Tijd voor vuurwerk

Vroeger had ik nooit interesse in vuurwerk. Of dat komt omdat ooit door mijn vader een strijker in huis was afgestoken (de verkoper had hem wijsgemaakt dat dat geen probleem was, hoe naïef kun je zijn) of dat ik simpelweg mijn geld liever aan stripboeken uitgaf, het zal wel één van de grootste mysteries van Nederland blijven :-). Maar als mijn vrienden fijn buiten widowmakers, rotjes of gillende keukenmeiden aan het afsteken waren, keek ik van boven toe. Toen mijn kinderen geboren waren en we in Geuzenveld woonden in een huis ipv een appartement en we daardoor ook wat meer ruimte hadden om, kocht ik toch weer eens een pakketje en verdomd, dat was best aardig. Nu zal ik nooit zoals mijn buurman Kesbeke voor duizenden euro's de lucht in schieten, maar ik kon het toch niet laten om het grootste pakket plus wat additionele spullenboel bij de vuurwerkspecialist in Zwanenburg te halen. We hebben er ruimte genoeg voor in de tuin en de familie komt morgenavond gezellig samen het jaar uitluiden, dan zijn wat pijlen wel toepasselijk. Jeroen en Daan kijken er al naar uit! Ik zeg: naast de champagne zal ik ook wat andere zaken laten knallen! Wel even op blijven passen dat er geen zaken de verkeerde kant (namelijk richting huis) opschieten, want met een rieten dak op een oude boerderij kun je echt niet voorzichtig genoeg zijn!!

Reus is ziekjes

Vandaag had ik mijn laatste werkdag op kantoor. Een schok ging door Rabobank locatie UJ heen, want ik geloof dat ik voor het eerst sinds mijn terugkeer bij de Rabobank op 1-4-2005 op een reguliere werkdag geen pak aan had. Het was erg rustig, zodat ik mijn tijd doorbracht met het wegwerken van de laatste mails in mijn inbox, het schrijven van het jaarverslag van mijn programma (we hebben dit jaar wel erg veel gedaan!) en het installeren van Yammer (zeg maar Twitter, maar dan voor bedrijven intern). Ik was al niet van plan om heel laat naar huis te gaan (half vijf was wel een grens), maar het werd wat eerder. Ans belde namelijk dat Reus ziek was en naar de dierenarts moest. Dus om drie uur rij ik weg uit Utrecht, om snel wat boodschappen te doen, Daan en Jeroen op te halen en daarna rechtdoor naar huis, zodat Ans met de zieke op doktersbezoek kon. Dat ging gelukkig redelijk snel, er bleek een ontsteking te zijn, waarvoor hij een prik kreeg en een penicilline keur. Bij terugkeer kon je al zien dat Reus niet goed was, want hij keek wat waterig uit zijn ogen en was ERG rustig (zo kennen we hem niet). Vanavond gaat het alweer wat beter, maar hij is veel aan het slapen. Nou, dat is ook vaak de beste remedie voor herstel, dus we laten hem lekker liggen (met als additionele uitdaging om Jeroen bij hem weg te houden, want die vindt hem zo zielig, dat hij hem steeds wil knuffelen!).

Blues Brothers

Toen ik een maand geleden mijn nieuwe zonnebrillen aanschafte, kocht ik onder andere een Wayfarer uit de Ray Ban collectie. De verkoper vroeg mij toen: "je weet wel wie deze brillen het meest bekend heeft gemaakt?". Ja, natuurlijk, Bob Dylan en Roy Orbison! Uh...ja....en ook Tom Cruise, Madonna, Andy Warhol en John F Kennedy. Maar de meest prominente dragers zijn toch wel Jake (de helaas veel te vroeg overleden John Belushi)  en Elwood Blues (Dan Akroyd), The Blues Brothers!!! Dat was toch wel even raar, want dat is één van mijn meest favoriete films aller tijden. Het is bijna dom om er iets over te vertellen, want ik denk dat bijna iedereen deze film of in ieder geval delen ervan wel een keer gezien heeft. Uiteraard is het ene flinterdun verhaal ("we moeten het weeshuis redden, en om dat te doen organiseren we concert om geld te verdienen en daarvoor moeten we onze originele band bij elkaar halen"), maar de personages zijn zo ontzettend leuk en goed gecast, de grappen zijn zo goed, er zijn zulke memorable one liners ("They'll never get caught, they're on a mission from God" en "Your wife, how much, how much for your wife" of "What kind of music do you play? Well, both kinds, Country AND Western!") en de muziek is zo goed swingend, dat dit een memorabele film is. Wat betekent dat als ik ooit een keer iets aan het zappen ben op tv en deze film komt voorbij, ik toch altijd weer even blijf hangen. Mochten er nu toch mensen zijn die denken: ik weet niet waar die gast het over heeft, maar dit klinkt best als een aardige film, dan kun je op youtube de originele trailer van de film bekijken. En ook al heb je de film al 3 keer gezien, doe jezelf een plezier en kijk hem gewoon nog een keer. En als ik nog een slachtoffer kan vinden, ga ik dit jaar toch nog naar de Blues Brothers Tribute show!!

Nog één kleine nabrander

De foto hiernaast heeft hier niks mee te maken, maar die vind ik gewoon leuk, de neven en nicht bij elkaar, aan het eind van een zware speeldag in het kantoor van Ans en Dennis. Tijdens het dessert ging er een verhaal over tafel, waarin gesproken werd over Koningin Wilhelmina en vervolgens ook nog over Koningin Emma. Hans vertelde toen dat daar ook nog een plein naar genoemd was. Oh ja, vroeg Ans nog op licht sacrastische toon, hoe heet dat plein dan, waarna Hans vol overgave aangaf dat dat het Emmaplein was. Nee, echt waar, dat meen je toch niet  :-))?? Ik kan niet anders zeggen dat dat er hilariteit alom was en dat Hans in één klap weer de lachers op zijn hand had gekregen :-).

Tweede Kerstdag

Na het feest van gisteren sliepen de kinderen en neefje en nichtje en Reus uit, zodat we pas om 8.15 uur op hoefden te staan. Dat is nog eens luxe voor een zaterdag! Net zoals gisteren maakten vele handen licht werk bij het opruimen, zodat toen het bezoek wegging, ons huis weer redelijk aan kant was! Ans en Jeroen gingen vanmiddag naar de Notenkraker (balletvoorstelling in Haarlem), Daan en ik bleven thuis om nog wat laatste stofzuigwerkzaamheden te doen en natuurlijk op de PS3 aan Lego Indiana Jones te werken (ten minste, Daan dan, nadat hij zijn Donald Duck verslonden had). Om 16.00 uur waren Ans en Jeroen weer terug, Jeroen had heel erg genoten van de voorstelling, maar vond de muizen toch wel een beetje eng :-). Dat hij goed opgelet had, was te zien uit het feit dat hij veel van de bewegingen na kon doen. Als compensatie voor gisteren hadden we besloten vanavond met zijn viertjes aan steengrilletje te doen. Niet te vergelijken met de culinaire belevenis van gisteren, maar echt beregezellig, en uiteindelijk nog goed binnen te houden ook! Daan en Jeroen vonden het leuk om hun eigen vlees te mogen kiezen en bakken en broodjes met kaas te laten smelten. Alles ging schoon op en zeker toen we als dessert de restantjes taart serveerden die we nog hadden, was het dolle pret! Na het eten keken we gezellig gezamelijk naar Top 2000 Aa GoGo, zoals altijd gepresenteerd door Matthijs van Nieuwkerk. Jeroen had denk ik wel de leukste opmerking van de dag, namelijk: mama, ik vind het wel mooie muziek, maar waarom staat K3 hier eigenlijk niet bij ??.

Dit is een echte feest!!

Vrijdagochtend was het tijd voor de "laatste" voorbereidingen voor het kerstfeest. We waren redelijk vroeg op, want Daan en Jeroen zouden nog een paar cadeautjes krijgen, die lagen al op tafel en voordat we het wisten hadden de heren de spullen al te pakken en wilden ze uit gaan pakken, maar dat wisten we nog net te voorkomen, zodat we de dag goed konden starten met het uitpakken om de sfeer gelijk goed te zetten! Naar buiten kijkend begon het weer te sneeuwen, dat maakte de tuin nog witter dan hij al was. Dat ging leuk worden met onze zelf opgezette party tent met  terrasverwarming! Maar helaas waren de weergoden ons niet goed gezind :-). De sneeuw veranderde een uur later in regen en er kwam ook een straffe wind opzetten, wat het geen genoegen maakte om buiten te vertoeven.  Om 13.00 uur ging ik Hans en Leny halen en om half twee waren we terug, waarna ook alle anderen (Willy en Jos, Erco en Hinkje, Danielle en Edwin, Morisson en Jermey en Joost en Yinte) allemaal aankwamen. Na een hartelijke ontvangst was het tijd voor Glühwein en warme chocolade melk met slagroom (gelukkig had ik 's ochtends een litertje geklopt, dan heb je het maar in huis). Met een warm drankje en een stukje taart van Arnold Cornelis werd Jeroen weer een keer goed verwend met nog een flink aantal cadeau's voor zijn verjaardag, waaronder een mooie grote spiegel, waarin hij zichzelf goed kan zien als hij gaat dansen! Daan werd overigens ook niet vergeten, want hij kreeg een mooie set van Lego Atlantis.

Daarna was het tijd voor het volgende evenement, community singing (in tegenstelling tot het individuele karaoke, dat helaas niet van de grond kwam). We wilden dat buiten doen, maar gezien het weer, het regende pijpenstelen, deden we het maar binnen. Ons repertoire bestond uit Eenzame Kerst, Een heel gelukkig kerstfeest, Last Christmas, Jingle Bells en White Christmas. De uitsmijter was natuurlijk "een heel gelukkig kerstfeest", wat een spontane polonaise tot gevolg haden! En toen we klaar waren, bleek de regen te zijn opgehouden! Nou moe! Dat laten we mooi niet op ons zitten, dus hup, iedereen naar buiten en daar gingen we nog een keer met "eenzame kerst!". Ik kan niet anders zeggen dan "a good time was had by all!!".  Daarna was het inmiddels tijd om de tafel te dekken (die we eerst met vereende krachten vanuit het kantoor hadden getild), dat werd prachtig door Hinkje en Ans gedaan. De kinders hadden het kantoor voor zichzelf en maakten daar met Wii, DS'en en PC's goed gebruik van! Vooarafgaand aan de start van het diner, was het tijd voor de traditionele Christmas Crackers, waaruit iedereen natuurlijk een bijzonder charmant hoedje scoorde. Daarna was het tijd voor de eerste gang, een bloemkoolsoep die Ans had gemaakt. Ik zeg: als we volgende keer bloemkool eten, maak van mijn portie dan maar soep, want die was verrukkelijk! Hartstikke lekker gemaakt, schat!! Daarna volgde de kiprollade met champignon- of mascarpone saus van Willie, witlofsalade van Jos en aardappelpuree van Ans. Niet te zwaar, prima voor een kerstdiner! Ondertussen werd er heel erg veel gelachen, de sfeer was meer dan uitstekend.

Toen was het mijn beurt: ik pakte uit met een lekker bordje kaas, waar de epoisses en de Kernhem deze keer de favorieten waren. Alle bordjes gingen schoon leeg. Om de kaas even te laten zakken en ruimte te maken voor het dessert, gingen we eerst de skylanterns loslaten. Hierbij wordt een soort ballon gemaakt van een lampion met daaronder een plankje hout dat aangestoken wordt en door de warmte vliegt de lampion dan weg. Dit alles naar goed Chinees gebruik, je mag bij het wegvliegen ook een wens doen.  Bij de eerste moesten we nog even oefenen, waardoor de skylantern van Leny en Hans in een boom aan de rand van ons erf vloog (gelukkig zonder gevolgen), maar de rest ging prima. Mooi gezicht om de skylanterns zo weg te zien vliegen! Daarna tijd voor het grand dessert en afsluiting met koffie, likeur en de bonbons van Pucini. Al met al helemaal een superdag. Om met één van de grootste en sympathiekste Ajacieden allertijden te spreken: Dit is een echte feest! Natuurlijk punten te scoren voor degene die raadt wie dat was :-).

Vrolijk kerstfeest!

Vanuit een bijzonder sneeuwrijk Halfweg wens ik iedereen een bijzonder fijn en gezellig kerstfeest toe! Het is hier nu zo oogverblindend dat een zonnebril grote noodzaak is.

Voorbereidingen voor eerste kerstdag

Vandaag was nog een dag van voorbereiding voor het familie kerstfeest van a.s. vrijdag. Bij het wakker worden voelde ik dat mijn maag, buik en darmen nog steeds niet de oude zijn. Nog steeds enigszins pijnlijk, maar met name een vervelend gevoel van "volheid" en misselijkheid. Dat verhoogt de feestvreugde niet, dus het was even tanden op elkaar en doorzetten. Dus erop uit om de laatste boodschappen te doen. Ik moest per slot van rekening nog de taarten en de banketstaaf regelen. En ja, dan ga ik graag naar één van de beste patisseries van Amsterdam Zuid (in Halfweg heb je geen patisserie :-)), namelijk Arnold Cornelis. Daar was het gezellig druk, maar er was veel personeel, dus het duurde niet lang voordat ik aan de buurt was. Ik kocht drie mooie taarten en twee banketkransen en een doos slagroom soesjes voor de kinderen. Ik word altijd wat hebberig als ik daar ben, dus het was een opgave om om hiertoe te beperken. Ondertussen belde Ans of ik nog 6 portglazen wilde kopen. Dat bleek niet eenvoudig te zijn, want zowel bij drie Gall en Gall's (waar overigens 1 grootste gemene deler was, namelijk ongeïnteresseerd en nors personeel) en Grape District (wat een leuke zaak is, en waar ik daarom maar een leuk port pakketje meenam voor ons) hadden ze helemala geen glazen of anders alleen wijn- en champagne glazen. Terug rijdend naar huis zag ik op de Bilderdijkstraat echt een hele vage slijterij die binnen nog vager bleek, maar wel 6 leuke glaasjes had, voor de somma van 2 Euro in totaal. Daar kun je ze niet voor laten liggen :-).  Terug gekomen was Herman de tuinman annex klusjesman al gearriveerd en zetten we de terrasverwarmer en onze partytent op voor het festijn van morgen. Na ook de songteksten en de bingo kaarten gekopieerd te hebben en Ans een middag in de keuken had gestaan voor de voorbereiding van het eten, zijn wij er nu klaar voor. Morgen kan het feest beginnen!

Kerstdiner Internet Portaal

Gisteren was er een klein feestje. Het Internet Portaal programma van Rabobank Groep ICT ging aan het kerst diner. Ik had er zin in, maar ik had een erg moeizame start. 's Ochtends werd ik wakker met pijn in mijn buik en een misselijk gevoel in mijn maag. Nader onderzoek leerde dat ook Ans en Jeroen zich ziekig (Jeroen) tot erg beroerd (Ans) voelde, Daan had geen last, wat een analyse opleverde dat het aan de vis die we dinsdagavond aten (die had Daan namelijk laten staan, de slimmerik!). Maar iedereen was zo enthousiast dat niet komen op het feest geen optie was. Nog los van het feit dat vriend Onno en ikzelf de organisatie voor onze rekening hadden genomen. Dus om 17.00 uur was ik, als eerste op de plaats van bestemming, de Harbour Club in Utrecht. Bij binnenkomst vertelde de eigenaar dat ik een goede dag voor ons diner had uitgezocht, want naast ons diner was er ook het kerstdiner van Sapph, wat de aanwezigheid van een groot aantal lingerie modellen opleverde, inclusief Inge de Bruin. Wat kan ik over het diner zeggen: het was druk bezocht en erg was een bijzonder goede sfeer. Het is altijd leuk om te zien dat mensen enthousiast zijn als je zoiets geregeld hebt en dat ze ook tot het einde blijven. En het is bijzonder om mensen eens in een andere context te spreken. Ik ben trots op het prima stel mensen dat in mijn programma werkt, of ze nu uit Nederland of India komen, en of het nu projectmanagers, business analisten, ict architecten, systeem ontwikkelaars voor Java, Front End of Tridion, UX Specialisten, testers zijn of een verdwaalde informatie managers, iedereen draag gigantisch bij aan het succes van het programma. Jammer dat een aantal mensen op vakantie was, maar sommige waren zelfs terug gekomen van vakantie om mee te feesten. Geweldig! En van Marc vd Dobbelsteen (onze front end goeroe, eigenaar van webbforce) kregen Onno en ik een fles Beerenburg uit Friesland in een machtig mooie verpakking. Muchos gracias!!! Of het eten goed was kan ik niet zeggen, want daar heb ik naast 1 of 2 amuses niets van geproefd, met dank aan de vis van de vorige avond. Maar qua sfeer en bediening kan ik de Harbour Club zeker aanraden.

Ik heb me in ieder geval uitstekend vermaakt en alle genodigden ook, dus wat mij betreft volgend jaar weer!!

Top 1000 van Veronica

Afgelopen week heb ik naar de Top 1000 aller tijden van Veronica geluisterd. Ik vind de beleving van de top 2000 van Radio 2 eigenlijk leuker (zeker met de ondersteuning van het programma top 200 a gogo van Matthijs van Nieuwkerk), maar ook deze "lijst der lijsten" is de moeite waard. Alle nummers uit de top 10 zijn wel klassiekers op de één of andere manier (hoewel ik Angels van Robbie Williams toch wel een beetje van een ander kaliber vindt, maar laten we het maar een moderne keus noemen, daar moet ook ruimte voor zijn, in plaats van dat alleen de 35+'ers onder ons de stemming teveel gaan beïnvloeden. Uit de top 10 zijn dit de nummers die mij het meest aanspreken en welke herinneringen ik daar bij heb: 
1.  November Rain - Guns 'n' Roses. Een heel mooi nummer, maar mijns inziens nog niet eens het beste nummer van use your illusion (dat is op zeker Coma), laat staan van Appetite for Destruction. Mijn persoonlijk favoriet is Paradise City, of het zeer ondergewaardeerde Rocket Queen. Beste herringering: In 1992 één van de allerbeste concerten gezien waar ik ooit ben geweest. Een super line up van Soundgarden, Faith no More en de Gunners. Uiteraard begonnen ze meer dan een uur te laat, maar daarna was het feest, feest, feest. Dit was nog de originele line up, voordat Steven Adler er bv uitgegooid werd omdat hij TEVEEL drugs gebruikte.
4. One - Metallica. De beste speed-/ trashmetal band ter wereld en aller tijden. Je moet er alleen geen bassist zijn, want dan ga je te vroeg dood of word je zonder aanziens des persoons de band uitgezet. Beste herrinering: Voor het eerst gezien op de Monsters of Rock tour in Nijmegen 1991, toen ze nog geen headliner waren, maar AC/DC voor zich moesten dulden (eigenlijk wel terecht, maar vooruit :-)). Samen met zus Daan erheen om daar haar huidige man Edwin te treffen en ook nog goede vrienden Frank en Simon. Geweldig concert, na afloop gelijk alle cd's gekocht en helemaal grijs gedraaid. One is een magistraal nummer, waarin de gitaren en mn ook de drums klinken als de machine geweren die beschreven worden.
5. Bohemian Rhapsody - Queen. Is dat een rockband, of opera of zijn het mannen die van andere mannen houden? Dat maakte Freddy niet zoveel uit :-). "Beste" herinnering: de schok die ik voelde toen Freddy aan Aids overleed.
6. Summer of 69 - Bryan Adams. Heeft alles wat een klassiek rocknummer nodig heeft. Makkelijk te onthouden tekst met weinig inhoud, heerlijke gitaren en de rauwe stem van Bryan, die laat zien dat een Canadees net zo goed hardcore rock 'n' roll kan zijn als een Amerikaan. Beste herinnering: in de Brabant Hallen samen met René naar een concert, waar Bryan middenin het publiek opdook en dat helemaal uit zijn dak ging!
9. Thriller - Michael Jackson. Meest bijgebleven herinnering: bij de opening van de Mirandabad was er een speciale uitzending van Sonja Barend, die opgeleukt werd door kinderen die daar gingen zwemmen en muziek bijgespijkerd door de Jackson Five! Inclusief een hele jonge Michael (als donkere jongen met een neus), die op de natte armen van de zwemmer met een Edding handtekening aan het zetten was. En ja, ik kreeg er ook één, maar die ging er de volgende dag na een stevige douchebeurt weer lekker af.
10. Smells like teen spirit - Nirvana. Grunge zoals grunge hoort te zijn. Zanger helemaal gestoord, maar een performance weggeven, dat kon hij wel. Meest bijgebleven herinnering: twijfelen om naar het concert in Paradiso te gaan, maar deze keer maar even niet, we doen het volgende keer wel. Helaas, die kwam niet, want een paar maanden later schoor Kurt Cobain zichzelf dwars door zijn kop heen.

Nu maar op naar de top 2000 van Radio 2.

Inkopen voor Eerste Kerstdag (en super choco!)

Eerste Kerstdag is er een feestje in Halfweg voor de families van der Weg en Janssen. Wij spelen gastheer en gastvrouw voor de opa's en oma's en de zussen en echtgenoten plus alle kinderen van Ans en mijzelf. Voor ons een flinke groep, want we zijn dan 16 personen sterk. Dat betekent de nodige voorbereidingen om ervoor te zorgen dat we vrijdag niet alleen maar in de keuken staan, maar dat we ook zelf nog een klein beetje gezelligheid mee kunnen pakken. Om het een beetje eerlijk te verdelen, nam Ans het initiatief om even de taken op de lijst te zetten en daarna om het organiseren van de verschillende gangen te organiseren. Om dat zo goed mogelijk voor te bereiden, heb ik mijn zaken over diverse dagen verspreid, zodat ik niet alles op één moment moet regelen (hoor ik: risicospreiding dat als je op de eerste dag wat vergeet je het op de tweede nog kunt halen :-)). In dat kader namen we op zaterdag al de eerste horde. Op die avond vond ik Daan bereid om te assisteren bij het inkopen doen voor het dessert. Dus op een koude (ja, het was -7 in Halfweg) zaterdagavond gingen Daan en ik erop uit. We werden goed geïnspireerd door datgene wat Albert Heijn in de schappen had en met het thema van dit feest in gedachten (en dat is "Wit"), konden we genoeg onderdelen inslaan om er een mooi grand dessert van te maken met voor een ieder wat wils! En Daan heeft de tassen met verve gedragen (nou ja, één dan).

Een andere gang die ik moet verzorgen is de koffie met likeur en friandise. Nu is de koffie geen issue, en de likeur kan mij gestolen worden (hoewel ik daar nog wel iets aan moet doen), maar ja, die friandise hé. Tja, daar zat echt maar één ding op. Ik moest op weg naar de Staalstraat, een bijzonder leuk winkelstraatje in het hartje Amsterdam, net achter de Stopera (kun je orima parkeren). Daar zit namelijk dé chocolaterie van Amsterdam, Puccini. De bonbons van hen zijn echt kunstwerkjes op zich, die er prachtig uit zien, maar waar ook hele bijzondere combinaties gemaakt worden. Zo ligt een combinatie van chocolade met citroengras niet echt voor de hand. En ook een vulling van zoete peper is niet echt alledaags. Een bonbon van Puccini is echt genieten, je duwt er niet een stuk of 5 achter elkaar even weg (nog los van het feit dat je dan uit elkaar barst want ze zijn erg machtig), dat is namelijk respectloos naar datgene voor het product dat gemaakt is. Ik word er wel altijd erg hebberig van, het is een stuk zelfbeheersing om niet met een doos of acht naar buiten te gaan (een minder gevulde portefeuille helpt ook, want goedkoop is het zeker niet, maar elke cent waard). Dus deze keer twee dozen (één assortie en één wit), een zakje mango met chocolade, en witte chocolade snippers voor de decoratie van het dessert. Voor de chocolade liefhebbers onder ons: een bezoek aan Puccini is een "must do" als je in Amsterdam bent, en als je wilt, kun je ernaast een heerlijke cappuccino drinken in de Puccini espressobar die naast de chocolaterie gevestigd is. Doe jezelf een plezier en GA!!!

Schande!!

Vanochtend vroeg uit de veren, want er lag veel sneeuw en ik moest toch naar Utrecht voor mijn dagelijkse portie Rabobank. Dus om half zeven stapte ik in de auto en ging op weg. Dat ging verrassend goed. De wegen in Halfweg lagen er prima bij en ook in Amsterdam West ging het uitstekend. Natuurlijk iets langzamer rijden, maar dat was geen probleem. Ook de A9 op: no problemo, want alles was netjes geveegd. Konden gewoon 100 km per uur rijden. Bij het oprijden van de A2 zag ik het bord bij de oprit aangeven dat er 8 kilometer file zou staan. Dat verbaasde me, want de A2 was helemaal spik en spam. Totdat we de magische grens van de afslag Hilversum/ Vinkenveen bereikten. Hier gaat de provincie Noord Holland over in de provincie Utrecht en deze laatste had denk ik vergeten een muntje te gooien in de sneeuwschuif machine, want die was hier niet geweest. dus plotseling stonden we op een skipiste met veel sneeuw en nog lekker glad ook. Op een slakkengang daarom op naar Utrecht. Na de afrit genomen te hebben dacht ik nog: het ergste hebben we gehad. Maar dat was niet het geval, want in Utrecht zelf was echt helemaal NIKS gedaan. Alle sneeuw lag er nog en er was niets weggeschoven of wat dan ook. Echt schandalig, want iedereen moest nu door de sneeuw ploegen. En het werd er ook nog eens erg glad door. Het bestuur van zowel de provincie als de stad zouden een voorbeeld kunnen nemen aan hoe e.e.a. iets meer naar het westen geregeld is, want dit was echt dag en nacht verschil. En ja, dan doe je er dus 2,5 uur over. Eigenlijk nog het ergste om te zien: bij mijn vertrek om 15,00 uur, was er in de stad nog steeds niets geregeld. Zucht...wat een prutsers in dat college....

Mini feestje

Na de taart was het tijd voor het gebruikelijke klusje, dat is er namelijk altijd als Hans op bezoek komt :-). Deze keer moesten er twee prachtige foto's van Daan en Jeroen opgehangen worden. Voor mij een karwei van 2,5 uur en dan ben ik nog niet tevreden, voor ons 15 minuten werk en het hangt perfect! Daarna nog een poging om de eettafel uit het kantoor naar de woonkamer te brengen, maar daarvoor zijn toch wel vier volwassen mannen nodig om die te kunnen tillen. Ondertussen hadden Daan en Jeroen heel veel plezier met oma en werden er door Jeroen veel touwspringkunstjes gedaan. En natuurlijk moesten alle cadeau's die Jeroen gekregen had ook bekeken en uitgeprobeerd worden, en met een koffer vol kon dat natuurlijk nog weleens een tijdje duren, zeker als oma alles mee wil spelen en ongeveer 165 speelgoedijsjes gegeten heeft. Toen we bij het laatste cadeau aankwamen, namelijk het bingo apparaat, kreeg Ans het idee om er een bingo feestje van te maken! Dat kan natuurlijk alleen Ans bedenken! Om er een goed Amsterdams gebruik van te maken moesten we natuurlijk het ook wel die sfeer geven. Gelukkig had ik op de iPod de kerst-cd van André Hazes staan, met daarop het nummer waar de Amsterdamse volksheld uiteindelijk zijn eerste hit scoorde, namelijk "eenzame kerst".

En om het geheel goed af te kunnen maken, was het natuurlijk ook tijd voor een plankje gezelligheid. In onze traditie betekent dat even recht op en neer heerlijke stukjes hele oude kaas, Amsterdamse leverworst, grillworst van slagerij Rob en osseworst van Louman uit de Jordaan. Daarna ging de bingo van start en won Hans de eerste prijs van de dag (het bovenste rijtje vol, bij een valse bingo een liedje zingen, wie kent het niet uit zijn jeugd). Zijn prijs? De eerste keus van het plakje gezelligheid! Daarna gingen we door voor de volle kaart, dat werd spannend, want het ging tot de laatste twee getallen en de winaar was...Daan! Die er als de rappe hazen vandoor ging met de hoofdprijs, een zak Bugles. Na de bingo tijd voor het verjaardagsdiner, deze keer pannenkoeken thuis, want vanwege de sneeuw konden we niet naar het pannenkoekenhuis in Cruqcius. Daarna maar snel opa en oma naar huis gebracht, want hoewel sommige wegen weer schoon waren gemaakt, waren er ook nog hele stukken glad en staat de barometer op -2 in Halfweg en begint de boel aan te vriezen. En met Jeroen afgesproken dat we zijn echte feestje fijn op 1e kerstdag gaan doen, maar dan met de hele familie. Vind hij prima, terwijl hij nog toevoegde dat het vandaag toch ook een hele leuke dag was. Het blijft toch een schat!!

Jeroen is jarig

Vandaag was dé dag! Jeroen is 5 jaar geworden!!! Het begon zoals gebruikelijk met onze vriend Reus, die om 6 uur wakker was en naar buiten moest. Tja, dan duurt het niet lang voordat de jongens ook wakker zijn, dus om half zeven was het zover, de dag waar Jeroen al weken zenuwachtig voor was. Jeroen nam lekker zijn plek op de bank in en twee liederen later ("Lang zal hij leven" en "Twee violen en een trommel en een fluit...", instant classics voor iedere kinderverjaardag) was het tijd om zich op de cadeau's te storten. Het eerste cadeau had hij al woensdag gehad, want de 1,80 hoge glijbaan was wat moeilijk te verstoppen :-). Maar vanochtend kreeg hij een mooie bingoset, een Playmobil prinsessen paleis, een springtouw met muziek, een cd van het Zwanenmeer en een gevulde koffer (zonnebril, stiften, kleurboeken van Barbie, kleertjes van Barbie, Lilliefee boekje en een aloha ketting). Jeroen ging uit zijn dak, hij was overal superblij mee, en dat is natuurlijk prachtig om te zien. Papa dook in half acht nog even zijn bed in (je wordt ouder papa, geef het maar toe....), maar om negen uur stond Jeroen als wekkertje naast het bed (WAKKER WORDEN!!!!) om mij te enthousiasmeren om het Playmobil Prinsessen Paleis in elkaar te zetten. Tja, hoe moeilijk kan het zijn? Nou, in ieder geval zoveel dat je er drie uur over doet, maar dan heb je ook wat. Jeroen helemaal gelukkig en gelijk aan de slag met het maken van verhalen (waarin diverse andere sets gebruik werden om het paleis te bevolken).

Daarna sloeg het noodlot een klein beetje toe. Door de sneeuw die maar bleef vallen, was het voor oma Willy en opa Jos niet mogelijk om naar Halfweg te komen, waardoor er bijna geen visite kwam voor Jeroen. Hij werd er treurig van :-(. Gelukkig trotseerde ik wel de wegen om naar Amsterdam Zuid te komen om daar oma Leny en opa Hans op te halen, die hadden er veel zin in om te komen, dus na een reis van een uur (normaal 35 minuten) was ik heen en weer, de C5 volgeladen met opa en oma.  We waren nog niet binnen of Jeroen kwam naar me toelopen en zei: "Nu opa en oma er zijn, kunnen we wel taart eten, want verder komt er toch niemand meer". Nou ja, dan kun je natuurlijk niet meer weigeren (nog los van het feit dat ik er zelf ook wel trek in had!). En zoals Jeroen gevraagd had was het een roze taart met de prinsessen van Disney erop: Assepoester, Doornroosje en Sneeuwwitje. De taart kwam van Claudia's Brood en Banket in Zwanenburg, gespecialiseerd in Amerikaanse verjaardagstaarten. Yam!!!

It's good to be the king!

Ik heb soms de neiging om situaties die ik in mijn werk tegenkom van een quote uit een film te voorzien. Zo is het soms niet altijd even eenvoudig of zelfs leuk om de eindverantwoordelijkheid over een groot en belangrijk programma te dragen, maar het merendeel van de tijd geniet ik er met volle teugen van. Een quote die in dat kader een paar weken geleden bij mij opkwam was "it's good to be the king!". Ik wist dat hij van Mel Brooks was, maar ik dacht dat hij uit de film "Men in tights" afkomstig was. Maar door collega Henk vd Honing werd ik er terecht op gewezen dat deze uit "History of the World, Part 1" kwam, die ik overigens ooit in de tot bioscoop omgetoverde kantine van camping De Lucht te Scherpenzeel heb mogen zien (voor de liefhebbers, er is nooit een deel 2 gekomen, dat was ook nooit de bedoeling). Daarin speelt Mel Brooks Lodewijk de 16de, die alles doet eat God verboden heeft, simpelweg omdat hij de koning is. Iedereen kan zeggen wat hij of zij wil en een mening hebben, maar uiteindelijk is Louis de koning en besluit hij wat er gebeurd. Een kleine samenvatting van dit stuk inclusief the bijbehorende rap is op youtube terug te vinden. And hell yeah, it's good to be the king!!!

Lekker koud!

In Kopenhagen was men aan het vergaderen via de "klimaattop" over de opwarming van de aarde, maar in Halfweg was daar vandaag niet van te merken. Vanochtend gaf de teller -10 Celsius aan, en in de middag bereikte wij het warmste punt van de dag op -6 Celsius. Dat waren we al een tijd niet gewend, maar ik vind het eerlijk gezegd wel lekker, als je niet teveel buiten hoeft te zijn :-). Zeker als er een zonnetje bij is, is het heel fris weer. En als er dan ook  nog wat sneeuw valt, dan hebben we bij ons in de tuin echt een prachtig winters tafereeltje! Ans en de jongens hadden zich dat voor vandaag al gerealiseerd en zijn in de tuin al heel wat met de slee in de weer geweest. Maar het hoogtepunt van de winterpret tot nu toe was een hele mooie sneeuwpop (inclusief wortelneus) die de mannen in elkaar hebben gezet. Ze zijn er erg zuinig op (zeker als Reus in de buurt komt), maar ik kon ze verleiden om er een kiekje van te maken (Daan is degene die de camera hanteerde) en ik mocht er ook nog bij staan ook. Machtig mooi en het trekt veel bekijks van de voorbijgangers aan onze tuin!

Een prachtige voorstelling om energie kwijt te raken

Jeroen is bijna jarig, namelijk a.s. zondag. En hij is nu op de leeftijd dat hij zich dat ook beseft, af gaat tellen en....zenuwachtig gaat zijn! Dat heeft soms wat negatieve gevolgen, namelijk dat meneer het "niet luisteren" tot een kunst heeft verheven en dat hij, onopzettelijk weliswaar, Reus af en toe flink pijn doet. Maar er is zeker ook positieve uitwerking, de kleine vent moet namelijk zijn energie kwijt, en stopt dat in dingen die je niet altijd verwacht. Zo heeft hij gisteren de hele dag in zijn hoofd gewerkt aan een dansvoorstelling.  Aan het eind van middag kwam dit tot een creatieve explosie. Jeroen had zelf een podium gemaakt door twee tafel aan elkaar te schuiven. naast de bank. We werden als voorprogramma getrakteerd op een optreden van Daan als Karate Joepie (en een stukje sumo, want Jeroen hielp mee en verloor de wedstrijd als hij van de tafel op de bank werd gedrukt). Het hoofdprogramma was Jeroen die al huppelend over de tafels op de klanken van Oh Denneboom en Jingle Bells prachtige danspasjes liet zijn. Met hier en daar een pirouette erbij als hoogtepunt en een knappe buiging tot slot! Als hij samen met Ans tweede kerstdag naar "de notenkraker" is geweest, dan verwacht ik dat hij die ook nog na gaat doen en dan klaar is om deel te gaan nemen aan het Bolshoi Ballet! Het optreden is te zien op youtube.

Kerstmarkt, deel 2

De getrainde lezer denkt nu: hé, waar is kerstmarkt, deel 1 gebleven? Welnu, die was woensdagavond en dat was de kerstmarkt van Zwanenburg. Op het parkeer terrein van tuincentrum Groenrijk verzamelde de notabelen van de regio Halfweg en Zwanenburg zich. Altijd wel leuk, maar je ziet wel alle bekende koppen weer. Dus alle winkels waar je normaal boodschappen doet hebben een stand, dus heel veel nieuws zie je niet. We hadden deze keer wel Reus bij ons, en dat staat altijd garant voor veel aanspraak. Maar na een uurtje hadden we het wel gezien en keerden we huiswaarts.Vanavond was het de beurt aan de kerstmarkt van Halverwege, de school van Daan en Jeroen. Het begin was niet zo hele best, want toen we het plein op kwamen stapte er en jongetje voor ons, die Daan een ijsbal in zijn gezicht gooide en daar erg om moest lachen. Op dat moment is het wel even lastig om te onthouden dat je de ouder bent en er een kind van een jaar of 10 voor he staat, want je staat op het punt om eens even flink uit te halen met een rechtse hoek. Maar gelukkig was ook de directrice van de school in de buurt en die pakte het vervelende nest eens goed aan (ik had er zelf waarschijnlijk in haar plaats nog 10 stokslagen aan toegevoegd, maar ja, dat ben ik dan).

Daarna gingen we de markt op om de kerst om de kerststukjes en kerstkaarten te kopen die Daan en Jeroen gemaakt hadden. Helaas was het kerststukje van Daan niet terug te vinden, waarschijnlijk was er een andere ouder die het ook erg mooi vond en er met liefde 2,50 Euro voor over had :-). De Zoete Inval verzorgde broodjes worst en soep (tomaten- en erwtensoep) en Daan en Jeroen deden nog mee aan de tombola (wat Daan een kleurboek opleverde voor een investering van 10 Euro, maar ja, het is voor de school hé :-)). Aan het eind van de markt konden we ons nog even opwarmen bij het kampvuur, dat was geen luxe, want gevoel had ik ondertussen niet meer in mijn handen en dat maakt het sturen toch wel erg lastig. Net voor we weggingen, kwam Ans bij het laatste stalletje nog een beeld van een Oosters hoofd (geen idee hoe ik het anders moest noemen) tegen, wat erg leuk was om in de tuin een plaats te geven. Dus daarmee naar huis, om nog net mee te krijgen dat Ajax aan het eind van de eerste helft tegen Anderlecht met 0-3 achter stond. Nou, blij dat ik daar mijn tijd in ieder geval niet in geïnvesteerd heb!

Gefeliciteerd!

Gisteren was het zover. Na een jaar hard studeren, een theorie en een flink praktijk examen was de diploma uitreiking van Ans haar beroepsopleiding tot coach! De Alba academie, die de opleiding verzorgde, ahd als plaats van handeling Heat aan de zuid as gekozen. Nu is daar nog veel in aanbouw, zo ook de straat waar Heat aan ligt. En zoals gebruikelijk vertrouwden we op ons navigatiesysteem om ons op de plaats van bestemming te brengen. Helaas, dan wordt het lastig als de straat maandag pas aangelegd is. Dus na veel rondjes rijden en uiteindelijk de auto maar in de parkeergarage gezet te hebben vonden we de plek en waren we om 19.32 uur binnen. Daar waren alle andere deelnemers plus aanhang al binnen en Ans werd hartelijk begroet. Vervolgens werd per intervisie groep de uitreiking van de diploma's gedaan, Ans kreeg haar diploma van haar begeleidster, Domi, die een mooi persoonlijk verhaal had geschreven, wat goed beschreef wat Ans het laatste jaar ervaren heeft. Goed om te zien dat deze persoonlijke touch gehanteerd werd. Bijzonder trots ben ik op Ans, die toch deze wending in haar carrière glansrijk vorm heeft gegeven en ik weet zeker dat ze er een groot succes van gaat maken. Ze heeft alles in haar mars om dat te doen. Dus voor de lezers van het blog die nog coaching nodig hebben, je weet waar je naar kunt wenden! Ans, super gedaan, de jongen en ik vinden het helemaal top wat je gepresteerd hebt!!!

Reus is vies

Gisteren in de auto even bellen met Ans. Bij mijn eerste vraag "hoe is het thuis", kreeg ik te horen "het kan beter". Wat wil het geval? Onze lieve hond Reus, met als bijnaam Witte Reus (kost een berg, wast een beetje) kon zijn bijnaam geen eer meer aandoen. Op verkenningstocht door de tuin, had Reus een klein verkeerd stapje gemaakt en was in de sloot terecht gekomen. En na zich een beetje uitgeschud te hebben, wilde hij graag weer naar binnen. Dat ging dus niet door!! Ans heeft hem buiten nog een beetje schoongemaakt, maar dat leverde weinig soelaas op. Gezien de kou moest Reus uiteindelijk wel naar binnen, maar bij thuiskomst kon ik goed ruiken dat er een duik in de sloot genomen was! Na het avondeten kwam het hoogtepunt van de dag: Reus moest onder de douche. Dat was nog geen sinecure, want meneer had er weinig zin in, dus ik moest hem vasthouden en Ans hem afspoelen. Na het afdrogen was Reus de hele avond shellshocked en ging bijkomen in zijn bench, wat dan wel weer erg rustig was. Weten we nu in ieder geval hoe we hem als hij wild is rustig kunnen krijgen (gewoon de hogedrukspuit erop).

En nummer 30

En het derde tiental is volgemaakt, deze keer door Ruben Woudsma, een goede collega bij de Rabobank (en voorheen ook samen van LogicaCMG). Check zijn site via deze link. Ruben, welkom en lots of fun!

Sherlock Holmes

Ik heb altijd een zwak gehad voor twee "semi literaire" figuren. Dat zijn Dracula en Sherlock Holmes. Van Dracula is één boek verschenen door de originele schrijver (Bram Stoker), Sir Arthur Conan Doyle heeft ons echter heel veel Holmes verhalen gegeven. Daarna is de productie echter niet gestopt, vele schrijvers (zowel van korte verhalen, romans en stripboeken) hebben de Engelse detective ter hand genomen en verhalen over hem geschreven. En soms kwam Holmes zelfs Dracula tegen, dan was het echt feest (nou ja, als het goed gedaan werd, dat was niet altijd het geval!). De Holmes boeken heb ik allemaal verslonden en ik heb ook heel erg veel Holmes films gezien. Daar zaten veel goede tussen, maar ook heel erg veel pulp. Een hele berg acteur hebben ook Holmes gespeeld, maar het merendeel daarvan was de naam niet waardig. De enige twee die eigenlijk echt de mantel van super speurder mochten dragen waren Basil Rathbone en de enige echte Holmes op tv, Jemery Brett. Met name Brett vind ik de perfecte Holmes neerzetten en iedere keer meet ik iemand aan die prestaties af en ik weet nu eigenlijk al dat niemand dat ooit gaat winnen. Maar ja, je blijft het proberen. Op 7 januari komt de nieuwe Sherlock Holmes film uit. Deze keer met Robert Downey jr (die kan zeker een aan opium verslaafd persoon spelen!) en Jude Law. Dat gaat een heel ander soort film worden dan de eerder gememoreerde films en tv afleveringen van Basil Rathbone en Jeremy Brett. De trailers laten meer een soort actiefilm dan een detective zien. Is in ieder geval wel wat anders, maar of ik het nu goed ga vinden weet ik echt niet. Nou ja, maar 1 manier om het uit te vinden: naar de bios dan maar (of downloaden, maar ja, deze wil ik toch eigenlijk wel snel een keer zien).

Gemeenteraad 2010

Op 3 maart 2010 zijn de gemeenteraadsverkiezingen. Dit is het tweede jaar dat ik zal stemmen in de gemeente "Haarlemmerliede/ Spaarnwoude". Natuurlijk spelen daar items die voor mij persoonlijk interessant zijn (bijvoorbeeld hoe het verder gaat met de ontwikkeling van Suger City, het directer aansluiten van de snelweg op de Haarlemmerweg en de voorzieningen voor jongeren in deze metropool. Voor mij zal het wel weer de standaard worden, namelijk een stem op de VVD. Maar ik heb 38 jaar in Amsterdam gewoond en om eerlijk te zijn, daar spelen toch wel wat meer zaken. Sinds mensenheugenis is de PvdA hier de grootste partij, maar na mijn eerste keer stemmen heb ik nooit meer een stem op de Partij van de Afgunst uitgebracht. Salon socialisten die meer bezig zijn met hun eigen interne politieke spelletjes en het uitslaan van politiek correcte taal dan eens een keer flink de handen uit de mouwen te steken en zeggen waar het op staat. Het voorbeeld daarvan werd afgelopen week weer duidelijk, toen het hoofd van Ahmed Marcouch bij de PvdA intern eraf moest! Marcouch is een aanpakker, maar hij valt niet goed bij de regenteske oude garde van de PvdA, die niet willen dat een nieuweling te snel in de hiërarchie stijgt en dat je eerst alles eerst in 34 commissies moet bespreken voordat je überhaupt een besluit kan gaan nemen. Dat staat haaks op de no nonsense aanpak van Marcouch, die een leefbaarder Amsterdam West wil (ik heb er gewoond, dat is geen overbodige luxe), en daarbij zowel autochtonen als allochtonen aanspreekt en aanpakt. Je krijgt er gewoon een wee gevoel van in je maag, dat zo iemand dan door een stel dienstkloppers die aan het pluche vastgeplakt zitten tegengewerkt wordt en zelfs geen lijsttrekker kan worden in Nieuw West. Ahmed, doe een verstandige zet, en ga naar de VVD, daar krijg je wel de ruimte voor je aanpak (alleen niet tegen de pers praten over het feit dat de majesteit teveel suiker in de thee doet, dat is geheim!!!).

Manchet

Zoals eerder gemeld heb ik vorige week mijn maatwerk overhemden opgehaald. Uiteraard deze week natuurlijk gelijk aangetrokken en potdikke, wat zitten die dingen lekker. Echt een mega verschil met confectie hemden (kost een paar centen, maar dan heb je ook wat :-)). Daarom besloot ik vrijdag dat ik weer een tripje naar de Society Shop zou maken om nog twee hemden te bestellen. Deze keer ging ik echter in de middag (rond een uur of 1) ipv lekker 's ochtends om 10 uur (met vooraf een bezoekje aan Anne en Max). Dat merk je gelijk, want alle parkeer garages zijn al vol en aangezien Haarlem sowieso niet de meest auto vriendelijke stad is, was het een crime om te parkeren. Maar uiteindelijk vind ik een plekje en  kon ik een gezonde wandeling beginnen om naar de plaats van bestemming te komen. Bij de winkel bleek het ook daar drukker dan normaal, maar als vaste klant merk je toch een bepaalde voorkeursbehandeling (tja, dat kan natuurlijk eigenlijk helemaal niet, maar ik vind het toch wel prettig, ok, ik ben een snob in dat soort zaken :-)). Uiteraard was er genoeg mooie stof, dus kiezen was een niet al te moeilijk. Bij de opmaak van de hemden nam ik 1 keer ene afslag: ik heb er één met manchetten laten maken. Bij het afrekenen zag ik een paar manchetknopen liggen, die gemaakt waren in de oudste Delfts blauw fabriek ter wereld. Zagen er wel bijzonder uit, maar ik heb er al flink was die ik zelden gebruik. Maar de verkoper was me in dit geval voor en verkocht mij de manchet knopen voor de reeds gespaarde Society punten (die anders toch maar zouden blijven liggen). Ik bewaar ze nog even tot het overhemd binnen is, dan zullen we eens zien of dat het helemaal "af" maakt!!

Oh ja, en voor degenen die zich zorgen maakten: vandaag heeft Daan een bami schijfje gegeten! Maar dat is hem slecht bevallen, na het eten had hij buikpijn!

Een bami schijfje

Gisterenavond, na het verhaal voor het slapen gaan, ging Jeroen direct knorren, maar Daan wilde eigenlijk nog wel even een stukje zelf lezen. Voor de ontwikkeling natuurlijk een goed idee, maar de volgende morgen moest hij gewoon naar school, dus maakten we de afspraak dat hij tot 20.30 uur zou lezen en dan gaan slapen. Als goede vader ging ik om 20.35 uur naar boven om even de check te doen of Daan was gaan slapen ("controle is geen wantrouwen", "vertrouwen is goed, controle is beter" en "iedereen heeft het recht om gecontroleerd te worden"). Er was geen boek te zien, maar toen ik binnenkwam hoorde ik een zacht snikken. Dus snel naar Daan toe, en die lag inderdaad een klein beetje te huilen. "Wat is er aan de hand, jochie, waarom huil je?", vroeg ik gemoedelijk met een hand op de schouder van mijn zoon. Daan keek mij aan, en veegde de tranen uit zijn ogen. En met een zachte, gebroken stemmetje zei hij: "Papa, ik moet zo huilen.....want.......het is zoooo lang geleden dat ik een bami schijf gegeten heb!!!". Uiteraard met stomheid geslagen moest ik mijn best doen om niet in lachen uit te barsten, zeker toen de volgende klaagzang begon: "En ik heb ook al een hele tijd geen patat gehad!!". Na een flinke knuffel, ging Daan uiteindelijk wel lekker weer slapen! Hij zal toch geen obsessie krijgen met lekker eten....dat kan hij niet van zijn ouders hebben :-).

Dansen

Mijn zoons houden van dansen. Jeroen is van de klassieke kant (ballet), terwijl Daan meer voor een Urban Style gaat (street dance). Gisteren was er een "kijkles" waarbij de ouders aan de kant een hele les mogen volgen. Nu wilde ik daar uiteraard al heen gaan, maar de smeekbeden van de beide jongens of "papa alsjebllllieeeeeeeft wilde komen kijken" gaven natuurlijk zonder meer de doorslag. Om half twee arriveerden we bij een sportschool on Zwanenburg (op een altijd gezellig industrie terrein), waar Jeroen en Aniek al op ons stonden te wachten. Jeroen zit in een groep van 10 kinderen, en uiteraard is hij de enige jongen van de groep (waarmee hij overigens op alle aandacht van de andere 9 meiden kan rekenen, maar hij heeft alleen ook voor Aniek en Anke :-)). Drie kwartier lang trokken de kinders van leer met leuke huppeldansjes, maar inmiddels ook klassieke ballethoudingen aan de bar! Geweldig om te zien. Na drie kwartier waren ze helemaal op, dus na omkleden ging Jeroen fijn met Aniek mee naar huis om te spelen, en wij bleven kijken naar Daan. Dat was even different cake! Bij het streetdancen kan het niet stoer genoeg zijn, en dat zullen we weten ook. Strakke passen, moonwalks en electric boogie bewegingen, het zit er allemaal in. Daan wilde eigenlijk binnenkort stoppen omdat hij de enige jongen was, maar inmiddels is er een maatje voor hem bij gekomen en heeft hij er weer heel veel plezier in. Dus wie weet, hebben we een nieuw fenomeen in de familie :-) Wat wel opvalt is dat Daan overal commentaar op heeft en vaak de discussie met de lerares aangaat en dan middels grapjes zijn gelijk probeert te krijgen. Wat een rare manier, van wie zal hij dat nu eigenlijk hebben!!

Dean Martin - Forever Cool

Als je me 20 jaar geleden had gezegd dat ik 's avonds op de bank zou zitten om 22.30, terwijl mijn vrouw en kinderen boven liggen te slapen met de tv uit en luisterend naar de zoete klanken van Dean Martin, dan had ik je zeker voor gek verklaard. Maar ja, een mens wordt ouder en op sommige punten wat gezapiger. Dus nadat ik al bijzonder onder de indruk was geraakt enkele jaren geleden van Frank Sinatra, heb ik het afgelopen jaar ook Dean "right from the bar" Martin mee leren waarderen! De CD Forever Cool is een leuk experiment dat ook met andere overleden zangers geprobeerd is, namelijk de oude liedjes te mixen met input van nog levende artiesten. Bij "Duets" van Sinatra ging dat echt helemaal de mist in, maar Forever Cool geeft het een extra impuls.  De nummers liggen heerlijk in het gehoor, zeker als je van crooner muziek houdt zijn het allemaal goudklompjes. Mijn hoogtepunt? King of the road waar Dean Martin gemixed wordt met Kevin Spacey (die sinds The Usual Suspects bij mij geen kwaad meer kan doen, als je die film nog niet gezien hebt, is dat eigenlijk een nog grotere aanrader dan dze cd, bedenk ik me net).

Volger 29

En we hebben officiële volger nummer 29 aan boord! Deze keer mijn bijzonder goede collega, Martijn Hagens. Ex collega van CMG en nu mede-PIMmer bij Rabobank Groep ICT binnen het CRM programma. Martijn, welkom en ik hoop op veel reacties!

Wie gaat nummer 30 worden???

Hoezo shopaholics?

Afgelopen vrijdag (bericht is even wat vertraagd door de Sinterklaas festiviteiten en een bezoek aan het Efteling hotel voor een "heidag" van het CRM programma van de Rabobank) was er voor Ans en mij even een klein rustmoment. Daan en Jeroen gingen namelijk bij twee vriendinnetjes spelen (Anne Sophie en Anke). Daarom besloten Ans en ik lekker te gaan lunchen. Omdat Haarlem lekker dichtbij is en ik daar nog twee maatwerk overhemden bij de Society Shop op moest halen, gingen we daarheen. Maar voordat we een locatie hadden gevonden, liepen we eerst even bij onze favoriete opticien, Lukx, op de Spekstraat 2 langs. Even kijken of ze een leuk nieuw brilletje hebben. Een uur later vertrokken we weer, een “normale” bril van Philip Stark en twee zonnebrillen rijker (te weten de New Straightjacket van Oakley en de New Wayfarer van Ray-Ban).

Ok, dan maar even naar de Society Shop, maar om daar te komen moesten we eerst langs de RiverWoods heen. Ook daar werden we naar binnen gezogen, om met twee fleece vesten voor Ans en een tas gevuld met kleren voor Daan en Jeroen weer naar buiten te komen (ja, die hadden ze echt nodig :-)). Uiteindelijk kwamen we dan aan bij de plaats van bestemming, waar de overhemden op me lagen te wachten. Maar ja, de pré sales was begonnen en dan kun je het toch niet maken om niets mee te nemen, dus uiteindelijk nog twee passende stropdassen voor bij de hemden en oh ja, ik had ook nog sokken nodig. Toen we daar klaar waren keken we op de klok en zagen dat he inmiddels alweer twee uur was. Dus uitgebreid ergens gaan zitten, dat paste niet meer (dan ging Reus de keuken slopen). Als lunch werd het uiteindelijk een heerlijke friet bij De Vlaminck. En eerlijk is eerlijk: dat smaakte ook echt goed, beste patat van Haarlem!

The day after the night before

Na een goede nachtrust, konden we gelukkig vandaag wat later opstaan. Daan was namelijk pas om 6.30 (!) wakker en begon gelijk gezellig te vragen om hulp bij het openmaken van zijn cadeau's. Dus dan gaat papa er toch maar even uit om hem op weg te helpen. Vervolgens weer naar bed en 15 minuten later....."PAPA!!!!".  Zo ging dat nog een paar keer doet, tot ik maar besloot om uit bed te blijven en te beginnen met het opruimen. Stofzuigen was een eerste benodigdheid, maar met de Delphin is dat een genot, dus dat was geen probleem. Daan had de hele ochtend lekker zitten gamen met zijn nieuwe Wii spellen, New Mario Bross Wii en Rayman Rabbits TV Party.  Maar daarna was het voor hem tijd om aan de Lego bouwwerkzaamheden te gaan beginnen.

Alles wat hij heeft gehad, heeft hij inmiddels in elkaar gezet, ook voor de mega doos van de Power Miners draaide hij zijn hand niet om en die was echt binnen een uur helemaal klaar. Daarna werden de avonturen bedacht en was hij uren zoet. Om hem nog beter te kunnen laten spelen gaat Hans nu een tafel met twee verdiepingen maken, zodat bovenop Lego City gebouwd kan worden en onder de grond de Batcave en de Power miners aan de gang kunnen gaan. Jeroen was heerlijk met zijn Playmobile te spelen, een hij maakte prachtige werkstukken met zijn knutselspullen en Spirograaf. Papa werd in de loop van de dag een beetje chagrijnig, omdat zijn vrienden van Ajax er een zooitje van maakten bij Utrecht. Maar gelukkig maakte Daan de dag weer goed met een hele ad rem opmerking. "Papa, weet jij dat Sinterklaas zijn stem heel erg op die van jou lijkt, maar dan alleen een beetje ouder". Volgens mij weet hij er meer van en zit hij mij in de maling te nemen, de boef!

Feest op 5 december

Nadat de Sint was uitgezwaaid, ging het feest gewoon verder. We hadden meer dan een vol uur nodig om alle cadeau's uit te pakken. Wat was het een berg! Een kleine greep: Lego Power Miners, Lego Space Police, Karaoke set, Rayman Rabits Party, New Mario Bross Wii, heeeeel veel spelletjes (Pim Pam Pet, Alcatraz, Spider-man escape, Boggle, 4x 4 op een rij, cluedo, star wars stratego, etc), heeel veel bouwdozen met een hoog militair gehalte, een prachtige set "sprookjes playmobile", assepoester jurk en bijbehorende schoentjes, het was echt teveel om op te noemen. Alle cadeau;s werden bijzonder enthousiast ontvangen. Daarna moest er natuurlijk mee gespeeld worden, maar het was natuurlijk een kunst om niet alles tegelijk open te laten trekken. Gelukkig hebben de ouders inmiddels ervaring daarmee, dus dat ging goed. De sfeer bleef er prima inzitten en toen zelfs op de superhit van Ronald (van ongeveer 15 jaar geleden) polonaise gelopen werd, hadden we het hoogtepunt wel bereikt! Tijd voor de kinders om even uit te rusten, dus die gingen naar Hans Kraay Jr's "lachen om home video's" te kijken (voordeel van een breed bed!) en Ans en Dennis gingen het eten klaar maken, een lekker stamppot buffet, wat er bij een ieder lekker inging. Om elf uur was het feest afgelopen, Jeroen was inmiddels op de bank in slaap gevallen, en na een korte opruimpoging die jammerlijk faalden, gaven Ans en Dennis er ook de brui aan. Morgen verder, wat was het een super leuke dag vandaag. Dat we daar nog veel meer van mogen hebben!!!

De Sint spelen

Gisteren was het zover: 5 december, het heerlijk avondje ging komen. Voor mij de dag dat ik mij ga verkleden als Sinterklaas om mijn kinderen, neven en nichtjes en ook de ouders te vermaken. Op dit moment "geloven" er nog 4 kinderen van de groep (hoewel, Daan vertelde vorige maand dat Sinterklaas gewoon een verklede oude kerel is, alleen toen ik zei dta hij dan ook geen cadeautjes daarvan zou krijgen, bestond de goedheiligman opeens weer wel :-)). Dit jaar was het optreden samen met Erko als Zwarte Piet. Om half drie eerst naar Maison van den Hoogen, om de kostuums op te halen. Hier komen we meestal dus 1x per jaar en dat is qua gezelligheid en beleefdheid 1x te veel. Wat een stel horken, zeker voor mensen die in de amusement branche werken. En dan me nog proberen op te lichten ook (kennelijk heeft de gemiddelde klant niet in de gaten dta 110 + 7,50 geen 127,50 is). Maar goed, gelukkig was ik daar weer snel weg en op naar de Jan Steenstraat, om bij Hans en Leny thuis onszelf te verkleden als Sint en Piet. En dat was op zichzelf al een leuke bezigheid, zeker het schminken van Piet neemt altijd wat tijd in beslag. En van de lijm om de snor en baard van Sint op te plakken, heb ik altijd even gezellig een lekkere trip (lijmsnuivers aller landen, verenigd u!). Daarna moesten we weer terug naar Halfweg, en dat was toch wel een bijzondere ervaring, als Sint achter het stuur in de C5, en dan allemaal mensen op straat of in andere auto's die naar je zwaaien en toeteren.

Om 16.30 arriveerden Sint en Piet in het pittoreske Halfweg. Daar werden we opgevangen door een uitzinnige groep kinderen, die Sint en Piet met veel gezang binnenhaalden. De sfeer zat er goed in, omdat Piet het aan zijn rug had, kon hij nog niet alle zakken met cadeau's meenemen naar binnen, dus de vaders en opa's moesten even helpen om de vele pakketten naar binnen te tillen. Het was daarna een heel gezellig uurtje, met 3 kinderen die nog helemaal geloofden, 1 die je zag twijfelen (Daan) en twee grote stoere kerels die het natuurlijk allemaal al wisten, maar het toch wel heel erg leuk en een beetje spannend vonden. Als je de berg cadeautjes zag, zou je niet zeggen dat er een krediet crisis is :-). Sinterklaas gaf ieder kind één cadeau, liet Piet een dansje maken met juffrouw Hinkje en gaf bij het weggaan een rondje van de zaak (d.w.z. na "Dag Sinterklaasje" en de deur uit te zijn gegaan, kwam Sinterklaas nog een keertje terug!). Daarna snel het kantoor in vluchten om niet gezien te worden en afschminken en omkleden, om te kunnen genieten van het uitpakken van de cadeau's. Heerlijk om te zien hoe iedereen heeft genoten, dat maakt het helemaal waard om dit jaarlijks te doen! Volgend jaar gewoon weer!!!! De liefhebber kan overigens de foto's op het Picassa Webalbum bekijken.

Raamschilderingen

Vandaag is het Sinterklaas. Daar is niet aan te ontkomen, want mijn kinderen tellen sinds drie weken de dagen al af tot wanneer de goedheiligman langs komt. Maar om er een gezellige tijd van te maken, moet je de boel natuurlijk een beetje versieren. Omdat slingers en ballon wel heel erg 2008 is, bedachten Ans, Daan en Jeroen een creatievere oplossing, namelijk een prachtige schildering op onze deuren die aan de voorkant van het huis naar de tuin leiden. Jeroen tekende een schoen met een wortel, een mooi cadeau met een strik, zwarte piet pepernoten en een witte chocoladeletter! Aan die tekening voegde Ans Americo toe. Daan tekende de zee met daarin een octopus, en natuurlijk pakjesboot 12. Aan die tekening werd vervolgens een levensgrote zwarte Piet toegevoegd. Het is echt een prachtig gezocht als je vanuit het hek op het erf vervolgens richting de voordeur loopt, het lijkt namelijk of je begroet wordt. Dat moet de Sint toch aanspreken, dus de kans begint wel erg klein te worden dat hij dit jaar ons huis niet aan zou doen om zaken in "één of andere hoek" te strooien (beetje lullig, vertel dan in ieder geval in welke hoek je het strooit, maar nog beter zou natuurlijk zijn als ze het gewoon aan de kinderen zouden geven, maar goed, je moet niet teveel toornen aan eeuwenoude tradities :-)).

Balkenbrij en bloedworst

Afgelopen woensdag ben ik wederom naar de Nederlanden geweest, een diner dat door collega Steven Wauters georganiseerd was. Het begint een beetje vaste prik te worden, namelijk dat Chef Wilco Berends met de kaart naar ons toekomt, maar uiteindelijk vragen we hem dan toch om ´gewoon een paar gangetjes´ te koken. In dit geval kozen voor zeven stuks. Daar zaten weer een paar klassiekers bij, zoals de Griet die hij bijzonder heerlijk klaar kan maken en dit keer als hoofdgerecht de anjou duif. Maar één gang is mij deze keer erg bijgebleven. Dat was de `bloedworst en balkenbrij´. Ik kon het niet laten om te vragen wat de balkenbrij was. Met een lach op zijn gezicht wist Wilco ons te vertellen dat dit een oud hollands gerecht is, met name in Gelderland gegeten. Normaal gemaakt van varken, maar hij had het van rund gemaakt. En welke delen van het rund dan....Nou, onder andere hart, nier en hersen. Dat was even een horde om te nemen, maar je moet alles eens een keer geprobeerd hebben. Viel niet tegen, maar ik kan ook niet zeggen dat dit nou een gerecht is dat ik iedere keer op het menu zou willen hebben. Lekker voor een keer, maar de volgende keer zal ik Wilco vertellen dat hij hem van mij er niet bij hoeft te doen. Overigens hoor ik uit betrouwbare bron dat schoonmoeder Willie een fan is!!!

Lego

Een van de meest favoriete speelgoedjes van mijn jongens is Lego. Ik heb er zelf hele goede herinneringen aan het in elkaar knutselen van allerlei gebouwen, schepen, vliegtuigen, etc etc. Ik weet nog goed toen de eerste lego poppetjes op¨de markt kwamen, dat was hartstikke leuk. Maar je had toen de politieman, brandweerman, bouwvakker en een kok. En that was it! Die tijd is echt heel lang achter ons, want als je ziet hoeveel verschillende series er inmiddels zijn, dan is dat echt helemaal niet bij te houden. Voor papa zijn de leukste series Batman en Indiana Jones, en gelukkig neemt zoonlief Daan het over. Jeroen heeft liever  Belleville. Wat nu wel een kanp was dat Daan al op heel vroege leeftijd de bouwpakketten in elkaar kon zetten, maar iets minder was dat het daarna ook heel snel weer uit elkaar lag.  Daarna ging alles in een ton en was het niet meer uit elkaar te halen. Na een paar jaar had Daan er toch wel zin in om weer wat zaken te gaan bouwen en hij vond een compaan in Ans. Dus gezamenlijk hebben ze enkele dagen alle steentjes uit zitten zoeken en in zakjes gestopt, zodat ze makkelijk te vinden zijn. En daarna begon Daan aan zijn queste om weer een heleboel zaken opnieuw te gaan bouwen. Dus zo zijn inmiddels de Batarang en de Two Face Mobiel weer in elkaar gezet. En ook de Lego Haven met kraan is inmiddels weer heel. Wat leidt tot avonturen  van Batman die Two Face wil vangen in de haven. Hartstikke leuk om te zien dat Daan nu heel erg zuinig is om de Lego voertuigen heel te houden. En hij heeft nog voor een jaar werk om al de dozen opnieuw in elkaar te zetten...

Even weinig actie op het blog

Afgelopen dagen even wat weinig actie op het blog. Simpele verklaring: lange werkdagen ivm implementaties in december (en wat heerlijke discussies omtrent de oplevering van een aantal services...) en zoals eerder geschreven twee DVD's van The Mentalist die beschikbaar kwamen. En een Dragon Age die blijft trekken om te spelen. En nu kijken naar Timisoara - Ajax (net afgelopen, 1-2, en twee penalty's die door Luis Suarez gemist werden), dus weer een avond weg om een leuke en aantrekkelijke blogpost te maken. Morgen ook nog eens uit eten vanuit de Rabobank, dus grote kans dat ik morgen ook geen mogelijkheid heb om te schrijven, maar vrijdag gaat hij er zeker zijn en dan gaat het over.......LEGO!!!

Het is weer feest: The Mentalist Seizoen 2

Gisteren was ik even rustig aan het surfen op ftd. Tot mijn grote genoegen kwam ik daar dvd1 en dvd2 van seizoen 2 van The Mentalist tegen! Nu is dat wat lastig voor de retail versie, want die is namelijk nog niet uit :-). Sterker nog, seizoen 2 is net 8 afleveringen oud, dus ongeveer op 1/3 van het geheel. Maar gelukkig zijn er helden die de afleveringen opnemen op HD kwaliteit zoals ze in de VS uitgezonden worden en vervolgens gaan ze ze nog ondertitelen ook! Ik zeg: die mensen hebben echt veel te veel vrije tijd, maar ik ben blij dat ze het doen, want het betekent dat Ans en ik hier 's avonds weer van kunnen genieten! En dat doen we dan ook, op de eerste avond sneuvelden als de eerste drie afleveringen, en ik gok dat vanavond er nog wel twee doorheen gaan. Dit is echt dé top serie van dit moment voor mij. Goede verhalen, goede personages, strakke humor en een geweldige Simon Baker die Patrick Jane speelt. Ik heb er al eerder over geschreven en seizoen twee stelt zeker niet teleur. De Red John verhaal lijn mag er wel wat meer ingebracht worden, maar dat zal later wel gebeuren. In ieder geval nog een paar avonden feest (en dat te mixen met Dragon Age en nog werk ook, pfff....druk zeg :-)).

Een nieuw fenomeen: de samentekening

Een van de favoriete bezigheden van mijn twee prachtige jongens is kleuren en tekenen. Daan kleurt zonder problemen een heel Cars kleurboek in een handomdraai vol en als je niet uitkijkt heeft Jeroen al het printpapier dat voorhanden is voorzien van potlood of stift. Het is hartstikke gezellig als de jongens aan de slag gaan, maar van enige interactiviteit is dan soms weinig sprake. Want ja, wat moet je, als de mannen bezig zijn? Zelf een eigen tekening gaan maken, dat is in ieder geval voor mij niet weggelegd. En om er  nu maar steeds naast te zitten met je laptop of de krant is ook zo wat. Gelukkig hebben we daar sinds gisteren wat op gevonden: de samentekening! Wat houdt dat fenomeen in? Men name een blanco A4 (dat lukt meestal wel) en daar wordt er in samenspraak tussen ouder en kind (of kinderen) een thema gekozen. Zo hadden wij gisteren vakantie en vandaag kerst. Vervolgens gooi je met de dobbelsteen en mag degene die het hoogste gooit beginnen (bij gebrek aan een dobbelsteen mag het jongste kind beginnen :-)). Deze maakt een eerste figuur op het papier en als dat afgerond is, is de volgende. Leuk om te zien hoe er dan ook op elkaar ingespeeld wordt en daarmee ook de creativiteit geprikkeld wordt. Zo hebben Daan, Jeroen en ik dit weekend een flink aantal uren gespendeerd en dat was echt "quality time" voor papa en zijn mannen. Ik kan het iedereen aanraden, je wordt er ook nog eens lekker rustig van, net transcedente meditatie!

Het Reus Fotoalbum

Zojuist op de bank zittend hoor ik van mijn lieftallige echtgenoot dat er klachten zijn van lezers van het blog dat er te weinig foto's van onze vriend Reus op staan. Nu houdt het geen pas om het hele blog met foto's van onze hond vol te stoppen, maar mochten er liefhebbers zijn van onze schattige kleine Tatra (nu dan nog, in 3 weken is hij bijna 4 kilo gegroeid), die kunnen op het Reus Picassa Album hun lusten botvieren! Ik zal ervoor zorgen dat wekelijks de foto's die gemaakt zijn in het album bijgewerkt worden, zodat de groeistuipen van Reus goed te volgen zijn! Dus liefhebbers: vraag niet hoe het kan, maar profiteer er van!