Food Story

Heerlijk voorgerecht met coquilles

Na terug gelopen te zijn naar ons hotel, daar onze kamer nu wel te kunnen betrekken en even wat opgefrist te hebben, zochten we een leuk restaurant in de buurt. Ondanks dat er een voedsel paviljoen tegenover ons hotel zit, bleek dat grotendeels dicht te zijn na 18.00 uur en in de buurt konden we verder hamburgers krijgen, terwijl in het restaurant van het hotel om precies te zijn nul gasten zaten. daar werden we even wat chagrijnig van. Maar geen nood: ik raadpleegde een blog van een Engelsman die nu in Oslo woonde en de restaurants beschrijft en kwam uit op "The Food Story", gelegen op 7 minuten lopen van ons hotel. The Food Story was snel gevonden en er waren tafels beschikbaar. Er bleek echter maar een serveerster te zijn en een zaak vol mensen die honger hadden. Maar goed, het zag er prima uit en we accepteerden maar dat het wat langer ging duren.

Fijn dessert met yoghurt ijs, rabarber en aardbeien

Dat bleek geen verkeerde keus te zijn. Hoewel er inderdaad wat veel tijd nodig was om onze bestelling op te nemen (niet zo moeilijk: twee keer het menu van de dag), viel het daarna erg mee. Het voorgerecht waren coquilles met verse zalm, het hoofdgerecht was op de huid gebakken stokvis met een paar van de lekkerste aardappelen die ik ooit gegeten heb en het dessert was een verrassende combinatie van koekkruimels, aardbeien, yoghurt ijs en rabarber wat een mooi zuur smaakje gaf. Na het eten van het dessert besloten we de serveerster wat meer ruimte te geven, door snel te vertrekken en door een ruime tip te geven aan haar, die ze ook dubbel en dwars verdiend had. Daar was ze overigens erg blij mee, want ze vertelde dat, omdat de prijzen "best wel hoog" zijn in Oslo (understatement van het jaar.....), de meeste toeristen de fooi maar laten zitten en de Noren zijn ook niet de beste tippers van de aardkloot. Maar ze had er keihard voor gewerkt, steeds met een lach op haar gezicht en dat is zeker ook wat waard. Wij liepen daarna in 10 minuten weer terug, gingen naar kamer 707 (gelukkig maar, want daar logeren we ook :-)) en vielen we redelijk snel in slaap (maar we hadden vandaag dan ook meer dan 22 km gelopen, dus dat verdienden we wel :-)). 

De eerste wandeling in Oslo

Een lekker Kokosbolle

De eerste wandeling startte in de buurt van ons hotel en ging door de buurten Grunerløkka en Grønland. Het was even zoeken naar het startpunt, maar "Google Maps is your friend" en daarmee vonden we redelijk snel het beginpunt van de wandeling. Daar in de buurt was een kleine bakkerij met als titel Den Lille Kokosbollefabrikken. Hier werd een nationale lekkernij geserveerd, namelijk een soort Negerzoen met kokos erop. Volgens Ans erg lekker, maar een was wel genoeg. Na ongeveer een kwartiertje lopen, begonnen helaas de eerste druppels te vallen. Dat was niet de enige tegenvaller, want in tegenstelling tot de meeste 100% boekjes, bleken de beschrijvingen hier soms wel erg onduidelijk te zijn en vele winkels en eetplekjes die genoemd zijn, waren inmiddels verdwenen. Hoewel de wandeling zeker het eerste gedeelte leuk was, moest er toch ook nog even geluncht worden en dat deden we bij Fru Hagen. Dat was de eerste keer dat we met prijzen in Noorwegen geconfronteerd werden en ik kan er maar een ding over zeggen: Noorwegen is een bijzonder duur land. Een kip sandwich, een veggie burger, een appelsap en een watertje: 50 Euro. Ik ben wel wat gewend, maar dit was toch wel even wennen. Na de lunch vervolgden we onze weg, na wel een half uur langer dan gepland te zijn blijven zitten, want het regende pijpenstelen. Het tweede deel van de wandeling was beduidend minder. Veel oosters- en mediteraans georiënteerde winkels en om de drie winkels ongeveer een kapper: dat zijn niet de zaken waar we naar op zoek zijn. We probeerden aan het eind van de wandeling een leuk restaurant te vinden, maar degene waar we onze ogen op hadden laten vallen, bleken door een renovatie van de rivieroever verdwenen te zijn. 

Naar Oslo

De Schreeuw zagen we al op het vliegveld

Vanochtend om zes uur ging de wekker. Dat is best vroeg in de vakantie, maar als je op tijd wilt vliegen is het even niet anders. Na een ontbijt van yoghurt, muesli en ananas en het inpakken van de laatste spullen kwam het moeilijkste moment van de dag: namelijk het gedag zeggen aan Daan en Jeroen. Voor mij altijd erg emotioneel, want ik mis de jongens altijd vreselijk, hoeveel plezier we ook op vakantie hebben. Met een brok in mijn keel ging ik daarom om 7 uur met ans de deur uit en via Station Halfweg-Zwanenburg, Station Sloterdijk, Station Schiphol en  Gate 56 zaten we opeens in het vliegtuig, dat keurig op tijd vertrok en anderhalf uur later alweer op de grond stond in de hoofdstad van Noorwegen: Oslo. Nou ja, het vliegveld van Oslo dan, dat is nog steeds 60 km van het centrum. Maar niet getreurd, voor 10 euro per persoon konden we met de hoge snelheidstrein en binnen 25 minuten stonden we op het Centraal Station van Oslo, wat de naam "centraal" niet voor niets heeft gekregen. Ambitie was om naar het hotel te lopen, maar aangezien het net flink begon te regenen (nee, hee, toch niet weer....) werd het een taxi, die in tegenstelling tot de trein schrikbarend duur was. Het equivalant van 20 euro voor een ritje van nog geen 10 minuten. Het hotel had helaas nog niet op ons gerekend, in het Skandic Vulkan was er kennelijk om 12.30 uur nog geen enkele kamer schoongemaakt, wat betekende dat we de koffers tijdelijk achter de balie opsloegen en vervolgens van de nood een deugd maakten en direct begonnen aan Wandeltocht 3 uit het boekje "100% Oslo".

Pixar expositie

Daan en Jeroen met Sulley en Mike 

Toen we vorige week een Thriller gingen halen, zagen we dat in de Amsterdam Expo een expositie was van 25 jaar Pixar. De jongens zagen het helemaal zitten om daarheen te gaan, maar daar hadden we toen helaas geen tijd voor. Maar gelukkig is het vakantie, dus dan kun je op redelijk korte termijn er tijd voor maken. Daarom stonden we vanmiddag om 12 uur voor de deur, kochten we een familie ticket voor 50 Euro en na het verkrijgen van een speurtocht voor de kinderen gingen we naar binnen. Daar was een mooi overzicht van alle films (kort en lang) die Pixar gemaakt heeft te vinden, met allerlei modellen die voor de films gemaakt zijn, storyboards, "cellen" van de films en een paar filmpjes over hoe een Pixar spektakel in elkaar gezet wordt. Aan het eind was nog een overzichtsfilm de "lange"  films die gemaakt waren. Leuk om een kleine twee uur door te brengen, maar toen hadden we het ook wel gezien. Toen we naar buiten gingen zagen we daar........de ThrillGrill staan. Tja, we hadden dus gelijk ook onze lunch te pakken :-).

Woodstone

Heerlijk pizza eten in Hoofdorp

Vooruit, we doen nog even een blogpostje over uit eten gaan, dat doe ik al bijna nooit :-). Vandaag begon het met wat bedrukt weer, maar 's middags brak de hemel weer open en werd het weer flink warm. Omdat niemand zin had om in de keuken te staan met die warmte, besloten we om uit eten te gaan. Omdat we niet weer bij Het Gemaal uit wilden komen en we ook Aziatisch even wel gezien hadden, kwamen we uit op Italiaans. Normaal gaan we dan naar Martini's, maar we kozen in dit geval toch voor iets anders. Ik had Rene ooit een enthousiast verhaal zien schrijven over Woodstone in Haarlem. Een kort bezoek aan de website leerde dat er ook een vestiging in Hoofddorp was en omdat we het idee hadden dat het daar minder druk zou zijn, besloten we hier naar toe te gaan. 18 minuten later waren we geparkeerd en zag ik dat deze Woodstone net als die in Haarlem aan een bioscoop vast zat.

Lekker dessert!

Reserveren kan je hier niet, maar er was direct een tafel beschikbaar, waarna we aanschoven en allemaal een lekkere pizza bestelden. Er is ook een speciale pizza voor mensen die op de calorieën letten, waarbij het midden van de pizza eruit gesneden is en met een salade opgevuld is. Als voorgerechten hadden we gamba's in chili saus en calamari, die ook door Jeroen en Daan heerlijk meegepeuzeld werden. De pizza's arriveerden al snel na het voorgerecht en waren heerlijk! Voor Daan en Jeroen te groot en omdat ze zo lekker waren, namen we ze toch mee in een doggybag. Dan lusten jullie natuurlijk ook geen toetje meer, hé jongens.....? Natuurlijk wel papa,doe niet zo flauw, daar hebben we altijd een plekje voor. Dat bleek want een mega stuk tiramisu en een bananen-caramel taart verdwenen geheel als sneeuw voor de zon. Wat ook leuk om te zien was bij Woodstone was dat de bediening ook heel goed met de kids omging en zelfs mee wilden gaan spelen op de iPad. Dat is voor ouders ook erg belangrijk end at voelde me hier goed aan. Helemaal super, ik zet Woodstone op de lijst met restaurants waar we vaker gaan komen!

Trio bij Het Gemaal

Wat een lekkere toetjes

Om de mannendag op vrijdag goed af te sluiten, moest er aan het eind natuurlijk nog gegeten worden. Na overleg met Daan en Jeroen werd besloten dat ik niet zou koken, maar dat we bij Het Gemaal gingen eten. Dat was nog best even lastig, want het was er flink druk, maar om 20.00 uur konden we aan tafel. Voordat ik de kaart gezien had, had ik al een vermoeden wat er gekozen zou worden en ja hoor, Daan nam de saté en Jeroen de kinder pasta. Dat eten was prima en zo op het terras met een licht briesje was het ook meer dan prima uit te houden. Toen de hoofdgerechten op waren, kwam voor de heren het hoogtepunt, namelijk de desserts. Jeroen deed een grondige bestudering en had er een goed gesprek met de ober over en koos uiteindelijk voor Aardbeiden Romanov, terwijl Daan na een blik voor de lemon cheesecake koos. Ik ging helemaal los en bestelde.....een uiensoep. Uiteraard was deze bokkensprong ook geen probleem en terwijl Daan en Jeroen het koud en zoet naar binnen werkte, deed ik het met een heerlijk, pittig soepje. Zoals altijd was het weer een gezellig bezoek, zelfs terwijl Ans deze keer in Zutphen verbleef. Nou ja, volgende keer mag ze gewoon weer mee :-).

Mannendagje Amsterdam

Veel speelgoed in A Space Oddity

Nou, een nieuw bezoek aan Centrum Amsterdam liet niet lang op zich wachten :-). Ans ging op vrijdag naar Zutphen om meubels op te halen voor Retro Ans, dus gingen de mannen van het gezin op stap. De eerste halte van onze trip was er een waar we al eerder waren geweest, namelijk A Space Oddity, de winkel in Amsterdam die gespecialiseerd is in speelgoed gebaseerd op films, tv series en video games. Bij binnenkomst zag ik dat de eigenaar, Jeff, er niet was, maar dat hij vervangen was voor een aardige grijsaard. Dat bleek zijn vader te zijn, die alle klanten met veel plezier hielp, ook het meisje dat een cadeau voor haar nieuwe vriendje zocht en echt geen idee had waar ze in terecht was gekomen. Daan en Jeroen keken hun ogen uit en met name Jeroen had toch wel wat problemen met de ongelofelijke hoeveelheid spullen die in deze kleine winkel gepropt was. De meneer achter de balie gaf me een compliment voor de rust waarmee ik in de winkel stond en niet de kinderen probeerde snel iets te laten beslissen en eruit te trekken. Toen ik hem vertelde dat ikzelf ook wel het nodige verzamelt had, ging hij zelf ook helemaal los, want hij was zelf een grote verzamelaar van speelgoed, maar dan het echte oude werk, inclusief tollen uit 200 voor Christus. Zo ben ik in ieder geval weer heel wat te weten gekomen over speelgoed door de jaren heen en welke uitwerkingen de tol op de wereldgeschiedenis heeft gehad :-). Uiteindelijk vertrokken we een uurtje later met een aantal Pokemon knuffels, pokemon plastic figuurtjes, wat versieringen voor de nieuwe rugzak van Daan en een plastic action figure van Shadow (uit de Sonic serie). De mannen liepen met een grote lach op hun gezicht naar de auto om de spullen achterin te leggen, om daarna de weg naar de negen straatjes te vervolgen.

Daan was niet blij met de appeltaart!

Het was lekker om door de Negen Straatjes te slenteren, hoewel het weer erg dreigend bleef en we diverse keren een paar druppels op ons hoofd kregen. Echt winkelen zat er niet in, we probeerden nog wel even de Fred Perry winkel te plunderen, maar zowel voor Jeroen en Daan als voor mijzelf waren de maten net te klein (ik had mijn ook op de Bradley Wiggins serie laten vallen, maar om daar normaal in te passen, moeten er nog een paar kilo's af). Daarna was het tijd voor de lunch. Hoewel Daan en ik graag aan de noodles waren gegaan, werd daar een veto door Jeroen over uitgesproken door gemeend een "het stinkt hierbinnen". We liepen wat door en kwamen uiteindelijk bij Screaming Beans uit, bekend om de koffie en thee, maar ook met een leuke menu kaart. De jongens namen chocolademelk met slagroom, waarbij Jeroen een muffin als lunch koos en Daan de huisgemaakte appeltaart. Ik nam een salade met gerookte kip. Toen het eten eraan kwam zat Daan te likkebaarden, totdat hij zag hoe de appeltaart eruit zag. Die was namelijk heel plat en klein en....sprak Daan niet aan. Het verbaasde gezicht dat hij trok was een foto waard :-). De lunch was verder prima, aardige bediening, maar niet altijd even attent. Daan ging weg met een knaagje in zijn maagje, gelukkig vonden we verderop de broodjeszaak 't Kuyltje, waar hij zich te goed kon doen aan een broodje gezond (wat Jeroen vervolgens uit zijn mond stond te kijken :-)).

Na de lunch liepen we nog rustig wat verder, kwam Jeroen er bij koffie- en theewinkel Kaldi achter dat hij iced coffee heerlijk vindt, dat het Ijscuypje heerlijk citroen- en mango ijs heeft en dat je bij de beelden van enkele bekende Amsterdamse zanger hele leuke dingen uit kunt halen. Na een kleine zes uur begonnen de voeten te branden, dus was het tijd om naar huis te gaan. Helaas waren we tot zes van de negen straatjes gekomen, maar gezien het verhoogde "klier"-gehalte dat na straatje zes begon te ontstaan, was dit wel de hoeveelheid wandelen en winkelen die Daan en Jeroen aan konden.

Een dagje Amsterdam

Toen ik jong was, werden hier mijn kleren gemaakt

Het was alweer een flinke tijd geleden dat we als familie in de binnenstad van Amsterdam waren geweest. Omdat Ans donderdag een afspraak met een heer uit Denemarken had om enkele vaasjes te kopen en dat bij de Beurs van Berlage ging gebeuren, was dat een uitgelezen mogelijkheid om  daar eens een stadsdagje van te maken. Na een ochtendje sportschool vertrokken we daarom rond 12 uur en parkeerden we de auto aan de kop van de Haarlemmerdijk. Na deze straat ingelopen te zijn, kon ik Daan en Jeroen een mooi verhaal vertellen. een van de eerste winkels die we passeerden was namelijk De Mof en nee, dat is geen foute Duitse winkel, maar een kledingszaak. Toen ik klein was (ik denk een jaar of vier), werden hier voor mij op maat kleren gemaakt, omdat ik dusdanig klein was, dat normale confectiekleding haast niet te vinden was. Ja, het is moeilijk te geloven als je me nu ziet, maar ik was vroeger echt een iel scharminkel. En ja, Daan en Jeroen geloofden het eerst ook niet, dat kwam pas toen Oma Leny het per Whatsapp bevestigde (want wat Oma zegt is altijd waar, vertelde Jeroen mij).

Daarna werd het een tocht langs veel leuke winkels, waarin we onder andere een nieuwe rugzak voor Daan kochten in een kinder skatewinkel en in de volwassen versie van die winkel vonden we ook een paar mooie Vans schoenen voor hem. Wel even een "reality check", Daan kan dus inmiddels herenmaten aan.... Daarna even een korte pitsstop bij Sane Food, om een paar gezonde shakes te halen. Mooi pand, mooie selectie, aardige mensen. Een aanrader voor een sapje of een salade: beiden goed voor lijf en leden. Wat mij door het lopen door de Haarlemmerstraat  en over de Haarlemmerdijk opviel was dat er toch ook wel veel zaken dicht waren. Sommigen hadden aangegeven op vakantie te zijn, maar ook de crisis had hier wel weer toegeslagen. Bij 't Zonnetje kochten we jam en enkele siropen voor de koffie. Aardige mevrouw achter de balie, die inmiddels in ieder geval een flinke lokale bekendheid begint te genieten, omdat haar huisbaas besloten heeft om aan het eind van het huidige huurcontract een kleine verhoging van 450% toe te passen. Ja, je leest het goed, 450%, dat zijn best veel procenten! Inmiddels was het al bijna half drie en op dat moment zouden we al bij de Beurs van Berlage moeten zijn, maar dat was nog niet gelukt. Even flink doorstappen dus en met een kwartiertje achterstand kwamen we op de plaats van bestemming en had Ans haar mede liefhebber van vaasjes al snel gevonden. Daan, Jeroen en ik streken neer op het terras en een goede salade en een ongelofelijke klote bediening later konden we, met vier nieuwe vazen in de tas, de weg terug weer aanvaarden. Uiteraard werd er gestopt bij vd Linden voor een ijsje, dat konden we niet laten lopen. Hoewel, Jeroen had er geen probleem mee, hij had liever yoghurt ijs dat hij zelf mocht tappen en van toppings voorzien. Ook erg lekker, in dit drukkende weer. Dat weer zorgde overigens ook nog voor een verkwikkend moment. Op ongeveer 500 meter voor de parkeergarage brak namelijk een wolkbreuk uit, die ons tot op de draad van ons hemd nat regende. Maar ja, blijven schuilen, daar hadden we ook geen zin in, want we zijn niet van suikergoed. Om vijf uur waren we, nat maar voldaan, weer in Halfweg. Benieuwd wanneer het volgende uitje in Amsterdam zal zijn.......

Thrill Grill

Daan en Thymo bij de Thrill Grill Truck

Dit weekend las ik in het Parool over de Thrill Grill. Dit is misschien wel de eerste, echte foodtruck in Amsterdam. Ik heb het dan niet over een snackkar of een wagentje waar je sompige hotdogs kunt kopen (eigenlijk te vies voor woorden), maar een mobiele locatie die heerlijk en eerlijke gerechten maakt. Hoewel, gerechten, tot nu toe blijft het er bij een, de Thriller, een heerlijke hamburger, die ontwikkeld is in samenwerking tussen Robert Kranenborgh en ThrillGrill eigenaar, Joeri Rijneveld. Joeri groeide op in Azie waar op iedere hoek van de straat lekker eten te koop is en wilde dat ook graag naar Amsterdam brengen. Dat is natuurlijk een meer dan prima initiatief en dat moet ondersteund worden :-). Zeker met nog de hele Austin Foodtruck scene in het achterhoofd, vond ik dat we dit in ieder geval een keer uit moesten gaan proberen. Dus gingen we met de familie woensdag op pad.

De Thriller is een killer, super lekker!!!

Ik was even op het verkeerde been gezet, want op de site van ThrillGrill stond dat men om 12 uur bij Sloterdijk zou staan, maar waar een foodtruck wel eens last van heeft, is dat de gemeente geen toestemming geeft om ergens te staan. Zo ook de gemeenteraad waar Sloterdijk onder valt, dus hadden de jongens van de ThrillGrill besloten om naar de Zuidas te verkassen, om precies te zijn het Gustav Mahler plein. En route hadden we nog even contact met Michael en Thymo, want met hen had ik het gisteren over de Thriller gehad en we hadden beiden de intentie om de Thriller te gaan proberen. goed nieuws, want zij waren net aangekomen en omdat ik het geluk had dat ik de auto op 50 meter van de Thrill Grill kon parkeren liepen we, tussen alle advocaten en bankiers van de ABN AMRO in nette pakken door, in een minuut naar hen toe. De keus was snel gemaakt, want zoals gezegd serveert de ThrillGrill op dit moment slechts 1 gerecht, de Thriller. Eerlijk rundvlees, heerlijk broodje (luchtig van binnen, krokant van buiten), zuur van Kesbeke,  smaakvolle kaas, knapperige uien en sla, verse tomaten en bacon van Brandt en Levie: samengevat in de Thriller die op houtskool ter plekken gemaakt wordt resulteert in een fenomenale hamburger. Zelfs Ans was er erg van onder de indruk en die is normaal gesproken geen echte hamburger liefhebber. Ik vond het buitengewoon lekker en kon me nog maar net beheersen om er niet nog een te bestellen.

Ik kan niet anders zeggen dan dat dit een echte aanvulling voor het Amsterdamse straatleven is en wil iedereen aanraden om hier eens een echte culinaire hamburger te gaan eten. Meer dan de moeite waard, ook om er een stukje voor om te rijden. Ik hoop dat dit mooie initiatief gaat slagen en dat ook de gemeenteraden inzien dat dit echt toevoegt. Dat verdient Joeri in ieder geval. Wil je weten waar de ThrillGrill zijn tenten opslaat? Check dan de site of volg ze op Twitter (@ThrillGrill).   

Groeten uit een verhit Halfweg

Met 31 graden Celsius is het goed toefen in het zwembad, groeten van Thymo, Daan en Jeroen!

Rondje Spaarndam

Het was warm genoeg!!

Om de vakantie goed te beginnen met wat beweging, hadden we besloten om een stukje te gaan fietsen. Ans had via de ANWB knooppunten planner en mooie route uitgestippeld rondom Spaarndam. We vertrokken rond tien uur en zelfs Daan begon maar een beetje tegen te stribbelen, want het was lekker weer en 15 kilomter, dat vond hij goed te doen. We reden een lekker tempo, niet te hard, maar we hielden er een lekker windje aan over. Jeroen deed het echt heel erg goed, want met zijn kleine beentjes en kleine fietsje zonder versnellingen, hield hij ons goed bij. Op een gegeven moment bleken de knoopunten echter "verdwenen te zijn", wat de route wat lastiger maakte. Gelukkig waren we toen al in Spaarndam, op 11 kilomter van de route en konden we even uitrusten. Dat bleek nog lastig te zijn, want bij de plek waar we dat normaal zouden doen, De Toerist, werden we weggebonjourd omdat ze pas een half uur later op zouden gaan (vriendelijkheid was er ver te zoeken). Ook de plaatselijke snackbar was nog dicht, zodat we uiteindelijk wat te eten en drinken haalden bij de Albert Heijn en op een bankje voor de ingang gingen zitten. Inmiddels was het al 28 graden geworden en dat was in de schaduw. Na een klein half uur gingen we weer verder, waarbij wel te zien was dat Jeroen wat rood aanliep en wat trager ging fietsen. Maar vier kilometer ging hij nog wel vol houden, zei hij. Dat werden wat lange kilometers, want we reden een klein stukje fout en de knooppunten waren verder te zoeken. Uiteindelijk reden we iets meer dan 20 kilomter, goed te doen, maar als je het niet verwacht soms toch wat lastig. Gelukkig vermande Jeroen zich en liet zich niet kennen en zonder klagen bereikten we om 13.00 uur weer Huize Janssen - van der Weg in Halfweg, waar een koele duik in het zwembad de verdiende beloning was!!!

Lezen op vakantie

Mijn voorraad vakantie boeken

De laatste jaren komt er erg weinig terecht van lezen. Er is bijna altijd wel wat te doen, waardoor ik er niet aan toe kom of na een paar bladzijden het boek alweer neer leg. Maar deze vakantie blijven we grotendeels thuis, het wordt heerlijk weer en er zal denk ik veel in het zwembad in de tuin gezwommen worden. Dat geeft mogelijkheden om wat boeken te lezen. OP dit moment heb ik een voorraadje van vier boeken, waaronder het gehele oeuvre van Maarten Kolsloot, bestaande uit twee boeken over het Nederlands honkbal en een boek over hoe presidentiële verkiezingen in de USA verlopen. Daarnaast het boek "The Bad Guys Won" (kosten 0,4 US dollar), over het kampioensteam van de New York Mets uit 1986, dat in het veld een van de beste teams ooit was, maar buiten het veld er niet altijd een echte professionele sport attitude op na hield. Altijd leuker om te lezen dan de brave Hendriks van deze wereld. Onderweg is nog een biografie van Stevie Ray Vaughan (kosten: 0,5 US dollar, ik ga helemaal los). Nou, dan moet ik de eerste week toch wel redelijk door kunnen komen en ook nog wel iets hebben voor op de kamer in Oslo.

De buitenkeuken

Buitenkok Jeroen

Als ik buiten kook, dan is het toch eigenlijk altijd een barbecue. Maar deze keer werd ik verrast door Jeroen en Ans, die ook besloten hadden om buiten te koken, maar dan niet op de barbie, maar op een kookplaatje en een contact grill die we nog hebben. Ze hadden een aantal ingrediënten bij elkaar gepakt en ook een instrument uit de keuken dat we nog niet zo vaak gebruikt hadden, namelijk de grill plan. Nou, ik kan niet anders zeggen dan dat het een heerlijk maaltje was geworden. De kip van de contact grill was erg mals (en ook met een uitstekende marinade die Ans erop aan had gebracht) en de groenten die uit de grillpan kwamen, waren ontzettend rijk van smaak. Met name de tomaten waren echt heerlijk, ze lekker heb ik ze echt nog nooit gegeten. Dat buiten koken, dat bevalt me wel. 

Wat een heerlijke gave Amerikaanse auto!

Een Cadillac Eldorado Riviera GT, wat een hele mooi, klassieke bak! Zie ik elke dag met hardlopen!!!

Het zwembad staat

Heerlijk zwemmen!!

Sinds tijden hebben we weer eens een echte zomer in Nederland. Het zijn temperaturen die ik de afgelopen tijd alleen in de USA of India tegen ben gekomen. In dat kader waren Ans en ik ons aan het afvragen of we het zwembad weer een keer op moesten zetten. Dat klinkt eenvoudig, maar met een omvang van 8 x 4 x 1,5 is het best een groot ding. Uiteindelijk hakte Ans de knoop door en besloot om samen met Herman het bad op te gaan zetten. De vorige keer ging het moeizaam dus daags hiervoor waren we best wat zenuwachtig. Wat schets mijn verbazing dat ik, terwijl ik zelf nog aan het werk was in Utrecht, al een Whatsapp bericht kreeg dat het vullen al begonnen was. Met wat extra handen bleek het bad redelijk eenvoudig opgezet te kunnen worden (soms heb je net een extra handje nodig) en omdat de ervaring van de vorige keer (2 jaar geleden) toch nog aanwezig was ging het lekker snel. Daarna moest er 125 kilo zout in het bad gestort worden en waren we een dag bezig om het bad te vullen met de tuinslang, maar toen konden de jongens erin plonzen. En dat deden ze met volle overgave,  zelfs in dan nog ijskoud water, wat gelukkig door het bijgeleverde zonnepaneel dat het water verwarmt snel acceptabel werd. Met de komende dagen met temperaturen van meer dan 30 graden gaan we hier zeker erg van genieten!!!

Feest bij Gary

Vrijdag gingen we dus nog even een bagel eten bij Gary's Deli. Helaas waren de first class leren stoelen al in beslag genomen, dus moesten Daan, Ans en ik beneden zitten. Geen probleem, het eten was heerlijk en de cappuccino erg lekker. Op het raam zagen we staan dat op zondag er American Pancakes geserveerd gingen worden (dat wisten we al), maar er stond nog iets op het raam geschreven en dat bleek te zijn dat Gary's Deli, voorheen Gary's Muffins, inmiddels al 20 jaar op deze locatie gevestigd is. Een mooie mijlpaal voor de man die de bagel in Nederland aan de man bracht en inmiddels nog steeds de allerbeste bagels van Nederland serveert. Van harte gefeliciteerd, Gary, ik hoop dat je ons nog vele jaren blijft bedienen met al die heerlijke lekkernijen waar je al jaren garant voor staat! 

Jeroen terug van kamp

Na een week is het wel genoeg geweest! Onze kleine Jeroen is nu bijna een hele week op kamp en hoewel het soms wel lekker rustig in huis is :-), missen we ons kleine mannetje ontzettend, met al zijn bruisende energie en creativiteit. Om de dag door te komen, maakten Daan, Ans en ik in de ochtend een heerlijk ritje op de fiets naar Gary's Deli (toch een kleine 25 kilometer voor het retourtje :-)). Om half zes vertrok Ans naar Harderwijk, want ze had aangeboden om een groep kinderen van Don Bosco Kamp op te halen en terug te rijden naar Halfweg. Daan en ik gingen ondertussen nog even naar Shirley, mijn bijzonder gewaardeerde kapster, om mezelf nog even te laten kortwieken. Betekende dat we om acht uur bij de Don Bosco stonden om Jeroen op te halen. Nu duurde het nog een minuut of twintig dat er een grote stoet auto's al toeterend het terrein op kwam rijden, met daarin de Vrijbuiters. Een van de laatste auto's was een donkerbruine Volkswagen Passat, met een open dak en daar stak een klein wit koppie bovenuit dat heel erg met zijn handje aan het zwaaien was. Ik snelde snel naar de auto toe om Jeroen welkom te heten en hem lekker te knuffelen. Daan was op de tassen blijven letten, maar toen Jeroen bij hem in de buurt kwam, vlogen ze elkaar in de armen voor een echte broederlijke knuffel, die bijna een volle minuut duurde! Daarna werd nog afscheid genomen van de leiding van Don Bosco (waar duidelijk gemaakt werd door de kinderen dat een van de leidsters meer van vrouwen dan van mannen houdt, je leert nog eens wat op zo een dag) en daarna weer naar huis. Daar werd de tas open gedaan en snel weer dicht, wat er kwam een flinke stank uit. Dat wacht maar tot zaterdag om op te ruimen, we gingen eerst Jeroen vertroetelen. Hij praatte nog honderd uit, voordat hij om 22.00 uur naar bed ging en in slaap viel voordat zijn hoofd het kussen raakte. Nou ja, bijna dan, hij kon nog net uitbrengen dat hij volgend jaar weer naar kamp wil.

Prachtige kaart van Jeroen

En ja lief schat, wij missen jouw ook heel erg!!!!

Het Zwaantje

Sate van de haas bij Het Zwaantje

In Zwanenburg zijn niet veel restaurants. Natuurlijk zijn er twee Chinezen en een pizzeria, maar de populairste gelegenheid is Het Zwaantje. Nu heb ik daar een tijd geleden samen met Daan en Jeroen een niet zo goede ervaring gehad en daarna ben ik er nooit meer geweest. Maar net als bij Het Gemaal aan de andere kant van het water in Halfweg, moet je het een tweede kans geven. Vandaag kwam die tweede kans, omdat Daan met Mick naar de bioscoop was en Ans en ik daarom met Jos en Willy die op bezoek waren uit eten gingen. Bij binnenkomst waren er slechts een paar tafels bezet, maar gedurende het uur daarna vulde de zaak zichzelf helemaal op! Toch er populair onder de locale bevolking en omdat het een kleine gemeenschap is, zagen we onder andere de dames van de apotheek en Mirella die bij bij Haverhals werkt ook in het restaurant verschijnen. De kaart was die van een goed eetcafe met hier en daar een wat exclusievere uitspatting en de kwaliteit is daar ook naar. Ook de bediening, die vorige keer erg tekort schoot, was deze keer uitstekend verzorgd met een crew van een senior, medior en junior serveerster. Al met al een goed etentje, maar als ik toch mag kiezen, zal ik toch eerder naar Het Gemaal gaan.

Daan op de fiets

Prachtige rit rondom Haarlem, als Daan eenmaal gaat, dan gaat hij er helemaal voor!

Don Bosco Kamp 2013

Jeroen, Kyle en Ryan gaan op kamp!

Deze zondag was het weer zover, Jeroen ging met Don Bosco op kamp. Hij vindt het zelf altijd even lastig om afscheid te nemen en gaat dan zichzelf ook erg vervelend gedragen. Maar hij had er echt veel zin in, dus we vertrokken ruim op tijd richting het clubhuis van Don Bosco in Halfweg. We moesten in sportieve kleding, want voordat de reis aanvaart werd naar Harderwijk, moest er eerst even flink gesport worden. Na deze warming up werd de indeling van de auto's wereldkundig gemaakt en bleek Jeroen helaas niet bij Kyle en Ryan in de auto te zitten. Daardoor werd hij een beetje verlegen, maar hij ging toch snel naar de groep waar hij mee pad pad ging. Natuurlijk even dikke knuffels voor Daan, Ans en mij, waarbij ik het nit helemaal droog hield. Wat een gelukkig dat de glazen in de Oakley Jawbone spiegelglazen zijn, zodat niemand de waterlanders in mijn ogen zagen. Nog een keer een hele knuffel later zat Jeroen opeens in de Honda Accord van de meneer met wie hij mee ging rijden naar het kamp en vijf minuten later waren ze vertrokken. Nu is het bijna een week niets meer van mijn kereltje horen, hij gaat het natuurlijk erg naar zijn zin hebben en veel plezier maken, maar ik zou toch graag even wat van hem horen zo tussendoor. Op Twitter en Facebook post de leiding van Don Bosco het een en ander, maar in tegenstelling tot veel andere jongeren pompen zij het internet niet vol met berichten en foto's. Kom eens op, ik wil zien hoe het met de Vrijbuiters gaat!!!!

World Port Tournament

Fans van Taiwan waren ruim vertegenwoordigd 

Ieder jaar is er in Nederland een groot honkbal toernooi. Het ene jaar in Haarlem en dit jaar in Rotterdam, met de fraaie naam World Port Tournament. Omdat het Rene en mij vorig jaar bij de Haarlemse Honkbalweek goed bevallen was, besloten we ook naar Rotterdam af te reizen (het stadion van Neptunus, om precies te zijn). Dat bleek nog wel lastig, want Rene moest overwerken dus misten we sowieso de middag wedstrijd, maar gelukkig lukte het nog om de avond wedstrijd te bekijken, Nederland - Taiwan. Omdat we al laat waren hadden we helaas niet zulke geweldige plekken (dat is in de USA toch wel anders qua stadions :-)), maar wat erg leuk was, was dat we direct naast de fans van Taiwan zaten. Ze hadden 300 plaatsen afgehuurd en gingen echt helemaal uit hun dak bij ongeveer iedere actie die door het team van Taiwan gemaakt werd. Er rende een fan de hele tijd met een vlag over de tribunes, er was een man die met een megafoon het publiek aanspoorde en een mevrouw die de hele tijd op de trommel bleef slaan. Het was een hele beleving om dit te zien. Uiteindelijk werd de wedstrijd met 3-0 gewonnen door het Nederlands team, waarbij de pitcher 8 innings en 2 outs het uithield maar de wedstrijd toch niet uit mocht gooien. Het was weer een leuke avond (ondanks de wat beschonken mensen die achter ons zaten), volgend jaar weer van de partij, maar dan in Haarlem. 

Inca Club 2012 - 2013

Marshmallows roosteren

Op de laatste dag van het schooljaar is er altijd nog een extra evenement, namelijk de afsluiting van het seizoen van de Inca Club. Vorig jaar wilden de deelnemers nog in een tent in de tuin slapen, maar gezien het debacle van toen, besloten de jongens en meisjes deze keer toch de tenten maar binnen op te slaan. Het weer zat erg mee, het was lekker warm. Zo warm zelfs, dat het zich de moeite loonde om op provisorische manier een zwembad (dat drie jaar onder een zeil had gelegen) op te zetten. Zo zie je maar dat kinderen een hoge weerstand hebben, want 30 minuten later renden en gleden ze ze in hun zwembroeken en bikini's door ijskoud water (rechtstreeks uit de tuinslang) en hadden het grootste plezier dat ze konden hebben. Na daar een uur of twee mee bezig te zijn geweest kwamen ze half blauw uit het bad en werd het tijd dat iedereen thuis weer spullen op gingen halen voor de volgende fase in het festijn: de barbecue.

Inca Club kijkt film

Om zes uur strak begon de barbecue, want een van de leden, Keet, moest helaas al om een uur of acht naar huis, omdat ze de volgende dag 100 km moest fietsen naar het Don Bosco kamp. Al het lekkers ging grif op. Na de barbecue werd de vuurkorf erbij gehaald om een vuurtje te stoken om daarna de marshmallows te roosteren. Dit werd gevolgd door het kijken van Toy Story 2 om vervolgens om 12 uur naar bed te gaan. Dat ging nog net goed, maar daarna kwam er helaas een kink in de kabel. Allereerst bleek Mick heimwee naar huis te krijgen en moesten zijn ouders met rappe gang van een avondje uit in Amsterdam terug komen om hem op te halen. Anderhalf uur later was het de tweede keer bingo, omdat ook Thymo de slaap niet kon vatten en opgehaald werd. Uiteindelijk bleven dus Daan, Jeroen en Xena als hardcore feestvierders over. De volgende ochtend kwamen Mick en Thymo weer terug om het feest voort te zetten. Met een lekker kopje koffie konden de ouders ook nog even relaxen, waarna om 12 uur 's middags het Inca Club seizoen 2012 - 2013 afgerond werd.

Hebbiedat?

De cast van groep acht voor Hebbiedat?

Hoewel Daan nog een jaar op de basisschool te gaan heeft, mocht hij dit jaar al participeren in de afscheidsmusical. Dat komt omdat groep acht op de Halverwege een zeer beperkte omvang heeft en ze anders wel heel veel verschillende rollen zouden moeten spelen. Om zeven uur 's avonds strak begon het spektakel van zang en dans met ook de nodige humor. Daan deed erg goed mee, hoewel hij zich nog niet heel veel op de voorgrond durfde te mengen, anders dan bij het lied dat hij samen met AnnaSofie, Mick en Thymo uitvoerde. Maar het was mooi om te zien hoe hij lekker uit zijn dak aan het gaan was, lekker meezingen en lekker dansen. Maar iedereen deed het heel goed en er werd veel gelachen. Tot op het eind het afscheidslied gezongen werd, waarmee groep acht uiteindelijk afscheid nam van zowel de school als ook van elkaar. De een had er meer moeite mee dan de ander en dan heb ik het in deze niet eens zozeer over de kinderen, maar juist over de ouders, waarvan er veel met de tranen in de ogen stonden. Ik kon het nog droog houden, maar ik weet eerlijk gezegd niet of me dat volgend jaar ook gaat lukken, als Daan dan een dergelijk lied gaat zingen......   

Meester Bakker Jeroen

Wat een prachtige taart!

Deze woensdag gaf Anke haar verjaardagsfeestje. Het is niet moeilijk om te raden dat Jeroen daar ook voor uitgenodigd was. Er was een bijzonder leuke activiteit op het feest, namelijk het maken van een taart. Nu had Jeroen al veel naar de cupcake cup gekeken en had hij zelf thuis ook al mooie dingen gemaakt, dus hij had er helemaal zin in. Wat er daar allemaal gebeurd is kunnen we alleen maar naar raden, maar bij thuiskomst had Jeroen zijn eigen gemaakte taart bij zich. Het was een prachtig exemplaar, zowaar mooi roze :-) met daarop twee figuren. En die figuren gingen met elkaar trouwen, ze hadden ook hun mooiste kleren aan. Drie maal raden wie die twee figuren waren? Ja hoor, natuurlijk Anke en Jeroen zelf. Het is toch wel bijzonder dat die twee er heilig van overtuigd zijn dat ze samen in het huwelijks bootje stappen. Wat een schatten zijn het toch!!

Scandic Vulkan

Kamer in de Scandic Vulkan

Na de reis naar Oslo geboekt te hebben, moest er nog een klein dingetje geregeld worden: er moest nog een hotel uitgezocht worden. De 100% Oslo reisgids gaf wat tips waar we naar konden kijken en ondanks dat we normaal gelijk naar de laatste categorie (vijf sterren plus) kijken, viel deze keer ons oog op een ander, iets minder luxe hotel (toch nog een leuke 4 sterren, overigens :-)), te weten Scandic Vulkan, omdat deze recent opnieuw gerenoveerd werd in een mooie boutique-achtige style en omdat het zowel dicht bij het centrum als ook de nieuwste hippe wijk Grunerlokka ligt. En zo hip als wij zijn, moeten we dar natuurlijk ons licht opsteken :-). Sommige kamers blijken zelfs door ontwerpers van Diesel ingericht te zijn, dus we gaan een poging doen om daarin te kunnen verblijven. En je kunt er nog gratis fietsen lenen ook om de stad te verkennen. Wat kun je nou nog meer willen (los van een gratis ontbijt, oh ja, dat zit er ook nog bij)?

Lekker dat dit soort auto's in de wijk rondrijden....

Wagen met radioactief materiaal in Halfweg, dat geeft toch niet zo een fijn gevoel....