Koninginnedag 2012

De actie van Jeroen

Voor het eerst in drie jaar was ik weer eens in Nederland tijdens Koninginnedag. Dat betekende dat we een gebruikelijke tweetraps raket uit konden voeren: 's ochtend een bezoek aan de vrijmarkt in Zwanenburg en daarna 's middags Amsterdam Zuid bezoeken. Maar Jeroen had er iets heel speciaals van gemaakt: hij had een actie bedacht. De afgelopen dagen was hij erg onder de indruk geraakt van zaken op het jeugdjournaal, dus bedacht hij de petitie "meer liefde, minder crisis". Hij had een bord meegenomen, waar mensen die het hiermee eens waren hun naam op konden zetten. Hoewel hij toen hij naar de vrijmarkt ging een beetje verlegen begon te worden, ging hij toch na wat aanmoedigingen aan de slag om handtekeningen te verzamelen. Het hielp heel erg dat de eerste die we tegenkwamen Roland en zijn grote vriendin Anke waren, die natuurlijk graag meededen. Als tegenprestatie kochten Daan en Jeroen allebei een knuffel Anke. Verder dan een flink aantal handtekening voor de actie ophalen kwamen we niet, want er bleek weinig interessants voor de jongens te zijn. Daarom gingen we daarna snel naar Hans en Leny in Amsterdam Zuid en na de lunch vertrokken we richting Beethoven straat. Voor Daan was de jacht naar Donald Duckies geopend, en hoewel we er niet veel voorbij zagen komen, wist hij toch een mooie slag te slaan. Op een plek zag hij namelijk een stapel van meer dan dertig Donald Duck Specials liggen en hij mocht die kopen voor......1 Euro totaal!! Dat was nog eens een koopje! En hoewel we verder nog lang rondliepen, bleven de aankopen redelijk uit. Ans kocht haar twee dingen op haar lijstje (een sjaaltje voor haar vakantie naar Wales en een deurkloppertje).

Om ongeveer vier uur waren we weer terug, want op een gegeven moment hadden de jongens het wel helemaal gehad en wilden ze de Donald Duckies gaan lezen. Een diner van Balti House en een ijsje van Pisa (beide aanraders, ook beide niet het gezelligste personeel, maar kwalitatief erg goed!) later waren we weer thuis. Leuk om weer eens dit volksfestijn in Nederland te kunnen vieren, zo met de familie!

Hartige taart

Twee heerlijke hartige taarten van Ans

Hans en Leny waren weer terug van hun vakantie naar de Kaapverdische Eilanden, en omdat we daar nog nooit geweest waren, waren we erg benieuwd hoe ze het gehad hadden. Dat was een korte samenvatting: voor een keer was het erg leuk en het hotel en strand waren geweldig, maar buiten het complex is er helemaal niks te doen. Dus dat was eens maar nooit meer! Willy en Jos waren er ook, want die wilden met Ans in de tuin werken, maar helaas werkte het weer niet mee, het regende pijpenstelen, zodat alleen de bloembollen in de border geplaatst kunnen worden. Om de dag gezellig af te sluiten, had Ans vrijdag al voor keukenprinses gespeeld en een hele grote pan tomaten-/ paprika soep gemaakt en had ze helemaal uitgepakt met twee hartige taarten. De een was een groentetaart met gehakt, die grif aftrek vond. Maar de topper van de avond was de hartige taart met kip en ananas (dit was het geheime ingrediënt dat ik uit had gezocht, het was een geweldige zoektocht om precies dat ene blikje Delmonte ananasstukjes te vinden....dat moet je niet onderschatten), een recept dat we al meer dan 17 jaar in de receptenmap hebben. En het bleek nog steeds een klassieker te zijn. Voor wie mee wil genieten: maak een post aan als reactie en ik stuur je het recept. Highly recommended!

De huiseend

Onze huiseend, natuurlijk direct Donald genoemd

Daan is een grote fan van Donald Duck. Het is dan ook niet raar dat hij soms wat eenden aantrekt. Een week of wat geleden waren we in de tuin in Halfweg aan het werk, toen er plotseling een witte eend nabij ons landde. Deze eend kende weinig gene, want hij kwam nieuwsgierig bij ons kijken wat we aan het doen waren. Daan was ook in de buurt en was direct vertederd! Op ons aanraden rende hij naar binnen om een boterham te halen en de eend wat te voeren. Dat ging nog wat onbeholpen, want de boterham ging in grote stukken naar Donald en soms kreeg Donald hem ook tegen zijn hoofd gegooid. Maar Donald zag duidelijk dat het met de beste bedoelingen gedaan werd, dus kwam hij wat dichterbij en pas toen het brood op was, draaide hij om en vloog weer weg. Inmiddels is Donald een redelijke vaste gast bij ons in de tuin en Daan gaat het ook steeds beter af om hem een boterhammetje te voeren. Wat kleinere stukjes en eerst veraf gooien en dan steeds wat dichterbij. Vandaag ging Daan zelfs in de stromende regen naar buiten om Donald zijn maal te geven. Als het nog even zo doorgaat, dan eet hij binnenkort bij Daan uit zijn hand. Jeroen begon overigens een beetje jaloers te worden, maar of het toeval ermee speelde: gisteren kregen we bezoek van een bruine vrouwtjeseend en die vond het leuk om door Jeroen gevoerd te worden (en deze eend was zelfs nog brutaler, want die ging voor de achterdeur zitten kwaken voor brood). Uiteraard heeft Jeroen deze eend ook al een naam gegeven? Geen punten voor degene die het raadt, want deze bruine eendin heeft als naam "Katrien"  gekregen!

Biotoop Halverwege

De jonge onderzoeker

De laatste dag voor de voorjaarsvakantie was er een van de natuur. De Halverwege ging namelijk de jaarlijkse biotoop lopen. In het natuurgebied nabij Hilversum ging groep zes de omgeving verkennen. En omdat er 25 kinderen mee moesten, waren er chauffeurs nodig en die rol mocht ik op me nemen. De start was wel een beetje klassiek: de weg naar het startpunt was goed beschreven totdat we bij de laatste 1% van de weg waren, want samen met een flink aantal andere ouders stond ik op de verkeerde parkeerplaats. Maar een telefoontje later waren we op de plaats van bestemming (ipv 200 meter na het laatste punt was het ongeveer 4 km verderop). Daarna begonnen de kinderen de tocht door het natuurgebied, via een beschrijving die tot in de puntjes door Meester Hans uitgewerkt was. Dat was een erg goede leidraad, maar op de beschrijving stonden ook allemaal beschrijvingen en vragen (zeg maar: de echte biotoop :-)), maar deze zijn door geen enkel kind ook maar een keer bekeken.

Wilde koeien

Het weer werkte erg mee, heerlijk zonnetje en lekker ontspannen lopen. Daan, Mick en Thymo hadden gezamenlijk de Inca Club opgericht en een doel daarvan was het onderzoeken van de natuur. Zo hadden ze bijvoorbeeld heel erg veel interesse in twee mierenhopen die we tegen kwamen, maar er werd ook een mooie tor gevonden, die vervolgens tot mascotte van de Inca Club benoemd werd. Een van de hoogtepunten was de ontmoeting met een aantal "wilde koeien" die op de heide liepen te grazen en die je tot heel dichtbij kon benaderen. Al met al was het echt een flinke wandeling voor de groep, bijna continue gewandeld vanaf tien uur tot half twee en bij elkaar een kleine vijftien kilometer. Dat was aan het einde van de wandeling ook wel te merken, want de kinderen waren moe en omdat we niet direct konden vertrekken werden een aantal ook een beetje nukkig. Toen we eenmaal vertrokken was het erg stil op de achterbank (ook omdat de meiden aldaar erg geïnteresseerd in hun Blackberry's waren). Net voor drie uur was iedereen weer op school en vijf minuten later stonden ze weer buiten, helemala klaar voor de vakantie!!!

Hasekura

Toch even wennen: all you can eat sushi

Tegenover de Rabobank op de Croeselaan is sinds niet al te lange tijd het Japanse restaurant Hasekura. Gisteren ging ik er samen met Eric een bezoek brengen en kwam toen tot de conclusie dat Hasekura een "all you can eat" sushi zaak is. In een dergelijke tent had ik nog nooit gegeten, omdat ik het niet vertrouw. Hoe goed en vers kan het zijn in een dergelijke setting. Maar proberen wilde ik het zeker. De serveerster sprak zeer beperkt Nederlands, maar na enkele keren uitleg begrepen we toch hoe het ging werken (een lijstje invullen, dan werden de gerechten gebracht en als je iets niet opat, moest je per item 1 euro boete betalen). Er was een ruime sortering, zoals salades, soepen en yakatori sate, maar de hoofdmoot werd natuurlijk gevormd door diverse soorten sushi en sashimi. De kwaliteit was wisselvallig. Er waren nigri, maki, temaki en sashimi's. De california rolls waren waren bijvoorbeeld verrukkelijk, maar de nigri's vond ik qua vis net even te ruw gesneden en of ze helemaal vers waren......ik betwijfel het. Ik denk dat je een prima maaltijd hier kan eten, als je je inderdaad houdt bij de wat eenvoudigere zaken, want die waren echt prima. Helaas geen Ki Sushi uit Brooklyn (voor dezelfde prijs overigens) of Yamazato, maar ja, daar betaalden we voor 6 stukjes sushi 36 euro.....

Hoewel, prima......aan het eind van de dag begon mijn maag erg onrustig te worden en om een uur of zes bewoog de inhoud zich weer naar buiten. Daarna ging ik trillend de auto in om naar huis te rijden en vroeg naar bed te gaan. Vanochtend ook nog niet helemaal lekker en pas nu is mijn maag weer rustig. Of het aan Hasekura gelegen heeft durf ik niet te zeggen, maar volgende keer toch even uitkijken met de nigri's.

Afscheid CRM

De rots van Geert Jan, emotioneel en geweldig!!

Dinsdag was het de dag waar ik een tijd tegenop had gekeken. Die avond was namelijk het afscheidsfeestje van CRM Distributie. Na 7 jaar en 1 maand verlaat ik deze geweldige portfolio, met pijn in mijn hard, om binnenkort een nieuwe uitdaging bij de portfolio Financieren. Om 17.00 uur was ik bij Paushuijse in hartje Utrecht (na een half uur zoeken, dat heb je als je op de navigatie vertrouwd hier) en vanaf die tijd stroomde er flink veel mensen binnen, en kwamen er meer dan 150 mensen. Het gaf me een heel erg goed gevoel dat dat diverse mensen tijdens de borrel een toespraak wilde doen. Marco en Astrid hadden een heel leuk verhaal, waarbij ik leerde dat "ritselaar"  soms ook een groot compliment kan zijn :-). Daarna kreeg ik van Geert Jan een rots, en hij vertelde een mooi verhaal waar ROTS voor hem voor stond als hij aan mij dacht: Resultaat, Overzicht, Team, Succes (=ROTS). Voor mij een erg emotioneel moment en ik had moeite om de ogen droog te houden. Echt super om dit te horen en voor mij een geweldige samenvatting van de afgelopen 4 jaar hoe ik met GJ samengewerkt heb. Voor mij had ik de afgelopen periode echt geen betere Business Architect kunnen voorstellen!

Namens Daan: bedankt voor de koptelefoon

Daarna een toespraak van Berber, met veel humor en hele mooie herinneringen, waarbij ik ook soms even moest slikken. En als afsluiting Erik die over onze samenwerking sinds hij portfolio manager was geworden vertelde. Het was een mooi moment, maar het bleef voor mij moeilijk om de huidige zaken en mensen los te laten, maar dat moet natuurlijk. En dan helpt het als je ziet hoeveel mensen er waren om me succes te wennen en toch ook om te zien dat het jammer gevonden werd dat ik weg ging. Ik kreeg ook een paar ontzettend leuke cadeaus. Wijn en heerlijke asperges, een paar mooie boeken en een koptelefoon van Monster (stond op de wishlist, dus die kan ik afvoeren daarvan :-)), waar Daan heel erg blij mee was. maar het allerleukst vond ik de steen die ik van Harrie kreeg (speciaal uitgezocht naar mijn persoonlijkheid en karakter) en het kookboek, waar heel veel mensen uit mijn programma recepten hadden opgegeven plus daarbij een persoonlijk boodschap. Vanavond begon ik erin te lezen en uit de verhalen straalde zoveel warmte dat het niet lukte om het droog te houden.

Ik heb een bijzonder mooie tijd gehad bij CRM Distributie. Mooie resultaten, maar met name heel erg veel mooie mensen. Iedereen met wie ik samen heb gewerkt: het was een feest om dat te mogen doen. Dank voor jullie inzet en energie en ook jullie humor. Dat ga ik op zeker missen!!!!!

De een na laatste

Vak 410 had genoeg spandoeken meegenomen

In tegenstelling tot veel zondagen, had ik deze week tijd om naar ons aller Ajax te gaan. Onno en Erik hadden deze keer andere verplichtingen, maar gelukkig kon ik Rene zo gek krijgen om mee te gaan naar de topper Ajax - Groningen. Omdat de rijen de afgelopen tijd steeds langer werden, besloten we wat eerder naar Amsterdam Zuid Oost te vertrekken. Dat betaalde zich goed uit, want in plaats van naar de plek haasten, waren we nu rustig om 16.15 uur binnen (met als extra obstakel dat de roltrappen het hadden begeven, waardoor we fijn te voet alle trappen op konden lopen). Verder was het redelijk druk al op de tribune en er was een bijzonder goede sfeer. Op zo een moment ga je toch weer twijfelen over die seizoenskaart, maar ik hield me maar sterk. Gezien het verloop van de wedstrijd was dat ook niet zo moeilijk. Ajax won vrij gemakkelijk met 2-0, maar om eerlijk te zijn was het spel, zeker de eerste helft, niet om aan te gluren. Daar had nu niemand oog voor, vanwege het naderende kampioenschap, maar voor de liefhebbers viel er weinig te genieten. Over anderhalve week is Ajax - VVV, dat zal de laatste wedstrijd zijn die ik op mijn seizoenskaart ga zien. Het zou toch wel een mooi cadeau zijn voor 32 jaar fysieke steun om dan het kampioenschap te mogen vieren!!

Opening De Kwekerij 2012

Ze waren er weer, de tomaten van de Kwekerij

Nu het weer lente is geworden openen diverse gelegenheden hun deuren. Dit weekend was het de beurt aan De Kwekerij, op de Osdorperweg. In 2011 heb ik daar heel erg veel lekker eten gehaald (net zoals bijvoorbeeld de chef van Vermeer), maar zo in de herfst waren de kassen leeg en sloten de deuren. Vandaag was De Kwekerij weer voor het eerst in 2012 open. Dan is er maar een actie die ondernomen kan worden, en dat is om met gezwinde spoed erheen te gaan. Toen we aankwamen bleek Walter de deuren al geopend te hebben, maar hij gaf bij binnenkomst direct aan dat door de geringe temperatuur van de afgelopen dagen, nog een flink aantal gewassen nog niet rijp genoeg waren, waaronder de paprika's, aubergines en courgettes. Maar gelukkig was er nog genoeg om een paar tassen mee te vullen en mee naar huis te nemen. De basis was weer een mooie selectie van tomaten, die verrukkelijk smaakten, zowel voor afzonderlijk eten als in de sla en ook een speciale soort die extra smaak krijgt als ze gebakken worden.

Ook weer erg smakelijke uien, bloemkool, andijvie en oud Hollandse raapstelen. En ook de boeren yoghurt en scharreleieren mogen er zoals altijd weer wezen. En nog goed aan de prijs ook. Enige wat tegenviel waren de aardappels voor 3,50 Euro per kilo vond ik dat nou net niet de prijs - kwaliteitsverhouding waar ik naar op zoek was. Maar dat kan ook zijn omdat ik niet zo van gekookte aardappels houdt. De komende weken zal het assortiment op zeker uitgebreid worden, ik heb er de komende maanden weer een vaste stop op de boodschappenroute bij!

Eerste keer Garrone in 2012

Genieten van ijs van Garonne

Een van de lekkerste dingen om te eten (na paprika chips, natuurlijk) is ijs. Het is natuurlijk heerlijk om Haagen Dazs Strawberry Cheesecake of  Karamel Sutra van Ben en Jerry' uit de Albert Heijn mee te nemen, maar vers uit de salon is natuurlijk nog veel lekkerder. In Amsterdam Zuid zit Pisa IJs, een kraam naast de Rai, en dat is een van mijn favoriete winkels. En op de Nieuwendijk zit van der Linden met het beste slagroomijs van heel Nederland. In Haarlem hebben we daarentegen Garrone. Sinds een paar weken is deze weer open en afgelopen zondag, na een stevige Aikido les, hadden Daan en Jeroen wel trek in een verfrissing. Aangezien Garrone ongeveer vijf minuten rijden van Aikidojo is, waren we er snel. Omdat het vroeg was, was het erg rustig, maar de zon scheen heerlijk, dus wij vonden dat het wel de tijd ervoor was. Jeroen ging op zeker en nam vanille en strawberry cheesecake. Daan had een noten coupe, met hazelino en yoghurt karamel. En ik had de Haarlemse Kus (walnoten met vijgen) wilde daar limoen/ basilicum smaak bijnemen, maar dat werd mij ernstig afgeraden en kwam ik uit op Limoncello. Omdat Daan en Jeroen niet alles opkregen heb ik alle smaken mogen proeven. Mijn advies: Haarlemse Kus en Yoghurt Karamel. Maar er zijn nog heel erg veel andere smaken,  dus een nieuw bezoek is wel noodzakelijk. En ik kan het ook iedereen aanraden!!

Met zijn twee naar Yamazato

Heerlijk dessert met ijs van bruine rijst!

Vorige week was het tijd om weer eens rustig bij te praten met Onno. We zien elkaar bijna iedere dag op het werk, maar dan is het toch altijd direct to the point over de projecten en soms natuurlijk lachen. Maar een wat diepgaander gesprek is dan toch moeilijk te voeren. En wat is er dan inspirerender om dat te doen in een goed restaurant. Deze keer kozen we voor het enige Japanse restaurant met een ster in Nederland, Yamazato. Dat blijft toch altijd een bijzondere ervaring, want de smaken uit Japan zijn nergens mee te vergelijken. Een vaste keus is dan toch het Seasonal Menu, deze keer acht gangen, maar we wilden er toch ook wel twee extra bordjes sushi bij gebruiken, dat ging dan weer zoals gebruikelijk bij Yamazato weer wat lastiger, niet vanwege onwil, maar het blijkt altijd moeilijk om aan de obers duidelijk te maken dat je iets extra's tov het vastgestelde menu wilt hebben. Uiteindelijk lukte dat wel en ik moet zeggen dat ik zelden toe nooit een betere sushi gegeten heb. Echt verrukkelijk!!! Maar alle gerechten waren topper, met veel nadruk op vis (zoals gewoonlijk), zo vers dat je echt het gevoel hebt dat het zo uit de zee komt. De tijd vloog voorbij, zeker toen we de bediening aangegeven hadden dat we "European pace" wilde eten. Om half twaalf gingen we, goed gevuld, heerlijke smaken rijker en met uitstekend gevoerde conversaties in de achterzak weer op huis aan. Onno, dank voor een geweldige avond (en natuurlijk voor het betalen van de rekening :-)).

Zondag Aikido dag

Jeroen kon nog niet de Sumo winnen!

Zondag is bij de familie Janssen Aikido dag. Daan zit daar inmiddels een jaar op en het bevalt hem prima. Hij maakt inmiddels ook echte vorderingen. Ok, het over de schouder rollen gaar nog niet zo soepeltjes, maar de grepen begint hij steeds beter door te krijgen en met het juiste hefboom effect krijgt hij zelfs zijn oude vader tegen de grond! Deze zondag ging Ans naar Zutphen en ging ik dus niet alleen met Daan naar de Aikidojo, maar ging Jeroen ook mee. Pieter gaf deze week les, Daan had er weer erge zin in, want samen met Zollie is Pieter zijn favoriete leraar. Jeroen liep er een beetje rond met zijn ziel onder zijn arm, toen hij door Pieter gevraagd werd om mee te doen. Eerst twijfelde hij wat, maar toen hij zag dat het om een paar spelletjes ging (zoals voettikkertje), was hij gelijk niet meer te houden. Op de helft van de les pakte Jeroen even pauze, want de grepen kende hij nog niet, maar aan het eind was hij weer volop bezig, aangezien het toen tijd was voor een paar potjes Sumo worstelen!! De eerste keer liet hij zich snel verschalken door Lieve (je gaat toch niet met meisjes vechten!!!), maar de tweede en derde ronde gaf hij erg goed tegenstand. Al met al, lekker bewogen en Jeroen had zich prima vermaakt. Op de vraag of hij ook Aikodo wilde blijven doen was het antwoord echter: "Nee, want turnen is echt een veel stoerdere sport"! Zo zie je maar, meningen verschillen :-).

Back to school

Jeroen mocht ruimtelijk inzicht ten toon spreiden!

Het afgelopen weekend vertelde ik Daan en Jeroen dat ik maandagochtend weer naar school moest. Ongelovige blikken waren mijn deel, zeker toen Ans vertelde dat dat kwam omdat ik te slecht in rekenen was. Ze geloofden er dus niks van, maar toen ik vanochtend niet om kwart voor zeven het huis verliet, begonnen ze toch even raar te kijken. Wat was er aan de hand? Er was een mogelijkheid om in de klassen van de jongens te kijken tijdens een les rekenen, zodat je de lesmethode kon zien, maar ook kon zien hoe de kinderen nu in de klas met elkaar omgaan. En dat wilde ik natuurlijk graag een keer zien. Om half negen was ik aanwezig en na een half uurtje voorbespreking met de directrice, mocht ik om negen uur plaats nemen in de klas van Jeroen. Na een leuk balspelletje in combi met hoofdrekenen, gingen we verder met ruimtelijk inzicht. blokje stapelen en daar dan vervolgens weer plattegronden van maken. Jeroen deed het geweldig en mocht ook de plattegrond op het bord maken (en wat was papa daar trots op....). Daarna aan de sommen, en daar ging hij als een dolle doorheen, de standaard vragen gingen in een minuut erdoor en daarna door met de extra lastige opgaven. Mooi om te zien hoe hij dat deed. Wat me ook opviel was dat er twee stoorzenders in de klas zaten, maar gelukkig bleek de juf die al helemaal in de peiling te hebben.

Het was een leuke en leerzame ochtend. Enige wat jammer was, was dat ik niet bij Daan kon kijken en daar was hij wel een beetje verdrietig om. Maar gelukkig komen er nog meer dagen waarop je mee kan kijken en dan ga ik zeker bij Daan in de groep kijken!

Apple TV + MLB TV + Sony TV = Gouden combi

We zijn weer begonnen

Sinds twee weken is de MLB weer begonnen. Zonder blikken of blozen had ik weer een abonnement genomen (weer een coole 119 dollar voor het hele seizoen). Vorige week ging ik op mijn Mac een wedstrijd kijken, tot ik me opeens bedacht dat ik ook Apple TV had aangeschaft, eigenlijk met maar 1 reden. En dat is dat Apple TV ook MLB.TV streamt. En aangezien de Apple TV aangesloten is op een grote Sony Bravia, is dat een heel stuk prettiger kijken dan op mijn laptop scherm. De Apple TV laat zich uitstekend bedienen met de iPhone (er zit ook een afstandsbediening bij, maar die is eigenlijk Apple onwaardig!) en je surft zonder problemen tussen alle wedstrijden die gespeeld worden heen. Eenvoudig te bedienen en ongelofelijk mooi HD beeld, zonder ook maar enige vertraging, ondanks dat het vanaf Internet komt. Inmiddels al een wedstrijdje of drie gezien (as I type, kijk ik naar Boston Red Sox vs Tampa Bay Rays, 4-4 stand) en vanochtend heerlijk alle hoogtepunten van de wedstrijden van gisteren bekeken. Ja, hier valt wel aan te wennen hoor, erg mooie combinatie van Apple TV, MLB TV en Sony TV!!!

Nuff Said Magazine

Het logo van ons blad!

De afgelopen week ben ik bezig geweest met de Nuff Said Rockbox om te zetten naar Spotify Playlists. Maar zoals ik al vermeld had, was er voor de Rockbox het 'Nuff Said Magazine. Dit "fanzine", dat gemaakt werd door Simon, Frank, Rene en mijzelf vond zijn oorsprong in het feit dat na onze eerste USA reis en de bezoeken aan de comic uitgevers Valiant, Defiant en DC en de vele comic winkels die we bezocht hadden we zoveel nieuwtjes hadden gehoord, dat we die met andere fans in Nederland wilde delen. Het idee van het blad ontstond in hotel Spaander waar Frank, Simon en ik toen trainden. Ik weet nog goed hoe we na een bezoek aan de sauna in de relax stoelen lagen en besloten om dat eens te gaan proberen, want naast de Comic View was er geen Nederlands blad en zeker geen die zich op nieuws richtte. Rene haakte snel aan (iets later dus, want ja, trainen, dat is niet zijn hobby :-)) en binnen een maand was de eerste versie een feit.

Kaft van Nuff Said nummer 13

Het eerste nummer was erg simpel. Het was een opsomming van alle nieuwtjes die we gehoord hadden. Qua uitgave kozen we ervoor om het logo van Stripwinkel Wonderland te gebruiken als kaft, omdat we in samenspraak met Han Slotema en Gerda van Zoen besloten hadden dat we de distributie van ons blad via hun winkel te gaan doen. De vervaardiging verder ging op de diverse werkplekken van de redactie (dank je Postbank!), daar werden een stuk of 200 kopieën gedraaid en deze werden aan de klanten van Wonderland uitgedeeld. Het was een enorm succes, binnen de kortste keren was het blad op en kregen we veel vragen van vrienden en bekenden wanneer het volgende nummer zou komen.  Dat motiveerde erg om hiermee door te gaan en een maand later hadden we dan ook nummer 2 klaar, maar deze keer naast het nieuws ook reviews van series. Een paar maanden later was de Stripbeurs van Haarlem en daar pakten we groot uit. Hoewel slechts een exemplaar van 8 pagina's zorgden we voor 2.000 stuks en die gingen allemaal grif op.

Dave Gibbons was een van de grootheden die we interviewden

In de loop der tijd voegden we veel toe aan "de Nuff". Naast nieuws en recensies kwam er ook enquetes en via email interviewden we schrijvers en tekenaars in de USA. Maar vaak toch de leukste zaken waren de live interviews, die we vaak afnamen op beurzen. Dat was onder ander in Haarlem, Breda en Den Bosch, maar ook in Londen. Ik herinner met nog goed dat we een nog straal bezopen Glen fabry interviewden in Breda of de tekenaar van Watchmen, Dave Gibbons, in een cafetaria in Londen tijdens de UKCAC 95. Geweldige ervaringen waren dat, ook om te zien met hoeveel passie deze mensen over hun werk konden vertellen!! En we leerden er ook van. Het aanschrijven en opzoeken van "comic creators", het voorbereiden van een interview, flexibel zijn en inspelen op de antwoorden van iemand, het gedegen uitwerken van een verslag: het zijn allemaal zaken waar ik later in mijn leven veel aan gehad heb! Na een nummer of tien voegden we een cover artist aan onze groep toe, die voor kleurrijke en meer in het oog springende kaften zorgde. Dat was ook goed, want inmiddels werd het blad niet meer alleen via Wonderland, maar ook via een stuk of vijf andere winkels verspreid. En omdat we er vroeg bij waren, maakte Rene in 1996 al de 'Nuff Said Magazine website, die we tot het laatst onderhouden hebben!

In 2000 verscheen het laatste nummer (35) van 'Nuff Said. Na iets meer dan zes jaar was het welletjes geweest. Voor enkele begin de aantrekkingskracht van comics af te nemen, maar door ingeslagen carriere paden was de beschikbare tijd minder geworden. En het was heel simpel: we deden het voor ons plezier en als dat wegebt, dan moet je er ook mee stoppen. Het was een lastige beslissing, maar we hebben hen gezamenlijk genomen en dat was dan ook zoals het hoorde te zijn: samen uit, samen thuis, zoals we dat altijd doen!

Mass Effect 3

Erg goed spel, erg slecht einde!!!

Een maand geleden begon ik aan Mass Effect 3, het laatste deel in de trilogie over John Shepard.  Deel 1 vond ik aardig, twee was fantastisch en toen ik met deel drie begon kwam ik er al snel achter dat die op enkele punten nog veel beter was. Gameplay erg goed, maar je kon wel zien dat er nog wat fouten in zitten. Sommige missies bleken, hoewel ze geactiveerd werden, toch niet uitvoerbaar te zijn. Dat is jammer, want je wilt toch wel zoveel mogelijk missies afronden. En ik kreeg het ook niet voor elkaar om de eerste DLC te installeren. Maar dat nam ik voor lief, want het verhaal was erg goed en de figuren weer aansprekend. Ik had helaas geen import ban Mass Effect 2 meer, want ik denk dat dat het geheel nog beter had gemaakt. Ik had er ongeveer 110 uur gameplay op zitten toen ik bij het eind kwam. Ik maakte me op voor de "grand finale", ging er goed voor zitten en toen........bleek het einde echt zo ongelofelijk slecht te zijn, dat het bijna alle leuke dingen van het spel teniet doet.

Waar Mass Effect helemaal draait om keuzes maken die doorwerken in het verhaal en het bepalen van je eigen lot in het leven (paragon of renegade) is dat in die laatste tien minuten van het spel helemaal weg. En als je de allerlaatste scene ziet, dan voel je je wel echt bekocht. Ik zal het niet verklappen voor degene die nog aan het spelen zijn/ gaan spelen, maar mijn advies: Sla de laatste tien minuten over bedenk je eigen einde. Dat is hoogstwaarschijnlijk een stuk beter dan het gedrocht dat Bioware ervan gemaakt heeft. Hadden ze maar meer naar het einde van Dragonage: Origins gekeken, dat was een veel beter soort einde geweest......

Rage against the Machine in Paradiso

Rage kwam, zag en overwon

Door de Nuff Said Rock Box komen er weer allemaal mooie verhalen bij me boven drijven. Een van de mooiste heeft ook een beetje een sfeer eromheen waar ik zelf altijd wat wantrouwend over ben. Heeft te maken van de eerste optredens van bekende bands in Nederland. Als ik bv alle mensen tel die mij gezegd hebben dat ze bij het eerste concert van U2 zijn geweest, dan had U2 toen al de Kuip volgespeeld in plaats van De Melkweg. Maar een dergelijk verhaal heb ik met Rage Against the Machine meegemaakt. In 1992 ging ik met de concert club (die overigens gelijk was aan de comic club met Frank, Simon en Rene) naar Paradiso om een concert te bezoeken van Suicidal Tendencies. Normaal kwamen we altijd wat later binnen, maar deze keer waren we ruim op tijd. We vonden een plekje op het balcon om even te zitten, voordat we voor Suicidal Tendencies ons in de pit gingen storten. Konden we ons mooi even opladen.

Suicidal was ook geweldig!

Na verloop van tijd gingen de lichten uit en kwam het voorprogramma de bühne op. Normaal was dat het even uitzitten totdat de hoofdact ging beginnen. Maar wat er toen gebeurde: ondanks dat we geen enkel nummer kenden, speelde de band de pannen van het dak, door een high energy mix van hip hop en hardcore. Aanstekelijke beat, waarop het onmogelijk was om stil te staan. Wat een rare groep mensen overigens daar op het podium, een rast die harder en feller zong dan de meeste trash metal bands en te pas en te onpas het publiek indook, en een gitarist die als een beest over het podium ging, terwijl de bas en drum sectie een zo strak ritme neerzette wat we niet vaak gezien hadden. En ook nog eens erg aanstekelijke nummers, die qua tekst veel herhaling kende en daardoor al snel mee te brullen waren. Normaal speelde het voorprogramma 30 minuten en daarna was het af. Maar Rage against the machine, want die waren het dus, speelde bijna een uur en werden drie maal terug geroepen voor een toegift. Dat waren dan dezelfde nummers, want ze hadden net nummers voor 1 cd en die hadden ze allemaal al gespeeld. Die CD werd overigens ter plekke aangeschaft, en daarna niet grijs, maar pikzwart gedraaid! Later konden we meemaken hoe groot deze groep werd (met legendarische optredens op oa Pinkpop), maar de sfeer en verrassing van dat eerste optreden werd nooit geëvenaard voor mij.

En de hoofdact die avond? Ja, normaal zou je zeggen dat die dit niet konden evenaren, maar ook het optreden van Suicidal Tendencies was er een waar nog lang over gesproken werd, met een Mike Muir die zelden zo op dreef was als toen, met als een van de hoogtepunten het zingen van "How will I laugh tomorrow...when I can't even smile today" in een foetus houding bijna onder een Marschall stack liggend.

Ik denk dat er de komende tijd wellicht wat meer historische concert verhalen komen....

Hulp uit de kelder

Makkelijk, als je nog wat kleiner bent!

De paasdagen waren voor ons redelijk rustig. Mooie tijd voor Ans om weer eens te beginnen aan het inrichten van de moestuin voor het nieuwe seizoen. Maar een moestuin heeft natuurlijk wel veel water nodig, en dat betekende dat alle kranen die voor de winter dichtgedraaid waren ivm bevriesingsgevaar weer open gedaan moesten worden. Nu hebben wij een kraan op een plaats in de kelder, waat het altijd lastig is om bij te komen. Uiteindelijk lukte dat me wel, maar voor de zekerheid wilde we ook ivm lekken een emmer onder de kraan zetten. Dat werd een stuk lastiger, want het was een vrij kleine ruimte onder de vloer. Voor de grap vroegen we aan Jeroen of hij even het gat in wilde duiken om de emmer te plaatsen. Dat hoefden we echter geen twee keer te zeggen, want zonder dralen sprong Jeroen er al bijna in. En waar ik dacht dat hij wel wat angstig zou zijn in de donkere ruimte, had hij daar echt helemaal geen last van. Sterker nog, hij wilde dat we even het luik dicht deden, zodat hij kon zien hoe donker het wel niet kon worden als hij een keer in de schuilkelder moest. Nu is onze kelder niet van Oostenrijkse makelij, dus na twee minuten stond Jeroen weer vrolijk lachend naast ons :-). Maar een dapper ventje, dat is het zeker wel!!!!!

Nuff Said Rock Box

De 'Nuff Said Rock Box

Tijdens het meest recente diner dat ik met Simon, Frank en Rene had, kwam het gesprek op het feit dat Simon begonnen was zijn "comic kamer" op te ruimen. En tijdens dat opruimen was hij een juweeltje tegengekomen. Nee, geen diamanten of goud, maar de Nuff Said Rock Box! "De wat..??", zullen velen van jullie nu denken. Dat vergt dus even wat uitleg. Na onze vakantie in 1993 aan de Verenigde Staten (verslag op het blog te lezen in de tijdslijn onder 1993), hadden we zoveel informatie gekregen van de comic uitgeverijen waar we op bezoek waren geweest, dat we dat graag wilden delen met onze mede comic fans in Nederland. Dat leidde ertoe dat we een magazine gingen maken, en omdat we allemaal echte "Marvel Zombies" waren, gaven we het de naam 'Nuff Said, naar een bekende uitspraak van de oprichter Stan Lee. Ik kan nog een heel verhaal vertellen over de 'Nuff Said, en ik denk dat ik dat binnenkort nog wel een keer ga doen, maar een van de afgeleide was dat de redactie (Rene, Frank, Simon en ik) naast de voorliefde voor comics ook een gelijke muzieksmaak hadden. En dat we vonden dat er toch zelden goede verzamel CD's verschenen.

Dat betekende dat we daar zelf iets aan moesten doen. Begin 2000 startte ik daarom een soort kettingbrief onder de redactie, wat betekende dat ieder om de beurt een nummer toe moest voegen, met als enige spelregel dat je een artiest maar 1 keer op mocht voeren. Dat zorgde natuurlijk voor onmogelijke keuzes en discussies ("mag AC/DC er dan op een keer met Bon Scott en een keer met Brian Johnson" of "hoe kies je het beste nummer van Guns n Roses...."). Maar het was erg leuk om te doen, want het werd ook een sport om de anderen af te troeven. Uiteindelijk werd het een Rock Box van zes CDs, waarbij je goed de tijdgeest waar kunt nemen waarin de box gemaakt werd (wie kent er nu bijvoorbeeld nog Asphalt Ballet, Great Sin of CIV). Maar wat in ieder geval niet veranderd is: het blijft allemaal klasse muziek, die grotendeels de tand des tijds zeker doorstaan heeft.

Zo door mijmerend over "the good old days", in restaurant Gandhi in Haarlem, kreeg gelijk een project gestalte in mijn hoofd. Hoeveel van deze platen zouden uiteindelijk nu te horen zijn op Spotify? Daar staat zoveel op, dat moest toch een flink aantal zijn. Dus nadat Simon mij dit weekend de playlist doorstuurde gelijk de proef op de som genomen. Van de eerste CD die 18 nummers bevatte, waren er uiteindelijk 17 beschikbaar (alleen "Foul Taste of Freedom"  van Propain kwam ik nergens tegen). CD1 is daarom nu ook in een playlist op Spotify te beluisteren. Wil je eens luisteren wat 12 jaar geleden zo ongeveer mijn muzikale fruitmand bevatte, dan kun je nu hier klikken om te luisteren naar onder andere AC/DC, Ramones, Live, Kiss, Rage against the Machine en The Black Crowes. Streven is om deze week ook de playlists van de andere vijf cd's klaar te hebben en voor de liefhebbers zal ik die dan ook hier posten. Ikzelf heb er alweer enorm van genoten. In ieder geval al omdat ik lekker in de tuin met een koptelefoon op CD1 heb mogen beluistern (erg relaxed) en zeker ook omdat er alweer heel mooie verhalen van vroeger naar boven kwamen. Ik weet zeker dat ik er nog wel een paar met jullie zal delen (onder andere het eerste optreden van rage against the machine in Nederland). Hope you enjoy!!!!

Vrolijk pasen!

De Paas Ontbijttafel

Er was een unicum dit jaar. Door diverse omstandigheden (sommige leuk, sommige aanzienlijk minder leuk) hebben we dit jaar zowel eerste als tweede paasdag geen bezoek of gaan we niet op bezoek. Enerzijds lekker rustig, anderzijds toch wel een beetje jammer. Maar dan is het natuurlijk aan onszelf om het gezellig te maken. De ochtend begon met het traditionele eitjes zoeken. Ik mocht deze keer de eieren verstoppen, maar dat was geen straf, want de zon scheen heerlijk. Ik heb 66 chocolade eitjes in de tuin verstopt, maar ja, die is groot he! We vonden er 59 terug en 1 viel in de brandnetels. Ergo: ondanks dat ik ze zelf verstopt had, zijn er zes verloren gegaan :-). Met onze vondsten gingen we weer naar binnen, net op tijd voor het Paas ontbijt. Ans bakte wentelteefjes en had een mooie cake gemaakt, terwijl we verder paasbrood hadden, heerlijke verse jus d'orange, diverse soorten brood van Fournil de Sebastien, wilde zalm, gestoomde makreel en kaas van L'Amuse. Wat een luxe zo allemaal. Daarna nog een rondje om te kijken of we toch nog wat eitjes konden vinden, maar Jeroen had er snel genoeg van en liet mij achter. Niet erg, want ik ging heerlijk een uur in de zon zitten, lekker luisteren naar iets waar ik volgende week zeker over zal schrijven!

En 's avonds gourmet

De rest van de dag vloog voorbij, waarbij er nog flink gestoeid werd op de trampoline tussen Daan, Jeroen en mij. Ook Wii Sport kwam plotseling weer uit de kast en om half vier werd er gekeken naar de film Iep door Ans en Jeroen, terwijl Daan en ik Mass Effect 3 probeerden uit te spelen (ook hier later deze week meer over).  Daarna was het weer even klassiek met de kinders eten, want zij vinden het zo leuk om gourmet te doen. Het hele huis stikt er daarna naar, maar ja, voor je welpen moet je wat over hebben natuurlijk. Ik was er wel trots op dat aan het eind van het diner we nog maar erg weinig over hadden, want ik weet nog uit mijn eigen kindertijd dat er nog wel eens een beetje over bleef, dar vervolgens nog dagen na de fondue/ gourmet in de frituurpan verdween om nog opgegeten te worden :-). Maar hoewel ik zelf eerst nog dacht dat we te weinig zouden hebben, hield ik me toch in en dat bleek deze keer de juiste keus te zijn. Na het eten nog een rondje Wii Sport om de spijsvertering op gang te helpen en de eerste Paasdag zat er weer op. De jongens liggen inmiddels in bed en nu resteert de grote vraag: CSI Las Vegas (met een prima Ted Danson) of The Mentalist (met de onnavolgbare Simon Baker).

Tegen beter weten in

Links Douwe Egberts, rechts Nespresso, je ziet het verschil al

Enkele tijd geleden werd ik verrast door een blogpostje op Nuff Saids van mijn maat Rene van Hasselaar, die hierin schreef over zijn ervaringen met de koffiecups van Douwe Egberts. Deze hadden namelijk ook een formaat gemaakt die in onze Nespresso machines pasten. Rene zijn oordeel was niet mals: samengevat vond hij de Nespresso cups vele malen beter dan de poging van DE. Nu wil het feit dat bij ons de Nespresso ook opraakte en dat Ans de DE cups in de Albert Heijn tegenkwam en ze toch een poging wilde wagen (zij had het verhaal van Rene niet gelezen). Na het drinken van het eerste kopje koffie keken we elkaar aan en was de mening: "ach, best wel goed en in een cappuccino komt het vast tot zijn recht". Een paar kopjes later was de mening: "ach, het is best wel binnen te houden, zulke kenners zijn we nou toch ook weer niet". Tot eergisteren en we tegen elkaar uitspraken: "wat een traf is het toch eigenlijk!!".  Nee, het verschil is echt wel groot, tenminste als je de Nespresso gewend bent. Dus ondanks de aanzienlijk lagere prijs, redt de kwaliteit het gewoon niet. Dus toch maar zodadelijk even een bestelling Nespresso plaatsen, want , die Douwe Egberts komt er bij ons niet meer in.

Natuurpark Zuid Kennemerland

Er waren best steile trappen....

Ans is aan het trainen voor haar acht daagse wandeling in Wales. Vandaag ging ze een drietal rondes lopen in het Natuurpark Zuid Kennemerland. Voor de broodnodige support besloten Jeroen, Daan en ik om op de helft van haar aantal kilometers lekker langs te komen om te gaan lunchen bij Parnassia aan Zee (PaZ afgekort).  Hoewel het een zelfbedieningsrestaurant is, is de kwaliteit gewoon meer dan goed te noemen als je de lunchhier wilt gebruiken. Omdat we wat vroeg waren, waren de pannenkoeken- en de omlettenbakkers nog niet aan de gang, maar het broodje tonijnsalade dat ik had en de tomatensoep waren uitstekend. En een lunch voor vier personen voor nog geen dertig euro op deze locatie, dat viel mij nog erg mee. Maar na het eten kwam de activiteit die we natuurlijk ook nog moesten doen, namelijk een van de rondes meelopen. Dat bleek de Rondwandeling Vogelmeer te zijn, in aantallen kilometers niet echt heel ver, namelijk 4,5 kilometer, maar grotendeels door mul zand en ook veel stukken die bergop gingen. Best pittig dus!

Op een boom kun je lekker zitten!

Gelukkig hadden we heerlijk weer, wellicht een klein beetje fris, maar volop zon en door de stijgingen in het parcours kregen we het ook warm zat :-). De wandeling was door het "grazersgebied", maar van enig grazen hebben we niets waargenomen, we hebben geen schaap of koe die hier vrij rond schijnen te lopen gezien. We hebben veel mooie uitzichtspunten gezien. Daan en Jeroen kregen visioenen terug aan de vakantie die aan de Amerikaanse Westkust gehad hebben, want ze vonden het net de woestijn, terwijl Ans en ik meer aan de Savannen van Zuid Afrika moesten denken. Het mooiste uitzicht was van de Hazenberg, waar je mooi Zandvoort en Bloemendaal in kon kijken en ook Tata Steel goed kon zien (in ieder geval de rookpluimen :-)).  Vanuit hier was het nog een kilometer lopen om weer terug te komen bij Parnassia, waar Ans nog een keer dezelfde ronde ging lopen (maar dan andersom, de ronde dan, niet Ans...) en de mannen nog even snel een bezoek aan het strand brachten om daar bijna helemaal weg te waaien. Wel een lekker alternatief in plaats van op kantoor te zitten!

Muziek geschiedenis

Een klassiekertje!!!

Dat de mei vakantie de bijnaam "de muziek vakantie"  heeft gekregen was al genoegzaam bekend. En dat we de dag in Memphis vrij vol zitten ook. Maar als we deze twee bij elkaar optellen, komen we er toch op uit dat we moesten proberen om een extra plek in de dag in te passen. Naast een bezoek dat gepland staat aan Graceland, gaan we toch ook proberen een bezoek te brengen aan Sun Studio. Deze "self proclaimed birthplace of rock 'n roll" is natuurlijk een "must see" voor de serieuze muziek liefhebber, en zeker als je van muzieksoorten houdt die van de klassieke rock 'n roll afgeleid zijn. Omdat het allemaal nauw gaat luisteren hoop ik dat we de laatste of de een na laatste tour nog net mee kunnen pakken, zal er deels vanaf hangen hoe snel we door Graceland heen gaan jakkeren. Maar een plek waar mensen als Elvis Presley, Johny Cash, Carl Perkins en Jerry Lee Lewis veel van hun platen op gebben genomen, daarvoor moet je toch even moeite doen om daar een blik op geworpen te kunnen hebben. Aangezien er ieder uur een tour is, kan ik me haast niet voorstellen dat het een gigantisch complex is waar we doorheen geleid zullen worden. Maar ik krijg nu al de rillingen als ik denk wat daar allemaal plaatsgevonden moet hebben. Dus absoluut een must have, dus we gaan ervoor. Enne....daarna lekker eten bij Outback Steaks, dat is ook nooit verkeerd. Dat wordt een super dag!!

Huisvlijt

Een kleine knipbeurt was geen overbodige luxe

Als je naar de haren van mijn jongens kijkt, dan denk je soms wel dat ze al grote liefhebbers zijn van heavy metal. Bij de kapper laten ze namelijk meestal maar heel erg weinig achter (maar we betalen wel altijd volle prijs, go figure!!). Nu is dat aan de achterkant van hun hoofd niet zo heel erg, maar met name bij Jeroen was het haar inmiddels zo lang geworden bij zijn pony, dat hij er bijna een gordijntje van kon maken. Om nu daar sec voor naar de kapper te gaan vonden we wat overdreven, dus stelde Ans voor om het zelf even te knippen. Daar bleek Jeroen echter niet echt van gediend te zijn, want straks zou mama in zijn neus knippen. Uiteindelijk bleek de enige manier om hem om te krijgen een simpele: namelijk omkoping met een potje stoeien met papa op de trampoline. Dus schort om, vastzetten op de triptrap en daar ging Ans, met nog wel luide aanwijzingen van Jeroen hoe het geknipt moest worden en dat ze uit moest kijken. Gelukkig heeft Ans een vaste hand, dus vijf minuten later stoof Jeroen weer weg, met een helderdere blik op de wereld en mij aan mijn hand meeslepend om even professioneel door hem in elkaar gebeukt te worden :-). Wat ik al niet voor opofferingen moet doen om mijn kinderen er een beetje fatsoenlijk uit te laten zien....

Schoolvoetbal

Team Halverwege 1, Jeroen staat naast de keeper

Het is eigenlijk niet te geloven, maar geen van mijn twee zoons hebben eigenlijk interesse in voetbal. Des te verrassender is het dat Jeroen wel elk jaar weer mee wil doen aan schoolvoetbal. Als de vraag komt, is hij de eerste die zich aanmeld en hij is ook zenuwachtig als de wedstrijden beginnen te naderen. Nu heeft hij echt geen enkel talent om te gaan voetballen, maar zijn kern kwaliteit is het hinderlijk in de weg lopen bij de tegenstanders. In de eerste wedstrijd vanavond kwam dat nog niet echt goed tot uiting, want die ging met 6-0 verloren. Daarvan werd wel lering getrokken, want op deze leeftijd is het belangrijk om een goede keeper te hebben, die de bal ook echt weg kan schieten, anders blijft de bal hangen en dan is het prijs schieten voor de tegenstander. De tweede wedstrijd ging een heel stuk beter met een coole 3-0 overwinning, terwijl dat ook veel hoger had kunnen zijn. De derde wedstrijd was mega spannend, met uiteindelijk een 3-1 overwinning, mede door een prachtige goal van Aniek. Jeroen had het erg naar zijn zin, heeft veel heen en weer gerend, een keer een doelpunt voorkomen en maakte uiteindelijk de afspraak dat sterspeler Toon de doelpunten ging maken en dat hij het juichen dan ging doen, met name door zijn radslag die hij op turnen geleerd heeft, uit te voeren (ik noem het een "Lukoki").Dat bleek een goede taakverdeling te zijn :-). De eerste avond dus geweest, donderdag gaan we weer verder. En echt, Jeroen heeft er alweer erg veel zin in!!!

Trampoline vervanging

Er was in de loop der tijd wat onder de trampoline gekomen

Kwaliteit is ook niet meer wat het geweest is. Afgelopen week stond ik met Daan en Jeroen te stoeien op de trampoline, toen de bevestiging van een van de spiralen brak. En een ongeluk komt nooit alleen, dus tien minuten later brak de tweede. Dat was wel een tegenvaller, want na zes jaar onafgedekt in weer en wind te hebben gestaan en bij gebruik gemiddeld vier kinderen erop te hebben gehad (terwijl er natuurlijk maar een eigenlijk op mocht) mag je toch wel verwachten dat het langer mee gaat :-). Even surfen op internet bracht ons op een site waar we een nieuwe mat konden bestellen (de bevestigingspunten waren namelijk van de oude wat doorgeroest) voor de somma van 100 Euro. Een afschrijving dus 16,67 Euro per jaar, dat is me nogal niet wat. Ik zag er wel wat tegenop om de mat te vervangen, maar uiteindelijk bleek het met behulp van Ans (afhalen oude mat) en Mark (de vader van Mick, een vriendje van Daan) een peulenschil te zijn als je maar de juiste manier van opspannen gebruikt. Grootste actie was de troep onder de trampoline op te ruimen, want daar had zich de afgelopen jaren het nodige verzameld. En het resultaat was ernaar: Daan en Jeroen maken weer de mooiste kunsten en stuiteren hoger dan ooit de tuin door. Heerlijk om te zien dat de mannen er gelijk weer zoveel gebruik van maken!

Voorzwemmen

Een vorige poging!

Hoewel Jeroen het heerlijk vindt om in het zwembad te liggen, had onze jongste spruit nog niet echt de animo gevonden om zijn diploma eens te gaan halen. Ondanks pogingen in Badhoevedorp en Hoofddorp, werd er niet snel heel veel voortgang gemaakt. Daarom was het tijd voor drastische maatregelen. Net zoals met zijn oudere broer, nam ik contact op met PreSport om Jeroen in te schrijven voor een spoedcursus, die hem in drie maanden tijd klaar moet stomen voor het afzwemmen voor diploma A. Vandaag was het tijd voor het voorzwemmen om te zien of hij mee mocht doen, want er zijn best strenge eisen, want er is een diploma garantie die PreSport afgeeft. Jeroen had er niet heel veel zin in, maar om 15.15 uur ging hij toch het zwembad in en een uur later kwam hij er weer triomfantelijk uit. Hij had het erg naar zijn zin  gehad en hij was er met vlag en wimpel doorheen gekomen. En hij kon er nog goed om lachen ook! De eerste stap is genomen, maar nu komt het zware werk, drie maanden lang elke zaterdag  vier uur achter elkaar zwemmen. Een flinke opgave, maar we gaan er voor. We starten snel, zaterdag 13.45 uur is de eerste les. Eens kijken hoe hij zich daar doorheen gaat slaan!!! Kom op Jeroen, je kan het!!!