dus we kregen op een gegeven moment een podium vol fans die daar aan het dansen waren, een gitaarsolo die eigenlijk nergens over ging, macho poses van de bandleden, handbangen a la Status Qua (helemaal synchroon), het op het balkon van Paradiso klimmen, op de nek van de security een rondje door de zaak heen gaan en het klimmen op de Marshall stacks op het podium het zat er allemaal in. en weet je wat: dat geeft ook helemaal niks, want voor deze groep is dat gewoon authentiek!! Het was jammer dat nummers als Overdrive en Armed & Dangerous niet gespeeld werden (twee van mijn favorieten van No Guts No Glory), maar er was zoveel lekkers te horen, dat dat niet uitmaakte. De eerste set werd natuurlijk afgesloten met het hitje " Too much, too young, too fast"  (ook bekend van de Les Mills programma's uit je plaatselijke sportschool), terwijl de twee toegiften afgesloten werden met de cult klassieker " Stand up for rock n roll", waarna Joel ons meegaf dat "as long as we live, as long as you live, rock n roll will never die"!! En zo is het maar net!!!

Uiteindelijk vertrokken we zo rond half elf uit Paradiso, na een geweldig concert en we kregen nog een cadeautje mee naar huis, namelijk een flinke piep in de oren. Maar ik weet een ding zeker: de volgende keer dat Airbourne weer in Amsterdam is, ben ik er bij!!!!

Artistieke vrijheid

En Randy, bedankt voor deze beeldige avatar, he!!

Ik ben nu sinds drie jaar programma manager van het Internet Portaal programma binnen Rabobank Groep ICT. Een geweldig programma, dat nog geweldiger gemaakt wordt door de mensen die erin werken. Een van de zaken mij altijd opvallen aan de mensen die in het programma werken is een grote liefde voor het vakgebied en een groot enthousiasme om resultaten neer te zetten. Maar de afgelopen tijd is er nog een andere grote invloed ingekomen, namelijk een verhoogde mate van creativiteit. Nu was die er altijd al geweest in het zoeken naar technische oplossingen, maar met het toetreden van Randy Daal aan ons team, hebben we er ook een echte artiest bijgekregen. Randy probeert de creativiteit die hij niet in zijn werk kwijt kan (en als je nagaat dat hij een front end expert is, die al leeft bij de creativiteit van zijn werk, dan kun je afleiden dat hij wel heeeeeel veel creatieve energie in zich moet hebben :-)) in het maken van avatars te steken. Dus op basis van enkele fysieke persoonskenmerken plus meer de kenmerken van iemand karakter cq liefhebberijen maakt Randy er een impressionistisch meesterwerkje van, war overigens qua uitstraling een erg hoog South Park gehalte heeft. Na enkele van zijn kunstwerken aanschouwd te hebben, kon ik er ook niet helemaal aan ontsnappen en kreeg ik dit meesterwerk opgestuurd. Ik ga er maar vanuit dat imitatie en persiflage de grootste vorm eerbetoon is, dus ik ben er blij mee, zeker met de geuzennaam Mr. Gadget :-). Maar een ding moet ik er toch wel bij zeggen: in het echt heb ik meer haar, dat is wel belangrijk om te weten :-)!!!

Na jaren zoeken....succes!!!

De oplossing voor het dagelijks scheren

Sinds mijn 15de moet ik me regelmatig scheren. Omdat mijn vader uit de klassieke school kwam, was dat keurig met een hoop scheerschuim en een scheermesje van Gilette. Dat ging tijden goed, namelijk toen ik nog weinig baardgroei had. Maar later werd het wat lastiger, want om goed glad te blijven moest ik eigenlijk dagelijks dit festijn herhalen. En daar bleek mijn huid lastig tegen te kunnen. Voor mijn huid bleek het slechts mogelijk om dat twee keer per week te doen, omdat ik anders gigantische rode plekken in mijn nek of op mijn wangen begon te krijgen en het helemaal schraal werd. Maar dat betekende over het algemeen ook veel baardgroei die ik eigenlijk niet wilde hebben. Veel scheerapparaten geprobeerd, maar die maakten het geheel alleen maar erger, mijn gezicht bleek ook niet echt geschikt voor geautomatiseerd en droog scheren. Maar het bleef 25 jaar lang wel iets wat in mijn gedachten bleef en waar ik om de zoveel tijd weer eens een verwoede, maar mislukte poging toe deed om op te lossen.


Tot twee maanden geleden ik weer een reclame van Braun zag. Je kon hun nieuwste apparaat, de Braun 3 series, geschikt voor nat en droog scheren, nu zonder risico uitproberen, want als het niet beviel stuurde je het gewoon terug en kreeg je je geld terug. Ik kreeg het apparaat en er stond al op dat je twee maanden je huid de tijd moet geven om te wennen. Dat was even doorzetten, maar....het is gelukt!! De Braun Series 3 is hetgeen waar ik 25 jaar naar gezocht heb op scheervlak!! Ik kan me nu iedere dag heerlijk scheren, zodat ik fris en fruitig en met babyzachte wangen :-) de nieuwe dag tegemoet kan treden. Voor de kleine finesses natuurlijk nog wel een Gilette erbij, want dat blijft natuurlijk uiteindelijk het betere ambachtswerk!!! Zo zie je maar, ook op je 41ste kun je nog verrast worden met iets dat al 25 jaar niet ging zoals je wilde!!!