Last night in New York

Engelse boksfans in Brooklyn

Onze verkenning van Brooklyn bracht ons langs diverse straten die het aanzien meer dan waar waren en waar we onder andere een rustpauze namen bij een van de vele brouwerijtjes die Brooklyn rijk is. Daar was het echter zo druk, dat we na een half uur weer het hazenpad kozen. Daarna kwamen we onder andere langs het Barclays Center, normaal de thuishaven van het basketbal team de Brooklyn Nets, maar vanavond het strijdtoneel van een bokswedstrijd tussen en Amerikaan en en Engelsman van Algerijnse afkomst (Amir Kahn). We zagen wat TV opnamen en er bleken ook een handvol fans uit de UK overgekomen te zijn. De kaartjes voor de wedstrijd bleken al uitverkocht te zijn en op de zwarte markt waren ze veel en veel te duur, waarna we zo rond een uur of 22.00 eigenlijk geen idee meer hadden wat we zouden gaan doen.

Taartje van Carlo

Maar we zijn niet voor één gat te vangen. Vanaf Brooklyn was het maar een klein stukje rijden naar Broadway op Manhattan, want er stond nog een actie open die we al vaak uitgesteld hadden. Gedurende de vakantie waren we namelijk al heel vaak langs Carlo's Bakery op Times Square gelopen. Carlo is een bekende chef die in de USA een programma op TV heeft, Cake Boss, waarin hij de prachtigste taarten maakt. De oorspronkelijke winkel staat in Hoboken, maar inmiddels zijn er al vele vestigingen. Volgens de dochters van Frank waren dit "hemelse taartjes", dus wilden wij ze graag proeven, maar iedere keer dat we langs de vestiging op Times Square kwamen was het er voor ons veel te druk. Deze keer besloten we om wat er ook gebeurde in de rij te gaan staan. Dat bleek geen probleem, want het was wel druk, maar niet overdreven. Wat mij wel opviel was dat het eigenlijk een soort McDonalds was, want je kon er ook aan plastic stoeltjes zitten om met plastic bestek je taartje te eten. Dat had een Puerto Ricaans gezin ook gezien, want wij waren er met de hele familie, kochten er een taart en gingen er de verjaardag van een van de gezinsleden vieren. Kennelijk gebeurde dat vaker, want niemand in de zaak keek er van op. Toen wij bijna aan de beurt waren, had Frank even een moeilijk momentje, want de persoon voor hem kocht precies alle koekjes waarvan hij er een wilde proberen. Met wat Volendams gevloek in mijn oren, zag ik dat er uiteindelijk nog wel dezelfde koekjes waren, alleen wat kleiner, maar voor de smaak maakte dat natuurlijk niet uit, dus Frank was alsnog gelukkig. Ikzelf had een aardbeien taartje met VEEL slagroom. Wat zal ik er eens over zeggen: het was zeker een lekker dessert, maar na alle verhalen kon het toch niet helemaal tippen an de verwachtingen die ik ervan had (het gebak in Grand Central Terminal bij Magnolia Bakery was beter, vond ik). Mocht er geen lange rij staan en je trek in iets zoets hebben dan is een bezoek aan Carlo's Bakery prima om te doen, maar er speciaal voor heen rijden zou ik niet direct meer doen.

Hiermee kwam een einde aan onze laatste avond in New York. Na een korte metrorit en onze dagelijkse avond wandeling waren we weer terug in Ravel en met moeie voetjes gingen we te bede.