Bangkok House en de Gotham Comedy Club

Het was donker in de Gotham Comedy Club

Teruggekeerd van Staten Island betraden we restaurant row, waar Bangkok House gevestigd was. Gelukkig hadden we gereserveerd, want er waren maar liefst twee andere tafels in gebruik :-). Ik vond de kwaliteit prima te doen en voor mij zeker ook pittig genoeg, hoewel natuurlijk de echte helden aan tafel aangaven dat dit niet echt pittig Thais was. Geheel naar Amerikaans gebruik volgden de gangen elkaar rap op en anderhalf uur later stonden we weer buiten. Dat was ook prima, want we moesten nog een stukje reizen naar de Gotham Comedy Club. Daar waren we keurig op tijd, zoals op de site aangegeven, maar wij bleken beter op schema te lopen dan de club zelf. We melden ons aan, kregen onze kaarten (wel bijzonder, want we hadden ook al kaarten vanaf internet gekregen) en mochten blijven wachten of nog even elders een consumptie versnaperen. Dat deden we bij de buren, Jake's Saloon. Ook daar wisten Frank en Simon weer nieuwe biertjes te vinden, die ze vrolijk op Untappd registreerden. Na een half uurtje kwamen we weer terug in de Gotham Club en zagen dat er inmiddels al een flinke rij was ontstaan. Er was een voor mij totaal onbegrijpelijk systeem ontstaan waarbij mensen van de ene rij naar de andere gingen, maar het gevolg was dat wij als vijfde groep de zaal in mochten en daarmee een prima plek recht voor het podium kregen. Voor ons (en dus echt pontificaal voor het podium) zat een stel dat we ook al bij Jake's Saloon hadden gezien en je hoefde geen Sherlock Holmes te zijn om te kunnen deduceren dat dit niet de echtgenote van de man was.

Om 22.15 startte de show. De MC kwam op en begon het publiek op te warmen voor de comedians. En wie was het die als eerste de volle laag kreeg? De man die met zijn scharrel op de eerste rij was gaan zitten. Op de vraag "Is that your wife?", antwoordde deze held "Sorta....." en vanaf dat moment was hij de pisang. Het werd er niet beter op toen hij als beroep "consultant" aangaf en niet verder op zijn werk in wilde gaan, toen kreeg hij nog meer de volle laag. Tot grote hilariteit van een ieder in de zaal minus één, namelijk de vent die het antwoord had gegeven. Iedere keer dat er een comedian klaar was en de MC weer terug kwam, nam hij de man met zijn hoe....uh.....vriendin op de korrel. Ik denk dat de MC alleen niet de meest empatische man op aarde is, want je kon duidelijk zien dat deze man het redelijk zat begon te worden om continue in de zeik genomen te worden.

De comedians waren stuk voor stuk uitstekend, veel beter dan degenen die ik met Ans in 2010 had gezien in de Ha!-club. Mijn persoonlijke favoriet waren de dame uit The Bronx en de man die het analyseren van tegenstellingen tussen mannen en vrouwen tot een kunst had verheven. Ik had even beter op moeten letten en de namen opschrijven, maar ja, in een donkere zaal was dat toch best lastig. Ondertussen ging de MC fijn door de man op de eerste rij te sarren, maar bij de laatste grap die de MC maakte, zei de man iets terug wat nagenoeg net hoorbaar was en waarna de MC verschrikt opkeek en prompt de show tot einde verklaarde, snel naar de man ging en hem stevig de hand begon te schudden. Weet niet precies wat er gebeurde, maar het was een vrij bizarre situatie.

Voor ons was het tijd om weer terug te keren naar Ravel, waar we rond 1 uur ons bed in schoven, onder het genot van de klanken van de club op de bovenste verdieping, die weer vrolijk tot 4 uur 's nachts doorgingen.