Jaha, dit is een goed stel hoor!!!!

Het beste team van Rabobank !!!

Donderdag was het weer tijd voor het jaarlijkse diner dat ik organiseer voor mijn projectmanagers met de programma directie van het portfolio CRM Distributie. Gedurende de jaren is de groep groter geworden, enerzijds omdat ik meer programma's onder me heb genomen (zes op het moment van tellen) en anderzijds omdat naast de projectmanagers tegenwoordig ook de business architecten en afdelings managers participeren. Dit jaar was de tafel zelfs nog iets groter, omdat ook onze nieuwe Lead BCM'er aanschoof en dat ook mijn opvolger hier zijn entree mocht maken. Locatie was Vermeer, waar we vier jaar geleden ook het eerste diner organiseerden (toen met acht man aan de chefs table, nu zaten we met 16 man in het restaurant en dan hadden we nog twee afzeggingen :-)). Het was echt een bijzonder gezellige avond. Maar wat het voor mij nog mooier maakte, was dat de groep projectmanagers en business architecten een mooie foto voor me hadden gemaakt, als aandenken aan de afgelopen vijf jaar als programma manager en de samenwerking die ik met deze geweldige mensen heb gehad. Stuk voor stuk geweldenaren!!

Het andere goede stel!!!

Ik werd er best een beetje emotioneel van, toen ik door her krijgen van deze foto weer heel veel herinneringen door me heen voelde gaan, sommige erg mooi en andere waren minder mooi, maar ook daar hebben we gezamenlijk een succes van gemaakt en veel van geleerd! Gelukkig lukte het me nog om een, totaal onvoorbereide, speech te geven, spontaan en gemeend uit het hart. Dat zijn vaak de beste!! Dus ik kan alleen maar zeggen: heel erg bedankt Berber, Thijs, Jens, Onno, Amerik, Marcel, Wicher, Erik, DerkJan, Geert Jan en Pieter (en ook Wim en Kirsten, mijn twee fantastische afdelingsmanagers). Het was en is een genot om met jullie samen te mogen werken en ik kijk nog steeds uit naar de maand april waarin we samen nog een flink aantal successen gaan halen. Het beste wat ik kan doen om jullie te beschrijven is een quote van Theo Reitsma, die hij gebruikte om het Nederlands Elftal dat het EK 1988 won te beschrijven: Jaha, dit is een goed stel hoor!!! En zo is het maar net!!!!

Naar de bieb

Jeroen in de bibliotheek in Zwanenburg

Ze bestaan nog! Kinderen die graag willen lezen. Daan en Jeroen verslinden boeken bij de vleet. Hoewel Daan het op dit moment redelijk bij de Donald Duckies houdt, heeft Jeroen zijn blik gericht op "gewone leesboeken". Nu heeft hij alle boeken inmiddels al een keer of drie gelezen en hoewel hij nog graag naar "de boze heks" luistert (zeker als mam voorleest en alle stemmetjes erbij doet), wilde hij graag nieuwe boeken hebben. Gelukkig is de bibliotheek van Zwanenburg vlak bij, dus een minuut of tien later, stonden we daar binnen. Jeroen ging op jacht naar boeken van Tommie en Lotje, maar na welgeteld 32.9 seconden had hij nog niets gevonden, waarna hij direct naar een van de dames van de bieb rende om te vragen waar de boeken stonden en of ze hem alsjeblieft konden helpen. Nou, als Jeroen dat zo vraagt, smelten alle harten en kun je geen nee meer zeggen. Er waren er nog twee en die verdwenen linea recta de tas in, en aangevuld met een oud boek van Paul van Loon en nog een klein boekje had Jeroen weer even genoeg om een week voort te kunnen. Thuis gekomen deze keer ook niet achter de computer, maar met zijn neus in de boeken. Goed om te zien !!!!

De Hond door Daan Janssen

Voorblad en inhoudsopgave van "De Hond"

Vorig jaar schreef Daan zijn eerste werkstuk, genaamd "De Boer". Dat hebben we hem old school laten doen, dus stukken uit boeken halen en niet alles van internet en ook handgeschreven en plaatjes knippen en plakken. Ondanks een lamme arm vond hij dat wel leuk, maar toen dit jaar de opdracht voor een werkstuk kwam, wilde hij het toch graag op de computer doen. Dat kun je een kind natuurlijk niet verbieden tegenwoordig, dus we gingen samen achter de Sony Vaio zitten en begonnen aan het werkstuk van 2012, deze keer over De Hond. Het was een wondere reis, gezamenlijk, want Daan leerde een beetje hoe je met Word om moet gaan, hoe je op internet moet zoeken (ik was blij dat hij geen werkstuk over De Poes wilde maken....), hoe je teksten kunt kopieren en bewerken. Maar ook hoe je je eigen inbreng er uiteindelijk in het werkstuk kunt verwerken en er echt een eigen boodschap aan kunt geven. En ik leerde dat mijn zoon een grotere woordenschat had, dan ik verwacht had. Mooi om dat zo samen te doen, zeker in lastige tijden is het goed om van dit soort zaken echt te genieten! Een minpuntje: we wilden er eigenlijk een website van maken, maar de Halverwege is zo een ongelofelijk trendy school, dat dat net even een brug te ver was. Vooruit, we vergeven het ze en proberen het volgend jaar weer (en misschien gooi ik het werkstuk nog wel even in blog vorm, dat gaat lekker snel)!

Eerste Pure Markt van 2012

Heerlijk een taartje in de zon eten

Voordat ik naar Ajax vertrok, was het tijd om even de eerste Pure Markt van 2012 te bezoeken. Wederom in Amsterdam Oost op landgoed Franckendael. En of de duvel ermee speelde: op het moment dat we vanuit Halfweg vertrokken, trok de hemel open en kregen we een heerlijk zonnetje dat ons naar de markt vergezelde. Toen we aankwamen, bleek al dat er niet veel gewijzigd was ten opzichten van de 2011 variant. Bijna alle verkopers die er vorig jaar waren, zagen we nu ook weer terug. Belangrijk zoals altijd de Pie-Man en het frambozen vrouwtje (alle producten die ze maakt komen voort uit zelfgekweekte frambozen, van sla dressing en mosterd tot tiramisu en panna cotta). Ook Frank Bunnik, de Berkshire Butcher (en nee, dat is geen loslopende serie moordenaar...) was er weer, met zijn heerlijke broodjes naturel (met salie worstjes, goddelijk!!!!). Leukste nieuwkomer was de ABC, de American Baking Company, gerund door Amerikanen, die taarten en cupcakes verkocht. Inclusief een heerlijke carrot cake. En met dat heerlijke weer, konden we natuurlijk ook de smoothies van Shakespeer niet links laten liggen. Mocht je ooit op de Pure Markt komen, neem daar dan mijn favoriet de Limona Lisa (Limoen, Citroen, Bloedsinaasappels en een vleugje munt, ook heerlijk), on the spot vers voor je klaargemaakt.

Al met al weer een erg geslaagd bezoek. Kan het iedereen aanraden om er een keer heen te gaan, zeker met een weertje als afgelopen zondag. Wel een tip: volle portefeuille meenemen, want goedkoop is het allemaal niet. Maar hier geld wel: alle waar naar zijn prijs en dat is hier goed verzorgd!!

Nog een keer naar Ajax

Een mooie uitslag!

Afgelopen week aan de telefoon gehangen met de administratie van ons aller Ajax. Bij het uitlenen van mijn seizoenskaart was deze namelijk zoek geraakt en de aanvraag voor een replica was kwijt geraakt. Dus maar weer het formulier ingevuld, maar er werd belooft dat er een kaartje bijtijds zou komen voor Ajax - PSV. En verdomd als het niet waar is, zaterdag lag de kaart in de bus. Hoewel ik eigenlijk al besloten had geen wedstrijden meer te bezoeken, kroop het bloed waar het niet gaan kon en zeker na een paar aansporingen van mijn vaste voetbal maatjes Erik en Onno, was mijn keus toch gemaakt om naar de Amsterdam Arena af te reizen. Na eerst 's ochtends de pure markt in Amsterdam Oost bezocht te hebben (lekker eten en lekker weer = goede combi!) en in de zon in de tuin te hebben gezeten reed ik om drie uur richting het stadion. Om kwart voor vier troffen Erik, Onno en ik elkaar en daarna konden we in de rij staan om naar binnen te gaan. Die rij was vrij fors, want we waren pas om vijf over half vijf op onze plekken. De eerste helft was saaaaaaaaai, maar de tweede helft vergoedde veel voor de Ajax supporter. Een wonderschoon doelpunt van Aisatti (wat volgens mij een voorzet was) en soms een paar minuten de bal rondtikken en dan dwalende PSV'ers zien, dat doet een Amsterdams hart goed!!! Prima resultaat, en het was ook weer erg gezellig met de maten. Twijfel ik nu weer om toch nog een kaart te nemen volgend seizoen......hmmmmmmmm................

Food and Film

Op de rijst na was alles op!

Het was weer tijd voor de maandelijkse bijeenkomst van Sjors en de Rebellen club. We zijn er helaas niet uitgekomen wie Sjors mocht spelen :-), maar straks om 18.30 uur waren Frank, Simon en ik bij Rene. We hadden een eerder deze week een plan gemaakt voor een bezoek aan een Japans eethuis dat Rene op de Zeedijk kende, totdat Simon ons er fijntjes aan herinnerde dat we een "Food & Film" afspraak hadden, waarbij een bezoek aan "John Carter 3D"  centraal stond. Maar eerst dus de Food: dat was een traditional, namelijk een bezoek aan Suvarnaphum. Bij ons was het prima (Sate vooraf, daarna garnalensoep en een biefstuk salade als hoofgerecht), maar bij de tafel naast ons was de kok even te enthousiast geweest met de hete pepers, want de meneer blijf er bijna in en was constant het zweet van zijn voorhoofd aan het deppen!! Twee uur en drie gangen later vertrokken we weer goed gespijsd naar de Pathe De Munt, waar om 22.05 John Carter ging beginnen. Wat zal ik eens over de film zeggen? Nou, het had slechter gekund, maar of er een vervolg komt, dat waag ik ernstig te betwijfelen. Ik vind hem met name leuk omdat ik vroeger de boeken van Edgar Rice Burroughs had gelezen, en daarmee was het jeugd sentiment (en na je veertigste ben je daar natuurlijk meer gevoelig voor). Dat Frank nog even een ingreep moest doen om enkele bezoekers op de achterste rij terecht te wijzen die te luidruchtig waren, mocht de pret ook niet drukken. In de voorstukjes zag ik echter een film waar ik met meer plezier naartoe zal gaan, namelijk The Avengers. Ik vermoed dat dat het volgende bezoek gaat worden in de serie "Film & Food".

Pancakes at Gary's

Jeroen aan de pannenkoeken

Iedere keer als ik bij mijn favoriete Bagel winkel ben, Gary's Deli, dan zie ik dat er op zondag Amerikaanse pannenkoeken geserveerd worden. Echter, omdat Daan altijd naar aikido gaat op dat tijdstip kwam het er nooit van om deze pannenkoeken eens te gaan proeven. Afgelopen zondag was het door omstandigheden toch mogelijk om een keer op tijd bij Gary's te zijn, om nog een pannenkoek mee te pikken. Dus reden we vanuit Badhoevendorp met gezwinde spoed naar de Kinkerstraat. We hadden geluk, want de tafel met daaraan de twee lounge stoelen kwam net beschikbaar en Daan en Jeroen wisten als eerste die te bereiken om de plek voor ons te claimen (en dat zelfs zonder hun handdoekjes daar neer te leggen :-)). Met de heerlijke geur van de bakplaat in onze neus, bestelden we twee porties pannenkoeken, een met bosbessen en een zonder. Ze werden geserveerd met Amerikaanse pannenkoekenstroop, poedersuiker en een klontje boter. En hoe smaakten ze? Nou, best wel goed, maar het haalde het toch niet bij de walnoten/ ananas pannenkoeken die ik in het Alegro in Chicago kreeg. Aan het eind van deze brunch was de algemene conclusie van de drie heren aan tafel: ga je naar Gary's Deli, hou het dan gewoon bij de bagels en muffins (en de lemon drizzle natuurlijk), want die zijn buitencategorie, terwijl de pannenkoeken gewoon goed zijn. Een gratis tip van een ervaren bezoeker.

Intern project

Een paar caps horen erbij

In mijn kantoor heb ik naast de plek waar mijn desktop PC staat een muur die akelig wit is. Het enige dat erop zit is de thermostaat en ik heb er een plaat op hangen die door Mega Randy Daal gemaakt is als cadeau voor kerst 2010 (zes verschijningsvormen van Dennis op basis van South Park figuren). Maar verder niets. Na het een tijdlang bestudeert te hebben, heb ik besloten om er een intern projectje van te maken om er een aangekleden muur van te maken en het thema dat ik ervoor gekozen heb, is een van mijn grootste liefdes na mijn familie, en dat is de USA. Daar moet natuurlijk iets moois van te maken zijn. Ik denk in ieder geval aan een hele mooie plaat van New York (zoveel mooie plekken, nadenken welke het gaat worden), een selectie van de foto's van al mijn reizen naar Amerika (varierend van de eerste reis in 1993 via de familie reis met Hans en Leny langs de westkust tot Chicago met Ans afgelopen oktober en alles wat ertussen ligt) en haakjes voor mijn verzameling honkbal caps die iedere reis weer groeit. Dat laatste zal komende mei weer gebeuren, met als doel minimaal de caps van Minneapolis, Detroit en Saint Louis te kopen (de steden met major league teams waar we voet op de grond zetten komende reis, ook al is het bij Minneapolis en Detroit alleen maar het vliegveld :-)). Leuk om nu nog even verder te denken wat ik erop wil hebben en ook een mooie plek om iets aan toe te voegen van de reizen die nog komen gaan. Kan ik eindelijk Rene eens naar de kroon steken met zijn koelkastmagneten die hij altijd wil kopen :-).....

Bonjour UC

Een blik op de "overlegplekken"

Na het vertrek van onze vorige vestiging in het rustieke Jansoensborch, hebben we onze intrek genomen in de nieuwe Rabobank Torens op de Croeselaan. Een prachtig gebouw, met een werkplek concept geheel in de stijl van het nieuwe werken. Esthetisch ook bijzonder verantwoord en met een geweldig uitzicht over Utrecht, waarbij met helder weer zelfs de Amsterdam Arena kan zien. Het is absoluut een inspirerende omgeving! Wel is het nog even flink wennen in de torens, want waar ik in UJ altijd de globale plek wist waar mensen zaten, is dat nu echt flink zoeken. En ik ben er van overtuigd dat voor diverse taken de huidige opzet (iedereen mag plaats nemen waar hij wil) helemaal goed gaat werken, maar het bouwen van software is toch een ambacht op zich, waar een hele intensieve samenwerking tussen de diverse mensen en disciplines nodig is. Het zal nog het nodige zoeken vergen hoe we dit het best aan kunnen gaan pakken, maar ik ben er zeker van dat we hier ook een goede mouw aan gaan passen. Maar zoals na iedere verhuizing: het blijft even wennen aan je nieuwe omgeving :-).

Opgesloten

Kapot slot op het toilet....gevaarlijk!!

Omdat Ans vandaag onverwacht weg moest, ging ik bijtijds terug van kantoor naar huis om Daan op te vangen en daarna met Jeroen naar turnen te gaan. Daan zou om 15 uur thuis komen dus ik wilde graag nog even kopje thee voor hem maken. Maar eerst nog even wat kleren in de was gooien. Uit gewoonte trok ik de deur van ons washok annex toilet dicht, en toen ik eruit wilde gaan.....ging de deurklink niet meer naar beneden. Licht paniek sloeg toe, want de klink was echt met geen enkele kracht naar beneden te drukken en ik stond al bijna op het punt om de deur in te gaan proberen te schoppen, toen Wil gelukkig binnenkwam en mij flink op de deur hoorde bonzen. Met een mesje wist ze het slot open te wrikken, zodat ik er weer uit kon komen. Gelijk maar even het slot van de deur afgeplakt, zodat het niet nog een keer voor kon komen. Want je moet er toch niet aan denken dat Daan of Jeroen zo opgesloten zouden komen te zitten, dan was de paniek ongekend, helemaal als Ans of ik niet thuis zouden zijn. Wat eerlijk gezegd: zelf vond ik het ook helemaal niet zo fijn..... 

Zwemmen

De mannen hadden er zin in!

Na twee pogingen om Jeroen zijn A diploma te gaan laten halen, hebben we besloten tot een meer drastische aanpak. We willen hem vanaf april op de spoedcursus van Presport doen, waardoor hij binnen tien weken zijn diploma heeft (net zoals Daan dat ook gedaan heeft). Dat betekent dat hij op 1 april voor moet zwemmen om te zien of hij aan de cursus mee mag doen.Ter voorbereiding daarop wilden we Jeroen nog wat extra "vlieguren"laten maken, en gelukkig was Zwemvogel Gemma bereid om Jeroen daar bij te helpen. Daarom togen we zondag naar het zwembad in Badhoevendorp om Jeroen lekker aan de gang te laten gaan. Daan en ik gingen ook mee om "vrij te zwemmen", en toch ook te kunnen zien hoe Jeroen zijn best deed. Het was best een intensief uurtje, maar je zag dat Jeroen olv Gemma ieder baantje wel iets beter ging. Dat was mooi om te zien, maar na een uurtje was meneer redelijk moe hiervan. Volgende week nog een keer een uurtje zijn best doen en daarna gaan we voorzwemmen en hopen we de week erna lekker aan de slag te kunnen en om voor de zomervakantie Jeroen met zijn A diploma te kunnen feliciteren!

Au revoir UJ

Mijn kamer en bureau op UJ

Toen ik op 1 april 2005 weer aan een opdracht bij Rabobank begon, was dat bij het CRM programma. Omdat dat programma best omvangrijk begon te worden, weken we uit van onze normale gebouwen naar Jansoensborch. In de kantoortaal was dit locatie UJ. Het was een niet opvallend kantoor, waar ik al eens eerder was geweest toen ik een aantal Exim examens mocht doen toen ik pas bij CMG in dienst was gekomen. In de loop van de jaren heb ik veel plekken op UJ gehad, meestal lekker tussen de teams, alleen de laatste twee jaar, nadat we een etage ingeleverd hadden vanwege enige krimp in het programma in een eigen kamer. Enerzijds wat ongezellig en je hoort wat minder, maar wat wel handig was was dat ik niet ieder uur naar een andere locatie hoefde te lopen en het was ook een "veilige plek"  voor veel mensen om even binnen te lopen en in vertrouwen te kunnen spreken, zonder eerst een afspraak te hoeven maken. We hebben heel erg veel successen op UJ gevierd en dat kon je er bijna voelen. Afgelopen vrijdag was de laatste dag dat we op UJ waren, want vanaf maandag zijn we verhuist naar het nieuwe bestuurscentrum van Rabobank. Ik heb er al even gezeten omdat mijn nieuwe portfolio reeds daar ingetrokken is en het ziet er erg mooi uit. Maar ik as toch wel gehecht aan UJ, het zal wel even wennen worden om daar niet langer meer iedere dag heen te gaan.....

Minecraft

Jeroen aan de Minecraft!

Bij de kinderen in huize Janssen is er sinds enige tijd een nieuwe rage: Minecraft. Ik heb geprobeerd het te begrijpen, maar dat bleek redelijk ambitieus voor mij te zijn. Waar het in het kort op neer komt, als ik het goed weer kan geven, is dat je door een wereld kan wandelen en daar allerlei gebouwen kan bouwen, verbouwen, herbouwen en afbreken. Dat kan ik nog net bevatten, maar daarna hield het redelijk snel op. Je kunt er samen met een vriend optrekken (ik neem aan een beetje wat er ook bij Second Live ook mogelijk was), waarna je ook zombies tegen kan komen of je zelfgebouwde huis kunt uitbreiden met een setje kippen of koeien. Ook kun je met grondstoffen verschillende producten maken. Maar wat er echt ontbreekt, voor mij dan, zijn opdrachten. Wat moet je nou eigenlijk doen? Dat wordt niet duidelijk of misschien beter: het ontbreekt. De jongens schijnen dat helemaal niet erg te vinden, want ze hebben plezier voor tien (en 25 miljoen andere mensen hebben ook dit spel minimaal een keer gespeeld). Zelfs zoveel, dat naast het zelf spelen ook het kijken van Minecraft filmpjes op Youtube een vaste prik geworden is. Favoriet zijn de avonturen van Party Penguin en Midnam (Rens en Sam in het echte leven), waarbij de meligheid er vanaf druipt. Ik kan er zelf niet heel erg om lachen en ik begrijp Minecraft ondanks verwoede pogingen van Daan en Jeroen om het mij uit te leggen nog steeds niet ("papa, jij betn echt heel dom in Minecraft", als ik Jeroen quote), maar andersom: ik kan er weer heel erg van genieten dat zij er zoveel plezier van hebben.

Traditioneel scheren

Bij Razor Revolution wordt je door een knappe vrouw geschoren!!

Een jaar geleden ben ik overgestapt van "nat scheren" naar het gebruik van een scheerapparaat. Heeft ze voors en zijn tegens, maar het feit dat ik iedere ochtend een redelijk glad gezicht tevoorschijn kan toveren gaf de doorslag. Maar soms verlang ik nog wel eens naar een goede traditionele scheerbeurt. Een paar keer in Turkije heb ik dat laten doen (met gemengd succes) en in Chicago kwam ik een dergelijke salon tegen, maar toen had ik net even te weinig tijd om mezelf te laten verwennen. Gisteren in de auto op weg naar huis, luisterde ik naar BNR's "Zaken doen met...." toen het item "de elevator pitch" uitgezonden werd. en wat schetste mijn verbazing? Deze pitch werd gebracht door een jonge dame, luisterend naar de exptische naam Bo-Aphredize van den Barselaar. Zij bracht haar bedrijf Razor Revolution onder de aandacht, die als product de "traditional cut throat wet shave. Het klonk allemala geweldig. Lekker de salon in met een hapje en een drankje en vervolgens door een knappe vrouw traditioneel glad geschoren worden (hoewel, welke man durft een vrouw met een scheermes bij zijn nek te laten).

Ik zag mezelf al in de stoel zitten, totdat ik hoorde wat dit feest ging kosten: 125 Euro voor een krap uur. Dat is toch wel een flink bedrag, er zijn beroepen waar je minder per uur betaald voor service :-). Wel leuk is dat er ook met de mobiele studio langsgekomen kan worden voor de drukbezette zaken man, maar dan was de prijs "op aanvraag". Ik vond het een mooi en interessant initiatief, maar nee, deze laat ik toch aan me voorbij gaan. Dan maar naar de Village Barber in Glasgow, daar ben je voor 20 Euro klaar (maar dan word je wel geholpen door een lelijke kerel met een snor :-)).

Sorry

Leesvrienden, excuses voor de weinige content de afgelopen dagen. Het is op dit moment zo druk in prive en werk, dat het schrijven van een blogpost er even bij in is geschoten. Jammer, want het is ook een stuk ontspanning om te doen, maar het zit er even niet in (en alleen een geforceerd stuk schrijven vind ik de moeite niet waard). Ik hoop vanaf donderdag weer de tijd en energie te hebben om iets leuks met jullie te kunnen delen!!!

Timewarp!!

Ren en Stimpy, ook zo 1993

Via Rene kreeg ik de tip dat je ook posts op je blog op kunt nemen die in het verleden gedateerd zijn. En laat hij nu ook net het reisverslag van onze rondreis door de USA in 1993 tegen zijn gekomen. Dat moet natuurlijk gedigitaliseerd worden. Werkverdeling was snel gemaakt: Rene typt het verslag over en ik zal de bijbehorende foto's gaan scannen. Het zal wel een flinke "trip down memory lane" gaan worden, want er is toen zo ontzettend veel gebeurd en we hebben toen zo een ongelofelijk leuke tijd gehad, dat het een fiks karwei zal worden. Vandaag wilde ik al de nodige foto's in gaan scannen, maar door het feit dat ik nog op zoek moest naar de foto boeken, was het even lastig om nu al de juiste selectie te maken. Maar dat gaat de er de komende tijd zeker nog van komen.Er zijn foto's zat, want ik herinner me nog goed dat ik na de vakantie wekenlang gezocht heb naar de beste deal voor het ontwikkelen van de foto's (ja, dat deed je toen nog), omdat het zoveel rolletjes waren die we moesten laten afdrukken, dat de prijs astronomisch begon te worden, zeker voor onze portemonnee toentertijd. Nou ja, genoeg te doen dus, maar wel leuk werk!! Kan ik zeker nu wel even gebruiken!!!!

Family Fitness

Ook de buikspieren kwamen aan de beurt!!

Tijdens de vakantie waren Daan, Jeroen en Ans uit trimmen geweest in het Amsterdamse Bos.Dat smaakte voor hen naar meer, dus vanmiddag was het tijd om weer af te reizen, maar deze keer "mocht" ik ook mee. Omdat natuurlijk eerst de striptekenclub Dagobert zijn beslag moest krijgen vandaag, was het wel wat aan de late kant, maar dat mocht de pret niet drukken (lees: ik kwam er niet onderuit :-)). Dus om half vier waren we op de parkeerplaats bij het begin van het trimpad en begonnen we aan onze tour de force. Het was een pad van 3,5 kilometer, maar het was niet een vlakke loop. Er zaten een aantal flinke klimmetjes in en om de paar honderd meter was er een fitness oefening die met veel plezier door iedereen uitgevoerd werd. Die varieerden van zwaaien aan de ringen en het optrekken aan een rekstok tot de favoriet van iedereen: een paar lekkere buikspieroefeningen, waar bleek dat de kleine mennekes het een stuk beter deden dan hun ouders :-(. Na een uurtje sporten kwamen we weer bij het startpunt en, om in de stijl te blijven, aten we een appeltje en dronken we een flesje water. Voldoende beweging voor deze dag, goed voor een herhaling volgende week!!

Lieve woorden voor Daan

Leuk hoor, die groeten voor Daan

Daan is inmiddels alweer een kleine anderhalve maand van De Hoek af. In het begin was het even wennen, maar inmiddels weet hij al niet beter meer dan dat hij dinsdag- en donderdagmiddag gewoon lekker op eigen gelegenheid vanuit school naar huis komt. Toen Ans Jeroen (die nog steeds wel naar De Hoek wil, omdat hij alleen daar twee van de vaste leden van zijn harem kan zien) donderdag ging halen, kwam ze daar nog wel Rinske, de leidster van de ex-groep van Daan tegen, die nog de "afscheidsgroet" van de groep voor Daan bij zich had. Deze keer geen kaart, maar een blanco vlag, waar alle deelnemers een persoonlijke boodschap voor Daan op hadden gezet. De algehele trend was dat de kinderen het allemaal erg jammer vonden dat Daan De Hoek had verlaten. En dat gold ook voor de leidsters die in al die tien jaar Daan in de groep hadden gehad. Het was uiteindelijk een heel mooi statement geworden en bij het lezen van de teksten stond Daan dan ook helemaal te glimmen! Wat een paar gemeende regels tekst wel niet kunnen doen!!!!

Pim Fortuijn

At your service!!!

Morgen is er Management Conferentie van Rabobank Nederland Groep ICT, dus ik was bezig om de mailbox leeg te maken om met een schone lei morgen aan de dag te beginnen. Maar zittend op de bank wordt mijn aandacht getrokken door de TV, waar veel van de avond over "de nacht van Fortuijn" gaat. Een erg mooie documentaire over het lijsttrekkersdebat dat zoveel indruk maakte, met Melkert in de rol van uber technocraat die Fortuijn geen blik waardig acht. Mooie foto's van een lachende Fortuijn en een hele zure Melkert. Ik weet nog dat ik het debat live keek en echt niet kon geloven wat daar allemaal gebeurde. Echt een bijzondere situatie om mee te maken, dat soort TV geschiedenis maak je niet veel mee. Ik was het niet eens met de ideeen van Fortuijn en uiteindelijk was het toch wel iemand die veel woorden had, maar nog heel erg weinig daden, maar het is indrukwekkend en bizar om te zien hoe het in die tijd, tien jaar geleden, er aan toe ging. En ook bizar dat het inmiddels alweer zolang geleden is.......

Slechte service

Welke dwaas heeft dit verzonnen??

Een van de geneugten van het hebben van een credit card, was dat je bij een parkeer garage meestal in een uit kon rijden met gebruik van  je kaart. Dus niet eerst een kaartje trekken, dan in de rij om dat kaartje weer te gaan betalen, je auto halen en wegrijden, maar gewoon instappen en wegwezen. Erg makkelijk, zeker bij bv een bezoek aan de Pathe Arena. Maar toen ik afgelopen donderdag in Utrecht de parkeergarage inreed, zag ik een sticker die aangebracht bij de ingang die vertelde dat in- en uitrijden met een Credit Card niet meer mogelijk was. Merkwaardig dacht ik nog, maar hier heb ik toch een abonnement, dus who cares. Maar vervolgens kwam ik hetzelfde tegen in parkeergarages in Haarlem en Amsterdam, wat mij doet vermoeden dat bij geen enkele parkeergarage dit meer mogelijk is. Dat is toch wel erg jammer (dat is een understatement, mijn eerste reactie was "welke dwaas heeft dit verzonnen???"). Een korte speurtocht op internet kon mij niet vertellen waarom dit gedaan is, maar het zal vast te maken hebben met kosten van de Credit Card die doorberekend worden aan de exploitant van de garage. Indien dit zo is, dan is het weer een geweldig stuk klant onvriendelijkheid die we als consument mee mogen maken, want voor een paar cent moeten we weer met kaartjes aan de gang. Lekker handig.....:-(......Als er iemand weet of dit echt de aanleiding is of dat ik er helemaal naast zit, dan hoor ik het graag! Anders wordt het tijd voor een actie commitee!!!

Twaalf jaar getrouwd en dan naar La Storia

Heerlijk ijs bij La Storia

Drie maart was in het jaar 2000 de dag der dagen, want op die dag traden Ans en ik in het huwelijk. Voor de slimme rekenaars: dat betekende dat we afgelopen zaterdag twaalf jaar getrouwd waren. Waar we vorig jaar er een echt feestje voor ons twee maakten door Librije te gaan (restaurant en hotel), sparen we het dit jaar op voor onze koperen bruiloft die drie september 2012 is. Maar om nou helemaal niets te doen, vonden we ook weer zo wat. We kregen afgelopen donderdag inspiratie toen we bij Mario in Neck waren. Daarnaast ligt namelijk La Storia, de pizzeria van Mario en dat is de perfecte plek om goed te eten samen met de kinderen. Omdat Willy en Jos er ook waren, omdat ze een dagje met Ans in de tuin hadden gewerkt, werd het een diner met zes. Wederom parkeerden we aan de dijk en een paar minuten later zaten we heerlijk warm aan tafel. Altijd makkelijk, het menu ligt als een placemat op tafel dus je kunt gelijk kiezen wat je wilt hebben. Dat is wel handig, want La Storia werkt wel met twee "seatings"  dus tussen half acht en acht uur moet je wel de zaak weer verlaten.

Lekkere tomatensoep voor Jeroen!

Aangezien wij om kwart over vijf al aanwezig waren, leek half acht ons nog ver weg, maar dat bleek wel mee te vallen. Met een rondje soep vooraf (hoewel, Ans had de Vitello Tonato en ik de Melanzane alla Pamigiana) en daarna voor de meeste pizza's (ik had de risotto en Jos de kalfsmedallion), bleek de tijd snel te gaan. Maar wat ook bleek: het waren best grote porties....zeker als je ook de restjes van je kinderen op moet eten, maar het was echt te zonde om de te laten liggen!!! Ook het dessert was in twee groepen verdeelt, de ene helft van de groep nam de gelato mista (een lekker ijscoupe), terwijl de andere helft de tiramisu met veel plezier tot zich nam. Het was een bijzonder goed diner en we hadden ook een erg gezellige avond. Voor families is La Storia echt een aanrader. Enige "minpuntje" vond ik zelf dat de bediening niet zo heel erg vriendelijk was. Het was niet storend, maar als je gewend bent hoe mensen in Italie met kinderen in restaurants omgaan, dan is het hier net even een beetje minder. Maar goed, dat mag ik de pret niet drukken, ik raad het echt iedereen aan, zeker als je in Noord Holland woont is het echt een locatie om voor dit soort gelegenheden hoog op je lijstje te zetten!!!  

Right now (van Halen): om te bedenken dat we in het hier en nu leven

Don't wanna wait 'til tomorrow
Why put it off another day?
One by one, little problems
Build up, and stand in our way. Oh

One step ahead, one step behind it
Now ya gotta run to get even
Make future plans I'll dream about yesterday, hey!
Come on turn, turn this thing around

(Right now) Hey! It's your tomorrow
(Right now) Come on, it's everything
(Right now) Catch your magic moment
Do it right here and now
It means everything

Miss a beat, you lose a rhythm
An nothin' falls into place. No!
Only missed by a fraction
Slipped a little off your pace. Oh!

The more things you get, the more you want
Just trade in one for another
Workin' so hard to make it easy
Whoa, got to turn. Come on, turn this thing around

(Right now) Hey, it's your tomorrow
(Right now) Come on, it's everything
(Right now) catch that magic moment
Do it right here and now
It means everything

Said a lie to me
Right now
What are ya waitin' for? Oh! Yeah!
Right now

Mario

De anti pasti waren een uitstekend begin!!

Enkele maanden geleden waren Ans en ik uit eten met Roland en Jacomine (de ouders van Anna Sofie, Anke en Kathrien) bij Vermeer. Dat smaakte naar meer, zodat we donderdag wederom gezamenlijk voor het diner er op uit trokken. Bestemming deze keer het restaurant van Mario Uva in Neck. In de pizzeria ernaast (La Storia, van de zoon van de oude Uva) was ik al een keer met Frank, Simon en Rene geweest en dat was toen een mooie ervaring. Dus de verwachtingen waren hoog gespannen. We parkeerden op de dijk op ongeveer vijf minuten lopen van het restaurant en direct toen we de deur door waren werden we begroet met een heerlijke Italiaanse warmte, door de ober die ons de hele avond zou bedienen. Mijn vijf maanden Italiaanse les kwamen direct goed van pas, want door een "Comme stai?", was het overgebleven kleine stukje ijs ook helemaal verdwenen :-). We kregen een mooie tafel, met uitstekende stoelen, wat lekker was, want ook deze avond maakten we onze naam en faam weer waar (als eerste binnen, als laatste weg...).

De lasagne met bospaddenstoelen was geweldig!

De eerste vraag die we kregen was of we de kaart wilden zien, of dat we de chef wel vertrouwden. Omdat ik bang was om naast een afgesneden paardenkop wakker te worden (je zult The Godfather maar niet gezien hebben), durfde ik niets anders dan met het verrassingsmenu in te stemmen. En dat was een schot in de roos. Het waren zeven gangen die stuk voor stuk uitstekend waren. Als ik voor mezelf de hoogtepunten eruit moet halen, dan vond ik de pasta met everzwijn ragout niet te versmaden, het edelhert was zo mals als ik het bijna nog nooit gegeten heb, maar voor mij de absolute topper......de lasagne met bospaddenstoelen met daartop een tomaatje dat ingemaakt was met venkelzaadjes en daarmee voor een smaakexplosie in je mond zorgde. Al dat heerlijke eten samengevoegd met prima conversaties en veel lachen maakte dat het een erg geslaagde avond was. Jacomine en Roland, heel erg bedankt, ik voel binnenkort een deel drie in deze serie aankomen!!!