Investering in Lego

Ik heb ooit een interview gezien met Herman Brood. Herman, in zijn normale toestand (wat betekende dat hij of stoned of straal bezopen was), hing onderuit op een bank en de interviewer vroeg hem hoeveel geld hij op de bank had staan, waarop Herman aangaf dat hij nu ongeveer rood stond. De interviewer, die oprecht geschokt leek (hoe naïef kun je zijn :-)), vroeg toen hoe dat nu kon, met de verkopen van zijn platen zou hij toch wel wat gespaard hebben, of in aandelen of obligaties geïnvesteerd hebben. Herman trok een wijs gezicht, nam nog een flinke slok wodka en zei toen op de toon van een groot filosoof: "ik investeer in mooie herinneringen!".  Nu is dat wel een bijzonder goede uitspraak (ik vraag me af of Herman zich er bewust van was wat hij eigenlijk gezegd had), maar een klein beetje brood op de plank kan ook geen kwaad :-). In dat kader kunnen vele van ons een voorbeeld nemen aan Daan. Daan investeert veel van zijn zakgeld in Lego. De investering haalt hij al terug aan het plezier van het in elkaar zetten en het ermee spelen. Maar op monetair gebied doet hij het ook niet slecht. Zo heeft hij bijna alle Lego van Batman en toen ik afgelopen week even iets op Marktplaats zocht, kwam ik wat van die Lego tegen. Om een voorbeeld te geven: Daan heeft ooit voor 80 Euro de Batcave gekocht, deze wordt inmiddels voor 525 Euro aangeboden. Weliswaar MIB (Mint in Box), maar toch! Arkham Asylum van 75 Euro gaat grif van de hand voor 500 Euro, terwijl de Battank (40 Euro gekocht) voor een coole 225 Euro aangeboden wordt. En dan nog te zwijgen over de losse poppetje, waar een Joker voor 75 Euro van de hand gaat en een Poison Ivy toch ook snel rond de 100 Euro doet. Dan kun je veel zeggen, maar de aandelen markt heeft het de afgelopen jaren aanzienlijk minder gedaan qua rendement!

Reislust

Zoals eerder gemeld staat de eerste trip voor 2010 inmiddels in de boeken.  Eind april naar Rome met René, Simon en Frank. Dat wordt natuurlijk een dolle boel! Maar inmiddels dienen meer reizen zich aan. Zo lijkt het erop dat ik in maart wederom een bezoek ga brengen aan het "prachtige" India (Chennai, om precies te zijn). Mensen die mij kennen, weten dat ik data echt van hou :-). Maar er staat meer op de agenda. In de mei vakantie wordt het wellicht een korte trip naar Denemarken, omdat zowel Daan als Jeroen echt zin hebben in een bezoek aan Legoland. Wel even de verwachtingen managen, want Daan heeft het in zijn hoofd gehaald dat daar alle Lego sets die ooit gemaakt zijn te koop zijn, en dat zou dan wel eens een tegenvaller kunnen worden. En dan even als laatste, ga ik vandaag even informeren bij het reisbureau naar een op maat reis (nee, geen op maat hypotheek, hier hoop ik wel plezier van te hebben :-)) naar de oostkust van de Verenigde Staten. Er is weer een plan opgevat om met Hans en Leny van de zomer die kant op te gaan met in ieder geval Boston, Niagara en New York. Washington werd ook genoemd, maar daar ben ik in 2009 al geweest en ik vond dat niet zo bijzonder dat we daar dit jaar weer heen zouden moeten. Maar goed dat ik de Flying Blue kaart aangevraagd heb, dat worden tenminste wat airmiles :-).

Een prachtige brief

Vandaag wat eerder weg van Jansoensborch omdat ik op tijd thuis moest zijn om voor mijn twee schatjes van jongens te zorgen. Ans moest naar een meeting van de plaatselijke middenstand en om nu eens een keer niet te laat te zijn en Ans zich niet te laten haasten, vertrok ik om half vier en was ik om half vijf thuis. Jeroen was nog lekker bij vriendjes aan het spelen, maar Daan was thuis, want hij kon niet bij zijn vriendje Donovan spelen. Hij begon net met een hersenkraker (een denk/puzzelspelletje waarbij je Spiderman van punt a naar b moet krijgen, door tonnetjes en ladders om te gooien, binnen 15 minuten was hij door de kaartjes van de beginners heen :-)). Omdat ik niet in mijn vrije tijd alleen mijn stropdas af doe, ging ik naar boven om mij om te kleden. toen ik daarmee klaar was, zag ik iets hangen boven mijn bed. Nadere bestudering leerde dat dit een brief was van Daan die hij geschreven had op school en waarin hij keurig netjes had opgeschreven dat hij heel erg veel van papa en mama hield, omdat ze de liefste op de hele wereld waren omdat het we zijn ouders zijn. Nu ben ik soms best emotioneel, maar ik stond boven in de slaapkamer toch echt met de tranen in mijn ogen van de emotie, zo mooi hoe die jongen dat geschreven had! Ik kan natuurlijk niets anders doen dan snel naar beneden te gaan en hem uitvoerig te knuffelen. Wat een ongelofelijke schat is het toch! En die brief? Die bewaren we natuurlijk, en gaat nadat hij een tijdje op de muur gehangen heeft keurig netjes in Daan zijn schatkist!

Eten in het weekend

Dit weekend stond in het teken van zelf gemaakte gerechten. En dan natuurlijk niet de rechttoe rechtaan groente, aardappels en vlees maaltijd. Nee, dit weekend begonnen we zoals al eerder gezegd met de zelf gemaakte pizza, en dat is leuk, want dan gaan je zoons natuurlijk meehelpen.........NOT!! De heren vonden het erg lekker, maar vooral als papa het ging maken. Op zondag gingen we culinair echt helemaal los! Ans begon met het voorbereiden van het stoofvlees dat we maandag gingen eten. Dat is echt een heidens karwei om al het vlees schoon te maken (er mag voor mij geen grammetje vet inzitten) en het moet bijna twee dagen opstaan. 's Middags maakte Ans een werkelijk heerlijke Apple Crumble (met havermout erin en verschillende soorten appels), die was echt om je vingers bij af te likken zo lekker, dus de hele bak was gelijk op (waarin ook Daan en Jeroen zich niet onbetuigd lieten). 's Avonds maakte ik een traditionele roti naar oud Surinaams recept en aten we het ook op traditionele wijze (dus met een pannenkoek en de vulling uit één gezamenlijke bak). Hoewel de mannen het eerst niet zagen zitten, waren ze na twee happen helemaal om en aten ze echt hun buikjes rond! Al met al een heel geslaagde dag. Je ziet maar weer: zelf koken ipv wat zaken bij elkaar gooien is toch lekkerder en geeft meer voldoening (zeker als je kinderen het ook nog eens opeten!).

Echt een harde kop!

Gisterenavond waren de heren Daan en Jeroen redelijk aan het eind van hun Latijn. Ze hadden erg hard gespeeld en vonden dat ze dat nog wel even door konden zetten. Maar aan alles komt een eind, dus na veel van de opvoedkundige lessen gebruikt te hebben, hadden we de mannen uiteindelijk in de modus om naar boven te gaan. Echter, de pyjama's aantrekken, dat zat er nog niet helemaal in, dus ook daar moest papa even de helpende hand toesteken. Bij Daan ging dat nog redelijk simpel, maar bij Jeroen wat minder. Tot op een gegeven moment ik heb redelijk rustig had, pyjamajasje aan en nu nog even de broek goed aantrekken. Dat was iets lastiger, want Jeroen was op zijn hurken gaan zitten. dus nog even extra vooroverbuigen, dan moest het toch lukken. Daar leek het inderdaad ook op, totdat Jeroen zich met volle kracht plotseling omhoog lanceerde en met een flinke klap met zijn kruin mijn strottenhoofd ramde! Daardoor ging papa even helemaal gestrekt, happend naar lucht en kokhalzend. Dat was even een flinke klap om bovenop te komen en Jeroen schrok natuurlijk ook. Gelukkig was na een paar keer ademhalen het meeste wel weer weg, maar het voelde toch alsof je keel dichtgeknepen werd. Wel even een paar dagen verder last van wat keelpijn en daardoor zachtjes praten, maar dat wordt door de mensen in mijn programma erg gewaardeerd :-).

Beef Jerky en pizza

Vandaag was het weer turndag. Deze keer probeer Jeroen het een groep hoger en dat ging best heel erg goed, hoewel het vorige keer leuker was (misschien ook omdat de zaal toen voller was). Maar voor Jeroen wel leuk dat vriendin Aniek ook meeging. Na afloop was Ans bezig Jeroen formeel in te schrijven voor turnles, toen ik nog even bij de "snoepautomaat" stond te kijken. En potdikke, daar zag ik iets wat niet anders kon dan dat het door mij meegenomen werd. In onze reis door Amerika vond Hans een nieuwe liefde op culinair gebied, te weten beef jerky! En in deze automaat zat Mr Z, de beef jerky die ook het meeste in California gegeten wordt. Die kon ik natuurlijk voor mijn favoriete stiefvader niet laten liggen, want dat zou echt bijzonder laakbaar gedrag zijn! Gelukkig stond er op mijn chipknip  nog net genoeg geld om een zakje mee te nemen, zodat Hans weer eens via de smaakpapillen zich terug in de Grand Canyon kan wanen. Bij een volgend bezoekje ligt het zakje voor hem klaar!! Oh ja, vanavond overigens zelfgemaakt pizza gegeten. Heerlijk met groene paprika, uien, zongedroogde tomaten, geroosterde rode paprika, kaas en gerookte ham. Zelfgemaakt smaakt het toch beter dan een Dr Oetker uit de diepvries!! In Rome zullen we met de mannen ook nog wel een heerlijk pizzaatje nemen (ik neem aan dat René op zoek gaat naar de beste stek daarvoor!), dan kunnen we zien hoe dat zich verhoudt!

Vriendenfeestje Jeroentje

Na een paar dagen de spanning te hebben zien opbouwen was het dan eindelijk zo ver. Vandaag was het vriendenfeestje van Jeroen. Er kwamen 7 vriendjes en voornamelijk vriendinnetjes leuk een middag spelen, wat dus betekende dat Ans en ik 8 kleuters van 5 jaar mochten vermaken (Daan was slim, hij ging lekker bij Anne Sophie spelen en hoefde niet tussen het kleine grut te spelen). Dus met een C5 en een C3 vol gingen we naar Casa Halfweg en daar kon het feest losbarsten. Ik kan niet anders zeggen dan dat je er een berenconditie van krijgt. De start was een rondje pannenkoeken en tijdens het bakken mochten de kleuters hun eigen placemat inkleuren. Daarna zag je een verschil, want waar Jeroen het bij 1 pannenkoek hield, duwde Anke er zes (!) weg. Verder werd er druk gespeeld met de Thomas trein en de Duplo, ontstond er een verkleedpartij, brachten Ans en Dennis tekentattoo's aan, schminkte Ans de kinderen, ging er een spel Twister los en werden er veel eetspelletjes gedaan (zoals koekhappen en spekkie-happen-op-een-been). Om 5 uur was het tijd voor de eerste  ronde "thuis brengen"om zes uur gevolgd door de "tweede ronde thuis brengen", terwijl Aniek en Mitchel gehaald werden. Hoewel er één of twee kleine opstootjes waren, was de samenvatting dat "a good time was had by all". Hoewel Ans en ik nu moe op de bank zitten en Reus ook bij ligt te komen, was het hartstikke gezellig en hebben we een moe maar voldaan gevoeld! De liefhebbers van Jeroen en zijn harem bekijken het fotoverslag hier.

Tomb of Dracula Omnibus, deel 2

December 2008 hebben we een bijzonder fijne wintersport vakantie gehad in Fieberbrunn, Oostenrijk. Heerlijk zonnetje, lekker koud, prima sneeuw en een uitstekend hotel. Maar voor mij werd het geheel afgemaakt doordat ik een heel dik boek mee kon nemen, namelijk de Tomb of Dracula Omnibus. Ik vond dat één van de beste Marvel comic series uit de jaren 70. De eerste nummer waren nog een beetje zoeken, maar na korte tijd kwam het vaste team hierop te zitten, te weten Marv Wolfman en Gene Colan. Zij zorgden voor een verdere uitdieping van het personage Dracula (vele malen verder dan Bram Stoker ooit gedaan had), maar nog beter was de "supporting cast" van "vampire hunters" die bedacht werden, hun relatie tot elkaar en die tot Dracula. Zo hadden Frank Drake (de achter, achter, achterkleinzoon van Dracula), Rachel van Helsing (kleindochter van Abraham van Helsing) en Quincy Harker (zoon van jonathan Harker) nog een link naar het originele boek, maar ook werden er figuren als Hannibal King (Vampire Detective) en Blade (inmiddels drie films met Wesley Snipes op zijn naam) in deze serie bedacht. Binnen een week had ik de dikke pil uit, en dat waren toch verdomd veel pagina's. Ik was dan ook erg blij dat vorige week René mij kwam verblijden met omnibus twee, waarin het restant van de serie nog ene keer uitgegeven werd. Dat wordt weer smikkelen en smullen, zoals Lowieke de Vos zou zeggen in de Fabeltjeskrant. Dus in ieder geval iedere avond voor het slapen gaan even een issuetje wegwerken, en maar hopen dat ik geen enge dromen krijg!

Trouwring

Vandaag was Daan een beetje ziekjes, of eigenlijk was hij met name erg moe, dus bleef hij een dagje thuis. Natuurlijk ga je dan als kleine jongen met je Nintendo DS aan de gang om lekker in bed te kunnen gamen. Maar  hij zocht zijn oude geheugenkaartje, en moest daar een lade helemaal voor uitspitten. Na verloop van tijd was de la helemaal leeg op één dingetje na: dat wist Daan er nog uit te krijgen maar hij wist niet wat het was, dus ging hij ermee naar Ans. "Mam, wat is dit?", vroeg de kleine man onschuldig, waarna mama in een gejuich uitbarstte.Wat had Daan namelijk gevonden? De trouwring die Ans al bijna twee jaar kwijt was! Die bleek dus al twee jaar in een la te liggen, terwijl Ans er regelmatig het huis voor overhoop had gehaald om hem terug te kunnen vinden. Zo zie je maar waar dat gamen uiteindelijk toch nog goed voor is :-).

Eerste turnles voor Jeroen

Vorige week gingen we met Daan en Jeroen kijken naar turnenles. In Amsterdam West zit een CIOS met een mooie locatie, waar voor elke leeftijdsgroep les gegeven wordt. Beide heren vonden het leuk, maar mn Jeroen zei dat hij het niet ging doen, want de juf was niet lief. Die had hij natuurlijk nooit gesproken, dus dat was een smoesje. Na wat doorvragen kwam het hoge woord eruit: hij durfde niet alleen, want hij kende er niemand. Ans kwam echter in gesprek met de moeder van een vriendje van Jeroen, Mitchel, en die wilde wel mee! Dus vandaag ging de hele familie plus Mitchel gezellig nog een keer en deden de heren mee aan een proefles. Dat ging helemaal top. Ze deden handstand en koprolletjes, sprongen op de trampoline en springplank en liepen over de lage en hoge evenwichtsbalk. Na een uur was het kruit wel verschoten en waren de koppies wit van de inspanning. Dit was voor herhaling vatbaar en zo hebben we er weer een nieuwe vaste afspraak bij op zaterdag. Maar ja, alles om een nieuwe kampioen aan de ringen af te leveren (alleen deze snuift geen coke zoals Yuri van Gelder :-)). En nu eens wachten wat Daan van zijn proefles dinsdag vindt.

Mop van de week

Ik ben de eigenaar van een paar klassiekers uit de geschiedenis. Ik heb thuis namelijk een Stradivarius en een van Gogh. Alleen wel jammer dat Stradivarius zo slecht schilderde en dat van Gogh een hele slechte violenmaker was :-)!

Rome, we komen!!

Het is een goede gewoonte geworden dat de "comic gang" ieder jaar een uitstapje maakt. In het verleden was dat vaak gekoppeld aan een stripbeurs (zo hebben we vaak Breda en Den Bosch gezien), maar dat is later opgerekt naar het buitenland. Zo zijn we gezamenlijk twee keer naar Londen geweest, Antwerpen is bezocht, we hebben Dublin gezien en vorig jaar was het een weekje naar Philadelphia, Baltimore en Washington. Dit jaar wordt het het zonnige zuiden van Europa aangedaan. Rome is de bestemming, en dat zal een flinke portie geschiedenis snuiven worden! Aangezien ik vanmiddag wel wat tijd hiervoor vrij kon maken, deed ik even een bezoekje aan reisbureau Globe in Zwanenburg, om e.e.a. te regelen. We hebben als data 23 tm 26 april vastgeklikt (de vlucht wordt verzorgd door KLM), ook omdat zo in juni de temperaturen in Rome niet meer te harden zijn (geregeld 40 graden) en in het voorjaar houden we het meestal op zo'n 20 - 24 graden, dat is goed uit te houden! Alleen bleek dat een populaire periode, waardoor de hotels wat duurder werden. Gelukkig vonden we een leuk hotel vlakbij de Trevifontijn en de Spaanse trappen, het Cecil hotel. Ze hebben er nog WiFi ook, dus we zullen goed in staat zijn om tijdens deze trip via het blog uitgebreid verslag te doen van onze ervaringen en avonturen. Nu alleen nog een leuke "shopping experience" vinden naast alle cultuur :-). Rome, we komen!!!

Welkom

En gisterenavond diende zich de 31ste volger van het blog aan. Deze "eer" valt ten deel aan Erik Passchier, mijn programma directeur bij Rabobank. En mochten er lezers zijn die een vraag over Siebel hebben, dan kan dat nu ook via het blog opgelost worden :-). Welkom en veel plezier!!

Impact van image

Afgelopen woensdag ging ik naar bed, maar net voor het slapen gaan zet ik altijd nog even teletekst aan. Deze keer heb ik die niet gehaald, want de tv sprong aan op het spoed debat nav de uitspraken van premier Balkenende over het rapport van de commissie Davids. Gefascineerd bleef ik kijken, ondertussen een korte mailboom onderhoudend met collega Erik Passchier hierover. Het was echt verbijsterend hoe vaag de fractie voorzitter van het CDA, Pieter van Geel, was. Daar kwam echt geen enkel duidelijk antwoord uit. Je vraagt je af hoe dat kan, want als ik in mijn functie zo antwoord, dan word ik door mijn directie een dag later aan de kant van de weg gezet. Je kan hem ook niet van "draaikonten" beschuldigen, want hij zegt per definitie niks. Maar goed, dat was niet wat ik wilde vertellen. Na enige tijd kwam Mariette Hamer op het podium. Mijn eerste reactie was: "Oh, daar gaan we weer met dat irritante mens!!!". Na enkele minuten mailde ik naar Erik "Die Hamer is echt dom", waarop ik een response kreeg dat hij het niet met mij eens was (in werksituaties gebeurd dat bijna nooit :-)). Toen hij dat schreef dacht ik eerst "hoe kan hij dat nou zeggen?", maar even verder analyserend en luisterend kwam ik tot de conclusie dat er toch wel wat in zat. Het was geen flitsende show, maar een groot deel van wat ze zei klopte toch wel en het was een eenduidig verhaal wat in ieder geval iets zei (en de vondst met het onderscheid tussen de persconferentie en de Q&A daarna was slim). Nog even nadenkend kwam ik natuurlijk bij mezelf uit, hoe kan ik nu zo een andere mening krijgen. Uiteindelijk niet zo moeilijk: Mariette Hamer heeft veel fouten gemaakt (tenminste, in mijn ogen) en heeft een erg zeurderige stem. Je denk altijd als ze iets zegt dat er een oude vakbondsman voor je staat die zelfs gaat lopen zaniken als hij 10% salarisverhoging krijgt. Zelfs als ze zou zeggen dat iemand een ton gewonnen, dan zou je nog denken: mens, doe eens wat vrolijker, wat heeft het leven jou misdaan. Kennelijk spelen dat soort zaken een rol om een soort vooringenomen stelling aan te nemen en daarna dus minder naar de inhoud van iemands boodschap te luisteren. Dat was wel even een goede boodschap voor mijzelf om te zorgen dat ik daar ook scherp op blijf: vergeet het verleden niet, maar beschouw iedere situatie ook op zijn merites, anders is er een kans dat je ook goede zaken over het hoofd ziet of situaties verkeerd inschat. Dat heeft Mariette Hamer me toch maar mooi opgeleverd :-).

Oh ja, verder stem ik gewoon weer VVD hoor.

Geen blogpost vandaag

Vandaag even niet, want ik was al mijn tijd kwijt om mijn Rabobank mailbox leeg te maken. Het goede nieuws, het is gelukt om hem maagdelijk schoon te maken! Heel erg benieuwd hoe langs dat zo blijft, kan nu wel een keer goed tellen hoeveel mail ik op een doordeweekse vrijdag krijg!

Frustratie

Het was al ene lange tijd geleden dat ik een tijd lang een videogame had gespeeld. Inmiddels is het epische Dragonage: Origins gesneuveld en stond ik op het punt om met Fallout3 te starten. Om mezelf veel ellende te besparen dacht ik: kom, ik koop de software eens origineel en installeer het dan op mijn PC. Dan moet het goed gaan. Dat installeren was geen probleem. Twee dvd's, via install shield en de game en alle add on's stonden erop. Dus vooruit met de geit, eens even een kwartiertje starten om het figuur in elkaar te sleutelen. Dus een druk op start en daar gaan we..........NOT! Ik kreeg de melding dat ordiaal 5360 niet in de x-live.dll gevonden kon worden. Met zo een duidelijke melding is het natuurlijk bijzonder eenvoudig om dat probleem te herstellen....NOT!! Dit zegt toch niemand iets? Dus de melding precies overgenomen en geggoogled en ja hoor daar zijn de hits. Mooi zo, even klinken bij het antwoord op een gamers forum ("download dit en hij doet het..") en we kunnen verder.....NOT!! De pagina blijkt niet meer te bestaan. Dus maar verder zoeken...en zoeken...en zoeken...totdat ik een verlicht moment kreeg en op de site van Bethesda (de maker) eens ging zoeken en na 8 FAQ's door te ploegen stond de melding er en moest ik de nieuwe versie van Windows Live installeren (natuurlijk, volstrekt logisch). En ja hoor, uiteindelijk deed het spel het. Nu weet ik weer waarom een Wii of een PS3 vele malen makkelijker is, geen gezeik met drivers, dll's etc etc, maar het werkt out of the box! Maar ja, RPG's op een console is dan weer niet lekker spelen, en 's avonds mag ik de tv toch niet gebruiken :-).

En voor de liefhebbers: in maart komt de add on van Dragon Age: Awakenings uit. Smullen!!!!

The king of pop

Net voordat wij in juli op vakantie gingen, kwam het nieuws dat Michael Jackson overleden was. Ik ben nooit een grote fan geweest, maar ik was wel één van de zwemmertjes die op 2 februari 1979 bij de opening van het "de Miranda"-bad aanwezig was om bij Sonja Barend (toen met Sonja's goed nieuws show op de buis) getuigen mochten zijn van een spetterend optreden van The Jackson Five en die na afloop Michael de hand mocht schudden en een handtekening van hem kreeg. In de VS waren er steeds nummers van Michael Jackson op de radio en dan merk je toch wel hoeveel je daarvan kent, je mee kunt neuriën en die toch wel lekker in het gehoor liggen. Maar de gekte ging wel erg ver. Zo stond er echt een menigte voor het huis dat hij ooit in Los Angeles gehuurd had en op de Walk of Fame was er een soort altaar voor hem ingericht. En iedere dag was er wel iets over op de tv. We zijn nu een half jaar verder, en een tijdje geleden vroeg Daan aan mij wie nu eigenlijk die Michael Jackson is waar hij steeds wel wat over hoorde. Wat is er dan makkelijker dan gewoon een mp3 opzetten. Dat sprak Daan wel aan! Dus vroeg hij er nog eens om.....en nog eens.....en nog eens, en nu pakt hij de iPod zelf en zet de muzien gewoon op. Zijn favoriete nummer is Thriller en hoewel hij af en toe nog wel eens schrikt van het stukje tekst dat Vincent Price in het nummer opzegd (en de lach natuurlijk), zet hij dat nummer keer en keer op. Tweede favoriet is Beat It (ik vind zelf Eat It van Weird Al Yankovic beter, maar ja, smaken verschillen :-)).  Nog even wachten, en we kunnen de moonwalk hier aanschouwen (hoewel Jeroen hier meer geëquipeerd voor is).

CMG

In 2009 ben ik 40 jaar geworden. En op de één of andere manier is dat toch een moment van reflectie. Niet dat ik nu een maand in een klooster ga zitten om over de zin van het leven na te denken zonder een woord te zeggen, maar ik merk wel dat ik soms voor mijn gevoel teveel zeg "toen deden we dat zo...". Dat is voornamelijk werk gerelateerd. Ik heb inmiddels 19 jaar werkervaring en ben bij drie bedrijven in dienst geweest: ING, CMG (later LogicaCMG) en nu mijn eigen bedrijf DJTC. De langste tijd (10 jaar) ben ik in dienst geweest bij CMG, voorheen Collins Mills & Gorman en Computer Management Group. Echt een geweldig bedrijf! Toen ik solliciteerde moest je minimaal 5 jaar ervaring hebben, anders kon je het schudden of ze moesten je wel erg graag willen hebben (ik had 4 jaar ervaring :-)). Ik trad in dienst bij de vestiging MCF20 (eerst olv Gerard Brouwer, maar toen ik echt startte was de directeur Manfred Albersen). Gelijkwaardigheid en openheid waren dé kernwaarden van CMG. Zo had aan het begin van het jaar iedereen evenveel recht op een parkeerplaats en bij een tekort gingen alle namen in een ton en werden de gelukkigen getrokken (wat betekent dat de directeur nog wel eens naast het potje plaste terwijl zijn secretaresse elke dag op het parkeerdek haar punto parkeerde). En qua openheid kon iedereen alle salarissen inzien en je kon een lijst inzien waarop alle medewerkers ingedeeld waren, van beste naar minst goede. Iedereen was consultant (geen gezeur over functies) of directie en een salarishuis en functieschalen kenden we niet. Als je hard werkte en prestaties leverde dan groeide je in salaris als een tierelier. De beste vorm van loon naar werken die ik ooit gezien heb! Daarnaast werkte je in een vestiging, die maximaal 100 man groot was, waardoor je de kracht van een groot bedrijf koppelde aan de flexibiliteit en warmte van een klein  bedrijf. Oh ja, en geen aparte kamers of dure stoelen en bureau's voor de directie, iedereen in een kantoortuin, zelfde meubilair, zelfde onkostenvergoeding, zelfde leaseregeling etc etc. En ik heb er helemaal geleerd hoe een softwarehuis werkt en waarop gestuurd wordt. Dat kan ik ook nu nog heel goed gebruiken.

Het was echt een geweldig bedrijf, totdat het overgenomen werd door Logica (het heette een fusie, maar na enkele jaren bleek dat toch wel een eufemisme te zijn), toen ging het met rappe schreden naar beneden. Een collega zei ooit: "dat blauwe pak zat me als gegoten, die gele overall zit helaas niet zo lekker". Ik hou het er maar op dat het een geluk bij een ongeluk was, want uiteindelijk was het  voor mij het laatste zetje om als kleine zelfstandige aan het werk te gaan. Maar ik heb er echt een hele mooie tijd gehad (heerlijk, die pakken!), heb er veel geleerd (inhoudelijk, managerial, maar zeker ook qua mensenkennis) en heb er veel vrienden en kennis aan overgehouden. Ik had het zeker niet willen missen, blij dat ik op mijn 40ste al zo een brok ervaring daar opgedaan mag hebben!

Irritandje

Daan loopt al een hele tijd met twee hele losse tandjes in de rondte. Dat begint erg irritant te worden want de tandjes zie je per minuut losser gaan zitten en ze gaan ook steeds schever staan (aaaarghhh....). Maar de held durft de tanden er niet uit te halen. Af en toe even met zijn vinger eraan zitten, maar verder komt het niet. Tot vanavond. Na een dag heel hard spelen, een lekker bordje hutspot was het gezellig avondje en ging Daan een bakje chips eten. Toen ging er één chipje overdwars tussen zijn tanden zitten en duwde het tandje in de onderkaak een kwartslag. Toen kwam er bloed los en dat vond Daan nog net even vervelender. Dus één minuut pulken later, was het tandje in de onderkaak eruit! En hij was er heel erg trots op dat hij het er zelf uit heeft gehaald. Dat is in ieder geval nummero uno, nu nog het voortandje bovenin dit weekend, dan zijn papa en mama ook weer gelukkig :-), want dan hoeven we er niet steeds tegenaan te kijken.

Sneeuwpret

Na het drama van gisteren, ging vanochtend om 6.15 uur mijn wekkertje weer. Wat ik anders nooit doe, de verkeerssituatie bekijken, deed ik vanochtend toch maar wel. Hmmm...viel wel mee, stond een filt op de A9 tot Rottepolderplein, dus dat viel mee (hoewel, 10 km om half zeven....). Voor de zekerheid de weg Haarlemmerweg -> A10 -> A2 genomen en dat ging prima. Geen 140 op de rechterbaan, maar ik heb niet stilgestaan. Op kantoor toch even steeds de filemeldingen in de gaten gehouden en om 16.00 uur stond er op de A9 inmiddels 8 km file. Dus op dat moment voor de zekerheid maar de auto ingegaan, maar dat bleek niet echt nodig te zijn geweest, het reed goed door, alleen op de dijk door Badhoevendorp was het glad en gingen we met 30 km per uur, maar verder geen problemen. 's Avonds een lekker pannekoekje en daarna heerlijk met Daan, Jeroen, Ans en Reus een uur in het donker in de sneeuw gespeeld. Dat was echt sneeuwpret, de sneeuw vloog in het rond, er werd met de slee naar beneden gegaan en Reus stal telkens de hanschoenen van Jeroen. We vermaakten ons prima en met rode oortjes gingen we om acht uur weer naar binnen, zodat Daan en Jeroen lekker gingen slapen, en ze hingen met de beentjes uit het bed! De liefhebbers van Winter Wonderland kunnen op Picasa het betreffende webalbum inzien voor mooie Anton Pieck plaatjes!

Verkeersinfarct

Vandaag had ik het mooi voor elkaar. Ik zou met Daan op de PS3 gaan spelen, maar dan moest ik wel bijtijds thuis zijn. Dus om 16.00 uur vertrok ik uit Utrecht richting huis. Met de radio aan hoorde ik dat het erg druk was  rondom Amsterdam, op de A9 zou 25 km file staan en de ring A10 helemaal vast als gevolg van een sneeuwstorm. Dat klonk niet als een fijn vooruitzicht, maar ik heb lange files meegemaakt en ken slinkse wegen om ze te omzeilen. Utrecht uitrijdend kon ik me niet voorstellen dat het heel druk zou worden, want ik reed in 1 keer door, bij Breukelen geen centje pijn, bij Vinkeveen niks aan de hand, hé bij Abcoude wordt het wat drukker en toen.........HELEMAAL STIL!!!! Geen beweging meer in te krijgen, dus eerst kruipend over de A2 en toen uiteindelijk Amsterdam in via de Rijnstraat. Dar ging redelijk goed, maar op het Olympiaplein mocht ik een uur doen over 100 meter. Toen over het Hoofddorpplein glibberen en als laatste lekker de Osdorperweg, waar ik een uur voor het huis van mijn tuinman mocht staan (leuk huis trouwens en zijn dochter kan goed sneeuw scheppen). Uiteindelijk stapte ik om 21.01 uur binnen op de Teding van Berkhoutweg. Dus 5 uur en 1 minuut reistijd. Een record! Nu dan maar tijd om even met de benen op de bank te zitten en dan lekker slapen en morgenochtend kijken hoe de weg erbij ligt. Voordeel was wel dat Ans erg mooie foto's heeft kunnen maken van de sneeuwstorm in Halfweg!

The Usual Suspects

Dit is wel een wat lastig stukje om te schrijven. Ik wilde namelijk een review of aanbeveling doen van de eerder gememoreerde film "The Usual Suspects". Het zegt al veel dat deze film op plaats 21 staat van beste films allertijden op imdb, met meer dan 250.000 uitgebrachte stemmen. Maar wat problematisch is, is dat door ook maar iets te schrijven je een stuk van de film en het plot weggeeft en het is juist het onverwachte wat deze film tot een absolute topper maakt. De basis is dat er een misdaad is gepleegd (een opgeblazen boot en vele dode criminelen), en dat de rode draad is dat door een verhoor van een verdachte het verhaal gereconstrueerd wordt. En telkens wordt er gezocht naar de bijna mythische Keyser Söze. Tenminste, dat denk je! Het verhaal zit zo goed in elkaar dat je er helemaal in meegezogen wordt, en waarin je op je hoede moet blijven om de vele wendingen te kunnen blijven volgen. Het geheel wordt afgemaakt door een strakke regie van Brian Singer en een fantastische cast die een sublieme prestatie levert met een speciale vermelding voor Kevin Spacey. De eerste keer dat je de film kijkt is een genot, maar dit is nu typisch een geval van "hij is nog beter de tweede keer", omdat je dan een aantal zaken gaat herkennen. Dus doe jezelf een groot plezier en mocht je nog niet het genoegen hebben gehad van het kijken van The Usual Suspects, maak er dan dit weekend eens tijd voor!

Never underestimate the power of Playstation!

Sinds medio december hebben we naast de Wii (en de Nintendo DS 2x en de PSP...) ook een Playstation 3. Hoewel die natuurlijk een GE_WEL-DI-GE Blue Ray speler heeft voor de ouders, zijn de meeste gebruikers van het apparaat tot nu toe toch nog Daan en Jeroen. De favorieten zijn tot nu toe allemaal gelieerd aan een ander speelgoed dat in ons huis veel te vinden is, Lego. Dat betekent dat de mannen helemaal los gaan in Lego Indiana Jones 1, lego Indiana Jones 2 en Lego Batman. Ze gaan er zo in op, dat 's avonds bij het eten er vele verhalen over tafel gaan wat er allemaal bereikt is. En oh ja, als ze niet meer op de PS3 mogen en er is een vriendje of vriendinnetje, dan gaat de ploeg buiten spelen en spelen ze Lego Indiana Jonesje of Lego Batmannetje. Overigens blijkt het ook heel leuk voor de kinderen dat als er twee spelen, er twee andere gewoon een uur ademloos kunnen blijven staan kijken, en dat vinden ze nog prima ook! Overigens blijkt het wel ERG belangrijk om na het spelen (soms overigens ook de geleende Spyro of Bolt) wel alle spullen goed op te ruimen. Zoals vandaag namelijk bleek vindt Reus ook de controllers van de PS3 erg interessant en één daarvan heeft nu al de tekenen van de tanden van een Tatrahond in het plastic staan :-(.

Derde feest in 7 dagen

In Halfweg beginnen we inmiddels ervaringsdeskundigen te worden in het organiseren van feestjes! Gisteren was het de beurt aan de "nieuwjaarsreceptie" van de HEAO-vriendenclub. Volle bak, want iedereen nam ook de kinderen mee, dus we hadden een drukbezet huis. En voor ons wel even wat anders, want veel van de kinderen waren nu ook van het vrouwelijk geslacht en daar hebben wij qua kinderen geen ervaring mee. Deze keer nam iedereen zelf ook input voor het eten mee, wat onder andere resulteerde in onder andere heerlijke appeltaart, Zweedse sandwiches (Arjan en Irene waren weer even terug), zalm uit IJmuiden (met een fijne Chablis), kaasbroodjes, super chocoladetaart met prosecco, tomaten-paprika soep, bloemkoolsoep, bergen zoutjes en een overheerlijk kaasplankje. Wederom bijzonder gezellig en geslaagd om zo weer eens bij elkaar te zijn en bij te praten. Een fotoverslag is te zien op het betreffende Picasa album . Maar nu wel weer even tijd voor wat gas terug, maar dat gaat ook wel vanzelf nu de kerstvakantie voor Daan en Jeroen ook weer voorbij is.

Happy new year

Op oudejaarsavond verzamelde de familie Janssen/ de Boer/ Waal zich in het altijd bruisende Halfweg. 's Ochtends werden de laatste boodschappen gedaan, maar voor Ans en mij was het het makkie, want wij hoefden eigenlijk alleen ins huis ter beschikking te stellen, de overige gasten zouden de verdere organisatie doen. Maar ja, dat kan ik met mijn drang naar controle natuurlijk moeilijk verkroppen, dus ging ik toch maar meehelpen :-). Het was een bijzonder geslaagde avond, waarop we de tv wel aan hadden staan, maar dan op het kanaal Cultura24, daar was namelijk een camera opgesteld in de radiostudio die de top2000 van 2009 uitzond. Leuk om een kijkje in de keuken te nemen en te zien dat Hans Schiffers niet kan dansen, maar wel hetzelfde ritmegevoel heeft als een bijzonder goede, niet met name te noemen, vriend van me die het voor elkaar krijgt om in de polonaise uit de maat te gaan :-). Uiteraard kwamen de spijzen met rap tempo door, waar de pompoensoep die Hans gemaakt had en de selectie kazen die Leny uitgezocht had speciale aandacht verdienden. Om je vingers bij af te likken !! Hoewel de kinderern zich in het kantoor lekker aan de Wii zaten, kwamen ze toch even naar de woonkamer voor het hoogtepunt van de avond: de BINGO! Onder begeleiding van de DJ DJ werden de nummers afgeroepen in een echte lottohal sfeer ("ja, daar istie weer, twee kleine eendjes, nummer 22", of "nieuwe ronde, nieuwe kansen, lekker zingen, lekker dansen, trek maar aan het touwtje, altijd prijssssss"). En ja hoor, het zal niet, Hans Waal ging er weer met de hoofdprijs vandoor!! het zal een keer niet!!! Daarna was het aftellen naar 12 uur, waar tussentijds nog alvast het kindervuurwerk afgestoken werd, want misschien gingen de mannen wel slapen voor 12 uur. Yeah, right!.De kleine spruiten waren niet hun bed in te krijgen, dus om 12 uur terwijl het echte vuurwerk losbarstte, waren ze nog gewoon lekker wakker en stonden ze te kijken naar  alle pijlen en "cakes" die Edwin en ik in elkaar gezet hadden. Dat was een flink spektakel dat de lucht in ging.   Om half twee vinden we het welletjes en namen we, met een laatste slokje champagne afscheid!!

VOOR IEDEREEN: EEN HEEL GELUKKIG EN GEZOND 2010!!!!