De terugreis

Toen we op stonden hadden we allemaal een wat droevig gevoel. Het was tijd om naar huis te gaan en alhoewel iedereen best wel familie, vrienden en (in sommige gevallen) vriendin terug wilde zien, wilde eigenlijk niemand vertrekken want dit was toch wel de mooiste vakantie die wij ooit hadden gehad. De tassen werden gepakt en ingeladen in de auto waarna we bij de receptie afscheid namen van ons motel voor twee nachten (het kortste verblijf dat wij in Amerika hadden gehad). Vervolgens reden wij naar het vliegveld waar wij onze Buick bij de verhuur maatschappij achter lieten. Daarna was het naar het de vertrekhal gaan om ons toestel naar Atlanta te pakken.

Waarom Atlanta en niet Amsterdam is simpel uit te leggen. We vlogen met Delta en de hub van Delta is Atlanta dus daarvandaan vertrokken de vluchten naar Europa. Na een korte trip stonden we dan ook op het vliegveld van Atlanta waar we enige uren doorbrachten voor we ons vliegtuig naar Amsterdam konden nemen. Tenslotte was het tijd om aan boord te gaan en een einde aan de grootmoeder van alle vakanties te maken. Het was in een woord fantastisch en het zal heel moeilijk worden om deze vakantie te overtreffen.

Miami

Goed uitgerust stapten we in de auto voor een dagje Miami. Dit begon met het kortste bezoek aan Miami beach in de geschiedenis. Na minder dan een minuut op het strand stapten wij weer in de auto daar de winkelstraten in een heel ander deel van de stad zaten. Na een vijftien tot dertig minuten rijden kwamen wij in het winkelgebied waar Dennis inderdaad zijn tas kon kopen. Na de aanschaf van  (inderdaad) weer enige t-shirts en een prima lunch werd de weg naar het motel ingezet.

Frank en Dennis namen nog een frisse duik in de pool en ion de nabeijgelegen BBQ werd gedineerd. Gezamenlijk werd naar de eerste aflevering van een nieuwe western serie gekeken en de voorbereidingen van de thuisreis werden gemaakt.

Van Orlando naar Miami

Op een redelijke tijd vertrokken we naar onze laatste bestemming Miami. Na een saaie rit kwamen wij aan maar geen motel te bekennen. Ten slotte reden we maar naar het vliegveld waar we moeiteloos een motel wisten te vinden. Een grote dubbele kamer met vier bedden en een zwembad, met voorsprong de ruimste verblijfplaats die wij in vier weken Amerika hadden weten te vinden.

Na het uitpakken werd er dan ook direct een duik genomen door ons viertal. 's Avonds werden er boodschappen gedaan en zocht iedereen zijn eigen bed op om zich voor te bereiden op onze enige dag Miami.

EPCOT

De derde en laatste dag Disney betekende weer vroeg opstaan zodat onze helden voor 9 uur in EPCOT aanwezig waren. Alhoewel dit het minste van de drie Disney parken was hadden we toch weer een geslaagde dag.

Om zes uur stonden wij weer buiten voor het diner bij de pizza hut waar (o joy!) X-men 3 en 4 aangekomen waren. De pizza's waren ook weer uitstekend!! Ondertussen werd onze vierde dag Disney (we hadden een vier dagen pas gekocht) nog even voor $25 verpatst. zodat wij i.p.v. $125 het nu slechts $100 had gekost. Hierna werd de terugweg naar het motel ingezet waar ingepakt werd voor de reis naar Miami van morgen. Iedereen wist zijn spullen redelijk in te pakken met uitzondering van Dennis die onder veel gesteun en gekreun verklaarde dat hij in Miami weer een tas ging kopen. Dat maakt de tassen score nu Denis 2 Frank en Simon ieder 1 en René 0.

De rides van EPCOT:

• Universe of energy - Met de hele zaal door landschappen met dinosaurussen
• Body wars - Een ride door het lichaam als in fantastic voyage
• Captain Eo - 3d sf met Michael Jackson
• Journey into imagination - Een ride door de verbeelding
• O Canada - een 360 graden film over Canada
• Wonders of China - Een 360 graden film over ...
• Maelstrom - Een ride door de historie van Noorwegen
• El rio del tempo - Een ride door de geschiedenis van Mexico
• World of motion - Een ride door de ontwikkeling van de voortbeweging
• Horizons - Een ride door de geschiedenis van de elektronica
• The living seas - Een tocht naar een stade on der de zee met een groot aquarium
• Spaceship earth - Een ride door de historie van de telecommunicatie.

Wet 'n Wild

Naar Nederlandse begrippen was dit water park erg duur, te weten bijna veertig gulden. Maar voor dat geld kreeg je dan ook alles wat een hydrofiel zich maar kan wensen, ... behalve een duikplank.
De eerste keus was de Match 5, een glijbaan met drie banen die door elkaar kronkelden en daaronder een wildwaterbaan. De tweede de hydromaniac, een complete steile cirkel, gevolgd door de black hole, een dubbele baan die in het pikkedonker werd afgelegd. Hierna hebben we de knee ski uitgeprobeerd, tot drie keer toe. Het is niet een keer gelukt. Zeg dit niet tegen Simon anders wordt hij weer chagrijnig.

Het klapstuk van de dag was een dubbele glijbaan. Een glijbaan? Ja, een glijbaan! Heb je daar problemen mee? Kom maar .... Een steile glijbaan wel te verstaan. Bij de eerste moest je met je benen over elkaar en armen gekruist naar benden. Dat eerste om eventueel nog te krijgen kinderen veilig te stellen. De tweede was nog erger, hier moest je plaatsnemen in een raket achtige buis. Deze ging iets naar voren, waarna de bodem er onder vandaan klapte. Voor adrenaline verslaafden een grote aanrader. Het leukste van de cabine was dat er een camera hing. Beneden kon iedereen zien hoe benauwd je het had. Stoer verhalen achteraf waren dus niet mogelijk. Tussen de twee steile glijbanen door liep er een dubbele gekronkelde buis, twee buizen eigenlijk die om elkaar heen liepen. Al met al een zeer geslaagde dag.

Rustdag

Vandaag was weer een rustdag na de vermoeienissen van gisteren. Er werd weer laat opgestaan en rustig aangedaan. Simon en Frank werden gedropt bij wet 'n wild en René en Dennis gingen shoppen. Een minuut voor ze terug waren bij de auto kwam er weer zo'n bekende Florida'se hoosbui waar ze aardig nat van werden.

Na een paar uur rust die René gebruikte voor een middagslaapje en Dennis om tv te kijken werden Frank en Simon weer opgepikt waarna de avond boodschappen werden gedaan. Hierna terug naar het motel waar een boterhammetje werd gegeten en gezamenlijk naar Major league baseball werd gekeken. Hierna begon men al met inpakken daar er morgen weinig tijd voor is i.v.m. dag drie in het Disney park. Tijdens het inpakken dook ook dat droevige einde vakantie gevoel al op maar gelukkig hebben we nog vier dagen.

MGM studio's

Na om zeven uur opgestaan te zijn werd de rit naar de Disney MGM studio´s genaakt voor onze tweede dag Disney. Opnieuw was het een zeer geslaagde dag en hierna volgt wederom een opsomming van de attracties. Al met al een wederom zeer geslaagde dag en deze keer waren we al om vijf uur klaar. Als avondprogramma werd uiteraard de comic shop opgezocht en gegeten waarna iedereen zich opmaakte voor een rustige avond.

De lijst met bezochte attracties in de MGM studio´s.

• Star tours - Een tocht met een spaceshuttle naar de maan Endor.
• Indiana Jones - Een stunt show met en over Indy.
• Backstage studio tour - Een trein tocht over het complex met catastrophe canyon.
• The great movie ride - Een tocht langs diverse films zoals Aliens en Casablanca.
• Muppets in 3d - Een 3d film in het bekende Muppet theater.
• Magic of Disney - Een tour langs Disney animators.
• Special effects tour - Met daarin o.a. een zeeslag, geluid en film special effects.
• Aladins royal caravan - Een parade met de figuren uit de tekenfilm.
• The little mermaid - Een comninatie van film, zang en sketches uit de tekenfilm.

Daytona beach

Door de vermoeienissen van gisteren waren zelfs de vroege vogels (Dennis en Simon) pas om ½ 11 wakker. Frank en René waren zelfs pas om kwart voor twaalf wakker. Er werd besloten om met de auto naar Daytona beach te gaan. Na een ritje van 60 mijl kwamen wij aan en helaas arriveerde tegelijk met ons een noodweer van gigantische proporties. Tevergeefs draaiden wij het stuur en reden huiswaarts totdat Dennis riep `Stop comics`. Onmiddellijk werd er dan ook gestopt en de winkel betreden. Na een prima uurtje scheen de zon weer zodat alsnog het strand opgezocht werd.

Hier geen parkeerplaatsen langs het strand meer op het strand met een tweebaansweg waar men vrolijk kon cruisen in de car op zoek naar chicks of met quads ed. op kon rijden. Helaas was ons strand plezier van korte duur want Dennis werd door een gigantische kwal geraakt. Hierbij hulde voord de Amerikaanse beach guards want de life guard kwam meteen helpen gevolgd door een auto met twee man. De experts vertelden dat Dennis plusminus een uur ziek zwak en misselijk zou zijn waarna alleen zijn voet nog ongeveer een dag last zou geven. Simon en René gingen toen een drankje halen in de plaatselijke strandtent waar zij begrepen waarom er weinig vrouwlijk schoon op het strand te vinden was. Dat hing nl. allemaal te zuipen, te karaokaen en mooi te wezen in deze tent. Toen Dennis weer iets opgeknapt was werd de terugtocht maar Orlando ingezet waar boodschappen gedaan werden, thuis een broodje gegeten en iedereen vroeg te bed ging voor de 2e expeditie naar Disney, te weten de MGM studio´s.

The magic kingdom

Zonder al te veel gemopper zaten wij vroeg in de auto voor de aanval op Disney. Het voorbereidende werk van de avond ervoor bracht zijn geld op want zonder problemen werd het park gevonden. Na de auto op een gigantische parkeerplaats neergezet te hebben bracht een treintje ons naar de monorail die ons naar het Magic Kingdom bracht. Na het afgeven van een forse som geld mochten wij naar binnen. Wij brachten de ganse dag van ½9 's ochtends tot 11 uur 's avonds in het park door waar iedereen fantastisch genoot. Hieronder volgt de naam van alle attracties met een korte omshcijving want anders wordt dit verslag 50 pagina's lang.

• Pirates of the Caribbean - Met een bootje een tocht door een gebied met piraten.
• Jungle cruise - Met een boot over een rivier met allerlei beesten, kannibalen etc.
• Big Thunder mountain - Een rollercoaster door een goudzoekers gebied.
• Splash mountain - Een wild water tocht door broer konijn gebied met een grote splash.
• Tom Sawyer island - Met een raft naar een eiland met een grot en gebouwen.
• Swiss family treehouse - Door een boom lopen waar een compleet huis in verwerkt is.
• The haunted mansion - Een spookhuis met een een prachtige hologram danszaal.
• 20.000 leagues under the sea - Onder water met de duikboot van Jules Verne.
• Peter Pan's flight - Met een sloep door de lucht over Londen naar never never land.
• Magic Journeys - Een 3d tekenfilm Frank & Simon hielden uiteraard de brillen achter.
• Mission to Mars - Met een ruimteschip naar Mars en terug.
• Delta dreamflight - Een ritje langs diverse steden met films over vliegen.
• American journeys - Een film over Amerika die in 360 graden geprojecteerd werd.
• Wedway people mover - Een tochtje langs de attracties van tomorrowland.
• Space mountain - Een hele heftige rollercoaster in het donker (zonder René).
• Disney world railroad - Een treintje over het complex.
• Liberty square riverboat - Met een Mississippi boot over een meertje.
• Snow white's adventure - Een spookhuis met Sneeuwwitje figuren.
• Mickey's toontown fair - Een stukje Duckstad met o.a. Mickey's huis.
• De parade - Een parade van Disney figuren in praalwagen met 1000'en lichtjes.
• Fireworks - Tinkerbell die van het kasteel wegvliegt, met een gigantisch vuurwerk.

Al met al een geweldige dag maar iedereen was na afloop doodvermoeid. Morgen dus uitslapen en een rustig dagje.

Voorbereidingen

Onderweg kwam Simon er achter dat hij zijn sleutel verloren was, waar hij niet echt blij mee was want dat kostte $30 (en dat is niet niks). Hij had echter nog wat gegokt met een kraslot en $21 gewonnen zodat het verlies nogal meeviel. Gesterkt door deze winst besloten Simon, Dennis en Frank nog een kansje te wagen in de $30 miljoen loterij waarvan de trekking morgen is.

Op de kamers aangekomen werd er flink gepland voor morgen, onze eerste dag in Disney world waarvoor weer vroeg opgestaan moet worden (dit onder bijna geen protest van René). Op het moment van schrijven ligt René zich voor te bereiden op morgen (hé lekker, voor de verandering weer vroeg op). Dennis zit als een echte Amerikaan honkbal op de kabel tv te kijken onder het genot van een zak chips en een glas cola (diet). Frank schrijft alle te bezoeken attracties in het Magic Kingdom op en Simon zoekt op de roadmap de weg op naar Disney world. Morgen zullen we ons met een 1-2-3 in godsnaam (gooiden we Ketelbinkie overboord) dus begeven naar de droom van Walt Disney, hopelijk vallen de wacht rijen mee.

Orlando

Was het gisteren zwarte donderdag voor René, vandaag was het zwarte vrijdag voor de overigen. René had nl. zijn eerste ochtend humeur van de vakantie en geen kleinte ook. Gelukkig was hij na drie uur al aanspreekbaar zodat de dag toch nog gezellig werd. Terwijl René als zombie meewandelde werd er naar brunch en een kaart gezocht. Er werden o.a. twee shopping malls bezocht voor alles ion orde was.

Toen werd besloten om onze mooie maar dure auto om te ruilen voor een goedkopere. Wij eindigden met een Buick century die twee maal zo goedkoop was en even groot was maar minder luxe was. Hierna werd er weer geshopt en was het tijd voor diner. René ontwaarde een pizza hut en onmiddelijk besloten de fans om daar te gaan eten i.v.m. de X-men comics. Moeiteloos konden wij deel 1 en 2 kopen (3 en 4 hopelijk over een week) en ook zeer smakelijk pizza gegeten. Na nog wat rondgewandeld en gereden te hebben keerden wij terug naar het motel.

Van New Orleans naar Orlando

We zeiden Marie vandaag vaarwel!

Voor René was dit zwarte donderdag want reeds om 7 uur kon hij zijn bed uitkomen om de auto te gaan halen. Samen met Simon werd hij door een busje opgepikt dat hen naar het verhuurbedrijf bracht. De auto bleek een prachtige mercury sable te zijn met alles er op en er aan. Helaas moesten bijrijders ook 25 zijn zodat Simon niet mocht rijden. Onderwijl deden Dennis en Frank alle inkopen voor de reis en om 9:30 vertrokken wij gepakt en gezakt voor onze reis van 650 mijl naar Florida over de highways of America. Na een trip van 12 uur kwamen wij in Orlando aan. Onderweg waren wij tweemaal in een verschrikkelijke regenbui terecht gekomen in wat zich de sunny state noemt. Pal voor Orlando vonden we een motel waar we 2 twee persoonsappartementen voor 1 week voor weinig konden huren. Aldus werd besloten en de beide koppels (de jonge broekjes en de oude lullen) betrokken hun appartement voor de nacht.

Nieuwe populaire uitspraken:
We're all gonna die!!!
Het irriterende lachje van Dennis en Simon
Wanna buy a streetsheet? 1 dollar

Marie Laveau

Op deze laatste dag in New Orleans werd met algemene instemming besloten om het rustig aan te doen zodat wij pas om 12:00 gereed stonden. Als eerste punt van de dag werd er een auto geregeld voor de rit naar Orlando, wat probleemloos verliep. Hierna werd de weg naar het politie bureau ingeslagen om Frank zijn camera als vermist op te geven. Naast het politie bureau bleek het kerkhof te liggen met het graf van Marie Laveau, dus terwijl Frank zijn lulverhaal bij de politie ophing gingen de drie anderen op zoek naar het graf.

Na een kwartiertje zoeken was René de gelukkig die bingo kon roepen. na het uitvoerig bewonderen van het graf werd Frank weer opgepikt die ook het graf moest zien. Hierna werd nog wat door de stad geslenterd, gegeten en een avond wandelingetje gemaakt waarna we de bedden opzochten voor een vroege start de volgende morgen.

Pat O'Brien

De avond bracht ons zoals gewoonlijk naar bourbon street waar wij deze keer Pat O'Brien met een bezoek wilden vereren. Frank en René kwamen moeiteloos naar binnen, Dennis en Simon werden echter naar hun id gevraagd zodat deze eerst gehaald moesten worden. Het was een aardige bar met voor het eerst fatsoenlijke prijzen (wodka jus $2.50, whisky $2.50, bier $2 en fris $1). Na een gezellige avond waarbij een zwaar beschonken del Frank probeerde op te pikken werd de bar verlaten. Tijdens de wandeling op bourbon street had ook René beet want een niet beschonken del vroeg waarom hij met de kids (Frank, Simon en Dennis) op stap was en het niet leuker vond om met haar weg te gaan. Daar René (en de rest ook) het vermoeden had dat dit een werkende vrouw was ging hij niet op de uitnodiging in en gingen onze musketiers gezamenlijk verder (PS deze dame was plusminus 35 maar zag er uit als 14).

Shoppen en eten

Net zoals een bezoek aan een hard rock café behoort het bezoek aan een comic shop tot de verplichte punten en daar werd deze dag dan ook mee begonnen. Deze keer scoorde vooral René flink en ook Simon liet zich niet onbetuigd. De rest van de dag werd besteed aan het volgende verplichte item nl. shooppen. Dit deed diverse mensen dan ook wanhopige kreten uitslaan als "Waar moet ik dit nu weer laten?" e.d. Tijdens het shoppen vonden wij nog een winkel die zich specialiseerde in golden en silver age comics  en hier lagen dan ook echte schatten. Na een vriendelijk gesprek met de eigenaar werden er dan ook adressen uitgewisseld waarna we ons richting eten begaven. Dit brengt mij nog even terug op het diner van gisteren waar niet iedereen even smakelijk had gegeten maar waar vooral René zich te buiten was gegaan aan blackend rib-eye met jambalaya, een cajun specialiteit. Ter compensatie werd er vandaag dan ook een whopper gegeten.

Krazy Korner

Er werd vandaag stevig gewandeld over o.a. Canal Street, de grote winkelstraat die het French Quarter van de rest van de stad scheid en in het French Quarter zelf. Opnieuw werd er een bezoek aan een Hard Rock Café gebracht om badpakken te scoren maar ook in deze stad waren ze niet te krijgen. Na het nuttigen van koffie en beignet's in het café du monde werd er een boottocht gemaakt over de Mississippi op voorstel van René. Deze tocht kon Frank & René zeer boeien maar Dennis & Simon vonden het naar zozo (het aantal culturele hoogtepunten reist echt de pan uit).

Een doggie bij de Krazy Korner

's Avonds werd opnieuw de weg naar Bourbon Street ingelsagen. Tijdens onze wandeling over bourbon street werd Dennis zowat omvergelopen door een een of ander debiel type. Dennis zei hier iets van en deze debiel en zijn zeer dikke maat wilden meteen knokken. De dikzak probeerde zichzelf op te blazen tot een heroïsch formaat maar faalde jammerlijk, waarop Simon zeer hard begon te lachen. De vader van de beide dronken types kon hen met moeite in bedwang houden en onder zwaar gelach vervolgden wij onze weg. Wij sloegen tenslotte ons hoofdkwartier op in de Krazy Korner, naar binnen gelokt door aan aardige bluesband en een man met een bord 2 drinks for the price of 1. Ja en dan ben je Hollander hé. De avond was werkelijk zeer geslaagd en Simon wist opnieuw twee drumstokken te veroveren voor zijn collectie. Na een wederom zeer geslaagde avond werden de bedden opgezocht.

Bourbon street

Drie heren op Bourbon Street!

Direct na het inchecken gingen we de French quarter in. Na enige tijd gelopen te hebben kwamen we langs een tent waar een blues bandje speelde. Eigenlijk wilden we niet naar binnen naar Dennis sleepte ons er min of meer heen. De toegang was gratis MAAR dit werd volledig gecompenseerd door de prijs van een consumptie, nl. drie maal de gangbare prijs. Dit bleek reuze gezellig. De zanger (plus band) slaagde erin om Frank overeind te krijgen van zijn stoel. Hetgeen een prestatie van wereldformaat is. Geheel tegen zijn gewoonte in heeft Frank de band dan ook beloond met een fooi terwijl hij in het kader van zijn functie als schatbewaarder zeer gierig is. De rest van de groep stemde hier volledig mee in.
Daarna begaven wij ons weer naar bourbon street. Simon en René wilden deze straat nogmaals frequenteren met een pilsje in de hand. Dennis en Frank hadden hier echter geen zin in en gingen terug naar de kamer. Terwijl dit opgetekend wordt staan zij ook aan de deur te rammelen. Binnengekomen weet Simon ons te vertellen at hij bijna over zijn nek is gegaan bij een schouwspel dat je in San Francisco zou verwachten maar niet in New Orleans. Als bonus kunnen wij nog vermelden dat ons gebouw vroeger bewoond werd door Marie Laveau, de hogepriesteres van de voodoo. Dus mochten er 's nachts blonde dellen op de deur kloppen is het openen van die deur op eigen risico.

Marie Laveau apartments

Met Erik van Little Ivan's.

Het is 6:55 en we liggen allemaal te wachten op het telefoontje van de balie. Dennis is zijn nest reeds uitgevlogen. Frank en Dennis gaan voor de laatste maal naar Little Ivan's om broodjes te halen om mee te nemen. Erik (de baas) is speciaal voor ons vroeger open gegaan. Aanrader voor andere San Francisco gangers. Terug in het hotel probeert de balie ons een telefoonrekening aan te smeren. Waarschijnlijk vonden ze de prijs van de kamer te laag, want ze probeerden Frank (de goede ziel) ook al reserveringskosten voor de vliegtuig shuttle afhandig te maken. Dit werd gelukkig door Dennis verijdeld. Na een saaie vlucht van plusminus 7 uur (hierbij inbegrepen een tussenstop vertraging) landen we op New Orleans luchthaven. Op goed geluk belden we een van de hotels (A creole house) die reclame maakten op de luchthaven. Dit bleek een schot in de roos een kamer met badkamer en airco in de tegenover het hotel gelegen Marie Laveau apartments voor weinig. Een gratis shuttle naar het hotel was bij de prijs inbegrepen. De chauffeur (tevens min of meer hotel eigenaar) bracht ons via een sight seeing tour door de French quarter naar het hotel.

Oakland Atheletics

Rene, Simone en Frank in Oakland Coliseum

Na weer een stevig ontbijt gingen we op zoek naar een enveloppe voor Frank die een cadeau voor zijn lief moest versturen. Daarna gingen we met een luxe metro naar het Coliseum om weer een baseball wedstrijd te bezoeken, ditmaal met zijn vieren. De wedstrijd was tussen de Oakland Athletcis en de Minnesota Twins. Een leuk detail was dat toen we San Francisco verlieten het regenachtig was en toen we aankwamen in de voorstad Oakland er een heerlijk zonnetje scheen. Iedereen was dan ook wel een beetje verbrand. De wedstrijd ging in extra inning (12) en werd gewonnen door de twins met 1-5. We hebben hier een leuke dag doorgebracht. We hadden nog één wedstrijd kunnen blijven (het was namelijk een double header), maar Frank wilde nog naar een boekwinkel, en ook Dennis moest nog ettelijke dingen kopen. Na voor de 5e maal bij Tad's Steaks te hebben gegeten keerden we huiswaarts. Na nog enige discussies over de vertrouwde onderwerpen gingen we ons mentaal voorbereiden op de reis naar de big easy. New Orleans here we come! Als extraatje moet nog vermelde worden dat het nu de beurt was aan Simon en Dennis. Zij vergaten nl. hun pas gekochte baseball helmets bij het verlaten van het stadion, nu René nog.

Alcatraz

Cellblock nr 9

's Ochtends weer bij Little Ivan's gegeten en weer veel moeite moeten doen om de juiste broodjes te krijgen. Daarna op naar Fisherman's wharf, alwaar we eerst over de boulevard liepen en daarna de boot opgingen om naar Alcatraz te gaan. Hier volgden we een walkman tour, waarop de stemmen stonden van gevangen en bewakers. Teruggekeerd moest Dennis weer van alles kopen (als het niet vastgespijkerd zit koopt ie het gelijk). Frank heeft nog op grandioze wijze Phil Collins weten te verkrachten en het nummer sweet child of mine van Guns 'n Roses  op een fantastische manier weten te verbeteren.

Weer naar Tad's steaks, waar Frank zijn fototoestel liet liggen, nooit meer teruggezien. Om 7 uur zaten Frank, Simon en Dennis in bioscoop Alexandria naar Jason goes to hell te kijken. Aardig filmpje maar niet speciaal. Op de heenweg was Simon vrij neurotisch, omdat de bussen maar steeds langs ons heen reden en hij bang was om te laat voor de eerste voorstelling te komen. Na de film vond Frank voor de verandering (joechei) weer eens een boekenwinkel waar hij nog wat dingen voor hem en René vond (het lijkt wel of hij een ingebouwde radar heeft om elke boekenwinkel binnen een straal van een kilometer op te sporten). Terug gekomen vonden we een slapende René die echter direct klaar wakker was toen hij het boek zag dar Frank voor hem meegenomen had, Na een borrel, een broodje en een goed gesprek zocht iedereen weer de klamme lappen op en bereidde zich voor op onze laatste hele dag in de streets of San Francisco.

Presido

Bij de Presidio

Als echte wereldreizigers wisten wij moeiteloos onze weg te vinden in deze stad, zodat probleemloos een tweetal comic shops werd gevonden waar moeiteloos weer punten werden gedrukt. Na deze verplichte uitstapjes werd ook de cultuur niet vergeten in de vorm van het Presido, een oud Spaanse fort en nu de basis van het 6th army corps. Naast het Presido bevond zich de Golden Gate Bridge die flink gekiekt en gefilmd werd. Na het opnieuw zeer geslaagde avondeten bij Tad's werd aan San Francisco's Finest gevraagd waar de kroegen waren voor snelle jongen mensen . Aangezien wij geen van allen aan alle eisen voldeden kregen we aanwijzingen voor en café met live bands. De meeste mensen hadden echter niet al te veel zin meer en daarom werd er besloten om rustig een boek te lezen of wat muziek te luisteren om ons op te laden voor de dag van morgen.

Fisherman's wharf

Frank kan de hele dag naar mensen die werken kijken!

San Francisco begint er steeds beter uit te zien. Na een goed restaurant werd er ook een goede ontbijt tent (Little Ivan's) gevonden. Nu alleen nog fatsoenlijke koffie! Met de cable car werd er een ritje gemaakt naar Fisherman's wharf. Hier werd de hele dag vrolijk rondgestruind en zoals elke dag veel geld uitgegeven. Het bleek dat kaartjes voor Alcatraz al uitverkocht waren zodat we kaartjes voor vrijdag kochten, dat paste gelukkig nog net in onze planning. Daarna vertrokken we richting hotel. Hangend aan de buitenkant van de cable car werd de terugtocht ingezet waarbij Simon's pet afvloog. Met ware doodsverachting spring Simon van de cable car af om zijn pet te redden. Toen we hem beneden terugzagen was hij nog in een stuk en met pet. Hulde! Na het eten werden de bedden reeds in een vroeg stadium opgezocht zodat we de volgende dag weer vroeg aan de start konden verschijnen..

San Francisco

Na enig gegrom stond iedereen vroeg naast zijn bed om de shuttle naar het vliegveld te halen. Om kwart over een stonden onze ervaren luchtreizigers dan ook op het vliegveld van San Francisco. Hier werd een hotel uitgekozen dat redelijk goedkoop was en in Chinatown (het randje) gelegen was. Na de installatie procedure in het hotel werd e eerste uitstap naar de stad begonnen. Moeiteloos werden alle bedelaars, junks en ander tuig afgeslagen tot wij na plusminus 15 minuten lopen union square bereikten, het startpunt van het toeristische gebied.

Er werd druk gewinkeld en gewandeld totdat iedereen honger kreeg. Wonder boven wonder werd in deze stad voor het eerst een steakhouse gevonden war de prijs kwaliteit verhouding prima was (20 gulden voor een complete maaltijd met koffie na). Na de terugtocht naar het hotel werd door Dennis & René een compleet programma voor San Francisco opgezet. (nu nog zien hoeveel hier van terecht komt). Ook werden er vandaag, zoals bijna elke dag, fors cadeau's ingekocht, zowel voor eigen gebruik als voor het thuisfront.

Venice beach

Mooi uitzicht op Venice Beach

Na een vroeg start bevonden wij ons in de shuttle nar Venice beach waar wij om 11 uur aankwamen. Het strand was nog zeer leeg zodat er eerst wat over de boulevard gewandeld werd. Hier bevond zich naast erg veel strand tentjes ook muscle beach. WOW (not!). Toen gingen we nog een uurtje op het strand liggen waarbij Frank, Simon & Dennis nog een duik in de oceaan maakten. Vervolgens namen wij de shuttle bus terug waar wij kennis maakten met Regina, een van de goede 50% van de Duitsers. Toen de radio begon met you be right van Billy Joel barsten wij in een spontaan gezang los wat iedereen wel kon waarderen. Na deze gezellige rit kwamen wij terug in de Banana bungalow  en gingen naar de pool waar wat gezwommen werd. René zat eerst nog rustig aan de kant maar na enige aandrang van Simon dook hij toch het water in. Na enige douche werk en inpak werk was iedereen klaar voor de laatste avond in Los Angeles. Deze werd rustig doorgebracht met wat dichtwerk voor het huwelijk van de zuster van Frank & Simon.

Comic beurs

Er werd besloten naar een comic beurs te gaan in het Shrine auditorium waar Dennis zijn Conan's en René zijn Sandman's wist te completeren. Verder werd er nog fors gescoord door iedereen. Een hoogtepunt op de beurs was ook de vriendin van een van de stand houders. Blond, met grote borsten en een te klein bikini topje. Ze was kort te omschrijven met de volgende tekst "I'm really really blond and I'm really really stupid"( het geeft een leuk effect om tijdens deze uitspraak met het hoofd van links naar rechts te bewegen).

Daarna gingen we naar de latino winkel wijken waar we een korte wandeling maakten om terug te keren naar ons home away from  home.'s Avonds werd er nog even gezwommen door Dennis, Frank & Simon. Onze dappere dodo's wisten binnen 1 minuut de enige aanwezige vrouw weg te jagen waarvoor hulde. Verder werd er wat gedobbeld en slap geouwehoerd. Om twee uur lagen Dennnis en Simon reeds zwaar onder zeil. Frank moet nog ergens buiten rondwandelen terwijl ik dit schrijf. Ik ga hem maar eens zoeken om hem uit handen van ik weet niet wie te bevrijden.

Party at the Banana bungalow

Bij de terugkomst uit de Universal studio's bleek er van alles mis te zijn met onze kamer maar een sterk optreden van Frank & Dennis bracht alles weer in orde. Terwijl Simon & Dennis vertrokken voor de wedstrijd van de LA Dodgers maakten Frank & René zich op voor de party die om tien uur zou beginnen. Frak moest inde tussentijd nog el een gigantische hoofdpijn zien weg te werken terwijl René zich een uurtje op het toilet terugtrok.

Over de wilde party kunnen we kort zijn .

• Een te gekke life band: NOT. 
• Wilde vrouwen : Maybe. 

(er liep een gerucht dat de eigenaar van het hostel in de porno zat en dat de inderdaad knappe vrouwen op het feest in zijn andere beroep als filmster werkten). Ze gingen dan ook alleen maar mee met enge mannen in dikke auto's. Toen de baseballers terugkwamen waren zij zeer tevreden over de baseball game en moe maar tevreden ging iedereen pitten.

LA Dodgers

Inside Dodger Stadium

Deze avond splitste het kwartet zich in twee tweetallen. Dennis en Simon besloten een wedstrijd van de LA Dodgers te bezoeken terwijl Frank & René achterbleven in de Banana bungalow voor het feest dat zich daar die avond zou afspelen. Dennis had met veel moeite Simon overtuigd om mee te gaan naar een baseball wedstrijd van de LA Dodgers (hij ging inderdaad uit eigen beweging mee). Zij kwamen aan in een groot stadion met een nog grotere parkeerplaats. Dit deed Simon de keert slaken dat zijn pa ging kwijlen van deze parkeerplaats. Ze hadden veel actie gezien, het Dodgers clublied meegezongen en als echte Amerikanen een hot dog met een cola tijdens de game verorberd (het duurde wel een uur voordat het eten afgeleverd werd). De einduitlsag was LA Dodgers - Cincinetti Reds 7-9. Terug gekomen werd Dennis voor gek verklaard dat hij een origineel Dodgers hemd had gekocht voor $100. Hij vond eigenlijk wel dat we gelijk hadden maar zei "Dat moet een keer kunnen!".

Universal studio's

Paringsdans bij Universal

René had het deze ochtend zeer zwaar met opstaan, maar de beker koffie die Simon (vriend!) onder zijn neus hield hielp ontzettend. Dag één in Los Angeles werd begonnen met een bezoek aan Universal Studios.  De toegang bleek $29 per persoon te zijn, maar we besloten toch naar binnen te gaan. Die $30 bleek geen cent teveel te zijn, want het was gigantisch. De Back to the Future ride was een auto die door schitterende 3D films vloog me o.a.science fiction en dinosaurussen, de beste ride van het hele park. Backdraft bracht ons in een fabriekshal die compleet in de fik vloog met ons erin. Miami Vice was een aaneenschakeling van stunts met o.a. jetski's, explosies een motorboot en een helikopter (en veel geklets van een of andere kerel). Conan was een schitterend spektakel met Conan, Red Sonja en een tovenaar tegen o.a. een draak (en hopelijk zijn de foto's gelukt). Star Trek viel iets tegen maar was wel aardig. Dennis  en René vertrokken iets eerder maar Frank & Simon zijn nog nar de wild west show gegaan (die ook best wel ok was).

Banana bungalow

Na het succes bij  Valiant, DC en Defiant willen we ook kijken  of we bij Image binnen kunnen komen. Alleen Dennis twijfelt of hij dit wel ziet zitten maar de eventuele aanwezigheid van Mike Grell ziet hij dan wel weer zitten. Verder zijn inmiddels de eerste vakantie kreten geboren, de top drie is momenteel:

• Moppie
• Que!
• Piekie is niks, piekie is nul

De reis van New York naar Los Angeles duurde erg lang. Na meer dan 30 minuten wachtten op het opstijgen komen we op LAX aan waar we binnen no time opgepikt werden door iemand van het Banana bungalow hostel. De babbel van deze Steve was zeer sterk (gratis feestje, bus naar het baseball etc.) dat we ons moeiteloos lieten overhalen. Het was een tot youth hostel omgebouwd motel met slaapzalen en losse kamers. Helaas hadden ze i.p.v. een vierpersoonskamer nog slechts een  driepersoonskamer maar met de belofte dat dat de volgende dag opgelost zou worden en Frank's bereidheid om op de vloer te slapen namen we de kamer toch. Er werd meteen alcohol ingeslagen en kennis gemaakt met drie Australische dames. De nacht duurde lang en de een na de ander haakte af totdat om drie uur iedereen in bed lag.

Defiant

8 uur 's ochtends werd er op onze deur geklopt. Helaas was het geen vreemdeling die verdwaald was maar kwam Shelly ons vertellen dat we moesten opstaan. na veel gegrom stond tenslotte iedereen beneden en gingen we ontbijten. Na een pot koffie keerden we we terug in ons hotel waar de telefoon gepakt werd en Defiant comics gebeld werd. Moeiteloos werden we daar toegelaten en opnieuw volgestouwd met goodies. Alsof wij het allerbelangrijkste bezoek aller tijden waren werden we binnengehaald en het hoofd van de company (Jim Shooter) werd moeiteloos uit een vergadering gerukt om even met ons te praten en een paar boeken te signeren. Na nog een korte visite aan DC gingen wij dan tenslotte op weg naar JFK voor de vlucht naar Los Angeles.

Nog iets over Defiant. Jim Shooter is BIG. Niet alleen is hij erg lang, het charisma druipt ook van de man af. Ik (Dennis) heb hem nu voor plusminus tien minuten ontmoet, en ik weet niet of de rest het met me eens is, maar ik was erg onder de indruk. Niet zozeer van de naam, maar van zijn uitstraling en opstelling naar zijn fans toe. Het is duidelijk dat de man zelf ook een fan is en enthousiast is als hij zelf iets mooi vindt, in tegenstelling tot de centen tellers van Marvel. De behandeling van Marvel (of eigenlijk de niet behandeling) is mij toch tegen de borst gestoten. Zelf zit ik al op een minimum aan Marvel titels maar Frank en Simon zit het ook op een zodanige manier niet lekker, dat ze overwegen om er een zooitje titels uit te gooien. Jim jongen, het beste met he nieuw bedrijf en de tering voor Marvel.

Laatste avond in New York

Bij de UN waren we er ook!!!

Na een ontzettend fijne middag kwamen wij afgeladen met goodies terug op onze hotelkamer. René,  Simon en Dennis maakten nog een korte uitstap waarbij zij hun eerste Amerikaanse hotdog verorberden voordat wij 's avonds nog maar een comic shop gingen bezoeken. De eigenaar was een fijne snuiter die zelf ook meer lezer dan investeerder was. Hij vond het erg leuk dat wij geen nieuwe shit zochten maar juist wat oudere, door vele mensen vergeten, 70'er jaren klassiekers zochten. Iedereen vond wel iets, maar het leukste was dat we een Batman 400 vonden, waarrmee we Frances heel blij zouden maken wan, aangezien zij daar al heel lang naar aan het zoeken was. In het hotel werd wij nog een meloen a la Simon genuttigd en het was bedtijd.

DC

De boys met Denny O'Neill

Na een korte lunch maakten wij ons op voor onze visite bij DC. Met weinig hoop belden wij aan en wachtten op onze gids Frances, maar die was erg snel beneden om ons naar het heilige door heiligen te brengen. Want ja, dat is toch wel hetgeen waar je het over hebt als je de plek gaat betreden waar Batman en Superman ooit tot leven  zijn gekomen. Zij bracht ons in hoog tempo door het gebouw tot wij Archie Goodwin ontmoeten. Deze trok meteen hardcovers uit de kast en zei: "Have a little reminder of your vist". Hij begon direct te signeren en was zeer tevreden over de door ons ingebrachte fles jenever. Na deze ontmoeting begon Frances te ontdooien en ontmoetten wij Denny O'Neill en Paul Kuppenberg. het werd steeds gezelliger en onze goodies vielen zeer in de smaak (drop, kaas etc. etc.). Dat kunnen we onthouden voor volgende bezoeken!!

Met Francine, erg leuke meid!!

Toen bracht Frances ons naar de bibliotheek en zei pak maar een boek. Wat gegeneerd pakte ik Ironwulf van $30 en vroeg of het ok was. Toen zij zei "sure take anything you want" was het hek van de dam en begonnen wij toe te slaan. Ik hield het beschaafd met 2 hardcover's maar de overigen hadden er vijf of meer per persoon. Toen bracht ze ons naar een soort voorraad kasten en gaf ons een Sandman 50. René zag zijn kans schoon vroeg of ze zijn missende nummers had. Op drie delen na was dit ook zo. Nergens voor terugdeinzend probeerde René ook zijn Hellblazer's compleet te maken en probleemloos kreeg ik alles wat ze hadden. Dennis sloeg vervolgens toe met de Outsiders Hierna maakten wij kennis met Phylis met wie alles telefonisch geregeld was, Ondertussen was Frances onze grote vriendin geworden die echter zeer teleurgesteld was toen ze hoorde dat Frank pas 25 was en al een vriendin had.

Central Park

Bij de ingang van Central Park

Goed uitgerust begonnen  wij met een uitstapje naar het Museum of Natural History en Central Park. Na het eerste, en waarschijnlijk laatste, culturele hoogtepunt van deze vakantie (Frank wou persé enige dinosaurussen zien) gingen wij het levensgevaarlijke Central Park binnen. In gesloten gelederen en met de wapens getrokken (twee fototoestellen en een camcorder) begonnen wij het park te verkennen. Na een forse wandeling konden wij in ons oorlogsjournaal noteren dar we met alleen een paar culturele verwondingen deze expeditie overleefd hadden. (net zo spannend als het Vondelpark eind oktober volgens Dennis, maar dan wel even een flink stukje groter, dat moet ook gezegd worden!!!).

Cultureel erfgoed in New Yorks Central Park

Door de opwinding over het bezoek aan DC moeten we uiteraard niet vergeten het 2e culturele bezoek te vermelden. Dit was werkelijk het toppunt en zal waarschijnlijk niet meer overtroffen worden. Toen wij het park verlieten en over de straten naar DC liepen kwamen wij voorbij een prachtig hotel met een statige vijver. Op zich was dit wel een foto waard maar de tien minuten die Simon filmde hadden duidelijk een betere oorzaak. In deze vijver bevinden zich namelijk enige in bikini geklede schepselen waarvoor het wopord "moppie" een zwaar understatement was. Dit was een opname voor het Amerikaans Swimsuit Illustrated maar elke passerende toerist (van het mannelijk geslacht) stelde dit zeer op rpijs. Dit verslag zal de door ons voertal geslaakte kreten dan ook niet herhalen want het moet wekl een fatsoenlijk iets blijven, (maar wat was het allemaal een lekker snoepgoed).

Geen Marvel

Als lunch even een doggie tikken!!

Volledig uitgerust maakten wij ons op voor een nieuwe dag. Als eerste vertrokken wij naar Marvel om te kijken of we op visite konden gaan. Helaas, onze "vriend" bij Marvel bleek zwaar aan het vergaderen te zijn en onze poging faalde jammerlijk. Wij besloten om niet bij de pakken neer te gaan zitten en gingen twee deuren verderop ontbijten. Na dit heel erg teleurstellende begin van de dag werd er een visite aan The Strand gebracht., de grootste 2e hands boeken zaak van New York. Voor we de zaak binnenliepen, zagen we echter een comic shop en deze moest uiteraard betreden worden. Het werd een groot succes voor onze junks (speciaal voor René, vooral omdat Dennis een bord spotte met Valiant comics te koop gevraagd). Na deze dan toch naar The Strand waar Frank sterk wist te scoren. Hierna werd Tower records in gezet voor de opnieuw sterk scorende Frank.

Het avond programma werd opnieuw de Village waar deze keer bar Wha? ingezet werd. Een R&B en Rock & Roll Bar maar de band speelde (vooral tot teleurstelling van Dennis) ook bv. The Jacksons. Een wijs geworden Dennis besloot deze avond niet te drinken zodat wij met slechts een slaperige Simon terugkeerden op onze thuisbasis. Hier maakten wij kennis met een 2e lid van de vreemde staf van dit hotel. Na de halve crimineel Lee deze maal de zwaar alternatieve Shelly (wel een erg lekker wijf, trouwens!!!). Na een gezellige babbel besloot iedereen te gaan slapen voor onze laatste volle dag New York.

Rock and roll café

Na enige uren rust voor de vermoeide Volendammers gingen we naar de Village. Niemand had honger zodoende werd er een burger verorberd bij de McDonalds Hierna zagen wij een uniek gezicht in New York: terrasjes. De village zag er goed uit (vooral de dames)  en vol goede moed betraden wij het Rock and roll café. Hier bestelden wij een biertje, maar ja This is America dus een biertje bleek plusminus een halve liter te zijn. De avond werd opgevrolijkt door een cover band genaamd Wise guy. De 1e set was leuk met o.a. Aerosmith, Lynyrd Skynyrd en Rush. In de pauze kwam de band de kroeg in en we raakten in gesprek. Het waren aardige gozers eb samen met hen draaiden we de 2e set in elkaar die netjes gespeeld werd. Helaas vielen Frank zijn ogen dicht en had Dennis last van migraine zodat we met een taxi teruggingen naar het hotel. Simon wist echter nog wel twee drumstokken en 1 plectrum van de band los te peuteren.

De chauffeur was een praatgrage Algerijn die veel over Holland wist zodat we in no time terug waren. Simon viel in de taxi in slaap (watje). Terug in het hotel begon hij echter meteen met Amy, een werkeloze advocate, te ouwehoeren en konden we hem slechts met moeite naar boven krijgen.

Valiant

Na een rustige nacht en uit eigen broodjes bestaand ontbijt vertrokken wij voor onze 2e expeditie in new York. Als opener zetten wij de metro in naar 5th avenue/59th street, het shopping centre of the rich and famous. Wij kwamen langs Tiffany's, Rolex, Cartier, etc. etc. Om half twee arriveerden wij bij Valiant comics voor onze visite. Het was een zeer geslaagd bezoek waarbij we verschillende schrijvers, inkters en tekenaars aan het werk zagen. Men was zeer ingenomen met onze cadeau's en wij kregen een gold logo Rai 9 cadeau. Als grote surprise kwam opeens Joe Quesada langs (de tekenaar van o.a. X-O 0). Hij bleek zeer aardig te zijn en signeerde voor ons nog een comic. Na dit geslaagde bezoek gingen wij de stad weer in. Wij bezochten o.a. het empire state building, Columbus square, het Washington square park en Greenwich village. Dennis & René keerden terug naar de hotelkamer om vakantie kaarten te schrijven (altijd een hoogtepunt van de vakantie)  en Frank & Simon gingen op expeditie om schoenen te kopen.

Vol goede moed gingen Frank & Simon op weg om de meest moeilijk te verkrijgen Nike Jeruzalem te vinden. De eerste zaak had ze wel gehad maar was uitverkocht, dus zochten wij verder. Echter toen wij al halverwege Amsterdam avenue waren gelopen, nog steeds geen schoenen. Frank liep terug en Simon niet (die is nog even naar Volendam gelopen) slechts 20 km verder.

Jazz bar

's Avonds toen we de hele stad hadden doorgelopen kwamen we onvermoeid in ons hotel aam. Daar maakten we een halve liter wodka (die we op Schiphol gekocht hadden) soldaat en lieten vervolgens nog twee liter bier zakken. Dennis & Simon zaten beneden aan de balie, Frank lag al in bed en René was even naar boven gegaan, toen Lee, de receptionist, vroeg of we meegingen naar een leuke bar. Hij was klaar met werken en we hadden hem al meermalen gevraagd naar een leuke plek om uit te gaan.

Dus wij mee naar een leuke club met live jazz muziek. het gezelschap bestond naast Dennis, René & Simon uit drie Zwitsers, Twee Japanse en onze native guide through New York Lee Li. Na een gezellige drie uur met wel een beetje saaie muziek en volgegoten met kamikaze, zeiden we Lee Li gedag en wensten hem veel succes de volgende dag in de rechtszaal waar hij moest verschijnen omdat hij een zwarte neger in elkaar geslagen had. Vermoeid na een dag struinen, drank en wilde vrouwen viel iedereen vrijwel direct in slaap. Sommigen in een zware alcoholische was (hé Dennis) anderen gewoon na een welbestede dag.

Hard Rock café

Het woord cafe klopte, Hard Rock echter niet!!

De avond excursie begon met een uitstapje naar een comic shop. Diverse mensen kochten meteen voor een vermogen aan comics (wij zullen hier geen namen noemen, omdat het Dennis & Simon waren). Hierna werd een wandeling ingezet naar het Hard Rock café. Vol goede moed gingen wij naar 57th street. Onderweg kwamen wij over Times Square waar wij onze eerste steak nuttigden. Gesterkt door een eenvoudige doch voedzame maaltijd begaven wij ons dan naar de place to be. Laten wij deze gebeurtenis maar met een diep stilzwijgen bedekken want als we het over het Hard Rock café hebben kunnen we alleen maar diep zuchtten. Het volstaat om te zeggen dat we na 4.3 seconden weer buiten stonden. Nog een forse tijd voor een "bar" waar het gemiddelde muziek peil niet boven het N.A.P. van de Sahara komt. Dennis had bijna al zijn pin's achter de rhododendron geflikkerd. Gelukkig was ook het personeel aan de deur de mening toegedaan dat de muziek niet gekwalificeerd kon worden als rock. Een lekker burger kan je er wel krijgen en ook jonge deerne's zat maar een goed schijfje (van bv. Aerosmith) hebben we niet gehoord. Wat een klote zooi. Maar misschien morgen in Greenwich village, we'll wait and see

Statue of liberty

Op het statue of liberty

Door de jetlag werden we 's ochtends om 6 uur al wakker en na douchen etc. gingen we de stad in. Na een echt Amerikaans ontbijt van koffie (1 kopje is ¼ liter), een omelet en gebakken aardappelen met een broodje namen we de metro (na eerst nog een half uur lopen) naar Battery Park. Hier namen we de ferry naar het Statue of Liberty. Gevieren bestormden we de 354 treden naar de top. Helaas moest René na 200 treden afhaken wegens hoogtevrees, de overigen lieten zich echter niet stuiten in hun weg naar de top. Na het Statue gingen we naar Ellis Island, het oude immigratie centrum. Alhoewel dit iets tegenviel deed het ons toch denken aan de manier waarop we het land via de luchthaven waren binnengekomen. Na deze leerzame opening van de dag hebben we de hele middag over Broadway gewandeld, om weer in ons hotel terug te keren. De terugkomst in het hotel was zeer plezierig omdat we door een schoonmaker al in een nieuwe kamer MET badkamer waren geïnstalleerd. We zijn gereed voor het avondprogramma.

JFK

Frank, René & Simon op JFK

We vertrokken vanaf Schiphol met een roerend afscheid van de van de achterblijvers voor onze vakantie in de Verenigde staten. Sommigen vertrokken moeiteloos, anderen kwamen bijna niet los van de achterblijvers (hé Frank?).Na een vlotte vlucht arriveerden we op JFK. Hier lieten we ons door ene Luigi L. overhalen om een limo te nemen naar ons hotel. De limo werd bestuurd door ene Salvatore S. die ons een mooie sight seeing tour door de stad gaf. Zijn rijstijl was nogal ruig en toen hij zei dat hij vier paar remmen per jaar verbruikte geloofden we hem direct. Bij het Malibu studio's hotel hotel aangekomen kwam de eerste verrassing van de vakantie meteen opzetten, onze reservering was niet aangekomen. De eigenaar bleek een aardige vent te zijn die ons toch nog een kamer kon geven, echter zonder badkamer. Na de spullen op de kamer gezet te hebben gingen we de stad in voor onze eerste blik op New York. Na een slice pizza gegeten te hebben, hebben we een stuk over Broadway gelopen en zijn we gaan slapen.