Jeff Healy Band: See the Light

Mijn eerste CD

In de auto heb ik soms de radio aanstaan als een soort achtergrond geluid. Radio 2 werkt daar erg goed bij. Zo reed ik afgelopen week naar Zutphen om iets voor RetroAns op te halen toen ik een programma hoorde, waarin iemand iets vertelde over een favoriet nummer en uitlegde dat zij daar warme herinneringen aan had, omdat het stond op de eerste CD die ze ooit kocht nadat ze van haar ouders een CD speler had gekregen (toen nog 1000 gulden kostend). Ik moest toen gelijk terug denken aan mijn eerste CD. Ik was met geslaagd voor mijn propedeuse economie (1988) en had van vele familieleden geld gekregen als "cadeau" hiervoor en daarmee kon ik een CD-speler kopen (een Sony, lekker eenvoudig in de bediening weet ik nog) en hield ik nog geld over voor 1 CD. Dat was natuurlijk een lastige keuze, want hoe kun je nou uit al die muziek de juiste keuze maken (dat is wel wat eenvoudiger geworden met Spotify :-)). Ik was op dat moment echter helemaal into gitaristen en was mijn horizon qua muziek wat aan het verbreden, zodat ik niet meer alleen naar heavy metal, hard rock en punk luisterde, maar ook blues erg kon waarderen. Op Countdown had ik een interview gezien met een rijzende ster aan het firmament, de Canadees Jeff Healey, die mij nog eens extra intrigeerde, omdat hij blind was en zijn gitaar niet op de traditionele manier vasthield, maar hem op zijn schoot neerlegde en op die manier bespeelde. De eerste CD van zijn band, getiteld See The Light, was net uit en ik besloot dat dat geen toeval kon zijn en ging tot aanschaf over. Ik weet nog goed dat de cover van lichtbruin papier was en veel weg had van een aanplakbiljet zoals je die wel eens in een rock kroeg zag waneer de plaatselijke rockband op ging treden. Dat gaf nog meer het gevoel alsof je bij een klein concert aan kon schuiven. Vanaf de eerste tonen van Confidence Man knalt de vuige bluesrock door de speakers en ligt de wat deze stem van Jeff heerlijk in het gehoor. Het was een feest om de CD te luisteren en ik heb hem echt helemaal grijs gedraaid (zelfs de instrumentale nummers).

Bij het schrijven heb ik het album, nu via Spotify, opgezet en anno 2015, 27 jaar nadat het album is uitgekomen klinkt het nog steeds al een klok. Bizar genoeg is Healey vandaag precies 7 jaar geleden overleden (2-3-2008) aan de ziekte die hem ook blind maakte, een kankergezwel achter zijn ogen. Hij werd 41 jaar, veel te jong natuurlijk, maar gelukkig heeft hij een paar meesterwerkjes achtergelaten waarin hij voortleeft.