Muziek, veel muziek

Zoals eerder geschreven zag ik dat de nieuwe cd van Airbourne binnenkort uitkomt. Gelukkig zijn er af en toe preview kopieën beschikbaar, zodat ik een speurtocht van 10 minuten later naar de eerste deuntjes kon luisteren. Dat was geen verkeerd geluidje. Ja, je moet van old school hardrock houden (hé, dat doe ik!), dan is dit echt genieten geblazen. Maar even verder door FTD lopend, kwam ik deze keer voor een aantal aangename verrassingen te staan. Zo had een Held (met ene echte hoofdletter H), de lang verloren gewaande CD (Daylight Again) van The Four Horsemen beschikbaar gesteld! Ook een juweeltje, van de veel te vroeg overleden Frank C Starr. Even verder kijkend kwam ik Them Croocked Vultures tegen, wat eigen tijdser, maar lekker in het oor liggend, oa met Dave Grohl (Foo Fighters, Nirvana). En last but not least de nieuwe CD van Jason and The Scorchers, Halcyon Times! Genoeg gitaar muziek voor de komende dagen. En toen bleek er ook nog iemand diverse hoogtepuntjes uit de werken van jazz legenden Miles Davis, Dexter Holland, Charles Mingus en John Coltrane neergezet te hebben. Die kun je ook niet laten liggen, want voor het chillen na een dag hard werken zijn die fantastisch. Al met al een muziek dagje wel! Nu morgen nog ergens een goede front end developer vinden en het begin van mijn week kan niet meer stuk (wie weet er nog iemand die Javascript, CSS, Flash, Ajax en dat soort zaken beheerst)??

Dure kaartjes

Zaterdag was ik even aan het surfen op internet, omdat ik hoorde dat een band die ik als één van de opvolgers van AC/DC zie, Airbourne, met een nieuwe CD uit zou komen (daarover later meer). Dus eens een kijkje nemen op de site en ja hoor, er komt een nieuwe cd. Maar wat nog mooier was: er werd een tour aangekondigd! En nog in één van mijn favoriete zalen ook, de Melkweg in Amsterdam. Goed nieuws dus! Vervolgens nog meer goed nieuws, namelijk dat een kaartje 15 Euro gaat kosten. En vervolgens slecht nieuws: het concert is uitverkocht!! Damn. Maar niet getreurd, eens op marktplaats kijken. Daar waren geen kaarten, maar naar bleek waren er andere sites die de tickets ook aanboden. Mijn eerste keus was Pepe tickets. Daar werden ze aangeboden voor 35 Euro! Dus even minimaal 2 keer over de kop. Dat kan de bedoeling toch niet zijn. Dus even verder kijken, en gelukkig was er de on line ticketshop. Maar daar sloeg helemaal de schrik om het hart, want de hufters daar durfden 85 Euro voor een kaartje te vragen! Wat een uitbuiters!!!Verder zoeken gaf aan dat Pepe tickets de goedkoopste was en daar heb ik toen maar 4 kaarten (voor de vaste bezetting van René, Simon, Frank en mijzelf) besteld. Het blijft natuurlijk wel schandalig dat er zoveel kaartjes niet direct de markt halen, maar door opkopers gekaapt worden. Daar zouden we toch iets aan moeten doen, ik kan dit wel missen, maar je zal maar 18 jaar zijn, op een studiebeurs leven en je helden willen zien en vervolgens moet je even 70 Euro extra betalen. Dat is toch wel schandalig!!! Voor mezelf denk ik maar aan een wijsheid van René: als je het geld optelt wat je vroeger uitgaf aan muzien (cd's + concerten), dan ben je nu nog steeds vele malen goedkoper uit! En dat is een waarheid als een koe!!

Turnen

Sinds een tijdje heeft Jeroen een nieuwe hobby. Nee, ik bedoel niet de PS3 (dat heeft hij overgenomen van zijn broer Daan), maar een lekker fysiek stukje vertier, namelijk turnen. Hij vindt het erg leuk om te doen, is bloed fanatiek en hij is er nog best goed in ook. Vandaag ging Ans samen met Jeroen naar de turnwinkel om eens wat aan de uitrusting te doen. Dus om 10 uur op pad en eens kijken of er een mooi tenue te vinden was. Er was ruime keuze, namelijk keuze uit één, dus dat maakte het een stuk makkelijk om niet te twijfelen wat je nu zou nemen :-). Gelukkig was het een mooi blauw pakje en dat staat Jeroen helemaal super. Hij is er heel erg blij mee en wilde het eigenlijk direct aan. Dat hebben we nog even af kunnen houden, maar in de namiddag was het toch zover en konden we genieten van een fantastisch optreden van de nieuwe atleet. De specialiteit van het huis bleek de rennende koprol te zijn. Dat wil zeggen dat je met een rappe gang naar de bank rent, dan een halve koprol doet tegen de rugleuning aan, waardoor je over de rugleuning gelanceerd wordt en je daarna op je voeten terecht gaat komen. Dat is wel spectaculair om te zien! Als dat zo doorgaat, dan kunnen we over een jaar of 14 genieten van een gouden medaille op één van de turnonderdelen. Ik laat Jeroen vast het Wilhelmus oefenen, zingen is namelijk ook nog één van de hobbies van deze multi getalenteerde jongeman :-).

Chef de cuisine

Daan heeft voor zijn verjaardag een Donald Duck kookboek gehad. En enigszins onverwacht is hij daar heel actief mee aan de slag gegaan, daar is de vakantie ook wel een goede tijd voor natuurlijk. Het eerste wat Daan maakte was warme chocolademelk, maar dan wel van gesmolten chocolade, vermengd met melk en slagroom. Daags daarna was het de beurt aan de Duckstad Burgers, heerlijke ambachtelijk gemaakte hamburger met gebakken uien op een lekker getoast broodje. Om je vingers bij af te likken. Ze waren wel wat groot (maatje torenflat) en daardoor wat moeilijk in je mond te krijgen, maar dat hadden we er graag voor over. Jeroen kon natuurlijk niet achterblijven, dus hij was vandaag aan de beurt. Geheel in Jeroen stijl was het een zoet dessert, namelijk vrekken frietjes, wat kleine wentelteefjes bleken te zijn. Voorzien van een "laagje" poedersuiker en daarna versierd met jam, chocolade pasta, kaneel en/ of stroop was het een genot om daarvan mee te mogen genieten. Dat was ook de juiste formulering, want onze vriend Jeroen was zelf de grootverbruiker van de vrekken frietjes, meer dan de helft verdween in zijn buikje. Leuk om te zien dat naast het enthousiasme van het eten de jongens ook veel plezier hadden in het koken zelf. Nu maar hopen dat het gezellige Jamie Ollivers zijn en geen schuimbekkende en vloekende Gordon Ramseys (hoewel die laatste uiteindelijk wel betere gerechten maakt :-)).

PVV in Almere

Vanmiddag in de auto op weg terug van de Rabobank naar huis, luisterde ik naar BNR. Eerst was er een alleraardigst item over een videoclip van de SP waarin lachebekje Agnes Kant op een genante wijze in participeert (voor een mooi stukje plaatsvervangende schaamte, kijk even op de bnr site). Daarna was er een telefonisch interview met de lijsttrekker van de PvdA in Almere, die krampachtig uit ging leggen dat het een ramp zou zijn als de PVV de grootste partij in Almere zou worden. En dat het eigenlijk niet aan de situatie in Almere lag, maar aan de landelijke politiek, want in Almere wonen weinig moslims (4 procent van de bevolking ongeveer) en de criminaliteit is laag.Hoe kunnen de inwoners nu zo dom zijn om dat niet te zien (bijna de letterlijke tekst van deze topper, die verder echt geen technocratische instelling had). Nu ben ik geen socioloog, maar ik wil onze vriend van de Partij van de Afgunst wel graag mijn blik meegeven. Voor zover hij het nog niet wist, zijn veel inwoners van Almere oorspronkelijk bewoners van Amsterdam. Veel van deze bewoners zijn weggetrokken uit Amsterdam, uit onvrede met de multi culturele samenleving daar en voelen zich bedreigt (vaak volslagen onterecht, maar het gevoel is er wel) en niet serieus genomen. Dat gevoel zit heel erg diep (men vindt dat Amsterdam niet meer van de Amsterdammers is, maar van tuig dat de straten heeft overgenomen) en is natuurlijk niet weggegaan, doordat ze naar Almere zijn verhuisd. Veel Almerenaren werken ook nog steeds in Amsterdam, gaan uit in Amsterdam, hebben hun hobbies en sport en Amsterdam en het enige wat ze in Almere doen is slapen (omdat daar een betaalbaar huis is). Ook leest men veelal Amsterdamse kranten (zo is het Parool een van de populairste kranten in Almeren) en kijkt men naar AT5 (de lokale tv zender van Amsterdam). Als deze mensen nu hun stem uitbrengen, waarop zullen ze dat dan baseren, op de situatie in Almere die ze eigenlijk bijna niet kennen (ook al wonen ze er, ze leven elders) of op de situatie zoals ze die in Amsterdam ervaren?? Ik denk dat het antwoord snel gevonden is. Betekent dus ook dat je op een andere manier je boodschap onder de mensen moet brengen dan maar steeds blijven roepen dat e.e.a. niet in Almere speelt, want dan is de boodschap wellicht goed, het publiek is er niet voor ontvankelijk. Hoe eerder de klassieke partijen dit onder ogen zien, des te eerder ze een antwoord op de PVV kunnen geven, want objectief gezien snijdt het programma van Wilders inderdaad meer hout in de oude wijken van Amsterdam, dan de Feniks wijken van Almere. Alleen jammer dat die bewoners uit de oude Amsterdamse wijken nu veelal naar Almere vertrokken zijn.....

Arme Sven

Arme Sven Kramer. Ben je de grote favoriet, rij je als een bezetene de 10 kilometer en heb je voldoende voorsprong om op je gemakkie de race uit te rijden, word je door je coach de verkeerde baan ingestuurd en word je gediskwalificeerd voor één van de belangrijkste races in je leven. Ongelofelijk!!! Daar ging een zekere gouden medaille (en ook een mooie zonnebril trouwens, die ging ook door de Olympic Oval). Overigens staat een half uur na het debacle Kramer voor de camera te vertellen wat er mis ging  en doet dat nog redelijk rustig ook. Dat is dan wel weer hele grote klasse van misschien wel de beste schaatser die Nederland ooit gekend heeft. Het is niet anders. Nu nog even afwachten of Sven nog mee gaat doen in de Nederlandse achtervolgingsploeg en of hij daar nog een tweede gouden medaille kan gaan pakken. Laten we voor hem duimen. Go Sven!!

Ajax fans door dik en dun

Zondag was het weer eens tijd om naar Ajax te gaan. Aangezien Erik op de ski stond, ging ik mer René. De wedstrijd an sich was weer de moeite waard, Ajax was lekker fel en met 4-0 kwam Vitesse nog erg genadig weg (mocht Maarten Stekelenburg eind van het jaar besluiten te vertrekken, dan stem ik ervoor om Piet Veldhuizen van Vitesse over te nemen, die is echt nog wel beter dan Kenneth Vermeer). Wat mij het meest opviel waren drie zaken. Siem de Jong krijgt veel vertrouwen en dan zie je dat spelers daarmee ook mooi kunnen groeien (jammer dat Ajax net Lodeiro heeft gekocht). Als tweede zagen we de verdere ontluiking van het super talent Christian Eriksen. Ik heb inmiddels bijna 30 jaar een seizoenskaart en heb veel talenten zien komen en gaan, maar deze zit wel in de categorie van der Vaart, Sneijder, Zlatan en Chivu. Als derde hadden de Ajax ultra's een mooi spandoek gemaakt. Dat gaf aan dat in deze tijd de spelers en trainers komen en gaan (je hebt geen Sjakie Swarts meer, die 20 jaar bij Ajax blijven spelen), maar dat de fans altijd blijven. En dat is inderdaad ook zo, zelfs in de slechte jaren ben ook ik blijven komen. Hoewel de Ultra's soms war rare jongens zijn, hebben ze die boodschap wel goed overgebracht en zijn ze meer Ajax dan bv Urby Emanuelson, die al bijna 1,5 miljoen per jaar verdient, en in deze economisch barre tijden nog even om extra geld blijft zeuren, terwijl de club al in zwaar weer zit.

De verjaardag van Ans

Acht jaar geleden kreeg Ans het mooiste cadeau wat je je maar kunt wensen: een gezonde, mooie zoon (dat de bevalling wat voeten in de aarde had, en dat we vanuit huis met loeiende sirenes naar het AMC gebracht moesten worden vergeten we maar even snel). Sinds die tijd is het natuurlijk moeilijk om een mooi cadeau te vinden, want alles verbleekt natuurlijk :-). De afgelopen jaren vond ik zelf dat ik wel leuke dingen had gevonden, maar er begon wel een bepaald ritme in te komen. Op de één of andere manier waren vaak terug kerende thema's horloges, alcoholische versnaperingen (ik noem een lekker portje) en een spannend boek. Die werden natuurlijk altijd door vrouwlief met liefde in ontvangst genomen. Dit jaar vond ik echter dat ik wat extra's moest doen. Enerzijds omdat ik dat zelf leuk/ nodig vond, maar ook getriggered door Ans die het afgelopen jaar zichzelf via haar coach opleiding ook verder ontwikkeld heeft. Ans zelf gaf een leuke eerste aanzet, want ze wilde wel een koptelefoon (maar dan geen in ear, want die vallen er altijd uit :-)), hoefde niet zo speciaal te zijn, als ze er maar lekker mee in de muziek op kon gaan en anderen er niet lastig mee zou vallen. Dat was een mooi uitgangspunt om eens een leuk pakketje aan cadeau's te zoeken! En zaterdagmorgen om 7 uur (Daan en Jeroen waren natuurlijk al wakker, want ja, de PlayStation riep hen al uit hun bed), was het dan zover om de buit aan Ans te overhandigen.

Uiteraard was daar de koptelefoon (de high end versie van Monster, speciaal door Dr Dré ontworpen), een iPod Nano (met een kek hoesje), een cakevorm en bakmeel (cadeau van Jeroen), een speciaal pannetje om omletten mee te bakken (cadeau Daan), een denk spelletje, twee boeken (Nietsche en kant lezen de krant en Een kleine geschiedenis van bijna alles),sherry van Pedro Ximinez, een filter om te kunnen decateren, bonbons van Puccini en als uitsmijter een Nespresso apparaat! Ans was er heel erg blij mee, en dat was dan weer een hele mooi cadeau voor mij. 's Middags kwam de familie langs om de verjaardag van zowel Daan als Ans te vieren. Gelukkig was er genoeg te eten, met als avondmaal een catering van Suvarnaphum (die helaas de geroosterde biefstuk weer een keer te heet had gemaakt, maar ja, kleinigheidjes hou je altijd). Daarna zaten we wel redelijk vol, dus de vulling van een plankje gezelligheid ging met Hans en Leny mee naar huis, zodat zij hem kunnen gebruiken voor de viering van de verjaardag van Hans (die is 22 februari alweer aan de beurt!).

Verjaardag Daan

Vrijdag was het dan eindelijk zover. Daan werd 8 jaar! Om 7 uur 's ochtends was hij wakker en Jeroen natuurlijk ook. Sterker nog, Jeroen was nog zenuwachtiger en stond nog meer te stuiteren dan Daan zelf. Dus maar snel naar beneden, waar Ans en ik de kamer versierd hadden met Bat artikelen, en daar kon de eerste lawine van cadeau's beginnen. Naast een paar flinke dozen Lego (met als hoogtepunt de Temple of Doom van Indiana Jones), kreeg hij het PS3 spel Star Wars Lego, een uitbreidingsset voor het spel Roadblock, een Donald Duck kookboek en als uitsmijter een iPod Nano. Leuk om te zien dat hij er wat meer tijd voor nam om zaken uit te pakken, dan vorig jaar, toen hij als een dolle de boel uitpakte en op een hoop gooide. Daarna gingen we snel naar school, met de door Ans zelfgemaakte "Bat-doos" (van een wijnkistje van Wijnhandel Okhuijzen uit Haarlem), gevuld met Bat cakejes.  Dat was een succes. Na school even terug naar huis, waar het vriendenteam zich verzamelde. In totaal 6 kinderen, die allemaal een mooie Batman mantel kregen (jullie hebben het inmiddels geraden, het was ene Batman feestje!), voordat we naar Action Planet vertrokken.

Om 13.00 uur waren we bij Action Planet, waar we eerst de cadeautjes uit konden pakken van Daan zijn vriendjes. Het mooiste cadeau voor Daan was een liefdesbrief van Anna Sofie, waar Daan helemaal stil van werd (en dat heeft hij niet vaak :-)). Na de cadeautjes werd er een echte kinderlunch gegeten (patatjes met een hamburger) en daarna was het tijd om datgene te doen waarvoor we naar action planet gegaan waren: quad rijden!! Dat was helemaal geweldig voor de jongens en meiden. Het eerste rondje was nog even wennen, hoewel Daan die ook al redelijk goed deed, maar daarna gingen ze helemaal los. Met name Daan en Anna Sofie lieten zien dat ze uitstekend konden sturen, terwijl Shanty (een andere fan van Daan) liet zien dat ze echt geen enkele angst had en als een wilde de baan over ging (waarom heb je een rem nodig :-)).  Na een uur of 3,5 gingen we weer terug, waar er nog een lekker stukje taart gegeten werd (hoe verrassend, die had een Batman thema, Catwoman en Joker stonden erop), terwijl het laatste vriendje, Noya, ook nog even aansloot. Om zes uur werden de vriendjes weer naar huis gebracht en kwam Jeroen weer thuis en speelden ze nog tot een uur of half negen door, om daarna als een blok in slaap te vallen. En we konden onszelf opmaken voor het volgende feest, namelijk de verjaardag van Ans op zaterdag!

New York, New York....oh ja en Boston

Nou, het is dan zo ver. De reis naar New York en en Boston is geboekt. Dat had nog wel wat voeten in de aarde. Een tip voor een ieder: probeer nooit iets te boeken via Kuoni. De gidsen zien er mooi uit en de prijzen lijken heel erg laag, maar uiteindelijk kunnen ze NOOIT, maar dan ook echt NOOIT de voorgespiegelde kwaliteit voor de voorgespiegelde prijs leveren. Nu is dat vast allemaal met mitsen en maaren en voorwaarden omkleedt, maar uiteindelijk zijn het niets anders dan een stel ordinaire leugenaars die van alles beloven, maar niks waar kunnen maken. Zo, dat moest er even uit. Uiteindelijk zijn we uitgekomen op het hotel Doubletree NYC in New York en hotel Lenox in Boston. Het is ook voor het eerst dat we tussen twee steden gaan reizen via het openbaar vervoer, we gaan namelijk met de trein van Penn Station in New York naar Boston. We doen dit met de Amtrak.Nu wortd het tijd om aan het programma te gaan werken. Zo denken we er aan om met een New Yorker die als gids fungeert de wat minder bekende onderdelen van de stad te verkennen, dat kan via de stichting Big Apple Greeters. Is weer eens wat anders dan een hop on/ hop off open double decker bus. Boston is wat onbekender, maar daarom niet minder leuk, gaat alleen wat meer tijd kosten om een mooi programma te maken. Oh ja, en om lekker luxe te doen en relaxed het vliegtuig in te kunnen stappen, ga ik Ans en mij lid maken van het Privium programma op Schiphol.

Even geen tijd...

...om vandaag een blog entry te maken, want ik moet de kamer versieren voor de verjaardag van Daan morgen! C-ya later!

Een leuk nieuw adresje

In een eerdere post schreef ik al over het feit dat ik evn kort bij het Vlaamsche Broodhuys binnen was geweest. Dat korte bezoek "smaakte"naar meer, want de zaken die ik in de winkel zag liggen en gegeten worden, zagen er goed uit! Samen met Ans ben ik daarna naar de vestiging in Haarlem geweest. De winkel aan zich is niet echt heel veel soeps. Bizar is bijvoorbeeld dat op de deur geen deurkruk zit, waardoor het bijna onmogelijk is de deur open te krijgen als hij in het slot zit of hem goed dicht te doen. Daarnaast is er een zeer beperkt aantal tafeljes die recht tegenover de toonbank staan. En er loopt net even te weinig personeel rond (twee mensen waardoor het net gaat of juist net even te lang duurt, één persoon erbij zou dit probleem oplossen). Maar dat zijn de mindere zaken, de kwaliteit van hetgeen aangeboden wordt, vergoed dit allemaal. Voor de broodliefhebber zijn er veel verschillende soorten broden, waarvan ikzelf de focaccia met thijm en het brood met gedroogde tomaten en olijven erg lekker vond. Daarnaast een keur aan belegde sandwiches die allemaal op papier er erg aantrekkelijk uit zien. Omdat het onze eerste keer was bestelden we de "etagerie hartig". Concreet hield dit in een mandje met verschillende soorten brood plus een keur aan beleg. Te denken valt dan aan een mooie Hollandse oude en belegen kaas, tonijn- en kipsalade, gerookte ham, buffel mozarella met tomaat, geitenkaas, salami en spitella romana. Op het eerste gezicht lijkt het wat weinig, maar het vult uitermate goed, zeker met het zwaardere brood. Ik kan niet anders zeggen dan: genieten. De vruchtensappen en smoothies zijn ook prima. De koffie was ok, maar het blijft altijd bijzonder om bloedhete koffie in een glas te serveren, waarbij je je vingers brand als je het glas oppakt. Al met al een goede concurrent voor Anne en Max als je een ontbijt of lunch in Haarlem wilt gebruiken!

Mass Effect 2

Na het afronden van Dragon Age: Origins wilde ik gaan beginnen aan Fall Out 3. Heb ik een avondje gespeeld, maar sloeg nog niet direct aan. Toeval wilde dat ik op de Bioware Site zag dat ze net bezig waren om Mass Effect 2 uit te brengen. Nu had ik Mass Effect 1 nooit gespeeld, maar 2 zag er in ieder geval wel lekker uit, dus ik besloot me daar even op te storten ipv door te gaan met Fall Out 3. En het moet gezegd: ME2 is een fijne game! Hij is grafisch en cinematografisch nog net even beter dan Dragon Age. Qua thema spreekt Dragon Age mij wat meer aan (fantasy), ME2 is echte science fiction. Maar het verhaal is in beide gevallen echt goed te noemen. Groot verschil is wel dat Dragon Age een echte RPG is, terwijl ME2 meer een mix is van een third person shooter met rpg invloeden (zoals het upgraden van je karakter, het verzamelen van een groep vrienden, het ontwikkelen van wapens e.d.). Een echte aanrader wat mij betreft (op tweakers krijgt ME2 overigens een 9,5 uit 10, dus dat geeft ook wel wat aan). Mijn grootste bezwaar aan ME2? De speeltijd. Na een coole 50 uur ben je er wel doorheen en dat is toch wel wat aan de korte kant voor zo een episch verhaal. Misschien toch de moeite waar om het eerste deel nog te kopen om te zien hoe ik in ME2 verzeild raakte :-)?

Cadeautjes op 20 februari

Over 4 nachtjes is het zover, dan is Daan jarig. Dat hij een tafel vol cadeau's krijgt, is evident. Zowel papa en mama als alle opa's en oma's en tantes en ooms en vriendjes en vriendinnetjes zijn al een tijd bezig om spullen voor hem te kopen. Dat is ook wel nodig, want hij heeft bijna helemaal niets :-). Maar de dag erna is Ans jarig en meestal krijgt die een klein aantal cadeau's, waarin port en een goed boek centraal staan. Hoewel dit altijd erg gewaardeerd wordt, heb ik besloten dit jaar dat eens anders aan te pakken. Ans had zelf een voorzet voor één cadeau, dus die heb ik uiteraard ter harte genomen, maar daar blijft het dit jaar niet bij. In samenspraak met Daan en Jeroen hebben we besloten om mama tien, ja jullie lezen het goed, tien (!!) pakjes te geven! En dan niet met onzin, nee, nee, nee, echte cadeau's! Samen met Jeroen heb ik er inmiddels twee uitgezocht, en Daan heeft ook een duit in het zakje gedaan. Vandaag heb ik het laatste cadeau gekocht, dus ik ben er helemaal klaar voor om Ans een memorabele cadeaudag te geven op 20 februari. uiteraard worden posts op dit blog als felicitatie voor Daan en Ans natuurlijk meer dan op prijs gesteld!!

Het zit niet mee dit weekend!

Het weekend begon al niet zo heel erg goed, met een een hoofd vol wol, een branderig gevoel in het voorhoofd, een neus vol snot en nog meer van die heerlijke zaken. Maar zaterdag moest ik er toch nog uit, want ik voor Ans haar verjaardag moesten nog de nodige voorbereidingen getroffen worden. Dus om 10 uur toog ik naar Haarlem. Dat gaf me wel weer een wat beter gevoel, want Haarlem blijf ik een hele leuke stad vinden, waar je heerlijk kan winkelen en ook dat geeft mij dan weer vaak een lekker gevoel :-). Ik liep vanuit parkeer garage de Appelaar langs de grote kerk over het plein (waar een leuke markt staat op zaterdag) naar de Gierstraat. Wat wel een beetje suf was, was dat ik de winkel waar ik heen moest straal voorbij liep (het hoofd was er toch nog niet helemaal bij...voor de liefhebbers, het was Gierstraat 34, kun je zelf uitzoeken waar ik heen moest). Wat wel leuk was, was dat ik een Vlaamsch Broodhuys in Haarlem aantrof, waar ik zag dat je een heerlijk ontbijt kunt nemen, lijkt een aardig alternatief voor Anne en Max. Maar voordat ik ook maar de kans had om daar iets te nemen, werd ik gebeld door Ans. Ik kreeg het vriendelijke verzoek om snel naar huis terug te komen, want Ans haar C3 was door de vering linksvoor gegaan, waardoor de auto niet meer kon rijden :-(.  Snel naar huis lukte nog wel, zodat Ans daarna snel weg kon om de dieetclub over coaching te informeren. Maandag maar snel kijken of we het Motorhuis kunnen enthousiasmeren om dit euvel snel te verhelpen.

Toch knap van Sven

Na gisteren eerst van Ajax "genoten" te hebben (niet om aan te zien, maar de punten gingen mee naar Amsterdam vanuit Heerenveen), ging ik nog even zitten voor de 5km heren op de Olympische Spelen. Nou ja, zitten, ik had een bonkende koppijn, een neus die helemaal verstopt zat, druk op mijn voorhoofd en verder viel het ook allemaal niet mee, dus ik was inmiddels naar de slaapkamer verhuisd. Daar in mijn bed liggend zag ik Sven Kramer als een beest tekeer gaan, maar de tijd die hij reed viel toch wel wat tegen. Het zou toch niet gebeuren dat deze man, die in 4 jaar tijd slechts 1 keer een wedstrijd op de 5km verloren had, deze keer tegen het tweede verlies aan ging lopen? Gelukkig voor ons Nederlanders gebeurde dat niet, hoewel een Koreaantje wel dichtbij kwam. Toch knap, want deze Sven Kramer had eigenlijk alleen maar zaken te verliezen, want iedereen had hem hier al een gouden medaille omgehangen. Maar op het moment supreme moet het dan toch maar even gebeuren, en hoe vaak gebeurd het dan niet dat het toch net niet lukt. En het is natuurlijk ook zo dat veel mensen zo een alleenheerser graag toch nog het onderspit willen zien delven. Waarom willen veel mensen dat Roger Federer verliest, of vroeger bij het snooker spelen bijna bidden dat Steven Davis een fout zou maken. Het is het lot van mensen die bovenaards goed zijn, dat we voor de underdog juichen, terwijl de prestatie er natuurlijk niet minder om is. Des te mooier dat Sven het toch voor elkaar kreeg. Chapeau!

Adieu 94WYSP

Vanavond was het mijn beurt om voor het avondeten te zorgen. Gezien de algehele staat van malaise in huize Janssen, werd het een simpele doch voedzame maaltijd van erwtensoep, tomatensoep, stokbrood en een pallet aan kaasjes. Om mezelf een beetje moed in te zingen omdat deze simpele taak op dit moment toch een energie slurper is, zette ik de radio aan om naar mijn favoriete station in de USA te luisteren, het vaker gememoreerde 94WYSP. Toen ik de stream op de internetradio aanzette, was er een meneer aan het praten. Geen probleem, want er is wel vaker reclame. Maar 1 minuut later hoorde ik dezelfde meneer hetzelfde zeggen. Dat is toch raar, dus eventjes goed luisteren wat er gezegd werd. En wat bleek: vanaf gisteren mocht de live stream van 94WYSP niet meer buiten de grenzen van de USA uitgezonden te mogen worden (overigens gold dat voor alle CBS streams, waar 94WYSP er één van is). Hoezo Internet haalkt all grenzen weg?? Nou, dat is eventjes goed balen natuurlijk, want ik heb er juist een jaar heel veel plezier van gehad! Hoewel het geen vervanger is, nog even op de site gekeken, maar ook daar mag je dus niets meer horen buiten de grenzen van de USA. De enige mogelijkheid is via last fm dit station verder beluisten, maar ja, dat ga ik toch niet doen. Dus het is wel heel erg jammer, maar ik zeg een welgemeend adieu tegen de mannen en vrouwen van 94WYSP en wens ze veel succes met al hun toekomstige uitzendingen. mocht de blokkade uit weer opgeheven worden, dan tune ik zeker in!

Snip en snip verkouden

Vorige week was ik wat ziek met een opgezette keel, maar na twee dagen rust was dat wel weg. Er bleef wel wat moeheid aanwezig, maar wat pillen erin en doorgaan. Je bent kleine zelfstandige of je bent het niet :-). Echter, gisteren begon ik weer problemen te krijgen met een verstopte neus, druk op mijn voorhoofd. En heel erg moe. 's Avonds had ik nog wel een heerlijk diner in De Nederlanden, Wilco Berends was weer helemaal op dreef en ik heb heerlijk drie kwartier bij de open haard warm kunnen worden. Maar vandaag was ik bijna niet vooruit te branden en nu echt een leuk stuk schrijven voor het blog zit er even niet in. Morgen een nieuwe ronde met nieuwe kansen, en misschien lekker zingen en lekker dansen! In ieder geval even een blik werpen op de eerste dag Vancouver en de eerste gouden medaille van Sven Kramer (kleine voorspelling).

Vakanties vastgelegd

De twee vakanties die in de pen zaten zijn inmiddels vastgelegd. Op 12 mei vertrekken we naar Legoland om daar samen met Hinkje, Joost, Yinte, Willie en Jos twee dagen door te brengen in het Deense pretpark. Bij het aankondigen ging in Zuthpen ook de vlag uit, want Joost en Yinte hadden er zin in! Ook het bezoek aan New York en Bostons is vastgelegd en daar zijn we van 7 augustus tot 15 augustus. Helaas is het reisgezelschap tot Ans en mijzelf beperkt. Maar ook met z'n tweeën kunnen we er een feest van maken. In de bezoeken die we daar gebracht hebben, zijn we veelal op Manhattan gebleven en een stuk Queens. Ik denk dat we deze trip ook onze pijlen zullen richten op Brooklyn en Harlem. Dat zijn voor ons in ieder geval nog onontgonnen gebieden. En natuurlijk een bezoekje aan de New York Yankees, dat zal nog wel wat lastig worden, gezien het aantal plekken en de data dat de thuis wedstrijden gepland zijn. En anders maar weer naar de Mets :-). Ik heb er nu al zin in!

Ouderwets genieten

Afgelopen zondag was het dan eindelijk weer eens een keer zover. Samen met Erik en Onno ging ik naar de Amsterdam Arena om de naar Ajax - Twente te gaan kijken. Het was echt koud, maar we hadden lol, dus daar werden we vanzelf weer warm van. We kwamen precies op het fluitsignaal binnen en vanaf het begin zagen we echt een hele leuke wedstrijd. In het begin speelde Ajax aardig, maar had Twente wel het beste van het spel. maar wat mooi was om te zien, was dat alle spelers er echt helemaal voor gingen. Het was jagen, jagen, jagen en elke tweede bal was voor Ajax. En na de 1-0 van Demy de Zeeuw had Twente bijna niks meer te vertellen. Met goals van Pantelic en Ri-Ra-Rommendahl werd het uiteindelijk 3-0. Wat ook klassiek was, was dat er voor en naast ons echt twee gigantische malloten zaten, waarvan ik er minimaal 1 verdenk dat hij 's ochtend uit de opvang van Santpoort werd gehaald. En achter ons zaten twee rasta mannen, met een walm van hennep om zich heen, die Urby Emanuelson voor "luie neger" uitmaakten. Ja, het was in alle opzichten weer een keer ouderwets genieten op de tribunes! Hopelijk volgen er nog vele van dit soort wedstrijden, ook dit seizoen!  

De Vier van Vermeer

Zaterdag gingen Daan en Jeroen logeren bij Hans en Leny, wat de weg vrijmaakte om een belofte in te vullen, namelijk dat wij Hinkje en Erco een keer mee zouden nemen naar een top 20 restaurant. De keuze viel op een klassiekertje, restaurant Vermeer in hartje Amsterdam. Om 19.15 parkeerde ik de C5 voor de lift van de garage van het Barbizon hotel waaraan Vermeer gevestigd is en werden we zoals altijd ontvangen door een bijzonder enthousiaste maitre Niek Beute. Helaas was Erwin, met wie ik de afspraak had gemaakt, niet aanwezig vanwege ziekte, maar Simon Veltman de sommelier was er gelukkig wel, en zo ook Fabienne.Na een heerlijke start van wat tapas in de lounge gingen we zo rond 8 uur aan tafel en kon het feest beginnen. Na een amuse van ravioli gevuld met pompoen was de eerste gang een truffel omelette, waar parmazaan risotto (overigens gevuld met een kwartel ei) voorzien was van een lichte truffel saus. Heerlijk!! Na deze gang ontstond er even wat commotie, want twee mensen aan de tafel naast ons vroegen aan Niek of ze ergens anders mochten gaan zitten. Hoe zou dat nou komen, vroef Hinkje, en we vertelde haar dat we wat te luidruchtig waren geweest, waardoor de lieve schat zich gelijk schuldig begin te voelen. Dat de plek waar het stel zat ernstig tochtte had er natuurlijk helemaaaaaaal niets mee te maken, nee hoor....:-).

Daarna was het tijd voor Sint Jakobsmossel, en daar doe je Ans en mij altijd een plezier mee. Hoewel het gerecht wel wat aan de complexe kant was (er zaten erg veel smaken in), gingen de borden toch allemaal schoon terug naar de keuken.Daarna volgende een gerecht van prei en aardappel, prima, maar de prei was lastig te snijden, waardoor e.e.a. iets minder makkelijk te eten viel. Als hoofdgerecht (voor zover je ervan kunt spreken at ik voor het eerst in mijn leven (of in ieder geval zover ik me kan herrineren) fazant, en dat was bijzonder, want normaal is dat wit vlees (is het nu wild of gevogelte?), terwijl deze fazant bijna rosé bereid was. Magnifiek! Ondertussen was Simon natuurlijk de ene topwijn na de andere aan het schenken, waarbij er speciale waardering was voor de Soave Classico uit Italië die bij de risotto geserveerd werd. Na de fazant gingen nagerechten los met een selectie uit de kaaswagen (voor Dennis twee malen) en een mix van mango en kokosnoot (met daarbij een heerlijke Tokaji). Daarna was het menu voorbij. Echter........speciaal voor Hinkje had ik met Niek een extra gang toegevoegd, namelijk Winter Chocolade. Toegegeven, het is geen zeebanket van de Albert Heijn, maar ook deze mocht er best wezen. Zeker geserveerd met een PX Valdespino, die als stroop door je glas gaat. Na nog even nazitten bij de open haard, waar Hinkje voor het eerst in haar leven een whisky dronk ("ik ben niet aangeschoten, ik kan best nog op een rechte streep lopen!", "Doe het dan", "Nee, nu natuurlijk niet!!!"), en de dames nog een kort gesprek met Niek hadden over de inrichting van Vermeer (ik hoor opportunity knocking!!!), gingen we voldaan huiswaarts, waar een blije Reus, die niets gesloopt had, ons opwachtte.

Wat moet ik nu kiezen?

Het is bijna 3 maart en dan is het tijd voor de gemeenteraadsverkiezingen. Nu woon ik dus anderhalf jaar in een nieuwe gemeente, het rustieke Spaarnwoude en Haarlemmerliede. Dat is wel wat anders dan Amsterdam. Ik zou echt niet weten wat er nu echt speelt in de gemeente, anders dan het aanleggen van een nieuwe weg en de verdere uitbreiding van Sugar City. Dus wat doe je dan? Je gaat naar internet en je zoekt op www.stemwijzer.nl.  Mooie site, maar helaas, helaas, de gemeente Spaarnwoude en Haarlemmerliede is daar op niet beschikbaar. Dus nog even verder zoeken op internet, maar ik kon niets vinden waarop een vergelijk staat tussen de verschillende politieke partijen in onze gemeente (waar dus ons schone Halfweg deel van uit maakt). Dat betekent dat er weinig anders op zat dan helemaal te gaan zoeken naar de verschillende sites van de partijen in onze regio. Daar was ik snel klaar mee, want dat ging echt te lang duren. Dus deze keer ga ik gewoon maar op zeker, en stem ik maar op de VVD. Wie weet ik niet, want de site van de VVD Haarlemmerliede doet het ook niet meer. Wat een drama!

Reus is geslaagd!

De afgelopen weken heeft het duo Ans en Reus intensief getraind. Hoewel het een flink beslag op de vrije tijd van Ans was (drie keer per week een dagdeel) heeft het zijn vruchten afgeworpen. Reus luistert een stuk beter (hoewel hij gisteren een gat in het hek had gevonden en toen telkens buiten  de poort te vinden was!) en kan inmiddels ook een flink aantal opdrachten goed uitvoeren. Vandaag was de climax van de training, het dappere duo mocht vanavond op voor het examen bij de Martin Gaus Academy. Om half zeven gingen ze weg en was het voor de thuisblijvers nagelbijten. Het was een lange zit, want het duurde tot 10 uur tot Ans en Reus weer thuis kwamen. maar het resultaat mocht er zijn: Reus (en Ans ook) is geslaagd voor de basisopleiding gehoorzaamheid, en nog wel met vlag en wimpel! Dat was natuurlijk een dikke knuffel waard, zeker toen de certificaten van goed gedrag uitgereikt werden. Ze hebben er zoveel plezier in gehad, dat ze vrolijk verder gaan met de vervolg cursus!!!

Bijgestelde reisplannen

Zoals eerder bericht waren er voor 2010 flinke reisplannen. Mar een week later zijn daar alweer wijzigingen in. Allereerst gaat mijn reis naar India niet door (kan niet zeggen dat ik daar depressief van ben geworden), vanuit Rabobank reist een klein team bestaande uit Berber, Geert Jan en Vincent af en dat is meer dan voldoende in relatie tot de opdracht die er daar ligt begin maart. Ten tweede is vastgelegd dat we in de mei vakantie naar Legoland in Denemarken gaan. Het reisgezelschap bestaat dan uit de familie Janssen, Hinke met Joost en Yinte en Jos en Willie. Enkel nog het doen van de boeking volstaat om dat geregeld te hebben (oh ja, en we moeten nog even onderdak voor Reus vinden, maar dat kan geen probleem zijn, iedereen wil toch voor de hond zorgen.....). Als laatste was er de reis naar de NO kust van de VS. Na bespreking hiervan op het reisbureau bleek er wel heel vele natuurschoon in de reis te zitten. Dat is voor mijn kinderen en mijn moeder net even teveel van het goede. Dus werd het plan geboren om wellicht alleen met de volwassenen een trip van een dag of 8 te doen en dan alleen New York en Boston te bezoeken. Maar ja, hoe breng je dat bij je kinderen? Heel voorzichtig dus...."Daan en Jeroen, hoe zouden jullie het vinden om bij oma Willie en Opa Jos en Tante Hinkje te blijven als papa en mama een week weg gaan en jullie dan niet naar Amerika gaan?". Stilte....angst bij de ouders en toen........."Jaaaaaaa, wat een goed idee, kunnen wij lekker bij Reus blijven en met Joost en Yinte spelen. Toedeledokie, we zien jullie wel weer!!". Nou, daar ligt dus geen obstakel. Nu moeten we alleen de juiste periode kiezen. Hotels hebben we al op het oog. We houden het wat beperkt deze keer, in New York gaan we voor het Waldorf Astoria en Boston voor Omni Parker House. Tja het is behelpen. Nu eerste de tickets vast zetten en daarna maar eens ove rhet programma na gaan denken, maar een bezoek aan d New York Yankees of de Boston Red Sox gaat er in ieder geval bij zitten!

Presentatie is ALLES!

Afgelopen zaterdag was Ans een avondje weg. Ik moest mijzelf toen natuurlijk vermaken en ik had twee zaken op het programma staan: het bekijken van de film Inglorious Basterds en de key note speech van Steve Jobs over de iPad. In beide acties ben ik geslaagd. Nou ja, geslaagd.....ik keek als eerste de film en die vond ik echt heel erg slecht. Ik heb ergens geschreven dat ik het de slechtste Tarentino ooit gemaakt had, maar dat is niet waar, dat was inderdaad Grindhouse/ Death proof, maar deze kwam erg in de buurt. Ik kan deze film echt iedereen afraden, echt bagger. Daarna keek ik de key note (via de iPad link hierboven te bekijken) en dat was iets waar ik weer veel van geleerd heb. Steve Jobs wist er weer een ware show van te maken. Nu stond hij ook wel voor zijn bloedeigen Pinkstergemeente, dus dat valt wel weer mee, maar Steve wist weer een uitstekende presentatie te geven. Maar voor de non-apple-believer werd het soms wel erg over the top. Zo gaat Steven zitten en hij laat zien dat je op de iPad op internet kunt surfen. "Jaja beste kindertjes, als je in de adres balk een adres intikt, dan ga je naar die web pagina, en als je dan op een link drukt, dan ga je naar een nieuwe pagina!!". Heel hard applaus van de menigte in de zaal. "En potverdikke, kijk eens aan, je kunt een adresboek bijhouden op je mooie nieuwd tablet". Het publiek verkeerd in extase. "En als klap op de vuurpijl, je kunt je foto's op de tablet bekijken". De mensen in de zaal breken bijkans de zaal helemaal af!!! Oftewel: Steve laat een sexy apparaat zien (kan het niet anders zeggen) en vervolgens laat hij allemaal zaken zien die op een gewone laptop ook kunnen en inmiddels heel normaal zijn, maar toch maakt hij er een hype van, zodat iedereen dat ding wil hebben. Technisch vast heel goed, maar commercieel nog veel beter. Ik denk dat meer marketeers zaken van Steve kunnen leren dan techneuten dat kunnen. It's all in the presentation!!

Let's go Murphys!!

Afgelopen zondag was het tijd voor een concertje. De Dropkick Murphys waren in Nederland en dat is toch wel één van mijn meest favoriete bands. Alleen begon het bijzonder slecht, de zondag. Ik werd namelijk wakker met een flinke keelpijn, die vervolgens naar mijn oren doortrok. Toen ook vervolgens mijn neus verstopt raakte en mijn holtes vol begonnen te lopen, begon ik angstige gevoelens te krijgen, want de vorige keer moest ik DKM ook al missen door ziekte. Dus veel paracetamol erin en keelpijnpillen en ik kon het nog net trekken. Meezingen ging niks worden, maar dat nam ik op de koop toe. De start was om half vijf bij René van Hasselaar, want van daaruit zou de groep bestaande uit René de Heer, Frank, Cindy, Simon, de eerder gememoreerde René en mijzelf naar Suvarnaphum reizen om te starten met een diner. Dat was weer traditioneel goed, waarin ik de heerlijke garnalen soep en de salade van biefstuk met koriander en munt had, beide goed pittig, maar heerlijk van smaak. Aan het eind namen we toch nog een dessert, dat was alleen niet zo een goede keuze. Qua smaak gewoon wel ok, maar het restaurant was wat voller geworden en daarmee duurde het hartstikke lang voordat het dessert geserveerd werd (zoete kleefrijst) en konden we dus pas om 19.10 weg, terwijl het eerste voorprogramma om 19.30 zou beginnen.

Dus na het eten met rappe gang naar de Heiniken Music Hall. De parkeergarage was vol, maar vlakbij had iemand een bedrijfsterrein afgehuurd waar we voor 10 Euro voor de hele avond konden parkeren. Dus dat was handig. 5 minuten later waren we binnen en konden we door de security en daarna de jassen in de garderobe plaatsen. Die was gratis, ik viel bijna van mijn stoel!  Helaas bleek Cindy de sleutels van Frank in zijn jas te hebben laten zitten, dus moesten we voor de tweede keer in  de rij. Toen dat klaar was, liepen Simon en ik alvast de zaal in, om de Mahones te bekijken. Lekker muziek....voor de 25 seconde dat we deze band gezien hebben ;-). Na een drankje gehaald te hebben, namen we plaats op de tribune, als 40'er neem ik er maar op de koop toe dat men mij op dat vlak een ouwe lul vindt. Wat mij direct opviel was dat de HMH nagenoeg vol was! En dat terwijl DKM normaal in paradiso speelt voor 1000 mensen stond er nu een publiek van 3000 man in de zaal! Goed om te zien dat ook een band als deze dus best een flink publiek kan trekken! Een kwartier later ging Sick of it All helemaal los! Paste niet helemaal in de mix van Ierse Punkmuziek, maar ik hou wel van die Old school New York Hardcore. Met Lou Koller in topvorm en een gitarist die helemaal wild was, ging de ene klassieker na de andee de lucht in, mar als hoogtepunten Step Down en Scratch the Surface. Na 40 minuten was het op en kon het podium omgebouwd worden voor de hoofdact, onder begeleiding van een DJ met voorliefde voor de Dead Kennedys (California über alles!). Daarna barstte het geweld van de Ieren uit Boston los. Dat was alles overrompelend, wat een energie kwam daaruit naar voren. De ene klassieker (in ons genre dan, he!) na de andere kwam ten gehore, waarbij eigen nummers afgewisseld werden met interpretaties van "traditionals" zoals The Wild Rover en Finnigans Wake.  Wat alleen wel wennen was, was dat er geen stage divers waren, het podium was afgeschermd met een "securtiy gracht". Dus we maakten ons al op voor een andere ervaring vwb de nummers Kiss me, I'm shitfaced en Skinhead on the MBTA. Echter, daar staken Ken Casey en Al Barr een stokje voor, want zij hadden geregeld dat tijden de betreffende nummers het podium vol kon stromen met dames (Kiss me....) en met mannen (Skinhead) en iedereen voor de afsluiter Boys on the Docks! Al met al echt een super optreden!! Als liefhebber moet je dat gezien hebben. Dat ik 's avonds in bed al voelde dat het mijn keel geen goed gedaan had (zonder mee te zingen zelfs), nam ik er maar op de koop toe.