Het grote, zwarte gat.....

Ik heb er geen tekst voor......

Na een dag flink hard gewerkt te hebben (en dat zeg ik niet vaak, maar twee stuurgroepen met de nodige issues hakken er wel ernstig in), kwam ik thuis om even wat energie kwijt te raken. Dus de hardloopschoenen aan, Start To Run op, en het inmiddels traditionele rondje van 3,5 km gelopen. Bezweet, maar voldaan ontving ik vervolgens Daan en Jeroen die thuis kwamen en gelijk het zwembad in doken. Ik had badmeesterdienst en het was een genot die twee knapen te zien spetteren en spatteren. En dat allemaal terwijl ik heerlijk in het zonnetje zat. Heerlijk om zo even te relaxen.....totdat mijn telefoon ging. Daarmee kreeg ik het bericht dat bij een zeer goede vriend van mij voor de derde maal kanker geconstateerd was, deze maal bleken er een groot aantal tumoren in zijn hersenen te zitten en was het bericht dat hij volgens de artsen nog maximaal drie maanden te leven had. Het was alsof ik een klap in het gezicht kreeg. Ik had pas geleden nog een afspraak gehad en toen had hij aangegeven zich prima te voelen. Maar kennelijk had deze sluipmoordenaar toen al zijn klauwen in hem geslagen. Een verschrikkelijk bericht, waar het moeilijk van is het een plaats te geven.

Normaal probeer ik elk artikel een passende afsluiting te geven. Ik zou nu alleen echt niet weten wat ik nu nog moet schrijven........

Geen bril voor Daan

Daan kan het bij zijn piloten zonnebril houden

Een tijdje geleden moest Ans op stel en sprong naar school komen, omdat Daan heel erg misselijk en duizelig was geworden. Er werd even gedacht dat hij wellicht al een afwijking aan zijn ogen zou hebben (er zitten veel brildragers in de familie), dus moest hij naar de oogarts om dat te laten onderzoeken. Vandaag was het dan eindelijk zover (ja, er is inderdaad een flinke wachtlijst). Er werden diverse testjes gedaan, waar hij glansrijk doorheen kwam. Als laatste werden er echter ook een aantal druppels in zijn ogen gedaan om te kijken hoe hij daarop zou reageren en dat was minder geslaagd, want zijn pupillen werden er heel groot van en het deed flink pijn. Zieltje!! Onderzoek wees echter uit dat het niet nodig was dat Daan, in navolging van pap en mam aan de bril gaat op dit moment. Toch wel een lekkere uitkomst voor een kind van negen. Gelukkig is er niets gezegd over zonnebrillen, daar mag hij er zoveel hebben als hij wil, lijkt mij een heerlijk vooruitzicht!

Het zwembad, heerlijk fris!

Godenzoon in het nieuwe zwembad

Anderhalve week geleden werd ons nieuwe zwembad afgeleverd. Net op tijd om het regenseizoen mee te maken :-). Een week lang bleef de boel in de dozen staan, maar gisteren was het dan zover: Ans en Herman deden een giga inspanning (dank, lieve schat!!) om het bad op te zetten. Daarna gingen de tuinslangen erin en na ongeveer 12 uur vullen was het bad vol! Helaas bleek er voor de aanleg van de verwarming toch weer een stukje koppeling te ontbreken (zucht, waarom kan dat nooit in een keer goed...), maar er kon gezwommen worden. En dat kan ook echt, want het bad is 8 bij 5, dus er is wel wat ruimte :-). Dus nadat ik Daan en Jeroen opgehaald had van De Hoek, gingen we snel naar huis en een half uur later lagen de mannen in het water! Aan mij was dat nog even niet besteed, want ik had vandaag op het schema staan te gaan hardlopen en ik kon Evy niet teleurstellen. Om 18.30 uur dus op pad voor 3,5 km hardlopen, maar in ongeveer 33 graden is dat geen pretje. Aan het eind was ik ook helemaal kapot, kwam met mijn tong op mijn schonen het hek binnen (en zag ik dat Aniek, een van Jeroens harem, ook was komen zwemmen), ging even twee minuten uitzweten door op de bank te liggen en toen......afkoelen met een frisse plons in het zwembad. Nou dat was heerlijk (hoewel ongeveer al mijn poriën dichtsloegen) en een grote beloning voor de geleverde prestatie. Helaas betrok het weer daarna snel en kwamen de eerste stormen en bliksems aanwaaien en morgen wordt het 18 graden, dus wellicht moeten we even wachten op de volgende duik, maar dit smaakt naar meer (zeker als ook de water verwarming het nog een beetje gaat doen :-)).

Vermeer, op een andere manier!

Niek vulde de glazen van Jacomine en Ans goed bij!

Na vorige week Ron Blaauw bezocht te hebben, was het zaterdag de beurt aan een andere oude bekende van ons, Vermeer. Samen met Jacomine en Roland (de ouders van Annasofie, Anke en Kath, de liefjes van Daan en Jeroen, maar dat mag ik niet van de jongens zeggen), reden we om half acht richting het centrum van Amsterdam, om vervolgens de auto voor de lift van de garage te zetten (heerlijk, om geen parkeerplek te hoeven zoeken en te weten dat alles in goede handen is!). Omdat we net na acht uur binnen kwamen kozen we ervoor om direct aan tafel te gaan in plaats van in de lounge plaats te nemen, zoals we gewend zijn om te doen. Eerlijk is eerlijk, het begin was even een beetje stroef. Er was een nieuwe dame in de bediening en hoewel het misschien niet helemaal eerlijk is om te zeggen omdat ze waarschijnlijk net begonnen is, maar dat was niet degene die ons direct op ons gemak stelde. Zo duurde het bijvoorbeeld erg lang voordat de aperetiefs arriveerden en kreeg Ans eerst de verkeerde voorgeschoteld. Dat zijn we toch van Niek en Erwin en hun brigade niet gewend.....

In de keuken in gesprek met Chris Naylor

Gelukkig bleek het alleen maar een kleine happering voor de eerste horde, want daarna ging alles helemaal los. Het was een tijd geleden dat ik de zaak helemaal hutje mutje vol had gezien, maar vandaag was het zover. Maar anders dan vorige week  bij Ron Blaauw was er voldoende ruimte tussen de tafels om niet actief met de gesprekken van de tafels naast je mee te hoeven doen. na twee amuses (ja, men doet er maar twee, maar dan wel heel erg goed!!) gingen we verder met het menu "proeverij". Voor Ans had het team in de keuken een heel vegetarisch menu samengesteld dat naadloos integreerde met het menu dat Jacomine, Roland en ik aten. Zoveel mogelijk gebruik van dezelfde ingrediënten, zodat de gerechten ook nog op elkaar leken. Bijzonder knap gedaan. Na de eerste twee gangen, werden we verrast door Erwin, die ons uitnodigde om twee gangen in de keuken te eten. Kijk, dat zijn nog eens leuke verrassingen. Nu had ik al eerder aan de chefs table gegeten en twee gangen is prima, als je de hele avond op de barkrukken moet zitten is het wat lang :-).

Een mooie oester met komkommer en mierikswortel

We werden hartelijk welkom gegeten door Chris en we hadden alle gelegenheid om met hem te praten en van gedachten te wisselen over de gerechten, en ook was het heel bijzonder om zowel Chris als Niek gezamenlijk te horen praten over de verhouding sommelier en chef de cuisine ("u komt om uit eten te gaan, niet om uit drinken te gaan, dus er wordt nooit een gerecht bij wijn gezocht!"). En wel aardig om te horen dat Chris zijn groenten op de Osdorperweg haalt (ongeveer waar de tafelgenoten wonen) en hijzelf in De Aker woont (bijna naast andere tafelvriend Rene). Verder was het een geweldige avond, zowel qua eten, gastheerschap als ook gezelschap. Er werd veel gelachen en genoten, zowel van het eten als ook door de andere drie van het wijnarrangement dat geserveerd werd. Klassiek en zoals het hoort verlieten we wederom het restaurant als allerlaatsten, deze keer rond half twee (geen record, dat staat nog steeds op Chalet Royal in Den Bosch, waar we uiteindelijk om half drie het pand verlieten).  Helaas is het alweer voorbij, maar zoals ze bij Dit Was Het Nieuws zeggen, gelukkig hebben we de foto's nog :-).

En oh ja, het was ook wel lekker vandaag dat de jongens bij Opa Hans en Oma Leny logeerden, dat maakte het wakker worden toch net even iets relaxster dan normaal :-)....

Een kleine Duitser

Jeroen had al een kuil gegraven!

Door de aankomst van alle papieren voor de vakantie, begon ik al erg in de juiste stemming daarvoor te raken. 's Middags moest ik de jongens bij de Hoek ophalen en zat ik nog steeds met mijn hoofd bij de espresso, de pizza en hoe ik aan goede kaarten voor de palio in Siena ging komen (paardenraces op 16 augustus wat een gigantisch spektakel schijnt te zijn). Daan was bezig een Donald Duckie te lezen en na hem in de boeien geslagen te hebben, gingen we samen Jeroen ophalen. Die was bezig in de zandbak en wilde mij graag laten zien wat hij bedacht had. Nou jongen, wat is dat dan, vroeg ik. Kijk eens papa, zei Jeroen, ik heb een hele mooie kuil gegraven en weet je wat dan handig is? Hij keek me lachend aan, sprong in de kuil en zei: als het nu lekker weer wordt, kun je er heerlijk in gaan liggen en luieren. Mooi he?? Ik kan bijna mijn lachen niet inhouden, maar kon nog net aan hem vragen of het dan de bedoeling was dat je 's ochtend ook voordat je erin ging liggen er een handdoek neer moest leggen om de kuil te reserveren. Jeroen trok een moeilijk gezicht, dacht diep na en zei toen volmondig en erg gemeend: nee, natuurlijk niet, dat is toch echt stom??? Nou ja, blijkt dus toch dat hij 1/16 Italiaans bloed heeft van vaders kant, en kennelijk toch geen Duits bloed van mama's kant (hoewel die wel erg in het Oosten des lands tegen de grens ermee besmet geraakt had kunnen worden :-)).

Ron Blaauw recensie op Smulweb

Friandise Ron Blaauw style1

En voor de liefhebbers en smulpapen onder jullie: mijn volledige recensie van het bezoek van Rene en mij aan Ron Blaauw Amsterdam is inmiddels beschikbaar op Smulweb. Het is een flink epistel geworden, want er was natuurlijk heel veel te vertellen, zowel over het eten als ook over de sfeer. Wil je het tot je nemen, klik dan hier om bij het verhaal te komen. Inmiddels de volgende opdracht voor Smulweb aangenomen. Ik blijf Ron Blaauw een beetje stalken, want ik ga toch nog een keer een bezoek aan Ouderkerk brengen, om zijn nieuwe restaurant, Ron's Vis van de Dag met een bezoek te vereren. Ik heb de kaart bekeken: als je niet van vis en schaaldieren houdt, dan hoef je inderdaad de moeite niet te nemen om hier naartoe af te reizen. Maar de liefhebber van de heerlijkheden uit de zee, moeten hier volgens mij goed tot hun recht komen. De zin is er, nu alleen nog even een juiste datum vinden! Met zoveel etentjes is dat even goed passen en meten geblazen!!

De vakantie spullen zijn binnen

Hotel Voucher en route beschrijving: check in the box!!!

De schoolvakantie begint dit jaar erg laat in Noord Holland. Pas over een week of vier hebben de jongens vrij, wat betekent dat we laat onze zomervakantie vieren. Gedurende die periode reizen we af naar Toscane, om precies te zijn naar de metropool Cortona (gelukkig hebben we familie bereid gevonden om de hele vakantie op ons huis "te passen", dat geeft wel een gerust gevoel). Afgelopen week werden alle boekingen uiteindelijk definitief gemaakt. Om het onszelf makkelijk te maken reizen we heen met de autotrein naar Liverno. Die brengt ons daar in minder dan een dag heen, uitgerust en wel. Daarna is het nog maar een kleine twee uur rijden naar onze villa Rosa dei Venti. Zowel de voucher voor de trein als de bevestiging van Mijn Hemel vakantie villa's zijn dus inmiddels binnen, waarbij het wel weer erg schattig is om te zien, dat bij de hotel voucher ook een nog handgetekend kaartje zit waarop de weg aangegeven staat. Daar denk je toch eigenlijk niet meer aan in deze tijd van het hebben van navigatie op zo ongeveer elk elektrisch apparaat wat je in je handen hebt. En ja, als er dan ook nog bij staat dat als je de weg niet kan vinden je de winkel van Mario moet bellen, dan weet je zeker dat het op deze vakantie wel goed gaat komen, met dat echte Italiaanse gevoel. Ciao, bella!!!!

Jeroen zijn tandje

Een blogpost zonder foto. Simpelweg omdat ik Jeroen moest beloven er geen foto van op internet te zetten. Toen Jeroen twee jaar oud was, was hij met mij aan het spelen op een stoel in zijn toemalige kamer en na een enthousiaste actie, viel hij met zijn tanden op de vensterbank. Grote schok voor papa en nog meer voor Jeroen die er erg van moest huilen. Een bezoek aan de tandarts leverde toen op dat er voor de korte termijn niets aan de hand was, maar dat er iets gebeurd kon zijn dat men nu nog niet kon zien en wat voor later gevolgen kon hebben. Na een paar jaar bleek dat zo te zijn, want een tand van Jeroen begon steeds bruiner te worden en hij kreeg een ontsteking daarboven. Vandaag werd het dan ook tijd om, voordat zijn tandvlees echt aangetast werd, de tand te trekken. Dat was best een heftige ervaring. Hij kreeg eerst valium thuis toegediend, en bij de tandarts lachgas, maar hij was er niet onder te krijgen, Uiteindelijk moest toch de verdoving gezet worden, en dat duurde tergend lang en leidde uiteindelijk tot ene bloedbad, omdat de ontsteking open werd geprikt. En als Jeroen ergens bang voor is....

Het trekken van de tand zelf ging heel snel (minder dan een minuut), en daarna kon ik Jeroen weer lekker knuffelen en hem optillen, want gewoon lopen ging niet meer door valium en lachgas :-(. Hij mocht nog twee speeltjes bij de tandarts uitzoeken, maar daar zag hij ook dubbel, want hij liep met vier stuks naar buiten. Daarna werd hij thuis lekker door mama verwend, terwijl hij op de bank tv lag te kijken en 's avonds ging het alweer een heel stuk beter. Voor hemzelf maar ook voor ons is het nog wel even wennen aan zijn nieuwe aanblik, namelijk een Jeroen zonder voortanden. Het is dat hij graag wil dansen, maar zoals hij er nu uitziet, lijkt hij meer op een bokser :-) !!!

Fotogeniek

Tja, als je even een keer weinig tekst hebt om te schrijven, is er gelukkig altijd een klein ventje dat ervoor zorgt dat je een mooie foto kan maken, omdat hij het nooit erg vindt, om even voor de camera te poseren. Jeroen, smile!!!!!!

Het had ook hier kunnen gebeuren....

Boston werd kampioen, in Vancouver!

Als liefhebber van Amerikaanse sport is het even doorbijten de afgelopen weken. Naast een honkbal seizoen dat in volle gang is, waren er de play offs van het basketbal (met Dallas Mavericks als winnaar tov de door Rene gesupporterde Miami Heat) en het ijshockey. Deze laatste was een strijd tussen de Vancouver Canucks en de Boston Bruins. Na zes wedstrijden was het gelijk, namelijk 3-3 en hing alles op de laatste wedstrijd, gespeeld in Vancouver. Een spannende wedstrijd werd verwacht, maar uiteindelijk werd het een simpel 4-0.....maar wel voor Boston. Daarna werd de Stanley Cup uitgereikt, maar wel voor een vijandig publiek. Het was bijzonder om te zien hoe het team uit Boston aan het feest vieren was, terwijl de tribunes leeg stroomden en ze door het thuis publiek van Vancouver uitgefloten werden. Onwillekeurig gingen mij gedachten terug naar afgelopen mei toen ons aller Ajax tegen FC Twente speelde. Stel je nu toch eens voor dat Twente daar met het kampioenschap aan de haal was gegaan, dan hadden we een zelfde situatie gekregen als in Vancouver. Brrr.....je moet er toch niet aan denken!!!

Vaderdag 2011

Boekenlegger en kamer hanger, echt iets voor vaderdag!

Zondag was het vaderdag. Altijd een heugelijk feit. Dit keer waren we met de mannen uit het gezin onderling, wat betekende dat Daan en Jeroen 's ochtends vroeg begonnen met het maken van een ontbijt. Ik kreeg een boterham met kaas, een erg oud beschuitje met kaas, een plakje kaas, een ontbijtkoekje met kaas en een glas lauw water (ze hadden geprobeerd koffie te maken, maar waren vergeten een kuipje in de Nespresso te doen :-)). Na het ontbijt was het tijd voor de cadeaus. Allereerst gaven ze de dingen die Ans gekocht had, een heerlijke reep van "raw chocolate", een paar hardloop sokken en, surprise, surprise, een professionele ijsmaak machine. Dat wordt smikkelen en smullen binnenkort, ik heb er al zin in om daar wat leuke recepten voor op te speuren! Daarna kreeg ik de eigen gemaakte cadeaus. Dat zijn uiteindelijk tot de echte hoogtepuntjes. Daan had een kamer hanger gemaakt, om aan te geven of mensen mij wel mochten storen of niet (ssshhhh.....papa slaapt). Jeroen was wat meer oldschool en had een heel kleurrijke boekenlegger gemaakt met daarin zijn handje verwerkt (ik moet nog even nadenken hoe ik dat met de eReaders ga gebruiken). De climax: de jongens die de zelfverzonnen of overgeschreven versjes voordroegen om te zeggen dat ze papa zo lief vonden. Dat is het mooiste cadeau wat ze me uiteindelijk konden geven, en dan krijgt zelfs de harde programma manager traantjes in zijn ogen.....

Het Zwaantje

De soep was nog redelijk te eten

Nadat ik vrijdag bij Ron Blaauw gegeten had, was het de dag erna de beurt aan een andere culinaire gelegenheid :-). Omdat Ans een weekend cursus had, was het mannen weekend bij ons. En nadat we naar Kung Fu Panda 2 (in 3D best wel leuk) waren geweest, besloten we ook uit eten te gaan. De keus viel in deze op Het Zwaantje, het eertcafe dat sinds kort weer in Zwanenburg geopend was. Om kwart over vijf kwamen we aan en kregen we het menu (een geplastificeerd A4tje) aangereikt. We besloten uiteindelijk voor twee tomaten soep en een gamba salade vooraf te gaan en voor Daan en Jeroen daarna de patat met kroket en ik de kogel biefstuk. Opvallend: de bediening zijn allemaal jongens, normaal lopen er bijna altijd ook wel dames in de bediening, maar hier niet. Wel allemaal aardige gasten, dus dat was prima. En het was ook niet erg dat de jongens af en toe wat luidruchtig waren, zo druk was het ook weer niet.
De voorgerechten kwamen redelijk snel, de gamba's waren redelijk goed en de soep was voor Daan en Jeroen prima (en er werd ook door de bediening prima gereageerd toen Jeroen uit eigen beweging op de diplomatieke wijze die hem eigen is om brood vroeg :-)). Daarna ging het echter fout. Het duurde meer dan een half uur voordat het hoofdgerecht kwam, zonder veel extra aandacht. Daarna bleken de patatjes ok te zijn, maar de kroketten waren inmiddels al zacht geworden. De kogelbiefstuk was echt een homp, hij was taai en er zat kraak nog smaak aan, zelfs na peper en zout erop gedaan te hebben (eigenlijk een belediging van de kok, maar dat wat hier echt noodzakelijk). Nee, ik durf zonder enige arrogantie te zeggen dat ik die zelf beter bak! Inmiddels begonnen Daan en Jeroen er ook zat van te krijgen en aangezien de dessert mogelijkheden uit ijs bestonden, lieten we die lopen. In totaal 60 Euro verder verlieten we het pand. Ik had niet heel veel verwachtingen, maar zelfs die werden deze keer niet waar gemaakt. Het is niet zo heel moeilijk om in een eetcafe lekker eten te maken, zonder Michellin sterren na te streven, maar hier werd de plank op gebied van eten echt misgeslagen. Het Zwaantje zal ik niet meer bezoeken, volgende keer een poging doen bij Brasserie Het Gemaal, dat ook weer net geopend is.

Ron Blaauw revisited

Sante uit Ron Blaauw Amsterdam

Een van de eerste sterren restaurants waar ik ging dineren, was Ron Blaauw (de allereerste was overigens La Vilette in Rotterdam). Ik weet nog goed dat ik met een beetje knikkende knietjes het restaurant in Oudekerk naar binnen ging en vervolgens helemala weggeblazen werd door alle kunststukjes die Ron op het bord toverde. Daarna ben ik er diverse malen geweest, maar de laatste jaren werd de kwaliteit een beetje bedenkelijk. Ron was meer bezig met al zijn andere restaurants en initiatieven, zodat de kwaliteit in het restaurant er echt onder begon te lijden, wat overigens wel gevolgen had voor zijn positionering in de Lekker 100, maar niet aan de klassering bij Michellin (2 sterren). Een paar maanden geleden hoorde ik dat Ron ging verhuizen naar Amsterdam, zijn restaurant Sofia (bekend van het feit dat alle penoze van Amsterdam daar kwam) werd geslachtofferd en op die plek verrees Ron Blaauw Amsterdam. Overigens heeft Ron zijn plek in Ouderkerk behouden, daar zit nu Ron's Vis van de dag.

Het scheermesje van Ron blijft een klassieker

Tijd dus voor een hernieuwde kennismaking. Samen met Rene reisde ik om zeven uur naar de Sophialaan af, waar ik de sleutels van de C5 afgaf aan de maitre, waarna de auto netjes weggezet werd (leve de valet parking, voor de luie restaurant bezoeker). Een vriendin van Rene had aangegeven dat ze Ron zelf goed kende en de beste tafel voor ons zou regelen. Nu was Ron dat kennelijk vergeten of ze was toch niet zo een goede vriendin als ze zelf dacht, want van een extra speciale behandeling heb ik in ieder geval niets gemerkt. Nu was de bediening gewoonweg prima, dus daar was niets op af te dingen! Naast ons zat een ouder echtpaar, categorie aardappel in het keeltje, dat soms net even teveel met ons wilde praten (tenminste naar mijn zin...). Ron zelf was ook in de zaak, zijn taak bestond uit het geven van de kaart en ons een gezellige avond te wensen. Toch wel bijzonder, een chef die met allerlei vage armbandjes rondloopt en een baard van drie dagen heeft staan, komt toch enigszins onverzorgd over. Het menu zag er goed uit, maar we besloten toch de kaas en de klassieker, het scheermesje, toe te voegen.

De uitgebreide recensie komt binnenkort op smulweb. Mijn samenvatting is dat het bijzonder goed eten was deze avond, maar dat ik alle hype die rondom de verhuizing naar Amsterdam toch wat overdreven vindt. Het bombardement amuses is overweldigend en er zitten toppers tussen en iedere gang is uitstekend bereid. Maar wat mij echt gigantisch tegen viel was de prijs. Het zes gangen diner kost 90 Euro, maar met de uitbreidingen kwamen we op 125 Euro per couvert, en dan zit je op  minder gangen dan het menu bij Vinkeles, Vermeer, De Nederlanden of La Rive, maar wel 25 Euro per kop meer kost. En dat vond ik het eerlijk gezegd niet waard. Kwalitatief een strakke 8,5 hoor en het was weer een erg gezellige avond, maar Ron Blaauw Amsterdam gaat niet op mijn lijstje komen om veel vaker heen te gaan.

The Oasis Thai Spa

Aardige massage, maar niet geweldig

Ik ben een grote fan de "100%" gidsen. Ik heb ze gebruikt in steden waar ik nog nooit geweest was (zoals bijvoorbeeld Rome), maar ook in steden waar ik al heel veel geweest ben en dan nog konden ze me nog verrassen (een van de hoogtepunten: de wandeling door Brooklyn in New York, het hoogtepunt van mijn laatste bezoek daar!). Nu was ik laatst met Daan en Jeroen pannenkoeken happen in Haarlem bij het Elfenbankje, en wat schetst mijn verbazing: er bleek ook een boekje 100% Haarlem te zijn. En daar in de aanbieding voor 5 euro, dan kan ik dat natuurlijk niet laten liggen.

Van de week keek ik het boekje voor het eerst eens door, en een flink aantal bestemmingen kende ik natuurlijk al. Maar mijn oog viel op een van de zaken in het boekje, om precies te zijn The Oasis Thai Spa. Dat was enerzijds omdat ik dacht "he, hebben ze dat ook in Haarlem" en anderzijds omdat ik nog steeds flinke pijn in mijn kuit heb van het hardlopen. Een massage leek me dan wel lekker. Dus een mailtje sturen en binnen twee uur was de afspraak gemaakt. Vandaag om 10 uur was ik paraat en het eerste dat mij wel opviel is dat het er nogal sjofeltjes uit zag van de buitenkant. Dat werd aan de binnenkant eerlijk gezegd niet veel beter. Handdoeken waar net even teveel rafeltjes aan zaten, de muziek die net even een keer teveel oversloeg, het was het allemaal net niet. Maar wie a zegt, moet ook b zeggen, dus na een gesprek in gebrekkig Engels met een van de masseuses (Nederlands stond niet in haar vocabulaire) belande ik op de behandeltafel. De massage duurde anderhalf uur en was een mix van een sport massage en een kruidenstempel massage (daar hebben ze hete water op gegooid, dat kan ik je verzekeren).

Massage was best ok, maar het haalde het niet bij de Shiatsu massage  die ik van masseur Dick de Boer gewend was. En praten was er ook niet bij (los van het feit dat ik op 2 meter afstand lag van twee andere klanten), de masseuses spreken geen woord Nederlands dus en starten ook geen gesprek op. Dus al met al een redelijke ervaring, maar ik had in mijn hoofd dat als het goed zou zijn, ik regelmatig mijn benen zou laten masseren na een week lopen. Wellicht dat dat nog gaat gebeuren, maar niet hier.

Doktersbezoek

Toch flink toegetakeld!

Toen ik Jeroen een tijdje geleden naar boven droeg, zei hij tegen me: "Papa, wat heb jij een vieze dingen in je nek....beeehhhhh!!!!". Dat waren drie moedervlekken die ik er al vele jaren heb. Maar toen Jeroen dat iedere avond ging herhalen, werd ik er wat gallisch van, dus besloot ik uiteindelijk ze maar eens weg te laten halen. Ik dacht dat dat een zware chirurgische ingreep ging worden, maar na een kort gesprek met de doktersassistente bleek dat voor sommige gevallen de huisarts dat gewoon zelf deed. Tegenwoordig had Dokter Heeneman ook op woensdagavond afspraken, dus toog ik gisterenavond naar de grens van Halfweg. Nou kan je om kwart over acht een afspraak hebben, maar dan mag je toch vaak gewoon tot half negen wachten. Na een korte inspectie kwam de dokter erachter dat de vlekken ongevaarlijk waren en dat hij ze weg kon halen, dus lag ik twee minuten later op mijn buik op de bank, waarna de dokter even een verdoving in de moedervlekken ging zitten. De prik zelf voel je haast niet, maar als de verdoving erin gespoten wordt, dan is dat toch niet het lekkerste gevoel ter wereld weet ik nu.  Dat gebeurde drie keer, daarna werden de moedervlekken "gedroogd"  en toen uitgelepeld. Verdovingen zijn goed, want ik voelde er verder niets van, anders dan dat de dokter even flink op mijn rug moest leunen voor het juiste hefboom effect. Maar twintig minuten later was het geheel afgerond en had ik alleen een stijve en gevoelloze nek, twee grote pleisters en drie moedervlekken minder. Uiteindelijk bleken het toch nog flinke wondjes te zijn, dus het gaat nog wel een paar dagen duren voordat eea helemaal hersteld is! Maar Jeroen kan in ieder geval niet meer klagen :-). Oh ja, omdat ik er toch was mocht de dokter toch nog even naar mijn kuit kijken nav de pijn bij het hardlopen en constateerde dat er een spierscheuring opgetreden was, waar bloed in terecht was gekomen en waardoor er nu flinke blauwe plekken ontstaan. Gezond hoor, dat sporten (maar ja, vandaag toch maar weer even les 6 van start to run gedaan en voor het eerst ook RunKeeper mee laten lopen, 2,5 km, dat moet meer kunnen worden!!).

Lekker gitaren

Keiharde gitaren, ultra lange haren.....uhh, nee, niet meer!

Zondagochtend is schoonmaak ochtend. Betekent voor mij dat ik de stofzuigers (de onvolprezen Delphyn) ter hand neem en aan de slag ga. Nu is stofzuigen niet de meest erge bezigheid op het gebied van schoonmaken, maar om nou te zeggen dat het mijn grootste hobby is.......nou, nee! Wat mij altijd wel helpt, is een fijn stukse muziek op te zetten en dat moet dan natuurlijk wel lekker hard, want anders kom je niet boven het geluid van de stofzuiger uit! En ja, als je dan een heerlijk nummertje op hebt staan, dan komt de ouwe rocker in mij naar boven en moet er natuurlijk de standaard pose aangenomen worden om te gaan air guitaren. Nou ja, in dit geval met hulpstuk, want de stang van de stofzuiger, kan natuurlijk altijd goed dienst doen om als gitaar te fungeren. Deze keer schalde "Sweet Child O' Mine"  van Guns N Roses uit de Sonos, waarna Jeroen direct mee ging doen en Daan het tafereel van de gitarende papa even op de gevoelige plaat vast wilde leggen. Nou ja, het houdt je jong, zullen we maar zeggen :-).

My kind of town....Chicago is.....

Misschien al in 2011 naar Chicago?

Hoewel de vakantie naar Florida net voorbij is, wordt er alweer gesproken over volgende bezoeken naar de United States. Met Frank, Simon en Rene zijn verkenningen naar het diepe zuiden, maar oorspronkelijk was het uitgangspunt om naar Chicago te gaan. Dat bleek echter moeilijk met Nashville te verenigen en omdat de omliggende steden vanuit Nashville nu beter leken en het er ook wat warmer was, gaat de voorkeur daar naar uit. Maar naar Chicago wil ik natuurlijk nog wel steeds. Het charme offensief is daarom ingezet om in de oktober vakantie samen met Ans hier een tripje naar toe te gaan maken. Dan zou het ook mogelijk zijn om wellicht een `American Football of ijshockey wedstrijd te bezoeken! Als ik het goed heb gezien, zou ik met mijn airmiles een retourtje kunnen bekostigen, dus dan wordt het nog een goedkope reis daarheen ook. Dat is geen tegenvaller, zou ik zo zeggen. Binnenkort maar eens goede de mogelijkheden verkennen, want natuurlijk moeten we dan ook iets leuks voor Daan en Jeroen bedenken (zoals bijvoorbeeld een weekje met de opa's en oma's, dat moeten ze toch fijn vinden, en anders zorgen we wel dat ze het fijn vinden :-)).

Rennen

Nieuwe schoenen en iets voor de kuitjes!

Na twee dagen rust (ja, ik hou me strak aan de aanwijzingen) was het zondag tijd voor weer een volgende sessie in het kader van Start to Run. Omdat ik na de derde les erachter was gekomen dat mijn mooie Lacoste schoentjes wel mooi zijn, maar qua zool een erg weinig dempende werking hebben, had ik bij mijn huisleverancier Haverhals een paar Asics loopschoenen gekocht. Overigens kwam daar toch weer uit wat een topwinkel dat toch is. Zonder enkel probleem werden door de verkoopster (en ik schaam me, diep, diep, diep dat ik haar naam vergeten ben, ik hoop dat Jenke me kan helpen, anders blameer ik mezelf echt....) diverse paren van boven gehaald en kon ik ze allemaal zonder problemen passen en werd en ook nog even specifiek naar mijn voeten gekeken (mn naar het eventueel naar binnen of naar buiten doorzakken) om met het juiste advies te komen. En dat advies luidde uiteindelijk dat ik het goedkoopste paar moest nemen. Als dat niet eerlijk is, dan weet ik het niet meer. Dus, ook voor je loopschoenen, 0800-beljenkehaverhals!!!

Zondag dus de vierde les van Evy op de iPhone aangezet en rennen maar. Waar ik in les 2 en 3 geen enkel probleem had, ging het deze keer moeizamer. Niet omdat ik nu opeens naar adem snakte, maar de pijn in mijn rechterkuit kwam weer terug. Misschien toch omdat ik iets meer heuvel(tje) op liep, maar na een minuut of tien werd mijn kuit weer erg stijf. Uiteraard wel doorgebikkeld en een nieuwe route gelopen, maar echt lekker voelde het niet. Thuisgekomen eerst met Daan naar aikido (auw) en daarna een warme douche, maar dat loste nog niet alles op. Daarom maar Perskindol op de kuit gesmeerd en dat hielp wel aardig. De rest van de dag wel een beetje verder gehinkeld, maar gedurende de dag ging het steeds beter. Ik denk dat ik uit voorzorg vanaf nu na het lopen de Perskindol maar bij de hand houdt, en daarnaast eens kijken of ik weer een goede masseur in de buurt kan vinden (misschien toch de Thaise massage in Haarlem eens uitproberen).

We gaan weer eens uit eten

Het was weer bizar gezellig!!

De afgelopen tijd was het wat magertjes gesteld met het uit eten gaan. Maar daar gaan we de komende tijd wel even wat verandering in brengen :-). De kick off daarvan was afgelopen vrijdag, toen was het namelijk tijd voor het kwartaal diner met Simon, Frank en Rene. Deze keer was het Peruaans in het hartje van Amsterdam bij Casa Peru. Nu heeft Rene hier al een vrienden recensie over geschreven en heb ik mijn werk als Smulweb recensent gedaan zodat je mijn volledige verhaal daar kunt vinden, dus wwn brede uiteenzetting van ons bezoek ga ik hier het internet maar niet mee bevuilen :-). Het was in ieder geval beregezellig, er werd heel veel gelachen en er werden ideeën uitgewisseld over het bezoek aan de Verenigde Staten in 2012, waarbij nu het plan is om de zuidelijke staten te gaan bezoeken, met in ieder geval Nashville en Memphis en daar dan Atlanta of St Louis aan toe te voegen. De bediening was overigens bijzonder aardig en bijzonder incompetent, maar dat mocht de uiteindelijke pret niet drukken.

De komende weken staan er nog een flink aantal diners op de planning, maar dan wel culinair van een hoger kaliber: volgende week vrijdag (17-6) ga ik met Rene naar het nieuwe restaurant van Ron Blaauw, 25-6 met de ouders van vriendinnen van Daan en Jeroen naar Vermeer en 9 juli worden we met de familie getrakteerd door Hans en Leny, i.v.m. hun beider 65ste verjaardag, op een diner bij De Nederlanden. Er zijn slechtere vooruitzichten!

Boardwalk Empire

Leuke nieuwe serie, de moeite waard!

Op de Amerikaanse buis hebben een aantal series inmiddels hun "season finale" gehad. Daarin zaten onder andere The Mentalist, Criminal Minds en Criminal Minds: Suspect Behaviour. De harde schijf van de popcorn hour begon wat leeg te raken en daarom ging ik op zoek naar een leuke serie om die weer wat te vullen. Nu had ik een paar keer een trailer gezien op HBO van Boardwalk Empire, een serie over misdaad in de jaren 20 (tijdens de drooglegging) in de Verenigde Staten. Het feit dat Martin Scorsese de pilot had geregisseerd had en dat het schrijvers team hiervoor The Soprano's had gemaakt, gaf de doorslag om deze serie een kans te geven. En we werden niet teleurgesteld. Boardwalk Empire gaat over met name Nucky Thompson, een corrupte onderburgemeester in Atlantic City, wat wel weer eens iets anders is dan de plaats waar de normale gangster films uit die tijd zich afspelen, namelijk New York, Chicago of Las Vegas. Hoewel Nuggy erg vuile handen heeft, heeft hij ook iets charmants en op zijn manier ook een zachte kant. Zo kunnen we in de eerste aflevering zien dat hij een zwangere vrouw wiens man zonder werk zit uit de brand helpt, eerst door geld te geven en daarna door de echtgenoot weins handjes wel regelmatig erg los zitten een zwemlesje krijg, waarbij hdeze het record onder water zwemmen zet op 2,5 dag.

De serie geeft een mooi sfeerbeeld van Amerika gedurende de drooglegging, prachtige decors en kostuums. Soms kom je mensen op verrassende plekken tegen (bijvoorbeeld Al Capone als chauffeur van een gangsterbaas uit Chicago ipv als de grote man himself), dat geeft weer een exrtra twist. En de acteurs weten een bijzonder goede prestatie neer te zetten. Voor mij was er nog wel een extraatje: een van de series die ik in mijn jeugd geweldig vond (ik denk zo rond 1983), was een serie over de maffiosi in New York. Ik dacht bij Veronica, maar een scan van de programma's uit die tijd kon mij helaas niet de naam van de serie brengen. Anyways, het had een beetje hetzelfde gevoel (hoewel nu Lucky Luciano een eikel in Boardwalk Empire is, terwijl hij in de serie die ik vroeger zag hij een beetje de Nucky Thompson was), dus een klein beetje nostalgie hierin is mij niet vreemd. Maar los daarvan, Boardwalk Empire is een klasse serie, dus een echte aanrader. Via Spotnet zijn de afleveringen overigens moeiteloos te vinden, dus wat let je!

Lijfstraffen zijn zo gek nog niet!

Voor deze mensen was dit niet erg genoeg!!

Soms hoor je berichten waar je gewoon misselijk van wordt. Afgelopen donderdagochtend zat ik zoals gewoonlijk in de auto naar Utrecht. Dan heb ik altijd BNR aan om even te "syncen met de wereld". Ik zat zelf nog even met mijn hoofd in de voorbereiding van mijn eerste afspraak, toen ik opgeschrikt werd door een nieuwsbericht dat vertelde dat een echtpaar hun 8 jarige dochter op internet had aangeboden aan pedofielen om sex met haar te hebben (artikel: klik hier). Gelukkig bleken de "ouders" bijtijds opgepakt te zijn en de gore pedo die ervan gebruik wilde maken ook. Ik wist echt niet wat ik hoorde, en nadat het bericht afgelopen was, was ik zo vervuld met walging hiervan, dat ik de rest van de rot (toch nog zo'n 20 minuten) hier de hele tijd over aan het nadenken was. Op de een of andere manier ga je het namelijk ook nog eens projecten op je eigen kinderen en rollen de koude rillingen over je lijf!! Hoe kan iemand dit überhaupt doen en dan ook nog eens met zijn of haar bloedeigen dochter. Wat voor een ongelofelijk zieke geest moet je dan wel niet hebben!! Ik ben absoluut geen voorstander van de doodstraf (al is het maar om het simpele feit dat een verkeerde executie niet opweegt tegen 100 "goede"), maar ik ben ook van mening dat dit soort zieke geesten echt nooit meer te genezen zijn en dat je de maatschappij hiervoor echt niet te beschermen. Dus hoewel het een erg dure grap is voor de maatschappij, lijkt mij levenslange (en dan ook zonder mogelijkheid om vrij te komen) opsluiting in een isoleercel wel het minste wat we hier als straf op zouden moeten leggen aan deze randdebielen. En om eerlijk te zijn: dit soort zaken doet mij toch wel eens denken dat lijfstraffen in sommige gevallen toch echt niet zo een heel gek idee zijn (de oude Chinezen hadden er, gezien de foto, wel ideeen over). Niet continue, maar gewoon, soms even, om die schoften eraan te herinneren dat we niet vergeten zijn wat ze gedaan hebben.

De tuin ligt er mooi bij!

Moestuin ligt er goed bij!

Een paar maanden geleden zijn we in Halfweg begonnen met het aanleggen van onze moestuin. Toen we de kisten in elkaar getimmerd hadden, geschilderd hadden, de aarde erin gestort was en de plantjes geplant waren, zag het er eerlijk gezegd een heel klein beetje triestig uit. Veel zwarte aarde, weinig groene plantjes. Nou, daar is inmiddels wel wat verandering in gekomen. De tuin is inmiddels zo goed verzorgd dat de gewassen de bakken uit spuiten ongeveer. Er is al veel groente en fruit geoogst, van courgette en verschillende soorten sla tot en met koolrabi en aardbeien. Sommige planten zijn zelfs al aan de tweede oogst toe! Het ziet er echt indrukwekkend uit als je erbij staat en het is mooi om te zien hoe de groenten groeien. Een uitstekend initiatief van Ans dus om dit zo ingeregeld te krijgen. En met de moestuin die in de houtsnippers ligt, komen er ook geen slakken en erg weinig vogels bij de gewassen om de boel op te vreten. Dat is voor toekomstige tuinders de tip van de dag!

Opruimen

Jeroen helpt graag met opruimen!

Het nadeel van een groot huis, is dat je het ook gaat vullen met heel veel spullen. Zeker als je, zoals gisteren al gememoreerd, je ook een neiging hebt om zaken te verzamelen. Gelukkig kan Ans wel een factor zijn om zaken weg te gooien of opgeruimd te krijgen. Deze keer lag echter de voorkamer van ons kantoor nagenoeg vol met allerlei spullen: oud speelgoed, zaken die op koninginnedag niet verkocht waren, lege star wars lego dozen van Daan die hij nog wilde bewaren, you name it.

Maar een plek om het allemaal te bewaren hebben we niet meer op het erf (het is ook maar 3000 m2, dus wat kun je verwachten). Daarom houden we bij Shurgard nog een kleine opslag aan. Dus niet getreurd, Jeroen wilde me graag helpen en gezamenlijk vulden we de achterbak van de C5 met diverse zakken en gingen we op pad. Nu is Shurgard echt een heel slecht bedrijf, dus voordat we uiteindelijk binnen waren met ongeveer 6 keer de code intikken hadden we al een beetje de pest erin. Daarna was het vechten om een karretje los te krijgen, maar uiteindelijk waren we dan op de juiste verdieping om de buit op te bergen. Uiteraard ging dat ook niet zonder slag of stoot, want in elke zak zag Jeroen wel iets "waar hij leuke dingen mee kon doen" en wat hij eigenlijk weer mee naar huis wilde nemen. Maar standvastig als ik ben, hield ik voet bij stuk. Nou ja, bijna dan, hij mocht nog een beertje weer mee terug nemen om in zijn bed te leggen, want anders was die zo eenzaam. Verder hielp Jeroen uitstekend om alles in de box te zetten, de boel weer af te sluiten en, na een bewaker geroepen te hebben om uiteindelijk het gebouw van Shurgard weer te mogen verlaten, waren we zo weer thuis in Halfweg. En het beertje? Nou, daar was Jeroen zo aangehecht dat hij hem in de auto liet liggen en sindsdien nooit meer naar gekeken heeft :-)...

Je kunt nooit genoeg zonnebrillen hebben

De actuele collectie zonnebrillen, voorop de Oakley Pitboss

In iedere man schuilt een verzamelaar. Tenminste, dat maak ik mezelf graag wijs, omdat ik anders echt een afwijking heb. Spaarde ik vroeger met name de echte jongens dingen zoals platen/ cd's, video's/ dvd's en boeken/ strips, wat ouder geworden kwam ik erachter dat die toch wel wat veel plaats in namen, dit even los van het feit dat je muziek en films inmiddels goed digitaal kunt opslaan en eigenlijk je boeken ook. Overigens merkte ik dat afgelopen weekend weer toen ik eindelijk tijd had om eens serieus naar mijn Nook te kijken en wat ik daar aan eboeken allemaal op kon zetten: je komt dan heel snel op internet heel veel tegen en dat wil ik dan toch wel hebben, hebben, hebben.....maar tijd om het te lezen, nee, die is dan weer moeilijk beschikbaar. Gelukkig zijn er ook zaken die je kunt sparen en waar je minder tijd aan hoeft te besteden, maar die wel een grote aantrekkingskracht hebben.

Een van die dingen voor mij is zonnebrillen (de ander is horloges, maar daar heb ik al eerder over geschreven). Op de een of andere manier hebben die on onweerstaanbare aantrekkingskracht op mij. Gezien het feit dat ik nog steeds niet over ben gegaan naar gelaserde ogen, ben ik veroordeeld tot geslepen glazen en tot mijn grote teleurstelling moet ik dus iedere keer de Sunglass Hut voorbij lopen. Nu ben ik voor een niet te verwaarlozen deel van Italiaans bloed afkomstig, dus het is wel weer te verklaren, want voor veel Italiaanse mannen is de zonnebril natuurlijk de mode accessoire. Op dit moment telt de huidige collectie zeven brillen (de achtste, een Armini, heb ik kort geleden weggedaan, omdat die nu wel zo oud was dat de glazen mij geen hulp meer gaven). En ja, de goede oplettende lezer ziet er maar zes op de foto liggen (de zevende lag in mijn auto en ik had geen zin om hem op te halen met de pijn in mijn kuit van het hardlopen, sorry....). 

De kenners zullen zien dat het uiteindelijk maar om twee merken gaat: Oakley en Ray Ban. Ik blijk toch uiteindelijk voor de echte zonnebril makers te gaan en niet voor mode merken die het erbij doen (zoals Gucci, Prada, D&G) en het moet ook een beetje "in your face" zijn. Dan springt Oakley er natuurlijk erg uit, met (rechter rij, van achter naar voor) een uitstekende straight jacket, een customized jawbone (voor op de piste, ook de bril van Lance Armstrong) en mijn laatste aankoop, een Pitboss van titanium gemaakt! Van Ray Ban heb ik (linker kolom, van achter naar voor) een bijzonder fraai exemplaar zonder naam :-), een originele Club Master uit Rome en de beroemde Wayfarer (klassiek a la Blues Brothers en Bob Dylan). Zoals een vriend van mij zij "je kan nooit genoeg zonnebrillen hebben", het wordt alleen wel een "hell of a job" om een schema op te stellen wanneer ik welke het beste kan dragen, tips ontvang ik graag :-).

Hardlopers zijn....

Hier kon ik nog lachen....

Vanochtend hadden Ans en Jeroen er zin in. Ondanks het wat mindere weer (het motterde een beetje) trokken ze hun sportkleren aan en gingen hardlopen. Jeroen was redelijk snel terug, want hij vond het saaaaaaaai (dat kan ik me wel voorstellen). Ans kwam echter bezweet en geënthousiasmeerd terug en een half uur later kreeg ik het verzoek om op internet de cursus "Start to Run" van Evy Gruyaert op te snorren. Nu is dat in dit geval via NewsLeecher normaal geen probleem, maar nu had ik eerst drie missers (missende files) voordat ik alles gevonden had. In totaal 57 lessen om er uiteindelijk toe te geraken 10 km te kunnen hardlopen. Dus op de usb, en daarna naar de laptop en hop, eea stond op de iPod van Ans, maar om het geheel uit te proberen (de techniek dan) had ik hem eerst op mijn iPhone gezet. Nou, dat was volgens mij ega een mooi punt om ook eens met hardlopen te beginnen. Normaal lach ik dat simpel weg, maar deze keer dacht ik: daar zit nog wel wat in. Zal ik.....?

En ja hoor, ik besloot letterlijk en figuurlijk de stoute schoenen aan te trekken en een uur later liep ik door het rustieke Halfweg voor de eerste les van wel 18 hele minuten. Dat ging ik natuurlijk lachend doen. Nou, qua genoeg lucht hebben wat het geen probleem (maar ja, we hebben het over 18 minuten, he), maar na een minuut op tien voelde ik een "pets" in mijn rechterkuit, waarna die goed pijn ging doen. Uiteraard bikkelde ik door en ronde het programma af, maar thuis gekomen, was de kuit al keihard geworden en stortte ik voor de TV (waar Nadal net de eerste set van Federer had gewonnen) in elkaar. Een warme douche hielp ook nog niet veel, waardoor ik nu nog hinkelend door het huis ga. Hopelijk gaat het morgen wat beter, anders word ik het lachertje van CRM Distributrie morgen. Ik wilde zelf overigens morgen alweer aan de gang gaan met les 2, maar dat mag dus niet, ik moet het volgens het schema opbouwen. Nou je, vooruit, deze keer zal ik luisteren. Mijn einddoel voor dit jaar: ik wil 5 km onafgebroken en zonder aan het eind in te storten kunnen lopen. Een doel moet je altijd stellen, want anders weet ik al hoe dit af gaat lopen. Steunbetuigingen zijn welkom :-).

Nog een geweldige muziek service: AUPEO!

Ik geniet nog dagelijks van van mijn aankoop van mijn Sonos installatie. Helemaal de koppeling met Spotify blijft echt te gek! Maar er komen steeds meer muziek diensten bij die meer dan de moeite waard zijn. En het mooie is: daar stuurt Sonos je ook gewoon berichten over, dus je wordt prima op de hoogte gehouden. Zo kreeg ik afgelopen week een mail dat de muziekdienst Aupeo! Aupeo is een soort internet radio, maar dan net even anders, want het is niet echt een radio station, maar eigenlijk een continue stream van muziek. Je kunt wel je eigen stijl kiezen. Dus ik ging gelijk door naar Rock en vond daar Classic Metal, Classic Rock, Punk, INdie, Rock Charts, voor een ieder wat wils.

Maar wat mij natuurlijk direct aantrok: Hair Metal!! Gelijk ingetuned en wat volgde er: White Lion, Guns & Roses, Kiss, Ozzy Osbourne (hair metal?),  Cinderalla en Tesla. En dat waren alleen maar de eerste nummer. Voordeel is dat je niet zelf dingen samen hoeft te stellen, maar dat iemand anders er al over nagedacht heeft om de muzieklijst samen te stellen. Sprak mij zeker aan!! Verder kijkend heb je ook diverse andere streams, waarvan ik het jazz kanaal ook heb uitgeprobeerd en dat ging ook lekker. Voor zover ik het nu heb kunnen zien is Aupeo (dat natuurlijk ook via de PC te beluisteren is) een gratis service die ook zo blijft, dus zeker de moeite waard om het eens uit te proberen. Sinds mijn ontdekking staat hij in ieder geval iedere dag op (naast Spotify met de cd van Ben Saunders, die swingt echt als een zotte!).

Een verkeerde aankoop

De miskoop en de goede koop

Een maand geleden (jemig, idd, het is alweer een maand geleden, het lijkt gisteren) was ik met Simon en Rene in Miami. Op zoek naar een iPad2 voor Simon (die hij in Nederland overigens inmiddels gevonden heeft), kwamen we bij de Apple Store in Miami Beach. Helaas geen iPad2, maar omdat mijn hoesje van mijn iPhone er inmiddels de brui aan had gegeven kocht ik daar wel een nieuwe. In tegenstelling tot mijn eerdere hoesjes, kocht ik er een met een klepje. Op het eerste gezicht zag die er heel erg leuk uit en dat is hij eigenlijk ook. Echter, hier kwam echt het adagium van gebruikersvriendelijkheid naar voren. Hoewel het leer er mooi uit ziet en het systeem op zich ook goed werkt, word je er helemaal kriegel van als je de iPhone wilt gebruiken!! Door de leren rand kun je de toetsen aan de buitenkant van het toetsenbord niet goed bedienen. Als je een foto wilt maken, moet je de iPhone eruit halen, dat is niet erg, maar dan moet je drie knoopjes losmaken en daarna, als de iPhone weer terug gaat weer allemaal vast maken. En het drukkertje om de voorflap weer vast te maken past lastig, maar het leer ervan gaat ook snel stuk.

Al met al kan ik niet anders concluderen dan dat dit een miskoop is geweest van 60 dollar. Maar de ergernis is vele malen meer. Dus ben ik sinds deze week teruggeschakeld op een net, leren hoesje. maar uiteraard wel met een twist: het is een ontwerp van Paul Smith, waarvan de ene kant mooi zwart leer is, maar de andere kant een afbeelding van een cassette bandje is, zoals we die vroeger, in lang vervlogen tijden hadden, en die je zelf samenstelde om muziek te luisteren op je walkman of om indruk op je vrienden of vriendinnen te maken. dat gaf warme herinneringen, dus die moest ik hebben. Inmiddels is het hoesje al gearriveerd en het is idd een trip down memory lane en heel mooi leer, dus mijn iPhone is weer modebewust en gebruikersvriendelijk beschermd!

Best eng!

Instrument van Sweeny Ans

Sinds twee maanden kom ik niet meer bij Nassau Kappers. Niet dat het met de meiden daar niet leuk is, maar aan mijn kapsel valt niet veel te verpesten en om de een of andere manier is het toch een mentale barriere om voor minder dan 10 minuten werk 18 Euro te betalen. Na de aankoop van een tondeuse en een ronsel praktijk om ons me te laten scheren (zoals eerder geblogd) had ik na drie keer de prijs van de tondeuse er alweer uit. Er bleef echter een nijpend probleem, en dat waren de nekharen (daar praat ik wel eens uit....:-)). Die waren uiteindelijk met de tondeuse moeilijk weg te krijgen, die rakkers. Dus even bedenken hoe de professionals dat doen: die gebruiken er een uit scheermes, zoals de echte barbieren ze gebruiken. Na een kort onderzoek kwam ik uit op www.scheerwinkel.nl, waar je alle soorten en maten kon kopen. Hoewel ik even gefascineerd werd door een mes van 300 euro en ook door de startersset (met onder andere een slijpriem....), besloot ik toch in te binden en gewoon een goed mes voor de beginner te kopen. Gisteren kwam het mes binnen en enrzijds is het wel een mooi apparaat wat echt intrigerend is, anderzijds is het ook wat intimiderend. En zeker als je denkt dat iemand anders met dat mes straks aan jou lijf gaat zitten, dan moet je wel heel erg veel vertrouwen in die ander hebben, want het lemmet is echt allejezus scherp! Dus maar even wachten tot Ans goed uitgerust is en goed licht heeft om voor de eerste keer via deze weg de haren eens te gaan verwijderen. Spannend hoor!!