The end of an era: Gary's Deli is dicht

Helaas, Gary's is niet meer....

Soms gebeurt er iets waardoor je weer de behoefte krijgt om een blogpost te schrijven. Het is meer dan twee jaar geleden dat ik een blogpost schreef en in die twee jaar zijn er  veel zaken geweest die een grote impact op mijn leven hebben gehad, maar waar ik niet over wilde en ook niet wil schrijven. Cryptisch, ik weet het, maar het is niet anders. Vorige week was er echter iets relatief kleins, waar ik toch even bij stil wilde staan. Aan de rechterzijde van mij blog staat de lijst "Things to do, places to be", met als eerste tip "De lekkerste bagel eten bij Gary's in Amsterdam". Helaas zal ik die regel binnenkort verwijderen, want Gary's is niet meer. Vrijdag 10 november ging ik samen met Ans langs om een bagel met guacamole en cheddar en een lemon drizzle cake te gaan eten, toen ik tot mijn schrik zag dat de ramen dichtgeplakt waren. Een nadere inspectie liet alleen zien dat de zaak dicht was en dat er duidelijk de afgelopen dagen niemand geweest was en dat de tafeltjes uit de zaak waren verdwenen. Een minuut en een google search later zat ik op de internet site van Gary's en kon ik lezen dat de zaak op 29 oktober zijn deuren voorgoed had gesloten. Een verbouwing waarvan niet duidelijk was hoe die ging verlopen en onenigheid met de huisbaas over de nieuwe huur waren de reden dat Gary besloten had niet meer terug te keren.

Mijn gedachten kwamen even heel snel achter elkaar in mij op. Natuurlijk, ik ging de beste bagels van Amsterdam zeker missen en ook de diverse soorten salades, gebak en American Pancakes zou ik niet meer kunnen eten, maar ik dacht toch met name met weemoed terug aan de keren dat ik bij Gary's binnenkwam, naar boven ging om in de "First Class" stoel te gaan zitten om daar onder het genot van Miles Davis en Chet Baker heerlijk te relaxen, met daarbij een cappuccino. Ook hebben René en ik vele reizen naar de USA vanuit deze plek bedacht en nader uitgewerkt, reizen waar we zo ontzettend veel plezier van hebben gehad en waar de voorpret ook zo een belangrijke rol in speelden. Helaas, net als vele andere plekken die voor mij een iconische waarde hadden, is deze nu ook verdwenen. Zo jammer.....

Voor de liefhebber: 100 meter van de plek waar Gary's gevestigd was, in De Hallen, zit het restaurant van de bibliotheek. Belcampo. Deze plek blijkt ook van Gary te zijn en de basis van het assortiment van bagels en pastries is daar nog steeds te verkrijgen. Ik denk dat ik binnenkort zeker daar nog eens heen zal gaan, maar ik denk niet dat het gevoel hetzelfde zal zijn, ondanks dat de bagels vast ook erg zullen smaken.

Voor het vervolg......ik beraad mij erop of ik deze blog weer voort ga zetten of dat ik wellicht een andere site start, onder de naam dutchnerds.nl of dutchnerds.blogspot.nl.    

Dam tot Damloop 2015

Nog wat wolken bij de start

Vorig jaar liep ik samen met Simon voor het eerst in mijn leven de Dam tot Dam loop. Dat was zo'n happening dat daags na die loop Simon en ik besloten om ook in 2015 mee te doen. Om zeker te zijn van deelname  was ik lid geworden van Le Champion, waardoor ik daar van zeker was. Simon had dat niet gedaan en gokte erop dat hij er wel doorheen kwam. Helaas was dat niet het geval en waren alle startbewijzen op voordat hij er één had kunnen bemachtigen. Maar een Volendammer laat zich niet voor één gat vangen en deels om een startbewijs te krijgen, maar zeker ook om een goed doel te steunen, besloot Simon om zich aan te melden bij het D2D team van het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis om sponsoren te vergaren. Voor zo'n goed doel wilde ik natuurlijk ook lopen en ook ik schreef me in en samen haalden we in de loop van de weken meer dan 1.000 Euro sponsorgeld op om bij te dragen om met onderzoek kanker een stap voor te blijven.

Door deze actie had ik natuurlijk alleen wel een startnummer over. Ans wilde daar graag gebruik van maken, maar doordat ze twee weken geleden aan haar had geopereerd was en deze nog niet afdoende herstelt was kon ze niet mee. Ik had me er al bij neergelegd dat het startnummer niet gebruikt zou worden, totdat ik een bericht van Frank kreeg of hij er gebruik van kon maken. Dat was natuurlijk geen probleem, het was echt een geweldig avontuur voor Frank die nog niet de kilometers in de benen had die Simon en ik wel hadden, maar die dit toch aandurfde. Het betekende dat we deze zondag om 9 uur bij mij thuis in Halfweg afspraken, daar ons omkleedden en nog een power sommatie dronken, voordat we de trein naar het Centraal Station namen. Op deze korte reis kwamen we nog diverse andere lopers tegen. Bij iedereen zag je dat de sfeer er goed in zat, maar bij de meesten was toch ook nog wel een klein stukje spanning te ontdekken.

In het startvak

Zoals gewoonlijk was alles weer superstrak en supergoed georganiseerd bij de D2D loop. Bij aankomst op het CS was al direct duidelijk welke kant we op moesten om tassen en kleding in te leveren en hoe we vervolgens het meest efficiënt naar de start toe kwamen. Frank ging om 10.45 uur van start, terwijl Simon en ik om 11.15 los mochten gaan. Nadat we Frank af hadden gezet en hem toi toi toi hadden gewenst, liepen Simon en ik nog even de benen los en kwamen we zowaar Hans en Leny tegen die ons bij de start aan kwamen moedigen, dat geeft natuurlijk altijd een heerlijke mentale opkikker. Daarna maar snel naar het startvak, waar Churandy Martina (Neerlands beste mannelijke sprinter) het startschot gaf. Onze start was prima, niet te snel, waardoor we al pratend de IJ-Tunnel in liepen, waar we door twee muziek groepen voortgestuwd werden en ik ook nog een bekende tegenkwam (wat is daar nou de kans op in een groep van 50.000 mensen). Bij het uitgaan van de IJ-Tunnel waren de eerste twee kilometer afgelegd en liepen we als de spreekwoordelijk kieviten verder.

Ik had me voorgenomen om deze loop "wetenschappelijk" te doen. Dat betekende dat ik erg lette op mijn hartslag, die in de zone tussen 148 en 158 de beste prestatie zou verzorgen. Het was even wennen om zo regelmatig dit in de gaten te houden, maar het ging prima. Na de eerste kilometers werden we getrakteerd op diverse DJs (waaronder een vrouwelijke DJ die Simon uit Volendam kende) die diverse soorten muziek uit hun speakers lieten knallen, soms vanaf bakfietsen en soms vanuit oude Volkswagen busjes. De muzikale voorkeur veranderde toen we Amsterdam Noord binnen liepen. Hier geen Tiesto of Garrix, maar Hazes en Beense en dat veelal ook nog live uitgevoerd door lokaal talent. Ik vond het persoonlijk leuk om de interactie met de artiesten te zoeken en dat leverde leuke situaties op.

Yes, we made it!

Na Amsterdam Noord uitgekomen te zijn en Tuindorp - Oostzaan voorbij te zijn gelopen, volgde even een saai stuk langs de snelweg, waar we de 10 km passeerden. Na het fotomoment aldaar kwam ik erachter dat ik nog nergens last van had en dat het "nog maar 6 kilometer was". Die verliepen heerlijk, waarbij het meest moeilijke moment was toen we net Zaandam binnen kwamen, waar je een klap van eerst de patat en daarna de vislucht krijgt. Bij de laatste twee kilometer aangekomen, barstte het volksfeest helemaal los. Iedereen stond buiten en had ook zijn muziekinstallatie meegesleept, waardoor het een orkaan van geluid was, die volstrekt niet op elkaar afgestemd was. Ik voelde dat ik nog wat over had, dus plaatste nog een versnelling, ook gedreven door een medeloper die we tijdens de wedstrijd ontmoet hadden en die de sokken erin had. Daar ging mijn idee om op hartslag te lopen, want die vloog omhoog, maar goed, het waren nog maar een klein stukje. De laatste kilometer was een zegetocht, een lang gerekt stuk waarbij de mensen rijen dik je aan staan te moedigen, dan moet je wel door.

Koffie!

Met een laatste sprintje kwam ik over de finish, snel gevolgd door Simon. Frank stond ons al op te wachten, hij had ook super gelopen en was helemaal enthousiast over deze ervaring! Samen konden we heel even uitpuffen, voordat een vriendelijke mevrouw ons vroeg toch door te lopen, want er schenen nog meer mensen aan te komen :-). Net als vorig jaar was het een korte loop om de tassen op te halen, waarna we ons even opfristen (voelt toch fijner) om daarna een kort bezoek aan het D2D park te brengen. Na daar een rondje gelopen te hebben, liepen we weer richting het Station van Zaandam, want van vorig jaar wisten Simon en ik nog dat op de weg daar naartoe een uitstekend koffietentje zat, waar we toen uit hadden zitten rusten. Deze bleek er nog steeds te zijn en het was perfect om daar even een half uurtje na te praten. Vanuit daar snel naar het station, de trein bracht ons weer naar Halfweg en bij aankomst werden we verwelkomt door Ans, Daan en Jeroen die ons als de helden de we waren geworden binnen haalden. Het was weer een super evenement en de drie matadors waren het eens: volgend jaar weer!!!

Maar voor Simon en mij: 18 oktober eerst nog even de halve marathon van Amsterdam doen :-)!

Verbouwing dag 4: nog meer fundering

Weinig te zien vandaag, nog meer palen de grond in voor de damwand. Die is nu in ieder geval wel af en het hout eromheen is bijna helemaal afgetimmerd. Daarnaast is voor de schuur het stukje dat gemetseld moest worden ook neergezet, zodat de basis daarvoor gereed is om volgende week de houten onderdelen geplaatst kunnen worden.

Verbouwing dag 3: de damwand

Da damwand is geslagen

Op dag 3 van de verbouwing werd er kei- en keihard gewerkt, maar er was weinig van te zien. Er moest namelijk een damwand geslagen worden voor ons "nieuwe" terras. Dat betekent heel veel passen en meten om de benodigde palen op de juiste plek in de grond te slaan (wat overigens ook nog eens een bijzonder zware klus is), maar uiteindelijk verdwijnen ze voor het grootse gedeelte de grond in en vraag je jezelf af of er wel iets gedaan is. Maar zoals ieder goed gelegd fundament is het absoluut noodzakelijk en zorgt het voor heel veel jaren plezier, omdat het de boel goed bij elkaar houd (zelfs beter dan Job Cohen in Amsterdam deed :-)). Aan het eind van de dag gingen de bouwers naar De Keizerskroon om van de avond te genieten. Morgen weer verder met zaken die wat zichtbaarder zijn, is de verwachting. 

Verbouwing dag 2: opbouw begint

Thumbs up van Jeroen

Ook dag 2 van onze verbouwing begon helaas met regen, maar gelukkig hoefde er niet veel meer afgebroken te worden, waardoor een uurtje of twee na de start het laatste restje schuur van de aardbodem verdwenen was. Aangezien de metselaar eerst de onderkant van de nieuwe schuur moest komen zetten, konden we daar nog niet mee verder, dus werd er aan het tweede onderdeel begonnen, namelijk het overkappen van een deel van ons nieuwe terras. De laatste steentjes die er nog lagen werden weggehaald en daarna gingen Dicky en Jeffrey helemaal los. In mum van tijd werden er bevestigingen aan ons huis gemaakt, werden de eerste balken en andere planken geplaatst en stonden de eerste stukken. Het is toch altijd leuker om te zien hoe zaken opgebouwd worden dan hoe zaken gesloopt worden.Dat vond Jeroen trouwens ook, want hij werd erg geïnspireerd door de creatie die omheen heen plaats vond, waardoor hij besloot om op Instagram (ja, de jeugd doet het inmiddels al weer anders dan een ouderwets blog aanleggen) een dagelijkse reportage te maken om zijn volgers (inmiddels al enkele honderden) te laten zien hoe ons huis zich ontwikkelt. Eigenlijk best wel stoer om zo een razende reporter in de familie te hebben. Je kunt Jeroen volgen op Insta (zoals hij dat noemt, de laatste vier letters uitspreken is hem echt teveel :-)) via jeroentje2012. 

Start van de verbouwing: afbreken schuur

Eerst afbreken voordat je op kunt bouwen

Eigenlijk was het al gepland voor een paar weken geleden, maar door omstandigheden buiten onze invloedssfeer om, was de verbouwing van ons terras en schuur nog niet gestart. Maandag was het dan toch eindelijk zo ver en terwijl ik op het werk in Utrecht was, ontving Ans de mannen die de komende dagen flink bij ons aan de slag gaan. De eerste dag was er een van afbreken, de schuur waar onze tuinspullen normaal gesproken in staan was al jaren aan vervanging toe en de windhoos van een paar weken geleden had hem een goed gedaan. Ik had zelf al wat planken eraf getrokken, maar dat bleek slechts een leuke start te zijn geweest. Vakkundig als de mannen uit Friesland zijn, deden zij dit werk een stuk meer gedegen en sneller dan ik het ooit zou kunnen. Ans zorgde samen met Herman al voor de afvoer van veel van de zaken die uit de sloop kwamen, waardoor alles gelijk opgeruimd was. Helaas regende het bijna de hele dag, waardoor het iets minder snel ging dan gepland, maar alsnog was het een flinke stap die vandaag gezet werd. Dinsdag nog de laatste restjes en dan is de oude schuur alleen nog maar een herinnering en kunnen we met het bouwen van de toekomst beginnen.

Blauw in Amsterdam

Ja, de tafel was vol! Je ziet Ans zich verheugen :-)!

Ter afsluiting van de vakantie gingen we nog een keer uit eten. Deze keer bij voor mij het beste Indonesische restaurant van Amsterdam, Blauw. Daan en Jeroen waren wat aan het muiten, want ja, wat gingen zij daar nou eten. Gelukkig worden ze wat ouder, want na de initiële weerstand, besloten ze om toch gewoon wat zaken te gaan proeven en mee te gaan eten. Dat alleen al toverde al een lach op mijn gezicht, want het is mooi om te zien dat de jongens zich ook op dat gebied zo ontwikkelen. Bij binnenkomst kwamen de heerlijkste geuren ons al tegemoet. We kregen een tafel bovenin de zaak en Jeroen was aangenaam verrast door de ruimte en de inrichting ("ik dacht dat het zo een oude Oosterse tent zou zijn met van die donkere poppen, maar dit ziet er goed uit"). We wilden veel proberen, dus besloten we om drie rijsttafels te bestellen (vlees, vis, vegetarisch) plus een extra portie Indonesische groente kroketten (heerlijk!) en een portie saté Ajam. Na ongeveer een kwartiertje werd onze tafel gedekt en moest de serveerster vier keer lopen om alle gerechten op tafel te zetten.  Knap hoe ze alle gerechten kennen, want er stonden echt heel veel bakjes op tafel!!

Dat het eten ons goed smaakte, bleek wel uit het feit dat aan het eind van het diner er alleen wat pindaschaafsel en wat witte rijst over was gebleven, de rest was schoon opgegaan. Daan en Jeroen hadden niet alles even lekker gevonden, maar wel bijna alles geproefd en vonden dat ook al een leuke ervaring. De gerechten varieerden overigens van lekker fris tot flink warm. Warm was trouwens ook de bediening, die lekker snel was, heerlijk spontaan en vol met humor was, zelfs toen ik in mijn enthousiasme een glas kapot liet vallen. Helemaal top. We sloten af met vier desserts (in tegenstelling tot René laat ik het dessert nooit schieten), die ook allemaal verrukkelijk waren. Het was echt een topavond, die luister bijgezet werd door het feit dat Daan en Jeroen beide zeiden dat ze graag nog een keer terug. Kijk, dat horen we graag, dat gaan we dus snel weer doen!!