Ziekig

Ja, ik voelde het donderdag al aankomen (daarom nam ik ook wat misplaatste medicijnen :-)). Ik kreeg last van mijn hoofd en mijn spieren voelde stram aan. Vrijdag werd dat nog een stuk erger, met veel hoesten en niezen en een lopende neus, voorhoofdsholtes die vol begonnen te lopen, een brandende pijn in mijn hoofd en een flinke moeheid. Tja, een griepje onder de leden. Maar uiteraard zoveel mogelijk doorgeploegd (inclusief een kleine EFT behandeling door Ans) om me niet te laten kennen. Maar toen ik 's middags bij mijn moeder op bezoek ging om oa de nieuwe bank te bewonderen (die ziet er goed uit!!!), bleek ik ook nog eens al mijn smaak verloren te hebben (fysiek dan, hé, de goede smaak was al jaren weg :-)). Heel vervelend, want Hans had net een heerlijk gerecht klaar gemaakt, Tenminste, dat denk ik, want ik heb er niets van geproefd, terwijl mijn bord toch leeg was :-(. 's Avnonds bij terugkomst maar gelijk naar bed, zodat ik zelf Ajax niet heb gekeken (maar gelukkig las ik net dat ze 1-4 gewonnen hebben) om bij te komen. Nu net wakker en het gaat iets beter, nog wel wat hoofdpijn, een verstopte neus, veel hoesten en volle holtes, maar het lijkt of ik weer wat smaak terug heb. Dat is maar goed ook, want voor vanmiddag staat er een kaasproeverij bij Stempels in Haarlem, georganiseerd door L'Amuse en daar wil ik toch wel graag heen en dan ook nog de smaak tot me nemen!!!!

En voor hen die het zich nog steeds afvragen....

...Nee, de kettingzaag is nog niet gearriveerd! Zou vorige week gebeuren, maar toen was er bij degene waar wij de spullen kopen iets mis gegaan. En afgelopen vrijdag bleken enkele redelijk belangrijke dingen niet bij de levering uit de fabriek gezeten te hebben. Ja, zo gaat het lekker, staan al die knotwilgen er maar om te schreeuwen dat ze een keer lekker gesnoeid worden en dan komt het benodigde gereedschap maar niet. Het is toch niet te geloven ("het is er binnen enkele dagen meneer, geen probleem"). Maar goed, als alles goed gaat dan moeten e.e.a. medio volgende week aanwezig zijn en kunnen we eens een eerste boompje uit zijn lijden verlossen :-). Ik ben benieuwd!!!

La Storia

Vrijdagavond 29 oktober was weer een "Old Boys Network" dag. Tenminste, voor de vier musketiers van Amerika 1993 :-): Simon, Frank, René en ikzelf. Het is toch geweldig dat de groep al zo lang bij elkaar is en dat het altijd een feest is als we samen dingen doen. Het is mooi om zulke vrienden te hebben, waarmee je een lange geschiedenis hebt en terug kan vallen op soms de meest stupide zaken uit vuige verledens en daar echt krom van het lachen om liggen. Nou, voldoende sentimenteel geneuzel, waar kwamen we ook alweer voor? Oh ja, eten!!! Afspraak tussen ons is dat om de beurt iemand een restaurant kiest waar we gaan eten. Dus minimaal één per kwartaal. Deze keer viel de eer ten deel aan Frank. Waar we over het algemeen toch in Amsterdam uitkomen (tenzij Simon het bij hem thuis organiseert, zoals twee keer geleden, nog steeds" much respect"  voor Adje!!), had Frank deze keer voor de metropool Wijdewormer gekozen. De culinair kenner onder ons denk...hmm...Wijdewormer, daar is Neck toch een onderdeel van, en daar zit Mario's, de enige Italiaan die ooit een ster in Nederland heeft gehad? Dat klopt als een zwerende vinger!! In mijn enthousiasme was ik in de veronderstelling dat we daar zouden gaan dineren, maar Frank had gekozen voor La Storia, de dependance van Mario's, die door zijn jongste zoon gerund wordt. En ik denk dat dat een uitstekende keus was, want het geluidsniveau van onze groep ligt toch hoger dan een sterrenrestaurant.

Ik haalde René op  om kwart voor zeven en we reden zonder problemen naar het rustieke Neck. Het was even zoeken waar we konden parkeren, want er was geen parkeerplaats direct bij het restaurant, maar op een paar honderd meter was er voldoende plek. Geen nood, de weg terug was geen probleem om te vinden, en het gaf René en mij de tijd om even in te checken via FourSquare (tip: als het donker is en je wilt inchecken in FourSquare, kijk dan niet alleen naar je telefoon maar let ook op de weg, anders ga je op je snufferd omdat je een paaltje over het hoofd ziet...). Om half acht waren we in La Storia, maar alle tafels waren nog bezet. We moesten een beetje in de gang wachten, maar onze droeve hazen blikken waren zodanig, dat enkele aardige autochtone dorpsbewoners ons uitnodigde om aan de tafel bij hen te gaan zitten. Dat heb ik in Amsterdam niet vaak meegemaakt. Frank en Simon waren nog onderweg, dus had ik nog even de tijd om met Berber te mailen om te zien hoe bij Rabobank de implementatie van onze Tridion Migratie liep (haar team was toen inmiddels al een kleine vijf uur bezig, gelukkig liep het voorspoedig, ik voelde me nl wel een klein beetje bezwaard dat ik er niet bij was). De mannen uit Volendam kwamen echter snel ter plaatse en nadat onze tafel ontruimd was, was na een korte discussie met de maitre de keuze gemaakt. We namen het speciale menu, wat we nog wat specialer maakten door er een extra gang vooraf (soep) en achteraf (Italiaanse kaas) aan toe te voegen.

Ik kan niet anders zeggen dan dat de kwaliteit van het eten bijzonder goed was. Het begin was een grote selectie antipasti, met daarbij klassiekers als Vitello Tonato, rundercarpacio, buffel mozarella en gegrilde groenten, maar ook een paar leuke specials, zoals een bitterbal van olijven! Een goede start, die door een goede tomatensoep opgevolgd werd. Tussen de gangen door kon ik nog even mijn kennis van de Italiaanse les toepassen, met een ciao tutti en belissimo voor de man die een stukske live muziek voor ons kwam spelen! Het tussengerecht was een tagliatella met wild zwijn voor mijn maten, terwijl ik de ravioli met pompoen (het was tenslotte Halloween...nou ja, bijna) nam. Erg goed, maar deze gang vond ik wel erg weinig. Het hoofdgerecht was kalfsvlees met daarbij geroosterde aardappels en groenten (mn brocoli en paparika) in een deeglaagje.Ondertussen hield ik de sms in de gaten , aangezien T-Mobile in Neck niet de beste 3G verbinding aanbied, om te zien dat de Tridion migratie nog steeds goed liep en de pizza's in Zeist ook al op waren :-). Daarna kwam een kleine selectie aan Italiaanse kazen. Mijn tip aan La Storia is om daar of afscheid van te nemen of iets meer aandacht voor in te plannen. De selectie was weinig verrassend, de kwaliteit redelijk, maar met name dat de bediening in eerste instantie alleen wist wat de Parmazaanse kaas was en de rest niet, dat vond ik wel een beetje schunnig. Het dessert was er uiteindelijk in twee delen: eerst een deel wat voor ons allen op tafel werd gezet (met oa een goede Tirmisu en chocolade soesjes en als tweede voor Frank, Simon en mij nog een coupe met ijs toe.

Al met al een zeer geslaagde avond, waarbij we als laatste het restaurant uitgeveegd werden zo rond ene uur of twaalf. Ik ben zelf als volgende aan de beurt om in het eerste kwartaal van 2011 een locatie te vinden. Ik ga eens op onderzoek uit, tips zijn natuurlijk welkom.

Even een foutje

Op kantoor ging het vandaag even helemaal fout. Zo rond een uur of elf begon ik te voelen dat er een stevige hoofdpijn aan zat te komen.  Om dat tegen te gaan, want ik had nog wat belangrijke afspraken te gaan deze dag, nam ik even een paar stevige medicijnen en vooruit, ééntje toe voor de zekerheid. Snel daarna begon ik me echt een beetje raar te voelen. Ik werd flink sloom, waardoor ik wel erg rustig en relaxed begon te praten (mensen wisten niet wat ze overkwam :-)), maar het was ook erg moeilijk om mijn focus op zaken te houden en mijn gedachten te ordenen. Een controle later, kwam ik erachter dat ik het verkeerde doosje medicijnen had gebruikt en de dosering (codeine) drie keer zoveel bleek te zijn als ik had gedacht. Toen ik tegelijk begon te zweten en te rillen van de kou, wist ik dat dit niet goed ging. De verdere verhandeling laat ik even achterwege, maar ik be veilig vanuit Rabobank thuis gekomen, waar het de hele avond heeft geduurd voordat e.e.a. uitgewerkt was. Geen feest. Volgende keer toch voorzichtiger zijn en goed kijken wat ik in mijn mond stop.

Foursquare

In het kader van een verdere stap in de sociale media, was ik enige tijd geleden begonnen met het gebruiken van feest.je. Ik wist dat dat de Nederlandse variant van FourSquare was, maar uit vaderlandslievende overwegingen, wilde ik toch voor het homegrown product staan. Maar die bleek toch wel erg buggy te zijn en in FourSquare kwamen steeds meer mensen die ik kende en bleken ook heel veel Nederlandse plekken al opgevoerd te zijn. Dus, dan toch maar in de traditie van "the world is flat" overstappen naar de internationale versie. Het werkt voor mij in ieder geval wel verslavend. Zoals gezegd zijn er al veel spots opgenomen in FourSquare, maar je maakt net zo makkelijk een een nieuwe spot aan! Zo heb ik afgelopen weekend de winkel van Bart Duivenvoorde, Duivshoes, opgevoerd, toen ik daar mijn schoenen ging halen. Mijn hoogtepunt van opvoeren is Headoffice DJTC, mijn kantoor aan huis, waar ik nu natuurlijk degene ben die het meest ingecheckt is (dan krijg je de titel "Mayor"). Je kunt ook een aantal batches in Foursquars verdienen. Vanavond scoorde ik batch nummer vier, de swarm badge, als je op ene locatie zit waar minimaal 50 andere ook ingecheckt hebben. De gebeurtenis: Ajax-Heerenveen en de check in  was in de Amsterdam Arena :-). Natuurlijk een bepaalde vorm van exebionisme, maar ja, is facebook, twitter en je eigen blog hebben dat ook niet :-). Uiteindelijk gaat het erom dat je er plezier in hebt, ook al is het maar voor een beperkte tijd. Tot nu toe heb ik dat er in ieder geval in. Altijd leuk om een keer te proberen, uiteraard gratis als app te downloaden en werkt uitmuntend op de iPhone.

Gokschuld is ereschuld

Hoewel het plaatje anders doet vermoeden, gaat dit niet over het casino of mij, bijzonder korte maar wel net winstgevende periode als internet pokerspeler. Nee, afgelopen maandag maakte ik een kleine weddenschap met één van de testmanagers in mijn programma, de illustere Wouter Lahpor. Mijn blog kwam ter sprake en het feit dat de formele volgers een beetje stagneerde (wel veel meer mensen die lezen zonder zich "officieel" te registreren). Ik daagde Wouter uit alle testers zich als volger aan te laten melden, met als tegenprestatie dat als dat voor het einde van de week een feit zou zijn, ik het testteam zou trakteren op een lunch bij Tai Soen. Dat bleek niet tegen dovemans oren gezegd, want vandaag kwam Wouter triomfantelijk langslopen dat "het geregeld was". Een snelle blik op de volgers liet zien dat hij gelijk had! Potverdikke, dat had ik niet zo snel verwacht! Maar, zoals geschreven, gokschuld is ereschuld, dus de lunch staat inmiddels op 4 november gepland. Met 11 man (het valt op dat Onno inmiddels al door hen uit de groep gestoten is, zo zie je maar, uit het oog uit het hart :-)) gaan we een lekker dim sum maaltijd gebruiken. Mooi werk mensen en ik ga mijn part of the deal dan ook zeker waarmaken!

Een oproep!

Lezers van het blog. Even een herinnering om jullie input te verkrijgen. Afgelopen weekend vroeg ik om input om een keuze te maken tussen een Mac machine of een Windows machine. Inmiddels heb ik face to face wat gehad en via Jeroen Neijts al de eerste input op het blog gehad. Bij deze het verzoek aan alle lezers om bij het betreffende onderwerp ook jullie commentaar op het blog te plaatsen en er een leuke discussie van te maken! Ook de mensen die normaal de updates in de mail krijgen of de "leechers" die met name meelezen :-), doe eens gek, gooi je haar los en spui je mening. Ik ben erg benieuwd, Apple adepten, laat eens flink van je horen!!!

Agile ontwikkelingen

Sinds begin dit jaar wordt binnen mijn programma op diverse plekken software ontwikkeld gebruik maken van de Agile ontwikkel methodiek. Tot nu toe erg succesvol. Omdat de lezers van mijn blog denk ik in twee categorieën uiteen vallen (de ene helft weet al wat het is en de andere helft "couldn't care less") laat ik de inhoudelijke verhandeling even achterwege. Wat wel opvallend en in het oog springend is, zijn de fysieke verschillen die zich de afgelopen tijd hebben voorgedaan. Meest opvallende zijn de borden die overal op de zevende verdieping van Jansoensborch te vinden zijn. Deze borden hebben de plek ingenomen van vele planingen in MS-Project of Open Workbench en dat op zich is al winst (iedere projectmanager die tijd spendeert aan schijnzekerheid van zo'n tool mag direct op straat gezet worden!!). Ieder project heeft inmiddels een eigen prikbord gekregen, waarmee we Overtoom ongeveer leeggekocht hebben en mijn assistente Nathalie tot waanzin wordt gedreven als er een projectmanager voor haar bureau staat voor een bestelling (ook met de benodigde 3M stickers om alle acties op op te schrijven).

Overigens krijg ik wel flash backs naar vorige levens (denk ik...). De borden hebben de plaats ingenomen van  de kampvuren die vroeger door holbewoners (het projectteam) aangestoken werden. De stam (het team) verzamelt zich om het  vuur (het bord) heen om te bespreken hoe de jacht (het project) ervoor staat en wat ze eraan gaan doen (de planinng) om voldoende eten te hebben voor de winter (het resultaat dat het project moet halen). Er is dus een fysieke gemeenplaats om zaken te bespreken en ik moet eerlijk zeggen: dat werkt toch echt vele malen beter dan al dat virtuele geneuzel, het werkt uiteindelijk toch het best om mensen gewoon in de ogen te kunnen kijken. Interessant om te zien hoe we deze beweging uiteindelijk gecombineerd krijgen met twee andere bewegingen: het nieuwe werken en offshore ontwikkeling. Genoeg te doen dus nog!!

Schoenmaker blijf bij je leest

Twee weken geleden werd ik gebeld door Bart Duivenvoorden van DuivShoes. De leesten om mijn schoenen te maken waren iets vertraagd. Nu heb ik gelukkig nog wel een paar paar staan, dus het was geen ramp. Kwaliteit over snelheid in dit geval! Vrijdag stond Bart echter op mijn voicemail dat de leesten aangekomen waren en dat hij ze even met mij zou willen bekijken. Na een telefoontje zo rond half tien 's avonds (mooi als je iemand dan nog kan bellen over werk) spraken we af dat ik zaterdag langs zo komen bij Bart zijn vader in de winkel om de leesten te bekijken en dan met name de spitsheid van de neuzen. Dus nadat ik vanochtend met Jeroen op zwemles was geweest, toog ik naar de Nieuwstraat 10 in Haarlem. Daar was Bart bij zijn vader in de zaak aan het werk, maar hij kon natuurlijk even vrij maken om e.e.a. door te nemen. Hij was al begonnen het ontwerp op de lijsten te tekenen. De neuzen bleken goed te zijn, zeker niet te spits toelopend. Dus gelukkig waren er geen wijzigingen nodig. Over 2,5 week zou de schoen klaar moeten zijn voor de eerste pasronde. Ik ben zeer benieuwd naar het resultaat, hopen maar dat er een tussensprintje mogelijk is!

Apple versus Microsoft

Zoals de lezer van het blog inmiddels is opgevallen, heb ik inmiddels een softspot voor Apple producten. Een iPod heb ik al ongeveer vanaf de introductie en die is niet meer uit huis weg te denken. De iPhone 4 blijft all in all de beste smartphone ter wereld (overall dan, als het sec email was zou het de Blackberry zijn, maar ja, dat is het niet hé), zeker voor privé gebruik. En de iPad wordt ook een stuk gereedschap dat niet meer weg te denken valt bij mijn werk, studie en thuis (en dat geldt ook voor Daan en Jeroen alweer helemaal bezig zijn Angry Birds te kraken, ook de Halloween versie). Dat brengt mij in dubio. Wordt het tijd dat ik ook met mijn laptop naar een MacBook overstap? Een paar jaar geleden kreeg ik een MacBook van Jeroen Ghijsen maar omdat ik de MacBook en mijn Sony Vaio naast elkaar gebruikte en de Vaio toch wat vertrouwder was ben ik er nooit naar over gegaan. Dus op die manier heeft de MacBook nooit een "eerlijke kans" gehad. Inmiddels heb ik door iPod, iPad en iPhone alweer zoveel Apple ervaring met de besturingssystemen dat die drempel laag lijkt.

Een bezoek enkele maanden geleden aan de Apple Store in Haarlem gaf geen uitsluitsel. Toen ik vol met koopsignalen de winkel binnenstapte en vroeg wat ik nou zou gaan merken als ik van Windows naar Mac OS over zou stappen was het antwoord: "Nou, als u er gewoon Office voor Mac op zet, dan haast helemaal niks!!!" en dat werd als een premium gebracht, terwijl ik toch wel iets zocht wat me over de drempel zou helpen om zo een machine aan te schaffen. Dat was een dusdanige afknapper (de mensen in de Mac Store in Haarlem zijn wel wat minder betrokken bij het merk dan ze in new York en Boston waren, en in Amsterdam zijn ze de arrogantie ten top).

Dus: ik blijf op zoek naar argumentatie om tot een wissel over te gaan. Integratie met de andere apparaten is natuurlijk veel beter (Omnifocus hebben we bijvoorbeeld niet op het Windows platform), de machine ziet er wellicht net, maar dan ook net, iets meer sexy uit dan de Vaio en je hebt zeker veel minder last van spyware en virussen dan met Windows. Maar wie geeft mij meer inzicht om de stap wel of niet te nemen. Ik daag jullie graag uit om de dialoog met mij aan te gaan! Kom maar op met de replies!!!!

Nog een after diner toevoeging

Na het verslag van gisteren over La Rive kwam ik erachter dat ik toch nog iets vergeten was om hier in op e nemen, wat toch wel de moeite waard was. Enerzijds is dat een mooie foto van het dessert wat gisteren niet lukte om te uploaden, maar anderzijds ging het ook over het tempo waarin gerechten geserveerd werden. We begonnen zo rond zeven uur met aan tafel gaan en ik vond dat, toen er om half negen al vier gangen doorheen waren we wat aan de snelle kant gingen, want ja, dan had je nog maar drie gangen te gaan. Maar het bleek allemaal goed uitgelijnd te zijn, omdat de gerechten daarna wat langer duurden (bijvoorbeeld de selectie op de kaaswagen werd door sommige aan tafel aangegrepen om eens goed een mooie en fijne selectie te maken, en er werd ook lekker lang van genoten!!) om voor te bereiden, er nog enkele amuses tussendoor kwamen en ook de koffie met friandises natuurlijk nog steeds een gang was. Uiteindelijk was er niets gehaast en werd alles goed getimed uitgeserveerd en vertrokken we rond half twaalf uit La Rive. Ook daar dus hoge punten voor de bediening en gastvrijheid van La Rive.

La Rive

Donderdagavond was ik te gast bij één van de meest bekende restaurants van Nederland. Nee, ik bedoel niet Café Loetje (bekend van de biefstukken, ook een aanrader, binnenkort een keer naar toe gaan voordat ik naar Italiaanse les ga, want dat zit daar 25 meter vanaf!!!), maar La Rive, dat gevestigd is in het Amstel Hotel. Het was even een tochtje door een druk deel van Amsterdam (en ja, dat is nog wat extra druk op donderdagavond). Bij aankomst kon ik de sleutels van mijn auto gelukkig gewoon aan de portier geven, die ervoor zorgde dat de auto geparkeerd werd. Daarna kon ik voor het eerst in mijn even het Amstel Hotel van binnen bewonderen. Jemig, ik ben daar heel vaak met de tram langs gereden op weg naar Amsterdam Oost (naar de befaamde Snoek en later Wonderland). Kan niet anders zeggen dan dat het er prachtig uit ziet.

We werden via de lobby naar het restaurant geleid. Vooraf konden we nog even de toiletten bewonderen (never pass up an opportunity...) en die waren al bijzonder fraai ingericht. Een moment later zaten we in het restaurant en alle ideeën die je hebt over een klassiek ingericht en bijzonder chique restaurant komen daar tot uiting. Dat was van de kroonluchters en de damasten tafellakens en servetten tot aan de in jacket met vlinderdas geklede maître. Zou dit uiteindelijk professioneel maar wel koud en kil overkomen? We gingen het ervaren. Vanaf onze tafel hadden we een bijzonder mooi uitzicht over de Amstel en dat was de setting voor uiteindelijk een echte "dining experience"! Na de start met een diversiteit aan amuses (waaronder een heerlijk stukje buikspek en een bonbon van tonijn) bekeken we de kaart en was keus keus snel gevallen.

Het werd het Menu Alliance, waarin zeven signature dishes van chef Roger Rassin, die zich een waardig opvolger van Ewin Kats hierin toont. Ted Bunnik, de sommelier, zocht er een paar zeer mooie wijnen bij, waarin een aantal enkele koppige flesjes zaten! De start was uitstekend met twee gangen waarin kreeft en de alom geprezen Sint Jakobsmossel centraal stonden (deze laatste met een heerlijke saus van groene bloemkool). Een briljante start van het menu. Na een gang vis begonnen we aan het vlees. Dat was wel bijzonder, want de laatste tijd is mij opgevallen dat de menu's bij de sterren restaurants steeds meer vegetarisch en vis serveren, dus twee stevige gangen is tegenwoordig een uitzondering. De kalfssukade op een bed van risotto was geweldig. Uitstekend gekruid en zo mals, dat je hem naar binnen kon zuigen. Ik vraag me af hoe lang dit heeft staan "pruttelen", dat moet bijna dagen geweest zijn! Voor mij het hoogtepunt van het menu. Het hoofdgerecht, als je daar in een zeven gangen diner van mag spreken, was een prachtig stuk reebok met een coating van olijf.

Na de reebok kwam de kaaswagen langs en deze was bijzonder uitgebreid. Goed om te zien dat ook La Rive de kaas grotendeels bij L'Amuse betrekt (voor de liefhebbers: L'Amuse organiseert op 31-10-2010 een kaasproeverij in Haarlem bij Stemples, deze is helaas volgeboekt, maar binnenkort komt er weer een volgende). De laatste gang zou een bereiding van vijg zijn, maar tijdens het diner had ik gezien dat er ook een "ijswagen" was waarin zes verschillende soorten ijs geserveerd werden. Nou, dat was geen probleem om te wisselen en ik kreeg een heerlijke selectie van drie smaken roomijs en drie smaken sorbet ijs voorgeschoteld. Zelden heb ik zo heerlijk zuiver van smaak ijs gegeten. Een absolute aanrader voor iedereen die hier gaat dineren!!

Was er niets aan te merken op La Rive? Ik kan weinig bedenken. Misschien had de brigade in moeten grijpen toen twee dames wel erg aanwezig waren tijdens het diner en uitvoerig begonnen te flirten met vier mannen aan de nabije tafel. Zo erg zelfs, dat het er op leek dat de dames uitvoerige sales voor de komende nacht aan het bedrijven waren :-). Maar goed, daar heb je natuurlijk maar beperkte invloed op. De zwart witte brigade is zeker niet kil en afstandelijk, wel super professioneel, ter zaken kundig, maar kan uitstekend op de mensen aan tafel inspelen (ik kon me ook niet aan de indruk onttrekken dat ze brigade het ook wel erg gezellig bij ons aan tafel vind :-)). Ook al lopen ze telkens met witte handschoentjes aan en wordt het woord "alstublieft" wel heel erg vaak uitgesproken. Maar de gezelligheid van een Vermeer, Vinkeles of De Nederlanden heeft het net niet. Samengevat: het was geweldig en een hele bijzondere ervaring en ik zal zeker nog terug komen, maar een "tweede huiskamer" zoals de eerder genoemde restaurants zal het niet worden. Maar absoluut "highest recommendations"!!!!!

Rampspoed en verschrikking!!!

Ik heb al een paar keer geblogd over mijn verschillende hulpmiddelen bij communicatie. Een van mijn favorieten is de Blackberry. Er is nog steeds geen betere kleine emailmachine op de markt. Toegegeven, je kunt er aardig mee bellen (maar meer ook niet) en de toegang tot internet is kloten van de bok, maar voor het beantwoorden van VEEL email is er geen betere machine die je in je broekzak kunt bewaren! Nu is de Rabobank enkele tijd geleden overgegaan op standaardisatie op het Windows Mobile platform (ik onthou me van commentaar :-)), maar de Blackberries die in de markt waren, mochten nog opgebruikt worden. Dus ik was bijzonder voorzichtig met en zuinig op mijn mooie zwarte apparaat. Een half jaar geleden maakte de blackberry al een keer een stuiter toen ik op de fiets zat en hem liet vallen, en sindsdien was hij wat brak aan het worden. Maar tot eergisteren liep hij nog goed. Toen begin de ellende, want de trackball begin het te begeven. Hij ging nog wel naar boven toe, maar naar beneden, ho maar. uiteindelijk lukte het wel, maar je moest wel 234 keer met je duim naar beneden scrollen. Dat werd niet meer beter. Toen vervolgens ook het toetsenbord begon los te laten en de letters niet meer herkende en ook de achterkant  er steeds afviel, was het einde van mijn goede email vriend uiteindelijk gekomen. Met tranen in mijn ogen moest ik hem terzijde leggen. Gelukkig had ik de mail nog op mijn iPhone en iPad, maar ik heb inmiddels wel een HTC Snap via mijn secretaresse aangevraagd. Het is een slechte Blackberry kloon en het zal wel even wennen worden, maar het is niet anders. Tot ziens, goede vriend!!!

Feest!

Helaas, te laat m een blogpost te maken, glij nu mijn bed in, na een feestje van Ajax!!! Eindelijk weer eens een overwinning in de Champions League!!!

Omnifocus

Zoals nu al een paar keer gezegd gebruik in mijn iPad steeds meer en meer. Tegenwoordig neem ik hem ook steeds meer mee naar vergaderingen. Een van de dingen die dit erg gestimuleerd heeft, is OmniFocus. Plat gezegd is het een taak management applicatie, die op een snelle manier het je toestaat om je actielijst vast te leggen, maar die ook heel erg goed je zaken laat groeperen en categoriseren. Daarmee is het een briljante vervanger van een papiertje waar je je actiepunten opschrijft en die daar ook echt nog iets aan toevoegd, tov van vele andere applicaties, die het alleen maar digitaliseren. Met de Omnifocus server service, kun je de tasks ook uploaden en op alle devices waarop je OmniFocus hebt draaien synchroniseren (ik heb dat nu op de iPhone en de iPad, maar er is ook een Mac versie). OmiFocus werkt erg intuïtief, waardoor het gewoon fijn aanvoelt om ermee te werken. je doet het simpelweg gewoon graag en dat had ik tot voor kort eigenlijk bij geen enkele applicatie die hiervoor bestemd was (al helemaal niet het gedrocht wat Outlook heet, daarin is task management echt heel slecht). Vincent Oostindië, onze lead architect en mijn technisch geweten bij Rabobank en ook een fervent OmniFocus gebruiker wist het mooi te formuleren: als je OmniFocus gebruikt om daar al je gedachten en acties in vast te leggen, geef dat je een mentale rust dat je niets van belang gaat vergeten. Kan ik alleen maar onderschrijven. iPad en iPhone gebruikers: OmniFocus is niet te geef (ik geloof dat de iPad versie 35 dollar kost), maar het is echt zoveel beter dan veel van de applicaties die wel veel beloven maar het niet waar maken, dat deze investering zeer de moeite waard is. Voor mij een killer app op de iPad.

Met pijn in het hart

Vandaag had ik even een "pijn in mijn hart momentje". Het was vandaag de tijd voor de halfjaarlijkse kleding wissel. Helaas is de ruimte in mijn kledingskast te klein om alle kleding in op te bergen. Dus ieder half jaar (lente en herfst) nemen we de kast door en verhuizen een aantal kledingstukken naar de vliering. Echter, deze keer lukte dat zelfs niet. De ruimte was echt op, anders dan dat we echt in de kamer moesten gaan stapelen of zaken naar het kantoor brengen. Er was nog maar één optie over: het afscheid nemen van een aantal kledingsstukken. Met een zwaar hart moest ik door met name door al mijn truien, vesten, sweaters en hoodies lopen om de keuze te maken welke mocht blijven en welke weg moest. Dus na een half uur wikken en wegen, was de selectie gemaakt, waarbij mij opviel dat veel van mijn Gaastra kleding uiteindelijk "the cut" niet haalde en uit mijn kast verdween. Om het een beetje meetbaar te maken: er gingen vier Albert Heijn boodschappentassen (niet de plastic variant maar de "big shoppers") uiteindelijk naar beneden. Nou ja, er is in ieder geval weer wat ruimte, ik ga me voornemen om niet binnen een paar maanden de boel weer vol te hebben liggen. Gelukkig hou ik niet zo van winkelen :-)).

The texas chainsaw massacre....(in Halfweg)

Soms doet goed gereedschap heel veel plezier. Zo stofzuig ik iedere zondag met veel plezier onze beneden verdieping, simpelweg omdat het met de Delphin leuk is om te doen (eenvoudig en je ziet resultaat, een betere motivatie is er niet!!!).  Vandaag heb ik weer zo een moment gehad. Een tijdje geleden dacht ik dat het wel leuk zou zijn om zelf de knotwilgen te gaan snoeien. Nu hebben wij veel knotwilgen (meer dan 30) en als je ziet hoe dik de takken inmiddels geworden zijn nadat ze twee jaar geleden kaalgesnoeid waren, dan is dat best indrukwekkend. Om toch de proef op de som te nemen heb ik het een paar wegen geleden met traditionele middelen geprobeerd (lees snoeischaar en handzaag), maar daar was ik snel van genezen. Alleen met een kettingzaag was hier op normale manier doorheen te komen. Maar ja, een traditionele kettingzaag is loeizwaar, stinkt een uur in de wind (en jij daarna ook), moet je steeds bijvullen met benzine en e ziet eruit als Leatherface. Dat moest anders kunnen. Gelukkig bleek de eigenaar van de zaak waar wij onze maaimachine in onderhoud hebben (Peter) een leuk alternatief te hebben: namelijk een kettingzaag op een accu, van het merk Pellenc. Omdat het nogal een aanschaf was, kwam Peter even een demo geven (en nee, dat is in dit geval niet iets met agile ontwikkeling). De accu op de rug gebonden als een rugzak en vervolgens de accessoires eraan aansluiten. Te beginnen met een kettingzaag op een uitschuifbare stang om goed bij de hogere takken te kunnen komen. Mijn God, wat een kracht kwam daar op te staan.

Waar ik normaal vijf minuten bezig was en dan in frustratie de zaag op de grond gooide, vloog de tak met een doorsnee van 10 centimeter er in 3 seconden af. Wauwwww, dat spreekt een man aan!! Nog een paar takken later was ik "in the flow". Het moest niet gekker worden, dus maar even snel een ander hulpstuk erop zetten. Dat was de handkettingzaag, met name ook geschikt om takken aan stukken te zagen die te dik zijn voor de hakselaar. Dat was ook een genot om te doen, hij vloeg door het hout heen als een Laguiole mes door een malse biefstuk in café Loetje. Tja, het zal wel een manneding zijn, maar ik was gelijk verkocht, want een prachtig stuk techniek. Na de demo was het daarom ook maar kort nazitten en even onderhandelen (om toch nog een paar honderd euro van de prijs af te krijgen), maar binnen tien minuten was de deal gesloten. Maandag gaat de bestelling de deur uit en eind deze week moeten de spullen binnen zijn. Ik kan niet geloven dat ik het zeg, maar ik kan al bijna niet wachten om aan d slag te gaan!

Enne....Willie, bedankt voor de bijdrage bij de aankoop van de spullen, much appriciated!!!

iPad en Moleskine

Zoals gezegd: I love my iPad. Ik merk dat ik hem naast de apps steeds meer de iPad als notitieblak gebruik. Zo heb ik geen schrijft voor mijn Italiaanse les, maar de aantekeningen doe ik digitaal. wel handig als je dan Pages erop hebt staan (hoe lang nog voordat ik helemaal naar de Mac overga..?). Er zijn twee dingen die ik nog vervelend vindt. Ik heb toch af en toe gewoon een papiertje nodig om iets op te schrijven of een tekening te maken (dat gaat toch wel iets te ver om dat op de iPad te krijgen). Maar nog belangrijker, ik kan mijn opschrijfboekjes niet meer gebruiken, en dat gaat ook tegen mijn gevoel voor esthetiek  in. Dat is een fllinke stap, dus meestal loop ik nu met beide rond, maar dat is ook weer zo wat. Gelukkig, gaan de vrienden van Moleskine ons helpen! Zij zien natuurlijk ook een omzet die naar beneden gaat, dus wat doe je dan? Exact: if you can't beat them, join them! Moleskine gaat dus iPad (en ook iPhone) hoezen maken! Je kunt je iPad erin doen en dan lijkt het net of je een notitieboekje van Moleskine bij je hebt. En dat is ook zo, want aan de andere kant van de houder zit een notitieblok met het traditionele Moleskine papier. Dat is al bijna de gadget van het jaar (nou ja, na de iPad zelf en de iPhone4 dan natuurlijk). Binnenkort via Amazon te bestellen. Ik heb me al voor de pre-order ingeschreven!! Deze MOET ik hebben!!!

Schaatsen voor Jeroen

Gisteren ging Jeroen voor het eerst naar schaatsles. Op de één of andere manier had hij te horen gekregen dat zijn vriendin Aniek op schaatsles (op de schaatsbaan van Haarlem) ging en de kleine meester had in zijn hoofd gehaald dat hij dat dan ook wilde. Ik kon vanwege een training niet mee, dus Ans bracht hem erheen. Gezien het tegendraadse gedrag van Jeroen, hadden we wel een beetje angst dat wanneer hij de schaatsen aan zou moeten, hij gelijk in de contra mine zou gaan (zoals bij ballet de laatste tijd, daar stoppen we ook maar mee). Maar het tegenovergestelde was het geval (hoewel hij een beetje bang was om door het ijs te zakken :-)). Jeroen trok zijn schaatsen aan en......schaatste zo maar weg! Geen stoeltje nodig, geen rekje, nee, gewoon hopakee, daar ging hij! Zonder problemen schaatste hij zomaar weg van Ans. eerst natuurlijk een klein beetje onwennig en houterig, maar al heel snel maakte hij mooie rondjes op het ijs. Zeker nadat hij een paar oefeningen met de lerares had gedaan (onder andere het nadoen van dieren op het ijs). Jeroen dacht nog even dat hij met een rekje moest, maar daar was hij vanaf de start al gewoon te goed voor. En dat zonder dat hij daarvoor ook maar één minuut op een schaats had gestaan. echt geweldig om te zien! Gelukkig had Ans e.e.a op de gevoelige plaat vastgelegd, en daarin kun je zien dat hij in een uur tijd ook alweer hele grote verbeteringen maakt. Hij is ook totaal niet bang om te vallen en staat daarna ook gelijk weer soepeltjes op. Jeroen vond het echt helemaal geweldig en weet nu zeker dat hij lekker op schaatsles wil blijven. Om iedereen de kunsten van Jeroen te kunne laten zien, hebben we natuurlijk een filmpje op Youtube gezet. Snel kijken, dan kun je zeggen dat je al heel vroeg de opvolger van Sven Kramer of Evan Lysacek hebt gezien!

Agile Product Owner

Vandaag was er een unicum. Voor het eerst in vijf jaar tijd nam ik weer eens deel aan een training! Waar ik zeker in mijn eerste jaren bij CMG helemaal doodgeknuffeld werd met diverse opleidingen, heb ik dat de laatste jaren minder gedaan. Mede ook omdat ik eigenlijk vind dat ik in mijn hele leven twee goede trainingen heb gehad: de training voor programma managers aan de Erasmus Universiteit en Tactisch Omgaan met Commerciële Mogelijkheden, de beste sales training die vanuit Nijenrode gegeven werd. De rest was allemaal in de range van aardig tot banaal en daarom geloof ik er ook niet zo in, ik ben grotendeels een autodidact. Vandaag (en morgen) maak ik ene uitzondering en ben ik op de cursus Agile: Product Owner. Ik geloof heilig in de principes van Agile ontwikkeling (los van het sticker dat je erop plakt, dat helpt mn om het tastbaarder te maken, te implementeren en te verkopen) en de rol van product owner is een zware. Daarom was ik ook blij dat de twee zwaarste trainers van Xebia voor de groep stonden. Dat bleek ook nodig, omdat er veel interactie en discussie was. Er was een goede sfeer en er werd veel uitgewisseld, in een sfeer van respect, maar daardoor durfden we elkaar ook te challengen (ook de docenten). Wat dat betreft een dag wel besteed en ik ben benieuwd hoe het vervolg morgen gaat, dat zal "the proof of the pudding" zijn.

De Indiaan

Na het festijn van zaterdagavond, was de zondag redelijk rustig. Ans en Hinkje gingen aan de slag met het uitwerken van hun opdracht voor Gunny en Edward en ik had de tijd om wat werk te verzetten voor de beste bank van Nederland plus mijn Italiaanse huiswerk te doen (wat is er een verschil tussen un, uno, un'en una zeg....). Om een uur of half vier ging Hinkje terug naar Zutphen en vertrokken Ans en ik naar de Pijp om eens te kijken hoe Daan en Jeroen en natuurlijk ook opa en oma het maakten. Na flink naar een parkeerplaats gezocht te hebben waren we om 16.00 uur op de plaats van bestemming. De stemming zat er goed in, Daan en oma waren in een heftig potje Spongebob Squarepants Monopoly verwikkeld en wonder boven wonder, Daan kwam er als winnaar uit tevoorschijn. Nadat bij Hans en Leny de stoel en bank waren opgehaald (ze krijgen maandag nieuwe meubelen, dus deze moesten eruit en een kennis uit het café kon ze goed gebruiken) werd het tijd om het eten te gaan halen. Omdat Ans goede ervaringen met de Indiaan in de Albert Cuypstraat had (en als mentale steunbetuiging aan mijn Rabobank collega's die zondag naar Chennai waren afgereisd :-)), besloten we die voor het hele gezin te proberen. Toevallig had ik de vorige dag de Special Bite die ik van Berber heb gehad nog doorgenomen en daar bleek Balti House, het Indiaase restaurant in kwestie, als de beste in Amsterdam beschouwd te worden. Dus daar gingen Hans en ik, op pad.

Uiteraard sprak de eigenaar geen Nederlands, maar in mijn beste Indiaas Engels stond ik hem te woord en zag je de beste man zich gelijk helemaal thuis voelen :-). Qua inrichting is het een restaurant waarvan je denkt dat je zo een willekeurig indiaas restaurant binnen bent gelopen in Londen of Birmingham. Er wordt nog net geen "oy, you ginne paay fer thet" geroepen. We bestelden de kroonkeuzen van de kaart, te weten Chicken Tikka Massala, Chicken en Mushroom Balti, Tandoori mixed grill en een vegetarische curry. Daarbij basmati rijst en Bombay aardappels en drie verschillende soorten nans.  Het duurde een kwartiertje ter bereiding, dat viel erg mee. Ik was wel blij dat we het thuis op gingen eten, want de stoelen waren kwalitatief uitermate teleurstellend en de muziek was verschrikkelijk, nog los van het feit dat die telkens bleef hangen. Alle gerechten waren goed tot zeer goed. Het was lekker pittig, maar niet té. De Balti was heerlijk, hoewel de aardappels iets meer doorgekookt hadden mogen worden, zoals ze wel bij de bombay aardappels goed gekookt waren. De kip was lekker mals, dus de Balti was echt een aanrader. Dat de andere gerechten ook ok waren, bleek wel uit het feit dat er niets weggegooid werd. Al met al goed eten, natuurlijk geen sterren maaltijd maar dat wil je ook niet iedere avond, maar ik zou hier denk ik niet in het restaurant zelf de maaltijd nuttigen, anders dan bijvoorbeeld met de comic club, want dan wordt je gek van de stoelen en de herrie die muziek voor moet stellen. Maar ja, daar storen Frank, Simon, René en ik ons zelden aan :-).

Relaxed en Vinkeles revisited

Zaterdag was het tijd voor een uitje. Daan en Jeroen hadden al een tijd zitten vragen of ze een keer bij oma Leny en opa Hans mochten logeren en gisteren voegden we die daad bij het woord. Dus bepakt en gezakt leverde ik de heren rond twee uur af in de tweede Jan Steenstraat en werd daarna door Jeroen vriendelijk verzocht om toch maar snel op te krassen :-). Ik daarna terug naar huis, waar Ans en Hinkje al waren vertrokken om een K-Zus opdracht uit te voeren in Halfweg bij Gunny en Edward. Dat gaf mij de kans om Dawn of War 2: Chaos Rising uit te spelen (met het vernietigen van een Nurgle Demon aan het einde, wat moet ik nu met mijn avonden doen, dan maar weer wat Agile boeken bijlezen :-)), wat precies lukte voordat de dames weer terug waren om 18.00 uur. Daarna even omkleden want 's avonds gingen we naar Vinkeles! Het begon alweer goed, want we konden echt op de plek vlak voor de deur parkeren. Na kort in de lounge te hebben gezeten, werden we door Bart Dignum (de sommelier, die deze keer ook maitre Casper Westerveld verving) naar onze tafel gebracht. Om ons goed te laten spijzen en laven, kozen we het chef's signature menu. Ik had hier al een keer met René kennis mee gemaakt, maar voor de dames was het helemaal nieuw. Ik vind het altijd een bijzonder goed signaal als je het menu voor de tweede keer eet en je het weer geweldig vind. En dat was deze keer weer het geval. Ik zal niet weer alle gerechten de revue laten passeren, want dat heb ik in mijn vorige Vinkeles blogpost al gedaan, dat wordt overkill.

Het was goed om te zien dat het wederom allemaal top gemaakt was en dat Bart en Bob (de ober) ons een geweldige avond hebben bezorgd. Voor Hinkje was er één minpuntje: dat was de anjou duif, die viel niet helemaal in de smaak, helemaal al niet meer toen bleek dat ook het niertje (en nee, dat is dus niet het boutje :-)) en het hartje geserveerd werden op het bord en dat de jus van het karkas getrokken was. Die liet Hink even aan haar deur voorbij gaan, maar dat was wel voor te stellen. Ans had bij het begin al aangegeven slechts twee glazen wijn te nemen, maar ze kon de verleiding van Bart zijn keuzes niet weerstaan (en Hink ook niet), zodat ze uiteindelijk vier verschillende wijnen had, en van sommige meer dan één glas. Blijft toch een verrijking van de ervaring, En nee, ik heb het zoals gewoonlijk gewoon bij water gehouden, het edele druivensap kan mij nog steeds niet bekoren. Zoals ook gebruikelijk verlieten we het restaurant als laatste, om 00.45 uur gingen we weg, met een bon voyage wens van het Vinkeles team. Ik zeg: tot gauw!!

Angry Birds

De iPad is een geweldig apparaat. Ik gebruik hem steeds vaker als email machine en om op internet zaken te doen. En met Omnifocus heb ik een geweldige task manager die ook op de iPhone draait. Daarnaast heb ik ook een aantal spelletjes op de iPad draaien, waar ik zelf een verloren kwartiertje op speel, maar met name Daan en Jeroen kunnen er helemaal los op gaan. Hun favoriet is Angry Birds, maar daar zaten ze op vast. Toen ik gisteren met één van mijn projectmanagers in gesprek was, bleek het dat zij ook een grote fan van dit spel was. Ze liet zien dat ze in een avondje een heel eind gekomen was en had hier en daar nog wat tips.Uiteraard nam ik die mee naar Daan en Jeroen. Jeroen vond dat goed advies en wilde gelijk verder, maar wonder boven wonder lukt ehet nog niet helemaal. Toen was de vraag of ik Berber even wilde bellen om te vragen of ze langs kon komen om het level even voor hem te komen doen. Toen ik uitlegde dat dat misschien wat teveel van het goede was, was de volgende vraag of we wellicht even konden bellen? Nou, weet je wat, laten we het gewoon samen maar even proberen en na een half uurtje waren we door level 21 heen. Daarna ging het weer crescendo en liepen we binnen een uurtje gezamenlijk door een level op 10 heen. Dus nog even gas geven en we liggen straks natuurlijk weer een straatlengte voor!

Hij is live

De afgelopen dagen helaas erg weinig blogtijd gehad (lees: gemaakt). Door veel werk wat er bij Rabo op ons afkomt en het feit dat ik tijdelijk wat activiteiten heb overgenomen is er haast geen tijd om overdag de mail weg te werken die iets meer antwoord vergt dan "ja", "nee"' of "bel xyz om het af te stemmen" doe ik dat de laatste avonden even thuis (en als je meer dan 150 mails per dag krijg, kan dat oplopen :-)). Maar sinds deze week is er toch een heugelijk feit dat ik met mijn lezers wil delen: de nieuwe site van Ans is namelijk formeel live gegaan! Via deze site kun je kennismaken met haar dienstverlening als personal coach (niet voor de fysiek, dan moet je bij mijn zuster, Daniëlle de Boer van Better-You zijn!) en één van het specialiteiten, de EFT techniek. Wuil je weten wat dat is, dan ontkom je er niet aan om een kijkje te gaan nemen. Los van de inhoud ziet de site er ook erg kek uit, dus ook de liefhebber van esthetiek komt aan zijn of haar trekken.

Burgermeester

Vandaag was het weer tijd voor de Italiaanse les. Ik had gehoopt thuis te kunnen eten (ook om Ans en de jongens nog even te kunnen zien), maar diverse afspraken noopten me ertoe om tot ongeveer kwart voor zes op de bank te blijven. Dan heeft het geen zin om nog langs huis te gaan, dus reed ik gelijk door naar Amsterdam Zuid. Op weg liep het water me al in de mond, want ik kreeg het idee om een hapje bij Thai Deum op de Ceintuurbaan te gaan halen. Dus als een dolle doorrijden (lekker eten heeft dat effect op mij...) en om 18.25 stond ik voor de deur....die gesloten was. Bleek Thai Deum op maandag altijd dicht te zijn.

Zucht...snel even denken, wat kan dan nog op zo een kort tijdsbestek. Dat was snel bedacht, namelijk de Burgermeester op de Albert Cuijpstraat. Vijf minuten alater was ik daar en het was gelukkig niet zo druk. Ik nam plaats op een bankje dat zo uit happy Days gehaald kon zijn en na een kort bestudering van de kaart ging ik voor een Meester Biefburger me extra Jalapenos en tomatensalsa, een salade mozza (met gegrilde groenten en buffelmozarella) en een bananen milkshake. Ik kan niet anders zeggen dan dat het bijzonder smakelijk was. Je kan niet elke dag culinair uit eten en voor een "snelle hap" is dit echt heel er goed. Zoals één restaurateur in new Orleans ooit tegen Simon zei toen hij vroeg hoe de hamburger p de kaart was: it's damn better than McDonalds!! Binnen drie kwartier had ik gegeten en gedronken en een mailchat met mijn baas achter de kiezen en kon ik gespijsd en gelaafd  naar PierFranseco van Studio Lingua om mijn "Ciao bella, comme ti chiami" tot in de puntjes verder te oefenen.

K3

Vandaag was het dan eindelijk zover. Jeroen mocht met Ans naar het concert van K3 in Zwolle. Ja, de dames komen ook in Amsterdam, maar toen we daar kaarten voor wilde gaan kopen, bleken die al uitverkocht en was Zwolle nog de enige uitwijkmogelijkheid. Nadat Daan en ik van aikido terugkwamen gingen Ans en Jeroen er gelijk vandoor, met de klanken van K3 in de auto. Terwijl Daan en ik het fort bewaakte en genoten van een afgang van Ajax tegen FC Utrecht, ging Jeroen samen met Yinte in Zwolle uit zijn dak. Bij terugkomst was hij helemaal verguld met de show die hij gezien had, en begon hij alle liedjes nog een keer te zingen en de dansjes van de meiskes na te doen. De zwarte was overigens het liefste, vond Jeroen. Ik denk dat we de nummers de komende dagen nog wel een flink aantal keren zullen horen, maar dat geeft echt helemaal niks als je ziet hoeveel plezier dat ventje ervan heeft!

Oh ja, voor de wat oudere liefhebbers van de muziek van K3, neem eens een kijkje op de site van Ska3, iets andere beat (drie maal raden welke invloed :-)), maar ook de teksten hebben een wat volwassenere inslag gekregen, waarbij het vaak variaties zijn op de bestaande titels. Ik ga ze niet verraden, kijk zelf maar.

Lekker eten

Gisterenavond weer eens lekker uit eten geweest bij Vermeer (met dank aan Eric en Daan). Erg gezellig en ook de ontvangst en gastvrijheid van Erwin en Niek was weer helemaal top! We hebben genoten van het nieuwe "van het land menu", waarbij deze keer er echt heel veel vegetarisch was, allen het hoofdgerecht (Bresse Kip) was dat namelijk niet. Bijzonder, want dat kom je over het algemeen toch niet tegen bij een zaak op topniveau. Uiteraard moesten we wel wat maatwerk hebben, namelijk een toevoeging van de langoustine (op twee wijzen bereid, warm en koud) met kaviaar. Het was heerlijk, maar op de één of andere reden ontbrak er toch iets. Wellicht dat dat toch in de hoeveelheid vlees of vis zat, maar ik denk zelfs dat hetgeen ik een beetje miste juist "de eenvoud" was. De gerechten waren stuk voor stuk erg complex, waarbij de ene smaaksensatie na de andere over het bord voorbij kwam. Ik denk dat de gerechten nog beter worden met iets meer terughoudendheid hierin. Maar ja, zo'n courgette risotto, die is natuurlijk wel helemaal geweldig. Overigens was ik op de weg naar Vermeer toe nog even aan het mailen met één van de directeuren van Groep ICT. Via een omweg kwamen we op restaurants uit en bleek dat één van zijn favoriete restaurants het hier veel gememoreerde "De Nederlanden" is! Dat vond ik toch wel weer bijzonder. Wilco en Caroline doen het overigens goed, ik kreeg gisteren (dit kan geen toeval meer zijn :-)) een filmpje van hen met betrekking tot het de World Business Class diners die KLM in oktober en november serveert. Hartstikke goed, mensen, ga zo door!!! Voor mij is het nu even afzien, want ik moet alweer een week wachten voordat ik weer uit eten ga, negen oktober namelijk met Ans en Hinkje naar Vinkeles. Het leven is toch wel erg afzien :-).