Ivy

Bereiding van de Nitro cocktail!

Een van de restaurants waar ik al een hele tijd kennis mee wilde maken, is Ivy in Rotterdam (tja, je kan niet alles hebben :-)). Enkele jaren geleden zag ik Francois Geurds op "De Wereld Draait Door". Hij was toen net weg bij The Fat Duck en liet daar live een staaltje koken met stikstof zien, wat er op zijn minst erg indrukwekkend uitzag. Vanuit Utrecht reed ik in redelijk rap tempo naar Rotterdam. Ik was precies op het afgesproken tijdstip aanwezig, waarbij het laatste stukje nog wel even uitdagend was omdat Ivy redelijk verstopt zit en het bord dat ernaar verwijst niet uitblinkt in helderheid. Onder het genot van een alcoholvrije cider en geroosterde rozenblaadjes die met specerijen bezaaid waren, wachten we tot iedereen aanwezig was, waarna we ons, langs de grote open keuken, ons naar onze tafel begaven. Een bijzonder mooie en hippe inrichting, met onder andere lijsten aan de wand, met daarin bewegende vlammen. Je krijgt het er bijna warm van! Kort daarna begon het bombardement van amuses, die de ene smaaksensatie na de andere voorbij lieten komen. Uiteindelijk kozen we voor het zeven gangen "tasting menu", aangevuld met een selectie van de chariot fromage (ook wel de kaaswagen genoemd).

Een bijzondere friandise: suikerspin met snoepjes erin

Ik zal niet ieder gerecht gaan beschrijven, maar het was allemaal erg lekker. Maar wat het meest bijzonder was, was de manier van bereiding en de "kunstjes"  die tijdens het diner de revue passeerden. Zo werd een bordje macarons op een stokje in een leeg schaaltje geplaatst, waarna er een vloeistof in gegoten werd die die binnen een halve seconde een vaste stof werd en het geheel vast zette. En de bereiding van de Nitro cocktail gebeurde aan tafel, waarbij ijs gemaakt werd met behulp van vloeibare stikstof die uit een thermosfles gegoten werd. Dat geheel bezorgde ons echt een bijzondere ervaring, die je als culinair liefhebber niet mag missen. Als ik een favoriet moet noemen, dan ga ik voor de heilbot met osseworst, een combinatie die eigenlijk niet kan, maar hier erg goed tot zijn recht kwam. De afsluiting was ook geweldig, de friandise was namelijk een hele grote suikerspin, met daarin een aantal snoepjes verwerkt die je er met je vingers uit moest plukken. Simpelweg briljant!!!

Was er iets aan te merken op Ivy? Hmmm.....nou, het heeft de uitstraling van een hele hippe tent, simpelweg omdat het dat ook is. Dat betekent wel het het ook wel een slag volk aantrekt die enerzijds wel bijzonder zijn (zo was er een dame in een jurk als een kerstboom, wiens partner als zij naar het toilet ging letterlijk ging liggen slapen met zijn hoofd tegen het gordijn) en sommige personen waarvan je je af kunt vragen hoe ze hun dagelijks brood verdienen. Ik hoop niet dat dat door gaat slaan (zoals het bijvoorbeeld wel bij Vosius en Sophia heeft gedaan), want dan is Ivy een absolute aanrader en waarschijnlijk ook een doorstormer naar een tweede en wellicht derde ster (de prijs is er al naar :-)). Alle aanwezigen bedankt voor een bijzonder geslaagde avond!!!

Meezingen met Danny en Henk

Moeders samen met Henk Poort in de zaal!!

Zondag was het tijd voor een stukje ouderwetse Amsterdamse gezelligheid. Mijn moeder en ik gingen namelijk naar een optreden van Henk Poort en Danny de Munk, genaamd "Jeugdherinneringen". Optreden was in de Rode Zaal van de Meervaart en bij binnenkomst zag ik op het podium allemaal lampen staan met roze lampenkappen en roosjes erop. Ik werd direct ongeveer 30 jaar terug in de tijd geworpen, want zelfs het tafeltje waarop een van de lampen stond was een exacte kopie van wat we thuis hadden. Om half drie begonnen de heren, waarna heel veel Amsterdamse levensliederen van onder andere Willy Alberti, Johnny Jordaan, Manke Nelis en Andre Hazes ten gehoren werden gebracht, afgewisseld met wat Engels repertoire van Frank Sinatra, Engelbert Humperdink en Tom Jones. De ene na de andere meezinger volgde, vaak ook met teksten die op het podium geprojecteerd werden, zodat het geen enkel probleem was om hard en val mee te zingen. Aan het eind van de show kwam er een koor optreden, waarbij Danny en Henk in de zaal een plekje zochten. En waar ging Henk Poort zitten? Jawel, naast mijn moeder en hij vond het geen probleem om even voor een foto te poseren. Om kwart voor vijf was het feest afgelopen, en na een laatste toegift van Buona Serra met een strakke saxofoon solo was het tijd om, al lallend en nagenietende de auto op te zoeken. Een zeer geslaagde besteding van de zondagmiddag en als de aankondiging klopt dat er binnenkort ook nog een "Jeugdherinneringen 2"  aankomt, dan vermoed ik dat we ook, met onze soepele stembanden in optima forma, zullen bezoeken :-).   

Monsterjam 2011

Er was ook een Eendenrace!!

Zaterdag ging voor het weekend het wekkertje lekker vroeg. Om kwart voor zeven mocht ik namelijk mijn warme bed verlaten om samen met Daan naar Zutphen af te reizen om neef Joost op te halen om daarna naar Arnhem te rijden voor een bezoekje aan Monsterjam 2011. Daan had zich goed voorbereid, want toen ik hem wakker wilde maken keek hij me al lachend aan, sloeg de dekens van zich af en het bleek dat bij zich 's nachts alvast aangekleed had, zodat hij 's ochtends sneller weg kon. Wat een slim manneke is het toch!! Na Joost afgehaald te hebben was het een half uurtje rijden naar het Gelredome in Arnhem. Daar was de pit party reeds begonnen. Nou ja, party.....buiten waren twee trucks opgesteld, er was een stand met radiografisch bestuurbare auto's (de monster trucks in het klein) die wel heel erg snel konden en, ja het kon ook bijna niet anders, een stand van de Rabobank (Monsterjam en Rabobank, het past erg goed bij elkaar :-)). Daarnaast konden we alvast naar binnen, naar het veld waar het allemaal ging gebeuren en daar stonden alle andere trucks die aan de race mee gingen doen plus de bestuurders, waar alle kinderen en een beperkt aantal volwassenen handtekeningen aan konden vragen of mee op de foto konden gaan. De trucks hadden natuurlijk spectaculaire namen, waarbij er veel verwijzingen waren naar comics (ik telde Iron Man, Thor, Swamp Thing en Spider-Man), maar de meest favorieten bleken Madusa, El Toro Loco, Mohawk Warrior, Monster Mutt, Maximum Destruction en Grave Digger te zijn. Ze moeten goed in het gehoor hebben gelegen, want ik kan alle twaalf deelnemers nu (een dag later) nog steeds opnoemen. Daar moet een marketing bedrijf achter zitten :-). Je kunt gelijk een favoriet kiezen en dat maakt de show een heel stuk leuker. Ik nam de Mohawk Warrior, Joost Grave Digger en Daan de Monster Mutt.

De favoriet van Daan, helaas niks gewonnen :-(...

Om twaalf uur ging het spektakel los. Eerst met een race met een aantal lelijke eenden, maar daarna kwamen de trucks het veld op. Wat een geweldig kabaal maken die dingen, de oordoppen die we hadden gekregen en gekocht kwamen goed van pas. Daarna gingen men een potje racen met wat springwerk hier en daar, met als winnaar Iron Man. Daarna was er een tussendoortje van een golfkarretje dat door een jet motor voortgedreven werd. Giga herrie en de hitte van de motor was door het hele stadion te voelen! Volgende act waren motor crossers die allemaal kunstjes gingen doen (pretty spectacular), maar op ene gegeven moment begon ik me ernstig aan de commentator te ergeren, die alles maar "radicaal" vond. De slotact was het freestylen van de trucs, die dan allemaal kunstjes over de schansen die opgeworpen zijn of over auto wrakken gaan doen. Dat zag er wel heftig uit, maar na een keer of zes heb je het wel gezien en als je dan twaalf stuks voor je kiezen krijgt met de toppers aan het eind, dan word je wel een beetje gaar.  Tenminste ik dan, als leek en niet als uberfan. De winnaar werd uiteindelijk Mass Destruction, wat Daan bijna tot tranen bracht, omdat Monster Mutt een wiel verloor en daardoor een lage score kreeg ("iedereen voor wie ik ben wint nooit eens iets", eenzelfde gevoel wat ik die avond van Ajax - Twente kreeg....).

Al met al een leuke ervaring en Daan en Joost hebben er super van genoten. Ik heb ook onomwonden vast kunnen stellen dat het eten en drinken in het Gelredome echt 100 keer beter is dan in de Amsterdam Arena (maar ja, daar is het dan ook echt bagger eerste klas) Maar ik denk dat we Monsterjam 2012 maar aan ons voorbij laten gaan. 

Thalassa

Keftedakia en kip in sinaasappel marinade, prima!

Vrijdag was het weer "boys night out". Deze keer was de eer ten deel gevallen aan Rene om een restaurant te regelen, en het werd Thalassa, een Grieks restaurant op de Oudezijds Kolk, zeer nabij de Zeedijk, het favoriete uitgaansgebied van onze senior van de groep :-). Waar we normaal strak georganiseerd zijn, was dat deze keer wat minder. Een paar uur van tevoren moesten we elkaar nog whatsappen om te zien waar we af zouden spreken, en toen bleek ook dat Rene zich niet bij ons zou voegen maar al in de stad was, om te bieren bij zijn favoriete biertent, Het Elfde Gebod. Desondanks spraken Frank, Simon en ik af in de Aker en reden daarna richting hartje Amsterdam, waar er gelukkig altijd parkeerplek is in de garage bij het Centraal Station. Vaak als ik hier in de buurt uit eten ga, ga ik naar Vermeer, maar deze keer liep ik er, bijna met tranen in mijn ogen, langs. We pikten Rene op en liepen daarna door naar het restaurant. Het eerste wat mij opviel was dat er een kat rondliep. "WTF?" was mijn eerste reactie, we zitten toch in een restaurant, dan ga je toch geen huisdieren los laten lopen. Maar kennelijk ben ik te verwend :-), de rest van de mensen in het restaurant scheen zich er geen zorgen om te maken. Maar ik zie mijn eten liever niet eerste los lopen....

Na bestudering van de kaart en een discussie aan tafel die drie keer heen en weer ging kozen we voor een tapas menu van de chef (de grote versie), waarbij aangegeven werd dat we geen dolmades en mosselen wilden en liever ook niet teveel lamsvlees. De eerste ronde van gerechten was uitstekend, goed brood met een aubergine spread die bijzonder smakelijk was. Ook de feta salade was uitstekend en de sardines die geserveerd werden hadden de juiste bite. De tweede ronde was meer vis en vegetarisch georiënteerd. De gamba's waren ok, evenals de inktvis, de geitenkaas met kruiden en warme honing verdient minimaal een aanbeveling, maar ook op tafel werd een bord mosselen gezet. Toen ik nog een opmerking hierover maakte, liep de ober schouderophalend weg. Tja, goed personeel is moeilijk te vinden denk ik dan maar. De derde ronde was de vlees gang. Gyros was goed met een prima tzatziki, de kip met zongedroogde tomaten en olijven was ook een aanrader, heel erg mooi gegaard. En daarbij zaten....twee lamsvlees gerechten. Nu kan ik soms best onduidelijk zijn, maar ook deze keer had de ober kennelijk poep in zijn oren gehad, want iedereen aan tafel had toch de indruk dat we dit duidelijk hadden doorgegeven. De lamsgerechten bleken overigens verder prima heb ik van de tafelgenoten gehoord, maar ik heb ze niet geproefd.

En toen.....toen was het op. Ik geloofde eerlijk gezegd mijn oren niet. We hadden de grote schotel gehad en ik zat gewoon nog met honger aan tafel. Dat vind ik echt slecht voor een restaurant, want het betekent dat de portionering gewoon niet ook is. Om het gat maar op te vullen bestelden we nog vier extra gerechten (gehakt, worst en kip) dat ook allemaal schoon op ging. Om daarna ook nog maar een dessert te nemen (griekse yoghurt met honing en walnoten) en gebruik te maken van het aanbod van het huis om ook de baklava te proeven. Beide zeer ok qua smaak.

Om half elf waren we klaar en vertrokken we uit het restaurant (Frank, Simon en ik gingen naar huis en Rene dook snel de Roode Baron weer in, hij werd er node gemist :-))). Ik blijf met een zeer gemend gevoel over mbt Thalassa. De kwaliteit is prima, zeker voor de prijs die je betaald (200 euro voor ons vieren). Maar ik vond de hygiëne eigenlijk beneden peil (ik heb het nog niet gehad over het feit dat ik alle gangen met hetzelfde bestek heb gegeten en zelfs geen schone bordjes kregen), de bediening simpelweg slecht (niet onbeschoft, maar gewoon onkundig) en het feit dat ik na het initiële diner met honger overbleef levert aftrekpunten op. Een cijfer? Nou vooruit, een 7- gemiddeld, namelijk een 8 voor het eten en een mager vijfje voor de rest en dan laat ik het eten (waarvoor ik in principe naar dit soort tenten ga) zwaarder wegen.

Hieperdepiep!!!

Fijn wakker worden!!!

Woensdag was het weer zover, ik was jarig! Dit jaar 42 geworden, nog 60 jaar te gaan! Om half acht werd ik door Daan en Jeroen verblijd met een heerlijk ontbijtje, Christoph Pave brood van Het Vlaamsche Broodhuijs met een omelet met ingrediënten van de Kwekerij op de Osdorperweg (heerlijk, die bak tomaten!!). Daarna kreeg ik de cadeaus van de jongens. Daan had een mooie tekening gemaakt van het feest en ik kreeg van hem een tegoedbon voor het bakken van een aantal Duckstad Burgers (lekker!!!!). Jeroen had zich creatief uitgeleefd en had een portret van mij getekend, dat, eerlijk is eerlijk, ook echt op mij leek, inclusief grijs haar en een kale knar! Daarna kreeg ik van Ans, Daan en Jeroen mijn grootste cadeau, namelijk drie paar Bjorn Borg sokken (als dat geen klassiekertje is :-)). Het feit dat Daan gisteren ziek was geworden en daardoor Ans geen tijd had gekregen om verder te shoppen heeft mij wat dat betreft niet geholpen :-).

De rest van de dag was het redelijk relaxed. Veel gefeliciteerd. Waar dat vroeger met de telefoon gebeurde, kreeg ik nu whatsapps, facebook, sms, e-mail en mijn moeder en schoenmoeder belde (inderdaad, erg old school). Toch altijd leuk. Om het goed af te ronden, besloten we 's avonds bij het eetcafe "De Toerist" te gaan eten, waar je geen haute cuisine moet verwachten, maar waar de sate dan wel weer erg goed is! Dat was hartstikke gezellig en een leuk slot aan een ontspannen verjaardag!!

It's a monster!!!

Vliegende auto's, ook zaterdag?

Vorig jaar wilde Daan eigenlijk een keer naar een show van Monster Trucks. Iets wat met name in de Verenigde Staten groot is, maar ook in Europa een flink aantal volgers kent. Nu zagen we op een parkeerplaats in Hoofddorp toevallig een aantal van die trucks staan toen ik met Jeroen van zwemmen afkwam, en vertelde het aan Daan, die gelijk met een papier aan kwam, waar hij net op had zitten schijven. Laat er nu precies dit weekend een show in Arnhem zijn!! Ik kon er niet meer onderuit om met Daan daarheen te gaan. Twee telefoontjes verder hadden we ook neef Joost geschaakt om mee te gaan. Dus zaterdag gaan we eerst naar Zutphen en dan gelijk door naar Arnhem, om van 9 tot 12 in de pits te kijken naar de auto's (en misschien zijn er ook nog wel pits poesen te vinden :-)) en daarna van 12 tot 14.30 naar de show van door de lucht vliegende auto's en geplette caravans. Dat we gewaarschuwd worden om oordoppen mee te nemen verbaast me dan ook weer niks!!! Verwacht zondag een verslag!

Things to do in Chicago

Segways in Chicago!

Nadat ik afgelopen week met veel succes een upgrade van onze hotelkamer in Chicago had verzorgd, werd het tijd om de agenda van ons bezoek eens wat te gaan vullen. Een van de bezoeken stond al vast, en dat is een ijshockey wedstrijd meepikken van de Chicago Blackhawks, die tegen de regerend kampioenen Boston Bruins spelen. Maar om de stad te verkennen hebben we inmiddels een paar leuke toertjes geboekt. We beginnen met een Segway rondrit. Lijkt me erg leuk, ook om een keer op zo een Segway te rijden (zag er vandaag een rondrijden en dat ging best hard). Ook geboekt: een boottocht via de Chicago Architecure Foundation, om de wolkenkrabbers eens van een andere kant te bekijken. Deze twee zijn in ieder geval "gearresteerd". Een die nog in de pijplijn zit, is een wandeling via Chicago Greeter, wat een organisatie is van vrijwilligers uit Chicago, die in kleine groepjes rondleidingen door hun eigen buurt geven. Helaas nog geen definitieve bevestiging, ik hoop dat dit erdoor komt, want een verhaal van een inwoner van de stad is toch wel weer wat bijzonders (in plaats van een professionele tourguide). De eerste stappen zijn gezet, nu nog even verder bekijken wat er nog meer op het programma kan en moet komen. Ik heb er alweer meer zin in!

Naturalis

Jeroen vond de prehistorische eieren echt leuk!

Sinds een week kijken Daan en Jeroen via YouTube de tekenfilmserie " Er was eens.....de mens". Ik weet nog dat ik vroeger hier ook helemaal gek op was en hoewel het dertig jaar geleden is dat die serie gemaakt is, vinden de kinderen hem nog steeds geweldig. Leuk om te zien dat ze geïnteresseerd zijn in geschiedenis. De eerste afleveringen gingen voornamelijk over de prehistorie. Toen Ans voorstelde om naar Naturalis in Leiden te gaan om de restanten van dino's te bekijken werd dat met gejuich ontvangen! En om eerlijk te zijn: dat gebeurd niet zo heel erg vaak als we aan Daan en Jeroen voorstellen om naar een museum te gaan, meestal is het dan eerder "ik heb niet zoveel zin", "kunnen we niet thuis blijven" of "ik wil liever met mijn Lego spelen". Dus om van het moment gebruik te maken, laden we gelijk de heren in en reden naar Leiden.  Dat bleek eigenlijk heel dichtbij te zijn, een kilometer of 40 die we op zaterdag in een klein half uur reden. En een mooi voordeel: in het weekend kun je op de medewerkersparkeerplaats je auto dichtbij het museum neerzetten, dus dat was lekker.

Oppassen: wilde neushoorns!!

Omdat we nog niet gegeten hadden, schoven we eerst aan in het restaurant. Het was geen sterrenmaaltijd, maar op zich was het prima om de dag verder door te komen en wat ook wel lekker was: het was niet erg druk daar, dus we konden ook even rustig eten. Daarna gingen we naar binnen, voor het eerst gebruikmakend van onze museum jaarkaarten. Daarbij kregen we ook een mooie rode draad mee, want er was een speurtocht uitgezet en dat geeft toch een extra dimensie voor de kinderen om het museum goed te bekijken. We begonnen in de kelder met de Oertijd Parade, met daarin veel fossielen en skeletten van dieren uit de oudheid. Om 14.00 uur werden we gecharterd om een presentatie van een gepensioneerde liefhebber van geschiedenis, die wat vertelde over dinosaurussen en walvissen. Leuk om te zien hoe dat soort mensen gepassioneerd hierover kunnen vertellen. Verder gingen we dus op basis van de speurtocht (griezels en schatjes heette de speurtocht overigens) het museum door, vanaf de reeds gememoreerde kelder tot en met de vierde etage waar uiteindelijk de kinderkamer bleek te zitten ("Saaaaai" zei Daan, om er vervolgens toch 20 minuten te gaan zitten spelen :-)). Er waren overigens wel heel veel opgezette dieren, ik zie ze toch liever in levende lijve. Al met al bleven we tot half vijf aanwezig en hebben Daan en Jeroen zich geen moment verveeld om daarna weer naar Halfweg te vertrekken. Voor kinderen met wat interesse in geschiedenis en dieren en een gezonde nieuwsgierigheid (en prestatiedrang om een speurtocht af te maken :-)) is een middagje hier vertoeven een idee en een veel beter alternatief dan ze in de ballenbak bij Chimpie Champ te gooien.

The price is right!

Bij het Allegro kun je over de kamerprijs onderhandelen!

Een maand of twee geleden heb ik al ons hotel in Chicago gereserveerd. Het is het Allegro geworden, waar ik een King Deluxe kamer had vastgelegd. Nu houden we van een wat ruimere kamer, zeker ook de badkamer mag wat ons betreft de nodige oppervlakte hebben. Na een korte bestudering van de site van Allegro zag ik dat er ook een King Premier kamer was die een stuk meer vierkante meters had en potdikke, je kreeg er nog een badjas met zebraprint bij ook (dat kun je toch niet laten liggen :-)). Omdat een email adres niet te vinden was, vulde ik een formulier in met de vraag of ik een upgrade uit zou kunnen voeren en dus een Premier ipv een Deluxe kamer kon nemen en wat dat dan zou gaan kosten. Bijna per kerende post kreeg ik een bericht terug van Michael Nelson Junior, de VIP Reservations Agent (ik voelde me gelijk belangrijk), die vertelde dat het mogelijk was en dat de prijs uitkwam op 299 dollar per nacht (mijn oorspronkelijke reservering voor de Deluxe was 249 dollar per nacht). Even twijfelen, maar ik was snel om, dus een mail terug naar Michael om te zeggen dat ik geinteresseerd was, maar dat, aangezien we zeven nachten bleven, hij ons wellicht een interessant aanbod kon doen. Wederom ongeveer vijf minuten later kwam er een aanbod: we mochten de Premier kamer hebben voor 215 dollar per nacht. Uhhh.....maar dat is minder dan voor de Deluxe. Dat bleek te kloppen, want we hadden de "friends & family"  korting gekregen. Ergo: we kregen een luxere en grotere kamer voor 35 dollar minder dan we oorspronkelijk gereserveerd hadden!!!

Ik weet niet precies hoe dit gegaan is, maar het zal wel met "good karma"  te maken hebben :-). Ik heb er in ieder geval van geleerd dat in plaats van rechttoe rechtaan in de Verenigde Staten een reservering te maken eerst maar even een mail te sturen om een aantrekkelijke aanbieding te krijgen. Kost je vijf minuten en kan je dus flink wat opleveren!

Zwemles voor Jeroen

Lekker in het water!!!

Na veel geoefend te hebben tijdens de vakantie in Italie en met een paar sessies met Zwemvogel Gemma, is Jeroen inmiddels gestart met zwemles. Begin van dit jaar zwom hij in Badhoevendorp, maar zaterdag om 8 uur bleek toch een tijdstip te zijn waarop hij niet op zijn best was (en papa ook niet). Het nieuwe tijdstip werd 13.00 uur en de locatie Hoofddorp. Jeroen was in eerste instantie een beetje schuchter, maar toen hij zijn teen in het water zette, was dat ook gelijk weer verdwenen. De eerste les moest hij in het beginnersbadje beginnen, maar aan het eind van de les riep de zwemlerares me even bij haar om te vertellen dat dat wel voor Jeroen een gepasseerd station was, en dat hij gelijk een badje verder mocht gaan. Kijk dat schiet tenminste nog eens op. Hij drijft inmiddels als de beste, maar hij gaat helaas nog niet zo snel met de zwemslag, maar dat gaat best komen. Commentaar had hij gelukkig wel: die juffrouw kan alleen maar zeggen dat ik de kikkerslag moet doen, maar ze kan het niet uitleggen zoals juf Gemma dat wel doet, die is echt goed !!! Een uitgesproken mening kan onze kleine koning niet ontzegd worden :-)!!!

USA 2012: goed nieuws!

Oh baby, looking good!!

Afgelopen zaterdag was het filmavond. Maar het beste nieuws van de avond, had niets met de film te maken (en ook niet met het eten bij Rose's Cantina). Nee, het nieuws kwam van Frank, die aangaf dat jij een "kleine prijs"  had gewonnen in de semi legale loterij en dat hij die graag aan wilde wenden om volgend jaar met de derde "Boys are back in the USA"-trip mee te gaan. Kijk, dat was nog eens een opsteker, want vorig jaar misten we onze kompaan toch wel. Het is nu even wachten tot het schema van de MLB in 2012 beschikbaar komt om te zien hoe we het best kunnen plannen. En natuurlijk moeten we ook al even na gaan denken over de hotels, in ieder geval in de zekerheidjes Memphis en Nashville. Tegenover Graceland zit een motel dat 24 uur per dag Elvis films uitzend en dat buiten een zwembad heeft in de vorm van een gitaar. Tja, daar kun je natuurlijk al bijna geen "nee" meer tegen zeggen, maar we hebben nog even de tijd om goed onderzoek te doen. Mensen die al in het diepe zuiden van de VS geweest zijn, jullie hints en tips worden gewaardeerd!

De iPad story continues

Dit wilde ik wel even met Apple doen

Gisteren kreeg ik een mail van de reparatie service van de iCenter keten, met daarin een reparatie offerte. Ik was natuurlijk bijzonder geïnteresseerd wat daarin stond, want mij was in eerste instantie vertelt dat het garantie werk zou zijn. En waarom zou je dan een offerte sturen. Het eerste deel was niet veel belovend, want daarin stond dat er schade "van buitenaf"  ontstaan was. Tja, dat kon ik niet tegenspreken, want Jeroen had hem laten stuiteren. Maar daarna kwam de echte verrassing, de kosten van de reparatie kwam uiteindelijk uit op 815, 01 Euro. Ja, jullie lezen het goed. De snelle cijferaar denkt nu: maar een nieuwe iPad kost toch 799 Euro. Yep, inderdaad, dat klopt, de reparatie was duurder dan een nieuwe te kopen. Het geeft mij het gevoel dat er echt helemaal niet naar gekeken is, dat men heeft vastgesteld dat er een schade was en daarna niet de moeite heeft genomen om ook maar een blik te werpen of het probleem opgelost kan worden en een voorstel doet dat zo bizar is, dat ik er nooit op in zal gaan. Dat vind ik echt erg slecht en bijna getuigen van een misplaatste Apple arrogantie. Vrijdag ga ik de iPad gewoon weer ophalen, want behalve de 3G functionaliteit doet hij het gewoon prima.

Erg jammer dat hier zo mee omgegaan wordt. Apple spullen zijn echt helemaal super in werking en design, maar de service is het best te beschrijven als klungelig, onprofessioneel en bijzonder amateuristisch. Wellicht doen ze het om het Apple care protection program meer te verkopen, want hier wil je echt niet op vertrouwen als klant. Hopelijk wordt het met de komst van een echte Apple Store beter!

Nu is wel de vraag: koop ik nog een nieuwe iPad2 of wacht ik op de iPad3. Ik heb nog een prima iPad 1 en die kan ik voor werk gebruiken en de 2 aan Daan en Jeroen geven. Of een minimum versie van de iPad 2 met 3G kopen (16 GB). Met 81 officiële volgers mag ik van jullie toch wel wat advies verwachten??

Schoorlse Duinen Loop

Jeroen kwam mij aanmoedigen!

Zondag stond, na een training van drie maanden, de eerste wedstrijdloop van mijn leven op het programma. Samen met een flink aantal mensen van de familie togen we naar Schoorl. De afstand van de loop was niet schrikbarend, namelijk vier kilometer. Aangekomen in Schoorl vonden we het startpunt snel, er waren al een flink aantal mensen die zich bij het cafe dat als verzamelplaats diende en zich daar aan het inschrijven waren. Voor de start even gesproken met de organisator en die gaf aan dat het best een pittig trajectje was. Ik nam aan dat dat een beetje bangmakerij was. Toen we om 10.35 uur los gingen (Ans, Hinkje, Danielle, Joost, Morrison, Andrew en ik), begonnen de groep gelijk snel te lopen. Hoewel ik mezelf erg had ingeprent mijn eigen tempo te lopen, blijkt dat bij het lopen in een groep toch erg moeilijk, want in het enthousiasme ga je toch snel mee. En dat is me uiteindelijk ook opgebroken, tezamen met het feit dat ik twee weken weinig kilometers in de benen had zitten. De loop bleek echt heuvel op, heuvel af te zijn, wat ook wel bleek uit de Runkeeper meting, die aangaf dat dit de loop was waar ik het meest bergop ben gelopen. Betekende ook dat ik uiteindelijk een keer extra een minuut wandelen in moest bouwen. Het was wel erg leuk dat bij de laatste kilometer ik binnengehaald werd door onder ander Hans, Leny, Willy, Jeroen en Ans, dat gaf een extra impuls om de laatste 500 meter er nog een extra snok aan te geven. Overigens bijzonder dat Ans me binnen kon halen, want zij liep het stuk toch aanmerkelijk sneller dan ik dat had gedaan, daar was ik dan ook weer erg trots op (goed gedaan, meisje, ook terwijl je in de uitslag als Ad vd Weg te boek stond!!), evenals op iedereen die dit toch maar weer mooi gepresteerd heeft! Ik denk niet dat we er volgende maand weer bij zijn, maar de ervaring was wel goed om op te doen.

Oh ja, wel leuk om te zeggen: nadat de laatste deelnemer van de 4 kilometer binnen was, kwam letterlijk 1 minuut later al de winnaar van de 10 kilometer binnen. Er is dus nog ruimte voor verbetering :-)!

Naar de film

Pathe de Munt is een prima bioscoop

Zaterdag was het tijd om iets te doen wat ik al een hele tijd niet gedaan had, namelijk naar de bioscoop en dan twee films op een avond kijken. Het plan was zelfs voor een triple header te gaan om drie comic gerelateerde films te gaan bekijken met de oude "strip groep", maar omdat we Green Lantern wel erg lastig ingepland kregen, lieten we die maar even vallen. Om 16.00 uur verzamelden Simon, Frank, Rene en ik en reden naar parkeergarage Byzantium bij het Leidsche plein. Vandaar was het een korte wandeling naar Rose's Cantina (even gezellig door gay town Amsterdam, want het ligt in de Reguliersbreestraat) waar we binnen anderhalf uur twee gangen wisten te laten zakken. Daarna waren we binnen 5 minuten bij de plaats van de filmbestemmig, Pathe de Munt. Ik moet zeggen, lekker relaxte bioscoop. Binnen leuke bankjes waar je even kunt chillen voor je naar binnen gaat en ook een self service balie waar je eten en drinken kon kopen zonder lange wachtrijen. Om 18.45 begonnen we met de eerste film van de avond, te weten "Conan". Nu ben ik een echte Conan liefhebber en daardoor vond ik de film wel ok, maar als je dat niet bent, dan denk ik dat je je een beetje gaat irriteren aan het feit dat iedere keer als er een scene is geweest van ongeveer vier zinnen, je alweer het volgende gevecht invliegt (ja, het ging zelf mij opvallen). En ook dat Conan zelf ongeveer in de hele film (toch 2 uur) zo'n twintig zinnen zegt (waarin ook zinnen als "Come, woman!" zitten) begint op een gegeven moment te vervelen. Maar ja, zoals ik al zei, ik ben een fan, dus ik kijk er doorheen! Maar voor de zinvolle dialogen en levensbeschouwingen hoef je niet naar Conan te gaan!

Cap was meer dan ok

De tweede film van de avond was een andere favoriet, namelijk Captain America. Tja, dat was van een andere orde. Ook hier geldt natuurlijk dat je van het genre moet houden, en het is de "origin story" van deze figuur en die heb ik ongeveer al 34 keer gelezen, maar het geheel zat gewoon heel erg goed in elkaar. Als echte comic liefhebber zie je in vergelijking met de comics de ene fout na de andere in de film schieten (Red Skull had een masker en zijn hoofd was niet tot een rode kop verworden, en niet hij maar Baron van Strucker was de leider van Hydra), maar dat zie je verder gewoon door de vingers, omdat het een lekker lopend geheel is. En de scene waar Cap als een soort variété artiest op moet treden om meer oorlogs obligaties te verkopen is ronduit hilarisch. Minpuntje: je wordt lekker gemaakt met een optreden van Samuel L Jackson, die is in de film voor toch een coole 53 seconden. En nog een minpuntje (net als bij Conan overigens): waarom moet alles tegenwoordig 3D zijn, in deze films voegde het echt helemaal niets toe, anders dan een extra Euro betalen voor een brilletje. Maar verder, prima filmpje.

Na afloop twijfelden met name Frank en Simon om nog een film er tegenaan te gooien (Cowboys & Aliens of Apollo 18), maar dat ik zondag de Schoorlse maandelijkse Duinenloop ging doen, weerhield mij ervan, anders was ik misschien nog wel over te halen geweest. Zo'n avond is zeker voor herhaling vatbaar, als de juiste films tegelijk draaien.

iPad avonturen

Op vakantie was mijn iPad kaduuk gegaan. Na een stuiter van Jeroen was het glas gebroken en de sim werd niet meer herkent. Na enig zoeken vond ik iPhoneworld op internet die aangaf alle soorten reparatie te doen. Gelijk de iPad weggebracht (overigens na wat moeizame communicatie) en er vanuit gaande dat met een dag of twee ik de iPad weer terug zou hebben. Helaas, dat bleek niet het geval en na een week kreeg ik te horen dat men het glas had vervangen en dat ik de iPad weer kon halen. "Maar wordt de sim ook weer herkent", was mijn volgende vraag. Ah, dat bleek men vergeten te zijn. Na een halve dag kreeg ik als antwoord dat men de sim niet kon maken, omdat hij niet kapot was. Dus hij deed het weer? Nee, dat niet, maar er was niets kapot. Dit begon dusdanig bizar en Kafka-esque te worden, dat ik besloot om de iPad maar weer op te halen. Nee, iPhoneworld kan ik echt geen goede aanbeveling geven. Het glas is weer prima hoor, daar niet van, maar de hele service en de valse beloften om alles te maken en dan niet af te komen, dat kan ik niemand aanraden.

Met een gemaakte glasplaat en een niet herkende sim ging ik daarom maar naar AMAC, de Apple reseller in Utrecht. Daar aangekomen vertelde ik mijn hele verhaal aan een medewerker die daarop zei dat hij niet van de reparaties was, maar me graag aan een collega voorstelde. Die liet 5 minuten op zich wachten, vertelde toen dat hij net nieuw bij reparaties was, pakte de iPad aan, liep naar een kamertje achter in de zaak en kwam vervolgens terug met het advies om de iPAd softwarematig te herstellen. Uh ja, maar het is een hardware probleem. Dat kon wel zijn, maar dit moest toch echt en dan zou het probleem zo maar eens opgelost kunnen zijn. En anders Apple bellen en als dat niet zou helpen, maar dat kon haast niet het geval zijn, mocht ik nog eens terug komen. Met een erg hoog Windows en Helpdesk gevoel (heeft u al een keer control alt delete ingedrukt??) verliet ik het pand. 's Avonds gelijk geprobeerd en wat schetste mijn verbazing: het hielp geen donder!! Tot zover de service gerichtheid en expertise van AMAC in Utrecht, ook echt een paar toppers bij elkaar!!

Als laatste in deze soap vandaag naar iCenter in Haarlem geweest. Daar pakte iemand de iPad van me over, keek ernaar,  voerde waar ik bij stond een aantal testen uit en kwam tot de conclusie dat hij echt naar Apple gestuurd moest worden. Dat regelde hij allemaal keurig, maar het duurde wel een eeuwigheid. Inmiddels is de iPad op weg en word ik via de email op de hoogte gehouden van de voortgang. Het schiet al op, want ik zit op dit moment in stap 2 van 12....

Wat is dat toch met Apple. Mooie spullen die het super doen, maar als het mis gaat ben je wel aan de Goden overgeleverd. Het wordt tijd voor een echte Apple winkel met een goede Genius bar, want met dit soort malloten gaan ze het op de dienstverlening niet redden. Dat is het enige nadeel wat ik tot nu toe heb kunnen ontdekken aan mijn overgang van Windows naar Mac. Als ik op Windows een probleem had, bracht ik het apparaat bij PC Depot in Halfweg of ze kwamen het bij mij thuis fixen. Maar helaas hebben ze daar geen verstand van Apple, anders had ik het wel geweten....

Lie to me

Uitdrukkingen herkennen, daar gaat het om!

Toen ik anderhalve maand geleden met Frank en Simon in Spa Zuiver aan het vertoeven was, kwam de discussie op televisie series. Frank noemde en roemde de serie "Lie to me". Een goed verstaander heeft een half woord nodig, en via Spotnet was het eerste seizoen van deze serie snel gevonden. De serie gaat over Dr. Cal Lightman (Tim Roth) en zijn team dat gespecialiseerd is in het "lezen"  van lichaamstaal en de FBI assisteert om misdaden op te lossen. Een aardig gegeven, maar het maakt ook wat leukere onderliggende vragen los. Is het bijvoorbeeld wel zo fijn om altijd te kunnen zien of iemand tegen je liegt? Wat doet Dr Cal bijvoorbeeld als hij zijn dochter aan de telefoon heeft en in haar stem hoort dat ze niet bij een vriendin gaat slapen, terwijl ze dat wel zegt. Pint hij haar erop vast of vertrouwt hij haar dat ze geen gekke dingen gaat doen. En wat doet iemand die aan de houding van de echtgenoot van een collega ziet, dat die echtgenoot er we eens een verhouding op na kan houden, zeg je daar wat van of niet. Helemaal lachen is Eli Hines die Brendan Loker speelt en die het tot een sport verheven heeft om nooit op een leugentje betrapt te worden. Hoe hij dat doet? Simpel, altijd eerlijk wezen, wat niet altijd tot het gewenste resultaat leidt. Al met al niet te zware materie, een leuk uitgangspunt voor de serie en een goede cast. Genoeg om er een seizoentje of drie van te gaan kijken :-).

Vreemde vogels

De Big Bird is favoriet!

Bij het kopen van zijn nieuwe bed vorige week, had Jeroen een van zijn Angry Birds knuffels in de Ikea laten liggen. Geheel volgens Nederlandse traditie had een ander kind die waarschijnlijk gelijk meegenomen, want hij was niet terug te vinden. Gelukkig hebben we internet en daar kunnen we alles op bestellen. Dus na 2 minuten zoeken had ik de originele site gevonden (en ja, er zijn ook sites die nep Angry Birds knuffels verkopen, opletten dus!!!!) en kwam ik erachter dat er nog een paar nieuwe beesten in de aanbieding waren. Dus naast de lichtblauwe vogel die we opnieuw nodig hadden, konden we ook de Boomerang Bird en de Big Bird bestellen. En waar we in Italie niet geslaagd waren, lukte dat hier wel: we vonden een mooie rode Angry Birds tas voor Jeroen die hij gaat gebruiken om zijn spullen mee naar school te nemen (het kikker rugzakje van vorig jaar vond hij te klein en "echt te kinderachtig"!). Vandaag zijn de spullen aangekomen, en de mannen lopen ermee te stralen en er zijn al diverse levels van Angry Birds in real live nagespeeld. Wel zielig, want we hebben nu alle vogels maar slechts 1 varkentje, dus die heeft het inmiddels wel erg zwaar te verduren :-)!!

Weer een game uit.....of niet?

Leuk spel, maar zes keer uitspelen lijkt mij wat veel.....

Tijdens mijn vakantie kreeg ik een sms van mijn neef Joost of hij mijn versie van Dawn of War II mocht lenen. Geen probleem natuurlijk, maar ik moest nog een stuk Retribution uitspelen, dus ik zei dat ik hem na de vakantie wel even terug wilde hebben om dat nog te gaan doen en dat hij daarna het spel mocht hebben.  Keurig netjes kreeg ik daags na terugkeer het spel en de afgelopen week heb ik hier de nodige uurtjes ingestoken met als resultaat dat ik zondag de laatste missie uitgespeeld heb. Tenminste.....dat dacht ik. Na een iets verdere bestudering bleek dat naast de Space Marines versie, je dit spel ook met vijf andere soorten figuren kunt spelen (Imperial Guard, Orks, Chasos Marines, Tyrants en Eldar).

Op zich wel interessant, want met andere eenheden speel je het spel weer anders. Een snelle scan van de eerste twee missies met de Imperial Guard leverede echter op dat de missies hetzelfde waren als met de Space Marines, of in ieder geval de kaarten waarop je speelt zijn hetzelfde. Het feit dat je met andere eenheden speelt, met andere krachten (zo hebben de Space Marines erg sterke, kleine eenheden en heeft de Imperial Guard niet zo heel sterke maar wel hele grote eenheden) en andere helden maakt de verhaallijn anders en daardoor interessant. Maar toch, als dat zo blijft, betekent dat je iets van 15 missies zes keer moet doen, en dan begint er toch een bepaalde mate van herhaling in te komen. De afloop zal op zeker anders zijn (het maakt nogal wat uit of de Space Marines of de Chaos Space Marines uiteindelijk winnen :-)), maar of ik daar nog die tijd in wil gaan steken, betwijfel ik ten zeerste. Het spel moet uiteindelijk snel naar Joost :-)....

We zijn weer begonnen!

De bijbel volgens Evy!

Na in de vakantie slechts een keer hard gelopen te hebben (het was gewoon simpelweg te warm), had ik afgelopen week wel de nodige opstart problemen om weer aan het hardlopen te beginnen. Maar de loop in Schoorl komt met rasse schreden dichterbij (11 september is het zo ver) en dan is het toch wel noodzakelijk voor  mij om de nodige kilometers in de benen te hebben. Daarom werd het zondag weer tijd om de schoenen aan te trekken en weer op pad te gaan met mijn coach Evy Gruyaert in de oren. Het was even goed kijken met welke les ik zou gaan starten, en uiteindelijk kwam ik uit op een les waarin ik 35 minuten te keer moest gaan. Het was gelukkig droog, maar de luchtvochtigheid was aan de hoge kant, maar op zich ging het niet verkeerd, in 35 minuten wist ik net iets meer dan 5 kilometer te lopen. Toen ik na afloop Runkeeper indrukte, kreeg ik bijna direct een mail waarin stond dat ik een heleboel records had gebroken. Dat kwam mij wel erg raar over, dus een nadere bestudering van de resultaten was aan de orde. Wat bleek: ik had de instelling nog laten staan op mijn laatste activiteit. Dat wilde dus zeggen, dat ik geklokt had dat ik 5 kilometer GEZWOMMEN had in 35 minuten (het Nederlands record is overigens 54 minuten :-)). Gelukkig kon een en ander via de website van Runkeeper eenvoudig hersteld worden, zodat het niet helemaal als een fake prestatie op internet beschikbaar kwam. Nou ja, het betekent in ieder geval dat ik ook nog profijt kan hebben bij Evy's tweede boek, "Start to swim".

De Smurfen

Gargamel was goed!!!

De vakantie van Daan en Jeroen zit er bijna op. Om ze nog even een extra "morale boost"  te geven, hebben we aan de mannen gevraagd wat ze nog wilde doen. Naast veel spelen op de iPad en de DS, veel bordspellen spelen en bonbons en gebak eten (wat een leven, eigenlijk...), lieten de heren onomwonden weten dat ze wel naar de film van De Smurfen wilde gaan. Aangezien Ans niet zo een fan van de bioscoop is overdag, ging ik met Daan en Jeroen naar Cineworld in Beverwijk. Om 13.20 ging we zaal 6 in en gelukkig hadden we gereserveerd, want er waren maar liefst zeven andere bezoekers in de zaal. En wat een nitwits achter de kassa: ze hadden de mensen nog redelijk dicht bij elkaar gezet ook, maar onze burgerlijke ongehoorzaamheid zorgde ervoor dat iedereen gewoon een plaatsje in de zaal opzocht waar we allemaal lekker konden zitten. De film begon strak om 13.30 uur, deze keer gewoon 2D, want we hadden geen zin in die suffe brilletjes. En natuurlijk Nederlands nagesynchroniseerd, dat was door Daan en Jeroen wel zo makkelijk. De film zelf was voor de jongens een leuke zit, want hij zat vol met simpele humor en met kleine blauwe mannetjes. Verhaal is natuurlijk superdun en je kunt ongeveer alles van een kilometer afstand aan zien komen. Maar toch, ik heb wel een paar keer echt gelachen, en dat was telkens als Gargamel, de aartsvijand van De Smurfen aan de gang ging. Ook natuurlijk iedere keer erg flauw, maar als de champagne koeler aangemerkt wordt als de "kamerpot" en die dan gebruikt wordt middenin een restaurant, dan is dat wel komisch. En ook als een zwerver door Gargamel als medetovenaar aangezien wordt, komt dat wel leuk over. Maar goed, als je geen kind bent, dan moet je wel uit je verleden een hele grote fan van Peyo en zijn Smurfen zijn om hier uit vrije wil naartoe te gaan. Maar met je kinderen: gewoon leuk!!

Nieuwe bedden

Nieuw bed en een leeslampje

Nee, nee, dit heeft geen betrekking op Ans en mij, want wij hebben nog steeds veel plezier van onze Phi-ton, de uber gadget in bedden. Maar Daan en Jeroen waren een beetje uitgekeken op hun kasteel bed, dat ook erg veel ruimte innam in hun kamer, dat ze nu naar een wat eenvoudigere uitvoering wilden. En dan helpt het dat er een Ikea in de buurt is. Daan, Jeroen en Ans gingen daarom naar deze Zweedse gigant en kwamen terug met terug met twee simpele houten bedden, plus twee lees lampjes. De jongens hadden er zin in, dus hielpen ze zonder morren met het in elkaar zetten van de bedden. Sterker nog, ze namen zelfs het heft in handen om de bekende Ikea schroeven in de bedden te draaien (dat ze een keer de foute schroeven gebruikten zien we liefderijk over het hoofd). Daarna zetten we op de balken in hun kamer voor allebei een klein leeslampje en voor beiden was de ultieme relax plek een feit. En het was een groot succes, Daan was al gelijk niet meer van zijn bed te slaan en ook Jeroen vond het heerlijk. Kijk, en als de rekening van al het materiaal dan ook nog eens onder de 100 Euro zit, dan hebben we echt een koopje gehad!

Dat was het zwembad voor 2011

Hier stond een zwembad

Het weer heeft ons dit jaar niet echt meegezeten. Nadat we eindelijk een mooi zwembad hadden gevonden en opgezet, hebben we maximaal een dag of tien er echt leuk gebruik van kunnen maken. Maar de laatste weken stond het bad eigenlijk niets anders dan alleen maar regen te verzamelen. Dan is het er de situatie niet naar om eens lekker in het bad te gaan liggen en het water was inmiddels ook ijs- en ijskoud geworden. Dan komt het moment om een belangrijk besluit te nemen voor het restant van 2011: gaan we het bad nu opruimen of niet? Hoewel er voor dit weekend redelijk weer voorspelt werd, hadden we niet de indruk dat we het water dan op een temperatuur te krijgen dat het aangenaam genoeg is om erin te gaan zwemmen. Ergo: Ans ging samen met Herman woensdag aan de gang om het bad op te ruimen. En dan merk je dat het een groot bad is, want ze zijn er een hele dag mee bezig geweest. Daarna werd het bad in de woonkamer gelegd, maar dat was niet zo een heel goed idee, want dat stonk echt een uur in de wind, waardoor we het 's avonds naar de paardenschuur moesten transporteren (en daarna de lucht reinigen met de Delphyn). Dat was het dan voor 2011, hopelijk kunnen we in 2012 meer genieten van ons badje :-(.....