Vietnam War Memorial

Het Vietnam-oorlog momument is erg indrukwekkend

Een maand of vijf geleden bracht ik een bezoek een Washington D.C. Ik was hier in 2009 al met Frank, Simon en René geweest, maar deze keer was ik er alleen. Ik was erachter gekomen dat vijf jaar geleden we een aantal grote monumenten gemist hadden en ik had me voorgenomen om deze zaken nu te gaan bekijken. Ik had er wel redelijk wat tijd voor, want zoals bijna standaard in de USA was ik strak om zes uur 's ochtends wakker. Op zich natuurlijk lekker, maar na ontbijt te hebben gegeten was ik om zeven uur er helemaal klaar voor, maar dan is er op zondag toch nog niet zo veel open. Dus waar ga je dan heen? Naar iets wat dag en nacht open is en dat is in Washington DC The Mall. In 2009 had ik daar al een flink aantal zaken gezien, maar wat we toen om een of andere duistere reden vergeten waren, waren de monumenten ter nagedachtenis aan de oorlogen in Korea en Vietnam. Omdat de Vietnam oorlog toch voor mij bekender was, was dat mijn eerste stop. En toen ik daar om half acht aankwam, ging ik er eigenlijk wel een beetje vanuit dat ik de enige persoon zou zijn. Ik bleek echter buiten de waard gerekend te hebben, want op dat moment waren er al diverse Amerikanen aanwezig waren. En zoveel jaar na het einde van de oorlog, blijkt deze periode nog steeds diepe littekens in de Verenigde Staten achter te hebben gelaten. Er staan nog volop verse bossen bloemen bij het monument (waar chronologisch alle gevallen soldaten genoemd staan per jaar en waardoor de muur dus aan de uiteinden ook kleiner is dan in het midden, toen de oorlog het hevigst was), er lagen gedichten en brieven, soms ook van kinderen aan mensen die ze nooit gekend kunnen hebben. En er waren veel (ex)militairen (van 25 tot 95) aanwezig om de laatste eer te betuigen aan hun gevallen kameraden.

Waarschijnlijk het bekendste beeld

Ook waren er al mensen bezig om met papier en een potlood een kopie te maken van namen die in het monument gegraveerd staan. En dat was nog los van de hardlopers die spontaan langs kwamen of de vele toeristen die een blik kwamen werpen. Ik vond het een bijzonder indrukwekkend monument, eigenlijk nog veel meer impact hebbend dan bijvoorbeeld het monument van Martin Luther King of Abraham Lincoln. Het was zelfs ook wat ongemakkelijk, want hoewel ik het niet het willen missen om het te bekijken, voelde ik mezelf ook wel een beetje een voyeur, want je kijkt uiteindelijk toch mee met een stuk geschiedenis dat niet de jouwe is en je bent in de buurt van mensen die ontzettend veel verdriet hebben (nog steeds) en zonder dat je de details kent, voel je direct mee met hun verlies. Ondanks dat alles is dit een van de meest belangrijke plekken in de USA om bezocht te hebben, hoewel je er niet met een heel blij gevoel weg zal gaan, want daarvoor hangt er teveel emotie op de plek. Maar om de USA en de Amerikanen beter te begrijpen, is dit een absolute must visit. Ik ben blij dat ik dit heb mogen zien, want het is een belangrijk stuk wereldgeschiedenis.