Wat een coureur

Daan is nog altijd op zoek naar een sport waar hij echt zin in heeft. Hij is ooit begonnen met tennis, maar na een kleine twee jaar vond hij dat eigenlijk wel welletjes, want hij vond de renspelletjes uiteindelijk leuker dan de bal over het netje slaan. Voetballen vind hij helemaal niks (anders dan een beetje in de tuin en dan papa tackelen), sowieso zijn teamsporten niet echt "zijn ding" (walgelijke term, "lekker je ding doen" of "dit is niet helemaal mijn ding"....uurrghh!!). Hij doet nu een tijdje street dance maar ik heb de indruk dat ook dat op zijn einde loopt. Een lesje turnen vind hij wel grappig, maar waar zijn jongenshart sneller van gaat kloppen is snelheid! Toen we hem vroegen wat hij nu wilde gaan doen was het eerste antwoord "Formule 1", maar papa kan nog net geen nieuwe Ferari voor zijn kleine spruit betalen. Maar hard rijden op zijn fiets vond hij ook leuk. Twee weken geleden hebben we bij De Bataaf naar een wedstrijd gekeken en hij vond dat top (zoals ik ook geblogd heb), en dinsdag had hij zijn eerste les. Na eerst een rondje op het parcours wat wat onwennig aanvoelde (klein hard zadel en hele dunne bandjes) ging Daan aan de slag om de fiets onder controle krijgen. Dat deed hij door om pionen heen te slalommen. In het begin ging dat heel moeilijk, maar na een uur reed hij er prima doorheen en kon hij zonder problemen op- en afstappen. Hij had aan het eind wel pijn in zijn billen vanwege het zadel (tijd voor een broek met een zeemleren lap erin!), maar hij heeft heel goed doorgezet en al een flinke sprong gemaakt. In ieder gaan we nog drie proeflesjes doen en dan eens zien of we structureel verder gaan. Go Daan!!!

Geen puf...

Pfff....na een dag implementatie (zoals gisteren beschreven) en vandaag een heidag over de strategie van het gehele programma kwam ik thuis en zat er 130 nieuwe mail in de mailbox. Die moest ik vanavond wegwerken, dus helaas geen tijd voor snedigheden vandaag :-).

Wat een mooie prestatie!

Vanochtend mocht ik wat vroeger dan normaal op een zondag mijn bed uit. Het was namelijk tijd voor een implementatie. Uiteraard doe ik op een privé blog geen verdere uitspraken over de inhoud daarvan, maar wat zeker gezegd mag worden is dat het om een project ging met een bijzonder grote commercieel belang en wat onder een enorme tijdsdruk gerealiseerd moest worden. Met een onorthodoxe aanpak hebben we hem dat toch geflikt en vanochtend was het dan het moment supreme. En om heel eerlijk te zijn: het was eigenlijk een beetje saai! Na de daadwerkelijke implementatie van de software waren er twee test momenten waar wat minimale aanpassingen gedaan moesten worden, geen fouten maar meer wat afstemmingszaken en om half één 's middags was er witte rook en kon de vlag gehesen worden! Een wereldprestatie van een team dat in de afgelopen 2,5 maand heel erg naar elkaar toe is gegroeid. Alleen het diepste respect voor dit team (waar op de foto alleen het implementatie team te zien is, natuurlijk was het projectteam groter) is op zijn plaats! Gefeliciteerd mensen, op naar de volgende fase(n)!!!

Scouting

Omdat we Daan en Jeroen met veel dingen kennis willen laten maken en hen zelf willen laten beslissen wat ze nu leuk vinden of niet, zijn we vandaag naar Scouting Rijnland gegaan. Een vriendje van Daan is daar al lid van, die was er erg enthousiast over en aangezien het vandaag "open dag" voor heel Scouting Nederland was, was het een mooie mogelijkheid om eens te kijken wat daar nu eigenlijk gedaan werd. Nu heb ik een bepaald idee bij padvinders (volwassen mannen met een zakdoek om hun nek, een rare hoed op hun hoofd en een te korte broek die knopen leggen en al zingend "kom mee naar buiten allemaal" door de bossen lopen), dus helemaal onbevooroordeeld ging ik er niet heen. De reis heen gingen we op de fiets, die nog even opgehouden werd omdat Daan zijn vriend iets te hard fietste terwijl een auto uit een parkeerplek reed en hij vol in de remmen moest en op zijn snufferd ging.

Maar een troostbui en 10 minuten later waren we op de plaats van bestemming. We werden leuk door een wat stotterende jongeman opgevangen, die een korte uitleg gaf wat er vandaag te doen was. Zowel Daan als Jeroen wilde wel proberen een broodje op een stok boven een kampvuur te bakken. Wat mij heel erg opviel was de hulpvaardigheid van alle leden die aanwezig waren. Er waren direct jongens en meisjes die zich netjes voor kwamen stellen en vroegen of ze Daan en Jeroen konden helpen. Jeroen was natuurlijk erg verlegen (net zijn vader), maar toen een meisje hem heel lief voorstelde om samen bij het voor te gaan zitten en samen de tak waar het brood aan zat vast te houden was hij om. En na een gezellige babbel was het broodje voor Jeroen alweer klaar en na hem met suiker te vullen, was hij de koning te rijk. Verder kon men lekker marshmallows roosteren, knopen leggen en diverse spelletjes doen. Daan en Jeroen hebben zich goed vermaakt, maar nog niet zo dat ze gelijk lid wilden worden. We wachten maar even af of ze erop terug komen.

Hoe dom kun je zijn?

Gisteren was heel Halfweg en Zwaneburg in rep een roer! Er had namelijk een "ramkraak" plaatsgevonden op een geldautomaat van de ABN AMRO op de Dennenlaan. De ramkraak was in dit geval uitgevoerd door een explosie met gas te laten veroorzaken. Dat liep voor de misdadigers echter niet af zoals met van tevoren uitgedacht zal hebben. Hoe dom kun je namelijk wezen. Allereerst natuurlijk de aanname dat er in een geldautomaat vanb de ABN AMRO meer dan 29 Euro en 53 eurocent gezien de solvabiliteit van de bank (leuk Rabobank grapje :-)), maar wat nog vele malen stommer was: de inbrekers hadden de explosieven verkeerd aangelegd. Gevolg daarvan was dat de hele gevel naar buiten werd geblazen en helemaal op straat kwam te liggen. Alle ramen werden natuurlijk uit het pand geblazen. En tot slot lag ook het hele plafond eruit. Er was echter één ding dat vier overeind bleef staan. En dat bleek de geld automaat te zijn! De boeven hadden zich uit de voeten gemaakt zonder ook maar één cent meegenomen te kunnen hebben, maar wel een ravage en heel veel geschrokken mensen achterlatend. Ongelofelijk wat een sukkels, hoe dom kun je in vredesnaam zijn???

Dragon Age Awakenings

In november kwam Dragon Age: Origins uit. Een waardig opvolger van de klassieker Baldurs Gate. Ik heb er heel wat uurtjes in zitten, maar dat was het zeker waard. Afgelopen week is het eerste expansion pack uitgekomen, namelijk Awakenings. Je kunt het figuur dat je in Origins hebt ontwikkeld gelukkig gewoon inladen en daarmee verder spelen en er zijn weer een flink aantal leuke nieuwe vrienden (party members) die je in het spel tegen komt. Van sommige neem je ook snel weer afscheid (beetje vergif in de beker en huppekee, daar ging er weer één), maar na een avondje kun je er ook nog niet aan gehecht zijn. Als je het overigens over ergens aan gehecht zijn hebt, dan is het goed om even deze korte sketch van Eddie Murphy (toen hij nog erg goed was) te zien, waarin hij het onder andere over de film Poltergeist heeft. Maar ik dwaal af, Awakenings zit weer erg goed in elkaar, dus liefhebbers van CRPG's komen ook nu weer flink aan hun trekken. Zonder meer een aanrader, het kost een paar uurtjes van je tijd, maar dan heb je ook wat! Highly recommended!!

Nespresso

Hoewel het natuurlijk moeilijk te geloven is, drink ik eigenlijk pas sinds een jaar of zeven koffie. Tot die tijd hield ik het bij een potje thee. Ik verwonderde me altijd hoe iets zo heerlijk kon ruiken (kan me bijna niets lekkerders voor de geest halen als de geur van versgemalen koffiebonen), maar zo afgrijzenlijk kpm smaken. En om eerlijk te zijn: een espresso, daar loop ik ook nog niet voor om. Maar ik kan tegenwoordig wel genieten van een fijne capuccino of een latte machiatto. Normaal dronk ik die dan bij Starbucks of bij een heerlijk tentje als Anne en Max. Want zo goed kon ik dat thuis zeker niet maken met ons koffiezet apparaat. Nu was ik zo slim om Ans voor haar verjaardag een Nespresso machine cadeau te geven. En uiteraard hebben we die snel in gebruik genomen. Naast het feit dat het een veel esthetisch verantwoorder apparaat is, is de kwaliteit van de koffie die eruit komt ook vele malen beter. Uiteraard heb ik de versie waar ook een mooi melk kokertje bij zit, zodat we er nu heerlijke glazen koffie met briljante schuimkragen gemaakt kunnen worden. Dat is genieten geblazen. Zeker als je bij Anne en Max ook een flesje hazelnoot siroop mee hebt genomen, zodat je hun klassieke hazelnoot latte een beetje na kunt maken. Dan is het echt genieten geblazen. Nespresso, ik kan het iedereen aanraden!  

Wielrennen

Nadat Daan het tennis vaarwel had gezegd (echt saaaaaaai.....) was hij op zoek naar een nieuwe sport om te doen. Even leek het erop dat hij voor turnen zou kiezen, maar aangezien hem dat weer teveel speeltijd ging kosten, viel dat uiteindelijk af. Nu heeft Daan wel een andere passie, en dat is racen! Alles waar snelheid in zit, dat vindt hij spannend en leuk. Hij kan ook een hele Formule 1 race uitkijken en iedere keer als er een Ferrari  door de bocht scheurt barst hij in juichen uit! Nu is hij nog iets te klein voor de eerste karts (nog 5 centimeter groeien en hij kan aan de bak), maar op zijn fiets is het al een kanjer. In Zwanenburg is er een hele leuke fietsvereniging, de Bataaf. Dit weekend was de start van het seizoen met de ronde van Spaarnwoude en Haarlemmerliede, en voorafgaand daaraan waren de jeugdwedstrijden. Daar wilde Daan natuurlijk graag eens even kijken, want hij wilde eigenlijk wel eens weten of hij dat leuk zou vinden. En ja hoor, nadat ik hem eerst wist te overtuigen dat we voor het kijken naar de wedstrijd kwamen en niet voor het frietkot dat ook opgezet was, keek hij ademloos naar de leeftijdsgenootjes die op hun kleine fietsjes voorbij kwamen scheuren. "Kijk pap, daar komen ze weer aan, wat kunnen die hard fietsen, maar dat kan ik ook hoor!". Hij was zo enthousiast dat we binnenkort een aantal proeflessen gaan doen en als hij dan nog steeds zo fanatiek is, dan wordt hij lid van de Bataaf en krijgt hij een mooie racefiets (net zoals zijn moeder, als hij hem net zoveel gebruikt, komt er niet veel modder op :-)).

Disco Inferno!

Vrijdag was het feesten geblazen! In de school van Daan en Jeroen, de Halverwege in Halfweg, was het tijd voor een heerlijke glitterdisco. Om half vier ging de klas van Jeroen helemaal los en om zes uut mocht de klas van Daan op de dansvloer. Daarvoor moest natuurlijk wel de juiste outfit samengesteld worden, want zoals gezegd, het was een GLITTERdisco. Jeroen was snel klaar met zijn keus, het moest een roze prinsessenjurk worden, met zijn roze zonnebril. Dat vond ik eigenlijk niet zo een goed idee, want ik wilde hem eigenlijk in bescherming nemen. Iedereen weet dat Jeroen soms zich als meisje verkleed, maar om nu zo naar school te gaan vond ik wat te ver gaan, met name omdat hij er wellicht mee gepest kon worden. Maar Jeroen werd in en in verdrietig toen ik dat tegen hem zij (nadat hij eerst razend was geworden), dus nadat Ans met de ju afgestemd had of we dit wel konden en mochten doen namen we het besluit om hem gewoon in de kleren die hij graag wilde naar school te laten gaan. Tja, je kunt zeggen wat je wilt, maar Jeroen blijft Jeroen en heeft een sterke eigen mening en daar is hij moeilijk van af te brengen.

Daan ging voor iets voorzichters, namelijk een glitter cowboyhoed, een glitter vest en een glitter riem. Hij was al helemaal de grote man, want al bij zijn binnenkomst verdrongen de meiden zich om hem heen en iedereen wilde met de lonesome cowboy de dansvloer op. Voordat dat kon gebeuren, moest ik natuurlijk eerst Jeroen ophalen. Die vertelde me dat hij een hele leuke avond gehad had, waarin hij veel gedanst en gelachen had. Mijn angst dat hij gepest zou worden bleek onterecht. De juf had niets ervan gemerkt. En Jeroen zelf ook niet. Nou ja, één jongetje, Mitch, had even om hem gelachen. Ik vroeg Jeroen wat hij daar dan aan gedaan had. "Nou papa, ik zei heel netjes ophouden, dat vind ik niet leuk.....KUTKIND....en daarna durfde hij niks meer te zeggen". Hmmm....eens zien hoe Jeroen aan die vocabulaire komt! Daan werd om half acht van de dansvloer gesleept, samen met zijn vriendin Anna Sophie waren zij de laatste die stopten met feest vieren. In de auto vertelde hij met wie hij allemala had gedanst en dat was een heel balboekje wat bij op kon noemen. De muziekjes die gedraaid werden waren allemaal vet cool, maar de echt uitschieters waren van de vijf Michaels! Uhh...wie zijn dat? Nou, die band met vijf keer Michael Jackson. Duurde even voordat ik begreep dat hij The Jackson Five bedoelde :-). In ieder geval hebben de mannen zich meer dan uitstekend vermaakt en is dit volgend jaar zeker voor herhaling vatbaar!

Privium lidmaatschap

Over een half jaar staat een stedentripje naar New York en Boston voor Ans en mij op het programma. Ik heb er nu al erg veel zin in, maar waar ik altijd wel tegenop zie zijn de lange rijen voor de douane. Met name JFK is een hel wat dat betreft, maar ook op Schiphol wil er nog wel eens een hele flinke rij staan om het land weer in te mogen. Op aanraden van een aantal zeer actieve reizigers (met dank aan Berber en Annelies) heb ik mij eens een uurtje verdiept in de voordelen van het Privium programma. En die vond ik wel interessant genoeg om daar gebruik van te gaan maken. Zo kun je met een iris scan door de douane, alle rijen omzeilend. Je kunt gebruik maken van de lounge voordat je instapt (in plaats van op een een slechte stoel voor de gate te hangen), je kunt met een economy ticket toch business class inchecken, je kunt vooraan parkeren op Schiphol en je bagage komt als eerste op de bank. En je kunt je Privium laten linken aan het Flux programma van de USA, zodat je dezelfde voordelen daar ook hebt. Dus na het invullen van een formulier op Internet (geen Quinty voor de kenners, dit was echt slechter) werd ik geregistreerd in de database en mochten Ans en ik vrijdag op bezoek bij de Privium Club om een irisscan te laten maken. Dat ging allemaal erg professioneel en heel erg snel, ik was er echt van onder de indruk, want alles was binnen 20 minuten gereed. Helemaal top! In april maak ik mijn eerstvolgende vliegreis (Rome, we komen), dan ga ik de iris scan eens voor het eerst echt uitproberen, wacht ik na de douane wel op Frank, Simon en René :-).

Een mooi stel

Donderdagavond was het zover. Het programma IP&CM (Internet Portaal & Contact Management)van de Rabobank ging op stap om te kunnen levellen met de programma directie. Dat betekende dat de CRM verantwoordelijken vanuit Groep ICT en de business aan tafel zaten met mijzelf en al mijn projectmanagers, informatie manager en overall testmanager. Plaats van handeling was De Nederlanden (reeds vaak door mi besproken en uiteraard opgenomen in mijn "places to be" overzicht). Om half zeven waren de eerste deelnemers binnen en wilden we in de lounge plaats nemen. Dat bleek alleen wat lastig te zijn, want De Nederlanden deed vandaag hele goede zaken, de lounge was helemaal volgestroomd. Uiteraard helemaal prima voor Wilco en Caroline, maar wat jammer voor ons. Maar niet getreurd, de tafel was al gedekt en daar konden we prima aanschuiven. Om zeven uur was het gezelschap compleet en deden we een afdronk, waarbij opviel dat een flink aantal mensen de alcohol vrije variant namen! De avond was bijzonder geslaagd, waarin een heerlijk diner de rode draad was (maar ja, dat kun je natuurlijk zonder meer aan Wilco overlaten), de wijnen van Martijn er meer dan prima bij pasten en het gezelschap buitengewoon aangenaam was. Er werd erg veel gelachen en de sfeer was subliem te noemen. Zoals bijna gebruikelijk verlieten we als laatste De Nederlanden om kwart voor twaalf, waarna Amerik nog de Punto voor moest rijden om Thijs en Berber naar huis te brengen, maar alle anderen gewoon op eigen gelegenheid de weg naar hun bed moesten vinden (ja, Berber zal eens geen chauffeur hebben :-)). Ik was echt bijzonder gelukkig met dit diner, want het zit gewoon hartstikke goed hoe het team in elkaar zit en hoe ze met elkaar omgaan. Dat is toch echt de sleutel tot veel succes in ons programma, mensen die enthousiast zijn, gedreven en voor elkaar een stap extra willen zetten. Die samen successen vieren, maar ook die er in moeilijke tijden er voor elkaar zijn. Ik ben trots op die club van Internet Portaal en Contact Management en ben blij dat ik hun programma manager mag zijn!

Teleurstelling

Een tijdje geleden berichtte ik dat ik met veel pijn en moeite kaarten had weten te vinden voor het concert van Airbourne in de Melkweg. Voor ongeveer 2,5 keer de prijs waarvoor ze origineel verkocht waren, was ik de gelukkige eigenaar. Tenminste, dat dacht ik. Bij het bestellen bij Pepe Tickets stond dat de kaarten aangetekend verstuurd werden. Na een week waren er echter nog geen kaarten binnen, dus ik stuurde er maar eens een mailtje achteraan. En de dag erna nog een. En de dag erna nog een. Na vier mails had Pepe de tijd gevonden om te reageren. "Maakt u zich geen zorgen, de leverancier van de kaarten levert altijd pas een week voor het concert, daarna komen ze naar u toe". Hoewel het niet zo een gek verhaal was, had ik toch mijn bedenkingen erbij. En helaas, helaas, die kwamen uit. Vandaag kreeg ik een mail van de vrienden van Pepe tickets. Aaaii....de leverancier kon de kaarten niet meer leveren, ze waren al uitverkocht en nu had ik pech. Ze gingen er alles aan doen om het geld weer terug over te maken (want incasseren, dat kunnen de mannen van Pepe Tickets echt als de beste), maar ze konden nog niet toezeggen wanneer e.e.a. weer op de rekening zou staan. Ik kan niet anders zeggen dan: "wat een klote organisatie". Aan iedereen de tip om geen zaken te doen met die oplichters van Pepe Tickets. Beloven van alles, maar afkomen met de beloofde goederen, ho maar!!! Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt daar ooit nog iets te bestellen.

Nieuwe lijst:places to be!

De oplettende lezer van het blog heeft gemerkt dat sinds gisteren er een nieuwe "gadget" op het blog terecht is gekomen, namelijk de "places to be" lijst. Ik heb namelijk gemerkt dat ik in mij posts regelmatig refereer naar een aantal plekken waar ik vaak terug keer, soms (vaak?) om iets te eten en drinken, soms om iets anders te doen. Om de plekken die echt tot de pareltjes behoren en die ik jullie aan kan raden er extra uit te laten springen, heb ik de "places to be!" lijst aangemaakt. De eerste kandidaten die op de lijst staan hebben allemaal een link met eten (van ontbijt tot diner en van Michellin ster niveau tot een lekkere bagel), maar het is niet de bedoeling om het daartoe te gaan beperken. Stel dat ik deze lijst bijvoorbeeld twintig jaar geleden opgesteld had, dan zou stripwinkel Wonderland er honderd procent zeker ook opgestaan hebben, gezien de heel bijzondere middagen die Simon, Frank, René en ik daar doorgebracht hebben. Geografische ligging zal tevens geen beperking gaan vormen, zeer grote kans dat er ook plekken uit mijn twee favoriete steden (na Amsterdam en de metropool Halfweg natuurlijk!), New York en Londen, op de lijst komen te staan voor andere reizigers :-).  Of misschien springt er iets zo erg uit terwijl ik er maar één keer geweest ben dat hij ook een speciale aanbeveling verdiend. De lijst zal in de loop der tijd groeien, maar uiteraard kunnen er ook zaken af gaan vallen, als de beleving (in ieder geval voor mij) minder wordt. Ik hoop dat jullie er wat aan hebben :-).

Ajax - PSV

Vandaag kan het natuurlijk maar over één ding gaan, namelijk de eclatante overwinning van ons aller Ajax op de gloeilampen uit het Zuiden des lands. Ik was er samen heen met Onno en Erik. We waren wat vroeger gegaan en dat bleek geen overbodige luxe, want het was heel erg druk bij de ingang. Gelukkig waren we bij het fluitsignaal voor de aftrap binnen. Daarna was het eerst even 20 minuten billen bij elkaar knijpen, want PSV kreeg een aantal goede kansen (en Alderweireld mocht blij zijn dat hij niet van het veld gestuurd werd), wat op de tribunes de nodige scheldckanonades tot gevolg had. Maar gelukkig wist Siem de Jong een afgeslagen schot van Luis Suarez netjes tot doelpunt te promoveren en scoorde daarna Urby Emanuelson een wonderschoon doelpunt na een magnifiek hakballetje van Pantelic. Letterlijk een minuut daarvoor waren Onno en ik nog een het discussiëren over de toegevoegde waarde van Urby (= niet veel), maar na de goal waren we het volledig met elkaar eens"altijd al gezegd, zo een spelertje" (bijgaand handgebaar is twee dikke duimen omhoog). In de rust mochten we het gekweel van Danny de Junk aanhoren. Fans uit het sfeervak wilde ons toen ook wat sfeer geven door een spandoek op te hangen, maar door de wind waaide dat steeds omhoog, zodat de mensen voor mij het spandoek weghaalde. Dat kon niet op de goedkeuring van de sfeer makers rekenen, zodat ik dacht dat het bijna zover ging zijn dat ik in 30 jaar voor het eerst rechtstreeks getuige ging zijn van een handgemeen op de tribunes (op de weg heen had Erik wel bijna iemand uit een Maserati getrokken, maar dat was buiten het stadion, dat tel ik niet mee :-)). De gemoederen liepen hoog op, maar gelukkig bereikten ze niet het kookpunt. Na dit hoogtepunt volgden nog drie doelpunten en met veel plezier en genoegen en een 4-1 overwinning op PSV op zak, gingen we vol goede zin naar huis! Er zijn slechtere voetbaldagen geweest!

Bamzaaien!

Na gisteren de Tegenpartij weer een keer gezien te hebben, kan ik het niet laten om iedereen te wijzen op één van mijn meest favoriete fragmenten van Jacobse en van Es. Het betreft dan de video cursus Bamzaaien! Degene die hem al eerder hebben gezien herkennen vast de kreet: "Bam............Open!!!". Heb je 7 minuten over en wil je een keer ouderwets lachen, dan doe je jezelf een groot plezier door op de link te klikken.

Het betere alternatief!

Waar moet dat toch heen met de politiek in ons land? Deze week werden we eerst opgeschrikt door het overlijden van Hans van Mierlo, die gelukkig nog net de wederopstanding van D66 mee mocht maken (D66 = de partij die nooit een keuze kan maken als het erop aankomt en als een kameleon bij elke coalitie past).  Daarna ging het in een rap tempo verder naar beneden. Camiel Eurlings houdt het voor gezien, want hij wil meer aandacht geven aan zijn privé leven. Op zich een lovenswaardig streven, maar je hoeft niet gestudeerd te hebben om te zien dat Camiel een bijzonder gedreven en ambitieus man is. Dat is een karakter eigenschap die, in combinatie met zijn staat van dienst als Euro parlementariër en minister, ertoe gaat leiden dat hij een mooie functie gaat krijgen in het bedrijfsleven. Doet een beetje denken aan Joop Wijn (die ik zelf nog even bij Rabobank mee heb mogen maken), en ik kan verzekeren, Joop Wijn kreeg het er niet minder druk van (en die had geen jonge kinderen thuis). Daarna het hoogtepunt dat vandaag volgde: ook Wouter de Politieke Kabouter gaf er de brui aan. Ook hij wilde meer tijd voor vrouw en kinderen (het wordt een hype!). Eens kijken waar Wouter binnenkort opduikt (misschien een mooie baan bij DNB waar hij snel Nout Wellink op kan volgen, die hij de hand boven het hoofd heeft gehouden tijdens de financiële crisis. En als laatste vindt Job Cohen het geen probleem om Woutertje op te volgen en Amsterdam, waar net de besprekingen zijn gestart voor de samenstelling van de gemeenteraad, achter te laten. Wat moet je daar nu van denken, wel wat veel om in één week tot je te nemen. Maar de echte klap op de vuurpijl was het beste nieuws dat ik in dit kader sinds jaren heb gehoord. De partij der partijen komt weer terug om Nederland van al het onheil dat zich opstapelt te redden. Vanavond om 23.05 is het zover. De heren Jacobse en van Es strijken over hun hart en voor "het goed van Nederland" richten zij opnieuw de Tegenpartij op! Alle vrije jongens "samen voor ons eigen!" en met als hoofdthema een circuit maken op het Binnenhof!  Dat zijn nog eens standpunten! De liefhebber die de oorsprong van deze volkspartij nummer 1 wil zien, kan dat hier zien. Ik zeg: geen gezeik, iedereen rijk, komp alle bij De Tegenpartij!!

Reus wordt groot!

Reus is nu inmiddels enkele maanden deel van ons gezin. Toen hij voor het eerst bij ons kwam, was het nog een klein bolletje wol, dat incheckte op een kleine 12 kilo. Inmiddels is hij een beetje gegroeid. Bij de laatste weging kwamen we uit op 33 kilo (wat overigens nog maar 50% van zijn verwachtte volwassen gewicht gaat zijn), en als hij tegen Ans opspringt, dan kan hij al bijna zijn voorpoten op haar schouders neerleggen. Tja, we wisten dat het een flink beest zou worden, maar dat het allemaal zo snel zou gaan, dat hadden we toch eerlijk gezegd niet helemaal verwacht! Inmiddels eet Reus op dit moment anderhalve kilo (!) vers vlees per dag (svp niet te fijn gemalen, want dat is voor watjes...) , en dan nog wat brokjes uit de hand tussendoor. Ook is zijn blaf wat zwaarder geworden. Waar het 2 maanden geleden nog een hoog blafje was (waf, waf, waf) is het inmiddels een hele luide, lage, bas-achtige blaf (woef, woef, woef), waarvan de postbode al erg onder de indruk is en ook mensen die voor het eerst ons erf willen betreden zetten ook niet zo snel een voet op het terrein als Reus voor het hek staat en zichzelf aankondigd (de meeste Jehova getuigen laten ons huis nu links liggen). Ja, het begint nu echt een flinke hond te worden, hij maakt zijn naam van "Witte Reus" (kost een berg, wast een beetje) inmiddels meer dan waar!

Soms zit het mee!!

Vandaag was ik op weg naar kantoor en kwam ik in een fijne file terecht. Bijzonder vervelend begin van de dag (gelukkig kon ik nog teren op de gezelligheid van het ontbijt met Daan en Jeroen), maar eenmaal in Utrecht aangekomen, bleek het een een mooie, succesvolle dag te worden. De gebruikersacceptatietest van onze nieuwe applicatie verliep soepel en scoorde een dikke 7, wat een groot succes is voor een applicatie die in anderhalve maand ontwikkeltijd uit de grond gestampt is! En met betrekking tot de sanering van een groot systeem, hebben we vandaag de laatste module op productie werkend gekregen, uiteraard met nog wat kleine issues, maar de belangrijkste stap is genomen, waardoor we uitstekend op koers liggen om dat systeem oom per 31-3 netjes uit te gaan zetten! We zijn er nog niet en er moet nog veel gebuffeld worden, maar we zijn een heel eind op streek en daar ben ik wel heel erg blij mee! Complimenten en dank voor iedereen die hieraan mee heeft gewerkt! Sometimes, life is good!

Ooglaseren

Afgelopen week heb ik met het idee lopen spelen om mijn ogen te laten laseren. Dat is een flinke stap voor mij, want ik draag sinds de vijfde klas van het gymnasium (het breekpunt was dat ik het bord van de scheikunde leraar meneer Dille niet meer kon lezen) een bril, dus al 26 jaar. En eerlijk is eerlijk: ik heb er nooit moeite mee gehad, een mooie bril is ook een uitdrukking van stijl en goede smaak en kan een bijzonder mooie accessoire zijn. Maar soms is het ook een hindernis.Als het regent heb je altijd een probleem met water op de glazen of begint hij te beslaan. Maar nog veel belangrijker: als het zonnig is, dan is het steeds wisselen van de ene bril op en de andere bril weer af. Natuurlijk, je kunt van die hele suffe voorzettertjes gebruiken (dus plastic glazen die je weer voor je brillenglazen kunt plaatsen), maar dan moet je wel echt geen enkel gevoel voor esthetiek hebben of een echte nerd zijn om daar anno 2010 nog mee rond te gaan lopen. En daarnaast zijn zonnebrillen natuurlijk supercool :-)! Meer dan genoeg reden om nog eens goed na te denken of er geen manier is om van de bril af te komen, Contactlezen zijn een no go, want ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om met mijn vinger in mijn oog te gaan zitten pulken om een lens in te doen of een opgerolde lens ergens uit een oogkas vandaan te kunnen krijgen. Dus dan is laseren de enige manier. Er is nu veel ervaring mee en redelijk gevaarloos te zijn. Nu sta ik nog niet gelijk te juichen, maar met de hedendaagse techniek van internet is wat onderzoek tegenwoordig redelijk snel gedaan. Ik heb mezelf daarom als doel gesteld deze week wat onderzoek te doen wat de mogelijkheden en risico's zijn en eind van de week een besluit te nemen hoe verder te gaan. Iedereen die ervaring en advies heeft nodig ik graag uit om dat hier achter te laten! Please help!!!

Zo denkt Steve!

Vorige week kreeg ik een aardig pakketje boeken binnen. Zo heb ik twee fantasy romans bestelt die zich in de wereld van Dragon Age afspelen (prequels op de game DragonAge: Origins). Meer op het werkterrein heb ik de bestseller "Wat zou Google doen" binnen gekregen (die kreeg Pascal Herijgers ook bij zijn vertrek bij Rabobank) en ook het nieuwe boek van Seth Godin ("Onmisbaar").   Maar het boek waar ik direct in begonnen ben te lezen is het boek "Zo denkt Steve" van Leander Kahney. Ik moet zeggen: het boek leest heel erg lekker weg. Het is een geschiedenis van Apple en dan met name de rol die Steve Jobs (want daar gaat het natuurlijk over) hierin speelt. Het laat zien hoe Jobs Apple bestuurt, welke posities hij daarin inneemt (een micro micro manager die van alles tot op de kleinste details op de hoogte wil blijven en mee wil discussieren), maar ook dat hij, als oprichter van Pixar juist een heel andere positie in kan nemen (omdat hij vindt dat hij daar te weinig kennis van zaken heeft om op zo een manier te besturen). Ieder hoofdstuk eindigt met een aantal lessen van Jobs, waarbij de eerlijkheid gebied te zeggen dat die ook heel veel andere management boeken terug hadden kunnen komen ("wees eerlijk tegen je medewerkers, ook in slechte tijden", daar gaat natuurlijk niemand tegen zijn). Ik heb in het boek in ieder geval alweer een nieuw werkwoord geleerd (dat is "GeSteveD worden", wat zoveel wel zeggen als even de oren gewassen krijgen met als extremis in de lift ontslagen worden). En ik ben nu al fan van les 4: "trek toptalent aan, hou het vast en ontsla alle domkoppen!". Heerlijk al die nuance, die Jobs is een man naar mijn hart :-))!!

Een dagje de stad in

Dit weekend hebben we een logé. Joost kwam vanochtend om half tien bij ons binnen vallen om op zaterdag bij ons te blijven slapen. Nu had ik hem beloofd dat als hij kwam logeren, we ook een bezoek zouden brengen aan de Games Workshop in Amsterdam. Sinds kort is Joost namelijk "into Warhammer 40K". Kort samengevat is dat het spelen van veldslagen in een science fiction wereld met tinnen soldaatjes (die nu vaak van plastic zijn). In Amsterdam (op het Rokin) is de grootste sortering in Nederland hiervan, dus daar moesten we echt heen. We besloten er een leuk uitje van te maken, dus gingen Daan, Joost en ik er op uit. Dus na in de Kolk geparkeerd te hebben waren we een korte wandeling later in winkel. Daar keek Joost zijn ogen uit, want er was heel erg veel keus.

Hij kocht zelf twee sets en ik sponsorde hem met de basis set van de Space Marines. Overigens was het wel een winkel met veel rare figuren (en dan bedoel ik niet de figuurtjes), die hele dagen in de winkel zitten, over Warhammer praten, figuurtjes schilderen en daarna veldslagen spelen. Hebben die geen leven, een hele dag in die winkel hangen (hhmm,......nee, dat is toch niet hetzelfde als een hele dag in een comic winkel en dan de bakken met back issues bijvullen :-))?). Na drie kwartier vertrokken we weer met een tas vol spullen. Inmiddels was het al tijd om te gaan lunchen, dus liepen we naar het begin van de Kalverstraat en gingen daar naar de La Marche. Bij binnenkomst was de verse soep al goed te ruiken, dus Daan was gelijk helemaal verkocht (brood en soep en je hoort Daan niet meer :-)).

De soep moest nog even gemixed worden, dus deden we eerst een kort bezoek aan de Bart Smit om daarna terug te gaan en te genieten van een lekkere lunch in het zonnetje.Na de lunch was het een lekkere winkelwandeling van de kop van de Kalverstraat naar de Nieuwezijds Kolk. Op weg kwamen we langs een aantal leuke winkels en Joost werd de trotse eigenaar van een nieuw Swatch horloge (kan hij op tijd naar bed, want hij kan niet meer zeggen dat hij niet meer wist hoe laat het was :-)), een mooie hoed van O'Neill (in de winkel zelf kreeg hij al drie complimenten dat het hem top stond) en een RayBan zonnebril (wat een coole dude!!!). Daarna werd het even rennen, want Daan moest erg nodig plassen, maar gelukkig was er een Burger King vlakbij. Bijna bij de parkeer garage aangekomen, kwamen we nog bij een belangrijke halte, namelijk van der Linde, voor het beste slagroom ijs van heel Nederland! Daar konden de heren erg van genieten. En oh ja, ze hebben er ook heeeeeerlijke kaaskroketten, dus het kon niet zo zijn dat je die dan laat liggen, dus daar moesten we er toch ook wel ieder één van proberen. En eerlijk is eerlijk, die gingen erin als koek! De heren lieten het zich goed smaken, de laatste restjes van de kroketten werden voor de ingang van de parkeer garage genuttigd, voor een ander "landmark" van Amsterdam, namelijk coffeeshop Betty Boop (helaas mochten Daan en Joost daar nog niet naar binnen, want ze hadden wel trek in een...uh....kopje koffie :-)). Al met al een bijzonder geslaagd uitstapje, dat zeker voor herhaling vatbaar is. Een klein fotoverslag is via deze link op Picasa terug te vinden.

Raw like sushi

De echte kenner herkent in de titel een cd van Neneh Cherry, maar deze keer gaat het niet over muziek, maar over eten (hé, weer eens wat anders). Afgelopen dinsdag hadden Ans en ik het plan opgevat om eens lekker te genieten van een sushi maaltijd. We hebben goede ervaringen met een kleine sushi bar in de Jordaan, Sugoi Sushi. Na een flinke tocht over de Haarlemmerweg die redelijk vast stond kwam ik in de Willemsstraat aan, maar helaas bleek nummer 95 op slot te zitten, want er was "een speciale gelegenheid", waardoor de zaak dicht was. Onverrichte zaken keerde ik terug naar huis, maar de gedachten bleven hangen. Ergo: vandaag had ik weer tijd om de reis naar de Jordaan te maken (na even een check op de site gedaan te hebben mbt de openingstijden :-)) en gelukkig was Sugoi deze keer open. Het is een heel klein zaakje waar iets van 16 mensen kunnen zitten, maar we hadden toch besloten om thuis te eten, dus gingen we voor de meeneem. Jonge en spontane bediening, die direct met advies voor je klaar staat, want het is natuurlijk even zoeken op de kaart (en ik wist niet direct wat onder andere een Sake Uramaki is...).

Uiteindelijk was het een spannend geheel, beginnend met een Yakitori, een 7-tal Temaki's (zeewier zakjes met diverse vullingen zoals gegrilde garnalen, gegrilde zalm, tonijn, krab, komkommer, sesam, avocado, Japanse omelet), avocado/ sake/ kappa maki's, tonijn/ zeebaars/ zalm nigiri's, twee futo maki's en een Califonia Uramaki. Wil je precies weten wat het allemaal is, dan kun je het op de site van Sugoi ze allemaal zien. Dat klinkt als best veel, en dat was het ook :-).  Zoveel zelfs, dat een deel ervan de koelkast in verdween om vanavond soldaat gemaakt te worden, een ander deel ging naar Gunny en Edward, vrienden die ook erg van Sushi houden (dus dat is zeker goed terecht gekomen). Nu ben ik best een snob als het om eten gaat en we hebben het hier natuurlijk niet om de sushi en de sashimi van Yamazato, maar daar eten we ook niet zulke hoeveelheden voor 31,70 Euro. Los van de prijs was de sushi van prima kwaliteit, wat vaak af te lezen is aan de zeewier om de rijst en vulling heen. Die moet niet teveel overheersen en zeker niet (te) taai zijn. Alle vis is heerlijk vers en de combinatie tussen avocado/ sesam/ komkommer kwam er goed tot zijn recht. Ik heb er in ieder geval heel erg van genoten, een echte aanrader voor de sushi liefhebber! Ik geef hem een in deze categorie een 8,5 en daar kun je toch echt wel mee thuis komen. En als je in de buurt bent, kun je direct bij slagerij Louman (ook een begrip in Amsterdam) je vleeswaren halen! Gratis tip: parkeren in de Willemsstraat gaat heel makkelijk,  dus daar de auto neerzetten als je een keer een wandelingetje door de Jordaan wilt maken.

Arrivedeci Claire!!!

Gisteren hadden we natuurlijk de gemeenteraadsverkiezingen. In het landelijke Haarlemmerliede en Spaarnwoude was de grote winnaar de VVD. Ja, ik voel me thuis in deze gemeente met veel liberalen om me heen. Zeker omdat D66 de tweede partij was, dus vrijzinnigheid alom. Slechte uitslag voor de PvdA, maar de echt grote verliezers waren CDA en SP. Die laatste trok vandaag direct de conclusie en zette fractieleider Agnes Kant aan de kant. Agnes schijnt dat "zelf bedacht" te hebben, maar volgens mij gebeurd er in de SP niets dat niet geregiseerd is door de grote "director" himself, Jan Marijnissen. Het is af en toe net voetbal, je weet dat als de voorzitter van Ajax blijft beweren dat de positie van de trainer NIET ter discussie staat hij de volgende dag zijn koffers kan pakken en met een oprotpremie de Arena verlaat. Dat gevoel kreeg ik ook toen ik gisteren ome Jan een grote preek zag houden over de kwaliteiten van onze Agnes. Ik dacht, ja hoor, daar gaat ze, die gaat de week niet overleven als politiek leider. En verdomd, ik zat in de auto en luisterde naar BNR en daar werd verteld dat de SP in spoedberaad bij elkaar was en 10 minuten later was het hoge woord eruit. Jammer voor Agnes, want ze had het hart op de juiste plaats, was uitstekend opgeleid (aaaii...dat is geen pré bij de SP), maar ze had de uitstraling van een heks met haar schelle en overslaande stem en altijd die verongelijkte blik in haar ogen alsof de wereld haar per definitie elke dag iets kwaads aan wilde doen. En de schoenen van Jan Marijnissen zijn helaas voor haar te groot gebleken om te vullen. Ik zeg: arrivedeci Claire en veel succes op je volgend KANToorbaan!

Tandarts assistente

Vandaag was het tijd voor mijn halfjaarlijkse bezoek aan de tandarts. Inmiddels is mijn mond gevuld met kronen en vullingen (gelukkig is men zover gekomen dat dat allemaal niet meer van echt te onderscheiden is, leve de witte vullingen :-)), dus veel valt er niet meer te maken. De controle duurt daarom meestal ook maar 2 minuten, maar daarna ben ik het slachtoffer van de tandarts assitente die bij beunt als mond hygiëniste (het is andersom, maar dan is het verhaal minder leuk). Daar gaat dan wel wat meer tijd in zitten, kost zo'n twintig minuten, maar dan is alles wel echt helemaal goed schoon. Deze keer stond ik voor een extraatje op de planning, namelijk het bleken van mijn tanden. Om dat te kunnen doen, moest er een afdruk van mijn gebit gemaakt worden. De laatste keer dat ik dat had laten doen was bij de "beugel tandarts". Dat vertelde ik ook, ik was 15 jaar toen ik dat voor het laatst deed en gaf aan dat dat dus alweer 25 jaar geleden is. Na 2 minuten stilte zei de mond hygiëniste: "volgens mij maak je een foutje, want als je 15 was en het 25 jaar geleden is, dan moet je 40 jaar zijn". Toen ik dat bevestigde viel ze van haar stoel af (let op: de mondhygiënte is eind twintig), want dat kon toch niet zo zijn, ik zag er echt op zijn oudste begin 30 uit!! Mijn dag was natuurlijk weer gemaakt, en ik koester de gedachten dat deze bijzonder aardige jonge dame me niet in de maling heeft genomen (zalig zij de onwetende...).

Potdikke, nog meer muziek!

Nadat ik gisteren klaar was met het schrijven van mijn blogpost, moest ik nog even wat opzoeken. Op de één of andere manier wilde ik nog iets weten over Frank C Starr, de zanger van The Four Horsemen. Via deze opdracht kwam ik op de site Sleaze Roxx. Dat blijkt een site te zijn die gaat over "good old fashioned hard rock". En dan blijf je toch even kijken. Er waren vele golden oldies terug te vinden, waarvan je dacht dat ze al jaren geleden de pijp aan Maarten gegeven hadden, maar die blijken nog steeds te bestaan, bijvoorbeeld Tora Tora en Little Caesar (ja Frank, ze hebben inderdaad een nieuwe plaat!). Maar wat mijn blik ving, was de lijst met top 10 albums van 2009. Het merendeel van de bands kende ik nog niet (zoals The Last Vegas, Bonafide, Kortini en Outloud). Maar een korte zoektocht via NewsLeecher verder, had ik 8 van de 10 albums te pakken. Vanochtend in de auto maar de nr 1 van de lijst geluisterd, te weten The Last Vegas met Whatever gets you off. En eerlijk is eerlijk, dat was een lekkere plaat, als je je muziekopleiding in de jaren 80 hebt gehad! Morgenochtend verder met Kortini met Game of Fools. Ik ga mijn haar maar weer laten groeien :-).